نگاه مردمي كه براي برپايي جمهوري اسلامي به پاخاسته بودند اين بود كه تشكيل آن تلاشي است در راستاي اجراي احكام اسلامي و بسترسازي براي دستيابي به يك جامعه الگو؛ جامعه الگويي كه زمينه ظهور را فراهم مي  سازد.
اساساً حيات ملتهاي مسلمان از همان اوان تاكنون همواره با «اميد» همراه بوده است، اميد به گسترده شدن عدالت در سراسر گيتي در پس «ظهور منجي» .
همين «اميد» است كه جوامع اسلامي را حداقل در بعد انديشه و معنا پوياتر از جوامع ديگر قرار مي دهد. همه ابعاد فرهنگ و تمدن اسلامي نيز در پرتو همين «اميد» شكل گرفت و حتي در فلسفه سياسي اسلام جاي ويژه خود را يافت. ضرورت تلاش براي دستيابي به حكومت اسلامي در فلسفه سياسي اسلام با محوريت اجراي احكام و فراهم آوردن مقدمات آن جامعه عدالت گستر است.
بحث انتظار در برخي مقاطع تاريخي با آفتهايي نيز همراه بوده است. يكي از اين آفتها نگاه قشري و غيرعميق به آن است. براي پرهيز از آن بايد پرسيد اساساً چرا غيبت براي مهدي(عج) مقدر گرديده است. در حالي كه هنوز چند ده سال از آغاز غيبت نمي گذشت و در دوران غيبت صغري حضرت مهدي (عج) در پاسخ به سئوالي در مورد زمان ظهور به اين آيه شريفه اشاره مي فرمايند. در آن آمده است: ولاتسئلو عن اشياء إن تبد لكم تسوءكم. (از اموري مپرسيد كه اگر برايتان روشن شود ناخرسندتان سازد).
تامل در اين پاسخ روشن مي سازد كه عامل اصلي غيبت خود ما هستيم كه تلاش مي كنيم تا منتظر آن حضرت باشيم، ليكن در باطن انتظار با نارسايي مواجهيم.
مگر مي توان منتظر بود بي آنكه انتظار را به يك نظريه پايه اي تبديل كرد؛ نظريه اي كه پاسخگوي نيازهاي همه، جوامع بشري در هر زمان و مكاني باشد؟
مگر مي توان منتظر بود بي آنكه انتظار به يك آرمان مبدل شود. آرمان شدن انتظار موجب خواهد شد كه در هر حركتي جهت گيري روشن باشد حركت به سوي جامعه آرماني كه اصلي ترين مشخصه آن عدالت است.
مگر مي توان منتظر بود بي آنكه منش اسلامي مبناي اخلاقي رفتار اجتماعي ما باشد.
به خود و جامعه امان بنگريم. براي تشكيل جمهوري اسلامي تلاش كرديم، مي كوشيم تا احكام اسلامي را به اجرا درآوريم تا گامي در مسير تشكيل دولت فراگيري باشيم كه به عدالت مي شناسيم، ليكن در اين مسير خود به آفتهاي اخلاق گرفتار آمده ايم كه اگر مورد مراقبت قرار نگيرد چه بسا ما را چند گام به پس براند. به مصداقها اشاره نمي كنيم ولي كافي است كه همه جريانهاي سياسي كشور به رفتار خود نسبت به يكديگر درعرصه هاي مختلف از جمله انتخابات رياست جمهوري بنگرند. آيا حقيقتاً ويژگيهاي اخلاق منتظر در آن يافت مي شود؟