اعظم راستي
متاسفانه تنگه واشي تهران نيز مانند بافت تاريخي شهر تهران، دروازه هاي قديمي و حتي اكثر منابع طبيعي آن، از گزند آلودگي هاي شهر كه عمدتا توسط گردشگران ورودي به آن به وجود مي آيند،در امان نمانده است
تنگه واشي يكي ازمناطق زيبا و طبيعي اطراف تهران است كه معمولا بيشتر خانواده هاي تهراني حتي اگر گردشگر حرفه اي هم نباشند اين منطقه را مي شناسند و هرازگاهي با خانواده خود به اين منطقه سفر مي كنند. تنگه واشي يا (سي واشي) در 150كيلومتري فيروزكوه واقع شده كه براي رفتن به آن از جاده اي فرعي در غرب فيروزكوه پيچيده و پس از 50كيلومتر به معبري باريك مي رسيم. معمولا گردشگران در اين معبر با كرايه چهارپايان مسير جاده را تا رسيدن به آشان واشي طي مي كنند، چرا كه اين تنگه با پوشش صخره هاي بزرگ و بلند، دره هاي صعب العبوري را به وجود آورده است.
متاسفانه تنگه واشي تهران نيز مانند بافت تاريخي شهر تهران، دروازه هاي قديمي و حتي اكثر منابع طبيعي آن، از گزند آلودگي هاي شهر كه عمدتا توسط گردشگران ورودي به آن به وجود مي آيند،در امان نمانده است، به طوري كه به زعم بسياري از كارشناسان محيط زيست، اين تنگه دچار گردشگري بيمار شده است كه هرچه سريعتر بايد براي درمان آن اقدام كرد.
تنگه واشي علاوه بر دارا بودن پوشش صخره اي بلند و زيبا و آبشار و پوشش گياهي، داراي رودخانه اي است كه متاسفانه كناره آن به پاركينگي براي ماشين هاي مسافران، اتوبوس ها و ميني بوس ها تبديل شده است كه به طور حتم زيستگاه آبي اين منطقه را با خطراتي جدي مواجه كرده است. در اين تنگه بسياري از جانوران و حيواناتي زندگي مي كنند كه حيات و زندگيشان با ورود گردشگران كه اتفاقا اغلب شكارچيان ماهري هم هستند، رو به نابودي گذاشته است، به طوري كه اگر روزي به اين منطقه سفر كنيد حتما با لاشه يكي از اين حيوانات مواجه خواهيد شد.
تنگه واشي علاوه بر برخورداري از منابع زيباي طبيعت داراي چند اثر تاريخي نيز هست. شايد برايتان جالب باشد بدانيد از سه كتيبه معروف دوران قاجار كه هنوز به جا مانده اند يكي در جليل جند تنگه واشي قرار گرفته و دو كتيبه ديگر در چشمه علي شهر ري و تونل وانه در جاده هراز واقع شده اند كه اتفاقا هر سه كتيبه به دستور فتحعلي شاه قاجار حكاكي شده اند.
فتحعلي شاه كه زمان قبل از پادشاهي خويش را در شيراز گذرانده بود، با ديدن نقش برجسته هاي دوره ساساني سه نفر به نام هاي معمارباشي ، حجار باشي و نقاش باشي مسئول ساخت سه كتيبه در تهران كرد كه نام هر سه آنها در گوشه هاي اين كتيبه ها نمايان است.
كتيبه جليل جند داراي طول و عرض 6 در۷ متر است و وقايع زمان فتحعلي شاه دور تا دور كتيبه روايت شده است كه بزرگترين نقش برجسته اين كتيبه ها مضمون شكارگاه و با تصوير اسب، نيزه و شكارهايش است كه در اطراف او مي توان عباس ميرزا، علي قلي ميرزا و علي نقي ميرزا پسران او همچنين نوادگانش را در حال شكار ديد. اشكال پرندگان و حيواناتي چون بزكوهي، آهو و گوزن نيز در اين نقش برجسته به عنوان شكار ديده مي شوند كه اتفاقا از اين نوع حيوانات، امروز نيز در تنگه واشي كم و بيش مي توان يافت.
