براي هر تازه واردي به كلان شهر تهران پس از ترافيك نفس گير كه در رأس مسايل پايتخت قرار دارد، سرگرداني و عدم امنيت عابر پياده جلب توجه مي كند. در برخي نقاط تهران مثل ميدان هفت تير و ميدان ونك با استفاده سطوح غيرهمسطح و خط كشي ويژه عبور، تسهيلاتي براي عابران پياده فراهم شده است. اما در بسياري از خيابان ها عابران پياده به خصوص سالخوردگان و كودكان براي عبور از عرض خيابان با مشكلات و خطرات گوناگوني روبه رو هستند.
به عنوان مثال در خيابان شهيد بهشتي نرسيده به تقاطع وليعصر، عابر پياده بايد جان بركف باشد تا بتواند خودش را به دو سوي خيابان برساند. در خيابان وليعصر از چهارراه پارك وي به سوي جنوب، تا تقاطع بعدي، عابر پياده از كمترين امنيت براي عبور از عرض خيابان برخوردار نيست. اين خطر به ويژه شب ها بسيار ملموس تر است. عابران ناچارند در اين قبيل خيابان ها در يك لحظه به حالت دو و يا گام هاي تند به آن سوي خيابان بروند، در غير اين صورت خطر تصادف حتمي است و اگر عابري به دليل پيري، بيماري يا ناتواني جسمي به هر دليل قصد عبور از اين معابر را داشته باشد كه به قول معروف حسابش با كرام الكاتبين است! تهران را گويي براي تاخت و تاز خودروها ساخته اند و همه امكانات در خدمت تردد خودروهاست. مسئله تنها به مشكلات عبور و مرور از عرض خيابان ها محدود نمي شود. پياده روهاي تهران هم اغلب بسيار كم عرض و مشكل آفرين است. به سازندگان بناهاي مرتفع و برج ها، همه گونه تسهيلات داده شد، اما هيچ دستگاهي آنها را ملزم نكرد كه به نسبت در اختيار گرفتن فضايي كه متعلق به همه مردم است، لااقل قدري در زمين عقب نشيني كنند تا راه براي عبور عابران پياده وجود داشته باشد. سازندگان اين بناها تا توانسته اند پياده روها را تصرف كرده اند، با لوكس ترين مصالح ساختماني از قبيل سنگ گرانيت و غيره بناهاي خود را زينت داده اند، اما دريغ از واگذاري، يك وجب زمين براي عبور راحت عابران پياده! نگارنده كه اصلاً اهل و ساكن كاشان هستم و چند ماهي است حسب ضرورت در تهران سكونت گزيده ام با وضوح بيشتري مي بينم كه تهران يكسره به خودروها واگذار شده است و پس از آن، موتورسيكلت ها از سر و كول مردم در خيابان و پياده رو و كوچه ها بالا مي روند و امنيت شهروندان را به خطر مي اندازند.
به نظر مي رسد كه بيشتر رانندگان خودروهاي ما در قبال عابر پياده احساس مسئوليت نمي كنند. وقتي عابري قصد عبور از عرض يك خيابان را دارد با تحكم، خشونت و رگباري از الفاظ ركيك بعضي رانندگان روبه رو مي شود.
سرعت غيرمجاز و پيچ و واپيچ خوردن يا به اصطلاح ويراژ دادن در خيابان هاي تهران هم كه همچنان ادامه دارد و رانندگاني از اين دست به هيچ نوع مسئوليت، قانون و ضابطه اي پايبند نيستند.
اين كه در كمتر از يك دهه تعداد زيادي از ماشين هاي تهران نو، تميز و لوكس شده است، جاي تحسين دارد، اما اين نوسازي اگر با اجراي قوانين و مقررات صحيح رانندگي و به ويژه حفظ حقوق عابر پياده توأم نباشد، آن چه ضايع مي گردد حق مسلم مردمي است كه مي خواهند در شهر رفت و آمد داشته باشند. اجراي مقررات سخت تر براي حفظ جان عابر پياده و برخورد با رانندگاني كه خيابان هاي شهر را با پيست مسابقه اتومبيلراني قياس مي كنند، اولين قدمي است كه دستگاه هاي مسئول مي توانند براي مراقبت از شئون و حقوق شهروندان بردارند. اگر وضع به همين منوال ادامه يابد، تعداد حوادث رانندگاني منجر به فوت و جرح به صورت روزافزون اضافه خواهد شد. از ياد نبريم كه شهرها و هرآنچه كه در شهر ساخته مي شود براي رفاه مردم است. اما آنچه كه در مورد خودروها در تهران جريان دارد، چشم پوشي از رفاه جامعه به سود خودروها و سازندگان خودرو است كه بايد مورد تجديدنظر سريع قرار گيرد.
م- آوايي

