چرا گربه ها شيريني نمي خورند؟
دانشمندان به علت اينكه چرا گربه ها، خوردن گوشت و ماهي را به هر چيز ديگري ترجيح مي دهند، پي بردند. علت اينكه گربه ها نمي توانند غذاي شيرين را تشخيص دهند، اين است كه در ژن كليدي كه براي گيرنده هاي طعم و مزه برنامه ريزي مي كنند، نقصي وجود دارد. تجزيه هاي مولكولي نشان مي دهد كه در گربه هاي بزرگ، يك ژن معيوب وجود دارد كه به صورت تعجب آوري باعث تكامل رفتار گوشتخواري آنها مي شود. براي سالهاي متمادي، اينكه چرا گربه هاي اهلي و وحشي مثل شيرها، ببرها و پلنگ ها از غذاهاي شيرين مزه متنفرند، براي دانشمندان سئوال برانگيز بود. تنفر از غذاهاي شيرين مزه در پستانداران غيرمعمول است، بنابراين دانشمندان آمريكايي و انگليسي تصميم گرفتند كه اين معماي مهم را حل كنند.
محققان با بررسي DNA دو گربه پي بردند كه علت اينكه گربه ها به غذاهاي شيرين توجهي نمي كنند، اين است كه نمي توانند غذاهاي شيرين را بچشند و در مجموع مزه شيرين براي آنها بي معني است. تحقيقات همچنين تاثير ژنتيك روي چشايي انسان ها و جانوران كه نقش واحدي در انتخاب غذا و تغذيه بازي مي كند را بررسي مي كنند. احتمالا همگي ما انسان ها، اختلافات شخصي در ژن هاي گيرنده چشايي مان داريم كه روي تغذيه مان اثر مي گذارد، پس چرا گربه ها اين اختلاف را ندارند؟!
فيل هاسوار برتخت
زيست بانان كنيايي مجددا شروع به جابه جايي فيل ها كردند. دولت كنيا با استفاده از بودجه تحويل گرفته شده از WWF (صندوق جهاني حفاظت از حيات وحش)اقدام به جابه جايي فيل ها كرده است. طبق اين برنامه، 50 راس از 400 فيل در نظر گرفته شده توسط ماشين هاي بزرگ تخت دار، از منطقه اي شلوغ و پرخطر به مناطق تحت كنترل و خلوت تر انتقال داده شده اند. پارك ملي شيمبا حدود 600 فيل دارد كه اين جانوران مدتي است به وسيله خراب كردن مزارع و صدمه زدن به مردم در نواحي روستايي و شلوغ، باعث دردسر شده اند.
با رشد بيش از اندازه جمعيت انساني كنيا و هجوم به سمت نواحي خلوت و پارك هاي ملي براي زراعت و زندگي، رودررويي انسان ها و فيل ها بسيار زياد شده است. به گفته سخنگوي سازمان حيات وحش كنيا، اين سازمان تاكنون 50راس از اين فيل ها را از پارك ملي شيمبا به 218 مايل دورتر در شمال پارك ملي تساوا انتقال داده است.
هنگامي كه در 25 آگوست، اولين ماشين حمل اين غول هاي دنياي جانوران، درزيروزن يك فيل نر شكسته شد، WWF و دولت كنيا بودجه 2/3 ميليون دلاري براي اين طرح در نظر گرفتند. وزن اين فيل 22ساله مشخص نيست، ولي براي جابه جا كردن آن به ماشين ديگر، 20 مرد تلاش كردند. اكنون با برنامه ريزي دقيق تر، طرح جابه جايي هر 400فيل در حال اجراست.
كاني ماينا، رئيس اين طرح مي گويد: طبق برنامه ريزي ما اين طرح 80 روز طول مي كشد ولي اميدواريم در عمل زودتر تمام شود. پارك ملي تساوا 10397 فيل دارد كه اين عدد در سال 1972 به 25268 عدد هم مي رسيد. البته اكنون اين پارك زيرنظر حيات وحش كنياست و شكارچيان غيرمجاز نسبت به پارك ملي شيمبا كمترند.
در اواخر دهه 80 و اوايل دهه 90ميلادي، شكارچيان غيرمجاز به صورت مخفيانه به شكار فيل هاي پارك ملي تساوا پرداختند كه باعث كم شدن ناگهاني فيل ها شد.
در سال 1989 با زير نظر گرفتن اين پارك توسط دولت كنيا، شكار فيل ها به مرور زمان كمتر و كمتر شد. به گفته كاني ماينا، فيل هاي رها شده در اين ناحيه زير نظر گرفته شده اند و مشخص شده كه آنها زندگي راحتي در خانه جديد خود دارند!
اين فيل ها توسط تفنگ هاي بيهوشي براي سفر 8 ساعته خود آماده مي شوند. فيل هاي حمل شده بايد به صورت خانوادگي حمل شوند تا كوچكترها در خانه جديد تحت حمايت مادران خود باشند.
قطب نماي مرغ هاي خانگي هنوز كار مي كند
پرنده شناسان از مدت ها قبل، به اين نكته پي برده بودند كه پرندگان مهاجر در هنگام ييلاق و قشلاق از ميدان مغناطيسي زمين براي جهت يابي استفاده مي كنند.
اما تلاش محققان براي آنكه بتوانند اين پرندگان را به گونه اي تربيت كنند كه در برابر ميدان مغناطيسي مصنوعي درون محيط آزمايشگاه واكنش نشان دهند تاكنون بي نتيجه مانده بود.به گزارش ايرنا، پژوهشگران استراليايي كه در دانشگاه نيوانگلند در شهر آرميدل در استراليا به كاوش اشتغال دارند با استفاده از دو ابتكار تازه به موفقيتي دست يافته اند كه ديگر همكارانشان در نقاط مختلف جهان تاكنون از آن محروم بوده اند. فريئر و همكارانش يك توپ كوچك قرمز را از بدو تولد در اختيار جوجه هاي كوچك مرغان خانگي قرار دادند و به آنها ياد دادند كه با اين توپ ها ارتباط عاطفي برقرار كنند و هرجا كه توپ ها پرتاب مي شوند به دنبال آنها بروند و آنها را پيدا كنند. در جريان اين جست وجو، محققان با تغيير دادن ميدان مغناطيسي موجود در محيط به اين نكته پي بردند كه جوجه مرغ هاي خانگي مسير جست وجوي خود را بر اساس جهت ميدان تنظيم مي كنند.اهميت اين كشف جديد در آن است كه روشن مي سازد به رغم هزاران سال كه از اهلي و خانگي شدن مرغان گذشته است، قطب نماي درون بدن آنها هنوز همانند پرندگان مهاجر نسبت به تغييرات ميدان مغناطيسي در محيط اطراف حساس است.