نواب ، اين نواب بي در و پيكر. اين اولين واكنش يك مدير شهري منطقه اي در مقابل شنيدن نام بزرگراه نواب است. اصولا آن منطقه و اطرافش جاي مشكل خيزي است، هر چه مي گذرد، دردسرهاي اداره چنين منطقه اي بيشتر به چشم مي آيد.
بزرگراه نواب درمرز مناطق ۱۰ و۱۱شهرداري قرار گرفته است و يك ضلع آن جزو منطقه ۱۰ محسوب مي شود. منطقه اي كه وسعت زيادي ندارد، (حدود۸ كيلومتر مربع)، اما نزديك به ۴۰۰هزار نفر را در خود جاي داده است و از تراكم جمعيتي بالايي برخوردار است. اين منطقه كه از شرق به نواب، از غرب به خيابان شميران، از شمال به خيابان آزادي و از جنوب به خيابان قزوين منتهي مي شود، معابر كم عرض و خيابان هاي باريكي دارد و ترافيك سنگين درآن بيداد مي كند. بزرگراه هاي مناسبي، اضلاع مختلف منطقه را به هم وصل نمي كند و همين خيابان هاي تنگ شلوغ و تراكم بالاي جمعيتي در مساحتي كم، باعث ايجاد مشكل در اداره منطقه و سرويس دهي مي شود. از طرفي بافت ساختمان هاي منطقه غالبا فرسوده بوده و موجب نگراني شده است. در كنار آن كمبود فضاي سبز هم اهالي منطقه را آزار مي دهد. آنچه در حال حاضر به طور متوسط از فضاي سبز براي اهالي وجود دارد، براي هر نفر ۵/۱ مترمربع است، در حاليكه اين سرانه با استاندارد ايران (۱۵ تا۱۶ مترمربع) فاصله دارد. حدود۲۴ ناحيه در سطح منطقه، فضاي سبز آن را تشكيل مي دهد، اما ظاهرا ديگر امكان احداث فضاي سبز وجود ندارد، چون به دليل مساحت كم و تراكم بالاي ساختمان و جمعيت، جايي براي اين كار نيست.
ديوار سبز نواب
مشكلات ترافيكي را بالاخره بايد حل كرد، راه حل هم دارد، بزرگراه يادگار امام به اتمام مي رسد و انتهاي آن بازگشايي مي شود. اين كار يك بودجه۲۵ميليارد توماني نياز دارد، اين را كمال عليپور معاون امور شهري و فضاي سبز شهرداري منطقه ۱۰ مي گويد.
در خيابان هاي ديگري مثل خيابان امام خميني(ره) هم مي توان اصلاحات ترافيكي انجام داد. در مورد بافت هاي فرسوده هم راه هايي مي شود يافت. عليپور مي گويد: قرار است از ضلع جنوبي خيابان مرتضوي تسهيلاتي به مردم بدهيم تا در ساخت و ساز و ساماندهي بافت فرسوده مشاركت داشته باشند، به طوري كه از نظر سرانه آموزشي و بهداشتي هم در حد استاندارد باشند.
اما فضاي سبز را چطور مي شود گسترش داد؟ مي شود منطقه را كشيد تا جايي باز شود و درختي كاشته شود و مي شود براي ساختن پارك، ساختمان ها را خراب كرد؟ قطعا تصميمي كه در منطقه و توسط مديران منطقه اي گرفته مي شود بايد امكان اجرا با همان امكانات محدود منطقه اي را داشته باشد، به همين خاطر هم هست كه قرار شده است فضاي سبز آن منطقه به صورت عمودي گسترش پيداكند كه قطعا كيفيتي نظير فضاي سبز عادي و مسطح ندارد . در فضاي سبز عمودي نمي شود چنار و سرو كاشت، اما همان فضاي عمودي تدارك ديده شده، مي تواند در تنوع بخشيدن به فضاي منطقه نقش مثبتي داشته باشد و در و ديوار و خيابان هاي خاكستري و تنگ را رنگ و رويي ببخشد. معاون فضاي سبز شهرداري منطقه۱۰ مي گويد: «درمورد گسترش فضاي سبز به صورت مشاركت هاي مردمي و تقسيم  نهايي اقداماتي داشته ايم، اما هنوز خودمان كار فراگيري را شروع نكرده ايم. وقتي قرار شد فضاي سبز عمودي را گسترش بدهيم، تصميم گرفتيم در نواب هم يك معبرسبز ايجاد كنيم.»
