عده اي عقيده دارند داروخانه تنها سوپر ماركتي است كه احتياج به تحصيلات عاليه دارد و هر كسي مي تواند در آن شاغل باشدولي قطعا چنين نيست و به بعد علمي اين رشته كم توجهي شده است
شنبه، پنجم شهريور ماه، سالروز تولد حكيم محمدبن زكرياي رازي بود كه روز داروساز نامگذاري شده است.
به گزارش ايسنا، دكتر محمودي،  كارمند داروخانه بهرام، واقع در خيابان انقلاب چهارراه وليعصر(عج) در خصوص مشكلات جامعه داروسازان بيان كرد: رشته داروسازي نيز مانند ساير رشته هاي تحصيلي از برنامه ريزي صحيح و كاملي برخوردار نيست و صرفا از نظر بازار كار مورد توجه قرار مي گيرد.
وي تصميم گيري مسئولان در مورد اين رشته را همواره دچار نوسان بيان كرد و افزود: هيچ سياست درستي در خصوص اين قشر خاص اجرا نشده و نوسانات ناشي از تصميم گيري مسئولان، مشكلات متعددي را براي داروسازان به وجود آورده است.
وي اظهار كرد: معمولا در جامعه، باورهاي سنتي نسبت به گروه هاي پزشكي و داروسازان وجود دارد كه پزشكان را از قشر بالاي جامعه مي دانند و تصور مي كنند از نظر رفاهي در زندگي وضعيت خوبي دارند.
اين پزشك داروساز تصريح كرد: در تمام دنيا خصوصا در كشورهايي كه صنايع داروسازيشان فعال است، داروسازي رشته خوبي است كه زمينه اشتغال بالايي نيز دارد، ولي در كشور ما زمينه اشتغال داروسازي محدود است و تعداد محدودي از فارغ التحصيلان داروسازي جذب صنعت مي شوند.
دكتر محمودي ادامه داد: ادامه تحصيل در اين رشته از ساير رشته هاي گروه پزشكي سخت تر است، زيرا كه ضوابط خاص خودش را داشته و حالت عمومي ندارد، يعني اگر داروسازان بخواهند در رشته شان تخصص بگيرند، بايد در خارج از كشور ادامه دهند كه اين براي همه دانشجويان امكانپذير نيست.
وي اظهار كرد: تاسيس داروخانه براي داروسازان بسيار مهم بوده و پل ارتباطي علمي بين پزشك و بيمار است.
وي تاكيد كرد: اين حق داروسازان است كه در داروخانه كار كنند و مثل اين است كه كسي را كه چندين سال زحمت كشيده و امتيازات خاص خود را جمع كرده تا پزشك شود كنار زده و به افرادي خارج از گروه پزشكي اجازه دهيم، مطب بزنند و بگوييم افراد غير پزشك اين اجازه را دارند به شرط آنكه در مطبشان يك پزشك نيز باشد و به عبارتي با واسطه اين كار را انجام دهند.
محمودي افزود: در حال حاضر چنين مسئله اي در خصوص داروسازان انجام مي شود كه به نظر من براي گروه چندان دورنماي جالبي ندارد.
وي تاكيد كرد: اين مسئله به خود داروسازان بر مي گردد، زيرا كه از نظر صنفي و تشكيلاتي حالت منسجمي ندارند.
وي ادامه داد: اين مسئله از گذشته حاكم بوده است زيرا تعداد داروسازان كم بوده و افرادي كه غير از اين رشته تحصيل كرده بودند، بسته به آن علاقه اي كه داشتند و كار تجربي شان به اين وادي وارد مي شدند و مجوز داروخانه را كسب مي كردند.
دكتر محمودي گفت: بعد از انقلاب كه دانشكده داروسازي ما فعال شد،  تعداد فارغ التحصيلان اين رشته افزايش يافت و آنها مانند فارغ التحصيلان ساير رشته ها، نياز شديدي به بازار كار داشتند.
اين داروساز تصريح كرد:  وجود چنين قوانيني مي تواند دلسردي در اين دانشجويان ايجاد كند و مشكلاتي هم به وجود آورد.
