Hamshahri Newspaper

جهانگير كوثري
بدون شك او يكي از بزرگترين بازيكنان تاريخ فوتبال جهان و برترين مربي تاريخ جام هاي جهاني است. بكن باوئر تعريف تازه اي از پست ليبرو را در فوتبال به وجود آورد و با همين پست توانست به عنوان كاپيتان تيم ملي، آلمان را در سال ۱۹۷۴ به قهرماني جهان برساند و جام را بالاي سر ببرد.
او فرزند يك مدير اداره پست است و فوتبال را از سن نه سالگي در تيم اس سي مونيخ ۰۶ شروع كرد و در سال ۱۹۵۸ در سن سيزده سالگي به تيم بايرن مونيخ ملحق شد. در آنجا او براي نخستين بار در يك بازي رسمي در سال ۱۹۶۴ برابر سن پائولي بازي كرد و در همان فصل با بايرن به بوندس ليگا صعود كرد. فرانتس نخستين بازي ملي خود را در تاريخ بيست و ششم سپتامبر ۱۹۶۵ در سن بيست سالگي انجام داد و در سه جام جهاني به سال هاي ۱۹۹۰ و ۱۹۷۰ و ۱۹۶۶ حضور پيدا كرد.
در جام جهاني ۱۹۶۶ انگلستان در نخستين بازي موفق به بثمررساندن دو گل از پنج گل تيمش برابر سوئيس شد، اگرچه ژرمن ها در آن فينال به يادماندني و حرف و حديث دار مغلوب انگلستان ميزبان شدند و بكن باوئر همواره از آن فينال به عنوان يك خاطره تلخ ياد كرده است.
دومين جام جهاني او يعني مكزيك ،۱۹۷۰ نيز براي او و جهانيان ماندگار است. هيچ كس بازي نيمه نهايي آلمان برابر ايتاليا را كه فرانتس با كتف دررفته به بازي ادامه داد از ياد نخواهد برد اما اين حماسه او بي اثر ماند و آلمان چهار بر سه شكست خورد و نتوانست به فينال راه پيدا كند اما در بازي رده بندي پيروز شدند و به مقام سوم جهان رسيدند.
شكست يكي از بزرگترين تيم هاي جهان
در سال ۱۹۷۴ آلمان ميزبان جام جهاني بود و مي توان گفت بهترين دوران ورزشي براي بكن باوئر محسوب مي شود. او در اين سال پست ليبرو را كه خودش دگرگون كرده بود در بالاترين سطح بازي مي كرد.
او با قرارگرفتن در پشت مدافعان تيم را هدايت مي كرد و بعضي اوقات به جلو مي رفت و حتي بعضي مواقع به جرگه مهاجمان مي پيوست. در آن جام هواداران آلمان از سوت نخست فقط طالب پيروزي بودند و اين مطلبي بود كه كاپيتان ژرمن ها، قيصر بزرگ به خوبي مي دانست كه فشار نيز دوبرابر خواهد بود. گرد مولر، پل برايتنر، ولفگانگ اورات، فرانتس بكن باوئر و تمام تيم عزم خود را جزم كرده بودند تا آلمان براي دومين بار فاتح جام جهاني شود. بعد از پيروزي بر تيم بزرگ هلند و يوهان كرويف در فينال جام جهاني، بكن باوئر نخستين كاپيتاني شد كه جام جديد را بالاي سر برده است. او در سن ۲۹ سالگي در حالي كه تيم ملي آلمان بسيار به او نياز داشت از تيم ملي خداحافظي كرد و آلمان ها دچار مشكل شدند. در سال ۱۹۷۷ و پس از چهارده فصل حضور در بايرن او به تيم نيويورك كاسموس آمريكا پيوست و سپس به تيم هامبورگ آلمان پيوست و تا سال ۱۹۸۳ كه از فوتبال كناره گرفت در اين تيم حضور داشت.
