از چهره هاي مشهور فرهنگي ما در اينترنت خبري نيست
ايراني ها كجاييد؟
ايران با فرهنگ چند هزار ساله اش سهم چنداني از اينترنت كه شاهراه اطلا عاتي دنياي امروز است ندارد درحاليكه درباره گمنام ترين هنرپيشه خارجي هزاران صفحه اطلا عات موجود است
|
|
تنها ۵۱۱ لينك به صفحات يا سايت هاي اينترنتي ، سهم نيما يوشيج ، پدر شعر نو در شبكه جهاني است
محمدجباري
فردوسي ۲۲۰۰۰، حافظ۱۱۳۰۰، مولوي۳۲۰۰۰۰، خيام۱۰۳۰۰۰. اين اعداد و ارقام كرايه تاكسي ها تا خيابان فردوسي و حافظ و... نيستند، حراجي هم در كار نيست . اين اعداد را تنها يكsearch ساده در اينترنت به دست شما مي دهد. كافي است نام مولوي يا خيام رادرموتور جست وجويي مثلgoogle واردكنيد و بعد هم enter تا به تعداد همه مواردي كه نام مولوي در اينترنت وجود دارد، برسيد. البته همه موارد كه نه.
گر هم زياد ذوق زده شده ايد كه مثلا نام مولوي ۳۲۰۰۰۰ بار در اينترنت وجود دارد اعدادزير را هم بخوانيد:
شكسپير ۶۷۹۰۰۰۰ شك نكنيد! ۶ ميليون و ۷۹۰ هزار مورد، ويليام بليك ۱۸۵۰۰۰۰، جيمز جويس۲۳۱۰۰۰۰، ويرجينيا ولف ۱۲۱۰۰۰۰ و ويليام فاكنر ۱۲۶۰۰۰۰.
همه اسامي بالا ازمعروفترين نويسنده هاي غرب به شمار مي روند. تعداد موارد اين آدم ها را با كلاسيك هاي ايراني مثل فردوسي و حافظ مقايسه كنيد تا خيلي چيزها دستگيرتان شود.
در ايران معروف است كه مقام فردوسي برابر با شكسپير در آن طرف دنياست. ولي دنياي مدرن امروز اين حرف ها سرش نمي شود. در اين دنياي رسانه ها كسي برنده است كه اطلاعات بيشتري در اختيار دارد و اطلاعات بيشتري مي سازد. فردوسي حتي با رستم و سهراب و اسفنديارش هم از پس صفر و يك هاي داخل دنياي اينترنت برنمي آيد.
حتي زياد به رقم ۳۰۰ هزارتاي مولانا دلتان را خوش نكنيد. فرق اساسي منابعي كه مثلا به مولوي اختصاص دارد و منابعي كه مثلا در مورد ويليام بليك است محتواي آنهاست.
بر روي زندگي و آثار نويسندگاني چون بليك و جويس، چنان كار تحقيقاتي و پژوهشي انجام گرفته و به منابع دست اول و علمي در اين سايت ها دسترسي پيدا مي كنيد كه براي سال ها تحقيق كافي است. در عوض در سايت هايي كه به مشاهير ايران مي پردازد، چندان مطالب دندان گيري پيدا نمي كنيد. بيشتر آنها فقط زحمت كشيده اند و شعرهاي اين شاعران را در اينترنت قرار داده اند.
اگر كمي هم جلو برويم به نتايج بدتري مي رسيم. اگر به يكي دو سايت اول كه براي خيام،google به شما معرفي مي كند برويد، كمي از خودتان خجالت مي كشيد. يكي از اين سايت ها را دانشگاهي دراسكاتلند راه اندازي كرده و ديگري را شخصي يا موسسه اي در كانادا. موسسه اي در بوستون آمريكا، سايتي براي مولانا راه انداخته كه درgoogle ، در مرتبه اول جاي مي گيرد، ايراني ها كجا هستند؟
بهتراستsearch را ادامه دهيم. سهراب سپهري ۵۴۷۰ باز هم شك نكنيد! فقط ۵ هزار و ۴۷۰ مورد، نيمايوشيج ۵۱۱، مهدي اخوان ثالث ۲۸۴۰، احمدشاملو ۲۸۴۰ صادق هدايت۳۷۴۰ وغلامحسين ساعدي ۱۶۸ مورد.
در مورد پدر شعر نو ايران يعني نيمايوشيج فقط ۴۸۸ مورد در اينترنت وجود داردو وضعيت بقيه را هم كه مي بينيد. يعني اگر كسي بخواهد از آن طرف دنيا درباره يكي از شاعران يا نويسندگان معاصر ايران در اينترنت مطلبي پيدا كند، فقط باعث آبروريزي براي ايرانيان مي شود.
