آرش صوفي وند
ترافيك و مشكل حمل و نقل از پديده هاي مربوط به شهرهاي بزرگ هستند كه مديران اين شهرها باتوجه به مشخصات جغرافيايي و اقليمي و همچنين زمينه هاي فرهنگي شهرهاي خود، راه حل هاي مختلفي براي حل آنها در نظر گرفته اند.
در ميان راه حل هاي مختلفي كه براي حل معضل ترافيك اجرا مي شوند، برنامه هايي نيز به چشم مي خورند كه در تعداد بيشتري از شهرهاي دنيا به كار گرفته شده و امتحان خود را پس داده اند. از جمله اين برنامه ها مي توان به اعمال محدوده طرح ترافيك در نقاط مركزي و پررفت و آمد شهر اشاره كرد كه سالهاست در شهرهاي مختلف دنيا مانند لندن، اسلو، سنگاپور و شهر خودمان تهران اعمال مي شود.
به طور كلي عوارض مربوط به استفاده از جاده هاي شهري و بين شهري، امري كاملا عادي است كه در تمام دنيا رواج دارد، اما در برخي از كشورها، باتوجه به مشخصات جاده ها و با در نظر گرفتن ميزان رفت و آمد در آن مسيرها، عوارض متغيري را براي مناطق مختلف شهري و به منظور كاهش رفت و آمد در مناطق پررفت و آمدتر، در نظر مي گيرند. در برخي از شهرها مانند تهران كه با بحران ترافيك روبه رو هستند، ورود به محدوده مركزي شهر كاملا محدود شده است و فقط خودروهاي مجاز مي توانند وارد اين محدوده شوند و در خيلي از شهرهاي ديگر نيز عوارض ويژه اي براي ورود به اين محدوده ها اختصاص يافته است.
حدود 10 سال است كه شهر تروندهايم در نروژ داراي محدوده طرح ترافيك است. البته رانندگان نروژي مي توانند با پرداخت 15 كرونر (معادل 6/1 دلار) وارد محدوده طرح شوند. اين مبلغ در لندن معادل 5 پوند (حدود 7 دلار) است. اعمال محدوده طرح ترافيك در شهر تروندهايم و صدور مجوز ورود به اين محدوده، با قصد درآمدزايي صورت گرفت و در ابتدا قرار شد تا درآمد حاصله صرف ساخت جاده ها و مسيرهاي كمكي براي كاهش تراكم ترافيك در مركز شهر شود. در ابتدا حدود 20 باجه فروش مجوز، در ورودي هاي محدوده تعبيه شد و در حال حاضر نيز ورود به محدوده، بدون عبور از اين باجه ها كه به نوعي ورود خودروها به محدوده را كنترل مي كنند، عملا غير ممكن است.
شهروندان نروژي در ابتداي اجراي اين طرح، برخوردهاي متفاوتي با آن داشتند، اما هم اكنون پس از 10 سال، به اين طرح عادت كرده اند، بويژه اينكه پرداخت عوارض و تهيه مجوز و كسب اطلاعات در مورد محدوده طرح و نحوه پرداخت عوارض و جريمه هاي احتمالي و ساير موارد بسيار آسان شده است.
با استفاده از تجربه اين طرح، در اسلو پايتخت نروژ نيز محدوده طرح ترافيك اعمال مي شود. باجه هايي در ورودي هاي محدوده طرح ترافيك نصب شده اند كه رانندگان با انداختن سكه يا استفاده از كارت هاي ويژه كه از قبل تهيه كرده اند، مسير عبوري خود را باز مي كنند.
در سنگاپور نيز سياست هاي مبارزه با ترافيك از دهه 1970 ميلادي (بيش از 30 سال پيش) اعمال مي شوند كه اعمال محدوده طرح ترافيك، از جمله اين سياست ها و برنامه هاست. اخيرا نيز طرحي به دولت پيشنهاد شده است كه به موجب آن، سامانه رديابي ماهواره اي روي تمام خودروها نصب مي شود و رانندگان بايد براي هر كيلومتري كه به مركز شهر نزديك تر مي شوند، عوارض بيشتري بپردازند.
