سعيده عليپور
چند سال پيش بود كه وزارت بهداشت اعلا م كرد چاي ...فاقد مجوز بهداشتي واردات است و فروش و مصرف آن ممنوع اعلام مي شود خبري كه با سس شايعه سرطان زا بودن اين مارك مشهور چاي در تمام ايران دهان به دهان شد، با اين حال در فاصله  زماني بسيار كوتاه اصل ماجرا به فراموشي سپرده شد و مارك مذكور در حال حاضر بخش عظيمي از بازار چاي را در اختيار دارد. اين اتفاق را داشته باشيد و با تونل زمان خود را به زماني برسانيد كه خبر رسيد وزارت بهداشت مصرف شيرخشك NIDO از شركت Nestle را ممنوع اعلام مي كند. نام كالاي اعلام شده براي خريدارانش كه عمدتا اولياي فرزندان شيرخوار هستند آنقدر آشنا بود كه آنها را از اعلام اين خبر متعجب كند، چرا كه اين مارك از شيرخشك مدتي طولا ني است كه در داروخانه   ها و فروشگاه هاي موادغذايي در دسترس قرار داشت. چگونه ممكن است بعد از گذشت سال ها، مصرف يك محصول خارجي غير بهداشتي و ممنوع اعلام  شود؟چگونه؟
طي اطلاعيه اي كه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي چند روز گذشته منتشر كرد، عنوان شده بود تاكنون براي شيرخشك NIDO مجوزي صادر نشده است. همچنين تمام دانشگاه هاي علوم پزشكي سراسر كشور نيز موظف هستند هرچه سريعتر اين محصول را در صورت مشاهده جمع آوري كنند. در حالي كه اداره كل نظارت بر مواد غذايي، آرايشي و بهداشتي بر ممانعت مصرف اين محصول به عنوان جايگزين شير خشك اطفال محروم از شير مادر تاكيد مي كند. در ميان برخي از مصرف كنندگان اين محصولات اين شائبه وجود دارد كه آيا دليل اصلي اين ممنوعيت ها رعايت مسايل بهداشتي است؟
برگرديم به ماجراي قبلي وقتي كه وزارت بهداشت اعلام كرد:چاي ... فاقد مجوز بهداشتي بوده و مصرف و فروش آن ممنوع است. بسياري از ما كه از مصرف كنندگان اين چاي بوديم متعجب منتظر بوديم كه ديگر پكيچ هاي سبزرنگ بزرگ و كوچك چاي ... را در فروشگاه ها مشاهده نكنيم. اما اين اتفاق نيفتاد. انگار كسي غير قانوني بودن اين كالا را يك شوخي سياسي فرض كرده باشد. كالاي مورد نظر نه تنها در سوپر ماركت هاي كوچك و بزرگ كه حتي در فروشگاه هاي دولتي نيز به راحتي عرضه مي شد. آيا اين اتفاق شائبه برانگيز نيست؟
مهندس وحيد مفيد، رئيس اداره كل نظارت بر موادغذايي وزارت بهداشت و درمان اما همچنان بر پايدار بودن ممنوعيت عرضه چاي ... تاكيد دارد و مي گويد: اين كالا هيچ مجوز بهداشتي براي واردات به كشور ندارد.
و در جواب اين سوال كه چرا در فروشگاه هاي موادغذايي به راحتي يافت مي شود پاسخ مي شنويم: مسووليت ما مبارزه با قاچاق كالا نيست، ما فقط به مردم و دستگاه هاي مربوطه اعلام مي كنيم.
ماجرايNIDO
به گفته مهندس وحيد مفيد، شيرخشك NIDO از شركت Nestle به هيچ عنوان شيرخشك مخصوص بچه  ها نيست و تركيبات آن با شيرخشك مخصوص بچه ها متفاوت است، اين شير معمولي گاو است كه خشك شده و به صورت پودر درآمده و مخصوص استفاده بزرگسالان است اما روي بسته بندي آن اين موضوع درج نشده.
