سميه شرافتي
بيماري رواني، به همان اندازه بيماري جسمي مي تواند در سلامتي ما تاثير منفي داشته باشد. اگر همه انسان ها بدانند كه منشا بسياري از بيماري هاي جسمي، اختلالات رواني هستند، هنگامي كه بتنهايي قادر نباشند مشكلات خود را مرتفع كنند، لزوم مراجعه به يك روان شناس يا روان پزشك را درك خواهند كرد. البته در جامعه ما كمتر كسي هنگام برخورد با يك فشار رواني به روان شناس رجوع مي كند، ولي هنگامي كه اين فشارها به اوج خود برسد، طبيعتا ميزان تحمل هر فردي در مورد مقابله و مدارا با آن كاهش يافته و براي رفع اين فشار به دنبال افراد متخصص مي گردد. اينكه شيوه هاي كار روان شناسان در علم روان شناسي به چه صورت است، به فرد كمك مي كند تا تشخيص دهد كه هنگام ايجاد مسئله اي كه فشار رواني را سبب شده، به سراغ كدام شيوه درماني برود؛ البته   اين تشخيص به عهده روان شناس يا روان پزشك است. شيوه هاي مختلف روان كاوي، روان درماني، دارو درماني، درمان فردي و خانواده درماني، روش هايي هستند كه متخصصان از آنها براي درمان بيماران رواني استفاده مي كنند.
هدف اصلي و اوليه روان درماني در واقع تغيير دادن رفتار بيمار گونه است.
نگاه كلي به اين شيوه درماني به ما مي فهماند كه آگاهي پيدا كردن بيمار نسبت به بيمار گونه بودن رفتارش، جزء اهداف مهم اين روش است، زيرا تا فرد احساس نكند كه مشكلي دارد، درصدد درمان آن نيز برنمي آيد. پس آگاهي و بينش بيماران در واقع شرط اصلي شروع همه روش هاي درماني است. روان درماني به دو صورت فرد درماني و گروه درماني به كار مي رود. در روان درماني فردي، جلسات مختلف ملاقات با حضور مراجع و مشاور تشكيل مي شود. مشاور در اين جلسات به فرد كمك مي كند به افكار و احساساتش آگاهي يافته و به علت وجود اين افكار در وجود خود پي ببرد. در اين شيوه درماني، فرد بيمار به علت بسياري از رفتارهاي خود از جمله پرخاشگري، خودخوري ها، ناتواني ها و ضعف هايش پي مي برد. مرحله دوم در اين شيوه، كمك به فرد بيمار براي حل مشكلاتي است كه او كاملا به آنها وقوف پيدا كرده است؛ البته ممكن است سرعت رفع اين مشكلات يا كنار آمدن با آنها در هر فردي متفاوت باشد. در روان درماني گروهي، افراد پس از اينكه چندين جلسه روان  درماني فردي را پشت سر گذاشتند، وارد گروهي مي شوند كه همگي تقريبا داراي مشكلات مشابهي هستند. در اين جلسه همه افراد گروه، مشكلات خود را مطرح مي كنند و رفته رفته آنقدر به هم نزديك مي شوند كه هر كدام مي توانند ديگري را در رفع مشكلاتش حمايت كرده و چيزهاي مختلفي را از هم ياد بگيرند.
خانواده درماني نيز يكي ديگر از شاخه هاي روان درماني است. در خانواده درماني، مشاور خانوادگي از تك تك اعضاي خانواده مي خواهد تا مسائل و مشكلاتشان را كه باعث شده ديگر نتوانند جو خانواده را قبول كرده و در آن زندگي كنند، مطرح كنند. بعد از اين مرحله و روشن شدن مسائل مورد اختلاف مشاور، براي هر كدام از اعضاي خانواده نقش هاي معيني را تعريف مي كنند تا همگي بتوانند در حل مشكل به وجود آمده اقدام موثري داشته باشند.
