شلوغ، آلوده و پر سر و صدا، صفاتي هستند كه به هنگام توصيف شهري به بزرگي قاهره به كار مي روند .
در استفاده از چنين كلماتي براي توصيف پايتخت مصر هيچ گونه بزرگنمايي نشده است.
در واقع مسئولان شهرداري قاهره با چنان مشكلات حادي دست به گريبانند كه تمام وقت خود را صرف پيدا كردن راه حلي براي برون رفت از اين معضلات بي پايان مي كنند، معضلاتي كه نمي توان آنها را يك شبه حل كرد و زمان زياد و برنامه منسجمي مي طلبد تا بار اين مشكلات از روي دوش مسئولان شهرداري اين شهرتاريخي بر زمين گذاشته شود.
شهري كه خيابان هاي آن براي تردد روزانه 500  هزار خودرو طراحي شده ، امروزه پذيراي روزانه 3 ميليون خودرو است.
۲۰درصد از جمعيت مصر نيز در اين كلانشهر 15 ميليوني  روز و شب را سپري مي كنند. خيابان ها پر از ماشين است و سر و صداي ناشي ازحركت آنها، گوش ها را كر مي كند. در اين اوضاع و احوال تقاضا براي مسكن افزايش بي سابقه اي يافته و به تبع آن نيز آلودگي هوا نفس ها را در سينه ساكنان قاهره حبس كرده است.
وضعيت فضاي سبز در اين شهر نيز اسفبار است، در حالي كه براساس استانداردهاي جهاني هر فرد به 20متر مربع فضاي سبز نياز دارد، در قاهره براي هر شهروند 65/1 مترمربع فضاي سبز اختصاص يافته است، اين در حالي است كه به گفته عبدالعزيز عظيم وزير- استاندار قاهره- اين شهر داراي 70 دانشگاه، 3616 باب مدرسه و 460 بيمارستان است علاوه بر اين قدمت تاريخي قاهره سبب شده است تا امروزه توريست ها در برنامه  خود ديدار از چند اثر تاريخي ، از 554 اثر به جاي مانده در اين شهر را در برنامه خود بگنجانند، به همين منظور 82 هتل در شهر قاهره ساخته شده است. عباس الزعفراني، استاد دانشكده شهرسازي قاهره با اشاره به حضور جهانگردان خارجي در شهر مي گويد: قاهره با داشتن 15 ميليون نفر جمعيت كه در فضاي بسيار كوچكي معادل 350 كيلومتر مربع سكني گزيده اند، پذيراي روزانه 3 ميليون نفر مسافر است اين وضعيت سبب شده است تا مشكلات نسبت به گذشته بيشتر شوند و وضعيت بشدت بحراني شود.
او مي افزايد: در صورت ادامه روند كنوني، اوضاع به مرز انفجار خواهد رسيد. از همين رو بايد راهكارهايي جهت برون رفت از اين مشكلات فزآينده اتخاذ شود.
اين مشكلات در قاهره در حالي بروز پيدا كرده است كه از اوايل دهه 1970در پايتخت، طرح هاي زيربنايي عمده اي به مرحله اجرا درآمدند. در اين سالها به منظور تسهيل در تردد خودروها ، تونل ها، پل ها و تقاطع هاي غير همسطح زيادي در سراسر شهر ساخته شدند. وزير- استاندار كنوني قاهره- ضمن اشاره به اين تحولاتي كه طي 35سال گذشته در پايتخت مصر به وقوع پيوست مي گويد:استانداري از سال 1997 تا 2000 ، 6/9 ميليارد پوند مصري را صرف اين پروژه هاي عمراني كرد. در حالي كه انتظار مي رود طي سالهاي 2002 تا 2007 بودجه اي معادل 11 ميليارد پوند مصري به طرح  هاي در دست اجرا در پايتخت اختصاص يابد.
