مريم صفايي 
نمي دانيم ماجراي 14 دست كله و پاچه قوچ و ميش كه داخل پاسگاه محيط زيست شهرستان فيروزكوه انداخته اند را شنيده ايد يا نه. اگر شنيده ايد، حتما حكايت سختگيري هاي مدير جديد و توقيف كبك هايي كه توسط يك شكارچي غير مجاز شكار شده بود را هم شنيده ايد. راستش ما هم تعجب كرديم كه چطور شده ماموران محيط زيست به طور ضربتي در همان روز توقيف كبك ها به خانه شكارچي رفته  و كبك هاي شكار شده قبلي را هم از يخچال بيرون كشيده اند. اما اصل ماجرا چيز ديگري است، اين داستان فقط يك شايعه است.
شما چند ماه پيش از جا به جايي پست و منصب ها در اداره كل محيط زيست استان تهران اطلاع پيدا كرده ايد. در همان جا به جايي، مسوول محيط زيست فيروزكوه هم تغيير كرد و يك مدير جديد جايگزين مسوول قبلي شد.
اينطور كه از شواهد و قراين پيداست، مسوول جديد پر انرژي، عزمش را جزم كرده كه سر و ساماني به منطقه بدهد. فيروزكوه به دليل شرايط خاص زيستگاهي و فاصله نسبتا زيادي كه از شهر تهران دارد، شانس آورده و با تمام تعرضات و شكارهاي قاچاق، هنوز رد قوچ، ميش، كل، بز، كبك و.. را در خود دارد. البته اگر شانس بياورد و بازيچه لجبازي ها، زياده خواهي ها و خصومت هاي فردي نشود.
اين بار اما به دليل عصبانيت از دست يك مدير نسبتا مسوول در اين قحطي مسووليت پذيري، حيات وحش منطقه به رگبار بسته شده  است.
كمي حرف حساب
قانون حكم مي كند، براي شكار در مناطق اعم از حفاظت شده و آزاد، داشتن مجوز از مرجع مربوطه يعني سازمان حفاظت محيط زيست يك ضرورت است در واقع اجباري است و هر كسي قصد شكار دارد بايد با مجوز رسمي يعني داشتن پروانه شكار اقدام به اين كار كند. اين پروانه ها هم داراي قيد زمان است و هم مكان و هم تعداد مجاز شكار، البته بگذريم از شكارچي هاي قاچاقي كه حتي در پارك هاي ملي كه اساسا شكار در آنها ممنوع ممنوع است و به قولي به شدت مورد حفاظت قرار دارند كه البته ندارند كرور، كرور شكار مي زنند و هيچ كس هم نيست حتي بگويد چه كار مي كني و اصلا از كجا آمده اي و ...
شكارچي هاي قاچاق حتي در پارك هاي ملي كرور كرور شكار مي زنند و هيچ كس نيست بپرسد چه كار مي كني و اصلا  از كجا آمده اي
البته شايد هم كساني باشند كه بپرسند ولي صلاح را در اين مي بينند يا اصلا لازم نيست چيزي بپرسند چرا كه بداني و پرسي خطاست.
علاوه بر اين باز هم برطبق قوانين مصوب با شكارچياني كه با پروانه شكار وارد مناطق مي شوند بايد محيط باني همراه شود، دليلش هم واضح است. محيط زيست قانونگراي فيروزكوه هم براي كنترل هرچه بهتر و بيشتر منطقه به همراه تمام شكارچيان داراي پروانه شكار اعم از خارج يا داخل مناطق تحت حفاظت سازمان، محيط باني را گسيل مي كند و اين مساله چندان به مذاق اهل شكار كه سال هاست با پروانه و بي پروانه در اين منطقه به شكار مشغولند خوش نيامده و سرناسازگاري با محيط زيست گذاشته اند، البته بهتر است بدانيد كه تمام اين حرف ها، درد دل شكارچيان است نه دلايلي كه مسوول منطقه براي تبرئه خود آورده باشد.
