سولماز شريف
برگزاري مراسم عروسي، خالي از دردسرهاي مالي نيست اين سنتي است كه خواه ناخواه پاي صورتحساب زندگي هر جواني نوشته شده است و همين اول زندگي اعتبار فرد را يك نمره منفي مي زند
اين روزها با مناسبت هاي نيكويي كه در خود جاي داده، بهترين فرصت براي برگزاري مراسم عقد يا عروسي است.
روزهايي مثل تولد حضرت فاطمه (س)، تولد حضرت علي (ع) كه 27 مرداد است، تولد حضرت صاحب الزمان (عج) كه 29 شهريور است و خلاصه در ايام ماه هاي رجب و شعبان بيشتر عروسي ها برگزار مي شود.
اما برگزاري مراسم عروسي، خالي از دردسرهاي مالي نيست. اين سنتي است كه خواه ناخواه پاي صورتحساب زندگي هر جواني نوشته شده است و همين اول زندگي اعتبار فرد را يك نمره منفي مي زند، زيرا برگزاري مراسم عروسي با هزينه هاي اين دوره و زمانه مي تواند رقم قابل توجهي به خود اختصاص دهد. به همين دليل بايد از مدت ها قبل براي اين مراسم برنامه ريزي و سبك و سنگين كرد وگرنه عجله و به يكباره رفتن در اين ميدان مي تواند به تبعات اقتصادي اين مراسم بيفزايد.
گرفتن مراسم ازدواج، آرزوي شيريني است؛ هم براي جوانان و هم براي خانوده هاي آنان. اين كاملا معقول و منطقي است كه افراد قصد گرفتن مراسم در تنها شب ازدواجشان را داشته باشند، چراكه اين اتفاق مهم ديگر تكرار نخواهد شد و نه تنها يك عمر منتظر چنين روزي بوده اند، بلكه يك عمر باقيمانده را نيز با ياد و خاطرات شيرين آن شب سپري خواهند كرد.
قطعا معضل چشم و همچشمي مشكلات بيشماري را براي برگزاري اين شب به وجود آورده و خواهد آورد، اما از آنجا كه سطح دانش و سواد جمعي جامعه رو به گسترش است، اين مشكل كاهش مي يابد.
بارها تكرار شده مخارج يك شب عروسي مبلغ 50 ميليون به بالا را به خود اختصاص داده است، در حالي كه مي توان يك ميهماني را با مخارج مناسب و معقول برقرار كرد. يك بار شنيدم در يك عروسي مبلغ 3 ميليون تومان تنها خرج سفره عقد شده است.
اين مسئله زماني مهم مي شود كه بدانيم طبق تعرفه اتحاديه تالارداران، قيمت سفره عقد از 50 هزار تا 200 هزار تومان است و اين تفاوت قيمت بستگي به نوع وسايلي دارد كه در سفره استفاده مي شود، ضمن آنكه چيدمان هر سفره بستگي به سليقه و تبحر افراد دارد. مي توان با اسبابي ساده و زيبا و البته ارزانقيمت، سفره اي چشمگير ساخت و مي توان هزارها تومان خرج كرد و سفره اي زمخت چيد.
پرخرج ترين قسمت برگزاري يك مراسم يك شبه، تالار و شام آن است كه متاسفانه به رغم وجود اتحاديه تالارداران، طبق گفته تني چند از مديران تالارهاي شهر تهران، تعرفه خاصي ارائه نشده يا اگر شده، از تعرفه تبعيت نكرده و طبق توافقات مرسوم بين هم صنفان خود رفتار مي كنند.
مدير تالار امير غزال مي گويد: براي گرفتن مراسم در تالارها، يك مبلغ وروديه وجود دارد كه از 100 هزار تومان است الي يك ميليون تومان و اين بستگي به منطقه و جاي تالار دارد كه متغير است. مابقي نيز هزينه شام و پذيرايي است كه طبق منوي موجود بايد سفارش داده شود و بنا به تعداد ميهمانان و غذايي كه انتخاب مي شود، قيمت كلي محاسبه شود.
تفاوت قيمت غذاها نيز طبق قراردادي كه تالارها با آشپزخانه هاي طبخ غذا دارند و بسته به نوسانات قيمت در مواد غذايي، متفاوت است.
هزينه غذاها از 650 تومان كه شامل عدس پلو مي شود، موجود است تا 2500 تومان كه سرويس كامل جوجه كباب را با انواع دسر و مخلفات تشكيل مي دهد.
