شيرين نجوان
بانكوك - پايتخت تايلند- شهري جذاب و ديدني براي توريست ها به شمار مي رود و اين در حالي است كه اين شهر در كنار جاذبه هاي تحسين برانگيز به پايتختي با رطوبت بالاي هوا، شلوغي، همهمه و ترافيك هاي سنگين شهرت پيدا كرده است.
پس از ترك فرودگاه، شهري با مردماني كه با هيجان و شتاب در رفت و آمدند، نمايان مي شود. آنها كه به مردمان لبخند معروف هستند زندگي شهري آميخته با سنت و مدرنيته را تجربه مي كنند؛ تابلوهاي تبليغاتي محصولات هاليوودي، سازه هاي به روز، بزرگراه هاي چند طبقه و... كه در كنار نماهاي سنتي و محله هاي قديمي همچون وات فراكاو ، قصر بزرگ و يا معبد داون گرد آمده اند. به اين ترتيب در خياباني با جديدترين رستوران كه غذاهاي روز سرو مي شود مي توان گاري هايي را مشاهده كرد كه غذاهاي خانگي مي فروشند و مشتري هاي خاص خودشان را دارند.
مي گويند در بانكوك از هيچ چيز نبايد شگفت زده شد؛ زماني كه رديفي از فيل هاي عظيم الجثه در حواشي پايتخت مدرن صف بسته اند و در آب هاي اطراف راه مي روند و يا وقتي از زيرگذر بزرگراهي عظيم با اتومبيل هاي به روز، صفي از راهبان بودايي مي گذرند و به رسم گذشته به جمع آوري صدقات مشغولند و يا همين طور حفظ اعتقاد سنتي براي ساخت خانه هاي ارواح كه در مجاورت بسياري از ساختمان هاي مدرن به چشم مي خورند! چنين اعتقادي كه سالها همراه بانكوكي ها بوده است باعث مي شود تا آنها با وقف كردن خانه اي براي ارواح در كنار ساختماني مهم، خوش شانسي را براي ساكنين اش رقم بزنند!
بانكوك شهر شگفتي ها، از لحاظ آب و هوايي نيز متغير و شگفت آور است. به اين ترتيب كه در هوايي آفتابي و گرم ناگهان ابرهاي خاكستري آسمان را مي پوشانند و باراني سيل آسا آغاز مي شود و در همين حال به سرعت اشعه هاي آفتاب از كناره ابرها بيرون مي زند و چنين روندي فضاي سبز و جنگل هاي اطراف شهر را پابر جا مي سازد. ميانگين دماي روزانه بانكوك معمولاً تا 30 درجه سانتي گراد متغير است و در ماههاي گرم همچون آوريل تا بالاي 40 درجه سانتي گراد نيز خواهد رسيد. در چنين زماني پياده روي سخت ترين كار ممكن است به خصوص براي توريست هايي كه براي اولين بار از بانكوك ديدن مي كنند. با وجود اين اغلب ساكنان بومي جدا از انواع وسايل نقليه مدرن اطراف شان، مسافت هايي طولاني را با پاي پياده طي مي كنند و اين جزو خصوصيات منحصر به فرد تايلندي ها به شمار مي رود.
.... و در كنار همه اين تضادها، تفاوت ها و شگفتي ها، پيش رفتن پروژه هاي ساختماني و به نتيجه رسيدن آنها در بانكوك تاثير شگرفي در جذب توريست از سرتاسر دنيا داشته است. در واقع تايلندي ها در مدت زمان بسيار كوتاهي يعني پس از درگيري هاي جنگ ويتنام دچار چنين تحولي شدند و زيباسازي شهر را به عنوان برنامه اي جدي پيگيري كردند. در آن زمان حتي خيابان هاي منظم كم يافت مي شد و بافت روستايي با شهر آميخته بود اما امروز تايلندي ها به ويژه در بانكوك با كمك گرفتن از معماران ايتاليايي و استراليايي كمر همت به جذب توريست بسته اند. به اين ترتيب با ساخت بزرگراه هاي چند طبقه، استفاده از راه هاي آبي، برپايي ترن هايي هوايي، عريض كردن خيابان ها، پل هاي اتوباني و... علاوه بر نما بخشيدن به شهر، معضلات هميشگي بانكوك همچون ترافيك هاي سنگين حاصل از اتومبيل هاي فراوان و مسأله
حمل و نقل مسافران با توجه به جمعيت روبه رشد را نيز تحت پوشش قرار داده اند.
