اشكان نعمت پور
... و سرانجام آن روز رويايي در برلين فرا رسيد. ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۳، ترگات در ۲ ساعت و ۴ دقيقه و ۵۵ ثانيه، فاصله ۴۲ كيلومتر و ۱۹۵ متري را طي كرد تا ركورد دوي ماراتن دنيا را به نام خود ثبت كند.
اندامي ورزيده، نگاه هايي سرسخت و لبريز از انزجار و ميل به مبارزه با زندگي. اين تنها بهره مردم آفريقا از ثروت بيكران و طبيعت بكر نگين سياه گيتي است. شايد به همين دليل است كه مردان سيه چرده، هميشه در ورزش موفق بوده اند، چه، هم عضلاتي تنومند داشته اند و هم سرخوردگي باستاني كه از اسلاف شان به يادگار مانده، آنها را وامي دارد كه در ورزش بر تمام عقده هاي دروني خود سرپوش بگذارند.
آفريقايي ها هميشه در غالب ورزش ها به خصوص مسابقاتي كه به فرديت- و نه تعامل تيمي- بسته است، موفق بوده اند اما اين كاميابي ها در دووميداني جلوه اي بيشتر پيدا مي كند. سالها است كه دوندگان سياه پوست رقابت هاي دو را- خصوصاً در مقاطع استقامت و نيمه استقامت- به زير نگين خود در آورده اند. مسابقات المپيك در راه است و دوندگان آفريقايي، خصوصاً كنيايي ها با شور و هيجان زيادي مراحل فشرده آماده سازي را طي مي كنند تا بار ديگر در بزرگ ترين تورنمنت ورزشي دنيا، به موفقيت چنگ بيندازند.
دويدن، از زندگي تا بي فرجام
پل ترگات، از زماني كه چشم گشوده در حال دويدن بوده. دونده ۳۴ ساله كنيايي سالها كوشيده تا چنين آوازه اي براي خود دست و پا كرده. تا پارسال بزرگ ترين جدال هاي او به دوي ۱۰ هزار متر بازمي گشت، جايي كه در المپيك آتلانتا و دو سري از مسابقات قهرماني جهان، رقابت را به گبرسلاسمي، ابر ورزشكار اتيوپيايي واگذار كرد و با حسرت به شادي او در فتح مدال طلاي بازي ها چشم دوخت. حتي در سيدني، ترگات تا يك مدتي كسب مقام اول دوي ۱۰ هزار متر پيش رفت اما در نهايت، در لحظات پاياني باز هم گبرسلاسي، مثل يك دونده صد متر از او پيشي گرفت تا ترگات باز هم مايوسانه به كسب يك مدال طلا فكر كند... و سرانجام آن روز رويايي در برلين فرا رسيد. ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۳، ترگات در ۲ ساعت و ۴ دقيقه و ۵۵ ثانيه، فاصله ۴۲ كيلومتر و ۱۹۵ متري را طي كرد. تا ركورد دوي ماراتن دنيا را به نام خود ثبت كند.
... و المپيك از راه مي رسد و مرد كنيايي، اميدوار است در رشته هاي استقامت يا نيمه استقامت، نام خود را بر تاريخ المپيك حك كند. او تمام ناكامي هاي گذشته را پشت سر گذاشته تا به اينجا برسد. وقتي از راهي كه طي كرده، پرسيده مي شود، با لبخندي ساده و چشماني كه مي درخشند، مي گويد: «يك چيز را نبايد فراموش كرد، در حالي باختم كه با تمام توانم تلاش كرده بودم. ديگر هيچ انرژي يا نيرويي نداشتم، با همه وجودم تلاش كردم و شكست خوردم. بنابراين حالا ديگر نسبت به آن روزها، به المپيك هاي قبلي، احساس بدي ندارم. تمام آنچه بر جاي مانده به عاملي پيش راننده تبديل شده كه من را به جلو مي برد.» پل ترگات با آن چهره براقش ادامه مي دهد: «از آن موقع كه ورزش را شروع كردم هميشه يك پيروز وجود داشت و يك مغلوب؛ خب، وقتي ديگران مي برند، ديگر جايي براي گلايه من باقي نمي ماند.»
