استاد سيد علي اكبر صنعتي در سال 1295 شمسي در كرمان ديده به جهان گشود و در شش ماهگي پدرش را از دست داد، مادرش به دليل تهي دستي، وي را به پرورشگاه صنعتي (مرحوم حاج علي اكبر صنعتي زاده موسس اين پرورشگاه بود) سپرد. علي اكبر از همان كودكي ذوق نقاشي را در خود احساس مي كرد. سرانجام پس از تحصيلات ابتدايي حاج اكبر او را نزد پسرش به تهران فرستاد. استاد صنعتي دوره هاي تخصصي مجسمه سازي و نقاشي را در مدرسه صنايع مستظرفه و مدرسه  صنايع قديم زير نظر استاداني چون طاهرزاده، بهزاد، ابوالحسن صديقي و استاد محمد حيدريان، حسين خانشيخي و علي رخسار آموزش ديد. در سال 1319 به درجه ليسانس در نقاشي نايل شد و در همان سال به كرمان آمد و برحسب وظيفه و اداي دين نسبت به پرورشگاهي كه در آن پرورش يافته بود تعداد 40 تن از كودكان يتيم پرورشگاه را انتخاب و به آنها تعليم نقاشي داد كه تعدادي از آنها در اين زمينه به موفقيت دست يافتند. درسال 1324 به تهران آمد و با كوشش عبدالحسين صنعتي زاده موزه اي در ميدان توپخانه ساخت. اين موزه به عنوان اولين موزه مردمي در سال 1325با برگزاري نمايشگاهي افتتاح و با استقبال بسيار زيادي روبه رو گرديد. در اين موزه تعدادي از تابلوها و مجسمه هاي استاد نمونه هاي ارزنده ديگري از آثار هنرمنداني مانندكمال الملك و شاگردان او و همچنين ساير هنرمندان معاصر ايراني و خارجي به صورت دائم به نمايش گذارده شد. آثار به نمايش گذاشته در اين موزه عبارتند از : مجسمه هاي مرد زنداني، زن بينوا، كمال الملك، سوته دلان، گاندي و نيز تابلوهاي موزائيكي از سنگ و تابلوهاي رنگ روغن.نمايشگاه ديگري از استاد درميدان راه آهن مجموعه اي از مجسمه هاي شام آخر ،پيرزن چرخ ريس ، مرد سفالگر ، ملك الشعرا بهار ، عارف قزويني و صحنه قتل ميرزا رضا تقي خان امير كبير در حمام فين كاشان بود كه قبل از انقلاب توسط جماعتي فرصت طلب در سوداي تصرف مكان نمايشگاه ، تمام آثار تخريب واز بين برده شد و از آن پس استاد دلشكسته دست از گچ و گل شست و براي هميشه پتك و قلم مجسمه سازي را كنار گذاشت .
استاد علي اكبر صنعتي مجسمه ساز ونقاش برجسته كشورمان در اوايل سال در سن 90 سالگي دارفاني را وداع گفت.
صفحه نمايشگاه و روزنامه همشهري در گذشت اين هنرمند فقيد را به بازماندگان و جامعه هنري ايران تسليت مي گويد .
با تشكر از انتشارات نگار

سيد علي اكبر صنعتي