نوع ديگري از تالارها وجود دارند كه باغ و ويلاهاي بزرگ را شامل مي شوند. اين نوع تالارها به جهت آنكه ميهمانان آزادي عمل بيشتري دارند، هم از مشتاقان زيادي برخوردار است و هم قيمت هاي گران تري نسبت به تالارها دارد. البته اين تفاوت قيمت تنها در ورودي ها مصداق مي يابد كه از 200هزار تومان شروع مي شود و به 10 ميليون تومان نيز مي رسد. درخصوص شام نيز آنان طبق منوي معمول رفتار مي كنند، اما براي آن دسته از افراد كه فضاي بزرگي را در اختيار دارند و مراسم عروسي شان را در محل خودشان برگزار مي كنند، كرايه ظروف و صندلي جزو ضروري ترين اقدامات اوليه است. قيمت ظروف نيز براساس تعرفه اتحاديه تالارداران است كه به صورت درجه هاي يك و دو و سه دسته بندي شده، اما عرضه كنندگان ممكن است جنس درجه دو را با قيمت درجه يك ارائه كنند. به طور مثال نوعي صندلي كه از مرغوبيت بيشتري برخوردار است، سه نوع قيمت 220، 280 و 320 داشته باشد يا بشقاب هاي شام خوري از 30 تا 70 تومان باشند يا قاشق ها كه از 10 تا 60 تومان موجود هستند.
در هر حال انواع صندلي، ظروف شام، ميز، پرده، داربست، كولر، فرش، چراغاني كردن مجالس و ... مجموعه ظروف و لوازم را تشكيل مي دهند.
بالاخره عروس خانم و آقاداماد كه در اين شب فرخنده به بهترين و زيباترين شكل ممكن درآمده  اند، براي طي مسير، احتياج به وسيله مناسبي دارند تا هم در شانشان باشد و هم جلب توجه كند و رهگذران را در شادي  شان شريك كند تا بلكه يكي از رهگذران نيز سعادت و خوشبختي برايشان كنند، شايد كه مستجاب شود و شيريني بيافريند. بتازگي مرسوم شده از ماشين  هاي قديمي و عتيقه استفاده شود. اين نوع ماشين  ها به رغم زيبايي خاصشان، امكان تزئينات زيبا را نيز دارا هستند. به عنوان مثال اجاره ليموزين براي يك شب 7 ميليون تومان است و هزينه تزئينات اتومبيل نيز از 30 هزار تا 300 هزار تومان متغير است. ساير اتومبيل  ها نيز مانند پژو 206 يا سي يلو بدون راننده 40 هزار تومان براي يك 24 ساعت است و با راننده ساعتي 3 هزار تومان.
گروه  هاي هنري ارائه خدمات نور و موزيك را برعهده دارند كه يك مراسم بسيار ساده ارگ ، پركاشن و سيستم صدا به همراه خواننده 180 هزار تومان مي  شود و اين قيمت باتوجه به نوع ارائه خدمات بيشتر مي  شود تا 350 هزار تومان كه رقص نور و انواع دستگاه  ها را دربرمي  گيرد.
تمام شلوغي  ها و هزينه كردن  هاي اين شب تنها به خاطر به دست آوردن فيلم و عكسي است كه يك عمر خواهد ماند و خاطرات آن شب را زنده خواهد كرد.
فيلمبرداران و عكاسان مجالس از هيچ قانون و تعرفه خاصي تبعيت نمي  كنند و تنها براساس طيف قيمت هم  صنفان خود عمل مي  كنند، يعني ارائه خدماتشان و هزينه   اي كه بر دستشان مي  ماند را حساب مي  كنند و مبلغي سود براي خود درنظر مي  گيرند. حال ممكن است اين سود براي جذب بيشتر مشتري و رواج بازار از درصد پايين  تري برخوردار باشد، اما در محل باتوجه به تفاوت نوع خدمات و به قول خودشان كيفيت كار، از 98 هزار تومان شروع مي  شود تا 500 هزار تومان.
