Hamshahri Newspaper

ندا لهردي

حتما مي گوييد آثار هنري استان گلستان چه ربطي به صفحه ما، يعني تهرانشهر دارد؟ اين چند خط را بخوانيد تا ربطش را متوجه شويد. در تهران صدها گالري و فرهنگسرا وجود دارد كه همه ما هر وقت كه فرصت كرده ايم براي ديدن آثار هنري هنرمندان به آنجا رفته ايم، اما بازديد از چنين نمايشگاهي مسلما برايمان متفاوت و جذاب خواهد بود، مخصوصا حالا كه به تعطيلات تابستان رسيده ايم و همه ما كم و بيش به دنبال فرصتي هستيم تا براي لذت بردن از مناظر زيبا و آب و هواي خوب شهرهاي شمالي به يكي از اين شهرها برويم. اما اگر فكر مي كنيد چنين فرصتي ممكن است به هر علتي برايتان به وجود نيايد، اصلا ناراحت نشويد، براي اينكه مي توانيد به گالري۱ فرهنگسراي بهمن برويد تا ساعتي دور از مشغوليات زندگي شهري و با ديدن آثار هنرمندان گلستاني، خودتان را در مناظر سبز آنجا تصور كنيد.
در فرهنگسراي بهمن رسم بر اين است كه هر سال علاوه بر هفته هاي فرهنگي استان ها، چندين نمايشگاه براي معرفي آثار تجسمي هنرمندان شهرستان ها و استان هاي مختلف كشور برگزار مي شود. تفاوت هفته هاي فرهنگي استان ها با اين نمايشگاه ها در اين است كه در هفته هاي فرهنگي هر استان، آثار هنري مختلف هنرمندان آن استان از هنرهاي دستي و محلي گرفته تا هنرهاي مدرن به نمايش گذاشته مي شوند،تا بازديدكنندگان با فرهنگ و آداب و رسوم مردم آن استان و هنرهاي رايج بين آنها بيشتر آشنا شوند، اما نمايشگاه هايي كه هر دو هفته يكبار براي معرفي آثار تجسمي هنرمندان استان هاي مختلف در اين فرهنگسرا برگزار مي شوند، دنياي ديگري دارند. در واقع آثاري كه در اين نمايشگاه ها مي بينيد تلفيقي از هنرهاي مدرن و سنتي است كه براي آشنايي با هنرهاي تجسمي متداول در هر استان به نمايش گذاشته مي شوند. البته اكثر اين آثار به صورت نقاشي هستند كه با تكنيك هاي مختلف كار شده اند.
براي برگزاري اين نمايشگاه ها اينبار قرعه به نام استان گلستان افتاده است. آثار هنرمندان اين استان را در گالري۱ فرهنگسراي بهمن مي توان ديد. گالري ۱ شامل سالن بزرگي است كه ۱۰۰ اثر از ۵۴ هنرمند گلستاني به شكل تابلوهاي نقاشي بر روي ديوارهاي آن آويزان شده اند. اولين تابلويي كه در بدو ورود نظر هر بيننده اي را به خودش جلب مي كند، اثر سجاد حسيني از شهرستان علي آباد كتول است كه با تكنيك رنگ روغن كار شده، اين تابلو كه بيشتر شبيه كارهاي كلاژ است شامل تصوير بزرگي از صورت يك زن روستايي است كه يك روسري محلي با زمينه سفيد و گل هاي رنگي روي سر آن به صورتي چسبانده شده كه روسري نصف صورتش را پوشانده است و بقيه اين روسري بلند از تابلو آويزان شده. در نصف ديگر، زن دستش را دور چشمش طوري حلقه كرده كه انگار مي خواهد چيزي را دقيق تر نگاه كند. اين تابلو بزرگ به اين علت خيلي جلب توجه مي كند كه انسان تصور مي كند اين زن با آن نگاه دقيق و كنجكاو دارد به او نگاه مي كند. كمي جلوتر تابلوي جالبي از فهيمه بياني كه او هم اهل شهرستان علي آباد كتول است، آويزان شده. اين تابلو كه به وسيله گواش كشيده شده يك شاليزار برنج را به تصوير كشانده است كه در كنار آن يك زن و مرد پير نشسته اند تا كمي استراحت كنند. پاها و شلوار زن گلي و يك بشقاب پر از برنج در دستش دارد و مرد هم در حالي كه شلوارش را تا زير زانو بالا زده تا گلي نشود، لقمه اي از برنج در دستش دارد و با چشماني خسته دارد به پيرزن نگاه مي كند. آنها دسترنج خودشان را مي خورند تا خستگي كار از تنشان بيرون رود و لبخندي از رضايت بر لبشان بنشيند. تابلوهاي زيادي از مناظر زيباي شاليزارها و نشاكاري وجود دارد. مثلا طرحي از رقيه خاندوزي كه در آن دو زن روستايي با همان لباس هاي محلي در حال نشاكاري هستند يا تابلويي از راحله موسوي كه تصوير يك زن گرگاني است كه در ميان شالي هاي برنج ايستاده و با داس مشغول درو كردن است. كمي كه مي گذرد با ديدن اين تابلوها تصور مي كني كه در كنار شاليزارهاي برنج ايستاده اي و اگر بيشتر دقت كني بوي دلپذير برنج هم به مشامت مي رسد...
با اين تصورات كم كم فكر مي كني در يكي از روستاهاي شمال هستيد واين رويا با ديدن تابلوي ديگري از رقيه خاندوزي شكل واقعيت به خودش مي گيرد. اين تابلو كه خاندوزي آن را بافت روستا ناميده و با رنگ روغن كار شده است، يك روستاي مناطق شمالي و كوهپايه اي را نشان مي دهد كه در آن خانه ها از دور به شكل پله پله ديده مي شوند، علت آن هم شيب دار بودن مناطق كوهپايه اي است. در اين روستاها خانه ها به طرز جالبي ساخته شده اند. به اين صورت كه پشت بام يك خانه، حياط خانه ديگري است و ساكنان خانه هاي بالاتر براي رسيدن و رفتن به خانه خودشان بايد از روي بام خانه ها كه همان حياط خانه هاي ديگر است بگذرند! پايين تابلو جايي كه روستا و خانه ها تمام شده اند درخت هاي تبريزي زيادي كه خاص همين مناطق هستند ديده مي شوند. بعضي از تابلوها هم به تبعيت از خالق خود مناظر قسمت هاي شرقي استان گلستان را كه شامل بخش هاي تركمن نشين اين استان است، به تصوير كشيده اند.
تابلويي از سميه كلبعلي از اين گروه است كلبعلي كه ساكن مينو دشت (شهري در حاشيه تركمن صحرا) است در تابلوي خود يك زن تركمن را با لباس ها و زيورآلات سنتي تركمن در حالي به تصوير كشيده كه جلوي يك كپر كه همان كلبه اقوام تركمن است، ايستاده.

