جواد نصرتي
پديده يا بلاي طبيعي
پديده هاي زمين شناختي كه ما اكثرا آنها را بلاياي طبيعي مي خوانيم، يكي از نشانه هاي حيات در سياره ما هستند به گونه اي كه در منظومه شمسي فقط زمين فعاليت هاي زمين شناسي دارد. با اين حال نحوه مواجهه با اين پديده ها براي بشر بسيار مهم است. فعلا بشر به چنان پيشرفتي
دست نيافته است كه از بروز اين پديده ها جلوگيري كند، اما اگر بتواند خود را براي مقابله با اين پديده ها آماده كند، مطمئنا ديگر آنها را بلاي طبيعي نخواهد خواند.
بدون شك طي چندين سال گذشته يكي از تلخ ترين حوادثي كه در آمريكا اتفاق افتاده، حوادث يازدهم سپتامبر سال 2001 بوده، اما در كنار آن، حوادث غم بار ديگري هم در ايالات متحده اتفاق افتاده كه مهمترين آنها بدون شك توفان استوايي كاتريناست. اين دو واقعه در موارد چنداني تاثيرات مشابهي بر وضع زندگي مردم آمريكا گذاشته اند و هر دو مديريت دولتي و سياسي رهبران ايالات متحده را به چالش كشيده اند، اما در اين بين تفاوت اساسي و عمده اي بين اين دو حادثه وجود دارد؛ حوادث 11 سپتامبر ناشي از تفكر عده  خاصي از انسان ها بود، اما توفان كاترينا را مي توان نمود قهر طبيعت دانست. بادهايي به سرعت 140 مايل بر ساعت (225 كيلومتر بر ساعت) و موج هاي دريايي به ارتفاع 5 تا 9 متر كه در ساعت 6:10 به وقت محلي در تاريخ 29 آگوست يكباره شهر نيواورلئان را زير و رو كردند را فقط مي توان نشانه اي از قدرت اعجاب برانگيز طبيعت دانست. در اينجا، خشم طبيعت ديگر زلزله نبود كه خانه ها را ويران و شهرها را با خاك يكسان كند كه آب، مايه حيات تير خلاص انسان هايي شد كه مقهور خشم كاترينا شدند. پس از توفان، 80 درصد شهر نيواورلئان را آبي به ارتفاع 8 متر فرا گرفته بود. محدوده اي كه كاترينا آن را كاملا ويران كرده است 90 هزار مايل مربع، يعني هم اندازه مساحت انگلستان است. هزاران نفر كشته و زخمي شده  و بيشتر از نيم ميليون نفر خانه هاي خود را از دست داده اند و تاكنون خسارت هاي مالي كاترينا 100 ميليارد دلار برآورد شده و مسبب اين خسارات فراوان مالي و جاني فقط يك پديده طبيعي بوده است؛ پديده اي به نام توفان و توفاني به نام كاترينا.
پيدايش توفان
يك توفان استوايي بيش از آنكه مي توان متصور شد، پرقدرت است و به همين نسبت بزرگ؛ گاهي قطر يك توفان (گردباد) به 120 تا 140 مايل هم مي رسد. درزبان انگليسي به اين نوع توفان Hurricane مي گويند كه از نام خداي توفان بوميان آمريكا گرفته شده است.
يكي از مشخصه هاي توفان هاي استوايي، منطقه مركزي آرام كم فشار آنهاست كه قطري بين 12 تا 60 مايل دارند و به عنوان چشم  توفان شناخته مي شود. اين نوع توفان، همان طور كه از اسم آن برمي آيد، در مناطق استوايي اتفاق مي افتد و در مناطق مختلف اطراف خط استوا با نام هاي متفاوتي شناخته مي شود. در مناطق اقيانوس آرام و جنوب شرق آسيا اين توفان را با نام تايفون مي شناسند و در اقيانوس هند به سايكلون معروف است.
همان طور كه پيشتر اشاره شد، اين توفان ها بسيار پرقدرت هستند، به گونه اي كه يك توفان استوايي در طول مدت عمر خود به اندازه 10 هزار بمب هسته اي از خود انرژي آزاد مي كند.