به عنوان مثال يك گروه در شهرك غرب با دو دوربين DV فيلمبرداري مي  كند و 150 عكس انتخابي دارد به همراه 120 عكس آتليه، 60 عكس 18*،۱۳ 15 پوستر 25*،۲۰ دو پوستر 40*۳۰ و يك پوستر 60*،۵۰ مونتاژ RTDV و سينك  هاي زيبا و انحصاري و 30 عكس ديگر 350 هزار تومان مي  گيرد و گروه ديگري نيز با دو دوربين فيلمبرداري مي  كند، ميكس ديجيتالي دارد، پنج كليپ مي  سازد، شش سينك و 100 عكس انتخابي، 24 عكس 18*،۱۳ سه پوستر سياه و سفيد، پوستر 40*،۳۰ CD و آلبوم ارائه مي  كند و 129 هزار تومان به عنوان دستمزد دريافت مي  كند.
آرايش عروس از مهمترين بخش  هايي است كه شخص عروس خانم تعصب خاصي به آن دارد و در انتخاب آرايشگري مناسب و كاردان شايد مدت  هاي طولاني وقت بگذارد و وسواس به خرج دهد و حتي يك بار قبل از روز عروسي، آرايش آن شب را روي صورتش تست كند. تنها آرايش صورت و موي عروس خانم از 50 هزار تومان آغاز مي  شود و قيمت 250 تا 300 هزار تومان، بالاترين حد كار را تشكيل مي  دهد. اما برخلاف آن، آرايش آقاداماد، اگر خيلي مايه بگذارد و پول شب دامادي بگيرد، 50 هزار تومان مي  شود، در غير اين صورت در حد 25 تا 30 هزار تومان نيز موجود است. البته خيلي از دامادها زرنگي كرده و مي  گويند ميهمان عروسي هستند و آرايش موي سر و پيرايش صورتشان در شب دامادي  شان را با دو هزار تومان به پايان مي  رسانند.لباس عروس مي  تواند يا اجاره باشد يا دوخت يا فروش. براي اجاره قيمت از 100 هزار تومان وجود دارد تا 30 ميليون تومان، فروشش نيز به همين تناسب قيمت  ها تنها با 20 درصد افزايش. به طور مثال از 140 هزار تومان آغاز مي  شود الي آخر. بالطبع دوخت لباس هزينه  اي مابين اجاره و فروش را دربر خواهد داشت، چراكه از فروشش كم  هزينه  تر و ارزان  تر است.
قطعا لباس عروسي كه تفاوت قيمتش به خاطر
سنگ دوزي  ها و كاركردن  هاي روي آن و جنس پارچه  اش است، بدون تاج و دستبند نخواهد بود. آنها نيز هزينه چنداني نخواهند داشت يعني مي  توان با 150 هزار تومان يك عروس كامل بدون آرايش ساخت و البته با سه، چهار ميليون هم مي  توان همين كار را كرد. لباس داماد نيز هزينه چنداني ندارد و طبق روال خريد يك دست كت و شلوار است كه بستگي به جنس پارچه و دوختش دارد. شايد تنها قيمتي كه براي اين شب ثابت باشد و نوسان خاصي را شامل نشود، قيمت دفترخانه ازدواج و عاقد و ثبت ازدواج باشد. دفترخانه  هاي رسمي ازدواج طبق تعرفه  هاي سازمان ثبت و اسناد كشور عمل مي  كنند و 60 هزار تومان قيمت عاقد است و 25-20 هزار تومان هزينه ثبت. كل نوسان قيمت اين امر شايد در پنج يا 10 هزار تومان شيريني آن خلاصه شود و اين نشات گرفته از نظارت دقيق بر اين ارگان است. در هرحال، هزينه مراسم شب عروسي با هر اندازه از مراعات در هزينه  ها كمتر از 5/2 تا 3 ميليون تومان درنخواهد آمد.
۳ ميليون تومان در اين زمانه براي دو جوان بسيار حائز اهميت است و البته كه براي اصنافي هم كه از اين شب روزگار مي  گذرانند، مهم و خوشايند.

الهام اناري - عكاسي و فيلمبرداري شب عروسي، داماد و عروس را به دو بازيگر تبديل كرده است. اگر اين روزها بشنويم كه فلان بازيگر سينما يا تلويزيون براي بازي در يك فيلم، چندين ميليون تومان دستمزد گرفته قابل باور است، اما اينكه آدم بازيگري كند و كلي هم پول بدهد تا خودش را به جاي عكس وفيلم يادگاري در نمايشي گرانقيمت ببيند، جاي تعجب دارد.
عروس و داماد بايد هزينه گزافي بپردازند و بعد هم گوش به فرمان عكاس و فيلمبردار از غذا خوردن و راه رفتن و مهر و محبت كردن، نمايشي به اجرا درآورند، نمايشي كه بدون آن هم مي شود عكس و فيلم يادگاري از آن يك شبي كه همه مي گويند يك شب كه هزار شب نمي شود، گرفت.
