سينا خاكياني
ت.ژ.و مخفف Train a grande vitesse است و به قطارهاي سريع السير فرانسه گفته مي شود. اين سيستم پيشرفته توسط دو شركت آلستوم و
اس.ان.اف.سي پايه گذاري شده است و اكنون توسط اس.ان.اف.سي كه شركت ملي راه آهن فرانسه است، اداره مي شود. خطوط ويژه ت.ژ.و اكثر شهرهاي فرانسه را به يكديگر متصل مي كند. علاوه بر اين، فرانسوي ها از طريق اين خطوط به برخي از كشورهاي ديگر مثل بلژيك، سوئيس و هلند هم دسترسي دارند. قطارهايي كه بعدها از روي فن آوري ساخت قطارهاي ت.ژ.و ساخته شده اند، در حال حاضر در بسياري از كشورها مثل هلند، آلمان، كره جنوبي، اسپانيا، انگلستان و آمريكا مورد استفاده قرار مي گيرند. تمام قطارهاي ت.ژ.و مخصوص مسافربري هستند و تنها قطار بين فرانسه و ليون است كه براي حمل و نقل پستي مورد استفاده قرار مي گيرد.
ايده اوليه ساخت قطارهاي ت.ژ.و براي نخستين بار در دهه 1960 ميلادي مطرح شد. اولين نمونه توليد شده از اين قطارها به نام ت- 001 با توربين هاي گازي كار مي كرد و نيروي برقش را از طريق نفت توليد مي كرد، اما بعد از بحران انرژي در سال 1973 ميلادي و به تبع آن بالا رفتن قيمت نفت در بازارهاي جهاني، استفاده از اين قطار چندان عملي به نظر نمي رسيد. اولين نمونه كاملا برقي اين قطارها در سال 1974 ساخته شد و سرانجام در 27 سپتامبر 1981 و بعد از انجام آزمايش هاي متعدد، مورد استفاده عموم قرار گرفت.
از آن تاريخ به بعد ت.ژ.و به سرعت در سراسر فرانسه و سپس در اروپا گسترش يافت. ت.ژ.و اولين قطار سريع السير تاريخ نبوده است. چرا كه نزديك به 17 سال قبل از اينكه نمونه نهايي ت.ژ.و ساخته شود، در اول اكتبر سال 1964 ميلادي، ژاپني ها موفق به بهره برداري از قطار سريع السيري به نام شين كانسن شده بودند كه توكيو را به اوزاكا متصل مي كرد. قطارهاي ت.ژ.و يكي از سريع ترين قطارهايي هستند كه در حال حاضر به صورت تجاري و متداول مورد استفاده قرار مي گيرند. ركورد سرعت اين قطارها كه در سال 1990 سريع ترين قطار جهان شناخته مي شدند، 515 كيلومتر بر ساعت است.
قطارهاي ت.ژ.و روي خطوط مخصوصي به نام ال.ژ.و (Lignea grand vitesse) كه مخفف خطوط پرسرعت هستند حركت مي كنند. اين خطوط به قطارهاي ت.ژ.و امكان مي دهند كه در شرايط عادي براحتي، به سرعتي بيش از 320 كيلومتر در ساعت برسند. اگرچه اين قطارها مي توانند روي خطوط عادي نيز حركت كنند، اما در اين صورت حداكثر سرعت آنها 220 كيلومتر در ساعت خواهد بود. در حال حاضر اين قطارها روي بيش از 200 خط مختلف در داخل و خارج فرانسه در تردد هستند.
خطوط ال.ژ.و از لحاظ ظاهري شبيه خطوط عادي راه آهن هستند، اما چند مزيت عمده نسبت به آنها دارند:
در اين خطوط از قطعات بلندتري استفاده شده است و به همين دليل فاصله بين هر اتصال با اتصال بعدي نسبت به خطوط عادي بيشتر است؛ همين موضوع باعث مي شود سفر روي اين ريل ها راحت تر باشد و صداها و تكان هاي آزاردهنده خطوط عادي را نداشته باشند. اين خطوط از منبع تغذيه 25 كيلوولتي استفاده مي كنند.
