Hamshahri Newspaper

اگر ازشان بپرسي بهترين داروي ضدسرطان چيست، جواب مي دهند عشق و محبت ! شايد هنوز بررسي هاي پزشكي نتواند اين موضوع را به همين صراحت تاييد يا رد كند، اما نمي تواني چيزي را كه مي بيني نديده بگيري.خانم فاطمه داوودآبادي و همسرش، آقاي كبيري، در خانه اي كه به نظر فقط يك حسينيه مي رسد، از تجربه هاي شان در به خاك ماليدن پشت غولي به نام سرطان مي گويند. خانم داوودآبادي مي گويد: سرطان كه داشتم.... و آقاي كبيري مي گويد اين زن استثنايي است! اما من كه يك روز پرباد- پرآفتاب زمستاني مهمان خانواده گرمشان بودم، حس مي كنم كه خيلي سخت نيست زيبا نگاه كردن به هر چيز، حتي اگر يك تكه سنگ باشد يا بيماري سخت و ترسناكي مثل سرطان سينه!
البته سوءتفاهم نشود، سرطان بيماري ساده اي نيست. بايد باشي و ببيني افرادي را كه در مرحله پيشرفته آن مراجعه مي كنند و ديگر كاري براي شان نمي شود كرد. بايد باشي و ببيني وقتي كه اولين بار اين كلمه سرطان ، بدخيمي يا غده را مي شنوند. بايد باشي و ببيني عوارض شيمي درماني، كه آدم را از زندگي سير مي كند، حتي باعث مي شود بعضي ها بگويند: تشخيص نمي دادند بهتر بود، عمر خودش را مي كرد، به اين همه استفراغ و ضعف و بي حالي هم نمي افتاد. بايد باشي و ببيني كساني را كه وقتي مي شنوند همسرشان سرطان دارد، او را به امان خدا رها مي كنند و يادشان مي رود كه همين زن تنها و وحشت زده مادر بچه هايشان است و عمري را، با تن سالم، در همين خانه با تو سر كرده است. بايد باشي و ببيني... و حالا مهمان اين زوج گرم و پرمحبتيم؛ زوجي كه انگار برخوردشان با اين مشكل، پيوندشان را محكم تر و عميق تر كرده است. باعث شده است همديگر را بهتر بشناسند و بيشتر قدر همديگر را بدانند و هواي همديگر را داشته باشند. باور كردنش مشكل است كه اين قدر راحت با اين موضوع برخورد مي كنند. خانم داوودآبادي مي گويد: البته هر 6 ماه يك بار يك سري آزمايش مي دهم، ماموگرافي و...، اما كلا زندگي ام عادي است، مثل بقيه مردم.
خودم پيدايش كردم
اول خودم متوجه يك غده كوچك بي درد توي سينه راستم شدم، با خودم گفتم چيز مهمي نيست، اما همسرم اصرار كرد كه بروم پي گيري اش كنم. اگر اصرارهاي او نبود، شايد نمي توانستم اين طور ريشه اش را در بدنم بخشكانم.
اينها را خانم داوودآبادي مي گويد. تحقيقات نشان مي دهد بيش از 90 درصد موارد سرطان سينه، با معاينه خود زنان پيدا مي شود. يعني اگر هر زن هر ماه سينه هايش را معاينه كند و علامت هاي سرطان را بشناسد، مي تواند تا 90 درصد خيالش راحت باشد كه آن را به موقع تشخيص خواهد داد. تشخيص به موقعي كه براي درمان به موقع اهميت زيادي دارد.
شناسنامه ات را فراموش كن
دكتر خانوادگي مان واقعا در مورد من جديت به خرج داد. گفتم بگذار آخر هفته، گفت اصلا امكان ندارد، همين امشب بايد بستري شوي تا فردا جراحي شوي، اين سرطان است. فرداي عمل آمد به ديدنم، گفت تاريخ تولد شناسنامه ات را فراموش كن، امروز روز تولد توست. بعدها بيماري را ديدم كه غده را در سينه اش تشخيص داده بود، اما براي اينكه شوهرش مشكل داشت و نمي خواست او را ناراحت كند، چيزي نگفته بود. وقتي رفته بود دكتر كه هر دو سينه اش گرفتار شده بود و شيمي درماني هم برايش كار نكرد. الان كه نگاه مي كنم، مي بينم همين كه الان من با يك جلسه شيمي درماني و چند نوبت داروهاي ديگر، خوب خوب هستم و هيچ مشكلي ندارم، تازه مي فهمم كه جديت آن موقع او چه خيري به من رسانده.
