اعلام يك باره 4 روز تعطيلي در عيد سعيد فطر و پايان ماه مبارك رمضان از سوي دولت، موجي از نقد و نظرها را در بين محافل اجتماعي و فرهنگي و حتي نمايندگان مجلس شوراي اسلامي برانگيخت به نحوي كه رياست محترم جمهوري را به واكنش متقابل و گله و انتقاد از كساني كه استراحت و فراغت و تجديد قواي روحي و جسمي كاركنان دولت و ملت را برنمي تابند واداشت.
اين كنش و واكنش ها و نقد و نظرها موجب شد تا بار ديگر مسأله افزايش تعطيلات در ايران در مقايسه با ساير كشورها به مسأله روز تبديل شود. به همين مناسبت دكتر علي فتوت عضو هيأت علمي دانشكده برق دانشگاه صنعتي شريف كه هم اكنون مديرعامل يك شركت تحقيقاتي است در مقاله اي موضوع را مورد بررسي قرار داده است.
در سده اخير كه دنيا از حالت شهرها و قصبات دور از هم و با فرهنگ و عادات اجتماعي متفاوت هر روز بيشتر به يك مجموعه به هم پيوسته تبديل شده فعاليت هاي بشري در همه شئون دستخوش تغيير گرديده است. اگر 300 سال قبل با دزدي و قاچاق انسان و برده داري يكي از زمينه هاي ثروت اندوزي و افزايش قدرت در قاره آمريكا فراهم شد و اگر كشورهاي استعمارگر در همين دوره با حضور فيزيكي در قاره سياه و يا جنوب آسيا و خاور دور تعادل ثروت جهاني را به نفع خود بر هم زدند، امروز در اين جهان با اقتصاد به هم پيوسته، ثروت ها به تدريج و به صورت غيرمحسوس از كشوري به كشورهاي ديگر منتقل مي شود. در اين عرصه كشورهايي كه اين تبادل جهاني را بهتر بفهمند و با هوشمندي، حكمت و مصلحت و حفظ و احترام به دستاوردهاي ديني، فرهنگي و تاريخي خود را با اين شرايط وفق دهند بهترين شرايط را براي ملت خود فراهم مي كنند.
در بسياري مواقع يك موضوع مي تواند مورد توافق اكثر دولتمردان و نمايندگان ملت و خود مردم باشد ولي رودربايستي ها و تعارفات سياسي مانع از عملياتي شدن راه حل ها مي شوند. مسأله تعطيلات رسمي و غيررسمي در هر كشوري رابطه مستقيم با ميزان توليد اقتصادي و بهره وري دارد. در كشور ما در طول سال بدون احتساب روزهاي ماه مبارك رمضان كه در آن بهره وري اندكي كاهش مي يابد، 33 روز (شامل 13 روز نوروز) تعطيلي وجود دارد. اين عدد 3 برابر تعطيلي ساير كشورهاست. در مدارس ما حضور دانش آموزان در سر كلاس در 9 ماهه سال تحصيلي به 175 الي 180 روز كاهش يافته است كه تازه در آن تعطيلي هاي بدون جهت به بهانه امتحانات لحاظ نشده است. متأسفانه پديده هاي نوظهور ديگري مانند آلودگي هوا نيز به تعطيلي مدارس اضافه گرديده است. از اين بدتر ارتباطات جهاني ماست كه از پنجشنبه ظهر تا دوشنبه به واسطه تعطيلي آخر هفته ما و تعطيلي شنبه و يكشنبه ديگران مختل است. در بدترين حالت براي كار بازرگاني با غرب كانادا، آمريكاي جنوبي و كشور آمريكا ارتباط تجاري عملاً از پنج شنبه صبح تا سه شنبه صبح ما مختل مي باشد و فقط روزهاي سه شنبه و چهارشنبه (يعني 2 روز در هفته) اشتراك كاري وجود دارد. خساراتي كه از اين موضوع و كاهش بهره وري هر هفته به ما مي خورد بررسي علمي و كارشناسانه آن را بيش از پيش ضروري مي سازد. در اكثر ايالات كشور مسلمان مالزي روز جمعه روز كاري است و ادارات و سازمان هاي دولتي در ميان روز 2 ساعت تعطيلي براي شركت در نماز جمعه دارند كه با شور و شوق فراوان در كليه مساجد كشور با جمعيت هاي فشرده اقامه مي گردد. در اين كشور شنبه نيز روز كاري حساب مي شود و ادارات و بانك ها فقط در يكي از شنبه هاي هر ماه به طور كامل تعطيلند و نهايتاً روز يكشنبه تعطيلي كامل است.