پيام هاي لازم از طريق پالس هاي الكتريكي مستقيما به صفحه نمايشي كه روي سكان و در برابر راننده نصب شده است، ارسال مي شود و به اين ترتيب هشدارها يا پيام هاي مهم نسبت به علائم نصب شده در كنار خطوط، بسيار سريع تر و مطمئن تر به راننده منتقل مي شود. در طول مسير، قطار تحت كنترل راننده است، اما خطوط ال.ژ.و اين امكان را ايجاد مي كنند كه در صورت بروز اشتباه از سوي راننده، بتوان قطار را براحتي متوقف كرد. به عنوان مثال، رانندگان اجازه دارند كه در مناطق مسكوني با حداكثر سرعت 30كيلومتر در ساعت حركت كنند و اگر سرعت آنها از 35 كيلومتر تجاوز كند، ترمزهاي اضطراري به صورت خودكار عمل خواهند كرد. علاوه بر اين، راننده هميشه با استفاده از علائمي كه از طريق خطوط برايش فرستاده مي شود، از حداكثر سرعت مجازش در طول قسمت هاي مختلف مسير آگاه مي شود و به همين دليل امكان بروز اشتباهات انساني كاهش مي يابد.
خطوط ال.ژ.و، جايگزين خطوط عادي نخواهند شد. آنها تنها امكان حمل و نقل سريع تر را فراهم مي كنند و در كنار خطوط عادي فعاليتشان را ادامه خواهند داد.
در حال حاضر، فرانسه بيشترين تعداد قطارهاي ت.ژ.و و به همين دليل بيشترين مقدار خطوط ال.ژ.و را در اختيار دارد.
قطارهاي ت.ژ.و به خاطر سرعت بسيار زيادي كه دارند و همچنين به خاطر راحتي فوق العاده شان جايگزين هواپيما براي بسياري از سفرها شده اند. به علاوه استفاده از ت.ژ.و از لحاظ اقتصادي نسبت به هواپيما به صرفه تر است.

سلطه ژاپني ها بر كره از سال 1910 ميلادي آغاز شد و با شكست ژاپن در جنگ جهاني دوم در سال 1945 خاتمه يافت. پانزدهم آگوست، سالروز رهايي كره از سلطه ژاپن است و كره شمالي و جنوبي با توافق يكديگر اين روزها را روز استقلال اعلام كردند.
به همين مناسبت، هر دو كره در يكشنبه اي كه گذشت شاهد برگزاري جشن ها و مراسم مختلفي بودند كه از جمله آنها مي توان به مسابقه فوتبال بين تيم هاي ملي كره شمالي و جنوبي اشاره كرد.
كره اي ها براي بزرگداشت اين روز و با همكاري يكديگر يك انيميشن داستاني با عنوان ملكه چانگ ساخته اند. كارگردان اين فيلم نلسون شين نام دارد و اهل كره شمالي است.
فيلمنامه اين انيميشن بر اساس يكي از افسانه هاي قديمي و مشهور كره اي ها نوشته شده است، اما مهمترين پيامد روز استقلال، بدون شك، آزادي زندانيان سياسي هر دو كشور است. خبرهاي دريافتي از پيونگ يانگ و سئول حاكي از آن است كه تعداد زيادي از زندانيان هر دو كره به مناسبت اين روز در شرف آزاد شدن هستند.
جمعه گذشته خبرگزاري رسمي كره شمالي از يكي از بزرگترين عفوهاي عمومي اين كشور خبر داد. كره شمالي همواره به خاطر رعايت نكردن قوانين حقوق بشر از سوي نهادهاي بين المللي تحت فشار بوده است. اين نهاد ها حتي مداركي در مورد وجود اردوگاه هاي كار اجباري براي زندانيان سياسي در اين كشور در اختيار دارند و سازمان هاي حمايت از حقوق بشر ، كره شمالي را به خاطر زنداني كردن يا اعدام مخالفان سياسي محكوم كرده اند. اگر روند آزادسازي و بخشش زندانيان به همين ترتيب ادامه پيدا كند، كره شمالي شاهد بزرگترين عفو عمومي در طول تاريخش خواهد بود. يكي از مقامات رسمي كره جنوبي در اين باره مي گويد: كره شمالي با آزادسازي زندانيان سياسي اش به جهانيان ثابت مي كند كه در حال تحول است.
اما در مقابل، كره جنوبي هميشه و به مناسبت هاي مختلف بسياري از محكومانش را مورد عفو قرار داده است. به مناسبت پانزدهم آگوست روز استقلال - روموهيان ، رئيس جمهور كره جنوبي جرايم بيش از 4 ميليون و 200 هزار نفر از شهروندان اين كشور را بخشيد كه حدود 99درصد اين جرايم به تخلفات رانندگي مربوط مي شوند. البته در اين بين اسامي حدود 2 هزار نفر از زندانيان سياسي و اعضاي كابينه دولت هاي قبلي كه به خاطر فساد مالي و اداري يا اعمال خشونت محكوم شده بودند نيز به چشم مي خورد. برخي از آزادشدگان اخير، از نزديكان رئيس جمهور فعلي كره جنوبي هستند كه به خاطر جرائم سنگيني مانند رشوه خواري و تخلفات انتخاباتي به زندان محكوم شده بودند. اين بخشش عمومي بعد از عفو سال 2002 در كره جنوبي مهمترين عفو عمومي بزرگ اين كشور به شمار مي آيد.