هزينه هاي سرسام آور و كمرشكن برگزاري عروسي از كرايه تالار و شام و شيريني و ميوه و ماشين عروس يك طرف، اما قضيه عكس و فيلمبرداري مراسم عروسي، خود يك داستان مفصل است.
عكس هايي كه قرار است بهترين خاطرات ثبت شده شب عروسي باشند، اين روزها يكي از بزرگترين دردسرهاي نوعروس ها و تازه دامادها شده اند.
وقتي يك دختر و پسر جوان پا به عكاسي مي گذارند، اگر عروس و داماد آينده باشند با روي گشاده و لبخند عكاس باشي مواجه مي شوند. ممكن است تعريف عكاسي موردنظر را از بعضي دوستان و نزديكان خود شنيده باشند و چون در مورد عكس هاي شب عروسي خود حساس هستند و اين شب ديگر تكرار شدني نيست، لاجرم نمي توانند در اين مورد ريسك كنند.
داخل عكاسي، بعضي عكس ها را به عنوان نمونه كار مي بينند، به نظرشان عكس هاي زيبايي است، پس از آن در مورد هزينه ها سئوال مي كنند، كمي گران به نظر مي رسد، اما چون مي خواهند عكس هاي عروسي شان به قول معروف تك باشد، مي پذيرند و پيش خود فكر مي كنند چون فقط همين يك بار است، مي ارزد.
تصور كنيد آنها مجبورند يك چهارم هزينه اي را كه براي برگزاري جشن عروسي در نظر گرفته بودند خرج عكاسي و فيلمبرداري كنند.
آنها مجبورند نصف هزينه را به عنوان بيعانه بپردازند، يك چهارم روز عروسي و باقيمانده هنگام آماده شدن عكس ها.
روز عروسي فرا مي رسد. قرار است ابتدا عروس و داماد به آتليه بروند؛يك آتليه نزديك محل برگزاري عروسي كه عكاس آن را تعيين كرده است. زوج جوان بايد هزينه اجاره آتليه را هم بپردازند.
عروس و داماد يك ساعت در آتليه منتظر آقاي عكاس نشسته اند. عكاس از راه مي رسد، ديگر از آن چهره گشاده روز اول خبري نيست. انگار طلبكار است. ادعا مي كند كه در ترافيك مانده است. عروس و داماد برافروخته و عصباني به هر زحمتي شده سكوت مي كنند. آنها مي دانند كه امروز نبايد حتي با كلمه اي باعث آزردگي خاطر عكاس باشي شوند چون بازهم همين يك شب است و ديگر تكرار شدني نيست. آماده عكس گرفتن مي شوند، بنا به خواست عكاس، ژست هاي مختلفي گرفته و عكس مي اندازند، آنها اجازه ندارند در اين مورد نظر بدهند.
حالا بايد براي عكاسي به باغ بروند، آقاي داماد هزينه اي جداگانه براي كرايه باغ هم پرداخت كرده است.
بعد از چند ساعت عكاسي، خسته به تالار برگزاري جشن مي رسند. همه ميهمان ها آمده اند و منتظر عروس و داماد. انگار خسته ترين آدم هاي اين عروسي همين دو نفر هستند.
عكاس باشي به يك باره در ميانه جشن، از آقاي داماد باقيمانده هزينه عكاسي را طلب مي كند. اين برخلاف قرار اوليه است، اما اين قرار بين عكاس و داماد هيچ كجا ثبت نشده است، پس عكاس  باشي مي تواند حق به جانب و عصباني، مجلس را با همراهانش ترك كند، اما بازهم داماد اين ميان بازنده است. او مجبور است در ميانه سلام و احوالپرسي ها و سيل تبريكاتي كه به سويش روان است، دربه در دنبال پول باشد تا رضايت عكاس باشي را جلب كند، چون بازهم همين يك شب است و ديگر تكرار نمي شود و اگر عكاس  مجلس را ترك كند، ديگر چه كسي باقي مي ماند تا خاطرات اين شب خاطره انگيز و اين هزينه هاي گزاف(!) را ثبت كند. مبلغ باقيمانده زياد است و تهيه آن از توان داماد خارج، اما او موفق مي شود تقريبا سه چهارم مبلغ باقيمانده را مهيا كرده و عكاس را راضي نگه دارد.به هر حال عروسي به خوبي و خوشي به پايان مي رسد.