او يكي از هفده فرزند يك خانواده فقير روستايي بوده. با اين وجود هيچ گاه در كلامش اضطراب يا آشفتگي به چشم نمي خورد و آرامشي دلپذير در وجودش موج مي زند. به رغم تمام مصايبي كه در كنيا كشيده، عشق به ميهن در سخنانش آشكار است و دست آخر، مي خواهد يك جام زرين را براي هموطنانش به ارمغان ببرد: «كنيا كشوري ملوك  الطوايفي است. فرهنگ هاي زيادي در آن وجود دارد و اقوام مختلفي را شامل مي شود. حتي براي من هم جالب است بدانم كه چطور اين همه آدم هاي جور واجور در كنار هم زندگي مي كنند. فقط كافي است بدانيد در كنيا به حدود ۴۲ زبان مختلف تكلم مي شود. خيلي عجيب است. به همين خاطر وقتي به تاريخ كشورم نگاه مي كنم، وقتي نسل هاي مختلف آن را به ياد مي آورم كه چگونه براي استقلال كنيا جنگيدند (در سال ۱۹۶۳ كنيا خود را از قيد انگليس رها كرد) و اينكه اصلاً چرا مبارزه كردند، انرژي مي گيرم و به جلو مي تازم.»
پل ترگات با سرخوشي از پيشرفت تكنولوژيكي كشورش حرف مي زند، از اينكه حالا تلويزيون به خانه هاي مردم آن راه پيدا كرده، قابهاي جادويي كه قرار است چهره او بر آنها نقش ببندد، چهره خسته اما مصمم مردي كه قرار است براي كشورش افتخار بيافريند: كنيا طي سالهاي اخير پيشرفت زيادي كرده. مثلاً اگر دوازده سال پيش درباره تلويزيون حرف مي زديد، درباره موضوع خيلي مهمي بحث مي كرديد اما حالا تقريباً در هر خانه يكي پيدا مي شود. اين رخنه تكنولوژي به عرصه زندگي بسيار مؤثر است. چون از طريق آن درباره همه چيز، بهداشت، سياست، اقتصاد يا علوم روزمره مي توان نكات جديدي را به مردم آموخت. قبلاً تنها دو دانشگاه در كنيا بود اما حالا تعداد آنها خيلي زياد شده. حالا اگر نتوانم بچه هايم را براي آموزش بيشتر به خارج بفرستم هيچ مشكلي پيش نمي آيد چون آنها مي توانند در كشور خودشان پيشرفت كنند.»
ورزش، سياست، اقتصاد و فرهنگ رويه هاي مختلف يك جامعه هستند و تمامي اينها در گفته هاي ترگات به هم گره مي خورند اما او خيلي زود دوباره كلامش را به پيست گره مي زند.
سامي كورير، هموطنش كه نزديك بود پارسال در مسابقات برلين از او جلو بزند، اين بار در آتن در كنارش خواهد ايستاد. آيا او به كابوس پل ترگات تبديل مي شود، به رقيب بزرگش در المپيك؟
«گفتنش سخت است. اين مثل يك ماراتن عادي نيست. بسته به اينكه آن روز چه احساسي داشته باشي، ممكن است بسيار تاكتيكي تر عمل كني. اما مهم ترين مسأله دوندگان ديگر نيستند، آمادگي جسماني خود من است.»
قرار است در دوي ماراتن آتن، همان مسيري پيموده شود كه در ۱۸۹۶، در اولين دوره المپيك، طي شده. مسافتي كه از ماراتن شروع مي شود و در ورزشگاه پانا تنايك، در كوهستان حاشيه اي آتن، به پايان مي رسد. انتظار مي رود آن روز دست كم ۳۵ هزار نفر براي تماشاي آخرين مترهاي مسابقه در اين ورزشگاه گردهم بيايند. ترگات اميدوار است اما از دشواري هاي راه هم خوب آگاه است: «وقتي بار اول مسير مسابقه را ديدم، اصلاً شبيه چيزي كه انتظارش را داشتم نبود. سه چهارم آن كوهستاني است و شيب زيادي دارد، بنابراين پيمودن راه خيلي سخت مي شود. تازه بازي ساعت ۳ ظهر شروع مي شود، يعني در اوج گرماي هوا. به هر روي عامل كليدي براي من تسلط بر شرايط است. من از لحاظ ذهني آماده ام و اين كافي است.»