حمام قديمي و ۳۰۰۰ ساله روستاي ملاباقر عليا از توابع بخش سربند شهرستان اراك از ميراث هاي فرهنگي ارزشمند است و بخشي از هويت تاريخي اين روستا محسوب مي شود.
در سال ۱۳۷۴ پس از آن كه مردم به ويژه هيأت امناي مسجد روستا خواستار توجه به اين بناي تاريخي شدند، كارشناس ميراث فرهنگي اراك از اين حمام قديمي كه خزينه آن هنوز پابرجاست بازديد كرد و قرار شد، بناي حمام در فهرست ميراث فرهنگي قرار بگيرد، اما با گذشت ۱۰ سال، اين قول و وعده عملي نشده و در اين مدت به حمام آسيب هاي جدي وارد آمده است. در نتيجه اقدام دوباره مردم روستا، كارشناس ميراث فرهنگي مجدداً حمام را مورد بازديد قرار داد. اما تنها نتيجه  اين بازديد پر كردن بخش هاي تخريب شده حمام با خاك دستي شد و بخشي از رخسار تاريخي آن زير خاك پنهان گرديد.
در همه كشورها، سازمان ها در جست وجوي پشتيباني مردم اند تا بتوانند محيط زيست و ميراث هاي فرهنگي را حفظ كنند، اما حالا كه مردم يك روستا با اشتياق خواستار حفظ يكي از ميراث هاي تاريخي و فرهنگي شده اند، به اين عزم و پشتيباني آنها بهاي لازم داده نمي شود و در نتيجه يك حمام تاريخي، به دور از چشم ضابطان قانون توسط افراد سودجو در معرض تخريب قرار مي گيرد.
غلامحسين طوراني

در ادبيات ايران و جهان به ويژه حوزه شعر، هنگام توصيف يك درخت، به قامت رسا و شاخسارهاي زيباي آن اشاره مي كنند اما ريشه هاي يك درخت كه استواري و آب و غذاي آن را تأمين مي كنند، كمتر به وصف آمده اند. شايد مثل آن حكايت معروف گوزن كه همواره پاهاي زشت و نه شاخ هاي زيبايش عامل رهايي او از تيررس شكارچيان اند، ريشه هاي درخت با وجود اهميت حياتي كه براي ماندگاري و تداوم زندگي آن دارند، كمتر به ديد بيايند. به مناسبت هفته منابع طبيعي و روز درختكاري كه هفته گذشته برگزار شد، عكسي زيبا از ريشه هاي يك درخت را كه پنجه در خاك افكنده، برگزيده ايم، تا از اين زاويه هم، ريشه هاي زيباي درخت نمايانده شوند. عكس يكي از درختان چنار خيابان وليعصر را نشان مي دهد كه ساليان دراز پابرجا مانده و نسيم و طراوت و هواي پاكيزه را به مردم تهران هديه مي كند.

آقاي محمدرضا رحمتي- تهران
۱- پيشنهاد كرده ايد، ستوني در روزنامه داير شود كه مردم در آن سهم داشته باشند. در حال حاضر، مردم مي توانند به راحتي از طريق «ستون آخر» كه در صفحه آخر همشهري چاپ مي شود، مطالب مورد علاقه خود را با سردبير مطرح كنند.
صفحه «سخنگاه» - يعني همين صفحه اي كه پيش روي شماست، «در اختيار مردم» است و كليه مطالب آن توسط خوانندگان همشهري تأمين مي گردد.
۲- با مروري كوتاه بر صفحه سخنگاه، پي خواهيد برد كه سهم كوچكي از نقدها و پيشنهادهاي مردم را در اين صفحه بر عهده گرفته ايم و اميدواريم در آينده با افزايش نوبت چاپ اين صفحه، اين سهم بيشتر شود.
آقاي ناصر ايماني- تهران
عكس هايي را كه از جنگل هاي كلاردشت تهيه كرده ايد، دريافت كرديم. از عكس هاي ارسالي شما در فرصت هاي آينده استفاده خواهيم كرد.
خانم مريم صالحي- تهران
در اين مورد كه در برنامه هاي طنز آميز صدا و سيما، نبايد حيوانات مورد اذيت و آزار قرار بگيرند با شما موافقيم و اميدواريم اين اصل رعايت شود.