رانندگان در شهر ادينبرا، پايتخت اسكاتلند نيز قرار است با پرداخت مبلغ 2پوند بتوانند وارد محدوده مركزي اين شهر شوند. به گفته شوراي شهر ادينبرا، از محل عوارضي كه رانندگان پرداخت مي كنند، مبلغ 50 ميليون پوند در سال حاصل خواهد شد كه اين مبلغ مي تواند ميزان سرمايه گذاري در زمينه حمل و نقل عمومي را بالا ببرد. پيش بيني مي شود كه به موجب اين طرح كه از سال 2002 ميلادي (1381) مطالعه روي آن شروع شده است، 15 درصد از ترافيك مناطق مركزي شهر كاهش يابد. محدوديت عبور و مرور در مركز شهر و پرداخت عوارض مربوط به آن، قرار است از هفت صبح تا هفت عصر اعمال شود. دوربين هايي نيز در سراسر اين محدوده نصب مي شوند كه قابليت خواندن شماره پلاك خودروها را دارند. قرار است مجوز ورود به محدوده طرح به صورت پيش فروش و همچنين در فروشگاه هاي سطح شهر عرضه شود. بيش از 250هزار برگه نظرسنجي نيز بين ساكنان محدوده طرح و كساني كه در مرز اين محدوده سكونت دارند، توزيع شده است و اين طرح در صورت استقبال عمومي، از سال 2006 اجرا خواهد شد.
قرار است در شهر ناتينگهام انگليس نيز به تبعيت از لندن، عوارضي براي ورود به محدوده مركزي شهر تعيين شود. يكي ديگر از طرح هايي كه مديران شهري ناتينگهام مشغول مطالعه آن هستند، اخذ مبالغي از شركت هاي واقع در مناطق مركزي اين شهر، به ازاي هر جاي پاركي است كه اين شركت ها اشغال مي كنند.
محدوده طرح ترافيك سالهاست كه در شهر تهران نيز اعمال مي شود و به نظر مي رسد كه بدون اعمال چنين محدوديت هايي، وضعيت ترافيك شهر تهران در مناطق مركزي از وضعيت موجود نيز بحراني تر مي شد. در حالي كه در بيشتر شهرهاي دنيا فقط عوارضي را براي ورود به اين محدوده ها در نظر مي گيرند، در شهر تهران پس از يك تجربه ناموفق در زمينه فروش مجوز روزانه، تنها به خودروهاي واجد شرايط، مجوز سالانه فروخته مي شود. در حالي كه مي توان با مطالعه دلايل عدم موفقيت طرح فروش مجوز روزانه و بررسي و بازنگري شرايط و ضوابط صدور مجوز سالانه، گام ديگري درجهت بهبود و به روز كردن شرايط و مقررات پروژه طرح ترافيك برداشت، مي توان با استفاده از تجربه موفق شهرهاي ديگر دنيا در زمينه اعمال بعضي شيوه ها مانند پرداخت خودكار يا افزايش تصاعدي عوارض براي ورود به لايه هاي مركزي تر محدوده طرح نيز به موازات اجراي طرح هاي متنوع ديگر، وضعيت ترافيك تهران را بهبود بخشيد.

راه حلي براي كاهش ترافيك
به طور كلي عوارض مربوط به استفاده از جاده هاي شهري و بين شهري، امري كاملا عادي است كه در تمام دنيا رواج دارد، اما در برخي از كشورها، باتوجه به مشخصات جاده ها و با در نظر گرفتن ميزان رفت و آمد در آن مسيرها، عوارض متغيري را براي مناطق مختلف شهري در نظر مي گيرند. در برخي از شهرها مانند تهران كه با بحران ترافيك روبه رو هستند، فقط خودروهاي مجاز مي توانند وارد محدوده مركزي شهر شوند و در خيلي از شهرهاي ديگر نيز عوارض ويژه اي براي ورود به اين محدوده ها اختصاص يافته است.

آرش نهاوندي- زماني كه رئيس جمهور نيجر سازمان هاي امدادرسان را به اغراق گويي درباره بحران سوءتغذيه در اين كشور متهم مي كرد، هيچ گاه تصور نمي كرد كه با واكنش ناگهاني و شتابزده از سوي رسانه هاي غربي مواجه شود.
خبرنگاران رسانه هاي ياد شده، طي گزارش هاي مداخله جويانه اي مدعي شدند كه رئيس جمهور، دستان روزي دهنده مردم كشورش را گاز مي گيرد.
