سهيلا قاسمي
مطمئناً همه ما در هر دوره اي از تحصيل، كار تحقيقي را تجربه كرده ايم. اما واقعاً چند درصد از كار ما تحقيقي واقعي بوده است؟ البته اين روزها به ياري رايانه و اينترنت اين كار راحت تر شده و با يك
كپي پيست(copy-paste) ساده مي توان ظرف چند ساعت، يك مقاله تحقيقي يا حتي يك پايان نامه را سر هم بندي كرد و خيلي راحت نمره يا حتي مدرك گرفت. اين كار، هرچند نادرست است و چيزي بيش از تقلب و كلاهبرداري به شمار نمي رود اما چنان در سطح جهان رايج شده كه بيشتر دانش آموزان در هر دوره تحصيلي از آن استفاده مي كنند. طبق بررسي هاي انجام شده تعداد دانشجوياني كه پاراگراف ها يا متون كامل مقالات اينترنتي را براي تكاليف و تحقيقات خود مورد استفاده قرار مي دهند روز به روز در حال افزايش است.
روزنامه فيگارو نتيجه تحقيقات دو موسسه علمي را اين گونه نقل مي كند: اينترنت بيش از كتابخانه و گسترش كپي پيست در تكاليف درسي. اين تحقيقات كه اواخر سال 2005 و بر روي بيش از 1200 دانشجو، دانش آموز و مدرس انجام شده نشان مي دهند كه 6/97 درصد محصلان از اينترنت به عنوان اصلي ترين منبع و مرجع خود استفاده مي كنند در حالي كه فقط 2/57 درصد به كتاب و كتابخانه هم رجوع مي كنند.
در اكثر موارد نيز  آنها از كپي كردن تكه هاي مختلف مقالات و سر هم كردن آنها احساس رضايت دارند. 77 درصد محصلان به طور مرتب از اين روش استفاده مي كنند. دست كم سه چهارم تكاليف بچه ها شامل بخش هاي كپي شده از اينترنت هستند. اين مسئله بسيار نگران كننده شده است چرا كه بچه ها ديگر منابعشان را هم ذكر نمي كنند. تنها 40 درصد تكاليف حاوي مرجع است و البته نقل قول ها و اقتباس ها به ندرت با گيومه و ستاره مشخص مي شوند و يا شامل پي نوشت و مرجع واقعي هستند.
سرقت ادبي
مسلماً اين گونه جست وجو كردن در اينترنت كار را سريع تر پيش مي برد و دانشجويان با سيستم كپي پيست حتي نيازي به تايپ كردن هم نخواهند داشت. برخي معتقدند كه گسترش رايانه و سهولت استفاده از آن به ويژه در سطوح بالاي تحصيلي و همچنين لزوم ارائه كار به صورت تايپ شده و ارائه فرم هاي الكترونيكي موجب شده كه محصلان دست به چنين اقداماتي بزنند. اما آيا واقعاً بايد مشكلات را به گردن تكنولوژي انداخت؟ سايت هاي اينترنتي كه مقالات علمي و كارهاي دانشجويي و پايان نامه هاي تحقيقي را ارائه مي دهند، در حال افزايش است و هر گونه اي مقاله را مي توان به راحتي به صورت رايگان يا اشتراك دريافت كرد. اما آيا استفاده از اين همه اطلاعات را مي توان نوعي دزدي ادبي دانست؟ مگر نه اين كه استفاده از كار ديگران،  فريب دادن اطرافيان و استفاده از مقالات يا بخشي از آنها بدون ذكر مشخصات دقيق (عنوان، نويسنده، ناشر، صفحه و تاريخ چاپ) و عدم استفاده از گيومه در نقل قول ها و عدم ارجاع آن در پايين صفحات نوعي جرم محسوب مي شود. جملات نشان دهنده طرز فكر نويسنده واقعي اثر هستند و نويسنده مي تواند به علت دزدي ادبي از ديگران شكايت كند.