وي افزود: عده اي عقيده دارند داروخانه تنها سوپر ماركتي است كه احتياج به تحصيلات عاليه دارد و هر كسي مي تواند در آن شاغل باشد، ولي قطعا چنين نيست و به بعد علمي اين رشته كم توجهي شده است.
محمودي مهمترين دغدغه داروسازان را در آستانه اين روز، مسئله  سپردن داروخانه به غيرمتخصصان دانست و در ادامه ديگر مشكلات داروسازان را منسجم نبودن آنها دانست و افزود: به علت اين عدم انسجام، عده خاصي مي توانند براي مراحلي كه خودشان قانوني مي دانند و به آن استناد مي كنند، وارد اين حرفه  شوند، در صورتي كه هزاران داروساز فارغ التحصيل و هزاران دانشجويي كه مشغول به كار هستند، به علت اين عدم انسجام، حتي نمي توانند درست با اينگونه اخبار برخورد كنند.
وي اظهار كرد: فارغ التحصيلان رشته هاي پزشكي معمولا گروه هاي شاخصي هستند كه لازم است از استعداد و توانايي آنها به صورت بهتري استفاده كنيم و يك برنامه ريزي درستي در زمينه اشتغال و بهره گيري از آنها داشته باشيم كه عدم اين برنامه  ريزي صحيح، يكي از معضلاتي است كه در آينده دور مي تواند جزو چالش هاي اين گروه باشد.
وي در خصوص وضعيت بيمه ها در داروخانه بيان كرد:  با توجه به اينكه داروخانه بعد اقتصادي نيز دارد و اين بعد اقتصادي نياز به بنيه مالي دارد و داروسازاني كه فارغ التحصيل مي شوند شايد درصد خيلي زيادشان آن توانايي مالي را نداشته باشند كه داروخانه تاسيس كنند يا با سياست هاي انقباضي كه وزارتخانه ها دارند به عناوين مختلف از دادن امتياز داروخانه به گروه داروساز خودداري كنند.
محمودي گفت:  همين داروخانه اي كه من در آن مشغول به كار هستم براي كساني است كه داروساز نيستند و از زمان قديم داروخانه داشته اند و من در حال حاضر به عنوان يك كارمند در اينجا مشغول به كار هستم.
وي ادامه داد: داروسازاني كه خودشان داروخانه ندارند، به عنوان يك مسئول فني در داروخانه كار مي كنند و حقوق آنها را انجمن داروسازان براي يك شيفت كار چهار ساعته در تهران 250 هزار تومان مشخص كرده كه هيچ بيمه اي نيز براي آنها پيش بيني نشده است.
اين پزشك داروساز خاطرنشان كرد: مهمترين مشكل اين مسئولان فني عدم بيمه، عدم امنيت كاري و در نهايت مدت قراردادهايشان است كه يك مسئله است و تضميني براي بعد از آن وجود ندارد.
وي ساعات شيفت كاري مسئول فني را چنين بيان كرد: يك شيفت كاري از صبح تا ظهر از ساعت 9 صبح تا يك بعدازظهر است كه ساعات فرسايشي بوده و شيفت دوم از ساعت چهار بعدازظهر تا 9 شب است.
وي اضافه كرد: از ساعت يك ظهر تا چهار بعدازظهر كه داروخانه ها تعطيل هستند، اين مسئولان فني بيكارند كه اگر بعد مسافت و هزينه رفت و آمد آنها را در نظر بگيريم مي توان گفت پاسخگوي نيازهاي يك داروساز با آن زحمتي كه سالها براي تحصيل كشيده، نيست.
محمودي گفت:  امسال اطلاعيه اي از سوي انجمن داروسازان ارائه شد كه به موارد خوبي اشاره شده بود كه در سالهاي پيش نبود، ولي همچنان اشاره اي به بيمه مسئول فني نشده بود. وي بيان كرد داروسازي را اگر از نظر مالي حساب كنيم، يك حرفه كاملا معمولي است، چرا كه دوستان ما كه درس نخوانده اند، در حال حاضر در مشاغلي كه كار مي كنند، بسيار راحت پول در مي آورند و اين مسئوليت و دغدغه فكري داروسازان را ندارند، زيرا بايد مراقب باشند نسخه اي را كه در دست دارند در قبال آن مسئوليت دارند و نبايد كوچكترين اشتباهي پيش آيد زيرا هم از نظر قانوني و هم از نظر روحي مسئول هستند.