ساخت كتيبه جليل جند، 3 سال به طول انجاميده و داراي قدمتي 185 ساله است. اين كتيبه به گونه اي در دل كوه حك شده است كه از بارش باران و تابش آفتاب در امان است.
در تنگه واشي نوعي از گياهان كمياب به نام باريجه روييده مي شود كه گياهي محلي است و بشدت از سوي سازمان حفاظت محيط زيست حفاظت و نگهداري مي شود به طوري كه چيدن آن جرم محسوب مي شود و پيگيرد قانوني دارد.
تا قبل از حضور گردشگران در تنگه واشي، مردم اين منطقه به دامپروري و صيفي كاري مشغول بودند و عمده ترين معاش خود را از همين طريق بخصوص كاشت سيب زميني تامين مي كردند. با تبليغات فراوان آژانس هاي مسافرتي و هجوم گردشگران به اين منطقه، مردم نيز انگيزه دامپروري و كشاورزي خود را از دست داده اند و به فروش مواد غذايي، نوشيدني و حتي اجاره باغ هايشان به عنوان پاركينگ به گردشگران روي آورده اند.
طبيعت زيباي تنگه واشي و معيشت مردم اين منطقه به دليل نبود توجه مسئولان حفاظتي، گردشگري و حتي نيروي انتظامي در حالت احتضار به سر مي برد.
انواع آلودگي هاي به وجود آمده از تجمع مگس و پشه در اطراف لاشه حيوانات شكار شده، بطري ها و ظروف پلاستيكي و باقيمانده انواع خوردني هاي مسافران در اين منطقه و از همه مهمتر عدم چاره انديشي براي عبور مسافران از معبر باريك تنگه واشي و مجروح شدن بسياري از مسافران در هنگام گذر از اين منطقه، تصاوير ناخوشايندي را براي طبيعت زيباي تنگه واشي به همراه آورده است.
اگر مي خواهيم ييلاقي ترين منطقه اطراف تهران كه تنها با 4 ساعت فاصله از آن قرار گرفته است، نابود نشود، بهتر است در حفظ محيط زيست آن، ابتدا گردشگران، پيشقدم شوند و در مرحله بعدي نيز اداره محيط زيست و نيروي انتظامي تهران چاره اي براي درمان بيماري مزمن اين منطقه بينديشند.

دو آسياب آبي قديمي نيز در داخل اين قلعه وجود دارد. اين آسياب ها در دل زمين ساخته شده اند. محل باراندازي و آردسازي آنها هم پايين تر از سطح زمين است
معصومه صفايي
اگر گذرتان به يزد افتاد، حتما سري هم به روستاي خورانق بزنيد.
روستايي با جاذبه هاي ناب تاريخي و طبيعي كه از جمله آنها مي توان به بقاياي قلعه خورانق، خانقاه، خرابه هاي گبر، سپرده ها و بوكن هاي آن در كنار پناهگاه حيات وحش در انجير، يكي از مهمترين زيستگاه هاي يوزپلنگ آسيايي اشاره كرد.
زيباترين مجموعه رو به ويراني خرانق، قلعه و برج و باروي خورانق يا همان خرانق است كه پيشينه اش به دوران ساسانيان بازمي گردد. اين قلعه روستايي عمدتا مقر نگهبانان در مرز شرقي پارس بوده و در قرن چهارم هجري دومين منزلگاه كاروانيان مسير يزد – خراسان محسوب مي شده است. اين قلعه با تمام فراز و نشيب ها هنوز از فروپاشي كامل مصون مانده است. قدمت قلعه و برج و باروي خورانق به 4 هزار سال مي رسد.