اولين جرقه براي پيدايش توفان هاي استوايي، توفان ها و رعد و برق هايي هستند كه روي آبهاي گرم مناطق استوايي اتفاق مي افتند. توفان هاي استوايي فقط در شرايطي به وجود مي آيند كه گرماي آب سطح دريا بيشتر از 27 درصد سانتي گراد و محيط اطراف آرام باشد. اين شرايط ويژه در نيم كره شمالي فقط از ماه ژوئن تا نوامبر امكانپذير است. در اين شرايط مقادير بسيار زيادي آب، بخار شده و به ابر تبديل و باعث بارش هاي فراواني  شده و همين امر باعث آزاد شدن گرما در محيط مي شود. توفان هاي استوايي هم تركيب همين انرژي (گرماي) آزاد شده با گردش زمين هستند.
هنگامي كه در ابتدا مقاديري از آب سطح دريا شروع به بخار شدن و در نتيجه بالا رفتن مي كند، منطقه كم فشاري ايجاد مي شود. به دليل وجود اين منطقه كم فشار هواي ديگر مناطق به صورت باد به اين منطقه گسيل مي شوند. اين گردش هوا باعث جذب جريان هاي هوايي بيشتري از سطح دريا كه به صورت بخار آب هستند شده و اين كار آنقدر ادامه پيدا مي كند كه توفان استوايي در عظيم ترين حالت شكل بگيرد. حتي پس از پيدايش توفان هم چرخه هوا قطع نمي شود، چون در اين حالت هواي سرد از طريق چشم توفان به سطح اقيانوس و اطراف توفان مي رسد. تا اين جاي كار توفان استوايي هيچ خطري را متوجه كسي نمي سازد، اما وقتي سرعت اين توده هواي مرطوب، نرم و خاكستري به 23 مايل بر ساعت مي رسد، ماهيت غيرقابل پيش بيني توفان رومي شود. هواشناسان به اين حالت توفان ها جبهه كم فشار مي گويند. توفان كاترينا هم به همين حالت در تاريخ 23 آگوست در جنوب غربي باهاماس پديد آمد و هواشناسان به آن لقب جبهه كم فشار استوايي 12 دادند.

نيروي كوريوليست
اگر اين پروسه آب و هوايي كمي دورتر از خط استوا – مثلا 10 درجه عرض شمالي – اتفاق بيفتد، نيروي كوريوليست (Coriolist) به همراه گردش زمين، سيستم آب و هوايي دواري كه بادهاي آن به داخل زبانه مي كشند را ايجاد مي كند.
اين سيستم دوار در نيم كره شمالي برخلاف عقربه هاي ساعت مي چرخد و در نيم كره جنوبي در جهت عقربه هاي ساعت. در تعيين جهت توفان ها، نقش اساسي و اصلي برعهده گردش زمين است؛ به همين خاطر در اقيانوس اطلس شمالي توفان ها به سمت غرب يعني آمريكاي مركزي و شمالي، حركت مي كنند. به محض اينكه سرعت بادها به 39 مايل بر ساعت مي رسد، جبهه هاي كم فشار استوايي به توفان هاي استوايي تبديل مي شوند. در اين موقع دانشمندان براي توفان ها يك نام انتخاب مي كنند؛ مانند گيلبرت، ايوان، كاترينا يا افليا. هنگامي كه سرعت يك توفان استوايي به 74 مايل بر ساعت مي رسد به آن توفان استوايي نوع اول مي گويند. جبهه كم فشار استوايي 12 در تاريخ 24 آگوست به توفان استوايي كاترينا تبديل شد و
همين طور كه به سمت شمال غرب يعني باهاماس پيش مي رفت بر قدرت آن افزوده مي شد. سپس در ساعت 18:30 به وقت محلي در همان روز، هنگامي كه در منطقه جنوب كاليفرنيا وارد شد، تبديل به توفان استوايي نوع اول شد.
در طول هفت ساعتي كه كاترينا در كاليفرنياي جنوبي قرار داشت، انرژي آن بتدريج كاهش يافت، چون ديگر نمي توانست گرما جذب كند و از دريا هوا بمكد. هواشناسان در اين حالت به اصطلاح مي گويند: توفان بخار از دست مي دهد .