ميشل برگادا، استاد دانشگاه ژنو يك سايت اينترنتي راه اندازي كرده و در آن سارقان ادبي را به چهار گروه تقسيم مي كند. گروه اول كساني هستند كه مي خواهند كارشان را راه بيندازند. آنها به دنبال آنند كه سريع تر كارشان را انجام دهند و خود را خلاق نشان دهند. اين افراد حتي به دنبال آن نيستند كه اطلاعات با ارزش و صحيح را از اطلاعات نادرست تمييز دهند. گروه دوم متقلب ها هستند. آنها خود را محق مي دانند كه از صفحات وب استفاده كنند. اما ارزش واقعي كار فردي را ناديده مي گيرند. گروه سوم رفتار خود را با استدلال هاي مختلف توجيه مي كنند (صرفه جويي در زمان، كسب نتيجه بهتر، زندگي راحت تر و ...) اما آنها فقط به دنبال مدرك هستند و نگران اين مسئله اند. گروه چهارم نيز كلاهبرداران واقعي هستند؛ كساني كه به نتيجه كار خود مي بالند و مغرور از نتيجه تحقيق شان هستند.
معلم ها و استادان هرقدر هم دقيق باشند باز هم امكانات لازم براي كشف اين تقلب ها را در اختيار ندارند. بسياري از آنها با استفاده از يك موتور جست وجو سعي مي كنند مقالات مربوط به موضوع تحقيق را پيدا كنند و بفهمند كه چه كسي از آنها استفاده كرده است. ممكن است همان منابعي كه بچه ها مورد استفاده قرار داده اند به دست استادان هم بيفتد اما واقعيت اين است كه هميشه اين طور نيست و مسئولان هم زمان كافي براي خواندن همه مقاله هاي اينترنتي ندارند. از اين رو ابزارهاي ويژه اي طراحي شده تا مقالات و تكاليف درسي دانشجويان به دقت مورد تجزيه و تحليل قرار گيرد. مؤسسه
Six degrees كه در اين زمينه تحقيقاتي صورت داده است با 50/9 يورو در ماه خدماتي در سايت خود ارائه مي دهد كه استادان مي توانند با استفاده از آن متون دانشجويان خود را تحليل كرده و متقلبين و سارقان ادبي را شناسايي كنند. البته بايد ديد كه صرف اين هزينه براي استادان به صرفه است يا آنها ترجيح مي دهند چشم شان را بر روي اين تقلب ها بسته نگه دارند.

خودرو، در حالي كه صداي موسيقي راك شرقي از آن به گوش مي رسد در بيابان سوزان در حركت است. در جهت مقابل، كاميون هايي پر از كارگران پاكستاني در حال عبور هستند و هاله اي از گرد و خاك پشت سر خود برجاي مي گذارند. آسفالت جاده با شن ها گره خورده است اما براي راننده اين چيزها مهم نيست.
او با سرعت و چشم بسته به سوي هروه ژوبر، جاسوس سابق اداره امنيت خارجي فرانسه مي راند كه حالا شيوخ عرب مشتاق ديدارش هستند. هر روزه افراد زيادي هستند كه از كارخانه منحصر به فرد او ديدن مي كنند. سرانجام در پشت يك توده شن كارخانه اگزوموس كه سيم خاردارهايي احاطه اش كرده اند نمايان مي شود. اينجا، در يك ساعتي ابوظبي، محصول جديد خليج فارس توليد مي شود. زيردريايي هاي شهري يا به قول آنها زير دريايي هاي جيبي براي اولين بار روز 14 مارس، در نمايشگاه كشتي راني دوبي عرضه شد. اين محصول منحصر به فرد جوابگوي همه سليقه ها است. گوبي براي زوج ها است، ادونچرر براي 5 نفر است، ديسكاوري مناسب خانواده هاي 7 نفره است و در نهايت نوتيلوس يادآور زيردريايي مشهور ژول ورن است؛ يك غول 8 تني با 14 متر طول كه مي تواند در عمق بيش از 20 متر حركت كند. پس از عبور از نگهباني، مشتري در كنار يك آكواريوم استراحت مي كند. يك ماهي پلنگي سفيد و سياه پيچ و تاب مي خورد و نگاه وحشيانه اش را به او مي دوزد. هروه ژوبر به شوخي مي گويد: اين ماهي را روبه روي خودم نگه مي دارم چون وقتي طبقه پايين بود ماهي هاي آكواريوم را قتل عام كرد. مشتري لبخند مي زند و حالا مي تواند به بازديد بپردازد. در ميان گياه هاي سبز و تصاوير رايانه اي، مهندساني كه از سرتاسر جهان به اينجا آورده شده اند اطراف ماكت ها مشغول بحث هستند. از پشت يك پنجره بزرگ شيشه اي، يك زيردريايي قرمز رنگ دونفره آماده است تا در آب قرار گيرد. آن طرف تر نيز يك زيردريايي نقرابي روي سه پايه منتظر است.