بناهاي اين قلعه عموما از خشت و گل است، البته مصالح ديگري از گچ و آجر هم در معماري آن به كار رفته است. سقف اين مجموعه از مواد عايقي مثل تيرهاي چوبي، حصيرهاي بافته شده از الياف و پوشال ساخته شده است. براي تسطيح و روكش كف اتاق ها هم از خاك و آهك، براي اندود كردن سطوح بيروني از ملاط و كاهگل و براي تزئين ديوار اتاق ها، تالار و ايوان از گچ استفاده شده است. حصار و برج و دروازه و حتي خندقي كه در اطراف اين قلعه كنده شده، نشان مقاومت مردم در برابر تعرضات و خطرات دارد. خانه هاي درون اين بافت كه تعدادشان به 80 باب مي رسد، بنابر موقعيت اجتماعي افراد ساكن در آنها به دو يا سه بخش تقسيم مي شوند. عموم خانه هاي اين مجموعه حياط ندارند.
قلعه از قديم دو دروازه به نام هاي دروازه بالا و دروازه پايين داشته و حدود 70 سال پيش حاكم محلي به نام رضاخان سرداري، دروازه سومي را به اين مجموعه اضافه كرده كه به نام خود او نيز مشهور است.
قلعه، خورانق روي يك تپه واقع شده است. زمينش سفت و سنگي است و به همين دليل خانه هاي بناشده در اين مجموعه فاقد پي هستند.
قلعه كوچه هاي بسيار تنگ و تاريك و بافت بسيار متراكمي دارد. شايد افزايش جمعيت باعث رشد عمودي و توسعه دروني روستا به منظور حفظ امنيت شده باشد. در بعضي موارد حتي بر بالاي معابر عمومي قلعه نيز خانه ساخته شده است. يكي از كوچه هاي اين قلعه به گرگ معروف است؛ كوچه اي بسيار باريك و طولاني. مردم محلي فلسفه اين كوچه را چنين نقل مي كنند: اين كوچه براي به دام انداختن دشمنان بوده است. وقتي غارتگران به قلعه حمله مي كرده اند، مردم آنها را به دنبال خود داخل اين كوچه مي كشاندند و بعد به آنها حمله مي كردند.
به طور كلي تغيير و تحولات و تعميراتي كه در دوران هاي گوناگون بر بناهاي خورانق صورت گرفته، اين روستا را به مجموعه اي از سبك ها و شيوه هاي معماري مختلف تبديل كرده و به طور كلي فرهنگ معماري كويري ايران را از دوره هاي ساسانيان تا قاجاريه نمايان مي كند.
شايد جالب ترين بخش اين مجموعه منارجنبان آن باشد؛ مناره اي بلند كه از چند كيلومتري روستاي خورانق نيز قابل مشاهده است و در واقع مرتفع ترين بناي منطقه است. اين مناره در قديم به عنوان فانوس خانه و برج ديد باني مورد استفاده قرار مي گرفته است. سبك معماري آن نشان از واقف بودن معمار آن بر علم هندسه دارد. معماري اين مناره به سبك ويژه اي است كه احتمالا ريشه در معابد دوران ساساني دارد. در بين مردم محلي شايع است كه نقبي طولاني از زير اين مناره به بيابان هاي امن اطراف وجود داشته است. در گذشته ارتفاع اين مناره بلندتر از وضعيت فعلي اش بوده و ساختار چوبي نوك اين مناره كه در اثر زلزله كج شده بوده توسط مردم محلي بريده و پايين آورده شده است.
تنها راه ورودي اين برج، اتاقك غريبخانه است كه در قديم جايي دنج براي زاهدان و عابدان بوده است. اين برج راه پله اي حلزوني دارد كه به بلندترين قسمت آن مي رود.
اين مجموعه يك حسينيه و يك مسجد دارد. در بين مردم محلي شايع است كه حضرت علي بن موسي الرضا (ع) در آن نماز گزارده اند. اين بنا سالها مخروبه بوده و در جاي محراب آن سنگي است كه درباره علت نصب آن روايات متفاوتي وجود دارد كه هيچكدام مستند نيست.