در نواب هيچ چيز پيش بيني نشده است، نه فضاي آموزشي، نه فضاي سبز و نه فضاي بهداشتي. اين را مديران شهرداري مي گويند. به همين دليل هم مشكلات خاص خودش را دارد و براي انجام اين طرح فضاي سبز انتخاب شده است. درطرحي كه ۲۰۰ ميليون تومان در برآورد اول هزينه دارد، سازمان زيباسازي شهر و شهرداري منطقه مشتركا فعاليت دارند. فنس هاي تاييد شده از طرف سازمان زيباسازي در بين باند تندرو و كندروي بزرگراه نواب نصب خواهد شد و گياهان رونده در پاي آنها كاشته خواهد شد. اين گياهان با رشد خود روي تمام فنس ها را مي پوشانند و در نهايت آن را به يك ديوار گياهي سبز تبديل مي كنند. اين كار به جز ايجاد تنوع و زيبايي در منطقه باعث مي شود تا حاشيه آپارتمان هاي مسكوني و باند كندروي بزرگراه از باند اصلي بزرگراه جدا شود و حريم امني در حاشيه ساختمان هاي نواب به وجود بيايد. كاشت معبر سبز از زمستان شروع مي شود و بايد تا پايان اسفند تمام شود.
البته در كنار ايجاد معبر سبز، پل هاي مسير نواب هم رنگ آميزي، كاشيكاري و نورپردازي شد و زير اين پل ها سرويس بهداشتي ساخته خواهد شد.
اما مشكلات نواب تنها فضاي سبز نيست، پيش بيني نشدن فضاي آموزشي و بهداشتي در آن منطقه هم موضوع تازه اي نيست و در خيلي از مناطق هم مي شود نظير آن را ديد، اما در واقع بلاتكليفي اين منطقه است كه هم براي ساكنان و هم مديران شهري دردسرساز شده است. مي گويد: «شهرداري منطقه جلسات مختلفي با سازمان نوسازي داشته است ومشكلات نواب در اين جلسات مطرح شده است، اما هنوز اين مشكلات پابرجاست. درواقع مساله اين است كه ساختمان هاي اين طرح هنوز به طور كامل به شهرداري تحويل داده نشده است و شهرداري اين طرح را از سازمان نوسازي شهر تهران تحويل نگرفته است.»
قضيه از اين قرار است كه ساختمان هاي اين منطقه هنوز درگير مسايل حقوقي و نقص اسناد هستند. براي مثال يك مالك زمين بخشي از پولش را تحويل نگرفته و سند زمين را به سازمان نوسازي منتقل نكرده است و به دنبال آن چند واحد امكان دريافت پايان كار و ثبت سند ندارند. اختلاف هايي از اين دست ميان زمين داران سابق منطقه نواب و مالكان فعلي و سازمان نوسازي شهر بسيار است. به دنبال آن تا اسناد پايان كارهاي واحدهاي نواب هم كامل و آماده نشود، شهرداري نمي تواند به آن منطقه به طور كامل سرويس دهي كند.
بنابراين نواب همچنان بي در و پيكر و نصفه و نيمه مي ماند تا فكري براي اين مشكلات حقوقي و پرپيچ و خم آن شود.
