|
ماهي هاي قرمز چهارمين نوروز را تجربه مي كنند
ماهي هاي مردني، هنوز زنده اند
پسربچه اي را مي شناسم به نام سينا كه هر نوروز پروژه اي براي ماهي هاي قرمز كوچولو دارد، مثلا همين سال پيش، باله هاي ماهي را كنده بود تا ببيند در آب چطور حركت مي كند، سال قبلش به روش اسكيموها آنها را با ني آبميوه خوري شكار كرده بود و سال قبل ترش هم...
چشم هايش به ماهي ها بود. ماهي هاي 4 سالهاي است كه حالا از اعضاي خانواده هستند.
معصومه صفايي
خب، اين هم يك مدل صرفه جويي است. وقتي شما موفق مي شويد ماهي هاي كوچك قرمزتان را 4 سال نگه داريد، حداقل سالي 2 هزار تومان پس انداز كرده ايد كه براي خودش رقمي است و البته ركوردي. البته اين ساده ترين نتيجه گيري ممكن از داستاني است كه پيشنهاد مي كنيم پاي آن بنشينيد.
تا حالا به اين فكر كرده ايد كه چرا هر سال ماهي مي خريد. اصلا چرا ماهي هاي نوروزتان فقط چند روز يا نهايتا چند هفته بعد از نوروز مي ميرند؟ جاي تنگ، بي غذايي، بي هوايي، شايد هم از بي آبي! پسربچه اي را مي شناسم به نام سينا كه هر نوروز پروژه اي براي ماهي هاي قرمز كوچولو دارد، مثلا همين سال پيش، باله هاي ماهي را كنده بود تا ببيند در آب چطور حركت مي كند، سال قبلش به روش اسكيموها آنها را با ني آبميوه خوري شكار كرده بود و سال قبل ترش هم يكي از آنها را به سيخ كشيده بود تا كباب ماهي درسته بخورد؛ درست مثل فيلم ها شكم ماهي هاي بيچاره را باز كرده بود تا خاويار بيرون بياورد. يك سال هم سنجاق قفلي به نخ بسته بود تا در تنگ ماهيگيري كند. بيچاره ماهي هايي كه از سر قسمت، گذارشان به چارديواري اين خانواده مي افتاد. راستي ماهي هاي شما چه مي شوند؟
چند سالي است كه بعضي از تشكل هاي مردمي بعدازظهر سيزده بدر وقتي سيزده شان به در شد، ماهي هايشان را به درياچه پارك ملت، پارك شهر يا حوض پارك ساعي مي برند و رها مي كنند. واقعا بايد به آنها دست مريزاد گفت.
در اين ميان هم يك نفر پيدا شده كه توانسته 4 سال ماهي اش را زنده و سرحال نگه دارد. اين چهارمين سالي است كه اين ماهي هاي قرمز، نوروز را تجربه مي كنند. آفرين به اين صاحب باعرضه. نگهداشتن ماهي هاي مردني كه حتي بعضي هايشان به سال تحويل هم نمي رسند، خودش هنري است.
اين ماهي ها از يك آكواريوم كوچك سر كوچه اي مثل همه ماهي فروشي هاي دم عيد خريداري شده اند؛ هر كدام 50 تومان، بهمن ماه سال .1379 تمام اين 3 سال را توي تنگ زندگي كرده اند. تنگشان هم نه خيلي بزرگ است و نه مشخصه خاصي دارد؛ يك تنگ كاملا معمولي و كوچك. آنها حتي اين 4 سال غذاي خاصي هم نخورده اند. حتي يك بار هم از مكمل غذايي يا معاينه دامپزشك خبري نبوده، يك زندگي كاملا عادي. اين 2 ماهي متعلق به يك دخترخانم بيست و يكي، دو ساله اند و هرچه صاحبشان خورده، آنها هم خورده اند. خانم يوسفي كه خودش هم به اين موضوع مي خندد، مي گويد: من هر چيزي كه خودم بخورم به ماهي ها هم مي دهم؛ برنج، ماكاروني و حتي ماست. آنها ميوه هم مي خورند، سيب و هندوانه هم خيلي دوست دارند. اگر هم دير از دانشگاه بيايم و غذايشان دير شود، قهر مي كنند. آب تنگ خيلي شفاف نيست، هر 3، 4 روز يكبار عوض مي شود. نه از آب جوشيده خبري هست و نه از مواد ضد عفوني، تنگ يكراست زير شير مي رود و آبش نيمچه عوض مي شود. ماهي ها بيشتر عمرشان را در آشپزخانه گذرانده اند. 4 سال داخل آشپزخانه ! بي جهت نيست كه ماكاروني و ماست مي خورند.
