نرگس قرباني
از حدود ۵۸ سال پيش، انجمني به نام «انجمن خانه و مدرسه» با اهداف گوناگون در مدارس كشورمان شكل گرفته است كه الگوي راه اندازي آن از فرانسه گرفته شده بود. بعد از انقلاب اسلامي، نام انجمن خانه و مدرسه به انجمن اولياء و مربيان تغيير يافت و امروزه به رغم اساسنامه ها و آيين نامه هاي مدون و وظايف گوناگون مندرج در آنها گرفتن پول از اوليا دانش آموزان براي كمك به فعاليت هاي كيفي و پابرجا نگه داشتن ساختمان مدرسه و رفع كمبودهاي موجود تنها هدف شناخته شده انجمن است.
آنچه در پي مي آيد گزارشي است كوتاه درباره جايگاه و اهميت انجمن هاي اوليا و مربيان در مدرسه هاي كشور .
آقازاده، پدري كه هر دو فرزندش در دوره ابتدايي تحصيل مي كنند، در ارتباط با انجمن هاي تشكيل شده در مدرسه مي گويد: در اول سال تحصيلي يك جلسه اوليا و مربيان با حضور مدير مدرسه برگزار مي شود كه اين جلسه براي تعيين اعضاي جديد انجمن است. در طول سال تحصيلي نيز هر دو ماه يك بار انجمن هايي كه بين معلم و والدين دانش آموزان است، شكل مي گيرد. در اين جلسات نيز والدين به گفتگو با معلم فرزندانشان مي پردازند و علاوه بر آن لوازم و وسائل مورد نيازي را كه بايد براي بچه ها تهيه كنيم، به ما اعلام مي كنند.
نعيمي، دبير تاريخ يك دبيرستان غيرانتفاعي دخترانه در ارتباط با جلساتي كه هر ماه با والدين دارد، مي گويد: در اين جلسات در ارتباط با وضعيت تحصيلي دانش آموزان، با والدينشان صحبت مي كنيم و در اين بين از خانواده هايي كه توانايي دارند، مي خواهيم كمك هاي خود را به مدرسه ارسال كنند.
انجمن هاي اوليا و مربيان، اما اهداف مهم ديگري نيز دارند. مهمترين هدف انجمن اوليا و مربيان، فني سازي و مهارت هاي تربيتي اوليا در جهت برآوردن نيازهاي جسمي و خصوصاً رواني دانش آموزان است. همچنين تشكيل و توسعه مراكز راهنمايي و مشاوره خانواده نيز يكي ديگر از اساسي ترين اهداف اين انجمن است. و البته جذب مشاركت هاي فكري، اجرايي و مالي اولياي متخصص در زمينه هاي گوناگون را هم مي توان جزو اين اهداف دانست. متأسفانه اين اهداف در بين اوليا و نيز مديران برخي مدارس به درستي شناخته و يا پياده نمي شود و به همين علت انجمن هاي مدارس، بيشتر يادآور مراكزي براي گرفتن پول از دانش آموزان شده است.
حسن زارعيان كارشناس مسئول انجمن اوليا و مربيان آموزش و پرورش شهر تهران در ارتباط با عواملي كه مانع اجراي اهداف انجمن اوليا و مربيان شده اند، مي گويد: يكي از مهمترين موانعي كه باعث مي شود انجمن اوليا و مربيان به اهداف اصلي و مهم خود نرسد و يا مشاركت بين خانه و مدرسه تحقق نيابد، اين است كه سيستم تربيتي افراد جامعه و كشورمان فردگرايانه است، يعني براي انجام كارهاي مشاركتي بسترسازي نشده است. متأسفانه بايد بپذيريم كه سيستم تربيت دانش آموزان ما بر مبناي رقابتي و در نهايت استبدادي استوار شده و اين در حالي است كه امروز تفكر فردگرايانه در دنيا منسوخ شده است. مسئولان و متوليان امور آموزش و پرورش بايد تلاش كنند رقابت ها را به رفاقت ها تبديل كنند. اين رفاقت مي تواند محور كار گروهي مشترك قرار گيرد و تا زماني كه اين اصلاح در بينش و نگرش ما شكل نگيرد، شاهد اصلاح رفتارها نيز نخواهيم بود.
وي اضافه مي كند: اين تغيير روش نيز يك شبه و با اهرم هاي فشار به نتيجه نمي رسد و ما بايد براي تحقق اين هدف فرهنگ سازي كرده و مشاركت را از همان ابتداي كودكي بچه ها يعني ۴-۳ سالگي به آنها بياموزيم و از اصلاح رفتار مديران ۵۰ ساله خود دوري كنيم كه حاصلي در پي نخواهد داشت.