آينده بانكوك
هر چند بزرگراه هاي چند طبقه و بسياري از سازه هاي ديگر به منظور حل معضل ترافيك بانكوك ساخته شدند؛ اما همچنان نياز به تكميل پروژه هاي هزينه بر بسياري است تا بتوان آرزوي حركت بي وقفه اتومبيل هاي بانكوك را محقق كرد. سوراسودي -مسئول اداره حمل و نقل، ترافيك و مدير اجرايي طرح هاي جديد بانكوك- پروژه هايي چون ايجاد پل هاي اتوباني، گذرگاه هاي فرعي، كندروها، ادامه ساخت ترن هاي هوايي، زيرگذرها و همين طور ساخت طبقات اضافي بر بزرگراه ها و تغيير تمركز در راه هاي اصلي را از برنامه هاي آتي شهر بانكوك عنوان مي كند. وي معتقد است: دولت تايلند خواستار حل مشكلات شهري است. اين كار مي تواند سبب به تاريخ پيوستن بانكوك و جلب هزاران توريست شود. هزينه به نتيجه رسيدن چنين پروژه  سنگيني چند ميليارد بات - واحد پول تايلند - برآورد شده است. اين طرح به همراه پروژه هاي تكميلي حدود سه سال است كه به دلايل متفاوت به تعويق مي افتد. از جمله دلايل اصلي آن، مشكلات اقتصادي به شمار مي آيد. سوراسودي معتقد است: به نتيجه رسيدن چنين طرحي تحولي عظيم در حل مشكلات ترافيكي شهر بانكوك ايجاد خواهد كرد كه البته لازمه تحقق آن حمايت هاي دولت است. مبالغ سنگين هزينه هاي ساخت و بحث تصرف فضاي شهري حضور مسئولان را پررنگ مي كند و اكنون منفعت هاي نتيجه كار سبب شده است پروژه مجدداً از سر گرفته شود. از طرفي بخشي از طرح به دليل تلاقي با خطوط لوله شهري محدود شده و هزينه بيشتري برجاي خواهد گذاشت. به عنوان مثال در طرح جديد بزرگراهي به نام S1 تحت شرايط فوق هزينه اي معادل 5/2 ميليون بات را در بر مي گيرد.
بزرگراه هايي در چند طبقه
... اما آنچه قبل از هر چيز سبب پيگيري و جدي گرفتن طرح هاي آتي شده است، به نتيجه رسيدن ساخت بزرگراه هاي چند طبقه و اتوبان هاي عريض طي چند سال گذشته، در بانكوك بوده است.
چنين بزرگراه هايي كه معمولاً بين دو تا سه طبقه هستند در نگاه اول با عظمتي خيره كننده گويا تمام فضاي آسمان را تسخير كرده اند. هنگام رسيدن به ورودي برخي از آنها حق انتخاب با راننده هاست كه كدام طبقه را انتخاب كنند و قطعاً اين انتخاب به بودجه افراد بستگي دارد. طبقات برحسب سرعت مورد نظر طبقه بندي شده اند. طبقه سوم گران ترين بزرگراه به شمار مي  آيد از اين جهت كه راننده ها مي توانند با هر سرعتي كه مايل باشند رانندگي كنند. به اين ترتيب بخشي كه بزرگراه همكف به شمار مي آيد با حداقل قيمت تعداد زيادي وسيله نقليه را در خود جاي مي دهد. بسياري از مردم و همين طور راننده هاي وسايل حمل و نقل عمومي طبقات همكف را انتخاب مي كنند كه در ساعت هاي اوج ترافيك به پاركينگي وسيع تبديل مي شود.