نه همه بازنشستگان
در صفحه اول همشهري در روز چهارشنبه ۳ اسفند، نوشته شده بود: ميزان حقوق و عيدي و بن بازنشستگان در سال ۸۵ اعلام شد. خبر مربوط به بازنشستگان سازمان تأمين اجتماعي بود و بازنشستگان كشوري را شامل نمي شد.
بازنشسته لشكري
واضح تر بنويسيد
در ستون سايه روشن مطلبي كه تحت عنوان «نرخ تورم در ايران» درج شده، داراي تناقض است. لطفاً اينگونه مطالب را واضح تر و شفاف تر بنويسيد.
دانشجوي رشته اقتصاد
خبر كلي بود
خبر «جزئيات توزيع كارت آزمون كارشناسي ارشد دانشگاه ها» ، بيشتر كلي بود. زيرا اعلام نشده است كه متولدين سال هاي اعلام شده به كداميك از مراكز اعلام شده بايد مراجعه كنند.
داوطلب كنكور
كاريكاتورهاي نامفهوم
بيشتر كاريكاتورهاي صفحه ۳ همشهري گنگ و نامفهوم است. من كه حدود ۴۰ سال است با روزنامه و مجله سروكار دارم از آنها سردر نمي آورم. بهتر است چند كلمه درباره اين كاريكاتورها توضيح داده شود.
امين رشيدي
همشهري: كاريكاتورهاي مورد نظر اين خواننده محترم، بدون شرح اند و مخاطب يا بيننده اثر با اندكي فكر كردن،  مي تواند پيام كاريكاتور را دريافت كند. اين نوع كاريكاتور در مطبوعات سراسر جهان چاپ مي شود و هواداران بسياري دارد و در واقع همچون يك زبان و فرهنگ مشترك در سراسر دنيا براي مردم قابل درك مي باشد.
رويكرد مطبوعات ايران به ويژه روزنامه ها به كاريكاتور بدون شرح، در ۱۰ سال اخير فراگيرتر شده و به شناخت عميق تر اين هنر در ميان مخاطبان كمك شاياني كرده است.
كاريكاتورهاي با شرح يا اديتوريال نيز از پيشينه بيشتري برخوردار بوده و مورد علاقه ميليون ها نفر از مردم جهان اند. ضمن آنكه هيچيك از دو نوع كاريكاتور بر يكديگر برتري ندارند و وجودشان در عرصه طنز ترسيمي لازم و مكمل هنر مردمي كاريكاتور است.

پدرم سيد عبدالوهاب فلاح مهدي نژاد سالها پيش بر اثر تصادف رانندگي هنگام انجام وظيفه در كارخانه ليالستان لاهيجان جان باخت. براي تامين حقوق بيمه و مستمري پدرم كه با شماره پرسنلي ۳۱۵۰۱۵۳۱ ثبت شده است، مراتب را از طريق دادگاه و مراجع صلاحيت دار پيگيري كرديم كه با صدور راي اصلاحي دادگاه بدوي و تجديد نظر، سازمان تامين اجتماعي لاهيجان به موجب قانون حاكم در زمان فوت متوفي و الزامات ناشي از اجراي قانون سازمان تامين اجتماعي در قبال بيمه شده نامبرده، مشمول بهره مندي از مزاياي بيمه مي باشد كه ماده ۳۶ قانون اجتماعي آن نيز صراحت دارد، اما به رغم ده سال تلاش بازماندگان و صدور راي تجديدنظر ديوان عدالت اداري مبني بر برگزاري مستمري از زمان استحقاق، هنوز سازمان تامين اجتماعي در لاهيجان، آراي صادره را به اجرا در نياورده است و بازماندگان از حقوق مسلم خود محروم مانده اند.
بنابراين از سازمان تامين اجتماعي خواستار تسريع و اجراي مسئوليت قانوني ناشي از قانون تامين اجتماعي مصوب سال ۱۳۳۹ هجري شمسي مي باشيم.
سيده حرمت فرهي