او سفير برنامه غذايي يونيسف است و در برنامه هاي خيريه اين سازمان حضوري فعال دارد تا به بچه هاي نايروبي، جايي كه از آن برخاسته، كمك كند. اما هيچ كمكي به اين كودكان، بزرگ تر از كسب مدال طلاي المپيك نيست. برق آن از فاصله هزاران كيلومتري مي تواند تمام سياهان كنيايي را سر وجد بياورد و تلاش پل ترگات، براي همين است.
او در آخرين جمله، راجع  به رساندن ركورد جهان به زير دو ساعت مي گويد: «هرگز! فراموشش كنيد. خيلي سخت است كه نصف مسافت ماراتن را در ۶۱ دقيقه بدويد، به همين خاطر ۶۰ دقيقه يا زير آن، ناممكن است.»... اما او مي دود تا به پايان خط برسد، شايد زودتر از همه.

ماهان ملكي
در مصاحبه هاي تلويزيوني به ويژه مصاحبه تلويزيوني با سازندگان برنامه ها و سريال هاي تلويزيوني بسيار شنيده ايم كه مصاحبه شونده مي گويد: «اين كار من تنها نيست، اين نتيجه يك كار گروهي است.»
نكته حائز اهميت اينكه چرا بايد كسي كه يك گروه را هدايت كرده چنين حرفي را بزند؟ چرا احساس نياز مي كند كه به اين نكته بديهي اشاره كند؟ احتمالاً براي اينكه چندان به گروه عقيده ندارد و فكر مي كند خودش ساخته است. اساساً مهمترين شعف و آسيب اجتماعي ما عدم اعتماد به مسئوليت جمعي و عدم التزام به تعهدات تيمي است. هر جا ضعفي مي بينيم، از جمع آوري ماليات و مبارزه با فساد مالي تا رفتارهاي ترافيكي، تجارت بين المللي و يا تعامل فرهنگي مهمترين دليلش گرايش به عمل فردي و عدم تمايل به كار تيمي و هماهنگي جمعي است. فوتبال يك ملت هم آيينه روان شناسي جمعي آن ملت است.
مهمترين عرصه موفقيت ما در همه سال هاي ربع قرن اخير عرصه روابط بين المللي و فعاليت ها و عملكردهاي نظامي بود. عرصه اي كه تك روي بي معني و كار تيمي اجتناب ناپذير است.
اين امر ريشه در تاريخ ما دارد. ما هميشه در برابر تهديدهاي خارجي مثل يك تيم عمل كرده ايم. قوميت ها در اين عرصه همواره رنگ باخته اند، بلوچ و مازندراني، تركمن و كرد و خوزستاني همه كنار هم قرار گرفته ايم، يك روز خراساني فوروارد و آذربايجاني هافبك و بوشهري دروازه بان بود و روز ديگر لرستاني و كردستاني و كرماني در نوك حمله قرار گرفتند و خراساني و گيلاني نقش دفاع و دروازه باني را ايفا كردند.
متأسفانه فوتباليست ما به قول گزارشگرهاي ما مي خواهد گل را به نام خود «ثبت» كند و براي اين ثبت كردن خودخواهانه فرصت ها را از هم تيمي هاي خود مي گيرد و ملت خود را از افتخار محروم مي كند.
بازيكن ما در صحنه اي كه براي به گل رسيدن با تك روي فقط دو، سه درصد شانس گل زدن دارد از پاس دادن به هم تيمي كه سي، چهل درصد امكان فرستادن توپ را به درون دروازه دارد خودداري مي كند. شايد در برخي لحظات و بعضي صحنه ها براي احتراز از انتقادهاي بعدي به خودش تحميل كند كه از توپ دل بكند و آن را واگذار كند اما شما حس مي كنيد كه اين حركت عميق و ريشه دار نيست و از يك احساس ريشه دار تيم گرايي سرچشمه نمي گيرد.
اما وقتي تيم هاي انگلستان و آلمان و سوئد و هلند و برزيل و ... وارد زمين مي شوند و حركت مي كنند شما يك ماشين جنگنده يكپارچه را مي بينيد كه براي يك هدف واحد حركت مي كند.