از ميان تمام روش هاي روان درماني، رفتار درماني شايد موثرترين راه براي درمان بسياري از اختلالات از جمله انواع هراس ها، وسواس، پرخوري، مصرف دخانيات، لكنت زبان و اختلالات جنسي است. اين روش درماني مبتني بر سيستم پاداش و تنبيه است. در اينجا مشاور سعي مي كند رفتارهايي را كه به رفتار مخل نزديك هستند از طريق تنبيه خاموش كرده و به جاي آن، بر رفتارهايي كه موجبات اختلال در فرد را فراهم نمي كنند، پاداش دهد. به اين طريق فرد بيمار بعد از مدتي نسبت به رفتارهاي منفي و مثبت كه براي آنها پاداش و تنبيه در نظر گرفته شده، آگاه مي شود و مي آموزد كه خود را به رفتارهاي مثبت بيشتر نزديك كند. اين روش  درماني براي كودكان داراي اختلالات رفتاري، بسيار موثر است. روان شناسان براي بسياري از كودكاني كه دچار مشكلات بيش فعاليتي، پرخاشگري، شب ادراري، كم خوابي و ... هستند، اين روش را به كار مي گيرند. مثلا از طريق ارائه ژتون هاي ماه و ستاره و كارت هاي رنگي يا محروم كردن كودك از بسياري از چيزهايي كه براي او خوشايند است، رفتارهاي منفي و مثبت او را كنترل مي كنند، تا جايي كه رفتار كودك به حد تعادل خود نزديك شود. علاوه بر مشاور و روان شناس، خانواده نيز از طريق دادن پاداش هاي مثبت در هنگام بروز رفتار مثبت و حذف اين پاداش ها در هنگامي كه كودك رفتار منفي و نامطلوب از خود نشان مي دهد، مي توانند رفتار كودك خود را در جهت مناسبي هدايت كنند.
گذشته از تمامي اين روش ها، امروزه متخصصان روان از شيوه روانكاوي نيز براي حل بسياري از معضلات و مسائل رواني در افراد بيمار استفاده مي كنند. روانكاوي يك روش قديمي براي ريشه يابي و كندوكاو در روان انسان است كه توسط فرويد ، دانشمند روان شناس پايه ريزي شده است. اصل اين روش تاكيد بر اين دارد كه ريشه تمام درگيري ها، اضطراب ها و تمامي مسائلي كه باعث آزردگي خاطر انسان مي شود را بايد در دوران طفوليت و كودكي افراد جست وجو كرد. به وجود آمدن هر گونه مشكلي در زندگي افراد و در دوران كودكي، باعث شكل گيري شخصيت ناسالم و ايجاد يك هويت سست و از هم گسيخته است. اين روش درماني در واقع فشرده ترين و سخت ترين نوع درمان است و در آن، فرد بيمار بايد هفته اي 3 تا 5 بار،  براي چند ساعت و در ضمن سالهاي متوالي، روانكاوي شود. در اين شيوه، بيمار روي كاناپه اي مي نشيند و روانكاو دور از ميدان ديد او بالاي سرش مي نشيند. بيمار در اين هنگام مي تواند آزادانه هر آنچه را كه به ذهنش مي رسد، بگويد. با اين شيوه، روانكاو مي تواند قطار افكار بيمار را تا دوره هاي قبل زندگي او ريشه يابي كند. وقتي كه بيمار شروع به صحبت درباره انواع احساسات و روياهاي خود مي كند، روانكاو با تعبير و تفسيرهاي مختلف و به صورت ناخودآگاه سعي مي كند تا مشكل بيمار را حل كند. اگر فرد بيمار به روانكاوي اعتقاد نداشته و همچنين قادر به سخن گفتن نباشد، اين شيوه درماني نمي تواند به حل مشكلات او كمك كند.
با وجود به كار گيري تمامي اين روش هاي درماني در روان شناسي، بسياري از اوقات، روان شناسان ناگزيرند كه علاوه بر استفاده از اين روش ها، بيمار را به روان پزشك جهت استفاده از دارو راهنمايي كنند. طيف وسيعي از اختلالات رواني مانند انواع اضطراب ها، افسردگي هاي شديد و ... وجود دارند كه وجود دارو را نيز در كنار روش هاي ديگر براي جلوگيري از وخامت حال بيماران ايجاب مي كنند. در واقع دارودرماني، مكمل تمام روش هاي درماني ديگر است. امروزه انواع داروهاي بي خطر و متنوع براي بسياري از بيماري هاي رواني در نظر گرفته شده است. وابسته كردن طولاني مدت بيمار به اين داروها عواقب وخيمي را براي او مي تواند به دنبال داشته باشد؛ براي همين، متخصصان روان شناسي و روان پزشكي بايد توجه كنند كه بيمار فقط به سمت دارو گرايش پيدا نكند و از آن به عنوان يك روش كامل كننده درمان در كنار روش هاي ديگر استفاده كند.