وي اضافه كرد:  كار در داروخانه حالت خاصي دارد زيرا ممكن است هزار روز در داروخانه اتفاقي نيفتد، ولي در يك لحظه يك اشتباه كوچك سرنوشت ساز شود، زيرا با جان انسان ها سر و كار دارد. اين پزشك داروساز گفت:  داروسازان به خاطر اين مسئوليت خود مجبورند خود را بيمه مسئوليت كنند كه برايشان هزينه هايي در بر دارد.
وي اظهار كرد:  جامعه نسبت به گروه پزشكي تحصيلكردگان اين رشته، ديدگاه خاصي دارد. براي مثال در جامعه ما تمام اجناس افزايش قيمت چشمگيري دارند و هيچ مشكلي نيز پيش نمي آيد، ولي در مورد داروخانه ها يا پزشكان اين مسئله نيست.
محمودي به اشاره به مثالي بيان كرد: مجلس يك بار اختيار تعيين تعرفه هاي پزشكي را به نظام پزشكي مي دهد و بعد از چند ماه خودش اين امتياز را نقض مي كند.
اين پزشك داروساز بيان كرد: من به كساني كه مي خواهند اين رشته را براي تحصيل انتخاب كنند و ادامه دهند، توصيه مي كنم اگر به دنبال كسب پول و زرق و برقي كه در فيلم ها براي پزشكان يا داروسازان ديده اند هستند، اين رشته را انتخاب نكنند.
وي اظهار كرد:  گاهي اوقات گره هايي كه از مردم باز مي شود، خيلي لذتبخش هستند و ارزش  مادي نمي توان روي آن گذاشت. يكي ديگر از پزشكان داروساز، صاحب داروخانه اي واقع در خيابان پيروزي، در خصوص مشكلات جامعه داروسازان به ايسنا گفت: مدرك داروسازي معادل مدرك پزشكي و دندانپزشكي است، ولي تعرفه اي كه آنها در قبال يك بيمار كه مراجعه مي كند دريافت مي كنند متفاوت است و براي يك داروساز اين تعرفه 230 تومان، براي دندانپزشك بابت كشيدن يك دندان 2 يا 3 هزار تومان و براي پزشك عمومي بالاي يكهزار تومان است.
وي بيان كرد:  مديريت دارويي در اين مملكت و انجمن داروسازان در اين سالها چه كرده اند؟ جز اينكه آنها در انحصار چند داروخانه قرار گرفته اند و تصور كرده اند ضررهاي خود را بابت نبود شأن داروسازي از درآمدي كه از محل فروش دارو به دست مي آورند جبران كنند.
وي خاطرنشان كرد:  در همه جاي دنيا حق مسئول فني آنقدر منصفانه است كه يك داروساز در قبال 4 يا 5 ساعت كاري كه صبح در داروخانه انجام مي دهد بايد مانند پزشكي باشد كه در مطب براي مثال 30 مريض مي بيند و زندگي اش تامين مي شود، براي داروساز نيز بايد به اين صورت باشد كه داروساز در داروخانه 30 نسخه بپيچد و 30 حق فني براي خودش بگيرد نه براي صاحب داروخانه.
اين پزشك داروساز بيان كرد:  مسئولان ما در اين 20 سال، هيچ برنامه منسجمي در اين خصوص نداشتند و سالها فقط آئين نامه جديد اضافه كردند.
وي اظهار كرد: همانطور كه هر كسي مي تواند كلينيك بزند، ولي هنگامي كه مي خواهد مجوز بگيرد بايد مسئول فني معرفي كند، اگر در داروخانه نيز به اين صورت باشد، ولي شأن و جايگاه مسئول فني حفظ شود، هيچ مشكلي پيش نمي آيد.
اين پزشك داروساز به ايسنا گفت: هيچ كس از وضع موجود در داروخانه ها راضي نيست،  در جامعه داروسازي كشور،  بسياري از داروسازان ما بعد از هفت سال تحصيل در داروخانه مشغول به كار مي شوند و شأن شان در حد شأن و منزلت يك خواربار فروش است، اين كاري نيست كه هر كسي از آن راضي و خوشحال باشد.