شهري ايده آل
... اما آنچه باعث شده است تايلندي ها به جاي استفاده از راه هاي زيرزميني و ساخت ريل هاي مترو به فكر اضافه كردن طبقات بزرگراه هايشان باشند وضعيت جغرافيايي اين كشور است. تايلند كه دورتادور با آب هاي اقيانوس پوشيده شده است همانند نگيني سبز به شمار مي آيد كه بر پايه اي باتلاقي بنا شده است. از اين رو حفر كانال و ساخت سازه هاي زيرزميني با مشكل مواجه مي شود. از طرفي عوامل فوق سبب شده اند ساخت هايي چون اتوبان هاي هوايي ذكر شده با اصول مهندسي دقيقي طراحي شوند تا بتوانند با پايه هايي عميق، مقاومتي دو برابر شرايط فوق را كسب كنند... و به اين ترتيب وضعيت جغرافيايي و باتلاقي بودن زمين هاي شهري اولين گزينه اي كه مي توانست به حل معضل هاي اين منطقه ياري برساند يعني ساخت متروهاي زيرزميني را رد مي كند. اما وجود چنين شرايط و پيشرفت قابل ملاحظه پروژه هاي ساختماني بانكوك باعث شده است كشورهاي روبه توسعه آسيايي از اين شهر به عنوان نمونه عيني ايده آل ياد كنند. به عنوان مثال شانزدهم دسامبر زماني كه سي و دو كشور آسيايي از جمله سنگاپور، تركيه، مالزي و... گردهم آمدند تا از دانش روز ساخت و سازهاي شهري بهره ببرند، بازديدي عمومي از شهر بانكوك به عمل آمد... آنچه كشورهاي آسيايي با دنبال كردن طرح هاي ساختماني به دنبالش بودند همه آنچه بود كه بانكوك به آن دست يافته بود؛ كمك به حل كردن مشكلات ترافيك، حمل و نقل، استفاده بهينه از فضا و جلب توريست.
كشف مجدد رودخانه ها
به نتيجه رسيدن پروژه هاي ساختماني آتي و همه طرح هاي به بار نشسته در اين شهر به واسطه روشي سنتي و قديمي يعني استفاده از قايق هاي چوبي در راه هاي آبي، تكميل مي شوند! اين شيوه جابه جايي مسافر كه تأثير بسزايي در كاهش بار ترافيك و تردد شهري دارد، اولين بار توسط جان بورينگ يكي از سياستمداران هنگ كنگي مورد توجه قرار گرفت. او كه در سال 1855 براي امضاي قرارداد تجاري مهمي به تايلند آمده بود با مشاهده رودخانه هاي متعدد و متفاوت گفت: اين رودخانه ها مي توانند جزو بزرگراه هاي شهر باشند! شايد آغاز آنچه امروز وجود دارد را بتوان همين ايده ساده دانست. بنابراين در سال 1950 مسئولان دولت به كانال هاي آبي شريان يافته در شهر كه جزو آب هاي بي اهميت به شمار مي آمدند توجهي خاص نشان دادند.
دو كانال ساكهومويت و راما آي وي كه چندان نيز طولاني نبودند مي توانستند دو بخش اصلي و پر تردد شهر را به هم اتصال دهند. بنابراين با قراردادن قايق هاي مسافربري اولين تجربه انتقال مسافران از راه آب را ثبت كردند. استقبال مردم از اين شيوه غيرقابل تصور بود. آنها كه به دنبال راهي براي خلاصي از ترافيك هاي سنگين و شلوغي شهر بودند سبب گسترش و به نتيجه رسيدن اين طرح شدند. كانال سائن سائب - بلندترين كانال در تايلند - كه به رودخانه چائو فرايا متصل است، دومين گزينه در راستاي حمل و نقل مسافران از طريق راه هاي آبي بود. به اين ترتيب قايق هايي به نام فيدي سرويس دهي شدند كه از كناره سوپر ماركت پراتو نام تا تقاطع بنگكاپي به حركت درمي آمدند.