يك تهمت 
آنها كه تاكنون منطقه و حيات وحش آن را ارث پدري خود مي پنداشتند و هر طور كه مي خواستند برخورد مي كردند، حالا بايد طبق ضوابط و مقررات عمل كنند.
هر وقت هوس يك تفريح چرب مي كردند تفنگ ها را روي دوششان مي انداختند و روانه به قول خودشان بيابان مي  شدند، مايه اش هم يك لنجرور و چند كنسروماهي بود اما به گوشت كيلويي 6هزار تومان مي ارزيد. حتي يك قوچ يا ميش نه چندان درشت حداقل۳۰ كيلوگرم وزن دارد يعني 180هزار تومان، ولي حالا بايد پروانه شكار بخرند و باز هم به قول خودشان ديگر فايده ندارد.
در نگاه اين آدم ها هم انگار نه انگار كه ارزش يك موجود حفاظت شده بعضا غيرقابل محاسبه بوده و اگر بخواهيم اين ارزش را بر مبناي مقدار گوشت آن بسنجيم، مثل اين است كه بخواهيم ارزش تابلوي موناليزا را با قيمت دومتر كرباس تعيين كنيم. به هر حال جدال بين شكارچيان متخلف و سازمان محيط زيست در منطقه فيروزكوه طي ماه هاي گذشته خيلي جدي بوده است.
و اما 14 كله و 56 پاچه
حتما تا حالا دستگيرتان شده كه موضوع چيست و 14 دست كله و پاچه قوچ و ميش چرا در حياط اداره محيط زيست فيروزكوه پرتاب شدند.
شكارچي هاي قاچاق كه ديگر جان به لبشان رسيده و دستشان هم به جايي نمي رسد چون هرچه باشد قانون، قانون است و اجرايش يك امر لازم تصميم مي گيرند كه از طريق ديگري به قول خودشان انتقام بگيرند. اين است كه به منظور اثبات به اصطلاح قدرت و سلطه خود دور از چشم يا شايد هم نه چندان دور از چشم ماموران محيط زيست به جان حيات وحش بي زبان منطقه مي افتند و در يك روز، 14 راس قوچ و ميش را شكار مي كنند و براي اعلام موضع، كله و پاچه آنها را داخل حياط پاسگاه محيط زيست مي اندازند. اينطور هم كه ماموران مي گويند هيچ كس نمي داند كه چه كساني دست به اين اقدام زده اند. در واقع متهم يا متهمان اين پرونده هنوز مجهول  هستند.
اشاره: باز هم تاكيد مي كنيم كه همه آنچه كه نقل شد برحسب شنيده هاي ما از منطقه است. طبيعي است و ما هم اميدواريم! كه بسياري از اين مطلب تكذيب شود. اما به هر حال اميدواريم امكانات سازمان محيط زيست در منطقه فيروزكوه افزايش يابد، زيرا براي مقابله با متخلفان فقط عزم و اراده شخصي كافي نيست.

حتما سال گذشته خبر اضافه شدن يگ گونه به مجموعه پستانداران ايران را شنيديد.
راكون، بومي جنگل هاي آمريكا، گونه اي گوشتخوار كه به منظور پرورش براي استفاده از پوست به روسيه آورده شد، اما حالا كه ديگر پوشيدن پالتو و كلاه پوست نه تنها ارزش به حساب نمي آيد، بلكه باعث تحقير هم هست، ديگر پوست اين قبيل حيوانات هم طالب ندارد و پرورش آن هم ديگر سودآور نيست.