يك ماه از عروسي گذشته است. عروس و داماد منتظرند تا عكس ها و فيلم عروسي شان حاضر شود، البته عكاس باشي گفته بود كه براي آماده شدن عكس ها بايد كمي تحمل داشته باشند، چون به هر حال قرار است براي هر چه زيباترشدن عكس ها، اقدامات خارق العاده اي روي آنها صورت بگيرد.
دو ماه، سه ماه، چهار ماه، پنج ماه و... يك سال گذشته است، هنوز خبري از عكس ها نيست. هر دفعه كه تماس مي گيرند عكاس باشي يا شهرستان است يا براي عكاسي به مجلس تازه اي رفته مي گويند نگران نباشيد، همين روزها عكس هايتان آماده مي شود، ولي مطمئن باشيد كه عكس ها آنقدر زيبا شده كه به اين همه انتظار مي ارزد.
عروس و داماد با بچه يك ماهه اي كه به بغل دارند، وارد عكاسي مي شوند. عكس هايشان حاضر است، عكس ها برايشان تازگي دارد، چون خيلي از آن شب  گذشته است. آقاي داماد مجبور است بابت ديركرد آن يك چهارم هزينه باقيمانده چيزي حدود سه برابر آن را به آقاي عكاس بپردازد.
مجبور است، چون همان يك شب بود و ديگر هم تكرار شدني نيست، از عكاسي كه بيرون مي آيند، هر دو به اين فكر مي كنند كه عكس هايشان آنقدر كه باعث اذيت شان شده، چندان هم فوق العاده و راضي كننده نيست. ياد عروسي يكي از دوستان نزديكشان افتادند كه دو ماه قبل برگزار شده بود، يك عروسي ساده با يك عكاس ساده كه اسم و رسم نداشت، يك ماه بعد از عروسي عكس هايشان آماده بود، انصافا هم از عكس هايي كه حالا در دست داشتند، خيلي قشنگ  تر شده بود.
اگر هنوز از آن دسته آدم هايي هستيد كه مجردند و از هزينه هاي يك مجلس عروسي همانقدر مي دانند كه مثلا از ساكنان كره مريخ، بد نيست بدانيد يكي از هزينه هاي عمده آن شب هزينه عكاسي است.
بسته به اينكه شما براي برگزاري عروسي چقدر هزينه كرده ايد، مي توانيد آن را جداگانه محاسبه كنيد.
خوب است بدانيد كه براي عكاسي مربوط به مجالس عروسي هيچ نرخ و تعرفه مشخصي وجود ندارد، پس اگر شنيديد كه مثلا يك عكاس معروف براي تنها يك عكس در قطع 2*۱ متر حدود يك ميليون تومان پول مي گيرد اصلا تعجب نكنيد. عكاسي ها بسته به قدمت و معروفيتي كه دارند نرخ عكس ها را تعيين مي كنند، هر چه معروف تر باشند سرشان شلوغ تر است و نرخ شان بالاتر. عكس هايي كه در آتليه انداخته  مي شوند از عكس هاي داخل ميهماني گران ترهستند. هر قطعه عكس 18*۱۳ در آتليه بسته به خصوصياتي كه در بالا شمرديم، هزينه اي از 3 هزار تا 15 هزار تومان را داراست. عكس هاي داخل مجلس هم از 800 تا 3 هزار تومان است، هزينه كرايه باغ براي عكاسي نيز از 20 تا 100 هزار تومان است.
متاسفانه اتحاديه عكاسان براي عكس ها در قطع بالاتر از 4*۶ سانتيمتر هيچ نرخي تعيين نكرده و در نهايت بر اساس توافق عكاس و مشتري تعيين نرخ  صورت مي گيرد. پس در اين آشفته بازار اگر با قيمت هايي مواجه شديد كه دود از سرتان بلند كرد، اصلا تعجب نكنيد.