وي بيان كرد: در مجلس ششم من چند داروساز را مي شناختم، در حالي كه امكان بسياري از تصميم گيري ها در مجلس وجود داشت كه اشكالات موجود جبران شود، ولي معاونت دارويي، نظام پزشكي و انجمن متخصصان دارويي هيچكدام به فكر اين قضيه نبودند، چرا كه خودشان هيچ ضرري نكردند.
وي گفت: از ميان دانشجويان داروسازي 85 درصد آنها وارد چرخه كار داروخانه ها مي شوند، 10 درصدشان وارد داد و ستد و تجارت دارو شده و در شركت هاي دارويي فعال مي شوند؛ البته با شرايط فعلي قبلا اين 10 درصد هم نبود. اين پزشك داروساز گفت: داروسازان در ميان پزشكان از قشري هستند كه بيشترين مشكلات را دارند و چون مردم اين را از بيرون مي بينند به مواردي توجه مي كنند كه واقعي نيست.
وي اظهار كرد: در جامعه ما داروسازان مسئوليت حرفه اي دارند، ولي شأن حرفه اي ندارند. براي مثال من داروسازي را به شما معرفي مي كنم كه سال قبل به خاطر اينكه نسخه اي را اشتباه پيچيده بود و بيمار بعد از هشت ماه فوت كرد، دادگاه براي آن داروساز ديه صادر كرد.
اين پزشك داروساز در خصوص چالش هاي نظام دارويي كشور گفت: داروسازي امروزه يك صنعت پيشرفته است و نمي توان با داروسازي مثل صنايع سنتي كشورمان برخورد كرد.
وي افزود: امروزه يك سري مسائل بايد از نو تعريف شود و صنعت دارويي در كشور نمي تواند بدون بخش تحقيق و توسعه باشد با اين وجود تعداد زيادي كارخانه در اين ممكلت تشكيل شدند كه فاقد بخش تحقيق و توسعه مناسب هستند.
وي تصريح كرد: با توجه به اينكه تا چند سال آينده ايران مي خواهد تحت پوشش برنامه پيوستن به سازمان تجارت جهاني قرار گيرد، چه برنامه اي داريم كه اين كارخانه ها روي پاي خودشان بايستند.
وي ادامه داد: من از همين حالا مي گويم روزي كه ايران به سازمان تجارت جهاني بپيوندد،  تمام كارخانه هاي دارويي ورشكست مي شوند.
اين پزشك داروساز بيان كرد: در شركت هاي بزرگ دارويي جهان، به ازاي هر فردي كه در بخش توليد كارخانه كار مي كند، چهار نفر در بخش ماركتينگ و داد و ستد كارخانه  خارج از كارخانه فعال هستند، ولي در كارخانه هاي ايران به ازاي هر 50 نفري كه در داخل كارخانه فعال هستند، يك نفر در بيرون از كارخانه فعاليت دارند،  اين نشان مي دهد كه ما در اين سالها فقط وقتمان را هدر كرده ايم كه از يك سري كارخانه حمايت كنيم.
وي افزود: ما قيمت داروها را از نظر تعرفه در اين مدت نتوانستيم بالا ببريم، اشتغال بسياري از داروسازان كه مي توانستند در زمينه حرفه اي فروش و خدمات پس از فروش دارو فعال باشند را از بين ببريم، به همين دليل اين كارخانه ها نمي توانستند خدمات پس از فروش داشته باشند، اينها چالش هايي است كه ما در صنعت داروسازي با استراتژي غلط به وجود آورديم و صنعتي به نام صنعت ملي در داروسازي نتوانستيم به وجود آوريم. وي در خصوص كمبود دارو گفت: قيمت دارو در ايران گران نيست و دارويي كه عرضه مي شود و در دسترس مردم قرار دارد با تورم جهاني مطابقت دارد، ولي مسئله اي كه مشكل ساز شده، اين است كه بيمه در اين مملكت ناتوان است و صنعتي به نام بيمه در ايران رشد نكرده است.