يك هفته پيش هنگام بازگشت به خانه، كيف دستي ام را در يك اتومبيل مسافربر شخصي جا گذاشتم. مبالغي پول نقد، به علاوه مداركي مثل گواهينامه، كارت ملي و غيره... به علاوه دسته چك در داخل كيف بود. از اين اتومبيل هيچ گونه نام و نشاني در دست نداشتم، به همين دليل مراجعه به مراكزي مثل تاكسيراني را بي ثمر مي دانستم. با حالتي پريشان از پروردگار خواستم كه در اين وضعيت سخت كمكم كند، چون آنچه كه بابت حقوق و اضافات آخر سال گرفته بودم در آن كيف بود.
گرفتاري براي گرفتن مدارك جديد يا پيدا كردن آنها هم نگرانم مي كرد. اما سه روز بعد از اين واقعه، يك روز صبح زود قبل از آن كه عازم محل كارم شوم، زنگ در خانه ما به صدا درآمد. مرد جواني پس از معرفي خودش، كيف دستي ام را تحويلم داد. او راننده همان خودروي سواري مسافركش بود. اصرار كرد كه در حضورش محتويات كيف را وارسي كنم تا مبادا چيزي كم شده باشد؛ همه چيز درست و سر جايش بود.
خدا را شكر كردم و براي قدرداني از اين راننده نوعدوست و وظيفه شناس، تصميم گرفتم مبلغي را به عنوان پاداش به او بدهم، اما زير بار نرفت و حتي وقتي تقاضا كردم، خودش را معرفي كند تا با مراجعه به مراكز مسئول يا از طريق برنامه هاي صدا و سيما از او قدرداني كنم، موافقت ننمود و با فروتني تمام، خداحافظي كرد و رفت.
به رغم خلاف هايي كه اينجا و آنجا در شهر مي بينم و فراواني سرقت و جنايت و ديگر مسائل، وقتي با اين انسانها روبه رو مي شوم، احساس مي كنم كه جامعه با تكيه بر همين بنيادها، مي تواند به آينده اميدوار باشد و فكر مي كنم اگر براي جوان ها زمينه مساعد وجود داشته باشد تا آنها صاحب شغل و حرفه بوده و درآمد داشته باشند، ما كمتر شاهد بزهكاري ها خواهيم بود و روزبه روز بر تعداد انسانهاي خوب و مسئوليت شناس افزوده خواهد شد، چون هيچ كس هنگام تولد، متخلف و يا بزهكار نيست و اين شرايط جامعه است كه آدمها را گوناگون و با رفتار هاي خوب و بد بار مي آورد.
م _ ز خانم معلم از تهران