اين زيردريايي فولادي به لاكشمي ميتال، غول صنايع فولاد تعلق دارد. ميلياردر هندي جواهر كوچكش را به اينجا فرستاده تا سيستم تهويه مطبوع و تودوزي چرمي براي آن تعبيه شود. اينجا دقيقاً مثل يك مركز توليد خودروهاي لوكس است. هروه ژوبر با هيجان مي گويد: از وقتي قيمت نفت بالارفته دفتر سفارشات من نيز پر شده است. اگزوموس در اين يك سال فعاليت خود حدود 11 محصولش را فروخته است. يعني حدود 130 ميليون دلار به جيب زده است. اين مسئله باعث شده كه تعداد كاركنان اگزوموس به سرعت از 140 نفر به 250 نفر افزايش پيدا كند. هروه پيش بيني مي كند كه كارش در اينجا پايان ناپذير باشد. او مي گويد: اينجا ميلياردرها همه يك كشتي تفريحي، يك فراري و يك هواپيماي جت خصوصي دارند. اسباب بازي بعدي آنها زيردريايي من است. در آمريكا، مشتري هاي ميلياردر من آن را در ساحل نگهداري مي كنند تا ديگران را اغوا كنند. يك زيردريايي جيبي مي تواند توجه همه را به خود جلب كند و به كاپيتان آن جواني ببخشد. در واقع داشتن يك زيردريايي به مراتب بيش از يك پورشه تأثيرگذار است و ثروت صاحبش را نشان مي دهد.
اما در ميان اعراب داشتن زيردريايي مزاياي ديگري هم دارد. آنها مي توانند به راحتي خانواده شان را با كمك يك ميني زيردريايي به گردش ببرند و لاك پشت ها و كوسه ها را نشان شان بدهند بي آنكه نگران امنيت آنها باشند. به هر حال اين روش بسيار ايده آل تر از حضور در جاهاي پر رفت و آمد و مملو از جمعيت است. قرار است با كمك ميليون ها دلار نفتي ديدني هاي مصنوعي نيز براي زير آب ها ساخته شوند. هدف از اين كار، علاوه بر جذاب شدن زير درياها، بخشيدن امنيت بيشتر به گردشگران است. برخي اقيانوس شناسان نيز پيش بيني مي كنند كه به زودي كف اقيانوس ها تبديل به ديزني لند شود. اگزوموس همچنان منتظر است تا ليست ثبت نام براي آموزش هدايت زيردريايي ها هم پر شود. اين آموزش ها در استخرهايي به عمق 15 متر انجام مي شوند.