در اين ميان اگر مشتري پس از توافق با عكاس اعتراضي به عكس داشت، مي تواند به اتحاديه عكاسان مراجعه كند، آنجا تعيين نرخ صورت مي گيرد و اگر حق با مشتري بود به شكايت رسيدگي مي شود، اما چگونه؟ اين را هيچ كس نمي داند. مشكل اساسي كه در مورد عكسبرداري مجالس عروسي براي مشتريان وجود دارد، همين عدم وجود نرخ مصوب است كه نتيجه اش مي شود همان جمله معروف هر چي تيغش بريد و حالا اگر اين وسط قضيه چشم  و هم چشمي در ميان باشد يا از نظر مالي مشكلي در ميان نباشد، احتمالا گرا ن ترين عكاسي ها در نظر بهترين جلوه مي كنند، اما بد نيست اين را هم بدانيد كه قرار نيست كار خارق العاده اي روي عكس شما صورت بگيرد، آيا قرار است شما در عكس تبديل به آدم جديدي شويد؟
براي انتخاب عكاسي علاوه بر چشم از قدرت تفكر و تعقل خود هم كمك بگيريد. عكس ها و قيمت ها را مقايسه كنيد. قرار است چه اتفاقي روي يك عكس صورت بگيرد كه آن را يك ميليون توماني كند، اين عكاسي ها تا زماني كه با اين نرخ ها مشتري دارند، برقرارند و كسب و كارشان هم خوب است. مشكل ديگر اين عكاسي هاي گرانقيمت آن است كه به خاطر همين قيمت هاي بالا، معروف به بهترين ها شده اند و سرشان شلوغ است، پس ممكن است از زمان عروسي تا تحويل دادن عكس ها حداقل 6 ماهي سپري شود. باز هم فكر كنيد اين هزينه مي تواند پيش قسط تهيه يك خودرو باشد كه سالها زير پاي شما موجبات آسايش تان را فراهم مي كند.

قاب گران خاطره ها
از 1882 كه اولين عكس واقعي دنيا پس از قريب دو قرن تلاش علاقه مندان عكاسي به ثبت رسيد، تا امروز تحولات بسياري در روند عكاسي، امكانات، صنعت توليد و زاويه نگاه عكاسان حاصل شده است.
عكاسي در ابتدا به واسطه مشقات كار، هزينه هاي گزافي را براي شخص رقم مي زد؛ از اين رو تنها مرفهان آن زمان مي توانستند از خود عكسي به يادگار داشته باشند.
دوربين هاي حجيم و سنگين كه در برخي موارد به 11نفر خدمه احتياج داشت، مشكلات صفحه حساس عكاسي كه سرعت بالا در چاپ را مي طلبيد و با چادرهاي سيار تاريكخانه صورت مي گرفت، از جمله مشقات آن براي عكاس بودند.
از ديگر سو زمان طولاني عكاسي، سختي را براي شخصي كه قصد داشت عكسي از خود داشته باشد رقم مي زد.
دستگاه  هاي موسوم به آپلو براي ثابت نگهداشتن شخص طي زمان طولاني استفاده مي شد. اين وسيله كه در ساليان بعد به عنوان ابزار شكنجه مورد استفاده قرار گرفت، پناهي بود تا فرد با بسته شدن به آن براي بازه زمان طولاني عكاسي، ثابت مانده و با حركت كردنش تصوير محو نشود. با حضور امولسيون خشك علاوه بر حذف تاريكخانه  هاي سيار، مدت زمان عكسبرداري به يك بيست و پنجم ثانيه كاهش يافت و آپلوها از گردونه عكاسي خارج شدند.
دوربين عكاسي، همراه شيرين بسياري از افراد است كه به ثبت خاطرات و دقايق زندگي شان علاقه مندند؛ علاقه اي كه حتي سازندگان دوربين هاي عكاسي را به تغييرات گوناگوني در آن سوق داده است. اين روزها دوربين به حجم كوچكتر از يك كف دست رسيده است با نورسنج و سرعت سنج اتومات كه كار را براي عكاس غير حرفه اي راحت تر مي كند. بخصوص با حضور دوربين هاي ديجيتال آرزوي عكاسي دست يافتني تر شده است، اما امكانات و تجهيزات تا زماني مفيد است كه در راه پيشرفت تاثيرگذار باشند.
عده اي عقيده دارند دوربين هاي ديجيتال در كنار شرايط مناسبي كه به ضرورت زمان فراهم مي كند، باعث تنبلي فرد مي شود. اما آنچه مسلم است در اختيار داشتن بهترين و كامل  ترين تجهيزات كسي را عكاس نخواهد كرد. آنچه باعث تمايز يك عكس با يك تصوير ثبت شده مي شود تفاوت زاويه نگاه و هنر عكاس است.