بعد از نماز لاك مي زدم
شيمي درماني خيلي عوارض دارد، اما من چندان جدي اش نمي گرفتم. ناخن هايم كبود و بدرنگ شده بود، لاك ناخن كنار جانمازم مي گذاشتم، تا نمازم را مي خواندم، لاك مي زدم.
آقاي كبيري هم درباره آن روزهاي سخت شيمي درماني مي گويد: موهاي خيلي قشنگي داشت. با شيمي درماني شروع كرد به ريختن، آن هم چه ريختني! دسته دسته مي ريخت. تازه درد هم داشت، چون از ريشه كنده مي شد. پسرم سرش را ماشين كرد و از ته تراشيد. ما هم اصلا كوتاه نيامديم، با يك سبيل چخماقي و ابروهاي پرپشت، گريمش كرديم. شده بود عين داش مشدي هاي اساسي! نگذاشتيم يك لحظه خودش را ببازد. عكس هايش هست. البته به دليل رعايت شئونات اسلامي از چاپ عكس ها معذوريم، اما از ما قبول كنيد كه خيلي جالب بود.
تو هنوز هم براي من عزيزي
حمايت خانواده در روحيه بيمار و حتي جلوگيري از پيشرفت بيشتر بيماري خيلي تاثير دارد. آقاي كبيري مي گويد: گفت پروتز بگذارم، جاي سينه اي كه جراحي شده، گفتم اصلا هم لازم نيست. تو وقتي آمدي خانه من كه اين مريضي را نداشتي. اينجا گرفتي. تو هنوز براي من همان زن عزيزي هستي كه بودي. موقع جراحي هم دكتر گفت ممكن است بتوانيم يك قسمت سينه را نگه داريم، گفتم سلامتش از همه اين چيزها مهم تر است. هر چقدر لازم است برداريد. در جراحي سينه، يا اصطلاحا ماستكتومي، معمولا يك چهارم سينه در منطقه اي كه درگير است، برداشته مي شود. نمونه تهيه شده از بافت پستان به آزمايشگاه فرستاده مي شود. اگر بررسي نمونه نشان داد كه يك سانتي متر اطراف بافت توموري بافت سالم وجود دارد، يعني برداشت غده به اندازه كافي بوده است.
بيماري مكافات نيست
خيلي ها مي گفتند آخر تو چرا، چرا اين بلا سر تو آمد؟ تو كه اين همه با ديگران خوب بودي، به كسي بدي نكرده بودي... جواب من اين بود كه بيماري مكافات بدي هايي كه كرده اي نيست، اين سرنوشت و قسمتي است كه نمي تواني به اين راحتي ها تفسيرش كني. من هم راضي بودم به رضاي خدا، فقط نگران اين بچه اي بودم كه پيش ماست. (اشاره مي كند به نوه اش كه با آنها زندگي مي كند.) الان هم مي گويم هرچه مي شود، بشود، آن قدر عمر كنم كه اين بچه سر و سامان بگيرد.
آقاي كبيري مي گويد: هركسي لياقت اين آزمايش بزرگ را نداشت. فاطمه آن قدر خوب و بزرگ بود كه چنين آزمايشي براي او در نظر گرفته شود. تكليف كسي كه بد است، براي همه روشن است. اما براي كسي كه بزرگ است و مي خواهد بزرگ تر هم شود، از اين امتحان ها مي گذارند.
با خودت اين كار را نكن
روحيه خانم داوودآبادي واقعا مثال زدني است، او مي گويد: نمي توانم درك كنم بيماراني كه تشخيص بيماري شان را از همه پنهان مي كنند. يكي از آنها مي گفت موقع شيمي درماني، رفتم توي اتاقم و در را روي خودم قفل كردم. دلم نمي خواست هيچ كس، حتي نزديك ترين اطرافيانم، مرا در آن حال ببينند. دوست نداشتم ببينندم كه موهايم مي ريزد، دائم بالا مي آورم و اين همه بي حال و ضعيف شده ام. به او گفتم اين كار را با خودت نكن، اين طوري هيچ چيز درست نمي شود. تازه بدتر هم مي شوي.
منبع: هفته نامه همشهري خانواده - شماره 9