دو آسياب آبي قديمي نيز در داخل اين قلعه وجود دارد. اين آسياب ها در دل زمين ساخته شده اند. محل باراندازي و آردسازي آنها هم پايين تر از سطح زمين است.
حمام تاريخي خورانق نيز به منظور دستيابي راحت به آب قنات، پايين تر از سطح زمين است. اين حمام حدود 200 سال قدمت دارد.
آب انبار خورانق از نوع آب انبارهاي صحرايي تك بادگير است كه آب آن از باران تامين مي شده است. كتيبه اي بر سردر آن وجود دارد كه مربوط به سال 1318 هجري قمري است. روي سنگي خاكستري نام معمار آب انبار، سيدمهدي خورانقي ذكر شده است. باني اين آب انبار نيز حاجيه فاطمه بيگم، دختر حاجي محمد اسماعيل اردكاني بوده است.
پلي نيز روي رودخانه پايين دست قلعه وجود دارد كه دهانه آن به سبك رومي و با سنگ و گچ طاق زده شده است.
در قسمت جنوبي روستاي خورانق، كاروانسرايي وجود دارد كه آن را رباط خورانق يا رباط شازده مي نامند. قدمت اين رباط به 4 هزار سال پيش مي رسد. اين كاروانسرا در تاريخ حيات خود بارها تعمير و بازسازي شده است. ساخت آن را به شاهزاده محمدولي ميرزا، فرزند فتحعلي شاه قاجار نسبت داده اند. اين رباط در چهار گوشه، چهار تيمچه دارد كه اگر در وسط آن پا بر زمين بكوبيد، انعكاس صداي آن به دليل وجود سقف هاي گنبدي، چندين بار در محيط تكرار مي شود.
در مجاورت قبرستان قديم روستا، خرابه هايي وجود دارد كه آنها را سپرده يا زردو مي نامند. اين اماكن محل دفن موقت مرده هايي بوده كه بايد جسدشان به عتبات عاليات منتقل مي شده است. قدمت اين بناها دست كم 150 سال است.
در حاشيه رودخانه خورانق، نزديك پل آبرو، تعدادي حفره عميق به صورت غار در خاك وجود داردكه به آن دگ يا دق مي گويند. اين غارها را بوكن مي نامند. به گفته افراد محلي، اين بوكن ها در حاشيه مسير كاروانروي قديمي قرار داشته و سرپناه مسافران و زائران بوده اند.
از ديگر جاذبه هاي تاريخي اين منطقه مي توان به غسالخانه قلعه، غسالخانه قديم روستاي خورانق، قبرستان قديم، آرامگاه باباخادم، خانقاه خورانق، قريه شمس آباد و خرابه هاي ديگر اشاره كرد.

چند راه براي مبارزه با تشنگي در كوير
اگر در كوير بدون آب مانديد، دستپاچه نشويد. سعي كنيد فعاليتتان را تا حد امكان كم كرده و به سايه اي پناه ببريد و با آرامش در صدد يافتن آب برآييد.
اگر ماشين داريد كه با استفاده از آب رادياتور و حتي آب داخل موتور مي توانيد ساعت ها زنده بمانيد. اگر خودتان هستيد و كوير سوزان كه به گيا هان پناه ببريد. در كوير به جز به گياه به هيچ چيز اعتماد نكنيد. يك پلاستيك بدون منفذ را روي يك گياه كه برگ بيشتر و پهن تري دارد بكشيد و انتهاي آن را محكم با كش يا حتي نخ مثلا بند پوتينتان ببنديد.
تعرق گياه باعث جمع شدن اندكي آب در انتهاي كيسه پلاستيكي محل بسته  شدن كش يا نخ مي شود. براحتي مي توانيد با يك ني يا حتي يك شيلنگ نازك آب را خارج و استفاده كنيد.
اما اگر در ماسه بادي  گير كرديد و اتفاقا هيچ گياهي هم در اطرافتان نبود، آن وقت بايد سعي كنيد تا جايي كه مي توانيد از تعرق و خارج شدن آب بدنتان جلوگيري كنيد. كاهش آب بدن ممكن است باعث نارسايي مغزي شود.