تعدادي از كارشناسان نيز طي ادعاهايي ايراد اتهامات از سوي رئيس جمهور نيجر عليه سازمان هاي امدادرسان را در راستاي سرپوش گذاشتن بر ضعف ها و ناكامي هاي دولت اين كشور در امر مبارزه با سوءتغذيه قلمداد كرده اند.
اما طبق گفته برخي ديگر از كارشناسان ارشد، نكته جالبي در سخنان ممدو نانجا رئيس جمهور نيجر نهفته است.
بنابر اعتقاد اين كارشناسان ممكن است او اين سخنان را از جهت سرپوش گذاشتن بر مسائل موجود بيان كرده باشد، اما اگر از زاويه ديگري سخنان رئيس جمهور نيجر را مورد بررسي قرار دهيم، متوجه مي شويم كه او به حقيقت اسفباري نيز در رابطه با نحوه كمك رساني خارجي به مردم نيجر اشاره كرده است.
پروفسور ويليام ايسترلي، از استادان دانشگاه نيويورك در اين باره مي گويد: تصور مي كنم سازمان هاي غيردولتي (NGOS) و رسانه هاي گروهي كشورهاي ثروتمند، بسيار سطحي با مسئله برخورد كرده و تصوير غير شفافي از مسئله ارائه داده اند؛ همانگونه كه پيش از آن نيز بحران سوء تغذيه در نيجر را جدي نگرفته بودند.
طي سال جاري در برخي از مناطق نيجر، قحطي و سوءتغذيه رخ داد كه در حال حاضر با پايان گرفتن فصل گرما و رسيدن كمك هاي جهاني، بحران سوءتغذيه رو به كاهش است.
به رغم آنكه نيجر در حال گذراندن دوران فاجعه باري نيست كه به طور ناگهاني گريبانگير اين كشور و مردم آن شده باشد، اما تداوم روند تغذيه نامناسب در نيجر، سبب شده است تا مردم نسبت به افزايش قيمت مواد خوراكي بي توجه بمانند.
ايسترلي در ادامه مي افزايد: با انتشار گزارش هاي تصويري از وقوع قحطي در نيجر كه افزايش آگاهي جامعه بين المللي از وقوع فجايعي اينچنيني در كشورهاي آفريقايي را در پي داشته، ميزان كمك ها از سوي NGOها نيز فزوني يافته است.
اما انتشار گزارش تصويري از كودكان قحطي زده صورت مسئله را پاك نمي كند و در نتيجه همچنان مسائل زيربنايي لاينحل باقي مي ماند.
نوني واكس، يكي از مقامات برنامه توسعه غذايي سازمان ملل نيز ضمن موافقت با اظهارات ايسترلي مي گويد: نگراني من در اين مسئله نهفته است كه اين كمك ها در دو حالت خلاصه شده اند؛ يا افراد از كمك هاي انسان دوستانه بهره مند مي شوند يا اينكه اصلا هيچ كمكي دريافت نمي كنند. در واقع به نظر مي رسد كه حد وسطي در اين ميان وجود نداشته باشد.
ايسترلي نيز در اين باره مي گويد: كمك هاي خارجي در حد انتظار نيستند و اين مسئله اي است كه امدادرساني در نيجر را بسيار كمرنگ جلوه داده است.
او مي افزايد: در واقع امدادرساني و پخش كمك هاي انسان دوستانه زمان زيادي مي برد و در برخي از موارد تاخيرهايي نيز در اين زمينه وجود دارد كه منجر به دير رسيدن كمك ها به دست مردم مي شود. در پاره اي از اوقات، كمك ها در قالب مواد خوراكي پس از پايان قحطي به مناطق بحران زده ارسال مي شوند.
اين مسئله در نيجر نيز رخ داده است؛ نيجري كه حتي در ابتداي امر نسبت به وضعيت بحراني آن نيز توجه چنداني نشد.
در صورتي كه وقت زيادي صرف عكس گرفتن از كودكان قحطي زده نشود، امكان دارد با صرفه جويي زماني بتوان زندگي هاي بسياري را نجات داد.
در سال 2002 نيز جهان شاهد چنين وضعيت اسفباري در مناطق جنوبي آفريقا بود.