در اين ميان كارشناسان امور شهرسازي مصر بر اين باورند كه اين مبلغ كلان بهتر است صرف ساير شهرهاي سرزمين فراعنه شود.
صلاح حقاب ، رئيس جامعه مهندسان مصر، در اين باره مي گويد: 60درصد از بودجه دولتي تاكنون در پروژه هاي عمراني پايتخت هزينه مي شد، اما اينك دولت با چرخشي عمده در سياست هاي عمراني خود، تنها 40 درصد از بودجه مملكت را به پايتخت اختصاص داده و مابقي آن را براي تكميل طرح هاي عمراني در ساير شهرهاي كشور ( مصر )هزينه كرده است.
الزعفراني استاد دانشكده معماري و شهرسازي قاهره نيز بر اين باور است كه نحوه توزيع منابع از سوي دولت ناصحيح بوده و ناديده گرفتن وضعيت ساير شهرها در بودجه اختصاص يافته، مشكلات را در اين شهرها افزايش داده است.
او ديدگاه خويش را به طرز بسيار زيبايي اينچنين بيان مي كند:« همواره رسم بر اين بوده است كه براي حل معضلات جزئي مبالغ كلاني اختصاص داده شود كه اين امر اشتباهي نابخشودني است و در صورتي كه تغييري در سياستگذاري هاي كلان به هنگام تنظيم بودجه داده نشود و طرح ها نقشه هاي بلند مدتي براي حل معضل شهرها ترسيم نشود، آنگاه در آينده با فاجعه اي عظيم روبه رو خواهيم شد، عدم لحاظ كردن تغييرات به مثابه آن خواهد بود كه لباس كهنه اي را رفو كنيم كه در نتيجه تغييري در ظاهر آن ايجاد نخواهد شد و اين لباس همواره مندرس به نظر خواهد رسيد.
مشكل در اينجا نهفته است كه كارشناسان به هنگام طرح انتقادات خويش نكات مشتركي را مطرح مي كنند ، اما در زمان طرح راه حلي براي برطرف كردن همين معضلات ميان آنها اختلاف نظرهاي عديده اي وجود دارد. يكي از مباحثي كه براي حل معضلات شهر قاهره مطرح مي شود، گسترش مساحت آن است.
الزعفراني، در اين باره مي گويد: حتي اگر پايتخت شش برابر مساحت كنوني گسترش پيدا كند، باز هم ما در جذب ساكنان مناطق جديد به مشكل برخواهيم خورد. او مي افزايد: در هر صورت طرح هايي به منظور گسترش پايتخت به انجام رسيده اند كه نتيجه عكس داده اند. به عنوان مثال در اوايل دهه 1980 ، 10 شهرك اقماري با گنجايش 2 ميليون نفر اطراف قاهره ساخته شدند تا ساكنان مناطق فقير نشين در آنها سكني گزينند، اما در عمل بيش از 200 هزار نفر جذب طرح شهرك هاي اقماري حومه پايتخت شدند. شهرهاي اقماري نظير «بدر» و «شاروق» در حومه پايتخت و در نزديكي مراكز صنعتي، دهم رمضان به منظور جذب اهالي قاهره به حومه شهر تاسيس شدند، اما همانگونه كه هقاب از ديگر تحليلگران امور شهرسازي مي گويد اين طرح ها به سبب غير كارشناسي بودنشان با شكست مواجه شدند.
هقاب مي افزايد: در واقع بيشتر به نظر مي رسد، طراحان شهرك هاي اقماري بيشتر درصدد جابه جايي جمعيت هستند تا رفع معضلات شهري و فراهم كردن آسايش شهروندان.
الزعفراني نيز مي گويد: مردم هم ضمن اعلام نارضايتي خود از اين طرح جديد معتقد بودند، براي دسترسي به شهرك هاي اقماري راه هاي ارتباطي مناسبي در نظر گرفته نشده است و در بسياري از مواقع نيز اين شهرك ها فاقد راه ارتباطي هستند، مشكلي كه نظير آن در تهران پس از ساخت فرودگاه بين المللي امام خميني (ره) به چشم مي خورد.