امري كه نمي توان قيمتي روي آن گذاشت. شايد اين بلا سر شما نيز آمده باشد كه پس از مراجعه به يك عكاسي، با وسواس هاي ظاهري عكاس و رنگ و لعاب آتليه، انتظار يك عكس فوق العاده را داشته ايد، اما پس از به چاپ رسيدن و در دست گرفتن عكستان آنچه را كه در كادر چهارگوش كاغذ عكاسي ديده ايد شما را منزجر كرده  است. اين روزها فيگور عكاسي زياد ديده مي شود هر كس كه دوربيني به دست دارد و كيف دوربيني به دوش وگاه گاهي انگشت اشاره اش را بر دكمه شاتر فشار مي دهد، تصور مي كند عكاسي است فوق العاده.
آنچه در فرآيند عكاسي رخ مي دهد تنها ثبت يك حادثه، واقعه، فرد و ...نيست حضوري از فضا براي سوژه و عكاس است كه تعيين قيمت براي عكاسي را سخت مي كند. عكس هايي بخصوص درزمينه هاي خبري چون زلزله ، سقوط هواپيما، تصادفات و... تا مبالغ چند صد ميليوني به فروش مي رسند. اين عكس ها باتوجه به ويژگي  خاص خود در ثبت لحظه اي كه ديگر با آن شرايط مكاني و زماني و حضور افراد صورت نمي گيرد به ارزش اينچنيني دست مي يابند اما عكس هاي يادگاري كه براي همه جذابيت خاص خود را دارد با گونه هاي مختلف قيمت گذاري روبه رو است.
هيچگاه ديگر به سن هشت سالگي باز نمي گرديم يا آن هياهوي دنياي كودكي هشت سالگي ديگر تكرار نخواهد شد و جشن فارغ التحصيلي و مراسم به يادماندني شب ازدواج، اين زمان ها نيز تكرار ناپذيرند. رفتن به گردش و تفريح و قرار دادن لحظه هاي شاد آن در قاب كوچك عكس تنها همان يك بار صورت مي گيرد. حتي اگر بار ديگري سفر به همان شهر و با همان همراهان صورت گيرد، سفري است ديگر در تاريخ خاطراتمان.
عكاس با ياري گرفتن از دانش و تجربه خويش كه زحمت زيادي بابت آن متحمل شده است در پشت دوربين قرار مي گيرد و با صرف هزينه و زمان لحظه اي را براي ما در چارچوب عكس قرار مي دهد.
گذشته از ارزش معنوي عكس روي هنر عكاس نمي توان قيمتي گذاشت. هنري كه براي يك عكس آتليه اي 2 در 5/1 متر مبلغ چند ميليوني را رقم مي زند. از آنجا كه هيچ كس مجبور به پرداخت اين هزينه نيست و پذيرش آن مبتني بر خواست فرد است، شكايتي نمي توان كرد. ضرب المثل قديمي هرچقدر پول بدهي آتش مي خوري، نيز گوياي اين حقيقت است كه اگر مي خواهيد عكاس خاصي از شما عكس بيندازد با كيفيت خاص تصوير و كاغذ عكاسي بايد بهاي كار عكاس را نيز بپردازيد!
عكاسي، حرفه، دانش، تجربه و هنر است. همچنان كه از اولين سال هاي ظهور عكاسي تعريف عكاسان با ديدي هنري توام بوده است، دست يافتن به تمامي خصوصيات آن نيز نيازمند عكاسي است كه مهارت بهره مندي و به كارگيري از آنها را داشته باشد. نه تنها در اين حرفه كه در تمامي مشاغل هر چه ميزان حرفه اي بودن كار بالاتر باشد، سطح دستمزد نيز افزايش مي يابد. دراين ميان نمي توان براي يك عكس با سوژه ثابت از عكاس هاي مختلف قيمت ثابتي را انتظار داشت. بسياري از عكاسان شرايط متفاوت ديدن و لذت بردن از اين زاويه ديد متفاوت را رقم مي زنند؛ ارزشي كه قيمتي براي آن نمي توان تعيين كرد.