بزرگراه هايي از جنس آب
... و به آرامي صف مسافران راه آبي طولاني تر شد تا جايي كه امروز تجمع قايق هاي چوبي در برخي از ساعت هاي روز شكل مي گيرد! پرداخت هزينه اندك 15 بات و رهايي از ترافيك از جمله عواملي به شمار مي آيند كه سبب مي شوند مردم در ازاي استفاده از بزرگراه هايي با چند طبقه و يا ترن هاي سريع السير به راه هاي آبي پناه بياورند. تنها عواملي كه گاهي در اين سفر آزاردهنده به نظر مي رسد رطوبت بالا، بوي نامطبوع برخي از لجنزارها و سرعت پايين قايق هاست كه اغلب در مقابل مزاياي آن به فراموشي سپرده مي شوند. به عنوان مثال جريان رودخانه چائوفريا - پر رفت وآمدترين بزرگراه آبي - از كناره چند بانك اصلي شهر و محل هاي اداري سبب شده است صبح هنگام، زماني كه آسمان با رنگ هاي قرمز و زرد آميخته شده است، مسافران بي توجه به درصد بالاي رطوبت به آرامي پشت  يكديگر صف ببندند.
... به اين ترتيب بسياري از مردم بانكوك عادت كرده اند كه صبح به صبح روزشان را با صداي آب آغاز و همراه با قايق هاي چوبي بلند و كشيده كه ظرفيتي حدود 7 و 8 نفر دارند طول رودخانه را طي كنند و زماني كه از شدت فعاليت پاروزن ها كاسته مي شود پياده شوند و راه ساحلي ديگر را پيش گيرند.
توقفي كوتاه
... اما آرامش راه هاي آبي مداوم و هميشگي نيست. اغلب پس از بارش باران هاي سيل آسا زمان طغيان و از هم پاشيدگي رودها فرا مي رسد. چنين شرايطي كه اغلب در ماه هاي سپتامبر و اكتبر اتفاق مي افتد سبب مي شود تا مسافران بار ديگر به بزرگراه هاي پرترافيك و چند طبقه بازگردند. در چنين شرايطي، گاهي اوقات همان راه هاي آبي كه صبح هنگام مسافران بسياري را پذيرا بودند متلاطم و خوفناك به كناره هاي رود كوبيده مي شوند و گاهي به جاي قايق هاي مسافربري اتومبيل ها، باجه هاي تلفن و حتي صندوق هاي پستي را در خود شناور مي كنند. با وجود اين، خيلي زود پس از پايان باران هاي سيل آسا، قايق هاي چوبي به رودخانه ها باز مي گردند و سفرهاي كوتاه مجدداً آغاز مي شوند.
***
... و در بانكوك شهري كه خواب ندارد رفت و آمدها از سرگرفته مي شود؛ چه از طريق اتوبان هايي با چند طبقه، چه از راه بزرگراه هاي آبي، در خيابان هاي قديمي يا مدرن، در پل هاي هوايي و يا حتي پياده روها اما همچنان تصويري كه باقي مي ماند شلوغي، همهمه و ترافيك هاي سنگين آميخته با رطوبت بالاي هواست!
منابع: thaivisa,into-asia,B.B.C

مريم افضلي- چندين دهه است كه فيليپين از نظر مهاجرت پرستارانش در صدر قرار دارد. براساس گزارش سازمان بهداشت جهاني 85 درصد پرستاران فيليپيني تقريبا 150 هزار پرستار به صورت بين المللي كار مي كنند.
