در انديشه صعود به المپيك پكن
آرزوي بزرگ
|
|
گروه ورزشي: واليبال ايران اين روزها در حال تجربه كردن شرايط جديدي است. حضور تيم ملي واليبال ايران در مسابقات انتخابي المپيك آتن، سپردن مسئوليت تيم هاي ملي بزرگسالان و جوانان به دو مربي خارجي و از همه مهمتر افزايش تيم هاي شركت كننده در ليگ برتر از جمله مهمترين مؤلفه هاي اين ورزش است كه در گفت وگو با رئيس فدراسيون واليبال مطرح شد. ماحصل اين گفت وگو را مي خوانيد:
يزداني خرم مردي كه ۱۵ سال سكان واليبال كشور را در دست دارد، با نگاهي عميق و پرمعنا در حال نظاره كردن حاصل دسترنج تيم هاي ملي است. پارك كي وون و ست كوويچ، حالا دو تن از بهترين مربيان جهان هستند كه او آنها را براي ارتقاي كلاس واليبال ايران به تهران آورده است تا با سربلند كردن از قاره آسيا، واليبال ايران بتواند از اين پس خود را به عنوان يك مدعي در ميان كشورهاي اروپايي و آمريكايي مطرح كند.
گروه ورزش خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، در آستانه برگزاري مسابقه گزينشي المپيك آتن با محمدرضا يزداني خرم رئيس فدراسيون واليبال گفت وگويي را پيرامون مسائل روز اين رشته انجام داد. در اين نشست رئيس فدراسيون واليبال با بيان اين كه واليباليست هاي ايراني حتي در رده هاي ملي هنوز حرفه اي نيستند اظهار داشت: ما در واليبال قصد داريم با عوض كردن فرهنگ موجود، به انقلاب بزرگي دست بزنيم. چرا كه معتقديم براي مطرح شدن در سطح جهان بايد شرايط موجود را كاملاً تغيير داد. البته كارهايي در اين خصوص انجام گرفته است كه كافي به نظر نمي رسد. اگر شما مي بينيد كه واليباليست هاي ما به راحتي مي توانند مانع از اصابت توپ حريف در زمين خود شوند، تنها به دليل آمادگي بالايي است كه آنها در طول چند سال اخير با قرار گرفتن در ميان مربيان با تجربه خارجي به دست آورده اند. امروزه در دنيا كليه تمرينات به صورت كاملاً علمي و حساب شده انجام مي گيرد و بايد واقعيت را پذيرفت كه ديگر زمان بالا رفتن از تپه هاي داوديه براي كسب آمادگي جسماني به سر آمده است. اگر قصد داريم در واليبال حرفه اي باشيم بايد تمامي عوامل و امكانات حرفه اي گري را نيز فراهم كنيم.
فدراسيون واليبال عين مدرسه علوي!
ما نسبت به مسائل اعتقادي و رشد و ارتقاي سطح فرهنگي و اجتماعي واليباليست ها خصوصاً در رده هاي ملي بسيار حساس هستيم. چرا كه در شرايط دشوار و غيرقابل تحمل بدنسازي اردوهاي آماده سازي، پرداختن به اصول مذهبي و ديني مي تواند تا حد بسيار زيادي بازيكنان را از پژمردگي خارج كند.
زماني كه در اوايل كار وارد فدراسيون واليبال شدم براي پياده كردن اين گونه مباحث سخت در فشار بودم. اما هم اكنون با نتايجي كه تيم هاي ملي و باشگاهي به دست آورده اند، ديگر كسي به من خرده نمي گيرد كه چرا فدراسيون واليبال را به مدرسه علوي تبديل كرده ام.
برخي مربيان ما با علم روز بيگانه اند!
اگر واليبال امروزه در آسيا از جايگاه مناسبي برخوردار است، تنها به دليل زحمات مربيان داخلي است و اكثر عناوين چند سال اخير را مديون زحمات اين مربيان هستيم. اما به هر حال بايد واقعيت را پذيرفت كه برخي از مربيان ما با علم روز دنيا بيگانه هستند. افرادي مانند پارك و ست كوويچ نيز به همين منظور در ايران هستند كه بتوانيم با استفاده از تجربيات آنها علاوه بر كسب عناوين جديد، سطح دانش مربيان داخلي خود را نيز بالا ببريم.
براي حضور مربياني مانند پارك و ست كوويچ در ايران، زحمات بسيار و هزينه هاي گزافي را متقبل شده ايم. پس بايد از لحظه لحظه حضور آنان در ايران نهايت استفاده برد.
حضور در المپيك آتن و دورنمايي از المپيك پكن
مي توانم به جرأت بگويم كه هدف من از بستن قرار داد ۴ساله با پارك كي وون بيشتر رسيدن به المپيك بوده تا مسابقات ديگر. وي مربي تيزهوشي است و به خوبي مي داند كه خواسته هاي من از او چيست. به همين منظور صددرصد مطمئن باشيد با روندي كه پيش گرفته ايم، واليبال ايران در المپيك پكن حضور خواهد داشت. البته به اين معني نيست كه از آتن چشم پوشي كنيم. اما طبق گفته پارك براي حضور در مسابقات آتن تنها ۴۰ درصد اميد داريم.
اميدوارم با همين شانس اندك بتوانيم، به رشته هاي المپيكي بپيونديم.
ديكته نانوشته غلط ندارد!