اما اين حالت بزودي، يعني هنگامي كه كاترينا از روي خليج مكزيكو عبور مي كرد و از دماي آبهاي سطحي دريا تغذيه مي كرد، برطرف شد و دوباره قدرت و انرژي آن افزايش يافت. كاترينا سپس سريعا به سمت شمال غرب تغيير مسير داد و در بعد از ظهر 26 آگوست به ويژگي هاي يك توفان سهمگين دست يافت.
امواج توفاني
در چند روز بعد، ديگر كاملا مشخص شده بود كه كاترينا در حال حركت به سمت مي سي سي پي و لوئيزيانا است و در همين حال قدرت و انرژي آن شديدا در حال افزايش بود. بالاخره كاترينا در ساعت 6:10 به وقت محلي در تاريخ 29 آگوست به صورت يك توفان نوع چهارم به لوئيزيانا رسيد.
سرعت يك توفان هنگامي كه به سرعت 96 ساعت بر مايل مي رسد، به توفان نوع دوم تبديل مي شود. اگر سرعت آن به 111 مايل برساعت برسد، به آن توفان نوع سوم مي گويند يا اگر همانند كاترينا به سرعت 131 مايل بر ساعت برسد به توفان نوع چهارم تبديل مي شود. اما اين پايان كار توفان هاي استوايي نيست. آخرين نوع توفان كه مخرب ترين و سهمگين ترين توفان دنيا محسوب مي شود، توفان نوع پنجم است كه سرعت آن 155 مايل بر ساعت است. كاترينا پيش از اينكه به منطقه لوئيزيانا برسد براي مدتي به توفان نوع پنجم تبديل شد، اما هنگامي كه به لوئيزيانا رسيد، همان طور كه گفته شد، توفان نوع چهارم بود.
بيشترين ميزان خسارات كاترينا بر اثر باران هاي سيل آسا و بادهاي بسيار تند به وجود آمدند، اما در سواحل خليج مكزيكو و رودخانه مي سي سي پي، امواج سهمگين توفاني هم باعث پديد آمدن خسارت هاي زيادي شدند. امواج توفاني، موج هاي عظيم و سونامي مانندي هستند كه به دليل وجود منطقه بسيار كم فشار چشم توفان پديد مي آيند. اين منطقه كم فشار به درون آب كشيده مي شود و امواجي به طول 4متر ايجاد مي كند.
كاترينا پس از اينكه به درون خشكي كشيده شد و منابع بخار و حرارت دريايي را از دست داد، ضعيف شد. طبق گزارش ها اين توفان در كلاركزويل تنسي به جبهه كم فشار تبديل شد و آخرين بار در 30 آگوست در كبك كانادا ديده و پس از آن دوباره به نسيم هاي روح بخش دريايي تبديل شد.

طبق برنامه ريزي هاي سازمان فضايي ملي آمريكا (ناسا)، قرار است اين سازمان تا پايان دهه آينده، دوباره فضانوردان را به سطح ماه ارسال و سري جديد كاوش هاي خود را آغاز كند. اما سري جديد كاوش هاي فضانوردان، هدفي فراتر از ماه دارد و اين برنامه كاوش ماه، درواقع پيش زمينه اي است براي ارسال فضانوردان به مريخ و فراتر از آن.
اين پروژه فضايي قرار است بزودي با توليد يك فضاپيماي جديد و مدرن شروع شود. اين فضاپيما كه در ادامه سري برنامه هاي آپولو – اولين فضاپيمايي كه توانست فضانوردان آمريكايي را به ماه ببرد- است، يكي از مدرن ترين فضاپيماهايي است كه تاكنون ناسا ساخته و چندين كاربري متفاوت دارد كه از آنها مي توان علاوه بر سفر به ماه، به حمل خدمه و تجهيزات به ايستگاه بين المللي فضايي اشاره كرد.
قرار است طراحي خارجي اين فضاپيما همانند كپسول آپولو باشد، اما با اين تفاوت كه اين فضاپيما سه بار بزرگتر از نمونه هاي مشابه قبلي است و اين اجازه را به فضانوردان مي دهد كه به يكباره به ماه سفر كنند.
منبع تامين انرژي اين فضاپيما، پنل هاي خورشيدي است و سوخت هر دو كپسول و لونارآن متان مايع است. استفاده از متان در اين فضاپيما بسيار هوشمندانه و جالب است، چون مسئولان ناسا به فكر روزي هستند كه بر سطح مريخ فرود خواهند آمد و خواهند توانست از منبع سرشار متان موجود در اتمسفر مريخ استفاده كنند.