اين كارشناس مصري مي افزايد، در نتيجه نبود راه هاي دسترسي به پايتخت، بسياري از مردم قادر نبودند در انزوا در اين شهرك ها اقامت كنند، در نتيجه اكثر مردم كه از اين طرح سرخورده شده بودند، ماندن در پايتخت را به مهاجرت ترجيح دادند. الزعفراني در ادامه و در توضيح نواقص  ديگر اين طرح مي گويد: يكي ديگر از عوامل عدم موفقيت اين طرح را مي توان در اين مسئله جست و جو كرد كه در شهرك هاي اقماري براي اشتغال بانوان برنامه ريزي خاصي صورت نگرفته بود، در نتيجه بيشتر مردان جذب زندگي در اين شهرك ها – كه براي اقامت خانوادگي در نظر گرفته شده بود- شدند و در اغلب موارد همسران آنها در قاهره ماندند.
عدم موفقيت در طرح هاي شهري و ساخت شهرك هاي اقماري سبب شده است تا همانند ايران، مسئولان مصري نيز طرح بسيار جنجال برانگيز و پر هزينه انتقال پايتخت به منطقه اي ديگر از كشور را مطرح كنند. الزعفراني كه يكي از طرفداران پر و پا قرص اين طرح است با ارائه راهكاري مشابه آنچه كه در ايران نيز پيشنهاد شد، مي گويد: در صورت اجراي اين پروژه ادارات دولتي و فعاليت هاي سياسي به پايتخت جديد منتقل خواهد شد و قاهره همچنان مركزيت اقتصادي، تجاري و توريستي خود را حفظ خواهد كرد. او در توجيه ديدگاه خويش مي  افزايد: اين اقدام همزمان مي تواند به كاهش مسافرت هاي داخلي به قاهره كمك كرده و شهروندان را به سكونت در پايتخت جديد جلب كند. ممكن است اين طرح قدري عجيب و غير عملي به نظر برسد، اما همانگونه كه الزعفراني مي گويد اين پروژه عظيم در نهايت از ميزان هزينه هاي گزافي كه به منظور اجراي طرح هاي عمراني در قاهره صرف مي شود، به ميزان زيادي خواهد كاست. به هر تقدير مشخص نيست در چه زماني مسئولان مصري خواهند توانست اين طرح را كه بيش از 25 سال از ارائه آن مي گذرد به مرحله اجرا درآورند، زيرا چنين طرحي مستلزم هزينه گزاف و صرف وقت بسيار است و همانگونه كه در كشور ما نيز مطرح شد، تعيين محل پايتخت جديد نيز كاري بسيار دشوار و در صورت كارشناسي نبودن طرح، ممكن است صدمات جبران ناپذيري را در كوتاه مدت به اقتصاد هر كشوري كه مسئولان آن در صدد جايگزيني پايتخت هستند وارد آورد.
منبع: هفته نامه الاهرام

قاهره از دريچه آمار
جمعيت قاهره 15ميليون نفر است كه 20درصد از كل جمعيت مصر را تشكيل مي دهد.
از اين ميان 3 ميليون نفر در قالب سفرهاي روزانه به اين شهر رفت و آمد مي كنند.
پايتخت مصر داراي 66 پل است كه اكثر آنها ارتباط ميان دو بخش شهر را با گذر از رودخانه نيل برقرار مي كنند. در همين حال و به منظور تسهيل در رفت و آمد خودروها 27 تونل نيز در مناطق مختلف پايتخت مصر ساخته شده اند. ترن زيرزميني (مترو) نيز بخشي از حمل و نقل عمومي در قاهره را به انجام مي رساند. در حال حاضر دو خط مترو در اين شهر فعال و يك خط نيز در حال ساخت است.