در كشور آمريكا در برخي تعطيلات رسمي بجاي تعطيلي روز اصلي يك واقعه مثلاً سومين دوشنبه هر ماه ژانويه (روز احترام به مارتين لوتركينگ) يا سومين دوشنبه هر ماه فوريه به عنوان روز احترام به روساي جمهور يا آخرين پنجشنبه نوامبر به عنوان روز شكرگزاري تعيين شده است. در اين كشور براي كريسمس يا ميلاد حضرت مسيح تنها يك روز تعطيلي وجود دارد و روز اول ژانويه نيز تعطيل رسمي است. بسياري از شركت هاي بخش خصوصي در فاصله 6 روزه بين 25 دسامبر تا اول ژانويه عمليات كاري را متوقف و كارمندان را مجبور به استفاده از مرخصي هاي استحقاقي مي نمايند. حتي در اين ايام برق و شوفاژ ساختمان را براي صرفه جويي قطع مي كنند. مزيت چنين كاري جلوگيري از انباشته شدن مرخصي ها و اجبار در استفاده از مرخصي ها به صورت كاملاً همزمان در سطح سازمان براي رسيدن به بالاترين بهره وري در روزهاي عادي كاري است. در اروپا در بعضي شركت ها ساعت كار هفتگي را براي صرفه جويي در هزينه ها و همين طور به بهانه از بين بردن بيكاري به زير 40 ساعت كاهش داده اند ولي در يكي دو سال اخير فشار اقتصادي و نياز به رقابت با اقتصاد زاينده و در حال رشد چين آنها را مجبور به افزايش ساعت كار با همان حقوق قبلي نموده است.
كشور ما براي حل اين مشكل  بايد مجموعه عوامل بهره وري اقتصادي، جلوگيري از عقب افتادگي نظام آموزش و پرورش و كاهش سطح علمي دانش آموزان، ارتباطات جهاني، احترام به مقدسات و احترام به سوابق فرهنگي و دستاوردهاي تاريخي كشور را با هم در نظر بگيرد و پيشنهاد حذف روزهاي تعطيل را نبايد فقط با عينك سياسي، مذهبي و يا ملي بررسي نمود. سيزده روز فروردين كه با قبل و بعد آن و تعطيلي هاي رسمي و غيررسمي عملاً به 15 تا 20 روز تبديل مي شود جزء بهترين فصل هاي پيمانكاري در جنوب كشور است. تعطيلي 14 و 15 خرداد كه با پنجشنبه جمعه هاي قبل و بعد آن ممكن است تركيب شود در وسط فصل امتحانات فقط بهانه اي براي پايان درس مدارس در پايان ارديبهشت و نقصان بيشتر سطح سواد عمومي شده است.
در مقابل در تمام كشورهاي اسلامي عيد فطر مورد احترام و توجه خاص و داراي چند روز تعطيلي است در حالي كه در ايران فقط به يك روز بسنده مي شود و در مقابل در فروردين ما يك تعطيلي طولاني و غيرعادي براي جهان امروز سالهاست دست نخورده باقي مانده است.