هدف اوليه روان درماني
۱ - آگاهي پيدا كردن بيمار نسبت به رفتار بيمارگونه اش
۲ - پيدا كردن شيوه كمك به فرد بيمار
۳ - گروهي درمان كردن مشكلات
۴ - مشاوره تك تك با اعضاي خانواده
تا هر يك از اعضاي خانواده مشكلات را بفهمند
از ميان تمام روش هاي روان درماني، رفتار درماني شايد موثرترين راه براي درمان بسياري از اختلالات از جمله انواع هراس ها، وسواس، پرخوري، مصرف دخانيات، لكنت زبان و اختلالات جنسي است.

دارو مكمل درمان
طيف وسيعي از اختلالات رواني مانند اضطراب ها، افسردگي هاي شديد و... وجود دارند كه وجود دارو را نيز در كنار روش هاي ديگري براي جلوگيري از وخامت حال بيماران ايجاب مي كنند. در واقع دارو درماني مكمل تمام روش هاي درماني است. امروزه انواع داروهاي بي خطر و متنوع براي بسياري از بيماري هاي رواني در نظر گرفته شده است، وابسته كردن طولاني مدت بيمار به اين داروها عواقب وخيمي را براي او مي تواند به دنبال داشته باشد.

كارشناسان تغذيه اعتقاد دارند كه عادت افراد به خوردن آب ميان صرف غذا، سبب رقيق شدن شيره معده مي شود و عوارضي را به دنبال دارد؛ در واقع آب خوردن در ميان صرف غذا، كند شدن عمل هضم و  اختلال در هضم مواد غذايي را به بار مي آورد و در نهايت، سوء هاضمه و التهاب معده را به دنبال خواهد داشت.
در افراد لاغر و كم اشتها، خوردن آب بين غذا باعث پر شدن سريع معده و سيري كاذب مي شود. براي همين است كه آب خوردن، عادت 99 درصد اين افراد شده است.
با اين حال، عكس اين ماجرا صادق نيست. بر اساس تحقيق كارشناسان تغذيه، خوردن آب بين غذا در افراد چاق و پرخور باعث افزايش حجم معده شده و بتدريج باعث زياد خوردن مي شود؛ يعني در نهايت چاقي بيشتر را به دنبال خواهد داشت.
با اين حساب، خوردن آب ميان غذا، هم براي افراد لاغر و هم براي افراد چاق ضرر دارد و بر اختلال تغذيه آنها مي افزايد.

در تازه ترين گزارش منتشره از سوي كميته بهداشت و سلامت شهر پكن، مشخص شد كه نزديك به  ۶۰۰ هزار جوان  ۱۵ ساله، افسردگي يا ناراحتي هاي روحي و رواني شديد دارند.
بر اين اساس ، نزديك به  ۳۰۰ هزار جوان پكني نيز همواره احساس مغموم بودن دارند. همچنين احتمال روي دادن ناراحتي هاي رواني و افسردگي در ميان جوانان  ۱۵ سال به بالاي پكني،  ۸۷‎/۶ درصد است. اين گزارش همچنين نشان داد كه اين افراد، معمولا سواد چنداني نداشته و داراي درآمدهاي پايين بوده يا حتي بيكار هستند.
در بخش ديگري از اين گزارش آمده است كه نزديك به  ۹‎/۶۲ درصد از افراد افسرده هرگز به پزشك معالج يا روان شناس مراجعه نمي كنند و تنها  ۸‎/۵ درصد از آنها به روان شناسان مراجعه مي كنند. براي مقابله با موج گسترده افسردگي در پكن، مقامات بهداشتي و درماني اين شهر برنامه وسيعي را جهت كنترل اين پديده رواني از سالهاي گذشته آغاز كرده اند و ده ها خط تلفن ويژه جهت برقراري ارتباط ميان افراد افسرده و متخصصان و روان شناسان برقرار شده است.