3780 دستگاه اتوبوس نيز 2/4 ميليون شهروند مصري را در سراسر قاهره جا به جا مي كنند. اما در حالي كه عمر مفيد اتوبوس ها چهار سال است، 56 درصد از اين وسايل نقليه عمومي در قاهره بيش از 12 سال عمر دارند.
مشكل كم آبي نيز در پايتخت بيداد مي كند و در حالي كه پايتخت به بيش از 8 ميليون متر مكعب آب نياز دارد، هم اكنون تنها 6 ميليون مترمكعب از اين ميزان تامين مي شود.

پژوهش هاي موسسه حمل و نقل تگزاس نشان مي دهد كه خيابان ها و همچنين ناوگان حمل و نقل عمومي شهرهاي بزرگ آمريكا اين روزها از رشد كافي برخوردار نيستند و حتي در صورت بدتر نشدن وضعيت ترافيك، باز هم نياز اين شهرها برآورده نخواهد شد. گزارش موسسه حمل و نقل همچنين مي افزايد: «در بيشتر ساعات روز، ترافيك سنگيني در شهرها وجود دارد و اين مسئله باعث تاخير در سفرهاي درون شهري مي شود.»
پژوهشگران با استناد به اطلاعات مربوط به سالهاي 1982 تا 2003 وضعيت بدتر ترافيك را در ايالات متحده مورد بررسي قرار دادند. آنها دريافتند كه تعداد شهرهايي كه در آنها هر مسافر شهري بيش از 20 ساعت در ترافيك گرفتار مي شود از 5 شهر در سال 1982 به 51 شهر در 2003 رسيده است. از جمله شهرهايي كه در اين سال به فهرست پيوسته اند، مي توان به چارلستون در كاروليناي جنوبي، نيوهيون دركانتيكات، سالت ليك سيتي و سينسيناتي اشاره كرد.
مسافران شهري در سال 1982 به طور متوسط با 16 ساعت تاخير در سال مواجه بودند، در حالي كه اين تاخير در 2003 به 47 ساعت رسيد.
بنا به گزارش سالانه موسسه فوق الذكر ، با وجود رشد بسيار كند اقتصاد در دو سال گذشته، ترافيك باعث 7/3 ميليارد ساعت تاخير در سفرهاي شهري و به هدر رفتن 3/2 ميليارد گالن سوخت شده است. اين ارقام در سال 2002 معادل 79 ميليون ساعت و 69 ميليون گالن بوده است. ضرري كه ترافيك در 85 ناحيه شهري در ايالات متحده به وجود مي آورد جمعا 1/63 ميليارد دلار تخمين زده مي شود.
يكي از محققان اين گزارش مي گويد: «در حالي كه شاهد رشد اقتصادي نسبتا كندي هستيم، اما ميزان ترافيك افزايش پيدا كرده است. وضعيت حتي در شهرهاي كوچكتر نيز بدتر شده است و اگر قيمت كنوني سوخت را در نظر بگيريم به رقمي معادل 65 ميليارد دلار خواهيم رسيد.»
آلن پيسارسكي، نويسنده مقاله رفت و آمد شهري در آمريكا مي گويد كه ترافيك در بعضي از شهرهاي مورد مطالعه بيشتر شده است اما وي دليل اين مسئله را اقتصاد ضعيف مي داند. او اظهار مي دارد: «البته من اميدوارم اين مسئله راه  حل ديگري نيز داشته باشد اما به نظر مي رسد پيام بزرگ اين معضل اين است كه بايد همه را بيكار كنيم تا مشكل ترافيك حل شود.»
مديريت ترافيك
پروژه هاي عظيم حمل و نقل كه مي توانند باعث كاهش ترافيك شوند حداقل 10 تا 15 سال زمان مي برند تا به بهره برداري برسند. بنابراين شهرها بايد روش متعادل تري را در پيش بگيرند. به اين معني كه ضمن طراحي پروژه هاي بزرگ و دراز مدت بايد اقدامات سريعي نيز براي كاهش ترافيك انجام شود و اين مسئله با مديريت بهتر ترافيك صورت مي گيرد.