موارد زير به عنوان راه حل هاي پيشنهادي مي تواند مورد بحث و بررسي قرار گيرد:
۱ - تعيين روزهاي تعطيل لااقل 36 ماه آينده توسط مجلس شوراي اسلامي يا هيأت دولت به صورت دايم براي برنامه ريزي هاي لازم.2 - حذف تعطيلي 29 اسفند و به جاي آن تعطيلي كامل هفته اي كه يكم و دوم فروردين در آن قرار مي گيرد (يعني از جمعه به جمعه) در موارد خاصي كه اول فروردين روز پنجشنبه است مي توان استثنائاً از پنج شنبه تا جمعه بعد تعطيل به احترام سال جديد و عيد نوروز اعلام نمود و تعطيلي 12 و 13 فروردين را حذ?ف?كرد?.3 - تبديل تعطيلي هاي 14 و 15 خرداد و 22 بهمن به سومين پنجشنبه يا شنبه بهمن به عنوان روزبزرگداشت امام خميني(ره) و انقلاب اسلامي.4 - حذف تعطيلي روز شهادت امام رضا(ع) در 29 ربيع الاول و بزرگداشت همزمان رحلت حضرت رسول اكرم(ص) و شهادت امام حسن مجتبي(ع) و شب شهادت امام رضا و 28 ربيع الاول.5 - حذف تعطيلي هاي اربعين امام حسين(ع)، شهادت حضرت فاطمه(س) و شهادت امام جعفر صادق(ع).6 - افزودن لااقل دو روز تعطيلي در پايان ماه رمضان به طوري كه استهلال ماه منجر به تغيير روز تعطيلي نگردد. در نتيجه در مواقعي كه ماه رمضان 29 روزه است عيد فطر و لااقل دو روز پس از آن تعطيل خواهد بود و در مواقعي كه ماه رمضان 30 روزه
مي شود، سي ام رمضان و اول و دوم شوال تعطيل مي گردند.
با اين تغييرات تعطيلات رسمي كشور به يك هفته كامل در نوروز، رحلت پيامبر و شهادت امام حسن(ع) و شب شهادت امام رضا(ع) در يك روز، ولادت حضرت اميرالمؤمنين(ع)، مبعث پيامبر، ولادت حضرت قائم، شهادت حضرت علي(ع)، سه روز تعطيلي در پايان رمضان و عيد فطر، عيد قربان، روز انقلاب و امام در بهمن، عيد غدير و تاسوعا و عاشورا تبديل مي گردد كه كلاً 33 روز تعطيلي را به 19 روز كاهش مي دهد.
اما در مورد عدم تطبيق تعطيلي آخر هفته بايد جوانب موضوع بررسي كارشناسي و از تجارب كشورهاي مسلمان استفاده كنيم. اما در اين فاصله راه حل مياني تبديل تعطيلي پنج شنبه بعد از ظهر و جمعه به تعطيلي جمعه بعد از ظهر و شنبه است كه اگر با اقامه نماز جمعه در كليه مساجد توأم شود منظره اي بديع از هماهنگي مسلمين ايران با جهان در اقامه اين نماز عبادي سياسي و نمايشگر توان انعطاف پذيري مسلمين با عرف جهاني در زماني كه با اصول ما ضديتي نداشته باشد، مي باشد.
در نهايت شايد براي خواننده اين سطور برخي از اين پيشنهادات به دلايل سياسي يا مذهبي يا ملي ثقيل ياناروا باشد. لكن اين مسيري غيرقابل اجتناب است و بالاخره در سال هاي آينده كاهش تعداد تعطيلات رسمي و هماهنگي تعطيلي آخر هفته اتفاق خواهد افتاد. سؤال اصلي اين است كه تا چند سال در مقابل از دست دادن فرصت ها، از بين رفتن توان رقابت پذيري، كاهش بهره وري، كاهش دانش و سواد فرزندان دبستاني و دبيرستاني خود تنها به واسطه ملاحظات سياسي سكوت خواهيم كرد؟درهرحال تاكيدمجدد براين نكته لازم است ،آنچه كه گفته شد فقط يك پيشنهاد است ومي تواند زمينه اي براي مطالعه وبررسي بيشترباشد.