وقتي پاتريك 39 ساله به سواحل فرانسه رسيد، همراهانش كه با قايق او را دنبال مي كردند، نفس راحتي كشيدند. او موفق شد بعد از 14 ساعت و 12 دقيقه شنا كردن، خودش را به ساحل برساند. اين ركورد براي يك شناگر غيرحرفه اي و در عين حال يك بيمار ديابتي، ركورد بي نظيري به حساب مي آيد.
او در اين مسير 33 كيلومتري، دوبار به مرز انصراف از ادامه راه رسيد؛يك بار بعد از 4 ساعت از آغاز حركتش و بار دوم وقتي كه فقط يك كيلومتر با هدفش فاصله داشت.
همراهان پاتريك هم مثل خود او مصمم بودند و سعي داشتند به او براي رسيدن به هدفش كمك كنند، اما بين كمك كردن به او براي ادامه راه و به خطر انداختن سلامتي اش تنها يك قدم فاصله بود.
وقتي علائم اوليه بيماري در پاتريك ظاهر شد پزشكان، بيماري اش را ديابت نوع اول تشخيص دادند. ديابت نوع اول نوعي بيماري است كه سلول هاي توليدكننده انسولين در پانكراس را از بين مي برد و بيمار براي كنترل قند خونش به تزريق انسولين نياز پيدا مي كند.
بعد از اينكه پاتريك به بيماري اش پي برد، تصميم گرفت تا اين برنامه را اجرا كند و با كمك هاي مردمي حاصل از اجراي آن، يك مركز تحقيقاتي ويژه ديابت احداث كند. او در اكتبر سال گذشته نيز يك بار اين كار را امتحان كرده، اما موفق نشده بود.
جو باتلر پرستار مخصوص بيماران ديابتي است. او از قبل از آغاز اين برنامه و از زماني كه پاتريك مشغول آماده سازي خودش بود، او را همراهي كرده است. باتلر مي گويد: وضعيت بيماري پاتريك طوري بود كه ما مجبور بوديم كاملا او را تحت نظر بگيريم. مثل همه شناگران، ما ضربان قلبش را مرتبا اندازه مي گرفتيم تا او بيش از حد به خودش فشار نياورد، اما مسئله مهم در مورد پاتريك، احتمال رفتن او به حالت اغما بود.
او در طول مسير، دو بار اعلام كرد كه قادر به ادامه راه نيست و در آن لحظات تصميم گيري براي ما بر سر اعلام انصراف او يا تشويق كردنش براي مقاومت بيشتر، واقعا دشوار بود.
اين اقدام پاتريك تا كنون باعث جمع شدن چندين هزار پوند كمك هاي مردمي براي بيماران ديابتي شده است و از اين بابت، فداكاري او قابل تحسين است.
پاتريك ترنر در مورد سفرش مي گويد: در طول مسير، اعضاي گروه مراقبت كه با قايقي مرا همراهي مي كردند، از طريق يك طناب مرتبا به من نوشيدني هاي انرژي زا و شكلات مي دادند.علت استفاده از طناب اين بود كه من اجازه نداشتم به بدنه قايق دست بزنم. چندين بار به قدري خسته شدم كه مي خواستم از ادامه مسير انصراف بدهم، اما دلداري ها و تشويق هاي همراهانم در آن لحظات حساس، مرا از اين كار منصرف كرد. بدون كمك هاي آنها، من هرگز موفق نمي شدم.
وقتي بعد از پايان مسير و رسيدن به ساحل، دوباره سوار قايق شدم، به قدري خسته بودم كه بعد از چند دقيقه به خواب رفتم. در آن لحظات با خودم فكر مي كردم كه هر چند موفق شدم، اما هرگز اين كار را تكرار نمي كنم.

عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز تيتر و عكس اول خود را به موضوع عقب نشيني رژيم صهيونيستي از نوار غزه اختصاص داده است.
اين روزنامه همچنين از درخواست عربستان سعودي مبني بر عقب نشيني رژيم صهيونيستي از تمامي سرزمين هاي فلسطيني خبر داده است.