كلينيك گل و گياه 
اين منطقه كه از نظر فضاي سبز كاملا در مضيقه است، به فعاليت هاي مشاركتي در زمينه فضاي سبز و آموزش و نگهداري گياهان هم نياز مبرم دارد، به گروه هايي نياز دارد كه بتوانند در صورت نياز در طرح هاي مراقبت و درمان گياهي فعاليت داشته باشند و نگهداري از گياهان را آموزش بدهند. از حدود يك سال و نيم پيش كلينيك گل و گياه مجهزي در اين منطقه در وسط پارك شهيد عرب ساخته شد. كلينيكي كه شهرداري با خريد تجهيزات و استخدام كارشناسان آن را به مركز گل و گياه منطقه تبديل كرد. گروه هايي كه پيشتر از سوي شهرداري شناسايي و  آموزش داده شده اند، به طور داوطلبانه در ايجاد فرهنگ فضاي سبز شهرداري كمك مي كنند. آنها از طرف اين كلينيك وظيفه دارند به مدرسه ها رفته و به بچه ها آموزش نگهداري فضاي سبز و پارك ها بدهند. كم كم اين كلينيك چنان در منطقه تاثيرگذار شد كه اهالي، گل و گياه خانگي شان را براي مراقبت، اصلاح و درمان به آنجا مي برند و گروه هاي آموزش ديده آن در كارهاي اجرايي و تحقيقاتي فضاي سبز شهرداري كمك مي كنند. مي گويد: «اعضاي كلينيك در آمارگيري انواع درخت ها شركت كردند و در تابستان گذشته آفتي كه موجب برگريزان شده بود را شناسايي كردند. در تحقيق ديگري هم تشخيص دادند كه درختان خيابان «خوش» هيچ مشكلي از نظر آفت و بيماري ندارند و اگر آبياري آنها بيشتر شود وضع بهتري پيدا مي كنند. در واقع با احداث اين كلينيك و آموزش گروه بزرگي از اهالي كه به شهرداري كمك مي كنند، اهالي ديگر خودشان نسبت به فضاي سبز احساس مسووليت پيدا مي كنند.»

مهرداد مشايخي
۰۰۰/۲۳۰
چه كسي مي داند كدام كشور بيشتر به زلزله زده هاي بم كمك كرده است؟ احتمالا هلال احمر يا ستاد حوادث غيرمترقبه يا سازمان و نهادي مثل اينها، اين را بدانند. اما فقط مبلغ پرداختي مهم نيست، وضعيت كشور پرداخت كننده را هم بايد در نظر گرفت. ممكن است فرانسه بيشتر از همه كمك رسانده باشد ياژاپن و يا آلمان. قبول داريد كه اين كشورها يا كشورهايي كه از نظر اقتصادي و سياسي به اين كشورها نزديك هستند غالبا به ملت هاي مصيبت ديده كمك مي كنند و بيشترين توانايي را براي امدادرساني  به جامعه آسيب ديده دارند، اما در اين ميان بد نيست بدانيد كه كشور برونئي هم دريك حركت انسان دوستانه و تاحدودي غافلگيركننده ۲۳۰ هزار دلار براي كمك به زلزله زدگان بم اختصاص داده است. ۲۳۰هزار دلار از سوي كشوري كه خيلي از ايراني ها حتي نامش را نشنيده اند و نيمي از آنهايي كه شنيده اند شايد نمي دانند كجاي دنيا قرار دارد.
صندوق كمك هاي بشر دوستانه به زلزله زده هاي بم اين كمك ها را از اقشار مختلف مردم برونئي جمع آوري كرده است و در ميان اهدا كنندگان نام چند نفر از اعضاي كابينه اين كشور به چشم مي خورد.
۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۶۰۰
شايد گمان كنيد كه ارسال كمك هاي انسان دوستانه توسط كشوري كه ثروتمندي سلطان آن شهره است، براي ملت مصيبت زده بم جاي تعجب ندارد، اما كسي تا به حال حساب و كتاب كرده است كه چند سلطان ايراني مثل سلطان بروئني وجود دارد؟
در يكي از آخرين ارقام و اعداد منتشر شده، اعلام شده است كه سرمايه ايرانيان خارج از كشور به بيش از ۶۰۰ ميليارد دلار رسيده است. در حاليكه در يك مقايسه بايد گفت ارزش سهام سازمان بورس كشور كه۶۰ ميليون ايراني در آن قادر به معامله هستند، چيزي كمتر از ۲۰ درصد سرمايه هاي ايرانيان خارج كشور، است. آنچه روشن است اين است كه ايران كشور فقيري نيست اما سرمايه هاي آن در جهت كارايي بهتر و بهبود وضعيت هدايت نمي شود. بخش زيادي از آن توسط گروهي از ايرانيان خارج شده و در آنجا بر آن افزوده مي شود و بخش ديگري در سوء مديريت ها به هرز مي رود. اين روزها از بم خبر مي رسد كه اهالي اين شهر از فرماندار شهر شكايت كرده اند تا سرنوشت كمك  هاي ارسالي به اين شهر و وضع بازسازي و اسكان و خدمت رساني روشن شود.