آنجا كه اسب و مسابقه بر زمين نازل شد
حفظ آرامش كهن
واپسين روزهاي اكتبر آتي، آن هنگام كه آخرين اسب از خط پايان گذر كند، پاياني بر ۳۸ سال دويدن اسب ها در ميدان كورس كنوني رقم خواهد خورد
فرهاد فرجاد
در جنوب، آنجا كه لوئيزيانا مي خوانندش، همواره سه شوق پرشور بر مردم احاطه داشته: آواي موسيقي، غذاهاي پرادويه و مسابقه اسب دواني
شهر، پديده اي است ماحصل گذر انسان بر پهناي زمان. گريزي از وسعتش نيست و روح بيمارش را چاره اي نيست. هر چه بزرگتر باشد و امروزي تر، ميهمانان فزون تري خواهد داشت، ميهماناني كه با هزار اميد و آرزو و البته از هزار گوشه،با هزار سليقه و فرهنگ مختلف مي آيند و كنار هم بودن را تجربه مي كنند. هر چه غريب تر باشند از يكديگر، بيشتر بر هم فشار وارد مي سازند و روان شان را مي سايند. اين چنين است كه كلانشهرها سر بر مي آورند، با دنيايي از ناهنجاري و پليدي و توحش كه لازمه حيات امروزي است و بدون آن، فنا زيبنده تر است.
در جنوب، آنجا كه لوئيزيانا مي خوانندش، همواره سه شوق پرشور بر مردم احاطه داشته: آواي موسيقي، غذاهاي پرادويه و مسابقه اسب دواني. آنها كه در تب كورس اسب ها مي سوزند، البته بيشتر در اوانجلين داونز، جايي در شمال لافايت آفتابي مي شوند.
مسابقات اوانجلين، در قالب يك ليگ كوچك برگزار مي شود. پولي كه از رهاورد اين رقابت ها جابه جا مي شود، به حتم بسيار خردتر از ثروتي است كه در مناطقي چون «سانتا آنيتا»، «چرچيل داونز» و «بلمونت» از اسب بر مي خيزد. اينجا، بيشتر اسب ها را خود مالكان شان تربيت مي كنند و در طول فصل، بيش از دو يا سه كورس مسابقه نمي دهند. كورس اسب هاي اوانجلين روي چمن، در مجموع چندان مسحور كننده نيست، اما به نوبه خود از جاذبه اي نمكين برخوردار است. بيشتر اسب هاي منطقه، نام هايي فرانسوي دارند: دزورمو، گايدري، بورك، لناري، لبانك و امثال آن.
مالكان هم اغلب از قلب آكاداينا آمده اند. جايي كه پسرهاي ۸ و ۹ ساله اش همگي يكه سواراني قهارند. به هر روي، منطقه كوچك اوانجلين، هر چند تمايلي به گسترش دامنه مسابقات اسب دواني ندارد و بر حفظ آرامش طولاني و كهن خود اصرار مي ورزد. اما سال ها است چابك سواران متبحري چون شين سلرز و رابي آلبارادو را به عرصه حرفه اي اسب دواني ايالات متحده معرفي مي كند. در حقيقت اوانجلين رسم و رسوم خاص خود را بر مي تابد و بر تفاوت بومي خود مصر است. آنگاه كه دروازه اسب هاي كشيده پيكر باز مي شود و تندري از اسب بر پهناي چمن غرش آغاز مي كند، گوينده هرگز نمي گويد: آنها بيرون جستند. در عوض آغاز رقابت را چنين اعلام مي كند: ضيافت آغاز شد.
اين روزها اوانجلين فضايي تلخ و شيرين دارد. واپسين روزهاي اكتبر آتي، آن هنگام كه آخرين اسب از خط پايان گذر كند، پاياني بر ۳۸ سال دويدن اسب ها در ميدان كورس كنوني رقم خواهد خورد. محل برگزاري مسابقات بنا است به اپلوساس، ۱۵ مايل بالاتر از جاده اينتراستيت ۴۹ منتقل شود. مردم اين جا به جايي را پيشاپيش به فال نيك گرفته اند.
موقعيت جغرافيايي و تسهيلات پذيرايي، اقامتي، تفريحي محل جديد به لحاظ درآمدزايي، نسبت به مكان فعلي مساعدتر است. از همين روي، ميدان كورس، اصطبل اسب ها و حتي چمن مسابقه كيفيت مطلوب تري خواهد داشت. متوليان اسب دواني اوانجلين سعي دارند تا حال و هواي مسابقات پيشين و خاطرات ديرين مردم در اين نقل مكان آسيبي نبيند و كماكان به قوت خود باقي بماند. در اين ميان، ديدگاه گلن دلاهوساي، مربي كهنه كار اسب، شنيدني است: معتقدم آخرين مسابقه، به تشييع جنازه اي غمبار مي ماند. آن هنگام به حتم جلو اشك هايم را نمي توانم بگيرم. هرچند اندك شعفي نيز باقي مي ماند: تو مي داني كه فوت شده است رهسپار ديار بهتري شده است.
اوانجلين شبيه هيچ يك از شهرهاي دنيا نيست. اينجا كسي هوس اتومبيل آخرين مدل و آسمان خراش و تابلوهاي نئون را در سر نمي پروراند.
تمام آنچه مردم به آن فكر مي كنند، اسب است و طنين باجو و غذاي تند. زمان در او انجلين، اين گونه مي گذرد.
|