شيرخشك مخصوص اطفال در اصل شيرگاو است كه در تركيبات آن تغييراتي ايجاد شده كه به شير مادر نزديك شود. در حال حاضر سه نوع شير خشك در بازار با نام  هاي مولتي، اومانا و بيوميل وجود دارد كه داراي مجوز بهداشتي از وزارت بهداشت هستند.
به گفته رئيس اداره كل نظارت بر موادغذايي، شير نيدو با اينكه شير مخصوص بزرگسالان است، اما از نظر بهداشتي مورد تاييد ما نيست و آن را براي بزرگسالان هم مناسب نمي دانيم.
براساس ماده 16 قانون وزارت بهداشت هرگونه موادخوراكي، آرايشي و بهداشتي و آشاميدني وارداتي بايد داراي گواهي  بهداشتي از كشور مبدا باشد و تركيبات و ويژگي هاي آن كالا را به وزارت بهداري كشور مقصد اعلام كند. در صورتي كه وزارت بهداري با آزمايش هاي لازم صحت آن موارد را تاييد كند،  در آن صورت مجوز بهداشتي براي آن كالا صادر مي شود.
اما موضوع اينجاست كه در كشور ما عزم جدي براي اين كالاهاي فاقد مجوز بهداشتي وجود ندارد و ستاد مبارزه با قاچاق كالا براي جمع آوري اين كالاها اقدام مقتضي صورت نداده است.
مهندس مفيد مي گويد: درمورد چاي، براساس مصوبات دولتي ورود چاي كوچك و زير 10كيلو ممنوع است براساس اين مصوبه واردات چاي بايد در بسته بندي هاي بالاي 10 كيلوگرم باشد تا در داخل كشور بسته بندي شود ولي چاي احمد از اين مصوبه تخطي كرده و هيچ گونه مجوزي از سوي ما ندارد.
البته به گفته مهندس مفيد كه محافظه كارانه از سازمان هاي مربوطه مثل ستاد مبارزه با قاچاق كالا حمايت مي كند، اقداماتي براي جمع آوري اين كالا ها صورت گرفته است، بي توجه به اينكه اين كالاها از سوي افراد ناشناس يا احيانا سرشناس به راحتي از مرزها وارد كشور مي شوند.
***
شائبه حمايت از توليدكننده داخلي و حذف رقيب خارجي نيز يكي ديگر از سوالاتي است كه در ذهن ايجاد مي شود.
رئيس اداره كل نظارت بر مواد غذايي وزارت بهداشت مي گويد: مجوزهاي بهداشتي چيزي جداي از حمايت از مصرف كننده داخلي است. از نظر ما هر كالايي كه از لحاظ دولتي ممنوعيتي نداشته و مطابق استانداردهاي ما بوده و بهداشت را رعايت كرده باشد، ما به آن كالا مجوز مي دهيم و به مسايل ديگر كاري نداريم. اما از مارك هاي شيرخشك تنها شيرخشك بيوميل در داخل كشور بسته بندي مي شود.

در مجموعه ممنوعيت عرضه مواد بهداشتي، غذايي، آرايشي و ... البته كالاهاي داخلي نيز مي گنجند. البته ا ين موضوعي تكراريست كه شايد هر چند وقت به چند وقت تعدادي از اقلام فاقد مجوز وزارت بهداشت معرفي مي شوند و عرضه و فروش آنها غيرقانوني اعلام شود. در اطلاعيه اخير وزارت بهداشت نيز تعدادي از اين كالاهاي داخلي به دلايلي چون نداشتن پروانه توليد يا مجوز وزارت بهداشت يا تخلف بهداشتي در حين توليد، توزيع، فروش و مصرف آنها غيرمجاز اعلام شده است.