در آن زمان سازمان ملل متحد طي گزارشي نسبت به وخامت اوضاع در منطقه و در آستانه مرگ قرار گرفتن ميليون ها نفر خبر داده بود. در پي انتشار گزارش ياد شده از سوي سازمان ملل، جامعه بين الملل به جاي ارسال سريع كمك هاي انسان دوستانه به جنوب قاره آفريقا، تعدادي عكاس را براي تصويربرداري از كودكان و نوزادان قحطي زده به منطقه اعزام كرد.
در آن زمان ايالات متحده با كمي تاخير مقدار زيادي ذرت به زامبيا صادركرد. اما مسئولان زامبيايي كه از كيفيت و ژنتيك بودن اين محصولات بيم داشتند آن را بازگرداندند و ورود كمك هاي جهاني به كشورشان را ممنوع كردند.
اما در آن زمان اتفاق غريب و جالبي رخ داد: ممنوع كردن ورود كمك هاي جهاني هيچ تاثيري بر اوضاع نگذاشت.
گاي اسكات، وزير سابق كشاورزي زامبيا در اين باره مي گويد: مسئله قحطي سراسري نبود، بلكه تنها در پاره اي از مناطق مشكل تغذيه وجود داشت كه آن را خود دولت زامبيا نيز مي توانست حل كند.
وابستگي
در واقع اين غربي ها هستند كه تلاش دارند تاثير كمك هاي خود را به طور اغراق آميزي مثبت جلوه داده و با مطرح كردن ادعاهايي واهي، بر تاثير مخرب آن سرپوش بگذارند.
ايسترلي در اين باره مي گويد: غيرمنطقي است اگر تصور كنيم، پرشدن بازار از انواع و اقسام خوراكي ها سبب پايين آمدن قيمت اغذيه مي شود. جيمز شيكواتي، رئيس شبكه اقتصادي مناطق آفريقا كه يك NGO محسوب مي شود، گفت: ارسال كمك هاي خارجي به كشورش در دهه 1990 توليدات داخلي را نابود كرد و كشور را بيش از گذشته به خارجي ها وابسته ساخت. او مي گويد: در واقع دولت هاي آفريقايي به جاي انجام اصلاحات گسترده در ساختار اقتصادي، از خارج كمك دريافت مي كنند.
چه كار بايد كرد؟
ايسترلي و ساير كارشناسان به هنگام ارائه راه حل منطقي براي پايان دادن به بحران هاي جاري در آفريقا، ضمن آنكه مخالفت خويش را با قطع كردن كمك هاي خارجي اعلام مي كنند، معتقدند از چند راه ديگر نيز مي توان به مشكلات و نابساماني هاي موجود در قاره سياه خاتمه داد.
- ارائه مشوق به مزرعه داران.
- كسب اطمينان از قطع كمك هاي خارجي به هنگام بهبود وضعيت.
- پرداخت كمك هاي نقدي به جاي غذا.
اما ايسترلي معتقد است كه بهترين كار براي كاهش موانع موجود، تمركز بر حل مسائلي است كه در دراز مدت سبب بروز قحطي در آفريقا مي شوند و نه تمركز بر حل بحران هايي كه به طور ناگهاني پديد مي آيند.

عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز خبر اول خود را به حمله نظامي به شهر تل عفر اختصاص داده است. تل عفر يكي از نقاط استقرار شورشيان عراقي است و بعد از حمله نظامي به اين شهر، بسياري از غيرنظاميان در اين شهر كشته و زخمي شده  و اين شهر در معرض يك فاجعه انساني قرار گرفته است. بنابر گزارش روزنامه عرب نيوز، تعداد كشته شده ها در اين حمله نظامي به 150 نفر رسيده است.
لس آنجلس تايمز
روزنامه لس آنجلس تايمز از پيشرفت بازسازي ها در نيواورلئان خبر داد. بعد از گذشت دو هفته از توفان كاترينا هنوز اكثر قسمت هاي شهر در زير آب قرار دارند. مقامات نيواورلئان اعلام كرده اند، اميدوارند بتوانند ظرف مدت يك ماه، آب جمع شده در شهر را تخليه كنند. قبل از اين، مقامات دولتي زمان لازم براي اين كار را سه ماه تخمين زده بودند.