اگر بدن، بيش از حد آب از دست بدهد رگ ها براي جذب آب بيشتر متورم شده و اين تورم افزايش حجم زبان را باعث مي شود تا جايي كه ممكن است تنفس شما را با مشكل مواجه كند، اگر اين روند ادامه پيدا كند ممكن است باعث خفگي شود. بنابراين از فعاليت بي جا بپرهيزيد.
راه ديگر، استفاده از ادرار غليظي است كه قطعا حتي در شرايط بسيار سخت هم غير قابل نوشيدن است. اما راهي براي تصفيه آن وجود دارد. ادرار را در يك ظرف بريزيد و چاله اي در زمين حفر كنيد.
ظرف ادرار را در گوشه اي از چاله قرار دهيد. ظرف خالي ديگري را درست در وسط قرار داده و روي چاله را كاملا با يك كيسه پلاستيكي بپوشانيد اطراف كيسه را خاك بريزيد كه هيچ راهي براي خروج بخارات متصاعد از آن وجود نداشته باشد. بعد يك ريگ روي پلاستيكي درست در مركز آن بگذاريد به طوري كه محل فرو رفتگي كيسه پلاستيكي توسط ريگ درست روي ظرف خالي باشد.
با تابش آفتاب گرم كوير آب ادرار متصاعد شده و با برخورد با پلاستيك در نقطه فرو رفته جمع و داخل ظرف خالي مي چكد. اما اگر شرايط از اين هم وخيم تر شد يا شما به خاطر جلوگيري از دفع آب بدن ادرار هم در دسترس نداشتيد مي توانيد از يك ريگ استفاده كنيد.
ريگي به اندازه يك سكه را تميز كنيد و زير زبان بگذاريد، اين ريگ باعث ترشح بزاق شده و تا حدودي چرخه آب بدنتان را به كار مي اندازد. اين روش مي تواند شما را 5 ساعت ديگر هم زنده نگه دارد. سعي كنيد روز را با اين روند بگذرانيد و شب براي يافتن پناه حركت كنيد. شب، تعيين مسير از روي ستاره ها كه ميهمان هميشگي آسمان كويرند، بسيار راحت است.
البته اين نكته را حتما مد نظر قرار دهيد؛ به هيچ عنوان براي خنك شدن، تمام لباس هايتان را از بدن خارج نكنيد. حتي الامكان پارچه اي هم روي سرتان بيندازيد، البته در حركت شبانه مواظب خزندگان شب فعال كوير باشيد.
اما مهمترين نكته اينكه بدون نقشه، تجهيزات لازم و تنها به كوير سفر نكنيد. مسيرتان را قبل از سفر كاملا مشخص و چند نفر از اطرافيان را در جريان مسير قرار دهيد تا در صورت برخورد با مشكل كسي باشد كه به جست و جوي شما بيايد. از بلد محلي استفاده كنيد، در اين صورت احتمال گم شدنتان حدودا به صفر مي رسد. مهمترين چيز در كوير آب است، آب بيش از ميزان لازم با خود ببريد. اگر به كوير سفر مي كنيد با همه زيبايي اش بدانيد به جنگ كج خلقي ها و غافلگيري هاي طبيعت مي رويد، پس مجهز برويد.

روزانه بيش از هزار گردشگر از موزه ملي ديدن مي كنند
مدير موزه ملي ايران گفت: با فرا رسيدن فصل تابستان و ايام تعطيلات، تعداد گردشگران بازديدكننده از موزه ملي ايران بين هزار تا هزار و 500 نفر است.
محمدرضا كارگر گفت: با فرا رسيدن ايام تعطيلات تابستان، تعداد گردشگران بازديدكننده از موزه ملي افزايش مي يابد كه بيشترين اين گردشگران، گردشگران داخلي هستند، زيرا گردشگران خارجي به دليل گرمي هوا تمايلي براي سفر به ايران ندارند.