دولت فيليپين پرستاران را به مهاجرت تشويق مي كند چون به پولي كه توسط كارمندان مهاجر به كشور فرستاده مي شود وابسته است. مؤسسه دولتي مهاجرت در واشنگتن دي سي گزارش داد فيليپيني  هايي كه در خارج از كشورشان كار مي كنند، سالانه 8 ميليارد دلار به كشورشان مي فرستند. ميزان بيكاري در فيليپين بالاست، به ويژه پرستاران كمتر از پتانسيل خود، به طور نيمه وقت با حقوق كم كار مي كنند. به طور متوسط يك پرستار در فيليپين 2 هزار دلار در سال درآمد دارد در حالي كه درآمد يك پرستار در آمريكا سالانه 40 هزار دلار است.
از دهه 50 ميلادي آمريكا براي جبران كمبود پرستار به فيليپيني ها روي آورده است. بيمارستان هاي آمريكايي اجاره كمتر از پرستاران خارجي مي گيرند و به آنها پاداش بيشتر مي دهند. پرستاران فيليپيني به علت مهارت در زبان انگليسي و تحصيلات جذب مي شوند. در نيمه دوم دهه۹۰ فيليپيني ها بيشترين تعداد شركت كنندگان در امتحان صدور مدرك در آمريكا را تشكيل دادند.اگر چه تعداد زيادي پرستار كانادايي و آفريقايي به آمريكا مهاجرت مي كنند، اما امروزه رهبران صنعت انتظار دارند تقاضا براي پرستاران فيليپيني افزايش يابد. در سال 2001 تقريبا 8 هزار و 600 پرستار خارجي براي امتحان صدور مدرك (Licensune) آمريكا شركت كردند كه 52 درصد آنها فيليپيني بودند. عده اي معتقدند صرف نظر از مسئله اقتصادي، پرستاران فيليپيني مهاجرت را تنها راه موفقيت مي دانند.
منبع: Chicago Tribune

ديلي استار
روزنامه ديلي استار خبر اول خود را به آغاز فرايند غني سازي اورانيوم در تأسيسات نطنز اختصاص داده است.به گفته ديپلمات ها ايران به تعداد محدودي از سانتريفيوژها در تأسيسات نطنز، گاز اورانيوم تزريق كرد.اين فرايند پس از آن آغاز شد كه با حضور بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي، تأسيسات نطنز فك پلمپ شدند.
از سوي ديگر دكتر غلامحسين الهام سخنگوي دولت جمهوري اسلامي ايران گفت :هيچ خللي در تصميم ايران براي استفاده صلح آميز از انرژي هسته اي وجود ندارد و كارها طبق برنامه ريزي انجام مي شود.
ونكوورسان
اين روزنامه كانادايي با چاپ عكس از يكي از ورزشكاران اين كشور در المپيك، اخبار المپيك را پوشش داده است.
در اين مسابقات كه در تورين ايتاليا برگزار مي شود، آمريكا، روسيه، آلمان و ميزبان مسابقات، مدعيان اصلي به شمار مي روند و مجموع مدال ها بين اين كشورها دست به دست مي شود. البته آلماني ها كه در روز اول با كسب دو مدال طلا مسابقات را توفاني شروع كردند اميد زيادي دارند به عنوان كشور اول المپيك زمستاني انتخاب شوند.
مسكو تايمز
روزنامه مسكو تايمز خبر اول خود را به آتش سوزي دفتر يكي از قديمي ترين روزنامه هاي روسيه اختصاص داده است.
آتش سوزي، ابتدا از طبقه ششم- يعني از تحريريه روزنامه- شروع شده و به ديگر طبقات سرايت كرده است. تاكنون علت اين آتش سوزي كه تلفات جاني به همراه نداشته، اعلام نشده است.
كومزوموسكايا پراودا، روزنامه اي كه در دوران حكومت شوروي يكي از معتبرترين نشريات دولتي به شمار مي رفت هنوز هم يكي از پرطرفدارترين روزنامه هاي چاپ مسكو به شمار مي رود.
شانگهاي ديلي
روزنامه شانگهاي ديلي چين در گزارشي به حضور مجدد صدام در دادگاه پرداخته است. پيش تر، صدام حسين و هفت متهم ديگر پرونده جنايت حكومت عراق، دادگاه را در اعتراض به حضور وكلاي مدافعشان تحريم كرده بودند.