بنا به آمار همين گزارش، با شيوه هاي مديريت ترافيك در سال 2003 از هدر رفتن 336 ميليارد ساعت و 6/5 ميليارد دلار جلوگيري شد. از جمله اين شيوه ها مي توان به ورودي هاي ويژه بزرگراه ها براي كنترل حجم ترافيك ورودي به بزرگراه ها، علائم راهنمايي، آرام كردن بار ترافيكي و كاهش ميزان برخوردها و برنامه هاي مديريت تصادفات مربوط به ترافيك اشاره كرد. (مديريتي كه عمدتا مربوط به مديريت مشكلات ناشي از اتفاقات و تصادفات ترافيك هاي سنگين و خرابي جاده و نقص خودروها مي شود.)
شهر سياتل در ايالت واشنگتن يكي از موفق ترين برنامه ها را در زمينه مديريت تصادفات راه هاي شهري اجرا كرده است.
در يك روز پر ترافيك حدود ساعت 11 صبح يك تانكر حامل 3200 گالن قير داغ دچار سانحه و واژگون  شد و لايه هاي قير داغ را روي هر 4 باند شمالي بزرگراه ريخت. در پي اين حادثه، گروه ويژه تصادفات ايالت واشنگتن وارد عمل شد و با هماهنگي با مقامات ايالتي و با تشكيل يك مركز فرماندهي، بزرگراه را بستند و به دنبال وسايل مورد
نياز فرستادند تا تانكر را برگردانند و قيرها ر ا از روي جاده پاك كنند. آنها با علائم هشدار دهنده متنوع و فراوان و توسط راديو و ساير رسانه ها به رانندگان در مورد قير روي جاده هشدار دادند، همچنين با ماموران آتش نشاني سياتل هماهنگ كردند تا با اسپري آب، قير روي جاده را پاك كنند.
علائم راهنما و زمانبندي چراغ هاي راهنمايي طوري تغيير كردند كه بار ترافيكي به خيابان هاي اطراف هدايت شد. به اين ترتيب حادثه 12 آوريل كه مي توانست تبديل به يك فاجعه شود به خوبي مديريت شد و تا ساعت 2:15 بعد از ظهر باند شمالي بزرگراه مجددا باز شد. تام لنتز نيز كه يكي از مقامات وزارت راه و ترابري در ايالت واشنگتن است اظهار مي دارد كه «هماهنگي ها بسيار خوب صورت گرفت و همه چيز خيلي خوب  پيش رفت.»
مشخص شده است كه بيش از 50 درصد ترافيك هاي سنگين بزرگراه هاي شهري به دليل تصادفات يا نقص خودروها و ساير حوادثي است كه ترافيك را كند مي كنند. هدف اينگونه گروه ها كاهش زماني است كه طي آن اين حوادث باعث ايجاد ترافيك مي شوند.
گشت هاي ويژه
به گفته همين مقام وزارتخانه، تعداد افراد اين گروه از 5 نفر، به 20 نفر در سال 2002 رسيد. وي مي گويد : «ما گشت هايي در ساعات شلوغ رفت و آمد در صبح و بعد از ظهر داريم و چند گشت ديگر نيز در ساعات ديگر روز و ايام تعطيل به گشت زني مشغولند. ماموريت آنها گشت زني در حوزه هاي خود است و اگر وسيله اي دچار مشكل شده يا تصادفي اتفاق بيفتد اين گشت ها به كمك رساني مي پردازند و سعي مي كنند تا در اسرع وقت راه را باز كنند.