پژوهشگران كشورمان موفق به كشف نوعي درمان دارويي در بهبود نشانه هاي تنفسي در مصدومان شيميايي با گاز خردل شدند. دكتر مصطفي قانعي مدير و سرپرست طرح هاي پژوهشي- درماني مصدومان شيميايي كشور اعلام كرد: بر اساس جديدترين تحقيقات انجام شده در كشور، داروي اريترومايسين به صورت طولاني مدت و در ميزان كم (دوز پايين) در بيماري هاي التهابي مزمن ريه از قبيل برونشيوليت،  برونشكتازي و بيماري هاي انسدادي موثر است. در اين تحقيق، درمان با دوز پايين اريترومايسين به ميزان 400 تا 600 ميلي گرم در روز، به مدت شش ماه در 43 بيمار مصدوم با گاز خردل به طور چشمگيري باعث كاهش تمامي علائم ريوي ذكر شده است. بيماران مواجهه يافته با گاز سولفور موستارد كه مبتلا به عوارض ريوي مزمن اين عامل شيميايي شده اند، طي بيماري، عوارض مختلف سيستم تنفسي را بروز مي دهند كه از آن جمله مي توان به سرفه، خلط، درد سينه، هموپتزي (خلط خوني) و تنگي نفس اشاره كرد كه مي تواند باعث مشكلات زيادي در وضعيت تنفسي و ريوي و نهايتا زندگي اين افراد شود.

خودبيمارانگاري
شايد براي شما اتفاق افتاده باشد كه با ايجاد كوچكترين دردي در يكي از اعضاي بدنتان، به اين فكر كنيد كه دچار يك بيماري خطرناك شده ايد؛ نوعي بيماري كه شايد هيچ راه علاجي نداشته باشد. اگر اين فكر ناراحت كننده فقط گاهي شما را به خود مشغول مي كند، مي توان گفت كه جاي نگراني نيست، ولي اگر مدام با اين ذهنيت مشغول هستيد، بدانيد كه دچار اختلال يا بيماري خودبيمارانگاري شده ايد.
خودبيمارانگاري، اختلالي است كه خيلي از افراد را در دوره اي از زندگي درگير خود مي كند. شروع اين اختلال به اين صورت است كه علائم بسيار جزيي درد از قبيل تپش قلب، گرفتگي عضلات، رگ هاي دردناك، سرفه هاي گه گاهي، يك زخم كوچك و... و علائمي از اين قبيل باعث مي شوند كه فرد به اين فكر كند كه دچار يك اختلال شديد قلبي، سرطان و ... شده است. اين تفاسير نادرست باعث مي شوند كه افراد مبتلا به اين اختلال، مدام انواع هراس ها و اضطراب ها را تجربه كنند. هزينه كردن مقدار زيادي پول براي انواع آزمايش ها و معاينات پزشكي براي اطمينان  بيمار و همچنين تصديق پزشكان مبني بر اينكه هيچ خطري فرد را تهديد نمي كند و او كاملا سالم است نيز او را از شر اضطراب ها و وسواس هاي فكري راحت نمي كند. اين اشتغال ذهني بيمارگونه باعث مي شود كه اين افراد در روابطشان با خانواده دچار مشكلات فراواني شوند، زيرا آنها مصر هستند كه خانواده به دنبال پيگيري هاي پزشكي اين افراد باشند و آنها را تنها نگذارند، براي همين خانواده اين بيماران بعد از مدتي با اين افراد مشكلات جدي پيدا مي كنند. خارج از مشكلات خانوادگي، اين افراد در محيط شغلي نيز دچار مشكلات زيادي شده و كاركردهاي شغلي آنها كاهش مي يابد. خودبيمارانگاري در هر سني ممكن است بروز كند، ولي بيشترين كساني كه با آن درگير مي شوند، بزرگسالان هستند. اگرچه ممكن است بعضي از آنها بهبود يابند، ولي ادامه روند آن تا دوران ميانسالي و پيري، باعث بروز انواع اختلالات خلقي مثل افسردگي در اين بيماران مي شود. البته نگراني در مورد بيماري در دو جنس زن و مرد متفاوت است. امروزه اكثر زنان نسبت به بيماري سرطان سينه استرس شديدي دارند، در حالي كه مردان بيشتر ترس از ابتلا به سكته قلبي و سرطان پروستات دارند. ترس از مرگ و پيري زودرس نيز ممكن است تمامي افراد چه زن و چه مرد را تهديد كند.