اين پزشك داروساز در مورد تجويز زياد دارو از سوي پزشك اظهار كرد: در كشوري كه پزشك به داروي توليد شده اعتماد كافي ندارد و مجبور است 2 دارويي به بيمار بدهد كه حداقل يكديگر را پوشش بدهد تا تاثير مثبت روي بيمار داشته باشد، طبيعي است كه تعداد قلم دارو بالا مي رود و به تبع آن هزينه نظام دارويي و بيمه ها نيز افزايش مي يابد.
وي تاكيد كرد: لازم است بيمه ها را تقويت كنيم تا از اين وضعيت بيرون آيند، زيرا صنعت بيمه اين نيست كه ما مي شناسيم، ما نمي توانيم به تشكيلاتي مثل خدمات درماني كه روستاييان و بيماران خاص را تحت پوشش قرار مي دهد به ديد صنعتي اين قضيه بنگريم.
وي ادامه داد: وزارت رفاه مستلزم است اقشار آسيب پذير را زير پوشش قرار دهد و مثل بقيه زير پوشش بيمه هاي صنعتي اين كشور قرار گيرد.
يك پزشك داروساز،  كارمند داروخانه اي واقع در خيابان انقلاب، در خصوص مشكلات داروسازان گفت: داروسازان در جامعه ما از شأن مناسب شغلي برخوردار نيستند، همچنين آينده شغلي نيز براي آنها وجود ندارد.
وي بيان كرد:  اين مسئله كه زماني دارويي در بازار كمياب شده و زمان ديگري به وفور ديده مي شود، ناشي از اين است كه برنامه ريزي درستي در خصوص اين رشته نبوده و تنها اين مسئله وجود داشته كه تعداد واحدهاي درسي را در دانشگاه افزايش دهند.
وي در ادامه افزود: در دوران تحصيل ما، رشته داروسازي مدت پنج سال و نيم زمان مي برد كه به شش سال و نيم افزايش يافت و من تصور مي كنم تا چند سال آينده حتي به 9 سال نيز برسد.
اين پزشك داروساز اظهار كرد: ما در جامعه، پزشكان يا داروسازاني را مي بينيم كه مشغول بساز بفروش هستند، اين كار بدي نيست، ولي شأن يك پزشك را زير سئوال مي برد.
وي اضافه كرد: اينگونه مسائل بوده است كه ما نتوانستيم در اين سالها چه در رشته  داروسازي و چه در ساير رشته ها از شأن و منزلت متخصصان آن دفاع كنيم كه اين مسئله بيشتر در خصوص داروسازان مصداق داشته است.

مانا لقماني - بر اساس يك پژوهش، پدران و مادران سرپرست خانواده هاي پرفرزند، بيش از والدين كم فرزند در معرض بيماري هاي قلبي قرار دارند.
نتايج پژوهش هاي دانشمندان دانشگاه بريستول انگليس نشان مي دهد، والديني كه داراي دو فرزند هستند نسبت به خانواده هاي پرجمعيت تر كمتر دچار بيماري هاي قلبي، بويژه انسداد شرائين قلب مي شوند. در اين زمينه مشخص شده كه به ازاي هر فرزند بيشتر، خطر نارسايي قلبي در ميان والدين افزايش مي يابد. اين پژوهش كه با همكاري موسسه قلب بريتانيا صورت گرفته است، نشان مي دهد كه افزايش تعداد فرزندان منجر به بروز چاقي در ميان والدين مي شود. همچنين احتمال بروز بيماري هاي قلبي در مادراني كه بيش از دو فرزند دارند، به ازاي هر فرزند۱۲ درصد افزايش مي يابد. اين پژوهش با مطالعه روي 4 هزار و 286 زن و 4 هزار و 252 مرد كه 60 تا 79 درصد بدون فرزند و زوج هاي داراي يك تا پنج فرزند هستند، انجام شده است. برپايه اين پژوهش مادراني كه داراي بيش از دو فرزند هستند، نشانه هايي از افزايش مقاومت سلول ها در برابر انسولين و بالا رفتن قند خون را بروز مي دهند. در طول دوره بارداري، زنان به طور موقت در برابر انسولين مقاوم شده و بدين ترتيب ميزان قند خون آنها بالا مي رود. اين مقاومت سلول هاي زن باردار و افزايش ميزان قند خون وي، براي تغذيه جنين لازم است. از اين رو بارداري هاي پياپي در زنان كه هر بار بدن آنان در برابر انسولين مقاومت مي كند، ممكن است كه منجر به مقاومت هميشگي سلول ها در برابر انسولين و بيماري ديابت شود.