موفقيت مجدد
در سال ۱۹۸۴ و پس از ناكامي پوپ دروال در جام ملت هاي اروپايي همان سال بكن باوئر تنها يك سال پس از كناره گيري از فوتبال به عنوان سرمربي تيم ملي آلمان برگزيده شد. نخستين موفقيت مهم او در جام جهاني ۱۹۸۶ مكزيك بود كه او توانست تيم نه چندان قدرتمند آلمان را به فينال برساند اما در عين شايستگي مغلوب مارادونا و تيم آرژانتين شد درحالي كه تا دو دقيقه به پايان دو تيم دو بر دو مساوي بودند اما اين پايان كار نبود. در جام جهاني ۱۹۹۰ ايتاليا، تيم او به عنوان يكي از برترين تيم هاي تاريخ فوتبال جهان بدون شكست به فينال راه يافت و تا باز با آرژانتين و ديه گو مارادونا ديدار كند و اين بار با گل آندرياس برمه، آلمان با برتري كامل فاتح جام جهاني شد و سومين قهرماني جهان را براي ژرمن ها به ارمغان آورد و او تنها بازيكني شد كه تا آن زمان هم به عنوان كاپيتاني و هم به عنوان سرمربي جام جهاني را فتح كرده است و نيز از سوي فدراسيون بين المللي آمار و ارقام به عنوان برترين مربي تاريخ جام هاي جهاني برگزيده شد. اما باز هم اين پايان داستان نبود. او كه به عنوان رييس باشگاه بايرن برگزيده شده بود در سال ۱۹۹۴ تراپاتوني را به دنبال كسب نتايج ضعيف از كار بركنار كرد درحالي كه تنها چند بازي تا پايان بوندس ليگا باقي مانده بود و در نهايت شگفتي خود سكان رهبري بايرن را به عهده گرفت و با قهرمان كردن اين تيم در بوندس ليگا موفقيت ديگري كسب كرد. در سال ۱۹۹۶ درحالي كه بايرن در بازي رفت مرحله نيمه نهايي جام يوفا در زمين خود دو بر دو برابر تيم بارسلونا متوقف شده بود مربي تيم را اخراج كرد تا بار ديگر خودش در يك بازي سخت بايرن را هدايت كند. آ نها در ورزشگاه نيوكمپ بارسلون موفق شدند با نتيجه عجيب دو بر يك بارسلون ميزبان را شكست دهند و به فينال راه پيدا كنند و در بازي نهايي نيز با پنج گل بوردوي فرانسه را كه زيدان نيز در آن حضور داشت شكست دادند تا تنها جامي را كه بايرن در ويترين نداشت را براي اين تيم به ارمغان بياورد. با فتح اين جام بايرن جزء چهار تيمي شد كه تمامي جام هاي ممكن را فتح كرده و چقدر هم به موقع زيرا چند سال بعد اين جام ديگر برگزار نمي شد و يوفا تصميم گرفت تا جام ديگري را برگزار كند.
بكن باوئر: ايتاليا بهترين خاطره من است
* فرانتس بهترين خاطرات در جام جهاني كدام است؟
- به يادآوردن زمان هاي پيروزي هميشه ساده تر از اوقات شكست است.
فكر مي كنم جام جهاني ،۱۹۷۴زيرا جام را فتح كرديم اما اگر صحبت از بازي هاي زيبا و سطح بالا باشد فورا جام جهاني ۱۹۷۰ مكزيك را به ياد مي آورم.
به عنوان يك مربي نيز جام جهاني ايتاليا را كاملا به ياد دارم زيرا آن را فتح كرديم، البته جام ۱۹۸۶ نيز فوق العاده بود اما چون جام را نبرديم در رتبه دوم قرار مي گيرد.
* كدام گلي را كه در جام جهاني به ثمر رسانديد برايتان خاطره انگيز است؟
- من گلهاي زيادي به ثمر رساندم اما زماني كه در ميانه ميدان بازي مِي كردم، مخصوصا جام جهاني ۱۹۶۶ انگلستان، گلي را در نيمه نهايي به ياشين زدم هرگز فراموش نخواهم كرد زيرا او تا آن زمان بهترين دروازه بان تاريخ بود.
* بهترين گلي را كه در تاريخ جام جهاني به ثمر رسيده كدام است؟
- انتخاب بسيار مشكل است زيرا گلهاي زيباي فراواني به ثمر رسيده اند. گلي كه لوتار امريش در سال ۱۹۶۶ از روي خط نزديك به كرنر به ثمر رساند و ما با پيروزي دو بر يك بر اسپانيا توانستيم به مرحله يك چهارم نهايي راه پيدا كنيم. واقعاً گل خارق العاده اي بود.
* آيا فتح جام ۱۹۷۴ در كشورتان براي شما به عنوان يك پله ترقي محسوب مي شد يا بازي كردن جلوي آن همه هوادار در خانه برايتان دشوار بود؟
- در دور نهايي جام جهاني هميشه فشار زيادي وجود دارد و اگر شما در تيم ميزبان باشيد استرس دو برابر مي شود زيرا همه توقع دارند كه پيروز شويد و شما بايد خودتان را با شرايط وفق دهيد و با فشارها كنار بياييد. به علاوه زماني كه در خانه بازي مي كنيد هميشه مورد توجه هستيد و تمامي حركت هاي شما زير ذره بين قرار دارد كه اين بسيار آزاردهنده است.