براساس اعلام وزارت بهداشت اين اقلام به شرح ذيل هستند:
- نان لواش سبوس دار با مارك اوان به شماره ساخت جعلي 434
- ماكاروني با مارك جام جليل به شماره ساخت جعلي 5441
- رشته بيكران به شماره 009/2د
- قره قروت با مارك خوشمزه 
- آرد سوخاري بسته بندي در پاكت هاي 12 كيلوگرمي متعلق به موسسه نان گلدانه 
- لواشك با نام هاي تجاري فرشته، دارا و سارا
- قند حبه با مارك قند حبه اي چاي رفاه 
- نان قندي و يوخه سنتي با مارك پارميدا
- نان سنتي با مارك مجاورالرضا
- آلوچه با مارك ترش ناز و كامران 
- آلوچه و زغال اخته با مارك ني ني 
- لواشك، آلوچه و زغال اخته با مارك گلستان 
- زعفران با نام تجاري اميد
- انواع حبوبات و ادويه با مارك اصفهان و ابوذر
- آجيل و خشكبار با مارك كيميا
- پودر موبر با نام پاكبر
- لواشك با مارك يكتا
- لواشك با مارك پدرسالار
- خمير سوسك كش با نام تجاري ملاك 
همچنين اداره كل نظارت بر مواد غذايي، آرايشي و بهداشتي از تمامي دانشگاه هاي علوم پزشكي سراسر كشور درخواست كرد در صورت مشاهده در سطح عرضه، اقدامات قانوني و لازم را اعمال كنند.

آموزش و پرورش كه مقصود از آن شكوفايي استعدادهاي فردي بود امروز مغلوب خصايص فرعي خود مانند ترقي اجتماعي و كسب مشاغل مناسب شده است. آموزش امروز داراي خصلتي سرمايه دارانه است، كسي كه آن را بيشتر متراكم كرده باشد بهره مادي بيشتري مي برد. آموزش امروز داراي خصلتي ديوانسالارانه است و به خدمت دستگاهي در مي آيد كه در اصل آن دستگاه را براي خدمت به خود ساخته بود.
در اوايل دهه 1970 ايوان ايليچ با طرح انديشه هاي انتقادي و انقلابي خود درباره آموزش و پرورش شهره آفاق شد و در مجامع دانشگاهي و تربيتي جنجال برانگيخت. نظريه تربيتي او در كشورهاي در حال توسعه طرفداران زيادي پيدا كرد.
ايليچ معتقد بود مدارس با ساختار و عملكرد موجودشان نقشي جز نهادي كردن نابرابري هاي اجتماعي ندارند. لبه تيز انتقادات ايليچ متوجه توسعه اقتصادي نوين است كه به نظر او طي فرآيند آن مردمان سابقا خودكفا از مهارت هاي سنتي شان خلع يد شده اند. او نيز مثل بولز و جين تيس گسترش آموزش و پرورش مدرسه اي را با نيازهاي توسعه اقتصادي به انضباط و سلسله مراتب اجتماعي مرتبط تلقي مي كند.
ايليچ معتقد است مدرسه براي 4 وظيفه اصلي توسعه پيدا كرده است؛ مواظبت اجباري، توزيع مردم به نقش هاي شغلي، يادگيري ارزش هاي مسلط، كسب دانش و مهارت هاي مورد پسند اجتماعي. به نظر او مدرسه يك سازمان اجباري يا بازداشتگاه است زيرا حضور در آن اجباري است و كودكان در سالهاي بين طفوليت ورود به بازار كار در آنجا نگهداري و مراقبت مي شوند. ايليچ مدرسه را نهادي مي داند كه آداب و رسوم ورود به جامعه مصرفي را به كودكان مي آموزد بدين لحاظ مي توان اين نهاد را صنعت توليد مصرف كننده دانست كه شكوفايي اقتصادي جامعه بدان وابسته است. به همين خاطر صنعت آموزش بي گفت وگو بزرگترين كارفرماي جهان امروز است. او مدرسه را مكاني مي شناسد كه انسان هايي در سنين معين در آن اجبار دارند به گرد معلم جمع شوند و برنامه درسي مقرر شده اي را دنبال كنند.