ميني زيردريايي ها همچنين مي توانند وسيله نقليه ايده آلي براي رفتن به ويلاهاي گران قيمت در جزاير مصنوعي، مشابه جزيره نخلي شكل دوبي شوند. اين زيردريايي ها كه به راحتي قابل پهلو گرفتن در پلاژهاي شني هستند باعث مي شوند كه از تردد بيش از اندازه كشتي هاي تفريحي و ايجاد ترافيك جلوگيري شود؛ چرا كه كشتي ها در سطح حركت مي كنند و زيردريايي ها از زير آنها رد مي شوند. زيردريايي ها از آنجا كه سبك هستند به راحتي مي توانند به ساحل حمل شوند و شيوخ به راحتي آنها را در تعطيلات خود از كشوري به كشور ديگر مي برند و به اين ترتيب شام خوردن در سن تروپز يا پورتو سروو به كمك زيردريايي دو برابر راحت تر و سريع تر از رفتن با يك كشتي تفريحي طول مي كشد.
با توجه به افزايش قيمت نفت بريل، قيمت بالاي اين زيردريايي هم  چندان مهم و نگران كننده به نظر نمي رسد. براي كساني كه وسع كمتري دارند زيردريايي اي به نام استينگري در نظر گرفته شده كه يك نفره و كم تجمل تر است و قيمت آن حدود 37 هزار دلار است. اين مبلغ درست معادل مبلغ يك جت اسكي است كه جايش در صندوق عقب يك ماشين شاسي بلند است. زيردريايي 22 متري با داخلي مجلل و بسيار باشكوه، تودوزي هاي چرمي، كروم و چوب حجاري شده نيز قيمتي معادل يك جت خصوصي يعني حدود 10 ميليون دلار دارد.
سلطان احمد بن سليمان، مالك اصلي شركت اگزوموس دست هايش را به هم مي مالد. او سلطان بندرها و گمرك هاي دوبي و يكي از پنج نامزد احتمالي جانشيني شيخ دوبي است. اين مرد تاجرپيشه كه هميشه دشداشه اي سفيد بر تن مي كند تاكنون دست كم 25 ميليون دلار در اين شركت سرمايه گذاري كرده است. البته نبايد فراموش كرد كه 30 هزار متر مربع فضاي بياباني در كنار آبهاي گرم اقيانوس كه به فضاي شركت اختصاص دارد نيز متعلق به سلطان احمد است. اين زمين و سرمايه اختصاص داده شده در مقابل بقيه دارايي هاي او پشيزي هم به شمار نمي رود.
هروه ژوبر كاملاً اميدوار است و نگران هيچ چيز نيست. او در سن 50 سالگي خوشحال است از اين كه در بيابان ساكن شده است. او مي گويد: من هنوز براي خودم زيردريايي ندارم اما يك لامبورگيني آبي دارم و از اين كه ماشينم با فراري هاي سرخ رنگ ديگران متفاوت است خوشحالم. يك كشتي تفريحي 18 متري هم دارم و در مجموع زندگي ام روبه راه است.
هروه ژوبر پيش از رسيدن به اينجا هم هيچ مشكلي نداشت. او پس از اين كه فرانسه و سازمان امنيت خارجي را به دلايلي كه دوست ندارد در موردشان صحبت كند ترك كرد، در ايالات متحده آمريكا، اولين كارخانه خود را به راه انداخت. او مي گويد: اما آمريكايي ها دلسردم كردند. پس از 11 سپتامبر 2001 من ديگر حق نداشتم زيردريايي هاي كوچكم را از كشور خارج كنم. منطق آنها هم اين بود كه امكان داشت تروريست ها از اين زيردريايي ها براي اهداف تروريستي خود استفاده كنند. تا جايي كه من مي دانم فقط خودروها در عمليات  هاي بمب گذاري انتحاري مورد استفاده قرار مي گيرند. من حتي مي توانم ادعا كنم كه زيردريايي هايم براي پليس ايده آل هستند چرا كه پليس نياز دارد به صورت مخفيانه در بندرها و زير آ ب هاي كم عمق نزديك سواحل به گشت زني بپردازد. نظامياني كه به حفاظت از اقيانوس ها و بندرها در مقابل حملات القاعده مي پردازند نيز اين مسئله را فهميده اند. مي توان منتظر بود تا زيردريايي هايي كه با رنگ هاي استتاركننده پوشيده شده اند به زودي تبديل به يكي از بهترين و پرفروش ترين محصولات نظامي شوند.