اين بيماري حداقل به مدت شش ماه طول مي كشد و ميزان شيوع آن در كل جمعيت، يك تا 5 درصد است. طبق گزارش هاي كلينيك هاي درماني، 2 تا 7 درصد بيماران سرپايي مراجعه كننده به بخش هاي مراقبت هاي اوليه، مبتلا به خودبيمارانگاري هستند. البته بيماري هاي ديگري نيز در نتيجه اين بيماري ممكن است فرد را تهديد كند؛ از قبيل وسواس، اضطراب، اختلال، وحشت زدگي و افسردگي. انواع توهم ها و حملات توام با وحشت زدگي غيرمنتظره و غيرقابل بازگشت اين افراد را تهديد مي كند.
اگر مي خواهيد به اين افراد كمك كنيد بايد در قدم اول به دنبال اقدامات پيشگيري كننده براي آنها باشيد. اولين قدم اين است كه نبايد در كنار آنها راجع به بيماري هاي جدي و تهديد كننده صحبت كرد، زيرا اگر سابقه از دست دادن يكي از والدين يا يكي از اطرافيان را داشته باشند يا در كودكي دچار يك بيماري سخت شده باشند، صحبت در مورد اين بيماري ها بر نگراني و اضطراب آنها مي افزايد.
اين اختلال، درمان خاصي ندارد، فقط يكي از اقدامات حمايت كننده در مورد درمان از طرف اطرافيان اين افراد، اين است كه رفتارهاي مثبت آنها كه در آنها اثري از شكايات بدني نيست را تشويق كنند و براي آن پاداش در نظر بگيرند.
به اين ترتيب ممكن است شكايات جسمي اين افراد بتدريج كاهش يابد. درمان دارويي براي اين بيماران وجود ندارد، فقط اگر شكايات آنها در حد بالايي باشد، پزشك براي آنها داروهاي آرامبخش تجويز مي كند.
البته اين نكته بسيار مهم است كه هذيان ها و توهم هاي خطرناكي كه در بيماري هاي رواني مانند اسكيزوفرنيا، افسردگي و ... وجود دارد، در اين بيماري ديده نمي شود، يعني اعتقادات و تفكرات اين افراد گرچه غير واقعي است، ولي آنها در بعضي مواقع نيز احتمال اينكه بيماري ترس آوري وجود ندارد را تاييد مي كنند.
هشدار؛ آنفلوآنزاي مرغي در راه است
ايسنا- سازمان جهاني بهداشت در مورد گسترش ويروس آنفلوآنزاي مرغي در اروپا، خاورميانه، جنوب آسيا و آفريقا هشدار داد.
اين سازمان همچنين اعلام كرد: پرندگان مهاجر سيبري حامل ويروس آنفلوآنزاي مرغي هستند، بنابراين احتمال انتقال اين ويروس به مناطق درياي خزر و درياي سياه وجود دارد.
از سال 2003 تا كنون بيش از 60 نفر در جهان، جان خود را بر اثر بيماري آنفلوآنزاي مرغي از دست داده اند. در دو سال گذشته، براي مهار شيوع اين بيماري 145 ميليون قطعه پرنده در مناطق مختلف جهان به ويژه در كشورهاي جنوب شرق و شرق آسيا معدوم شده است.

اسهال از خطرناك ترين بيماري هاي كودكان است كه سالانه در دنيا و بويژه كشورهاي جهان سوم، جان عده زيادي از كودكان را مي گيرد. با اين حال اسهال انواع گوناگوني دارد كه فقط بعضي از نمونه هايش كشنده است. اين مطلب را با دقت بخوانيد تا كودك شما، خداي نكرده، آسيبي از اسهال نبيند.
توجه: چنانچه مدفوع كودك شما بيشتر از شش ساعت شل و آبكي باشد، بويژه اگر سن كودك كمتر از يكسال است با دكتر مشورت كنيد.اگر اسهال با استفراغ و يا تب همراه است، فورا به دكتر مراجعه كنيد.
نشانه: كودك هيچ علامتي بجز مدفوع شل تر از معمول ندارد و كاملا خوب و سالم به نظر مي رسد.
علت: احتمالا غذاها و ميوه هاي سرشار از مواد فيبري مانند آلو خشك خورده است. تا زماني كه مدفوع بسيار آبكي و مكرر نباشد، اسهال واقعي نبوده و جاي نگراني نيست.