نقاشي ديگري كه اثر تاج محمد سيدي است هم جالب است در اين تابلو يك مرد تركمن با همان لباس هاي قرمز بلند و چكمه هاي بلند مشكي و آن كلاه هاي بزرگ و پشمالوي سفيد در يك دشت كه احتمالا همان تركمن صحراست نشسته و درغروب زيباي دشت در حالي كه دو تار (كه ساز مخصوص تركمن هاست) مي نوازد، آواز هم مي خواند خود سيدي كه اهل گنبد است نام اين تابلو را عاشق گذاشته است.
در بين اين تابلوها «نمدباف» اثر فاطمه غضنفري هم جالب توجه است. غضنفري در اين نقاشي سعي كرده تا نمد بافي و در حقيقت نمد مالي را كه يكي از هنرهاي دستي تركمن هاست، به تصوير بكشد. دراين تابلو سه زن تركمن در حالي كه روي يك نمد لوله شده خم شده و با آرنج و ساق دستشان به آن فشار مي آورند ديده مي شوند. كمي آن طرف تر راحله موسوي سعي كرده با استفاده از رنگ روغن تصويري از درياي زيباي خزر را بكشد.
در اين تابلو دريا متلاطم و توفاني است و موج هاي بلند درساحل با چند تنه درخت خزه بسته برخورد مي كنند. آسمان تيره و ابرها در هم رفته اند. طاهره شريفي هم تصوير زيبايي از يك درياچه را كشيده كه دور آن درخت هاي زيادي هستند و تصوير درخت ها روي آب درياچه كه رنگ غروب را به خود گرفته است، ديده مي شود. قايق كوچكي كه درآن دو نفر نشسته اند هم در وسط درياچه وجود دارد. اين تابلوها را كه مي بيني، كم كم درميان صداي ملايم پيانو كه در سالن پخش مي شود، صداي موج هاي دريا را هم مي شنوي، وقتي مي خواهي از سالن خارج شوي پيانوي بزرگي كه در انتهاي سالن است نظرت را جلب مي كند، اشتباه نكنيد، كسي پشت پيانو ننشسته است، اما شما مي توانيد چشم هايتان را ببنديد و اين تصور را بكنيد. مهمتر اينكه مي توانيد تصور كنيد كه سفري به استان گلستان داشته ايد!