بازيكنان، ديگر خودشان را نمي بينند، بلكه خود را بخشي از يك ماشين هماهنگ به نام تيم مي دانند. همه پاس دادن ها غريزي و دروني و ريشه دار است. برخي از گزارشگران ما با تعجب از هماهنگي و همكاري دو بازيكني صحبت مي كنند كه تا دو، سه هفته قبل از بازي هاي ملي در دو تيم كاملاً مخالف بازي مي كردند و رقباي سرسخت هم بودند. با اتمام كار تيم ملي هم مي روند سر جايشان.
اما تا وقتي در كنار هم در تيم ملي هستند هر كدام قطعه اي از يك ماشين برنده به حساب مي آيند. اگر در يك ضدحمله خودشان ۱۵درصد شانس موفقيت دارند و بازيكن هم تيمي كنارشان ۱۷درصد ، قطعاً با جان و دل توپ را پاس مي دهند و اما يونان افسانه ۲۰۰۴.
در اكثر تيم هاي اروپايي تك روي بسيار كم رنگ بود اما در تيم يونان اساساً وجود نداشت يا ما نمي ديديم. هيچ بازيكن نامداري كه آوازه شهرتش، ولو لحظه اي او را به تك روي سوق دهد وجود نداشت. هر چه بود تيم بود ... و نوش جانشان. ملت يونان زماني از جمله عقب افتاده ترين كشورهاي اروپاي غربي بود.
به دلايلي كه اينجا مجال شرحش نيست كشورهاي ثروتمند جامعه اروپا فكر كردند صلاح نيست، كشوري كه مهد تمدن مغرب زمين است در حد كشوري جهان سومي باشد. كمك هاي جامعه اروپا همراه با همبستگي ملي و كار تيمي يونان را طي ربع قرن بعد از ديكتاتوري سرهنگ ها به كشوري پر رونق و شكوفا تبديل كرد. يوناني ها اميدوارند همين كار تيمي كه فوتبال يونان را به قهرماني اروپا رساند، آتن را به ميزباني موفق براي برگزاري المپيك تبديل كند.
طالقاني: رنگرز اميد طلاي كشتي فرنگي
رئيس  فدراسيون  كشتي  گفت : حســــن  رنگرز استحقاق  كسب  مدال  طلاي  مسابقات كشتي  فرنگي  بازيهاي  المپيك  ۲۰۰۴ آتن  را دارد.
محمدرضا طالقاني  افزود: البته  ما به  هر شش  كشتي  گير اميدواريم  و تلاش  كرده ايم  تا آنها را از نظر روحي  و رواني  آماده  اين  مسابقات  بسازيم .
وي  يـادآور شد كه  كشتي گيران  هم  اكنون  در دهكده  المپيك  استقرار يافته و در حال  استراحت  هستند و تمرينات  خودشان  را نيز پي  مي گيرند. طالقاني  تنها مشكل  كشتي گيران  ايراني  را نبود حريفان  تمريني  عنوان  كرد و گفت : در المپيك  هر كسي  هر چقدر كار كرده  باشد، مزدش  را مي گيرد. وي  با اشاره  به  امنيت  و آرامش  حاكم  بر دهكده  المپيك  گفت : اغلب  مسئولان كشتــي  كشورهاي  شركت كننده  در المپيك  ســـراغ  ملي  پوشان  كشتي  آزاد ايران را  مي گيرند.

آ.ث.ميلان به سه بازيكن برزيل اجازه حضور در تيم ملي را نداد
گروه ورزشي: سه  تن  از بازيكنان  تيم  فوتبال  برزيل  از فهرست  بازيكنان  حاضر در ديدار ماه  آينده  ايــن  تيم  مقابل  بوليوي  در چارچوب  رقابتهاي  مقدماتي  جام  جهاني ۲۰۰۶ حذف  شدند. «كاكا»، «كافو» و دروازه بان  تيم  برزيل  «ديدا» در پي  عدم  صدور مجوز از سوي  باشگاه  ايتاليايي  خود براي  حضور در ديدار دوستانه  اين  تيم  مقابل   هائيتي ، در تركيب  تيم برزيل  قرار نخواهند داشت .
بر اساس  اين  گزارش  نام  اين  سه  بازيكن  همچنين  در فهرست  نام  ۲۳ بازيكن تيم  برزيل  كه  قرار است  روز ۵ سپتامبر (۱۹ شهريور) در سائوپائولو با بوليوي  و سه  روز بعد يك  ديدار دوستانه  با تيم  آلمان  داشته  باشد، قرار ندارد.