طراحي فضاپيما به گونه اي است كه پس از آنكه به وسيله چترهاي ويژه روي سطح ماه فرود آمد، به آساني توسط ناسا دوباره به پرواز درآيد و به زمين بازگردد. از آنجا كه اين فضاپيما داراي دو لونار براي فرود آمدن است، در قياس با آپولو تعداد بيشتري فضانورد (دو برابر ماموريت هاي آپولو) به ماه حمل مي كند و با توجه به فضاي داخلي آن، فضانوردان مي توانند مدت بيشتري (4 تا 7 روز) در ماه بمانند. يكي از مشكلات آپولو اين بود كه فقط بايد در منطقه استوايي ماه فرود بيايد، اما اين فضاپيماي جديد با توجه به قدرت بسيار زياد آن مي تواند در هر جايي از ماه فرود بيايد.
سيستم پيش رانش اين فضاپيما كه كپسول را از زمين به فضا حمل خواهد كرد، بر پايه سيستمي طراحي شده است كه در حال حاضر شاتل ها را به فضا پرتاب مي كند. فضانوردان در يك شاتل كه فقط يك بوستر سوخت جامد خواهد داشت، قرار خواهند گرفت و منبع نيروي ديگري كه در واقع يك موتور شاتل است، اين پرتاب را پشتيباني خواهد كرد. تمام اين سيستم را يك سيستم پيش رانش دوم كه از يك جفت بوستر سوخت جامد بلندتر تشكيل شده است، حمايت خواهد كرد و هنگامي كه كپسول به فضا برسد، آن را در مدار
قرار خواهد داد. از اين سيستم يدكي مي توان همچنين براي حمل تجهيزات اضافي كپسول كه بايد به ماه - و احتمالا در آينده مريخ - حمل شوند، استفاده كرد. البته اين سيستم در صورت نياز مي تواند خدمه هم به فضا حمل كند. تمام اين سيستم، 10 بار امن تر از شاتل هاست، چون يك موشك اضطراري در بالاي سيستم قادر است در صورت بروز مشكل در پرتاب و بعد از آن، سريعا خدمه را از كل سيستم جدا كرده و از منطقه خطر دور كند. عامل ديگري كه امنيت كلي سيستم پرتاب را بالا برده، قرارگيري كپسول خدمه در نوك سيستم پرتاب است.قرار است اين فضاپيما طي 5 سال آينده، حمل خدمه و تجهيزات به ايستگاه بين المللي فضايي را شروع كند. فعلا در اين مرحله، شش پرتاب در سال براي فضاپيماي جديد در نظر گرفته شده است.

يواس اي تودي
يواس اي تودي خبر و عكس اول خود را به وقوع توفان ريتا در ايالت فلوريدا اختصاص داده است.
اين توفان با تندبادهايي با سرعت 100 كيلومتر سواحل فلوريدا را مورد حمله قرار داد. با نزديك شدن توفان استوايي ريتا به سواحل جنوبي آمريكا، تيم هاي مقابله با شرايط اضطراري يك بار ديگر عمليات تخليه ساكنان شهر سيل زده نيواورلئان را آغاز كرده اند. ريتا توفان درجه دو محسوب مي شود، توفان هاي استوايي به 5 درجه تقسيم مي شوند كه درجه يك ضعيف ترين آنهاست و درجه پنج قوي ترين.
عرب نيوز
روزنامه عرب نيوز ضمن اختصاص دادن عكس اول خود به ديدار علي عبدالله صالح، رئيس جمهور يمن با ملك عبدالله پادشاه عربستان سعودي، موضوع سخنان دكتر علي لاريجاتي دبير شوراي عالي امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران در واكنش به ادعاهاي مداخله جويانه سه كشور اروپايي در قبال پرونده هسته اي صلح آميز ايران را براي عنوان يكي از خبرهاي مهم خود برگزيده است. علي لاريجاني تاكيد كرده است: اگر غربي ها بخواهند با زبان زور با ما حرف بزنند در نگاه خود در همكاري با آژانس  تجديد نظر خواهيم كرد.