ژورنال دوديمانش
روزنامه فرانسوي زبان ژورنال دوديمانش از شروع به كار دوباره ژاك شيراك، رئيس جمهوري فرانسه خبر داده و از ديدار او با نخست وزيرش دومينيك دوويلپن و وزير كشورش نيكولا ساركوزي نوشته است.
شيراك كه به خاطر وضعيت جسماني اش قادر به شركت در اجلاس سازمان ملل در نيويورك نيست، دوويلپن را مامور كرده تا سخنراني او در مورد وضعيت عراق و فقر در جهان را بخواند. ديدار او با ويلپن نيز بيشتر به همين موضوع اختصاص داشت.
اوژوردويي
اوژوردويي (امروز) از بالا رفتن قيمت آب در فرانسه خبر داده است. از 10 سال پيش تاكنون قيمت آب در فرانسه 38 درصد افزايش يافته و به نظر مي رسد اين روند در آينده به مراتب بدتر شود. قرار است هر آپارتماني مجهز به يك كنتور مجزا شود تا مقدار مصرف به طور دقيق تر مشخص شود و هم اكنون شهروندان نگران هزينه هاي جانبي نصب لوازم جديد هم هستند.

سينا خاكياني- آتن پايتخت اساطير و افسانه هاست؛ شهري با قدمتي چندين هزار ساله كه همه جاي آن از تاريخ كهن بشري حكايت مي كند.
آتن شهري زيبا و تماشايي و پر از باغ هاي سرسبز و پارك هاي ديدني است. تقريبا تمام خانه هاي آتن بالكن هاي كوچكي دارند كه ساكنان آنها، گلدان هاي كوچك شمعداني شان را در  آنجا نگهداري مي كنند و خيابان هاي آتن با درختان مركبات و بخصوص پرتقال زينت داده شده است. اينجا پايتخت يونان است. شهري كه 428 كيلومترمربع مساحت و نزديك به 3 ميليون نفر جمعيت دارد.
آب و هواي آتن كاملا مديترانه اي است؛ تابستان ها در اين شهر واقعا غيرقابل تحمل و برعكس در زمستان، هوا دلپذير و مطبوع است. بهترين زمان براي سفر به آتن، بهار و اواخر پاييز است. فراموش نكنيد كه هرگز در تابستان به اين شهر سفر نكنيد، مگر اينكه بخواهيد جهنم را روي زمين تجربه كنيد! در اكثر روزهاي تابستان، دماي هواي آتن بيش از 40 درجه سانتيگراد است و در اين روزها حتي بسياري از فعاليت هاي عادي و روزمره هم غيرممكن به نظر مي رسند. اگر به فكر صرفه جويي در هزينه هاي سفر هستيد، مي توانيد زمستان به آتن سفر كنيد. هزينه هاي اسكان در اين فصل به مراتب كمتر از ديگر فصول سال است و به جز روزهاي باراني اش، زمان مناسبي براي گردش در آتن محسوب مي شود. علاوه بر اين، تعداد گردشگران در زمستان، كمتر از بهار و پاييز است و بنابراين فرصت خواهيد داشت تا با آرامش كامل از تمام نقاط ديدني شهر ديدن كنيد.
آتن پر از ديدني هايي است كه شايد ديدن همه آنها روزها وقت لازم داشته باشد. علاوه بر اين، خيابان هاي شهر هم به قدر كافي براي گردشگران جذاب هستند و هر كدام از آنها با فروشگاه هاي ديدني و كافه ها و رستوران هاي شان مي توانند ساعت ها هر گردشگري را سرگرم كنند. غذا خوردن در رستوران يكي از رسوم مهم مردم آتن است و خيابان هاي شهر پر از رستوران هاي متنوع به سبك هاي سنتي و مدرن هستند. بنابراين هر سليقه اي كه در انتخاب غذا داشته باشيد، مطمئنا در آتن گرسنه نخواهيد ماند.
مردم آتن نسبت به بسياري ديگر از شهرهاي اروپايي، جشن ها يا فستيوال هاي كمتري برگزار مي كنند. هر سال در ششم ژانويه، مردم آتن مراسمي را با نام عيد ظهور حضرت مسيح برگزار مي كنند. عيد پاك، روز استقلال (25 مارس) روز كارگر(يك مي) و عيد سنت استفان (26 دسامبر) از ديگر روزهايي هستند كه مردم آتن آنها را جشن مي گيرند.