حضور مجدد صدام حسين، بسيار پر سر و صدا بود. او با فرياد مرگ بر بوش نظم دادگاه را به هم زد و بارها تأكيد كرد او را مجبور كرده اند در دادگاه شركت كند.

نايروبي پايتخت كنيا ست. اين شهر با حدود 3 تا 4ميليون نفر جمعيت پرجمعيت ترين شهر آفريقاي شرقي به شمار مي رود. نايروبي از زمان احداثش به عنوان كمپ راه آهن در سال 1899، روز به روز بزرگتر شده است تا به امروز كه بزرگترين شهر كنيا و يكي از بزرگ ترين شهرهاي آفريقا به شمار مي رود.
پيشينه
اين شهر در سال 1899 به عنوان پايگاه پشتيباني راه آهن اوگاندا كه در حال احداث بين مومباسا و اوگاندا بود پايه گذاري شد. نام اين شهر از چشمه اي به نام اواسو نيروبي كه به معناي آب هاي سرد است گرفته شده است.نايروبي در دهه اول قرن بيستم و پس از آتش سوزي و ويراني كامل آن، دوباره از نو ساخته شد.اين شهر در سال 1905 به جاي مومباسا به عنوان پايتخت هند شرقي كه تحت الحمايه بريتانيا بود انتخاب شد. عبور راه آهن براي اين شهر پيامدهاي بسياري داشت كه مهم ترين آنها ثروت بود. پس از سرازير شدن ثروت به اين شهر كوچك، رشد بي رويه آن به يك باره شروع شد. پس از آن نايروبي دومين شهر بزرگ كنيا پس از مومباسا شد.
با شروع فعاليت هاي مبلغان مذهبي، نايروبي به پايگاهي براي اولين فعاليت هاي آنان مبدل شد؛ به همين خاطر استعمارگران انگليسي چندين هتل در آن احداث كردند، اما مهمانان اصلي اين هتل نه مبلغان مذهبي كه شكارچيان انگليسي بودند. نايروبي تحت امر انگليسيان شروع به رشد كرد و انگليسي هاي زيادي در آن استقرار يافتند. رشد بي رويه شهر به نگراني اصلي ماسي ها مبدل شد چون گسترش بي رويه شهر سرزمين آنها را رو به جنوب مي بلعيد. اين امر همچنين كيكويوها را نيز به شدت عصباني مي كرد، كساني كه خواستار بازگرداندن سرزمين آباء و اجداديشان بودند.در سال 1919، نايروبي ديگر يك كلانشهر واقعي شده بود. در خلال سال هاي 1920 تا 1950 جمعيت سفيد پوست شهر از 9 هزار نفر به 80 هزار نفر رسيد. با افزايش جمعيت سفيد پوست تنش هاي بين اين ساكنان جديد و ساكنان بومي به شدت افزايش يافت. پس از جنگ جهاني دوم اين تنش ها با بروز شورش MauMau به اوج خود رسيد و جومو كنيا تا كه بعدها رئيس جمهور كنيا شد، با اين كه هيچ گاه مدركي دال بر ارتباط وي با شورشيان ارائه نشد، به زندان افكنده شد.فشارهاي مردم بالاخره در سال 1963 به نتيجه رسيد و اين كشور در اين سال به استقلال رسيد. پس از استقلال، نايروبي به عنوان پايتخت كشور مستقل كنيا انتخاب شد و رشد آن دوچندان شد. با گسترش بي رويه و شتابان شهر نايروبي با مشكلات عديده اي از جمله قطع جريان برق و كمبود آب مواجه شد.از مهم ترين رويدادهاي معاصر اين شهر مي توان به انفجار بمب در سفارت آمريكا توسط گروه تروريستي القائده اشاره كرد.