پس ورود به مدرسه با سه قيد همراه است: قيد سني، قيد حضور اجباري و قيد دنبال كردن برنامه اي كه در واقع نقش دانش استاندارد شده را بازي مي كند و بيرون از آن هر نوع كسب دانشي به رسميت شناخته نمي شود. ايليچ مي گويد ما بي آنكه فكر كرده باشيم سه اصل را به عنوان اصول بديهي پذيرفته ايم: اول، بچه ها بايد به مدرسه بروند. دوم، بچه ها حتما در مدرسه چيزي ياد مي گيرند و سوم، تنها جايي كه مي تواند آموزش بدهد مدرسه است و اين منتهاي ناخودآگاهي يا اوج مسموميت توسط ايدئولوژي مدرسه است و در جايي ديگر اشاره مي كند، تمامي قدرت مدرسه بر اين اصل متكي است كه آموزش مترادف بلع خوردن برنامه هاي درسي است.
مدرسه هيچ آموزش ديگري را به رسميت نمي شناسد و به عنوان يك نهاد، انحصار توزيع دانش را به خود اختصاص داده است. بر اساس اين منطق مدرسه مجبور است هر نوع آموزش خارج از مدرسه را غير رسمي نشان دهد.
براي اينكه اين انحصار در زندگي اجتماعي به كرسي نشانده شود جامعه متكي به مدرسه، ديپلم و مدرك رسمي را يگانه ضابط كسب دانش و مترادف احراز صلاحيت شناخته است.
ايليچ كار مدرسه را فروش برنامه هاي درسي بسته بندي شده مي داند. به نظر او آموختن دانش  بهانه اي بيش نيست، هدف اصلي توليد افرادي است كه به درد جامعه بخورند و همه نهادهاي مستقر را ابدي سازند و در تركيب طبقات اجتماعي تغييري به وجود نياورند.
ايليچ معتقد است، تدريس مدرسه اي در تمام جهان مزاحم آموزش واقعي است چرا كه به همه قبولانده است كه آموزش جز از راه مدرسه ميسر نيست. برنامه درسي از خودبيگانگي را شرط آمادگي براي زندگي قرار داده است. كودكي كه به برنامه درسي خو گرفت، ديگر جرات ندارد متكي به خود باشد و با استقلال تمام رشد كند. آموزش از راه برنامه هاي درسي در واقع كنار گذاشتن هر نوع مسووليت شخصي در راه رشد خويش است؛ استعفاي فكري انسان در مقابل هيولاي برنامه درسي تحميلي. ايليچ تقريبا تمام جوانب نظام آموزش مدرسه اي را زير سوال مي برد و معتقد است، مدرسه يكي از چند نهادي است كه آزادي هاي فردي را محدود مي سازد. از اين رو معتقد به آزادسازي آموزش و پرورش از قيد مدرسه است، به همين دليل مبلغ مدرسه زدايي از جامعه است و بر جامعه فارغ از مدرسه تاكيد مي كند.
ايليچ البته مخالف تمام اشكال آموزش نيست. او معتقد است تعليم و تربيت مسووليت هاي فردي اند، كسي كه درس مي دهد يا درس مي گيرد بايد احساس مسووليت فردي كند نه اينكه براي انجام وظيفه اداري يا دستيابي به مدرك هر برنامه تحميل شده اي را بخورد يا بخوراند. تنها با بازيافتن اين احساس مسووليت است كه مي توان به از خودبيگانگي پايان داد. سرانجام ايليچ معتقد است نظام آموزش و پرورش جديد و نوين كه به جاي مدارس كنوني مي نشيند، بايد داراي سه شرط يا هدف زير باشد:
۱ - بايد براي تمام كساني كه قصد يادگيري دارند فرصت مناسب فراهم آورد و در تمام مراحل زندگي منابع آموزش را در اختيار آنان قرار دهد.
۲ - اين نظام بايد به كساني كه مي خواهند آگاهي هاي خود را با ديگران در ميان گذارند كمك كند تا كساني بيايند كه در صدد يادگيري هستند.
۳ - ايليچ به جاي مدارس انواع گوناگون چارچوب هاي آموزشي را پيشنهاد مي كند كه به موجب آن منابع آموزشي براي يادگيري در كتابخانه ها و آزمايشگاه ها و بانك هاي ذخيره اطلاعات نگهداري مي شوند.