نامه مفصلي همراه مستندات، از سوي انجمن توليدكنندگان پاكت هاي كاغذي سيمان و گچ براي اين صفحه ارسال شده كه چكيده اي از آن را نقل مي كنيم:
بيش از ۴۰ سال است كه سيمان و گچ و فرآورده هاي مشابه در كشور ما در پاكت هاي كاغذي چندلايه وارداتي عرضه مي شود. اين كار علاوه بر حفظ كيفيت و جلوگيري از دخل و تصرفات احتمالي سودجويان، در راستاي حفظ محيط زيست انجام مي شود بي آن كه زياني متوجه منابع جنگلي داخلي گردد، زيرا كاغذ محصولي است كه به آساني تجزيه و جذب طبيعت مي شود. تسهيل در جابجايي مصالح ساختماني از نوع سيمان، گچ و... به ويژه بارگيري فني نيز از ديگر مزاياي اين نوع بسته بندي مي باشد، به همين دليل اين بسته بندي بارها و در خلال مكاتبات اداري از سوي وزارت صنايع و معادن و مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي و همچنين سازمان حفاظت  محيط زيست مورد تأكيد قرار گرفته و حتي مشمول استانداردهاي اجباري شده است، اما اخيراً در يك اقدام غيرمنتظره كاربرد روبه رشد و زيانبار بسته بندي هاي پليمري به جاي پاكت كاغذي، به رغم مخالفت هاي سازمان حفاظت محيط زيست، از سوي مؤسسه استاندارد مورد حمايت واقع شده است، حال آنكه سازمان حفاظت محيط زيست بسته بندي سيمان و گچ را در پاكت كاغذي بنا به دلايل متعدد نظير قابليت تحليل در طبيعت، مزيت اقتصادي و حتي برتري در صادرات، مناسب و آن را منطبق بر بند ۲ ماده ۴ قانون مديريت پسماندها مي داند و مؤسسه استاندارد نيز تا آذر ماه ۱۳۸۴ قائل بر اين اصول بوده است، اما معاونت تحقيقات غيرفلزي اين مؤسسه در اواخر بهمن ،۱۳۸۴ خطاب به كارخانه هاي سيمان كشور استفاده از كيسه هاي پلي پروپيلن را بلامانع دانسته است، در همان زمان اين تأييده با مخالفت وزارت صنايع روبه رو شده است.
عليهذا، چون ادعاهايي از قبيل صرفه جويي ارزي، به طور مستند و با مراجعه به داده هاي آماري و پژوهشي براي كاربرد كيسه هاي پليمري جهت بسته بندي سيمان و گچ، قابل توجيه نمي باشد، جا دارد، مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي، ضمن محترم داشتن اصول استاندارد، بر اجباري بودن استفاده از پاكتهاي كاغذي براي بسته بندي گچ و سيمان، در راستاي حفظ  محيط زيست و قوانين مديريت پسماندها كه به تصويب مجلس شوراي اسلامي نيز رسيده است، تأكيد ورزد و اين صنعت ديرپا را كه در طول چند دهه در خدمت صنعت سيمان كشور مي باشد ياري دهد، به خصوص كه بسته بندي كالاهايي همچون گندم، جو، حبوبات، سيب زميني، پياز، چتايي، چاي، آرد، قند و شكر، كودهاي شيميايي، برنج، پودرهاي معدني و صنعتي و ده ها كالاي ديگر پاسخگوي نياز واحدهاي توليدكننده كيسه هاي چتايي (پلي پروپيلن) مي باشد.

اين روزها كه بسياري از مردم ميهن ما در تدارك سفرهاي نوروزي اند، بيشترين دغدغه هاي همگان به ويژه آنها كه خودروي شخصي ندارند و يا ترجيح مي دهند با قطار و اتوبوس و هواپيما سفر كنند، تهيه بليت سفر است. اما در اين ميان كساني هم هستند كه در ۱۲ ماه سال در گرما و سرما و شرايط دشوار طبيعي، با تلاش هاي طاقت فرسا جابه جايي مسافران را انجام مي دهند، اما خودشان تحت حمايت نيستند. اين قشر زحمتكش رانندگان اتوبوس هاي بياباني اند كه وقتي حادثه اي رخ مي دهد، همه نگاه ها متوجه آنها مي شود و يا در مظان اتهام قرار مي گيرند، اما در ساير مواقع، كسي نيست احوالشان را بپرسد! بخشي از نامه يكي از اين رانندگان را درج مي كنيم تا عمق مسئله بيشتر نمايان شود:
«آيا مسئولان از مشكلات ما رانندگان اتوبوس هاي بياباني خبر دارند؟ ما هم با مشكلات گوناگون مثل اجاره خانه، تورم و گراني، هزينه تحصيل فرزندان، هزينه هاي درماني، هزينه پوشاك و... روبه رو هستيم.
پس از سال ها انتظار آمدند از سر لطف ما رانندگان را بيمه كردند، اما بيمه اي كه تمامي هزينه اش را خودمان بايد بپردازيم. يعني هر سه ماه بايد ۱۳۰ هزار تومان پرداخت كنيم. حالا حساب كنيد يك راننده كمكي كه بايد روزها منتظر بماند تا نوبت رانندگي او شود و مزدي دريافت نمايد، چگونه مي تواند از پس اين هزينه ها برآيد. سابق تنها با داشتن گواهينامه پايه يكم روي هر نوع وسيله نقليه كار مي كرديم، اما امروز با دهها مدرك كه براي هركدام بايد مبلغي به صندوق دولت واريز كنيم، راه به جايي نمي بريم. چون داشتن دفترچه كار مستلزم داشتن دفترچه بيمه معتبر مي باشد. ۸۰ درصد رانندگان اتوبوس چون من، راننده كمكي هستند كه قادر به پرداخت هزينه هاي بيمه اجباري نيستند، نمي توانند از تسهيلات اعلام شده و در نتيجه دفترچه بيمه برخوردار شوند. پس بايد براي اين عده هم چاره انديشي شود تا شمار ديگري از كساني كه دوست دارند به مردم و مملكت خدمت كنند، به بيكاران افزوده نشوند.
علي بختياري