* چه خاطره اي از اولين حضورتان در جام جهاني داريد؟
- نخستين بازي من مقابل سوئيس بود. ما پنج بر صفر پيروز شديم و من بسيار خوشحال بودم زيرا علاوه بر آن دو گل نيز به ثمر رساندم. من شروع بسيار خوبي داشتم و فكر مي كنم تا پايان نيز نمايش خوبي ارايه كردم. ما حتي در بازي نهايي حضور پيدا كرديم و در وقت اضافه آنهم با گل مردود ميزبان بازي را واگذار كرديم. در آن زمان فاصله من با توپ كم بود و واضح ديدم كه توپ از خط عبور نكرد اما حضور در فينال براي يك بازيكن جوان مي تواند خاطره خوبي باشد.
* آيا پيروزي در زمان حاضر دشوارتر از گذشته است؟
- آن زمان شانزده تيم در جام حضور داشتند و الان سي و دو تيم و همين نشان مي دهد كه نه تنها تيم ها بيشتر شده بلكه قويتر نيز شده اند و طبيعتا بردن جام در حال حاضر مشكل به نظر مي رسد.
* آيا دوست داشتي در زماني كه بازيكن بودي پيراهن تيم ملي ديگري را بر تن كني؟
- هميشه آلمان را دوست داشتم و نيز پوشيدن پيراهن كشورم برايم افتخار بزرگي است. اگر اين طور نبود يكصد و سه بار آن را نمي پوشيدم.
* حتي يكبار هم دوست نداشتي كه براي برزيل بازي كني؟
- من در تيم هاي منتخب زيادي با بازيكنان بزرگ برزيلي، ايتاليايي، اسپانيايي و آرژانتيني هم بازي بودم و مي دانم كه چقدر عالي هستند و بازي با آنان را تجربه كردم.
* جالب ترين خاطره ات از فوتبال چيست؟
- وقتي در سال ۱۹۹۹ بايرن يك بر صفر از منچستر تا دقايق پاياني پيش بود من و لنارت يوهانسن رفتيم تا مدال ها را بياوريم اما وقتي از تونل خارج شديم ديديم كه نتيجه دو بر يك شده و من كاملا شوكه شدم. واقعا عجيب بود.
* وقتي تيم هاي گذشته را با حال مقايسه مي كني فكر مي كني تيم ۱۹۷۴ مي توانست امروز باز هم برنده جام جهاني باشد؟
- همه چيز تغيير كرده است. بازيكنان ما مي توانند دوباره اين كار را انجام دهند اما به تلاش و تمرين بيشتري نسبت به آن موقع نياز دارند. اما كمي كندتر بازي مي كرديم و زماني كه با فوتبال امروز مقايسه كنيم متوجه مي شويم كه در آن زمان فضاي بيشتري براي بازي وجود داشت.
* به نظر شما كدام بازيكن است كه فاتح جام جهاني نشده اما لياقت آن را داشته است؟ شايد يوهان كرويف؟
- يقينا. يوهان يكي از بزرگترين بازيكنان تاريخ است اما هرگز فاتح اروپا يا جهان نشده است و من مي دانم كه اين موضوع چقدر او را آزار مي دهد.
* آيا ارزش جام جهاني براي بازيكنان كنوني پايين آ مده يا حضور در آن هنوز هم افتخار محسوب مي شود؟
- فكر مي كنم هنوز براي بازيكنان حضور در جام جهاني مهم باشد اما آنها فرصت هاي ديگري نيز براي نمايش فوتبالشان دارند. براي مثال جام قهرمانان مجال خوبي براي بازيكنان است زيرا در سراسر دنيا بيننده دارد، ولي بازي در جام جهاني هنوز هم مهمترين تورنمنت فوتبال محسوب مي شود زيرا هواداران از رده باشگاهي به ملي تبديل مي شوند.
* شما به عنوان نخستين سوئيپر مدرن تاريخ فوتبال شناخته مي شويد، آيا با اين موضوع موافقيد؟
- فكر مي كنم اولين نفري بودم كه اين پست را به طور موثر بازي كردم و هيچ گاه تنها در دفاع حضور نداشتم بلكه در حمله به تيم كمك مي كردم و به عنوان بازيكن مياني نيز به خط مياني اضافه مي شدم كه در آن زمان زياد متداول نبود.
شايد طبيعت بازي من اين طور بود، زيرا بيشتر به هجوم علاقه داشتم تا دفاع براي همين هميشه تيم را به جلو مي بردم.
* به شما لقب «قيصر» داده اند، آيا اين شما را آزار مي دهد؟
- سي سال است كه عادت كرده ام!