جواب تحقيقات علمي
نيروي هوايي آمريكا با اختصاص ۱۶۵ ميليون دلار بودجه به پروژه تحقيقاتي تيسيت آبي موفق به ساخت يك هواپيماي شگفت انگيز شد. هر چند اين پرنده هرگز به توليد انبوه نرسيد و در خدمت نيروي هوايي قرار نگرفت، ولي مهندسين تراز اول هوافضا بهترين بهره برداري ها را از تست هاي عملي آن كردند.
اين هواپيما تنها ۱۸متر طول و حدود ۴ متر ارتفاع داشت. فاصله دو سر بال آن ۳/۱۲ متر بود و از همه مهمتر اين بود كه تيسيت آبي با اين جثه كوچك تا ارتفاع ۳۰۰۰۰ پا پرواز مي كرد و آسمان ها را با سرعت ۲۸۷ مايل در ساعت مي پيمود. پروژه تحقيقات و ساخت آن به عهده شركت بزرگ سازنده هواپيماهاي نظامي نورثروپ بوده است كه بين سال هاي ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۵ به طول انجاميد.
پروژه تيسيت آبي از موفق ترين پروژه هاي علمي تاريخ نيروي هوايي آمريكا بوده است. يكي از اهدافي كه در ساخت تيسيت آبي مورد توجه بوده، استفاده از تكنولوژي رادارگريزي در انواع گوناگون آن بوده است. طبق گزارش هاي نيروي هوايي آمريكا تيسيت آبي اولين پروازش را در ماه فوريه سال ۱۹۸۲ انجام داد. پروازهاي آزمايشي آن ۳ سال به طول انجاميد و حدود ۱۳۵ فروند هواپيماي جنگنده در پروازهايش مسئوليت اسكورت آن را داشته اند.به گفته مهندسان، خصوصيات ساخت تيسيت آبي باعث ساخت غول پيكرترين هواپيماي بمب افكن دنيا با نام B-۲ يا شبح شد. هواپيماي شبح آمريكا هم اكنون قيمتي حدود ۲ ميليارد دلار دارد.
۲۰ سال آينده نگري
شركت جنرال ديناميكز از پيش قراولان عرصه ساخت هواپيماهاي مفهومي (Concept) است. اين شركت در صنايع گوناگون دست دارد و موتورهاي صنعتي را با مهارت مي سازد.
در سال ۱۹۸۱ ميلادي نيروي هوايي آمريكا در قراردادي با هدف ساخت و تحقيقات بر روي يك هواپيماي جنگنده تاكتيكي پيشرفته، شركت جنرال ديناميك را به عنوان مسئول پروژه تحقيقات هواپيماي جنگنده پيشرفته انتخاب كرد.
شركت مذكور نيز شروع به ارائه انواع طرح هاي ابتدايي و مفهومي كرد كه در نهايت اين پروژه با ساخت هواپيماي جنگنده اف- ۲۲ به اتمام رسيد. هواپيمايي كه در مانورهاي هوايي بسيار پرقدرت و سريع عمل مي كند و طبق نظر كارشناسان در نزاع هاي هوايي بي رقيب است. البته به تازگي شركت هايي مانند سوخوي روسيه و يا شركت هاي اروپايي نيز چندين مدل هم سطح يا حتي برتر هم ارائه داده اند. ولي F-۲۲ يك جايگزين اصلح براي هواپيماهاي جنگنده آمريكايي بود.
شركت جنرال ديناميكز در ابتداي پروژه تحقيقات، مدلي را با نام مدل ۱۰۰ در دست بررسي گرفت كه يك هواپيماي تمام رادارگريز ملقب به اسنيكي پيت بود. اين طرح به صورت كاملاً سري شروع شد و پايان يافت و به همين دليل گزارشي از وضعيت پروازهاي آزمايشي آن در دسترس نيست، ولي برخي منابع خبري حاكي از پرواز هواپيماهاي مدل ۱۰۰ در سال ۱۹۸۸ داده اند. پس از ساخت آن براي ادامه پروژه ساخت هواپيماي جنگنده تاكتيكي پيشرفته (ATF) به صورت يك ائتلاف درآمدند. اين ائتلاف قدرتمند متشكل از سه شركت بوئينگ، لاكهيد مارتين و جنرال ديناميكز بود كه از روي طرح ابتدايي مدل ۱۰۰ توانستند هواپيماي YF-۲۲ را بسازند. طرح مدل ۱۰۰ ديگر پيگيري نشد تا زماني كه شركت جنرال ديناميكز تصميم بر ساخت هواپيماي آونجر (A12) را گرفت.