اعضاي اين گروه همگي به بي  سيم مجهز هستند و 350 تلويزيون مدار بسته نيز در مركز مديريت ترافيك وجود دارد. همچنين علائم راهنمايي متعددي براي هشدار به رانندگان در مورد حوادث بزرگراه در اختيار آنهاست. اين گروه با هماهنگي گشت ايالتي عمل مي كند.
يك مقام ديگر وزارتخانه  مي گويد: امروز همه مي دانند كه پشتيباني پس از حادثه چقدر مي تواند كارساز باشد. تلاش ما بر اين نكته متمركز است كه راه در اسرع وقت باز شود. هدف اين گروه كاهش زماني كه هر تصادف به خود اختصاص مي دهد حداكثر 90 دقيقه است. در مطالعه اي كه سال گذشته صورت گرفت مشخص شد كه زمان انتظار پس از حادثه، چه حوادث مرگبار و چه حوادث جزئي كاهش يافته است. وي مي گويد: شعار اين گروه «پاكسازي راه ها و كمك به رانندگان» است و ما اين شعار را خيلي جدي گرفته ايم.
مترجم: آرش صوفي وند
منبع: يو . اس . اي تودي

اعطاي حقوق سياسي به زنان كويتي به يك توپ فوتبال در زمين بازي مردان تبديل شده كه رجال سياسي اين كشور براي شانه خالي كردن، مدام به همديگر پاس مي دهند. كويت كه به طور رسمي در سال 1963 تشكيل پارلمان و تصويب قانون اساسي را تجربه كرده تا به همين امروز منتظر فراهم آمدن شرايطي است كه زنان اين كشور نيز دوشادوش مردان بتوانند از حق شركت در انتخابات و كانديداتوري برخوردار شوند.
در اين ميان برخي كشورهاي همسايه از جمله دولت امارات متحده عربي به نقطه اي رسيده اند كه خانم لبني القاسمي را به عنوان وزير تجارت و بازرگاني منصوب مي كنند.
بي ترديد اسلام گرايان افراطي همواره بر سر راه اعطاي حقوق اجتماعي و سياسي زنان از جمله كانديداتوري و حق راي دادن اخلال ايجاد مي كنند و به ممانعت از حضور آنها در انتخابات پارلماني بسنده نكرده و دامنه محروميت هاي زنان را حتي به انتخابات شوراهاي شهر نيز رسانده اند.
اگرچه دولت كويت در خلال چند ماه پيش تبليغات وسيعي را در راستاي اعطا و حمايت از حقوق سياسي زنان به راه انداخته  و دولت آمريكا نيز از چنين اقدامي حمايت كرد، اما زنان اين كشورهمچنان از حصول حقوق مدني خود محروم هستند.
در اين ميان نقطه نظرات مسئولان كويتي جاي بحث و گفت و گو دارد. در حالي كه اسلام گرايان مرتجع بر سر راه اعطاي حقوق زنان كويتي مانع تراشي مي كنند، حزب سلفي ها صراحتا از حقوق سياسي زنان دفاع كرده و آن را طبق شرع اسلام، مباح مي دانند.
دكتر ساجد العبدلي يكي از بنيانگذاران حزب الامه كه يك مسلمان روشنفكر است در قبال اعطاي حقوق زنان موضعي كاملا همسو دارد و مي گويد كه حزب متبوعش بارها نقطه نظرات خود مبني بر ضرورت غير قابل انكار اعطاي حقوق زنان را به مسئولان كويتي گوشزد كرده است، اما به زعم او اين دولت كويت است كه عامل اصلي تعويق اعطاي حقوق زنان است. چرا كه ديگر بر همگان معلوم شده كه آراي زنان در انتخابات به سبد اسلام گرايان ريخته و اين مسئله باعث تصاحب كرسي هاي پارلمان شده و بدين سان از سيطره دولت بر پارلمان كاسته مي شود. حال آنكه فيصل المسلم، يكي از نمايندگان افراطي بشدت با نقطه نظر العبدلي مخالف است. وي در يك برنامه تلويزيوني گفت: «اگرچه آراي زنان در انتخابات به نفع ماست، اما ما اين منفعت را نمي خواهيم. براي ما اصول شرعي اسلام مهمتر است. طبق مبادي اسلام راهيابي زنان به پارلمان شرعا حرام است(؟!!) به گفته او حزب اخوان المسلمين نيز از نظرات آنها حمايت مي كند.