نيوزلند هرالد
روزنامه انگليسي زبان نيوزلند هرالدنيز مانند بسياري از روزنامه هاي پرتيراژ، موضوع پيامدهاي حمله ناجوانمردانه بريتانيايي ها به زندان در بصره را براي عنوان خبر و عكس اول خود برگزيده است. اين
در حاليست كه دولت عراق اعلام كرده است، تحقيقاتي را درباره حوادثي كه در بصره اتفاق افتاد و به يورش بي رحمانه نيروهاي بريتانيايي براي نجات دو سرباز خود انجاميد آغاز كرده است. سخنگوي نخست وزير عراق در اين باره گفت: بسيار اسباب تاسف است كه نيروهاي بريتانيايي براي نجات سربازان خود دست به چنين حمله اي بزنند.
نووهرالد
نووهرالد تيتر و عكس اول كاور اصلي خود را به وقوع توفان ريتا در آمريكا و عواقب آن اختصاص داده است. بر اساس پيش بيني هاي مركز ملي  هايكن آمريكا، ريتا پيش از رسيدن به سواحل جنوب آمريكا شديدتر شده و اواخر هفته جاري به تگزاس يا لوئيزيانا خواهد رسيد. ريتا با بادهايي به سرعت 160 كيلومتر در ساعت، بيشتر شمال كوبا و مجموعه جزاير جنوب ايالت فلوريدا موسوم به فلوريدا كيس را
در نورديده است. ده ها هزار نفر از ساكنان اين مناطق پيش از رسيدن توفان، خانه هاي خود را به مقصد مناطق امن ترك كرده بودند.

پروفسور احمد پارسا
پروفسور احمد پارسا، پدر علم گياه شناسي ايران است.
وي از نخستين پيشكسوتان و بنيانگذار گياه شناسي نوين ايران، علم گياه شناسي نوين ايران، نخستين استاد گياه شناسي دانشگاه تهران و نخستين ايراني بود كه كار تحقيق علمي  فلور (رستني ها) ايران را آغاز كرد و در نهايت دقت و ظرافت به انجام رساند. وي موزه علوم طبيعي ايران را بنيان نهاد و بزرگترين اثر او، تاليف كتاب فلور مستقل ايران به نام فلوردوايران به زبان فرانسه است. پروفسور پارسا بيش از 60 سال از عمر خود را به تحقيق و تفحص درباره طبيعت ايران پرداخت و پنج سال پيش، در سن 90 سالگي، در حالي كه هنوز به حرفه اش، سرزمينش و آثارش عشق مي ورزيد، با طبيعت و هر آنچه داشت وداع كرد. پروفسور پارسا در فاصله سالهاي 1321 تا 1329 شمسي، نخستين فلور مستقل ايران را به نام فلور دوايران به زبان فرانسه تاليف كرد كه در 5 جلد و بيش از 7هزار صفحه از سوي وزارت فرهنگ آن زمان منتشر شد.
كار تاليف فلور ايران با امكانات آن زمان، كاري بسيار بزرگ و سخت بود، اما دكتر پارسا، آن را با صبر و حوصله و تحمل مشقت هاي بسيار به پايان رساند. تاليف اين فلور در حالي انجام شد كه فلور بسياري از كشورهاي ما را خارجي ها مي نوشتند. حتي پيش از آن نيز، اتريشي ها و آلماني ها، فلور ايران را
جمع آوري مي كردند.
گونه هاي گياهي ايران، گاه از طريق تاجران اروپايي به اين كشورها منتقل مي  شد و بعد، از موزه هاي اين كشورها سر درمي  آورد و پروفسور پارسا در آن شرايط حس مي  كرد كه بايد كاري كند. شاگردان استاد معتقدند كه وي، زماني بتنهايي به اين كار پرداخت كه نه در دانشگاه تهران (تنها دانشگاه نوبنياد آن زمان) و نه در هيچ جاي ايران، هرباريوم، كتابخانه تخصصي، امكانات پژوهشي و همكاران علمي متخصص براي اين كار نبود.پروفسور پارسا براي انجام تحقيقات خود، بناچار از منابع و نوشته هاي گياه شناختي خارجي به ويژه فلورا ارينتاليس بواسيه و مجموعه هاي گرد آورنده دانشمندان و جهانگردان اروپايي بهره گرفت و براي اين كار، سالها تلاش كرد.