گروه اجتماعي- كتابچه حاوي فهرست داروهاي قابل تجويز و مصرف در كشور تهيه،  تدوين و منتشر شد.
بر اساس بند الف ماده 93 قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي و در راستاي تنظيم بازار دارو، فهرست داروهاي مجاز ايراني هر سال منتشر مي شود و داروسازان و پزشكان مجازند داروهاي موجود در فهرست را تجويز و عرضه كنند.
همچنين، كليه داروهاي اين فهرست به تأييد شوراي بررسي و تدوين داروهاي ايران رسيده و در بازار دارويي ايران قابل دسترسي است.
بر اساس گزارش وزارت بهداشت، 44 درصد داروهاي تجويز شده براي بيماران اشكال تزريقي داروست و در سال 83 بيش از 750 ميليون عدد فرآورده تزريقي در ايران تجويز و مصرف شده است؛ اين بدان معناست كه مصرف سرانه فرآورده هاي تزريقي در ايران حدود 6/11 عدد است حال آن كه سرانه تجويز و مصرف فرآورده هاي تزريقي در كشورهاي در حال توسعه حدود 4/3 قلم و در كشورهاي توسعه يافته بسيار كمتر از يك عدد است تمام عوارض جدي و خطرناك دارويي گزارش شده به مركز ADR هم ناشي از شكل تزريقي داروها بوده است.
 همچنين داروخانه بيمارستان ها موظف هستند كليه داروهاي مورد نياز بيماران خود (به ويژه بيماران بستري) را تهيه و در اختيار آنان قرار دهند و نبايد بيمار يا همراه آنها براي تهيه دارو روانه خيابان شود.
براساس اعلام وزارت بهداشت، مراكز اطلاع رساني دارويي هم در تهران و 34 شهر و مركز استان نيز آمادگي دارند تا وضعيت دارويي موجود را در اختيار هموطنان قرار دهند كه شماره تلفن اين مراكز در شهرستانها از طريق همه داروخانه هاي شهر در اختيار آنان قرار مي گيرد. چنانچه داروي مورد نياز در داروخانه موجود نباشد تهيه آن بر عهده داروخانه مذكور است تا امكان هرگونه سرگرداني و ايجاد شرايط براي فعاليت دلالان و قاچاقچيان سلب شود. تجويز دارو خارج از فهرست دارويي كشور براي پزشكان مجاز نيست و بايد در صورت مشاهده كوچكترين عوارض ناشي از مصرف دارو با پزشك معالج و يا داروساز مستقر در داروخانه در ميان گذاشته شود.

كنترل جمعيت و تنظيم خانواده از دغدغه ها و مسايل مورد توجه قريب به اتفاق دولتمردان در همه كشورهاي جهان است. عبارتي كه منسوب به رئيس جمهوري اسلامي ايران جناب آقاي دكتر احمدي نژاد كه خود از شخصيت هاي علمي و دانشگاهي كشور مي باشند قابل تأمل است.
از ايشان قريب به اين مضمون نقل شده است كه چون اين كشور گنجايش و ظرفيت 120ميليون جمعيت را دارد، بنابراين با شعار دوتا بچه كافيه مخالف مي باشند. نگارنده به هيچ عنوان قصد گام نهادن در وادي اظهار مخالفت يا موافقت با عبارت منسوب به ايشان را ندارند، اما توجه به نكات زير را ضروري مي داند.
فرض كنيم كه ميهن عزيز ما گنجايش 120ميليون جمعيت را دارد، هيچ گونه محدوديتي هم در مواليد وجود نداشته باشد و با متوسط 6تا۷ فرزند در هر خانواده، جمعيت كشور را پس از فقط يك نسل به 120ميليون نفر برسانيم تا از ظرفيت هاي كشور به طور كامل استفاده شود.