ميامي هرالد
روزنامه ميامي هرالد عكس اول خود را به تصويري از مراسم اولين سالمرگ پاپ ژان پل دوم اختصاص داده است.به نوشته اين روزنامه چاپ آمريكا ده ها هزار نفر با دعاخواني در رم و در مقابل واتيكان اولين سالمرگ رهبر مسيحيان كاتوليك جهان را برگزار كردند. در لهستان نيز مراسمي براي گراميداشت ياد و خاطره پاپ برپا شد.
ديلي استار
روزنامه ديلي استار ديدار مشترك جك استراو و كاندوليزا رايس، وزراي امور خارجه انگليس و آمريكا از عراق را براي موضوع خبر و عكس اول خود برگزيده است.
وزيران خارجه آمريكا و انگليس با ابراهيم جعفري نخست وزير و جلال طالباني رئيس جمهوري اين كشور درباره تلاش هاي مربوط به تشكيل يك دولت جديد صحبت كردند. اين در حالي است كه پيشتر جك استراو و كاندوليزا رايس در بلك برن انگليس و در جوي آكنده از تظاهرات ضد آمريكايي و ضد جنگ عراق با يكديگر ديدار كرده بودند.
واشنگتن تايمز
روزنامه واشنگتن تايمز تصوير زيباي شكوفه هاي درختان گيلاس در واشنگتن را براي موضوع عكس اول خود برگزيده است.
اين درختان در واقع نه تنها ريشه در خاك كه ريشه در تاريخ معاصر شهر واشنگتن و روابط دوجانبه ژاپن و آمريكا دارند.شهردار توكيو در سال 1912 سه هزار نهال درخت گيلاس ژاپني براي تقويت روابط دوستانه بين ژاپن و آمريكا به شهر واشنگتن اهدا كرد.
ليبراسيون
روزنامه ليبراسيون چاپ فرانسه با اختصاص دادن عكس ژاك شيراك رئيس جمهوري فرانسه براي كاور اصلي خود قانون جديد و بحراني كار و سخنان ژاك شيراك در اين باره را مورد بررسي قرار داده است. ژاك شيراك پيشتر طي اظهاراتي اعلام كرده بود قانون جنجال برانگيز كار جوانان را امضا مي كند ولي از دولت مي خواهد تا دو بند آن را اصلاح كند. شيراك گفته است نسخه اصلاح شده اين قانون را امضا مي كند و برخلاف مصوبه پارلمان فرانسه كارفرمايان نبايد كاركنان خود را بدون ارائه مدرك اخراج كنند.

بازگشت به گذشته
در اولين دور از انتخابات اوكراين پس از انقلاب نارنجي، حزب رئيس جمهوري كنوني اين كشور شكست خورد.
اين اولين آزمون انتخابات براي حمايت از رهبري انقلاب نارنجي و دولت جديد تحت حمايت غرب در اين جمهوري اتحاد جماهير شوروي سابق بود. در اين انتخابات، مردم اوكراين يكي از عجيب ترين نتايج انتخاباتي را رقم زدند. مردم در واقع با چرخشي صد و هشتاد درجه اي و با به فراموشي سپردن انقلاب نارنجي، حزب ويكتوريانوكوويچ را در پارلمان، صاحب اكثريت كرسي ها كردند. ويكتوريانوكويچ سال گذشته و در پي وقوع انقلاب نارنجي در برابر ويكتور يوشچنكو- رئيس جمهوري كنوني اوكراين- شكست خورد.
اما اين بار و در زماني كمتر از يك سال، مردم با روي گرداندن از آرمان هاي انقلاب نارنجي، مجدداً از يك حزب طرفدار روسيه حمايت كردند. شكست حزب يوشچنكو در انتخابات اوكراين نشانگر جايگاه متزلزل غرب گرايان در ميان مردم اين كشور شرقي بود.