اسامي  بازيكنان  تيم  ملي  فوتبال  برزيل  روز سه شنبه  بر روي  سايت  رسمي كنفدراسيون  فوتبال  اين  كشور اعلام  شد و نام  اين  سه  بازيكن  در حالي  حذف  شد كه  باشگاه  آث  ميلان  از دادن  اجازه  به  اين  بازيكنان  براي  بازگشت  به  تيم  ملي كشور خود امتناع  ورزيد. با اين  وجود تيم  برزيل  بازيكنان  برتر خود مانند رونالدو، رونالدينهو و روبرتو كارلوس  را در اختيار دارد.
در همين  راستا و به  دليل  مشابه ، لوسيو و زي  روبرتو نيز كه  در تيم  بايرن  مونيخ  آلمان  بازي  مي كنند، در دو ديدار آتي  تيم  برزيل  حضور نخواهندداشت .
كارلوس  آلبرتو پاريرا مربي  تيم  ملي  برزيل  نيز روز دوشنبه  خطاب  به اين  بازيكنان  گفت  كه  آنها مي توانند فشار بيشتري  بر باشگاه  ايتاليايي  خود وارد آورند. وي  در گفت  و گو با خبرنگاران  پس  از اشاره  به  اين  كه  اين  مسابقه  با ديگر مسابقات  كمي متفاوت  است ، گفت : با اين كه  باشگاه  ميلان  در تصميم  خود مصمم  است اما در چنين  شرايطي  بازيكنان  مجبورند كمي اين  باشگاه  را تحت  فشار قراردهند. بر اساس  اين  گزارش  اين  ديدار با هدف  برقراري  صلح  ميان  كشورهاي  حوزه  كارائيب  و به  ابتكار دولت  برزيل  برگزار مي شود.
كول و تجارب يورو ۲۰۰۴
اشلي كول مدافع آرسنال معتقد است؛ حضور در رقابت هاي يورو ۲۰۰۴ توانسته است به او روش صحيح دفاع و حمله كردن را بياموزد و اين رقابت ها در تكميل تر شدن بازي اش بسيار موثر بوده است.
كول كه در يورو ۲۰۰۴ يكي از بهترين بازيكنان تيم ملي انگليس لقب گرفت، در ديدار دو تيم انگليس و اوكراين به سي امين بازي ملي اش رسيد. كول در رابطه با تجربه حضور در رقابت هاي يورو ۲۰۰۴ مي گويد: «در بازي هاي بين المللي در مقايسه با رقابت هاي ليگ برتر شنا نمي توانيد بي وقفه حمله كنيد هر چند كه در ليگ برتر نيز بازيكنان بزرگي وجود دارند.
مدافع بيست و سه ساله آرسنال معتقد است: «شما بايد زمان بازي را به قسمت هاي مختلف تقسيم كنيد و در قسمت حمله فقط يازده بازيكن بايد به فكر حمله باشند.
اين نكاتي است كه من از يورو ۲۰۰۴ آموختم و در آينده حرفه اي خود مي توانم از اين تجارب به خوبي استفاده كنم.»
كول ادامه داد: «نوع دفاع كردن من پس از يورو ۲۰۰۴ بسيار بهتر از قبل شده است و ديدار برابر پرتغال كه بهترين بازي حرفه اي من بوده است، تجربه هاي بسيار زيادي را به من آموخت.»
بازگشت سالاس به ميادين فوتبال
مارچلو سالاس مهاجم پيشين تيم ملي شيلي كه مدتي است، در تركيب تيم ملي كشورش قرار نمي گيرد، براي ديدار تيم ملي شيلي از سري رقابت هاي مقدماتي جام جهاني ۲۰۰۶ در برابر كلمبيا به ميدان خواهد آمد.
سالاس در مارس ۲۰۰۴ هم براي تيم ملي كشورش در مقابل بوليوي به ميدان رفت و هواداران شيلي بسيار اميدوارند كه تيم ملي كشورشان به همراه سالاس به جام جهاني آلمان صعود كند. همچنين «مائوريسيو پينيلا» كه ديدار دو تيم شيلي و برزيل را از دست داده بود، مي تواند شيلي را در ديدار با كلمبيا همراهي كند. شيلي در رقابت هاي مقدماتي جام جهاني با ۱۱ امتياز در رده سوم و كلمبيا در رده هشتم منطقه آمريكاي جنوبي قرار گرفته است.
