تولد خورشيد مسيحيت
|
|
آرش نهاوندي
اروپايي ها از سال هاي بسيار دور، براي گراميداشت پايان شب هاي سرد و بلند پاييزي و بازگشت روزهايي طولاني تر، جشن برپا مي كردند؛ البته با گذشت زمان و پس از ظهور مسيحيت اين جشن رنگ و بويي ديگر به خود گرفت و تبديل به جشني مذهبي شد كه براي بزرگداشت تولد عيسي مسيح برگزار مي شود. امروزه اين مراسم كه هر دو هويت و ويژگي خود را به خوبي حفظ كرده است، در شب 25 دسامبر آغاز مي شود.
هيچ يك از واژه شناسان بر سر ريشه كريسمس بحثي ندارند. اين واژه برگرفته از Christs mass است كه Mass به معناي عشاي رباني است.
نام ديگر اين جشن كه در برخي كشورها از جمله فرانسه به كار مي رود، نوئل است. اين واژه را نيز برگرفته از واژه لاتين Natalis به معناي روز تولد مي دانند. برخي ديگر نيز آن را برگرفته از زبان گل ها و تركيبي از دو واژه Noio به معناي جديد و تازه و Hel به معناي خورشيد مي دانند و از آنجايي كه تولد مسيح(ع) انقلابي بزرگ به شمار مي رود، روز تولدش را خورشيد جديد ناميده اند كه در دل شب هاي سرد زمستاني نور و گرما دميده است. اين روز همچنين روز پيروزي نور بر تاريكي نيز ناميده مي شود.
مسيحي ها تولد مسيح درروز 25 دسامبر سال يكم ميلادي (سال صفر وجود ندارد) در بيت اللحم را مبدأ تاريخ خود قرار داده اند و البته اين پاپ ليبروس بود كه در سال 354 روز تولد مسيح را 25 دسامبر اعلام كرد تا در فاصله باقيمانده تا اول ژانويه، مسيحيان و غيرمسيحيان جشن هاي عمومي زمستاني خود را برگزار كنند. پيش از او، جشن تولد مسيح (ع) در روز 7 ژانويه برپا مي شد. البته هم اكنون نيز برخي از كليساهاي ارتدوكس و كليساهاي حواريون ارمني از سنت هاي قرون اوليه پيروي مي كنند.
در امپراتوري روم نيز روزهاي 17 تا 24 دسامبر روزهاي جشن بود و به افتخار ساترن يا خداي كشاورزي هر ساله فستيوالي به نام ساتورناليا برگزار مي شد كه به مناسبت آن، مردم روم تجارت و كار را رها كرده، به هم هديه مي دادند و به طور موقت بردگانشان را آزاد مي كردند. جشن تولد خورشيد شكست ناپذير نيز نزد ايرانيان در همين روزها (حدود 21 دسامبر) برگزار مي شد كه شروع سال اروپايي ها بود و تقريبا همزمان بود با جشن تولد ميترا. آنها معتقد بودند كه الهه خورشيد در طولاني ترين شب سال از يك صخره يا از يك قطره آب زاده شده است تا نشان دهد خورشيد هرگز مغلوب نمي شود. به هر حال اروپاييان از همان ابتدا مبدا تقويم هايشان را اوايل فصل زمستان قرار دادند. پايان شب هاي طولاني و تولد خورشيد در تقويم جوليوس سزار و حتي پيش از او و تولد مسيح در زمان گسترش مسيحيت عوامل اين تصميم گيري بودند.
درخت هميشه سبز
تاريخ دقيق تولد مسيح(ع) و ريشه هاي تاريخي برگزاري عيد سال نو ميلادي در سرآغاز فصل زمستان مبحثي است كه مي توان با اضافه كردن اشاراتي از اصلي ترين نماد جشن كريسمس، به آن جلوه ويژه و جذاب تري بخشيد.
جشن نوئل، جشني است كه مانند بسياري از جشن ها به نمادهايي نياز دارد؛ نمادهايي براي هر چه باشكوه تر برگزار كردن سالروز تولد حضرت مسيح(ع) و گراميداشت سال جديد. يكي از اين نمادهاي كهن و شايد بتوان گفت اصلي ترين سمبل كريسمس، درخت كاج است؛ درختي هميشه سرسبز به نشانه حيات جاودانه؛ درختي كه همه پيروان آيين مسيحيت در سال نو آن را به گونه اي بس جذاب مي آرايند و هداياي كودكان خويش را به رسم ديرينه پاي آن مي گذارند.
در واقع كاج سمبل شادابي و طراوت نيز هست؛ طراوتي كه با آغاز سال جديد كل مفهوم زندگي را دربرمي گيرد، اما برپا كردن درخت كاج و تزئين آن ريشه در چه سنت و تاريخي دارد؟
سال ها پيش از آنكه مسيح متولد شود درختاني كه در تمام فصول سال سبز باقي مي ماندند مورد توجه مردم بودند. آنها هم همانند مسيحيان امروز درختان هميشه سبز را در خانه هايشان نگاه مي داشتند و اعتقاد داشتند اين درختان، شيطان، بيماري و ارواح پليد را از خانه آنها دور نگه خواهد داشت.
رومي ها و مصري هاي باستان اولين كساني بودند كه به درختان و گياهان هميشه سبز احترام مي گذاشتند. دليل آنها هم اين بود كه اين درختان در برابر خداي زمستان مقاومت مي كردند.
بلندترين شب سال يا همان يلداي خودمان هم روزي بود كه نياكان ما حتما يك گياه يا درختچه هميشه سبز به خانه هاي خود مي بردند چون اعتقاد داشتند در اين شب، خداي تاريكي رو به ضعف مي نهد و خداي روشنايي دوباره قدرت را در دست مي گيرد. در مورد قدمت استفاده از درختچه هاي هميشه سبز در دين مسيحيت بايد به قرن 16ميلادي اشاره كرد كه آلماني ها براي اولين بار از اين درختان در مراسم سال نو استفاده كردند.
مارتين لوتر- اصلاح طلب پروتستان آلماني- اولين كسي است كه شمع را درقرن شانزدهم به درخت كريسمس اضافه كرد. اوائل سنت تزيين اين درخت فقط در ميان آلماني ها رواج داشت، اما بعدها مهاجران آلماني در آمريكا استفاده از اين درخت را معمول كردند. در سال 1890 استفاده از اين درخت در ميان مسيحيان سراسر جهان رواج زيادي يافت. اروپايي ها از درختان 4 فوتي استفاده مي كردند اما آمريكايي ها دوست داشتند درخت كريسمس آنها از كف اتاق تا سقف آن بلندا داشته باشد.
امروزه درختاني كه در جشن هاي كريسمس مورد استفاده قرار مي گيرند ركن بسيارمهمي از آيين سال نو به شمار مي روند. اين درختان يا طبيعي هستند يا مصنوعي اما در هر دو صورت كارايي يكساني دارند. اين درختان به خصوص براي كودكان بسيار خاطره انگيز هستند چون علاوه بر تزيين كردن آن كه بسيار لذتبخش هم است، هداياي آنها در زير اين درخت قرار مي گيرند. شام شب سال نو هم كه معمولا يا غاز است يا بوقلمون، دركنار اين درخت سرو مي شود.
|