اگر اين اشتباه بزرگ را مرتكب شديد و در تابستان به آتن سفر كرديد، مي توانيد در سواحل اين شهر شنا كنيد تا بلكه براي دقايقي بتوانيد گرماي طاقت فرساي هوا را فراموش كنيد.
در آتن تقريبا هيچ استخر عمومي وجود ندارد و به جز سواحل شهر و استخرهاي هتل هاي آن، جاي ديگري براي شنا پيدا نخواهيد كرد.
ديدني ها
آكروپليس: در يونان چندين آكروپليس ديگر هم وجود دارد، ولي معروف ترين آنها بنايي است كه در آتن و بر فراز اين شهر ساخته شده است.
پرستشگاه زئوس: اين معبد بزرگترين پرستشگاه باستاني يونان است. 104 ستون بلند به ارتفاع 17 متر داشته كه در حال حاضر فقط 15 تاي آنها باقي مانده اند.
بازار قديمي آتن: در گذشته تمام خيابان هاي شهر به اين محل ختم مي شد كه مركز اقتصادي، سياسي و تجاري شهر به شمار مي رفت. در همين بازار قديمي بود كه سقراط فلسفه اش را براي ديگران توضيح مي داد!
موزه بناكي: اين موزه دراصل محل سكونت خانواده اي به نام بناكي بوده است كه در سال 1931 آن را به دولت يونان اهدا كرده اند. اين موزه مملو از آثار ارزشمند تاريخي و اشياي قيمتي است كه اين خانواده از اقصي نقاط جهان جمع آوري كرده بوده اند.
حمل و نقل
هواپيما: آتن از پررفت وآمدترين شهرهاي اروپا است و هر روز پروازهاي بسياري از نقاط مختلف جهان در فرودگاه اين شهر به زمين مي نشيند. فرودگاه مدرن و تازه تاسيس آتن در 27 كيلومتري شرق آن ساخته شده است و براي كساني كه براي اولين بار به اين شهر سفر مي كنند در حكم يك موزه ديدني است. اين فرودگاه در ماه مارس سال 2001 افتتاح شده و از آن زمان به بعد مسافران آتن، سفرهاي راحت تري را تجربه مي كنند.
براي دسترسي به فرودگاه مي توانيد از خطوط مترو شهر استفاده كنيد كه مستقيما به سمت فرودگاه آتن حركت مي كنند. همچنين اتوبوس هاي 95 E و 69E هم مخصوص جابه جايي مسافران از مركز شهر به فرودگاه و بالعكس هستند.
كشتي: از بندر آتن سرويس  هاي منظمي براي كشورهاي ايتاليا و تركيه در رفت وآمد هستند. اگر قصد ترك آتن از طريق آبهاي آزاد را داريد، برنامه حركت كشتي ها يا قايق هاي مسافربري را از مراكز مخصوص گردشگران كه در سطح شهر قرار دارند، تهيه كنيد.
قطار: آتن دو ايستگاه راه آهن به نام هاي لاريسيس و پلوپونيس دارد كه در فاصله يك كيلومتري يكديگر قرار دارند و از طريق آنها مي توانيد به بسياري از نقاط اروپا از جمله تركيه، بلغارستان، مقدونيه و همچنين اروپاي شمالي دسترسي داشته باشيد.
اتوبوس: آتن دو ايستگاه اتوبوس داخل شهري و يك ايستگاه مخصوص سفرهاي برون مرزي دارد. اگر براي رفتن به آتن بخواهيد از اتوبوس استفاده كنيد، بهتر است اول خودتان را به تركيه، بلغارستان يا آلباني برسانيد، چرا كه از اين كشورها راحت تر مي توانيد اتوبوس هايي با مقصد آتن پيدا كنيد.
دوچرخه: دوچرخه تقريبا در آتن بلااستفاده است. ترافيك سنگين و ديوانه كننده خيابان هاي شهر از يك سو و آلودگي هواي شهر از سوي ديگر دوچرخه را به وسيله اي بلااستفاده در اين شهر تبديل كرده است. اگر خيلي به دوچرخه سواري علاقه داشته باشيد، مي توانيد با قطار، خودتان را به يكي از شهرهاي اطراف آتن برسانيد و آنجا از دوچرخه سواري در هواي پاك لذت ببريد.