بنابراين كم كم گونه هاي نگهداري شده در اسارت به طبيعت غيرموطنشان بازگشتند، بدون توجه به اينكه ممكن است چه مشكلاتي به عنوان يك گونه غيربومي و وارداتي به وجود آورند و راكون، سال گذشته به ايران رسيد. شايد حتي زودتر از آن، ولي مهندس هوشنگ ضيايي سال گذشته وجود آن را به تاييد رساند و هشدارهاي لازم را هم براي كنترل جمعيت آن گوشزد كرد. اما هيچكس به اين مساله توجه نكرد و حالا راكون از آستارا به هشتپر گيلان رسيده و به تعداد زياد در توالش ديده مي شود، به طوري كه به محصولات كشاورزان آسيب زيادي رسانده و هر روز هم رو به افزايش و پيشرفت در ديگر زيستگاه هاست.
راكون از جهت حساسيت زياد به هاري هم مي تواند مشكل ساز باشد. با ابتلاي حتي يك گونه از راكون ها به هاري اين بيماري به سرعت در بين اينگونه شيوع پيدا كرده و ممكن است حيات وحش منطقه را به شدت مورد تهديد قرار دهد.
گروهي راكون را از خانواده خرس سانان و گروهي ديگر آن را از سگ سانان مي دانند. در مورد وابستگي اين گونه هنوز بين دانشمندان اختلاف وجود دارد، ولي حساسيت اين گونه به بيماري  هاري، مثل سگ سانان است.
بيماري  هاري يك التهاب حاد مغزي آنسفاليت حاد و تقريبا بدون استثنا كشنده است كه با نشانه هاي احساس دلهره، سردرد، تب، بيقراري و تغييرات مبهم و حسي كه اغلب در ناحيه گاز گرفته شده بدن ملموس است، تظاهر مي كند. هيجان و ترس از جريان هوا از نشانه هاي شايع اين بيماري است. نشانه هاي بيماري به طرف فلج خفيف و ناكامل يا كامل پيشرفت مي كند. انقباض عضلات بلمي به ترس از آب مي انجامد آب ترسي و متعاقب آن هذيان گويي و تشنج پيش مي آيد. مرگ اغلب در اثر فلج دستگاه تنفسي پيش مي آيد. تشخيص  هاري به وسيله آزمايش بافت رنگ آميزي شده مغز است.

درياچه 12 هكتاري شيرابه زباله، در كهريزك واقع در شهرستان ري، علاوه بر آلودگي شديد زيست محيطي، خطر نفوذ به سفره هاي آب زيرزميني را نيز در پي دارد.
هم اكنون محل دفن زباله در منطقه كهريزك ديگر گنجايش تخليه و دفن حجم بسيار بالاي زباله را ندارد وادامه اين روند، تهديد جدي براي لايه هاي زيرين خاك و منابع آب زيرزميني منطقه است.
مدير حفاظت محيط زيست شهرستان ري در گفت وگو با ايرنا گفت: تشكيل درياچه 12 هكتاري شيرابه ناشي از انباشت بي رويه زباله از معضلات مهم و اساسي اين منطقه است.
شينا انصاري با تاكيد بر ضرورت اقدام فوري براي تغيير مكان دفن زباله تهران از كهريزك به يك مكان ديگر افزود: شهرداري تهران در نظر دارد اراضي عزيزآباد را براي دفن بهداشتي زباله تحت تملك خود درآورد، اما فرمانداري و حفاظت محيط زيست شهرستان ري به دليل پاره اي محدوديت ها و وجود فرودگاه امام خميني ره اراضي اين منطقه را براي دفن زباله تاييد نكرده اند.
فرمانداري، شهرداري و سازمان حفاظت محيط زيست به دليل تردد خودروهاي حمل زباله در اين مسير و تردد مسافران فرودگاه و نيز نشت شيرابه زباله ها، فاصله را كافي ندانسته و اين اقدام را متناسب با ملاحظات زيست محيطي نمي دانند.