فرهنگ
با توجه به بافت جمعيتي نايروبي كه اكثراً مهاجراني هستند كه از مستعمرات انگليس در منطقه به شهر مهاجرت كرده اند، اين شهر به معناي واقعي كلمه چندفرهنگي است. اين تنوع فرهنگ را مي توان در تعداد كليساها، مساجد و معابر مذهبي متعدد در اين شهر به خوبي مشاهده كرد.
جغرافيا و اقليم
نايروبي حدود 150 كيلومتر مربع مساحت دارد و ارتفاع آن از سطح دريا 1660 متر است.اين شهر بين مومباسا و كامپالا قرار گرفته است و در مجاورت آن دره ريفت قرار دارد. تپه هاي انگونگ در غرب، قله كنيا در شمال و قله كليمانجارو در جنوب شرق آن قرار دارند. از آنجا كه نايروبي در مجاورت دره ريفت قرار دارد، وقوع زلزله در اين شهر امري عادي است.با توجه به ارتفاع بالاي نايروبي نسبت به سطح آب، اين شهر آب و هوايي معتدل دارد. ميانگين آب و هوا در اين شهر نزديك به 25 درجه است و به ندرت به 30 درجه مي رسد. دو فصل باراني در اين منطقه وجود دارد اما بارش باران هم بسيار معتدل است.
اقتصاد و بازرگاني
در نايروبي نمايندگي هاي شركت هاي بزرگ بين المللي فعاليت چشمگيري دارند، از اين رو اين شهر يكي از مراكز مهم اقتصادي و بازرگاني منطقه به شمار مي رود. مراكز صنعتي اطراف نايروبي هم شامل كارخانه هاي ريسندگي الياف، منسوجات، مصالح ساختماني، غذاهاي فرآوري شده و سيگار هستند.صنعت توريسم هم در اين شهر رونق بسيار زيادي دارد.
اين شهر نسبت به ديگر شهرهاي توريستي آفريقا مركز عمده اي از نظر جذب توريست به شمار نمي رود اما چندين جاذبه گردشگري دارد كه مهم ترين آنها پارك ملي نايروبي است. اين پارك تنها پارك حيات وحش دنياست كه در مجاورت يك پايتخت و به تعبيري يك كلانشهر قرار گرفته است. حيوانات وحشي زيادي نظير شير و زرافه در اين پارك زندگي مي كنند. نايروبي همچنين بيشتر از هر پايتخت ديگري در دنيا گونه هاي متنوع پرنده دارد.اين شهر همچنين دو موزه بزرگ و چندين موزه كوچك دارد. موزه هاي معتبر اين شهر موزه راه آهن و موزه ملي كنيا هستند. يكي ديگر از جاذبه هاي گردشگري اين شهر بزرگ ترين سالن پاتيناژ آفريقاست. فرودگاه اصلي اين شهر فرودگاه بين المللي جوموكنياتا است كه بزرگ ترين فرودگاه اين منطقه از آفريقا به شمار مي رود. معمولاً گردشگراني كه براي ديدن جاذبه هاي كنيا و به ويژه قله كليمانجارو به اين كشور سفر مي كنند، از اين فرودگاه استفاده مي كنند. فرودگاه هاي ديگري هم در اين شهر وجود دارند از جمله فرودگاه ويلسون كه پروازهاي داخلي كنيا از طريق آن انجام مي شود.
شرايط اجتماعي
حدود نيم تا يك ميليون نفر از مردم نايروبي در كيبرا، بزرگ ترين و فقيرترين محله فقيرنشين آفريقا زندگي مي كنند. تاريخ پيدايش اين محله در نايروبي، به دهه 1920 مي رسد كه سربازان نوبيايي (يكي از اقوام كنيا) در آن اسكان داده شدند. اين محله حدود 2 كيلومتر مربع وسعت دارد.آمار جنايات در اين شهر بسيار بالا است و نايروبي به همين خاطر دوبار به عنوان شهر خطرناك انتخاب شده است. در سال 2001 كميسيون بين المللي خدمات شهري سازمان ملل نايروبي را يكي از ناامن ترين شهرهاي جهان انتخاب كرد و آن را در گروه c طبقه بندي كرد.