يزداني خرم با صراحت و بدون هراس مي گويد: ما بايد ياد بگيريم كه زماني پيروز خواهيم بود كه در ميادين مختلف جهاني تجربه لازم را كسب كنيم. لازمه كسب تجربه نيز شكست هاي احتمالي خواهد بود. بر اين اساس نبايد حتي لحظه اي به اين فكر كنيم كه در راه حرفه اي شدن مي توان بدون زمين خوردن و شكست به هدف نهايي رسيد. ديكته ننوشته غلط ندارد، ما بايد اول شكست بخوريم تا متوجه راههاي پيروزي شويم. تا زمان كسب كرسي هاي فدراسيون جهاني راه چنداني باقي نمانده است و بايد تمام فدراسيون هاي ورزشي در مجامع بين المللي داراي كرسي باشند تا حقي از تيم هاي مختلف ورزشي در مسابقات مهم بين المللي ضايع نشود. ضمن اين كه از طريق همين پست هاي مهم آسيايي و جهاني است كه مي توانيم ميزبان رقابت هاي مهم باشيم. من تا زماني كه نايب رئيس كنفدراسيون واليبال آسيا هستم، به كسي اجازه نخواهم داد كه حقي از تيم هاي ايراني، حداقل در مسابقات آسيايي پايمال كنند. قبول دارم كه هنوز راه زيادي براي گرفتن يكي از كرسي هاي فدراسيون جهاني واليبال باقي مانده است اما اين زمان مطمئناً چندان طولاني نخواهد بود.
فدراسيون واليبال و حكومت سرهنگ ها!
وي به شوخي مي گويد: ما در فدراسيون واليبال حكومت سرهنگ ها را داريم! واقعيت اين است كه نمي توانيم به راحتي از كنار تجربيات ارزنده افرادي كه در حال حاضر در فدراسيون مشغول به كار هستند عبور كنيم.
قبول دارم كه سياست تكيه بر نيروي جوان با خود نوآوري، خلاقيت و ابتكار به همراه دارد. اما در حال حاضر ورزش ما در شرايطي قرار ندارد كه بتوانيم از نيروهاي جوان به صورت تمام وقت استفاده كنيم. منابع مالي سقف مشخصي دارد و يك جوان براي تأمين نيازهايش نمي تواند كار در فدراسيون را به عنوان حرفه اصلي انتخاب كند.
افرادي كه در حال حاضر با فدراسيون همكاري دارند چندان براي تأمين نيازهاي مادي خود با مشكل مواجه نيستند و به غير از فدراسيون در جاهاي ديگر نيز مشغول به فعاليت هستند. با اين حال در صورت رفع مشكلات مالي و با حرفه اي شدن كامل ورزش مطمئناً از پتانسيل هاي جوان براي پيشبرد اهداف بلند مدت خود استفاده خواهيم كرد.
واليبال ايران مديون واليبال روسيه
زماني كه وارد فدراسيون واليبال شدم، تيم هاي ملي ما جايي بهتر از مكان دوازدهم يا سيزدهم آسيا نداشتند. اما با اصرار من و رايزني هاي مختلف با مربيان روس، امروز در جايگاهي قرار داريم كه سلطه بر واليبال آسيا را از چنگ كشورهايي مانند ژاپن و كره جنوبي خارج كرده ايم و اگر كلاس واليبال ايران بالا رفته است مديون بازي هاي متعددي است كه تيم هاي ما در تمامي رده ها با تيم هاي روسي انجام دادند. ما از آنها نحوه تمرين كردن، مسائل روانشناسي، مسائل تغذيه و تمرينات بدنسازي آموختيم. به طوري كه طي چند سال گذشته در هفته سه جلسه تمرين داشتيم، اما با الگو قرار دادن واليبال روسيه، تمرينات خود را به ۳ جلسه در روز افزايش داديم كه اين امر به تنهايي براي واليبال ما يك موفقيت بزرگ به شمار مي رود.
پروجا ايتاليا را نيز شكست مي دهيم
با اعتمادي كه من از تيم هاي باشگاهي به دست آورده ام، به جرأت مي گويم كه برخي تيم هاي باشگاهي قادر به شكست تيم هاي اروپايي مانند پروجا ايتاليا نيز هستند. چرا كه در مسابقات باشگاهي هيچ چيزي از آنها كم نداريم. اما در رده ملي قبول دارم كه هنوز فاصله زيادي با آنها وجود دارد. در حال حاضر نيز در تلاش هستيم تا با انجام چند ديدار تداركاتي با تيم هاي مختلف اروپايي، واليبال خود را به كشورهاي اروپايي معرفي كنيم. بر اين اساس تصور مي كنم هلند اولين كشوري باشد كه با تيم هاي مختلف آن دست و پنجه نرم كنيم.
۲۸ تيمي شدن ليگ و آرزوهاي بزرگ
ليگ ظرف هاي كوچكي دارد كه با آنها مي توان ظرف بزرگتر، يعني تيم ملي واليبال بزرگسالان را به خوبي پر كرد تا با استفاده از تجربيات مربيان خارجي بتوانيم صاحب سكوهاي جهاني و آسيايي شويم. بنابراين به هر ميزان ليگ واليبال ما قوي تر برگزار شود مي توان در پايان، انتظار برآيند مثبتي را نيز داشت. ليگ را ۱۶ تيمي مي كنيم. اما اگر تمام اختيارات دست من بود، آن را ۲۸ تيمي مي كردم. چرا كه معتقدم هر يك از استانهاي مختلف كشور توانايي داشتن يك تيم سوپر ليگي را دارند.
|