علاوه بر اين، عربستان سعودي از مقامات صهيونيستي خواسته است تا به تعهدات خود نسبت به مسئله زمين در برابر صلح عمل كنند.
واشنگتن پست
روزنامه واشنگتن پست از تمديد يك هفته اي مهلت تدوين قانون اساسي عراق خبر داده است.
در حالي كه تنها دقايقي به پايان مهلت قانوني براي تاييد قانون اساسي تازه عراق باقي مانده بود، پارلمان اين كشور به تمديد مهلت تصويب آن، براي يك هفته راي داد. اين روزنامه همچنين موضوع عكس اول خود را به عقب نشيني صهيونيست ها از نوار غزه اختصاص داده است.
كلارين
روزنامه اسپانيايي زبان كلارين خبر اول خود را به مسائل اقتصادي آرژانتين اختصاص داده است.
اين روزنامه در گزارشي جالب توجه، از رشد 9 درصدي اقتصاد آرژانتين در سه ماه اول سال جاري خبر داده است.
اين روزنامه افزوده است: رشد اقتصادي در ماه ژوئن امسال در مقايسه با سال گذشته (2004) از افزايش قابل توجهي برخوردار بوده است؛ افزايشي حتي فراتر از انتظار كارشناسان.
پرنساليبره
روزنامه پرنساليبره، چاپ گواتمالا از مرگ 30نفر در جريان درگيري ها در زندان هاي اين كشور خبر داده است.
در جريان درگيري ميان گروه هاي تبهكار رقيب در چند زندان در گواتمالا، دست كم 30 زنداني كشته و بيش از 50 زنداني زخمي شده اند.
در پي وقوع اين حوادث، صدها مامور مسلح پليس و سرباز در زندان ها مستقر شده و با شليك گاز اشك آور اوضاع را تحت كنترل خويش درآوردند.

مركز عمده تحولات روسيه در طول تاريخ، شهر مسكو بوده است. شهري كه ميليونرهاي روس و مستمري بگيران فقير در كنار هم در آن زندگي مي كنند. هر گاه نسيم تحولات اين كشور شروع به وزيدن مي كند، سرچشمه اش را مي توان در مسكو جست وجو كرد.
مسكو وسعتي در حدود هزار كيلومتر مربع و جمعيتي نزديك به 8 ميليون نفر دارد و درست در مركز بخش اروپايي روسيه واقع شده است. مرز بين بخش اروپايي و آسيايي روسيه از قسمت هاي غربي رشته  كوه هاي اورال در يكهزار و 300 كيلومتري شرق مسكو آغاز مي شود. در اين محدوده رودخانه تاريخي ولگا جريان دارد.
مسكو تركيبي از ساختمان هاي مدرن و بناهاي تاريخي است و در آن برج ها و ساختمان هاي بلند با طراحي هاي مدرن در كنار كليساها و صومعه ها ساخته شده اند.
كاخ كرملين چه از لحاظ تاريخي، چه از لحاظ سمبليك و چه از لحاظ جغرافيايي درست در قلب مسكو قرار دارد و رودخانه مسكو در جنوب آن در جريان است. مسكو از چهار محله اصلي تشكيل شده است كه همگي دور تا دور كاخ كرملين را فرا گرفته اند و هر كدامشان مملو از كليساها، بناهاي تاريخي و موزه هاي كم نظير هستند.
مسكو پنج فرودگاه دارد كه همگي در فواصل بين 30 تا 40 كيلومتري مركز شهر ساخته شده اند.
زمستان ها در مسكو بي نهايت سرد است. درجه حرارت در بعضي از روزهاي اين فصل به منفي 42 درجه سانتيگراد هم مي رسد و خيابان هاي شهر از اواخر نوامبر تا اوايل ماه مارس پوشيده از برف است، اما اگر از قبل براي اين سرما آماده شده باشيد، سفر به مسكو در زمستان مي تواند برايتان هيجان انگيز باشد.
در اواخر ماه مارس و اوايل آوريل و با گرم شدن هوا، شهر از گل و لاي پر مي شود، اما تابستان به سرعت فرا مي رسد و هوا تقريبا تا ماه سپتامبر گرم مي ماند. در گرم ترين روزهاي سال، درجه حرارت در مسكو به 39درجه سانتيگراد مي رسد. ماه هاي جولاي و آگوست گرم ترين ماه هاي سال در مسكو هستند. در اين دو ماه، شهر مملو از مسافر است و به همين خاطر بليت قطار يا اتاق خالي در هتل هاي شهر بسختي پيدا مي شود.