نشانه هاي اصلي: كودك دچار حملات ناگهاني اسهال و استفراغ همراه با مختصري تب مي شود.
علت: احتمالا دچار گاستروآنتريت يا مسموميت غذايي شده است.
نشانه هاي اصلي: كودك هيچ نشانه اي بجز اسهال ندارد، اما درباره چيزهايي مانند مدرسه نگران است.
علت: فشار رواني مي تواند در كودكان بزرگتر، منجر به اسهال شود. اگر اين امر غالبا اتفاق مي افتد، به دكتر مراجعه كنيد.
نشانه هاي اصلي: كودك نشانه هاي ديگري از قبيل سرفه دارد و به همين خاطر دكتر براي آن دارو تجويز كرده است.
علت: بسياري از داروها موجب اسهال مي شوند. اين مطلب را به دكتر بگوييد، اما دادن دارو را همچنان ادامه دهيد.
نشانه هاي اصلي: كودك در اطراف ناف خود و قسمت راست پايين كشاله ران احساس درد مي كند.
علت: فورا به دكتر مراجعه كنيد. كودك احتمالا ورم آپانديس دارد.
نشانه هاي اصلي: كودك دچار گرفتگي و درد شديد شكم است، استفراغ مي كند و مدفوع او پر از خون و مخاط است (شبيه ژله قرمز رنگ).
علت: فورا به دكتر مراجعه كنيد. طفل احتمالا دچار انسداد روده به صورت انواژيناسيون شده است.
نشانه هاي اصلي: كودك بي اختيار خود را كثيف مي كند، حتي اگر طريقه رفتن به توالت و استفاده از آن را بداند.
علت: اين اسهال واقعي نيست، اما احتمالا يك بيماري به نام بي اختياري مدفوع است.
نشانه هاي اصلي: رشد كودك متوقف شده، مدفوع او بي رنگ، پرحجم و بدبو است، هنگامي كه مي خواهيد او را بشوييد مدفوعش در آب شناور مي شود.
علت: احتمالا بيماري سلياك دارد.
اسهال يعني عبور پي درپي مدفوع هاي شل و آبكي و نشانه تحريك روده هاست، بدين ترتيب كه روده ها بيشتر از حد معمول منقبض مي شوند و غذا را سريعتر از خود عبور مي دهند. در نتيجه اين پيشامد، زمان كافي براي اينكه آب موجود در غذاها توسط بدن جذب شود باقي نمي ماند و نهايتا منجر به از دست رفتن شديد آب (Dehydration) و بي آب شدن بدن بخصوص در شيرخواران مي شود. اطفال شيرخواره، چندين بار در روز مدفوع آبكي مي كنند. اين كاملا طبيعي است، اما به محض آنكه كودك شروع به خوردن غذاهاي سفت كرد، مدفوع، سفت تر و دفع آن منظم تر مي شود. مدفوع شل و مكرر، مي تواند به اين دليل باشد كه كودك يا طفل غذاي مشخصي را كه حاوي فيبرهاي غذايي است از قبيل ميوه جات به مقدار فراوان خورده است و نيز مي تواند نشانه اي از عفونت باشد. عفونت در روده ها معمولا ناشي از باكتري ها يا ويروس هاست. غذا مي تواند آلوده به باكتري باشد (مسموميت غذايي) يا اينكه در اثر تماس دست با مدفوع و سپس تماس دست شسته نشده با دهان به داخل روده نفوذ كند. حتما لازم نيست عفونت در روده ها باشد، اسهال مي تواند نشانه اي از عفونت غيرروده اي مانند ورم گوش مياني يا آنفلوآنزا باشد كه در اين موارد،  اسهال غالبا با تب همراه است. در اين حالت، مقداري مدفوع آبكي و مايع از كنار آن به بيرون تراوش مي كند و اين از مواردي است كه همزمان، يبوست و اسهال با هم وجود دارند. اين دفع خودبه خودي مدفوع را بي اختياري دفع مي گويند.