وقتي شهرداري تهران طرح جالب صدور كارت منزلت اجتماعي براي بازنشستگان بالاي ۶۵ سال را به اجرا درآورد، يك كارت منزلت اجتماعي براي پدرم كه حالا ۹۳ ساله مي باشد صادر گرديد و در او شور و شوق بسياري ايجاد كرد. احساس رضايت و شادماني در سيمايش هويدا بود. اما افسوس كه اين شور و نشاط چندان دوام نياورد و روزگار پدر كهنسال من دگرگون شد.
لابد مي پرسيد چگونه؟ توضيح مي دهم: ماه گذشته كه همچون ماه هاي قبل براي دريافت حقوق بازنشستگي به همراه پدرم به بانك مراجعه كرديم، تا ايشان حقوقش را دريافت كند، متوجه شديم كه حقوق پدر قطع شده است و ظاهراً، سازمان متبوع(وزارت امور اقتصادي و دارايي) با اين استدلال كه حقوق افراد بالاي ۹۰ سال قطع شده است، حقوق پدرم را نيز قطع كرده است.
وقتي اين خبر ناگوار را به پدرم دادم. شادي و نشاط از چهره اش رخت بربست و اندوهي عميق جانشين آن شد. اين چه قانوني است كه زندگي آدم ها را زير سؤال مي برد و اميد را از كهنسالان مي گيرد؟ آيا به راستي پدرم بايد زنده بودن اش را ثابت كند تا حقوق بازنشستگي اش را بپردازند. مگر نه اين كه مفهوم منزلت اجتماعي پيران آن است كه حرمتشان را نگاهداريم. آيا قطع حقوق يك بازنشسته كهنسال نوعي بي حرمتي نيست؟
پروين كيوان

گراني خدمات پاركينگ در فرودگاه
هزينه پارك خودرو در پاركينگ فرودگاه امام خميني (ره) تا ۱۵ روز قبل براي هر شبانه  روز ۱۷۷۰ تومان بود، اما به تازگي اين رقم به ۶ هزار تومان افزايش يافته است. اين افزايش ناگهاني تحت چه ضابطه اي انجام شده است؟
يك مسافر
مي خواهم معلم باشم
از معلمان ايثارگر ايرانشهر در استان سيستان و بلوچستان هستم. سال هاي زيادي از خدمت من، در روستاهاي فاقد آب و برق و حداقل امكانات زندگي سپري شده است و علاوه بر خدمت در صفوف ايثارگران دفاع مقدس در جهاد سازندگي نيز خدمت كرده ام، اما حال كه مشتاق ارائه خدمت در آموزش و پرورش و شغل شريف معلمي هستم، راه ها بر روي من بسته است. از وزارت آموزش و پرورش، خواستار توجه و رسيدگي مي باشم.
موسي برهاني
اسناد را به مالكان بدهيد
از سازمان نوسازي شهرداري تهران درخواست داريم اسناد واحدهاي مسكوني سپيدار ،۱ ۲ و ۳ واقع د ر فاز ۳ طرح نواب را كه از يك سال پيش آماده شده به مالكان تحويل دهد.
جمعي از ساكنان واحد

دردسر همسايگي با كاميون ها
پارك كردن طولاني مدت خودروهاي سنگين از قبيل تانكر و كاميون در خيابان هاي باريك براي مردم دردسرساز شده است. از جمله در خيابان ۱۶ متري دوم جنت آباد، پارك درازمدت دو دستگاه تانكر به همين ترتيب، ايجاد مشكل كرده است، طبق مقررات راهنمايي و رانندگي بايد با اين قبيل تخلفات برخورد شود.
نام محفوظ