از اسناد طبقه بندي شده
شركت لاكهيدمارتين هر ساله با يك طرح عجيب موجب شگفتي جهانيان مي شود. در شركت لاكهيد مارتين بخشي به نام اسكانك وورك وجود دارد كه اكثر طرح هاي مفهومي را شكل مي دهد و براي مراحل اجرايي به بخش هاي ديگر واگذار مي كند.
در سال ۱۹۷۷ ميلادي بخش اسكانك شركت لاكهيد مارتين با مؤسسه تحقيقاتي پيشرفته دفاعي كشور ايالات متحده آمريكا قراردادي را به امضا رساند. طبق اين قرارداد شركت لاكهيد مارتين موظف شد تا دو نمونه هواپيماي مدل با مقياس ۶۰ درصدي كه قابل پرواز باشد را بسازد. نام اين دو نمونه هوبلو بود. پس از گذشت چندين ماه از تحقيقات شركت لاكهيد، وزارت دفاع آمريكا پروژه را فوق سري اعلام كرد و ادامه آن را به دست نيروي هوايي سپرد.
يكي از نكات بسيار جالب توجه اين پروژه زمان ساخت دو فروند هواپيماي هوبلو بود كه تنها بعد از گذشت چندين ماه از آغاز پروژه ساخته شدند.
دو فروند هواپيماي مدل، آزمايش هاي عملي را در مركز آزمايش هاي پروازي گروم در نوادا به پايان رساندند. اولين پرواز عملي طبق گزارشات در ماه ژانويه يا فوريه سال ۱۹۷۸ انجام شده است. (زمان دقيق آن جزء اسناد طبقه بندي شده نيروي هوايي آمريكاست.)
بسياري از كارشناسان پروژه هوبلو را پيش درآمد ساخت هواپيماي رادارگريز معروف اف- ۱۱۷ ملقب به شاهين شب مي دانند.
تانك فرانسه
نيروهاي نظامي كشورها، توجه خاصي به تسليحاتشان دارند و به همين دليل آنهايي را كه گران قيمت تر هستند، با حساسيت هاي خاصي مي سازند. تكنولوژي رادار گريزي علاوه بر اين كه باعث نفوذ هواپيماها و كشتي ها به مناطق محافظت شده دشمن مي شود، از طرف ديگر خطر از بين رفتن آن را كاهش مي دهد. زيرا رادارهاي دشمن قادر به رديابي آن نيستند.
به تازگي نيروهاي زميني نيز تمركز خاصي بر ساخت تانك هاي رادارگريز دارند. به عنوان مثال كشور فرانسه، طرحي را از يك تانك ارائه كرده است كه البته پروژه تحقيقاتي آن براي چندين سال پيش بوده و مسئوليت ساخت آن برعهده جيات است كه جز تانك هاي (MBT) يا تانك جنگي محسوب مي شود. پروژه ساخت تانك رادارگريز توسط ژنرال پوآرممنت آغاز شد و نتيجه آن تانكي به نام اي ام ايكس _ ۳۰ بود. طراحان با تجربه تمام سعي خود را بر كم كردن سطح مقطع راداري به كار گرفته و توانسته اند كه يك تانك بسيار منسجم بسازند.
در ساخت بدنه از آلياژهاي خاص مواد جاذب امواج رادار استفاده شده تا سيگنال هاي رادار دشمن را جذب كرده و از خود عكس العمل نشان ندهد.
عميد نمازي خواه