يك شب كه هزار شب نمي شود! اين جمله كليدي، بسياري از خرج و مخارج سنگين شب عروسي را توجيه مي كند.مريم يوسفي، جامعه شناس و مدرس دانشگاه، درباره هزينه هاي مراسم ازدواج مي گويد: اين هزينه ها آسيب هاي جدي را به زندگي بعد از ازدواج خواهد زد، كما اينكه طي تحقيقات، مشخص شده، بسياري از ازدواج ها كه منجر به طلاق شده است از همان شب اول زندگي مشكلاتش آغاز شده و نشات گرفته از هزينه هاي شب ازدواج است. معمولا روال شده دختر قول مي دهد كه در برابر شرايط سخت و دشوار ايستادگي كند، اما به مرور كه مي گذرد، چشم و همچشمي تاثيري مستقيم بر رفتارهاي دختر مي گذارد و هم فاميل هايي چون عمه، خاله و حتي پدر و مادر دختر بر داشتن همان رسوم غلط و چه بسا كه بيشتر اصرار مي ورزند و اين شعار بي مورد خواهي نشوي رسوا، همرنگ جماعت شو! را مورد استفاده قرار مي دهند. غافل از اينكه مهمترين و اولين ضربه را دخترشان خواهد خورد و بعد خودشان.
بسياري از پسران نيز كه با اعتماد به آن ميثاق اجتماعي و با فرض كم هزينه شدن زندگي، پا پيش مي گذارند، در اواسط كار، توان پا پس كشيدن ندارند و براي جلب رضايت پدر دختر مورد علاقه شان حاضر به پذيرفتن همه شرايط مي شوند، اما اين اتفاق، حجم سنگيني از قرض و بدهي را بر دوششان مي گذارد كه تاثير آن از شب اول زندگي در روابط عاطفي دو جوان نمايان مي شود. پسر، دل گرفته از شكستن عهد دختر و نگران از فرداي خود با آن ميزان بدهي و قسط، يا به راه هاي خلاف كشيده مي شود، يا به ورطه اعتياد سقوط مي كند يا در اخلاقش تاثيرات منفي مي گذارد و بهانه جو مي شود. در هر سه حالت اين دختر است كه آسيب مي بيند و ضربه مي خورد، ولي متاسفانه چون در مراحل اوليه به اصطلاح داغ است، متوجه اشتباهات خود نيست و در آن لحظات چگونگي كيفيت غذاي شب عروسي، نوع ماشين عروس و... كه جملگي نشات گرفته از چشم و همچشمي است برايش از همه چيز واجب تر است.
اين جامعه شناس همچنين در تحليل اين موضوع مي افزايد: وقتي ما به شرايط فعلي جامعه خود آگاهيم و مشكلات مسكن، بيكاري و ضعف مالي جوانان را مي دانيم، چرا بايد به خاطر امور كم اهميت و ناچيز يك عمر زندگي را خراب كنيم و از بين ببريم؟ بهتر آن است كه هر كس براي خودش زندگي كند و از آداب و رسوم و سنت هاي غلط بپرهيزد و هدف و عقيده هر كس براي خودش محترم باشد. درست است كه گروهي مي گويند يك شب است و هزار تا آرزو داريم، اما به چه قيمتي؟ مگر با چشم باز به همسرشان جواب مثبت ندادند؟ مگر شغل و ميزان درآمد و توان مالي پسر موردعلاقه شان را نمي دانستند؟ مي توان با برگزاري يك مراسم ساده به صرف عصرانه در محيط گرم و دوستانه شبي به يادماندني را در ذهن ها تداعي كرد. گروهي ديگر نيز مي گويند، هداياي مراسم ازدواج به درد زندگي آينده خواهد خورد. آن در صورتي است كه براي مراسم شب عروسي به قرض و بدهي نيفتند و بتوانند از هدايا براي امور مهم تري چون خريد خانه و ماشين استفاده كنند نه آنكه مجبور شوند طلاها را براي صاف كردن قسط ها و بدهي هايشان بفروشند. چرا مراسمي را كه پسر در حد به عنوان مثال 5 ميليون تومان در نظر گرفته بايد 15 ميليون تومان تمام بشود.
يوسفي معتقد است: تنها راه چاره، فرهنگسازي است. تعدادي از جوانان به اين امر واقف شده اند و ديگر دنبال چنين تفكراتي نيستند، ولي همان ها حريف خانواده هاي خود نمي شوند. اگر خانواده ها با مسائل و مشكلات بعد از آن آشنا شوند و متوجه شوند كه اولين و بزرگ ترين ضربه را دختر خودشان خواهد خورد، كمي معقول تر و منطقي تر رفتار خواهند كرد. برگزاري يك مراسم ساده و دوستانه مطلقا نشان زشتي و بيوگي دختر يا گدايي و بدبختي پسر نيست! فقط شعار بي موردي را كه گفتم بايد از زندگي ها دور ريخت!