هر چيزي كه خودم بخورم به ماهي ها هم مي دهم؛ برنج، ماكاروني و حتي ماست. آنها ميوه هم مي خورند، سيب و هندوانه هم خيلي دوست دارند
آنها چند روزي را هم در آكواريوم گذراندند، ولي بي جنبه بازي درآوردند و به تنگ بازگشتند. نيمه شب از آب بيرون مي پريدند و كف آشپزخانه مي افتادند، حتي چند بار تقريبا مرده از كف آشپزخانه جمع آوري و به آب انداخته شدند، ولي ظاهرا عمرشان به دنيا بوده و دوباره جان گرفتند.
اولين باري است كه خانم يوسفي ماهي نگه مي دارد. او حيوان هاي ديگر مثل خرگوش، بوقلمون، لا ك پشت، قورباغه، كبوتر، اردك و حتي يك بره تازه متولد شده هم داشته، اما ماهي نه. خانواده اش زياد دل خوشي از حيوان ها ندارند. يوسفي مي گويد: حتي ماهي ها هم مادرم را خسته كرده بودند. چند بار از من خواست كه ماهي هايم را به حضرت عبدالعظيم ببرم و داخل حوض بيندازم، حتي يك بار هم اين كار را كردم، ولي دلم نيامد و دوباره آنها را به خانه برگرداندم.
ماهي ها در جشن نيمه شعبان هم شركت مي كنند. آنها ميهمان هاي حوضچه اي هستند كه به مناسبت جشن نيمه شعبان، وسط كوچه علم مي شود. يك بار هم در همين گيرودار، ماهي ها گم مي شوند، خانم يوسفي هم تا مي تواند گريه مي كند، بعد هم كاشف به عمل مي آيد كه پسر دلسوز همسايه از ترس گم شدن ماهي ها، آنها را به خانه برده است.
آنها تقريبا ماهي هاي خودخواهي هستند و تحمل غريبه را ندارند. يك بار كه يك ماهي كوچك ميهمان چندروزه آنها مي شود، افقي مي رود و عمودي برمي گردد. ماهي هاي قديمي زيرش مي رفتند، يك دفعه آن را بالا مي آورده اند، اما اينكه منشاء اين رفتار بيولوژيك چه بوده، ما نمي دانيم.
ظاهرا ماهي ها آنقدرها هم كه ما فكر مي كنيم خنگ نيستند.
به جز شركت در جشن نيمه شعبان و زيارت شاه عبدالعظيم، يك بار هم آنها به مدرسه رفته اند. روزهاي آخر سال 80 براي شركت در جشن نوروز سال آخري ها (پيش دانشگاهي ها.)
آنها بعضي وقت ها با هم دعوا هم مي كنند، مثلا سر غذا. يوسفي بامزه ترين پلا ن اين 4 سال را اينچنين بيان مي كند: برايشان يك تكه ماكاروني بزرگ انداختم، يك سرش را خال خالو گرفته بود و سر ديگرش را قرمزو و مي كشيدند، بالا خره ماكاروني از وسط نصف شد و يكي از ماهي ها به تنگ خورد، درست مثل كارتون ها. ما كه فكر نمي كرديم ماهي ها هم بتوانند سرگرم كننده و بامزه باشند، ولي مثل اينكه هستند، اما هنوز نفهميديم ماهي هاي قرمز مردني نوروز چطور شد كه 4 سال دوام آوردند. صاحبشان كه معتقد است رابطه عاطفي اش با اين 2 ماهي باعث دوام آنها شده، خطاب به كساني كه دوست دارند ماهي هاي قرمز نوروزشان را حداقل 4 ماه نگه دارند، مي گويد: هيچ وقت با آنها مثل حيوان هاي زبان نفهم برخورد نكنيد، ماهي ها مي فهمند، خوشحال مي شوند، ناراحت مي شوند، حتي قهر هم مي كنند. اگر با حيوان هايتان دوست باشيد _ مثل همان مرد هندي كه كاكتوس چند سانتيمتري اش را به يك كاكتوس 24 متري تبديل كرد _ شما هم موفق مي شويد. فقط مواظب باشيد زيادي به ماهي هايتان محبت ارزاني نكنيد، چون فكر نمي كنيم بتوانيد از پس ماهي 24 متري بربياييد.
|