يكي از عوامل اصلي انسداد شرائين قلب، مقاومت بدن در برابر انسولين است. اين دسته از مادران همچنين با احتمال پايين آمدن ميزان كلسترول مفيد (HDL) و بالا رفتن چربي مضر (LDL) در بدن رو  به رو هستند.
دكتر دبي لومير پژوهشگر ارشد اين مطالعه علمي در اين باره مي گويد كه والدين پرفرزند ضعيف تر و داراي زندگي غير بهداشتي تري در مقايسه با والدين كم فرزند بوده كه همين امر زمينه ساز بروز بيماري قلبي در اين افراد است. به گفته وي، دستاوردهاي گوناگوني كه از اين پژوهش به دست آمده است، همچنين نشان مي دهد مادراني كه چند نوبت سابقه بارداري داشته اند، تحت تاثير عكس متابوليك قرار دارند. دكتر لومير با توصيه به پدران و مادراني كه در حال حاضر داراي بيش از دو فرزند هستند، از آنان مي خواهد تا با ورزش، تحرك و دگوگوني در شيوه زندگي خود بكوشند تا وزن خود را كنترل كرده و خود را در شرايط بهداشتي نگه دارند. وي بر اين نكته تاكيد مي كند كه از اين طريق مي توان از چاقي و بيماري هاي قلبي جلوگيري كرد و مي  افزايد: والديني كه در شرايط نامناسب اقتصادي و اجتماعي قرار دارند، به دليل فشار موجود بر آنان براي رسيدگي به امور خانواده هاي بزرگ، در معرض خطر بيشتري نسبت به ابتلا به بيماري  هاي قلبي قرار دارند.
وي جلوگيري از چاقي، تغذيه متعادل با ميوه ها و سبزي ها، ترك سيگار، افزايش تحرك و ورزش، آگاهي از فشارخون و ميزان كلسترول خون را از جمله راه هاي كاهش احتمال بروز بيماري هاي قلبي در زوج هاي پرفرزند دانست.
كم آبي در بدن
كم آبي بدن عبارت است از كم شدن آب و نمك هاي ضروري بدن. كم آبي در نوزادان، شيرخواران و افراد بالاي 60 سال خطرناك تر از ساير گروه هاي سني است.
آب تقريبا 60 درصد وزن بدن مردان و 50 درصد وزن بدن زنان را تشكيل مي دهد و براي حفظ سلول ها و بافت هاي بدن، مقدار آن بايد در محدوده اي بسيار كم تغيير كند.
كم آبي بدن زماني ايجاد مي شود كه با نشانه هاي زير همراه باشد:
- خشكي دهان و زبان
- كاهش يا فقدان كامل ادرار
- گود افتادن چشم ها
- چروكيده شدن پوست
- منگي، گيجي و اغما
- پايين بودن فشار خون
- تشنگي شديد وافزايش تعداد ضربان قلب و تنفس
اين نشانه ها بيشتر ناشي از استفراغ يا اسهال مداوم به هر علتي، تب بالا به طور مداوم، قرار گرفتن بيش از اندازه در معرض آفتاب و مصرف داروهايي كه سبب از دست رفتن آب و الكتروليت بدن مي شوند. همچنين بروز اخير يك بيماري با تب بالا، ديابت و بيماري مزمن كليه نيز اين حالت را تشديد مي كند.
پيشگيري و درمان
در صورت وجود يك بيماري زمينه اي كه سبب كم آبي بدن شده است، براي درمان آن به پزشك مراجعه كنيد. اگر استفراغ يا اسهال داريد، بايد آب و الكتروليت از دست رفته را تدريجا جبران كنيد. اگر از داروهاي ادرارآور (ديورتيك) استفاده مي كنيد، روزانه خود را وزن كنيد. در صورتي كه دچار كاهش وزن بيش از 5/1 كيلوگرم در عرض يك روز يا 5/2 كيلوگرم در عرض يك هفته شديد، به پزشك خود اطلاع دهيد. معمولا با كنترل علت زمينه اي و دادن مايعات براي جايگزيني مايعات از دست رفته، فرد بهبود مي يابد. براي درمان هم بيمار را براي تزريق مايعات داخل وريدي، تنها در موارد شديد يا طول كشيده بستري مي كنند.