براي بازديد از نقاط ديدني شهر در اين ماه ها مجبور هستيد كه در صف هاي طولاني بايستيد. در ضمن، اين دو ماه جزو شرجي ترين ماه هاي سال در مسكو هستند و تقريبا يك روز در ميان، باران مي بارد. باران ها بيشتر به صورت رگبارهاي تند، اما كوتاهند و با رعد و برق هاي مهيبي آغاز مي شوند. به همين خاطر، اوايل تابستان به خاطر روزهاي بلندش و اوايل پائيز به خاطر مناظر رنگارنگي كه طبيعت شهر پديد مي آورد، بيش از ساير اوقات مورد علاقه گردشگران هستند.
ديدني ها
پارك گوركي: اين پارك در گذشته، پارك فرهنگ نام داشته است، اما بعد از درگذشت ماكسيم گوركي، نويسنده بزرگ روس، روس ها اسم اين پارك را به پارك گوركي تغيير دادند. پارك گوركي، پارك ملي روسيه است كه شامل بخش پرورش گياهان تزئيني، شهربازي، پيست اسكيت و رستوران ها و كافه هاي زيادي مي شود. زمستان ها، آب درياچه اصلي پارك يخ مي بندد و به پيست مناسبي براي اسكيت روي يخ تبديل مي شود. در اين پارك شاتل فضايي روسيه كه البته هيچ وقت كسي را با خود به فضا نبرد، براي نمايش عموم قرار داده شده است.
نمايشگاه ترتاياكوف: اين نمايشگاه در نزديكي پارك گوركي واقع است و بهترين مجموعه آثار هنرمندان روس را به علاقه مندان عرضه مي كند.
خانه هنرمندان مسكو: از ديگر موزه هاي ديدني اين شهر است كه در آن مي توانيد آثار هنرمندان معاصر روسيه را تماشا كنيد.
كاخ كرملين: بدون شك ديدني ترين  جاي مسكو كاخ كرملين است كه با نقشه مثلثي شكلش در شمال رودخانه مسكو قرار دارد. اين بناي عظيم، در سال 1147 ميلادي ساخته شده و دور تا دور آن را ديوارهاي بلندي فرا گرفته است.
مقبره لنين: از ديگر نقاط ديدني مسكو، مقبره لنين، رهبر سابق اتحاد جماهير شوروي است كه از لحاظ تاريخ سياسي جهان، از اهميت زيادي برخوردار است.
موزه پوشكين: در جنوب شهر قرار گرفته و مجموعه زيبايي از آثار هنرمندان اروپايي را به معرض نمايش گذاشته است. اين موزه به آثار هنرمندان غيرروس اختصاص دارد و به خاطر داشتن آثار هنرمندان امپرسيونيست شهرت زيادي دارد.
اگر از بيرون روسيه، قصد سفر به مسكو با هواپيما را داشته باشيد، بدون ترديد هواپيماي شما در فرودگاه شرماتو 2 فرود خواهد آمد. شبكه اتوبوسراني مسكو براي شهرهايي كه در شعاع 700 كيلومتري اين شهر قرار دارند، سرويس ارائه مي دهد. مسكو 9 ايستگاه راه آهن اصلي دارد كه از طريق آنها نه تنها به تمام نقاط روسيه، بلكه به اروپا و حتي به كشورهايي مثل چين و مغولستان هم دسترسي داريد. چهار فرودگاه ديگر مسكو مخصوص پروازهاي داخلي و پروازهايي هستند كه به مقصد كشورهاي استقلال يافته شوروي سابق انجام مي شوند.
مترو مسكو بهترين راه براي تردد در شهر است كه در نقاط مختلف شهر، بيش از 150 ايستگاه دارد. كارت هاي اعتباري مترو مسكو در ايستگاه هاي راه آهن و حتي ايستگاه هاي اتوبوس سطح شهر قابل استفاده هستند.
اگر ترجيح مي دهيد به جاي مترو از تاكسي استفاده كنيد، كافي است كنار خيابان بايستيد و دستتان را از جيب تان بيرون بياوريد. چيزي كه در مسكو زياد ديده مي شود، تاكسي و خودروهاي شخصي مسافركش است. تاكسي هاي مسكو از تاكسيمتر استفاده نمي كنند و كرايه مسير بستگي به ساعت و وضعيت ترافيك شهر دارد. بهتر است قبل از سوار شدن، بر سر كرايه راه با راننده به توافق برسيد!