حال اين سؤال مطرح مي شود كه پس از رسيدن جمعيت به ظرفيت كامل 120ميليون نفر، سهم و حق نسل بعدي در مواليد و توليد مثل چه خواهد شد؟ به عبارتي ديگر، نسل هاي بعدي با چه ميزاني مي توانند صاحب فرزند شوند تا امكانات بالقوه كشور پاسخگوي آنها هم باشد؟ اگر پاسخ دهيم كه محدوديتي براي آنها وجود ندارد و به تمايل و اختيار خود آنها بستگي دارد، پاسخ درستي نداده ايم. زيرا ظرفيت مملكت، پيشاپيش توسط نسل قبلي تكميل شده است در نتيجه تنگناهايي براي زاد و ولدهاي بعدي به وجود آورده اند.
بايد بدانيم كه همه ظرفيت 120ميليوني جمعيت مملكت عزيزمان متعلق به يك نسل نيست كه يك نسل ظرفيت آن را تكميل كند و نسل هاي آينده را با مشكل مواجه سازد. اين ظرفيت متعلق به فراتر از يك نسل است. بديهي است كه اگر در آينده با استفاده از علوم و تكنولوژي بتوانيم ظرفيت مملكت را افزايش دهيم، ميزان استفاده آن توسط نسل ها نيز افزايش خواهد يافت.
علاوه بر آن، به جز منابع خدادادي طبيعي، آيا ظرفيت هاي آموزشي، پرورشي، پژوهشي تكنولوژي، فني، اشتغال و ساير امكانات رفاهي و اجتماعي جامعه نيز به اندازه 120ميليون مي باشد؟ پاسخ اين سؤال از داير بودن مدارس چند شيفته و نرخ بيكاري روشن است.
مسأله قابل تأملي كه مبناي اظهارات بسياري از عزيزان مي باشد، روايتي منسوب به نبي گرامي اسلام(ص) است كه قريب به مضمون فرموده اند: من بر زيادي امتم مباهات و افتخار مي كنم.
توجه به زيادي ، امت پيامبر و مباهات كردن در اين روايت ضروري است.
نخست آنكه، زياد شدن همواره به معناي افزايش مطلق نيست، بلكه شامل افزايش نسبي نيز مي شود. مثلاً عدد 1000 را در نظر بگيريد. گاهي در مقابل اعدادي چون 15 و۲۰بسيار زياد مي باشد، اما در مقابل اعداد چند ميليوني بسيار كوچك و ناچيز به نظر مي آيد. مثالي ديگر، محلي را در نظر بگيريد كه از 15000 نفر جمعيت آن 10000 نفر مسلمان هستند. چنانچه جمعيت اين محل به 30000 نفر افزايش يابد و تعداد مسلمانان نيز 20000 نفر شود، اطلاق زياد شدن تعداد مسلمانان به دور از منطق مي باشد. زيرا نسبت مسلمانان به كل جمعيت آن محل تغييري نكرده و همچنان ثابت مانده است. اما چنانچه بر اثر پديده اي مثل مهاجرت يا رويكردي چون اخلاق حسنه،  فرهنگ تعاون و صداقت مسلمانان جمعيت 10000 نفري مسلمانان به 10500 نفر در همان جمعيت افزايش يابد. آنگاه به جرأت مي توان گفت كه مسلمانان زياد شده اند. زيرا نسبت مسلمانان به كل جمعيت تغيير كرده است. بديهي است وقوع چنين پديده هايي مستلزم راهكارهاي ديگري به جز زاد و ولد مي باشد.
ثانياً: امت پيامبر گرامي اسلام بايد كسي باشد كه حداقل ويژگي هاي مورد قبول آن بزرگوار را تا حدودي دارا باشد. در غير اين صورت هر فردي را برحسب مستندات شناسنامه اي نمي توان امت ايشان ناميد.