همچنين بررسي هاي تشخيصي خون، شامل شمارش سلول هاي خون و اندازه گيري غلظت الكتروليت هاي خون صورت مي گيرد. الكتروليت ها عبارتند از مواد معدني حل شده در خون و ساير مايعات بدن. الكتروليت ها نقشي اساسي در تمام كارهاي بدن دارند. الكتروليت هاي اصلي عبارتند از سديم، پتاسيم، كلر، كلسيم، فسفر، منيزيم و دي اكسيدكربن. منبع الكتروليت ها غذاها هستند و تنظيم الكتروليت هاي بدن عمدتا به عهده كليه ها و ريه هاست. وزن خود را روزانه با يك ترازوي دقيق ثبت كنيد تا در صورت از دست دادن مايعات بدن، زود متوجه آن شويد. اگر استفراغ يا اسهال داريد، تعداد دفعات هر كدام را ثبت كنيد تا بتوانيد ميزان مايع از دست رفته را تخمين بزنيد.

عفونت هاي قارچي پوست، بيماري هاي ساده، اما شايع اين روزهاي گرم است. اصـطلاح درماتــــوفيتوزيس براي ناميدن آن دسته از عفونت هاي قارچي به كار مي رود كه لايه شاخي پوست و اجزاي آن (مو و ناخن) را گرفتار مي كند.
اين عفونت هاي قارچي به كچلي معروفند. امروزه اگرچه ابتلاي بيماران به برخي از انواع كچلي ها مانند كچلي سر، كمتر به چشم مي خورد، اما مبتلايان به اين عفونت هاي قارچي همچنان بخش بزرگي از مراجعان به درمانگاه هاي پوست را تشيكل مي دهند. اين عارضه بويژه در مناطق گرمسير و نيز در فصول گرم سال شيوع بيشتري دارد.
اين قارچ ها لايه شاخي - سطحي ترين لايه پوست - را گرفتار مي كنند. سلول هاي پوست بتدريج به سطح نزديك و در نهايت تبديل به سلول هاي شاخي (كراتيني) شده و سرانجام با پوسته ريزي از سطح پوست جدا مي شوند. زماني كه طول مي كشد تا يك سلول پوستي دوران رشد خود را به طور كامل طي كند و به يك سلول شاخي تبديل شود، بسته به محل آن متفاوت است. اين امر ناشي از اختلافي است كه در ضخامت لايه شاخي پوست قسمت هاي مختلف بدن وجود دارد؛ به عنوان مثال لايه شاخي در پوست كف پا، بويژه در ناحيه پاشنه، بيشترين ضخامت را دارد. زمان اين دوره براي سلول هاي پوست 14 روز است.
عفونت قارچي چگونه پديد مي آيد؟
وجود لايه شاخي يك عامل محافظت كننده از پوست و اندام هاي داخلي بدن در برابر عفونت هاست، اما برخي عوامل در بروز عفونت قارچي نقش تسهيل كننده دارند؛ از جمله افزايش رطوبت، وارد آمدن ضربه يا ايجاد خراش و...
اگرچه چگونگي تاثير اين عوامل در بروز عفونت به طور دقيق مشخص نيست، اما احتمالا سبب تسهيل ورود قارچ به لايه هاي داخلي پوست مي شوند.
اگر نفوذ قارچ ها به لايه هاي عمقي پوست، موجب تحريك سيستم ايمني بدن نشود، واكنش التهابي روي نمي دهد و عفونت هيچ گونه علامتي نخواهد داشت و احتمالا شخص مبتلا تا مدت ها متوجه بيماري اش نخواهد شد. البته بروز اين واكنش بسيار مفيد است، چرا كه سبب محدود ماندن عفونت مي شود و در غير اين صورت ممكن است عفونت از طريق گردش خون گسترش يافته و ساير بافت هاي بدن را نيز مبتلا سازد، اما در يك فرد سالم كه سيستم ايمني بدنش تضعيف نشده باشد، عفونت با قارچ هاي پوستي پاسخ دستگاه ايمني را به دنبال خواهد داشت. شدت اين واكنش، تعيين كننده ميزان علائمي چون قرمزي، خارش و پوسته ريزي است و حتي در واكنش هاي شديد ممكن است تاول هايي نيز به وجود آيند.