اگر چه براساس ضوابط بين المللي، محل دفن زباله بايد با فرودگاه 14 كيلومتر فاصله داشته باشد و اراضي تعيين شده براي دفن زباله در عزيزآباد نيز در فاصله بيش از 14 كيلومتري فرودگاه امام خميني قرار دارد، اما ضوابط بين المللي در نظر گرفته شده تنها در كشورهاي پيشرفته قابليت اجرا دارد.
وي در خصوص راه هاي جلوگيري از بروز مشكلات جديد، گفت: سازمان محيط زيست مي تواند زمين هاي مناسبي را به شهرداري پيشنهاد كند كه براي دفن زباله، بحران هاي زيست محيطي را به دنبال نداشته باشد.
هم اكنون با وجود مخالفت حفاظت محيط زيست و فرمانداري شهرري، مسوولان شهرداري در حال انجام مطالعات در منطقه عزيزآباد هستند و اقدامات اوليه همچون حفر چاه هاي گمانه زني براي تعيين سطح آب هاي زيرزميني را انجام داده اند.
اين مطالعات نيازمند صرف زماني 5 ساله است كه شهرداري در نظر دارد با خريد 100 هكتار زمين از اطراف كهريزك، مكان فعلي دفن زباله را گسترش دهد.
يك كارشناس محيط زيست شهرستان ري نيز در اين خصوص گفت: ادامه چنين روندي مي تواند خطر آلودگي آب هاي زيرزميني را در سطح گسترده به همراه آورده و با ورود آلودگي به چرخه زيستي حيات، بحران زيست محيطي بزرگي ايجاد خواهد شد.
محمدباقر فرخ شاد افزود: مسوولان بايد براي مكان يابي  زباله ها گام هاي سريعتري برداشته و با بررسي ها و كارشناسي دقيق و فوري مكان جديدي را براي دفن زباله مشخص كنند.
طبيعي است كه زمان دفن زباله هاي تهران نمي تواند به مدت 5 سال و تا زماني كه كارشناسان تشخيص دهند زمين هاي عزيزآباد براي دفن زباله مناسب است يا خير، به تعويق افتد.

سير مهاجرت پرندگان از عرض هاي شمالي كره زمين به سمت جنوب ادامه دارد.
بابك قره باغ دوست در گفت وگو با ايسنا درمنطقه كرمانشاه با بيان مطلب فوق گفت: هزاران قطعه انواع پرندگان مهاجر از جمله غاز خاكستري و انواع اردك، مهاجرت خود را از مناطق سردسير سيبري در روسيه و قزاقستان به مناطق جنوبي آغاز كرده اند. وي گفت: اين پرندگان ضمن عبور از ايران دسته هايي از آنها به زيستگاه هاي استان از جمله شهرستان كنگاور آمده و پس از توقفي كوتاه و استراحت به مهاجرت خود ادامه مي دهند.
قره باغ دوست گفت: علت مهاجرت اين پرندگان تغييرات دما، رطوبت، منابع غذايي، طول روز و عوامل دروني آنها است.
وي در ادامه خاطرنشان كرد: به طور كلي 492 گونه پرنده در 19 راسته و 79 تيره در ايران مشاهده شده كه از اين تعداد 225 گونه بومي مناطق مختلف كشور و 267 گونه نيز مهاجر هستند.
مسوول اداره حفاظت محيط زيست شهرستان كنگاور با اشاره به نقش پرندگان در شبكه حيات از قبيل كنترل آفات، تامين غذاي گوشتخواران در انتهاي هرم غذايي و همچنين به لحاظ جنبه هاي اقتصادي و زيبايي در طبيعت، پايبندي به قانون در راستاي حمايت و حفظ حيات وحش منطقه، خواستار كمك هاي همه جانبه مردم شد.