در اين انتخابات، حزب يانوكوويچ با كسب سي و يك درصد آراء مردمي، اكثريت و احزاب تحت رهبري يوليا تيموشنكو و ويكتور يوشچنكو با كسب به ترتيب 23 و 16 درصد آراي مردمي، مابقي كرسي هاي پارلماني را به خود اختصاص دادند.
يادگار تاريخي
ميدان ترافالگار از مراكز مهم توريستي  و يكي از ميادين اصلي لندن محسوب مي شود. اين ميدان زيبا و باشكوه در مركز شهر لندن واقع شده است. در وسط ميدان ترافالگار و بر پايه اي زيبا، مجسمه درياسالار نلسون، پيروز جنگ ترافالگار- كه در جنوب اسپانيا بين انگلستان و فرانسه درگرفت- قرار دارد. براي درك دلايل وقوع اين جنگ بايد به دويست و اندي سال پيش و به زمان اعدام لويي شانزدهم پادشاه بوربون فرانسه (سال 1793) بازگرديم.
در اين سال و پس از اعدام لويي شانزدهم، روابط فرانسه با اكثر دولت هاي اروپايي كه در آن زمان داراي نظام سلطنتي بودند به تيرگي گراييد. از جمله اين دولت ها كه در آن زمان از كشورهاي پادشاهي اروپا محسوب مي شد، انگلستان بود. بريتانيايي ها حتي پس از روي كار آمدن ناپلئون به عنوان امپراتور فرانسويان به خصومت خود با نظام حكومتي فرانسه ادامه دادند كه اوج اين خصومت را مي توان در جريان نبرد ترافالگار (نبردي دريايي كه نيروهاي بريتانيايي تحت فرماندهي آدميرال- درياسالار نلسون- در برابر نيروهاي مشترك فرانسوي و اسپانيايي به پيروزي رسيدند)ديد. نلسون در جريان اين نبرد تاريخي، جان خود را از دست داد و ياد خويش را در اذهان انگليسي ها جاودانه كرد.
بازگشت كمونيست قديمي
ميخائيل گورباچف مجدداً با اظهار سخناني، خود را در صدر مخالفان سياست هاي آمريكا در جهان قرار داد.
آخرين رئيس جمهور اتحاد جماهير شوروي در مصاحبه اي با مجله تايم گفت: آمريكا به واسطه قدرتش مست شده است.
او در ادامه گفت وگو با تايم افزود: موضوع حملات پيشگيرانه، ناديده گرفتن شوراي امنيت سازمان ملل و تعهدات قانوني بين المللي، همه و همه به سوي يك شب تار منتهي مي شوند.
گورباچف گفت: به نظر من ممكن است برخي افراد، جورج بوش- رئيس جمهوري آمريكا- را در مسيري اشتباه قرار داده باشند. ميخائيل گورباچف آخرين رهبر اتحاد شوروي بود كه در زمان خويش و در جامعه  بسته كمونيستي، براي اولين بار نداي اصلاحات سر داد. او تلاش كرد در قالب دو طرح سياسي و اقتصادي پرستوريكا و گلاسنوست، نظام ماركسيستي حاكم بر كشورش را نجات دهد و چرخ هاي زنگ زده توسعه در اتحاد جماهير شوروي را مجدداً به حركت درآورد اما فروپاشي بلوك شرق، ديگر رمق و قدرتي براي اتحاد شوروي باقي نگذاشت و اين كشور متشكل از 15 جمهوري در نهايت 74 سال پس از تأسيس در سال 1991 از هم فروپاشيد. به رغم اين تفاسير، همچنان گورباچف ديدگاه هاي ضدآمريكايي خويش را حفظ كرده و در نظر دارد كتابي درباره تاريخچه  اصلاحات دولتش را به چاپ برساند.