التهاب ناشي از عفونت موجب سريع تر شدن رشد سلول هاي پوستي مي شود و در نتيجه آنها با سرعت بيشتري به قسمت شاخي مي رسند. حاصل اين امر افزايش بيش از حد سلول هاي شاخي و بيشتر شدن پوسته ريزي است. عفونت هاي قارچي اغلب، در صورت سالم بودن سيستم ايمني بدن، به صورت موضعي باقي مي مانند و حتي اگر درمان نشوند، ظرف چند ماه خودبه خود بهبود مي يابند؛ البته نقش عوامل تسهيل كننده عفونت دراين امر بسيار مهم است.
معمولا قارچ هايي كه فقط در بدن انسان زندگي مي كنند عفونت هاي خفيف تر و همراه با پاسخ التهابي كمتري ايجاد مي كنند، اما قارچ هايي كه منشا حيواني يا محيطي دارند، سبب بروز بيماري پوستي وخيم و با علائم شديدتري مي شوند.
علائم عفونت قارچي
مهمترين علائم عفونت قارچي پوست
عبارتند از: - قرمزي؛ كه شدت آن همانگونه كه ذكر شد، بسته به نوع قارچ، متفاوت است.
- پوسته ريزي، خارش و تشكيل تاول؛ اين ضايعات پوستي معمولا ظاهري قرمز و دايره اي شكل دارند؛ البته تشخيص قطعي اين بيماري از طريق نمونه برداري و آزمايش ميكروسكوپي نمونه و با مشاهده اجزاي قارچ در نمونه پوستي صورت مي گيرد.
عفونت هاي قارچي در بخش هايي از پوست بدن كه رطوبت بيشتري دارند شايع ترند؛ مانند لاي انگشتان پا و كشاله ران.
درمان
ميزان موفقيت درمان عفونت قارچي تحت تاثير عوامل مختلفي قرار دارد و درمان از راه هاي متفاوتي صورت مي گيرد و مدت درمان وابسته به نوع قارچ و نيز محل ابتلاي بيماري متفاوت خواهد بود. به طور كلي داروهاي ضدقارچ به دو دسته كلي تقسيم مي شوند: داروهاي موضعي و داروهاي عمومي. داروهاي موضعي كه به شكل كرم، پودر و پماد هستند، اغلب با نفوذ به لايه هاي زيرين پوست سبب مرگ قارچ ها مي شوند. بيشتر اين داروها هيچ گونه عوارض جانبي نامطلوبي ندارند. ادامه درمان به مدت 3-2 هفته براي كنترل كامل بيماري و از بين بردن عفونت كافي است. البته در صورت بروز بيماري در نواحي كه پوست ضخيم تر است، مانند كف دست ها و پاها لازم است مدت درمان تا دو برابر افزايش يابد (6-4 هفته)، چرا كه در اين قسمت ها لايه شاخي پوست ضخيم تر است و همين امر از ميزان تاثير دارو بر قارچ ها مي كاهد.
استفاده از روش درمان عمومي (سيستميك) ضدقارچ در برخي از عفونت ها لازم است؛ از جمله مواردي كه درمان موضعي، موفقيت آميز نيست يا بيماري، بخش هاي بزرگي از بدن را فرا گرفته است. البته برخي از اين داروها عوارض جانبي نامطلوبي نيز به همراه دارند كه همين امر سبب محدوديت استفاده از آنها مي شود. نكته جالب اينكه، برخي از اين داروها از راه غدد عرقي دفع مي شوند و به همين علت به بيماراني كه اين داروها را مصرف مي كنند توصيه مي شود كه چند دقيقه پس از مصرف دارو ورزش كنند تا با افزايش تعريق، ميزان دارويي كه به سطح پوست مي رسد افزايش يابد.