آنها همه چيز را مي  خرند، حتي طبيعت مان را. با پول تمام موانع در نورديده و خواسته ها بي چون و چرا برآورده مي  شود. مثلا  پرنده هاي شكاري كه جمعيت خيلي از گونه هاي آن در خطر انقراض قرار دارد، در برابر دلار از طبيعت زنده گيري و به صورت قاچاق به كشورهاي عربي برده مي  شوند با بي رحمي و سرعت. بايد فكري كرد و گامي برداشت، هرچند كوچك و ناچيز. ديروز شنيديم روابط عمومي اداره كل حفاظت محيط زيست گيلان خواستار همكاري مردم استان در معرفي شكارچيان پرندگان شكاري شده است.محمود فرج پور با اشاره به فعال شدن شبكه هاي شكار و قاچاق پرندگان شكاري در استان گيلان افزود: اين شبكه ها با قاچاق پرندگان شكاري در استان صدمات بسياري به تنوع حياتي اين پرندگان مي  زنند.دليچه، سارگچه جنگلي، سنقر، كوركور، عقاب دريايي دم سفيد، قرلان، بيغو، قرقي، عقاب تالابي، عقاب جنگلي، بالابان، بحري، لاچين و شاهين لل از جمله پرندگان شكاري هستند كه در محيط زيست استان گيلان وجود دارند.دليچه از مهمترين پرندگان شكاري است كه هم اكنون به شدت مورد توجه شكارچيان حرفه اي و شبكه هاي قاچاق قرار دارد.اين پرنده به دليل دارا بودن سرعت زياد در پرواز و ويژگي هاي منحصر به فرد، مورد توجه اعراب حاشيه خليج فارس براي استفاده در شكار قرار دارند و از اين رو شبكه هاي قاچاق به دنبال صيد و شكار اين پرندگان و فروش آنها در كشورهاي حاشيه خليج فارس هستند.بسياري از اين پرندگان پس از به دام افتادن طي مسير قاچاق از پاي درآمده و از چرخه حذف مي  شوند.
پرندگان شكاري چون دليچه به دليل قرار گرفتن در حلقه هاي بالاي هرم غذايي ارزش زيادي در محيط زيست دارندكه حذف آنها از اين چرخه صدمات جبران ناپذيري بر چرخه حياتي محيط زيست وارد مي   كند.به گفته او محيط زيست استان گيلان در سال جاري موفق به كشف و متلاشي كردن دو شبكه بين المللي قاچاق اين پرندگان در استان گيلان شده است.
بر اساس قوانين صيد و شكار كشور، صيد تمامي پرندگان شكاري غيرقانوني است و مجموعه اين پرندگان در ليست حيوانات حمايت شده قرار دارند.

جثه متوسط، پوزه نسبتا كوتاه و گرد، آرواره پايين كمي از آرواره بالا جلوتر است. رنگ بدن خاكستري است. زير شكم و پهلوها روشن ترند.
طول بدن 2 تا 4 متر و وزن آن 200 تا 650 كيلوگرم است. در ايران در خليج فارس و درياي عمان ديده مي شود.
به صورت اجتماعي در گروه هاي كوچك يا بزرگ مشاهده مي شود .معمولا در آب هاي كم عمق زندگي مي كند. بسيار بازيگوش و به خوبي تربيت پذير است و اغلب درباغ وحش ها و سيرك ها نگهداري مي شود. اغلب از ماهي هاي كوچك و بزرگ و نزديك ساحل، خرچنگ و ميگو تغذيه مي كند. در بهار و تابستان جفت گيري مي كند. مدت بارداري اش 12 ماه است. معمولا يك بچه به طول يك متر و به وزن 32 كيلوگرم مي زايد كه تا يك سالگي شير مي خورد. اين دلفين هر دو سال يك مرتبه مي زايد وطول عمرش 25 تا 30 سال است.

روز پنج شنبه سوم دي ماه، سالروز مرگ ماريتا، مطلبي خوانديد به نام مرگ برايش رهايي بود اين مطلب به همت محقق گرامي، مرتضي اسلامي جمع آوري شده، در صورتي كه روي مطلب نام شخص ديگري عنوان شده بود.