وي به مطالعه و تحقيق منابع خارجي اكتفا نكرد، بلكه بتنهايي يا به كمك دانشجويان و همكاران ايراني خود، به گردآوري نمونه هاي جديدي از فلور ايران پرداخت.
پروفسور پارسا در بررسي هاي خود در خارج و داخل كشور توانست، ترادف گياه شناختي بسياري از گونه هاي گياهي را نشان دهد و از تكرار آن، جلوگيري كند، چرا كه نمونه هاي گياهان ايران را گياه شناسان و پژوهشگران اروپايي در مدت حدود دوقرن و نيم از نواحي مختلف گرد آورده و بي توجه به كارهاي ديگران، مستقلا بررسي و نامگذاري كرده بودند و از اين رو نام هاي علمي مترادف بسياري در نوشته هاي گياه شناختي اروپاييان بود كه گمراه كننده بود.
دكتر احمد قهرمان استاد دانشگاه تهران و از شاگردان پروفسور پارسا در اين باره مي  گويد: اگر به عصري كه استاد پارسا كارهاي تحقيقاتي علمي  و پايه اي را براي تاليف فلور در ايران شروع كرد، توجه كنيم، مي بينيم كه آغاز اين كار بزرگ با چه دشواري ها و مشكلاتي روبه رو بود و نگارش آن تا چه اندازه به صبر، حوصله، پشتكار، خستگي ناپذيري و تحمل نياز داشت. با توجه به وسعت كار و اين واقعيت كه فلورهاي كشورهاي همجوار ايران مثل تركيه و عراق را دانشمندان خارجي تدوين كرده اند، تاليف فلور ايران از كارهاي شاخص علمي در قرن 19 ميلادي است .
پروفسور پارسا براي انجام اين كار، تمامي گياهان و رستني هاي ايران را جمع آوري و كدگذاري كرد و نخستين مرحله پژوهشي خود را پس از اخذ دكتراي گياه شناسي و بازگشت به ايران به جمع آوري نمونه هاي گياهي زادگاهش تفرش اختصاص داد و پس از آن، نمونه هاي ديگر نقاط ايران را نيز
جمع آوري كرد.
پروفسور قدرت الله پارسا ، از خويشاوندان و دوستان نزديك استاد مي گويد: خوب به ياد دارم در سالهاي 1327 كه من، دوره دبيرستان را مي گذراندم، تابستان ها ايشان به تفرش مي آمد و سرگرم نمونه برداري و تحقيق از گياهان كوه هاي آن منطقه مي شد و روزانه بيش از 10ساعت به نوشتن كتاب هاي گياه شناسي به زبان فرانسه مي پرداخت و مرتبا نوشته هاي آماده شده را براي چاپ مجموعه كتاب فلور ايران به تهران و وزارت فرهنگ آن زمان مي فرستاد. وي، علاوه بر اين پژوهش به بررسي فلور كشورهاي ديگر نيز پرداخت و سپس نمونه هاي منحصر به فردي از فلور ايران را ضمن تحقيقات خود، بررسي كرد كه بعدها در 5 جلد، متمم فلور مذكور شدند. پروفسور پارسا در اواخر عمر خود مجددا در فلور گياهي ايران تجديد نظر كرد و سپس نسخه جديدي از آن را با كمك دكتر زين العابدين ملكي (يكي از شاگردان خود) تهيه و ترجمه كرد كه چاپ آن در 11 جلد پيش بيني شده است و تاكنون جلد اول و دوم آن (به ترتيب در سال 1358 و 1363) از سوي وزارت فرهنگ و آموزش عالي به چاپ رسيده است.
پروفسور قدرت الله پارسا مي گويد: فلورهاي تاليفي استاد از كارهاي عالي او در سطوح بين المللي است كه زينت بخش تمام دانشگاه هاي اروپايي و آمريكايي است. وقتي در سال 1350 در پاريس مشغول تحصيل بودم، به اتفاق پروفسور احمد پارسا به دانشكده علوم و موزه گياهان دانشگاه پاريس رفتيم و رئيس دانشكده، از استاد بسيار استقبال و تجليل كرد و كتاب هاي مفصل او را در كتابخانه آن دانشكده نشان داد و اظهار داشت كه اين كتاب ها از كامل ترين و بهترين كتاب هايي است كه استادان و دانشجويان به عنوان مرجع استفاده مي كنند .