۴ - شبكه هاي ارتباطي براي فراهم آوردن اطلاعات درباره مهارت ها و معلوماتي كه افراد مختلف دارند ايجاد مي شود تا كساني كه مي خواهند دانش و مهارت خود را به ديگران بياموزند به كساني كه خواهان آن هستند معرفي شوند.
به ياد 13 گل مدرسه سفيلان كه اگراين مدرسه نبود آنها بودند
تهيه و تنظيم:  محمد آتشك

عجب خبري! 70 درصد ايراني ها انحراف تيغه بيني دارند. اين جمله دكتر رزم پاست در گفت وگو با شبكه خبر بود. ايشان متخصص گوش و حلق و بيني هستند و حرفشان سند است، اما شما سوءاستفاده نكنيد. به عقيده جناب دكتر در بيشتر موارد نيازي به جراحي نيست و حتي در صورت جراحي ممكن است دچار خشكي مخاط و آبريزش بشويد. از ما گفتن!

رسيديم به مصاحبه سردار كمالي مدير امور مشمولان ستاد كل نيروهاي مسلح با راديو پيام.
كساني كه به سبب بيماري مجبور شده اند دندان هاي خود را بكشند و كمتر از 14 دندان در دهان داشته باشند، براساس مفاد قانون از انجام خدمت سربازي معاف هستند.
وي با تاكيد بر اينكه هر نوع كشيدن دنداني منجر به معافيت نمي شود، افزود: مشمول در اين خصوص به متخصصان مربوطه معرفي مي شود تا بيماري وي بررسي و مشخص شود به چه سبب وي دندان هاي خود را كشيده است.
مدير امور مشمولان ستاد كل نيروهاي مسلح گفت: در صورتي كه از تقسيم وزن بر مجذور قد فرد عددي به دست آيد كه كوچكتر از 15 باشد به عنوان لاغري مفرط شناخته شده و چنانچه بزرگتر از 40 باشد به عنوان چاقي محسوب مي شود و فرد در هر دو حالت از انجام خدمت دوره ضرورت معاف خواهد شد.
سردار كمالي با تاكيد بر اينكه هر چاقي سبب معافيت از سربازي نمي شود، افزود: اگر فرد، بيماري منجر به چاقي نداشته باشد به وي مهلت داده مي شود تا وزن خود را كاهش دهد و به خدمت سربازي اعزام شود.

اسراف نكنيد. درست است كه برف مي بارد و اوضاع نزولات بد نيست، اما اين دليل نمي شود كه شيلنگ آب را ول كنيد و آب را هدر بدهيد. آقايان، خانم ها! مقدار مصرف آب تهران افزايش يافته است، چقدر؟ يكشنبه 2درصد بيشتر از شنبه.
چرايش را نمي دانيم. هوا كه سرد بود!

واحد مركزي خبر - معاون پژوهش وزارت علوم، تحقيقات و فن آوري گفت: در بودجه پژوهشي كشورمان هيچ منطقي وجود ندارد و گاه با نفوذ سياسي برخي افراد و چانه زني اضافه مي شود.
رضا منصوري افزود: در جلسات متعدد به اين نتيجه رسيديم كه بايد بودجه هاي پژوهشي دانشگاه ها براساس بازدهي و امكانات دانشگاه ها صورت گيرد، اما با توجه به وضع موجود اميدواريم تا 5 سال آينده اين روند منطقي شود.
ما هم اميدواريم، همه اميدوار باشند!

۱۰۱۰- راندن دوچرخه موتوردارد در پياده رو، ممنوع است.
دوچرخه موتور دار عليرغم شباهت ظاهر آن به دوچرخه، به دليل موتوري بودن آن، از شتاب و سرعت بالاتري كه نسبت به دوچرخه برخوردار است. بنابراين نبايد در پياده روها كه محل امني براي تردد عابرين پياده است، حركت كند. حركت اين وسيله نقليه در پياده رو سبب ايجاد ناامني، اذيت و آزار براي عابرين و بيش از همه افزايش خطر تصادف مي شود.