آيا خطرناك است؟
اسهال در اطفال به خاطر از دست رفتن آب بدن هميشه خطرناك است. اسهال همراه با استفراغ در كودكان نيز به همان دليل خطر دارد، مخصوصا اگر همراه با تب و عرق باشد. اسهالي كه مدفوع آن چرب و بدبو است مي تواند نشانه بيماري پايدارتر و خطرناك تري مانند بيماري سلياك، يا فيبروز كيستي باشد؛ در اين بيماري ها بدن قادر نيست عناصر و مواد لازم را از غذاها جذب كند.
ابتدا چه كار بايد بكنيم؟
۱ - اگر كودك شما زير يكسال دارد و مدت شش ساعت اسهال وي طول كشيده فورا با دكتر مشورت كنيد. 2 - به كودك بزرگتر، غذا يا شير ندهيد، بلكه تا مي توانيد نوشيدني ها و آب ميوه رقيق يا آب مخلوط با 5 ميلي شكر (يك قاشق مرباخوري) و مقداري نمك به اندازه يك نوك انگشت به وي بنوشانيد. 3 - دماي بدن كودك خود را از نظر تب اندازه بگيريد. تب را با كمپرس ولرم پايين بياوريد. 4 - نمودار مربوط به اسهال را به منظور يافتن علت آن ملاحظه كنيد. 5 - نسبت به بهداشت كودك جدي باشيد. اگر كودك شما بعد از رفتن به توالت دست هايش را نشويد يا اگر شما بعد از عوض كردن كهنه هاي بچه دست هايتان را نشوييد عفونت مي تواند به تمام افراد خانواده سرايت كند.
آيا مشورت با دكتر لازم است؟
اگر اسهال كودك شما بيشتر از شش ساعت ادامه يافت، او را به دكتر يا به نزديكترين اورژانس ببريد. اگر اسهال همراه با تب و استفراغ بوده يا اگر بعد از 12 ساعت همچنان دچار اسهال باشد يا مدفوع، چرب يا حاوي خون و مخاط باشد، بلافاصله به دكتر مراجعه كنيد.
دكتر چه اقدامي انجام خواهد داد؟
بعد از تشخيص علت اسهال، دكتر به مداواي صحيح آن خواهد پرداخت. ممكن است پودري را براي مخلوط كردن با نوشيدني هاي كودك تجويز كند. اين پودر حاوي گلوكز و نمك هاي ضروري است كه هنگام اسهال از دست رفته اند. همچنين تا زمان فروكش كردن تب،  استراحت در بستر و مصرف مايعات را توصيه مي كند. به عنوان يك توصيه كلي كودك شما بايد دست كم 200 ميلي ليتر مايعات براي هر كيلوگرم از وزن بدن در 24 ساعتي كه دچار اسهال شده است بنوشد. براي كودكي كه از شير شيشه تغذيه مي كند دكتر به شما توصيه خواهد كرد تا به جاي دادن شيرخشك از محلول قند و نمك استفاده كنيد و سپس بتدريج مجددا به او شير را باز گردانيد. اگر نوزاد شما از شيرمادر تغذيه مي كند شما را به ادامه اين كار تشويق خواهد كرد.
اگر كودك بسيار بد حال باشد، ممكن است دكتر او را در بيمارستان بستري كند تا به وي مايعات را از طريق داخل وريدي برساند.
شما چه كمكي مي توانيد بكنيد؟
نسبت به بهداشت كودك خود بسيار دقيق باشيد. پيش از آماده كردن غذا و بعد از تعويض كهنه بچه دست هايتان را تميز بشوييد و اگر كودكتان زير 6 ماه سن دارد، تمام وسايل غذاخوري او را ضدعفوني كنيد.

دكتر كامبير گيلاني/استاديار دانشگاه علوم پزشكي تهران -Testmilifene مولكول كوچكي است كه توسط شركت Y.M .Biosciences به عنوان تقويت كننده اثر عوامل شيمي درماني در حال مطالعه است. فعاليت هاي اين شركت كانادايي در امر توسعه داروهاي ضدسرطان متمركز شده است. اين مولكول كوچك به همراه داروهاي ضد سرطان، مانند تاكسان ها و آنتراسيكلين ها كه به طور گسترده در درمان سرطان ها در فاز متاستاز به كار مي روند، استفاده مي شود.
Testmilifene ماده رده اول اين شركت است كه در حال حاضر در فاز III باليني براي درمان بيماران مبتلا به سرطان سينه متاستاز به كار مي رود.