وي افزود: همچنين اردوهاي دانش آموزي از جمله بيشترين بازديدكنندگان از موزه ملي در ايام تابستان هستند.
كارگر در مورد تغيير قيمت بليت موزه در ايام تابستان گفت: قيمت بليت هيچ تغييري نمي كند، چون بازديد براي دانش آموزان رايگان است.
مدير موزه ملي ايران ادامه داد: موزه ملي ايران به عنوان موزه مادر است كه داراي 300 هزار شيء تاريخي مربوط به فرهنگ و تمدن پيش از تاريخ، دوران تاريخ و دوران اسلامي است. آثار تاريخي اين موزه شامل انواع سفال، شيشه، سنگ، قطعات فلزي شامل مس، برنز، طلا، نقره، آثار استخواني و عاج و آثار كاغذي شامل كتاب، پارچه و... است.
كارگر ارتقاي كيفيت در موزه ها را ضروري دانست و تصريح كرد: در حدود 60 سال از تاريخ نوين موزه  داري در كشور مي گذرد و ما در اين مدت در تغيير كيفيت موزه ها هيچ تلاشي نكرده ايم. اگرچه موزه ها از لحاظ كميت افزايش يافته، اما درباره كيفيت آن هنوز استانداردي براي ارزيابي وجود ندارد و ما همچنان در امر موزه داري از الگوهاي 60سال پيش استفاده مي كنيم.

چشيدن طعم هاي مختلف دليلي براي سفر
كباب  ايراني، مقصد جهانگردان
در بين آدم ها كمتر ديده مي شود كسي دوست نداشته باشد به جز غذاهاي متداول شهر و كشورش، طعم غذاهاي خارجي را هم بچشد. حتي طعم سوپ هاي كارتوني كه مواد اوليه اش فقط قلم و رنگ است وشايد از آن جالب تر نظر خارجي هايي است كه از غذاهاي ما مي چشند و بعد هم آنقدر تحت تاثير قرار مي گيرند كه در باب آن قلم فرسايي مي كنند. اين يك واقعيت است كه غذاهاي ايراني در سطح بين المللي از شهرت خاصي برخوردار است. كباب و خاويار ايران جزو غذاهاي گرانقيمت رستوران هاي لوكس كشورهاي خارجي است.
بد نيست چند سطري را كه جنلوچا يتزولينو -خبرنگاري كه براي پوشش خبري انتخابات به ايران سفر كرده بود- درباره غذاهاي ايراني نوشته است، بخوانيد. در ميراث خبر آمده بود او درباره فسنجان مي نويسد: آن غذايي كه با سس گردو و گوشت يك پرنده درست مي شود، تلفظ آن را به ياد نمي آورم!
او در حين كار خبري در ايران به رستوران هاي مختلف سرك كشيده و طعم غذاهاي متفاوت ايراني را چشيده است و به حكم شغل خبرنگاري مقالاتي هم در اين باره نوشته كه متن كامل آن را مي توانيد روي سايت Slow Food ببينيد.
او در مقالاتش از كليات بسحاق احمد شيرازي مي نويسد كه دستور و نكات بسياري از غذاها را با زبان شعر عنوان كرده است.
جنلوچا، عاشق غذاهاي ايراني است، او مي گويد: اگر پنج شنبه شبي از شب هاي تهران ، در سايه نقاشي شده البرز بر شهر به سمت دربند و نياوران برويد، پس از خستگي ماندن در ترافيكي سنگين، مي توانيد پاهاي خود را روي فرشي در يكي از رستوران ها دراز كنيد، بدنتان را بكشيد و خستگي يك روز پر سر و صدا را براحتي پشت سر بگذاريد.
در ميان شلوغي جمعيت و خانواده هايي كه در اطراف، مشغول غذا خوردن هستند مي توانيد به پيوند قوي غذا و فرهنگ ايراني پي ببريد.
تهران كلانشهري است با 12 ميليون نفر جمعيت كه قلب آن تا نيمه هاي شب مي تپد.