زارعيان در ادامه مي افزايد: يكي ديگر از موانع ما عدم اعتماد والدين به مدارس و بالعكس است. در كارهاي مشاركتي، هر چقدر اعتماد بيشتر باشد، مشاركت هم بيشتر مي شود. يعني اگر اوليا به مدرسه و مدير اعتماد داشته باشند، فعاليت و مشاركتشان نيز در مدرسه بيشتر خواهد بود. و هر چقدر مشاركت در مدرسه كمتر باشد، نشان دهنده عملكرد نامناسب و غلط مدير مدرسه است. به گفته زارعيان نكته ديگر اين است كه مردم حس مي كنند دست گيرنده از آنها بيشتر از دست دهنده است. يعني والدين احساس مي كنند در مقابل فعاليت ها و يا كمك هاي مالي كه اهدا مي كنند، خدمات كمتري ارائه مي شود و يا اصلاً ارائه نمي شود. اين عامل نه تنها در آموزش و پرورش بلكه در جاهاي ديگر نيز احساس مي شود. واقعيت تلخ اين است كه مدارس ما ارائه خدمات يكساني ندارند، عدالت آموزشي كم رنگ شده است و مدارس دولتي، غيرانتفاعي ، تيزهوشان و ... هر كدام طبقه بندي هاي خودشان را دارند. وي مي افزايد: انجمن سازوكاري براي مشاركت اوليا به صورت جامع ندارد و همه چيز بستگي به عملكرد خوب يا بد مدير مدرسه دارد. اگر مديريت درست عمل كند، مشاركت ها بيشتر مي شود و اگر مدير روشش غلط باشد، به همان نسبت از ميزان مشاركت اوليا كاسته خواهد شد. بايد بپذيريم گاهي نيز شرايطي پيش مي آيد كه والدين با توقعات و دخالت هاي بي جايشان مدير را به ستوه آورده و عملاً كاري مي كنند كه مدير مدرسه از مشاركت و همفكري والدين دوري كند! منظور اين است كه بايد اعضاي انجمن نيز با حيطه كار خود آشنا باشند و پايشان را فراتر از حد و حدود تعيين شده نگذارند.
زارعيان مي گويد: از طرفي، دليل اينكه مديران به جنبه مالي مشاركت بيشتر از جوانب ديگر آن اهميت قائلند، اين است كه سبد هزينه هاي مدارس ما خالي است. يعني پولي كه سيستم براي نظام آموزش و پرورش در نظر گرفته، به قدري ناچيز است كه مدير مدرسه براي چرخاندن مدرسه خود به شدت به كمك هاي مالي والدين نيازمند است. نكته ديگري كه هست، اين است كه ثابت شده هر چه سطح دانش و درآمد افراد جامعه افزايش پيدا مي كند، به همان نسبت هم به سطح توقع افراد افزوده مي شود. امكانات خوب، فضاي فيزيكي مناسب، تجهيزات رايانه اي و ... چيزهايي است كه مدير يك مدرسه با بودجه گرفته شده از دولت و بدون كمك والدين،  قادر به ارائه آنها به دانش آموزان نيست.
شوراها هميشه مقدمه مشاركت هستند. مديري موفق است كه بتواند از نظرهاي مختلف و متضاد بيان شده به نتيجه قابل قبول برسد. يعني بايد نظريات تمام اعضا را بشنود و تحمل شنيدن حرف هاي مخالف را نيز داشته باشد و عقايد خود را به افراد جمع تحميل نكند. داشتن يك تفكر واحد در يك گروه، آن را از حالت مشاركتي خارج كرده و تبديل به حزب مي كند. بنابراين آنچه امروزه مورد نياز مدارس ماست، همفكري، همكاري و هم انديشي اولياست پس بكوشيم موانع را از سر راه مدارس خود برداريم تا به عدالت آموزشي برسيم.

دكتر حيدر نوري
راستي پس از يك ماه روزه داري و انجام فرايض ديني، اقامه نماز عيد فطر چه شكوه و لذت وافري دارد و يا پس از يك هفته كار و تلاش، در صفوف نماز جمعه ايستادن ،پيشاني بر عظمت خداي متعال ساييدن، چه كرامتي دارد. واقعاً صفوف پرتراكم و منظم نمازگزاران زيبايي خاصي مي  آفريند و تماشاي آن هر انساني را به وجد مي آورد.
اما متأسفم كه بگويم لااقل پس از اقامه نماز عيدفطر و ترك مصلا، صف روزنامه هاي كف آن و پرواز آنها در فضاي مصلا، مرا سخت متعجب و شرمگين ساخت. دور ريختن روزنامه ها، شتاب در ترك مصلا، هول دادن ها، سيگار كشيدن در صفوف فشرده انسان هاي نمازگزار، بي نظمي در رفت و آمد و پارك اتومبيل ها و بي توجهي به مقررات مصداق چيست؟
مي گويند اگر عبادت و انجام فرايض الهي در رفتارهاي مان تغيير مطلوب ايجاد نكند، يادگيري صورت نگرفته است. يعني دانش و آگاهي ما به اعتقاد و باور عميق تبديل نشده است و يا به قولي قبول نشده است!
بياييم بيشتر در خودمان تامل كنيم و مسلماني مان را بيشتر در عمل نشان دهيم. شايد بگوييد اين نوع مسايل، اندك است، ولي همين اندك هم برازنده مسلمانان نيست.