چنانچه نتايج حاصل از كاربرد اين تركيب، همانند نتايجي كه در مراحل اوليه اين فاز گزارش شد، با افزايش ميزان حيات بيماران همراه باشد، شركت فوق اميد خواهد داشت كه تا سال 2006 مجوز قانوني FDA را دريافت كند. داروهايي كه به عنوان سم سلول مطرح است، امروزه به عنوان سلاحي براي مقابله با تومورهاي بدخيم در خط اول درمان انواع مختلف سرطان مورد استفاده قرار مي گيرند، اما مشكلي كه اغلب مشاهده مي شود، كاهش اثر عوامل شيمي درماني روي تومورها طي زمان كاربرد آنها در بيماران است. روند كاهش پاسخ تومورها به عوامل فوق به حدي است كه پس از گذشت زمان، ممكن است به طور كامل نسبت به اثر سمي داروها مقاوم شوند. در برخي از موارد ممكن است سلول هاي سرطاني نسبت به چند دسته از عوامل ضد سرطان مقاوم شده كه در اين حالت اصطلاحا با پديده مقاومت نسبت به چند دارو مواجه خواهيم بود. بروز اين پديده  اثر بخشي داروهاي مختلف ضد سرطان را محدود كرده و در واقع تاثير مهمي در مرگ و مير ناشي از سرطان دارد. توسعه عواملي كه بر مقاومت سلول هاي سرطاني فائق آيند، يكي از مهمترين زمينه هاي مطرح در تحقيقات ضد سرطان است. ترفندهاي مختلفي كه تاكنون براي تقويت اثر داروهاي ضد سرطان به كار رفته اند، شامل استفاده از عوامل
تقويت كننده شيمي درماني، عوامل محافظت كننده شيمي درماني و فرمولاسيون هاي ليپوزومي است. مشخصا هر عاملي كه قادر به جلوگيري يا برگشت روند مقاومت دارويي باشد، تاثير شگرفي در استراتژي درمان و افزايش ثمر بخشي داروهاي استاندارد ضد سرطان خواهد داشت.
آنتراسيكلين ها دسته اي از عوامل ضد سرطان هستند كه اثربخشي آنها در درمان سرطان سينه به اثبات رسيده است.
دوكسوروبيسين و اپيروبيسين از عوامل پرمصرف اين دسته است. با توجه به اينكه آنتراسيكلين ها ممكن است در مراحل اوليه درمان سرطان سينه يا در مراحل عود بيماري به كار روند، احتمال بروز مقاومت نسبت به اثر اين داروها همواره وجود خواهد داشت.
در يك آزمون فاز III كه در 305 بيمار مبتلا به سرطان پيشرفته سينه انجام شد، طول مدت حيات در بيماراني كه از Tesmilifene به همراه دوكسوروبيسين استفاده كرده بودند، نسبت به بيماراني كه تنها دوكسوروبيسين را دريافت كردند، بيشتر بود.
مسيرهايي كه محققان براي افزايش اثر ضد سرطاني دوكسوروبيسين توسط tesmilifene پيشنهاد كرده اند، عبارتند از: كاهش توانايي سلول هاي سرطاني در ايجاد مقاومت، كاهش متابوليسم دوكسوروبيسين و تخريب منبع انرژي سلول هاي سرطاني.
شركت Y.M. Biosciences اميدوار است كه با تكميل آزمايش هاي لازم تا آخر سه ماهه سوم سال جاري بتواند نتايج نهايي را تا اوايل سال 2006 به مراجع قانوني ارائه دهد. به اين ترتيب، انتظار مي رود كه اين عامل جديد تا سال 2007 وارد بازار دارويي شود.
ساير كاربردهايي كه شركت فوق براي مولكول خود در نظر گرفته است، عبارتند از: درمان كمكي براي سرطان سينه؛ به عبارت ديگر، بلافاصله بعد از جراحي و قبل از اينكه سرطان عود كرده و متاستاز يابد.
اگرچه طي 15 10 سال اخير پيشرفت هاي زيادي در درمان سرطان سينه به دست آمده است، ليكن هنوز هم براي درمان موفق اين نوع سرطان تحقيقات بسياري مورد نياز است.
بر اساس تخمين سازمان بهداشت جهاني متاستاز سرطان سينه جان بيش از 40 هزار بيمار را در سال 2004 به مخاطره انداخته است.