يادي از سينماهاي سوخته
دو سينماي آزادي و شهرقصه چند سال پيش به هر دليل در آتش سوخت. در خصوص تجديد بناي اين دو سينما، بحث هاي زيادي صورت گرفته، اما هنوز اين طرح عملي نشده است. اميدواريم در آينده نزديك شاهد تجديد بناي اين دو سينما باشيم.
يك شهروند

قانون ناپايدار
قانون بازنشستگي كاركنان با سقف ۲۵ سال در نوسازي صنايع تنها تا پايان شهريور ۸۴ اجرا شد و پس از آن به حال تعليق درآمد. اين ناپايداري قانون نوعي تبعيض است.
حسيني

مطالبات فرهنگيان آبادان
از فرهنگيان آباداني هستم. شش ماه است كه آموزش و پرورش حق اضافه كاري فرهنگيان را پرداخت نكرده است.
خسروي

خطر در آزادراه
نبود نشانه ها و علائم راهنمايي در انتهاي آزاد راه قزوين- كرج(نرسيده به ايستگاه عوارضي) گاهي موجب وقوع حوادث ناگوار رانندگي مي شود.
اسدي

رفت و آمد دشوار
رفت و آمد عابران پياده به ويژه سالمندان و كودكان در گذرگاه هاي ميدان وليعصر با دشواري انجام مي شود. امكانات ايمني بيشتري براي تردد عابران بايد در اين محل فراهم گردد.
يك شهروند

توضيح سازمان انتقال خون چالوس
سازمان انتقال خون چالوس با اشاره به يك پيام تلفني تحت عنوان «كمبود سرويس بهداشتي» كه در همين ستون درج شده بود، توضيح داده است:
«... اگر شهرستان چالوس به عنوان شهر گردشگري فاقد سرويس بهداشتي مناسب در سطح شهر است، اين مشكل متوجه سازمان انتقال خون نيست و متوجه شهرداري است.
سازمان انتقال خون يك مجموعه در سالن است كه سرويس بهداشتي آن مختص كاركنان و اهداءكنندگان خون مي باشد و به لحاظ امنيت بهداشتي، مسافراني كه در شهر تردد مي كنند، نمي توانند از اين سرويس بهداشتي استفاده نمايند».

هر چند كه نوروز در لغت به معناي روز تازه و نو است، اما روز قديمي سال ها و قرن هاست.
پيري است به سن و ديرينگي عمر بشر، كه هر سال در اول فروردين مصادف با آمدن آفتاب به برج حمل شور جواني به سرش مي افتد و چند صباحي كارهاي جوانان مي كند و با توجه به فلسفه بوجود آمدنش توسط جمشيد، شادي و طراوتي را به طور مساوي و عدالت محور در ميان مردم غني و فقير تقسيم مي كند.
نوروز با آمدنش جامه رنگيني بر تن زمين تيره مي پوشاند و با غوغايش اعلام مي كند؛ بار ديگر با وجود بي مهري هاي روزگار و حوادث پرفراز ونشيب قرن ها همچنان دوام آورده است. از اين جاست كه نوروز شكوه پيران و نشاط جوانان را دارد.
آئين هاي نوروزي در ايران به نوعي بيانگر پيوند عناصر ديني و ملي ايرانيان و ديگر اقوام مشرق زمين است. اين آداب و رسوم سالهاست با نشاط و علاقه مندي در ميان مردم اين مرز وبوم برگزار مي شود و همگان در اين روز، آماده پذيرايي از ميهمانان دور و نزديكي هستند كه بدون دعوت به ديدار يكديگر مي شتابند تا كينه ها و كدورت ها را به دور بريزند.
مهدي بهزاد

شهر «هريس» در استان آذربايجان شرقي با فرش هاي زيبا و زبانزدش شهره است. اما اين شهر از داشتن بسياري از خدمات و امكانات ضروري و حياتي مورد نياز مردم محروم مي باشد.
به عنوان مثال هريس بيمارستان و داروخانه شبانه روزي ندارد و بيماران براي انجام آندوسكوپي و سونوگرافي و... بايد عازم ديگر شهرها شوند. جاده هريس- مشكين شهر از ۳۰ سال پيش در دست احداث قرار گرفت، اما هنوز اين جاده نيمه تمام مانده است. به هر حال شهري كه در سراسر جهان به نام قالي هايش شهرت دارد، نيازمند توجه و عنايت بيشتري است.
اصغر افتخاري هريسي