ايراني ها توجه زيادي به جزئيات دارند و يكي از اصلي ترين آنها غذاست. دستپخت ايراني، خود آميزه اي از سنت هاست؛ كمي تند، معمولا با زعفران و زردچوبه و گاهي هم بسيار داغ.
از خوراكي هايي كه در كنار اغلب غذاهاي ايراني يافت مي شود مي توان به ماست با نان لواش كه ناني شبيه نان هاي هندي است اشاره كرد. ماست رقيق (دوغ) را هم با گوشت و كباب مي خورند.
يكي از غذاهاي اصلي ايراني ها برنج دم شده يا چلو است كه عطر ويژه اي دارد. اما ايران براي گياهخواران چندان دلپذير نيست، چون غذاهاي ايراني در اغلب اوقات با گوشت كامل مي شود. اما سبزي ها در چاشني هاي ايراني كاربرد زيادي دارد و مي توان ردپاي آن را در غذهاي مختلف و بويژه زيتون پرورده يافت.
ايراني ها اعتقاد راسخ دارند كه روح آشپزي ايراني تنها در كنار صميميت سفره ايراني درك مي شود و شايد بتوان گفت كه بهترين زمان درك آن در اول بهار در كنار سفره نوروزي است.
غذايي كه در بيشتر رستوران هاي ايراني به وفور يافت مي شود كباب است و تقريبا همه نوع آن موجود است. كوبيده، برگ و ششليك بسياري از رستوران هاي ايراني غذاهاي محلي ايراني و كردي هم دارند، بويژه رستوران هاي شمال تهران.
او به خوانندگان مقاله اش توصيه مي كند تا براي نوشيدن يك چاي خوش طعم و قليان به قهوه خانه بروند.
يكي از تفريحات مورد علاقه او در تهران گشت زدن در ميدان ونك و خوردن بستني سنتي است. او
مي گويد: براي استفاده از اين همه طعم هاي خوب و سفر به ايران تنها يك لبخند احتياج داريد.
تقاضاهاي گردشگري كشور بررسي مي شود
دبير جامعه هتلداران ايران گفت: تقاضاهاي گردشگري كشور ايران بررسي مي شود.
خسرو ايرانپور گفت: جامعه هتلداران ايران در نظر دارد تا با همكاري تشكل هاي استاني، تمامي تقاضاهاي گردشگري ايران اعم از اشغال هتل ها، توزيع گردشگران در فصل هاي مختلف، ميزان تورهاي ورودي و خروجي در استان هاي مختلف، تقاضاهاي مشتري نسبت به واحدهاي اقامتي و ... را مورد بررسي قرار دهد تا بر اساس آن براي گردشگري ايران برنامه ريزي كند. وي ادامه داد: بررسي تقاضاهاي گردشگري موجب مي شود تا سرمايه گذاران با اطمينان بيشتري در بخش توريسم و گردشگري سرمايه گذاري كنند. به عنوان مثال براي هتلسازي، در مناطقي هتل ساخته مي شود كه ميزان تقاضا و اسكان گردشگران در اين مناطق زياد است. از سوي ديگر اين كار باعث مي شود تا در زمينه هاي بازاريابي،  تبليغات و سرمايه گذاري بخش خصوصي كارهاي بهتري انجام شود. اجراي اين طرح يك ماه طول مي كشد و اميدواريم با به پايان رسيدن آن بتوانيم برنامه ريزي هاي مناسبي در صنعت گردشگري انجام دهيم.
وي در ادامه تعامل ميان مطبوعات و صنعت گردشگري را موجب گسترش اين صنعت دانست و تصريح كرد: صنعت گردشگري به عنوان سرمايه ملي به تمامي اقشار جامعه سود مي رساند و اگر از اين نعمت خداوندي براي توسعه كشور و خدمت به جامعه كمك نگيريم، بي انصافي است. تعامل بين ما و مطبوعات مي تواند زمينه ساز مناسبي براي گسترش اين صنعت باشد.