آغاز اردوي تيم ملي تيراندازي در زنجان
گروه ورزشي: دومين  مرحله  از اردوي  تداركاتي  تيم  ملي  تيراندازي  جهت  كسب  آمادگي  بــراي حضور در بازي هاي  آسيايي  ۲۰۰۶ دوحه  قطر از روز چهارشنبه  در زنجان  آغـــازشد.
رئيس  فدراسيون  تيراندازي  در حاشيه  برگزاري  اين  اردو هدف  از برپايي  اين  اردو را ارتقاء توان  و سطح  آمادگي  ورزشكاران  اين رشته  ورزشي  ذكر كرد.
سرتيپ  اسـدالله  حيدري  گفت : استمرار در برگزاري  اردوها و تمرينات ، پيشرفت روز افــزون  ورزشكاران  اين  رشته  را در پي  خواهد داشت  و آنان  را براي  حضور در ميادين  مختلف  آماده تر مي سازد. وي  در ادامه ، مدت  زمان  برگزاري  اين  اردو را ۱۰ روز عنوان  كرد كه  شركت كنندگان  در دو رشته  تفنگ  و تپانچه  بادي  و در دو ماده  ده  متر و هدف  ثابت به  تمرين  خواهند پرداخت .
رئيس  فدراسيون  تيراندازي  يادآور شد كه  در اردوي  مزبور ۱۶ ورزشكار منتخب از استانهاي  مشهد، تهران ، تبريز، اصفهان  و شيراز حضور دارند.
حيدري ، سطح  آمادگي  ورزشكاران  حاضر در اردو را متوسط دانست  و تلاش  بيشتر آنان  جهت  رسيدن  به  سطح  مناسب  و مطلوب  را ضروري  عنوان  كرد.
وي  با بيان  اين كه  اين  رشته  ورزشي ، لباس  و تجهيزات  خاصي  را مي طلبد افزود: از نظر بودجه  و منابع  مالي  نيز با مشكل  مواجه  هستيم  و به  ناچار قصد داريم اين  مشكل  را با بهره گيري  از كمك هاي  مردمي ، مسئولان  و نهادها برطرف  و اين رشته  ورزشي  را پيش  ببريم .
سفر يك زوج دوچرخه سوار و كوهنورد ايراني به دور اروپا و آفريقا
يك  زوج  كوهنورد و دوچرخه سوار از اعضاي  باشگاه  كوهنوردي  و اسكي  دماوند تصميم  دارند يك  تور دوچرخه سواري  دور اروپا و آفريقا را اجرا نمايند.
به  گزارش  روابط عمومي باشگاه  كوهنوردي  و اسكي  دماوند، علي  جعفرنژاد و شبنم  زنده  زبان  سفر خود را در تاريخ  ۵ شهريور ماه  جاري  آغاز و از فرودگاه  مهرآباد براي  شروع  مسير دوچرخه سواري  در اروپا به سوي  استكهلم  سوئد پرواز خواهند كرد. مسير دوچرخه سواري  آنان  در اروپا از نروژ آغاز و پس  از گذشتن  از كشورهاي  دانمارك ، آلمان ، هلند، بلژيك ، فرانسه  (صعود به قله  مون  بلان )، اتريش ، مجارستان ، صربستان ، مقدونيه  و يونان  در اروپا پايان  مي يابد.
سپس  از يونان  به  تانزانيا پرواز كرده  و پس  از صعود به  قله  كليمانجارو، كشورهاي  كنيا، اوگاندا، سودان  و مصر را ركاب  خواهند زد. اين  زوج  در ادامه  سفر خود از مصر با پرواز به  لبنان  رفته  و سپس  با دوچرخه از لبنان  به  سوريه ، اردن  و سپس  تشرف  به  مكـه  مكرمه  در عربستان  سعودي  جهت انجام  مراسم  عمره  خواهند رفت .
اين  زوج  اهداف  سفر را به  شرح  زير تشريح  كردند: ابلاغ  پيام  دوستي  مردم  ايران  به  مردم  كشورهاي  مسير، برگزاري  نمايشگاههاي  عكس  از جاذبه هاي  توريستي  ايران  با هدف  جلب  گردشگران براي  بازديد از ايران ، طي  نمودن  حدود ۱۲ هزار كيلومتر با دوچرخه.