Search را براي آن طرف ادامه مي دهيم. دي. اچ. لارنس ۱۲۷۰۰۰۰ ، آرتورميلو۴۹۶۰۰۰۰، تنسي ويليامز۲۷۲۰۰۰۰. اعداد بعدي شايد كمي دلمان را خنك كند: ارنست همينگوي ۴۹۸۰۰۰ و داستايوفسكي 177000.
البته دلتان زياد خوش نشود. فقط به يك مورد اشاره كنيم. براي يكي از نمايشنامه هاي تنسي ويليامز مثل باغ وحش شيشه اي اينقدر مطلب دراينترنت گيرتان مي آيد كه نمي دانيد با آن چه كنيد. فقط چند سايت اين نمايشنامه را چنان مورد تجزيه و تحليل قرار داده اند و بحث هاي آموزشي از آن استخراج كرده اند كه به راحتي مي توانيد يك مقاله پر و پيمان درباره اين نمايشنامه ويليامز بنويسيد.
بحث نمايشنامه شد، ببينيم براي يكي از معروفترين نمايشنامه نويسان ايراني يعني بهرام بيضايي چند مورد در اينترنت وجود دارد: فقط ۳۴۳مورد! حالا خودتان را هم بكشيد در اين سيصد و خرده اي، مطلب درست و حسابي هم پيدا كنيد، الكي خودتان را خسته مي كنيد.
بقيه سينماگران ايران چه طور؟ ناصر تقوايي ۴۱۱ و داريوش مهرجويي ۲۷۹۰ مورد. البته وضع كارگردانان جشنواره روبهتراست. خانواده مخملباف ۵۷۷۰۰ ومعروفترين سينماگر ايراني در دنيا يعني عباس كيارستمي ۵۶۹۰۰ .جالب است كه براي سميرا مخملباف ۲۱۳۰۰ مورد پيدا مي شود و براي كارگرداني مثل تقوايي ۴۱۱ مورد.
سينماگران خارجي چه طور؟ براي بازيگر معروفي مثل برادپيت ۱۱۷۰۰۰۰ و بازيگر تازه معروف شده اي مثل مونيكا بلوچي۳۳۰۰۰۰ . حتي براي يك بازيگر درجه چندمي به نامken Bones كه بعيد است علاقه مندان پيگير سينما هم او را بشناسند، ۳۲۴۰۰۰ مورد در اينترنت وجود دارد. اين آمارها را همينجور مي توان ادامه داد. براي استاد آواز ايران محمدرضا شجريان فقط ۴۶۴۰ مورد ولي براي گروه پينك فلويد ۱۶۳۰۰۰۰ و براي خوانندگاني چون جرج مايكل و مالكل جكسون ۸۶۳۰۰۰۰ و ۶۷۷۰۰۰۰ مورد.
شايد علي دايي اميدوارمان كند. ولي او هم فقط ۸۶۲۰ مورد در دنياي اينترنت سهم دارد. رئيس جمهور آقاي خاتمي چه طور؟۲۲۶۰۰۰ مورد. كمي اعتماد به نفس پيدا مي كنيم. ولي وقتي نامBush را تايپ كنيم و كليدenter را فشار دهيم به عدد ۳۲۰۰۰۰۰۰ مي رسيم.
البته اين كه آدم زبان نفهمي مثل بوش سهم بيشتري از شكسپيراديب دارد هم قابل تفسير است. مطمئنا بيشتر موارد بوش به اخبار انتشار يافته در رسانه ها مربوط مي شود و بوش هم كه فعلا بااين جنگ هايش در صدر اخبار است. اين براي همه آدم هاي جديد هم صدق مي كند. اگر براي خواننده اي مثل جرج مايكل در اينترنت اين همه مطلب پيدا مي شود، قسمتي از آن به اخبار او ربط پيدا مي كند. اخباري كه مطمئنا براي نويسنده اي چون جيمز جويس وجود ندارد چون زنده نيست!
اگر به سراغ سايت هاي فارسي برويد و مطلبي درباره سعدي و حافظ كه اوضاع بدتر است و تنها باعث سردرد آدم مي شود. مثلا قسمت زيادي از مواردي كه براي فردوسي پيدا مي كنيد ازاين قرار است: دانشگاه فردوسي مشهد، سينما فردوسي و...
اين ارقام و اعداد را با نام ها و آدم هاي ديگري مي توان ادامه داد ولي متاسفانه نتيجه يكي است.
ايران با اين فرهنگ چند هزار ساله اش، سهم چنداني از اينترنت كه شاهراه اطلاعاتي دنياي امروز به حساب مي آيد، ندارد. اگر اقدامي صورت نگيرد، از كودك ونوجوان ايراني كه ساعت ها پشت كامپيوتر مي نشيند و دراينترنت سير مي كند، توقع چنداني نمي رود كه از فرهنگ ايراني اطلاع چنداني نداشته باشد. طبيعي است اطلاعات او درباره برادپيت بيشتر از فردوسي باشد؛ تا دير نشده بايد به فكر جنگ در دنياي صفر و يك باشيم.
|