اگر اعتقاداتمان در رفتارها و عملكردمان تغيير مطلوب ايجاد نكند چه سود؟
پيشنهاد مي شود در كنار تعاريف و تمجيد از نمازگزاران و طرح مسايل سياسي، تذكرات اخلاقي و رفتاري همراه با نقد از خود نيز در دستور كار خطيبان و سخنرانان قرار گيرد.

خواندن داستان هاي ترسناك براي كودكان، آنان را در بزرگسالي با مشكل روبه رو مي كند.
سپيده خليلي، نويسنده و مترجم كتاب كودك با بيان اين مطلب در جشن نور و نيايش، ضمن تأكيد بر اين كه نوشتن قصه هاي ترسناك براي كودكان و نوجوانان جايز نيست، افزود: ترس آفريني اين نوع كتاب ها، فشار رواني شديدي به بچه ها وارد مي كند و ناراحتي عصبي آنان در سنين بزرگسالي را به دنبال دارد.
وي با اشاره به علاقه برخي كودكان به اين نوع داستان ها، اظهار داشت: والدين هوشيار باشند كه با كتاب هاي ترسناك كودكان بايد با احتياط برخورد كنند زيرا خواندن قصه هاي وحشتناك و عجيب براي كودكان سني زير ۹ سال، عواقب ناخوشايندي در پي دارد زيرا محتواي اين كتاب ها تا سنين بزرگسالي آنان را آزرده خاطر خواهد كرد.
«خليلي» با بيان اين كه برخي كودكان به شنيدن يا خواندن قصه هاي وحشتناك اصرار دارند، افزود: بسياري اوقات بچه ها به پدر و مادرشان قول مي دهند از اين گونه داستا ن ها وحشت نكنند ولي والدين در نظر داشته باشند كه حضور آنان هنگام خواندن بخشي از كتاب در كنار فرزندانشان ضرورت دارد.
اين مترجم قصه هاي كودكان با اشاره به نقش جنسيت كودكان و ترس آنان تصريح كرد: تحقيقات نشان داده است كه ترس دختران از سوي اطرافيان بيشتر درك مي شود اما اين موضوع براي پسران برعكس است زيرا اطرافيان پسران را از ابراز هراس آنها منع مي كنند، به طور مثال دختران با شنيدن موضوعات ترسناك به آساني فرياد مي زنند ولي پسران اين موضوع را در خودشان پنهان نگه مي دارند.
«خليلي» اضطراب فراگير همراه با دلواپسي كودكان را يكي از پيامدهاي شنيدن داستان هاي ترسناك عنوان كرد و گفت: اگر اين حالت رواني در كودكان بيش از ۶ ماه به طول بيانجامد بايد با متخصص روان شناس مشورت شود.
وي با تأكيد به روحيه متفاوت كودكان ادامه داد: «ترس» موضوعي است كه برخي كودكان با آن به هيجان مي آيند و از آن لذت مي برند ،با اين حال والدين بايد توجه داشته باشند كه در صورت تهيه كتاب هاي داستاني ترسناك براي فرزندانشان، اول خود آنها نسبت به مطالعه داستان مبادرت كنند و سپس كتاب را در اختيار فرزندانشان قرار دهند.«خليلي» ضمن ابراز خرسندي از اين كه نويسندگان به نگارش قصه هاي وحشتناك براي كودكان يا نوجوانان علاقه اي از خود نشان نمي دهند، افزود: اغلب داستان هاي ترسناك ترجمه آثار قصه نويسان خارجي است.
نويسنده كتاب كودك، ترس كودك، ترس كودكان در فرهنگ هاي مختلف را بسيار متنوع دانست و گفت: نويسندگان بايد توجه داشته باشند كه نبايد با نوشته هاي خود، آينده بچه ها را به مخاطره بياندازيم.
برگزاري سومين جشنواره كارآفريني «شيخ بهايي»
سومين دوره جشنواره كارآفريني شيخ بهايي با هدف ترويج توسعه فرهنگ كارآفريني، خلاقيت و نوآوري در كشور، ارديبهشت سال آينده توسط شهرك علمي تحقيقاتي اصفهان و جشنواره كارآفريني شيخ بهايي در دو بخش مسابقه اي و غيرمسابقه اي در اصفهان برگزار مي شود. به گزارش خبرنگار همشهري، همچنين در اين جشنواره به طور ويژه از كارآفرينان صنعت كشور، كسب و كارهاي روستايي و فناوري اطلاعات و ارتباطات نيز تقدير خواهد شد.
ايجاد فضاي تعامل و همكاري بين فعالان عرصه هاي مختلف كارآفريني، از ديگر اهداف اين جشنواره اعلام شده است.
براساس اين گزارش بخش مسابقه اي جشنواره شامل شناسايي و معرفي برترين طراحان كسب و كار، برترين كارآفرينان و برترين حاميان كارآفريني است.
بخش غيرمسابقه اي نيز شامل نمايشگاه، سمينارهاي آموزشي و بورس ايده است.
به گزارش خبرنگار ما، همزمان با برگزاري سومين جشنواره كارآفريني،  نمايشگاهي از دستاوردهاي كارآفرينان برگزار مي شود. علاقمندان مي توانند به پايگاه اطلاع رساني جشنواره به نشاني www.shef.ir مراجعه كنند.