انتخابات نهم به يك حماسه تبديل شد. حماسه اي كه يك روي آن حضور شكوهمند مردم در انتخابات بود و روي ديگرش رفتار رأي دهي مردم. از ميان هفت كانديداي حاضر در صحنه انتخابات آقايان هاشمي رفسنجاني و احمدي نژاد با كسب اكثريت نسبي آرا به دور دوم انتخابات رياست جمهوري راه يافتند. اينك جمعه اي ديگر و انتخابي ديگر در پيش است. در اين مرحله رقابت جدي بين آقاي هاشمي رفسنجاني به عنوان سياستمداري باسابقه طولاني و آقاي احمدي نژاد به عنوان مديري تحول گرا وجود دارد. آيا شگفتي ديگري در پيش است؟ مردم به كداميك رأي بيشتري خواهند داد؟ هاشمي يا احمدي نژاد؟ بسياري از دوستداران آقاي هاشمي رفسنجاني نگران عدم راه يابي ايشان هستند. آنان به ياد دارند كه آقاي هاشمي با نگراني از عدم اجماع اصولگرايان و انتخاب رييس جمهوري با راي پايين پا به عرصه انتخابات گذاشتند. اينك درحالي كه فقط يكي از كانديداهاي اصولگرا در صحنه باقي مانده است، اين سوال مطرح است كه چگونه مي شود دغدغه ايشان را برطرف كرد و رييس جمهوري با رأي بالا داشت؟ انصراف هريك از دو كانديداي باقيمانده در صحنه، قطعاً موجب اعتراض مردم و بي اعتمادي آنان مي شود.راه دوم اين است كه بدون اين كه انصرافي صورت گيرد، يكي از دو كانديدا در ايام تبليغات مردم را به رأي دادن به رقيب خود ترغيب كند. اين رويكرد دو فايده خواهد داشت؛ يكي اين كه آراي رئيس جمهور منتخب را بالا مي برد و دوم اين كه مردم شاهد يك شگفتي ديگر در عرصه انتخابات خواهند شد. اما كداميك اين كار را بكنند زيبنده تر است؟ در نگاه اول به نظر مي رسد بهتر آن باشد كه باتوجه به رويكرد مردم در انتخابات كه چهره اي جديد را مي طلبند، آن كس كه احتمال رأي آوريش كمتر است، مردم را به رأي دادن به ديگري ترغيب كند.