در اين ميان روشنفكران مذهبي همچون العبدلي در كويت تلاش مي كنند كه زنان كويتي بتوانند از حق داشتن گواهينامه رانندگي برخوردار شوند؛ امري كه در عربستان، اشتباه و گناهي فاحش قلمداد مي شود.
اقبال الاحمد، فعال سياسي كويت از موضع دولت كويت در قبال جلوگيري از اعطاي حقوق سياسي به زنان بارها انتقاد كرده است.
وي مي گويد: تاكنون چندين نشست با مسئولان دولتي كويت در مورد اعطاي هر چه سريعتر حقوق سياسي و اجتماعي به زنان اين كشور تشكيل شده اما هر بار اين نشست ها به علت عدم حضور مسئول يا مسئولان تشكيل نشده است.
امروز همه نگاه ها به دولت كويت خيره شده تا زنان اين كشور را از حق راي دادن و كانديداتوري بهره مند سازند.

عرب نيوز
عناوين اصلي روزنامه عرب نيوز به مسائل سياسي روز اختصاص دارد. بحث ازبكستان و ناآرامي هاي اخير اين كشور بخصوص شهر «انديجان» همچنان تيتر اول همه روزنامه هاي جهان است. «اسلام كريم اف»، رئيس جمهور ازبكستان در واكنش به تيراندازي سربازان به سوي تظاهركنندگان كه منجر به كشته شدن افراد زيادي شد، «اسلام گرايان تندرو» را مقصر دانست. اهانت آمريكايي ها به قرآن مجيد و اعتراض افغان ها نيز از ديگر عناوين اين روزنامه است.
اوژوردويي
روزنامه فرانسوي زبان اوژور دويي (به معناي امروز) درشت ترين تيتر خود را اينگونه انتخاب كرده بود:  «فرانسه پروازهاي هوايي تركيه را مسدود كرد.»به نظر مي رسد پس از هلند، آلمان و سوئيس اين بار نوبت فرانسه است كه به خاطر رعايت مسائل امنيتي پروازهاي تركيه را ممنوع كند. تيم فوتبال موناكو و پيشرفت چشمگير آن در فصل جاري نيز از ديگر عناوين مهم اين روزنامه فرانسوي است.
فيگارو
ژان پل دوم قديس مي شود. روزنامه فيگارو آورده است كه پاپ جديد يعني بنديكت شانزدهم، در پي درخواست هاي كاتوليك هاي سراسر جهان براي كوتاه كردن زمان آمرزش و قديس شدن پاپ فقيد، فرآيند آمرزش ژان پل دوم را به سرعت آغاز كرده است. طبق قوانين كليساي كاتوليك رم، در شرايط عادي بايد 5 سال از درگذشت فردي كه مورد آمرزش قرار مي گيرد، گذشته باشد.
راينيشه پست
با نزديك شدن به 22 مارس، روز انتخابات ايالتي آلمان، اصلي ترين عنوان روزنامه راينيشه  پست از جدال سياسي بين گروه هاي SPD و حزب سبزها خبر مي دهد. در اين انتخابات «پير اشتاين بروك» از حزب سوسيال دموكرات، «يورگن روتگرز» از حزب دموكرات مسيحي، «اينگو ولف» از حزب FDP و «بربل هون» و «ميشائيل وسپر» از حزب سبزها با هم به رقابت مي پردازند. اين در حالي است كه 14 ميليون نفر واجد شرايط مي توانند در اين انتخابات شركت كنند.