ترجمه: علي ملائكه
نشانگان روده تحريك پذير (IBS) يكي از شايع ترين بيماري هاي گوارشي است. اين بيماري بيشتر زنان را گرفتار مي كند. تخمين زده مي شود كه بيش از 70 درصد مبتلايان آن زن باشند.
روده تحريك پذير (كه با نام هاي ديگري مثل كوليت عصبي يا كوليت اسپاستيك خوانده مي شود) باعث دوره هاي عود كننده يبوست يا اسهال (يا يبوست و اسهال متناوب) همراه با دردهاي چنگه اي شكمي، نفخ و خروج گاز از روده مي شود. علائم بيماري علاوه بر آزاردهنده بودن، ممكن است كار و ساير فعاليت هاي بيمار را مختل كند.
تشخيص
هيچ آزمون اختصاصي براي تشخيص قطعي روده تحريك پذير وجود ندارد. پزشكان آشنا با اين عارضه معمولاً مي توانند تنها با صحبت كردن و انجام معاينه جسمي، بيماري را تشخيص دهند.
پزشك علائم اختصاصي بيماري را جست وجو مي كند و ممكن است آزمايش خون و مدفوع يا تست تحمل لاكتوز (قند شير) درخواست كند. همچنين بايد ساير علل اسهال يا يبوست مثل بيماري هاي تيروئيد يا ساير بيماري هاي گوارشي رد شوند. در برخي موارد ممكن است بررسي روده بزرگ با آندوسكوپي لازم باشد.
علت بروز اين علائم چيست؟
برخي از كارشناسان علت اسهال يا يبوست عود كننده در اين بيماري را اختلال عضلات يا اعصاب روده مي دانند. برخي ديگر معتقدند اشكال در حس كردن روده در مغز، مسئول علائم بيماري است.
از طرف ديگر برخي پژوهش ها نشان داده اند كه پس از يك عفونت ويروسي روده به خصوص اگر حادثه تنش زايي هم براي فرد رخ داده باشد، بيماري عود مي كند.
در حال حاضر بيش از همه، يك ماده پيامبر عصبي به نام سروتونين كه در انتقال پيام ها بين سلول هاي عصبي در نقاط مختلف بدن از جمله مغز و روده دخيل است مورد توجه دانشمندان قرار دارد.
به نظر مي رسد بيماران مبتلا به IBS كه بيشتر از اسهال رنج مي برند، دچار افزايش ميزان سروتونين در روده باشند و آنهايي كه علامت غالب در آنها يبوست است دچار كمبود سروتونين باشند.
عوامل عاطفي هم در بروز علائم نقش دارند. استرس باعث تشديد بيماري مي شود و رفتار درماني شناختي، تكنيك هاي آرامش بخشي عضلاني و هيپنوتيسم درماني ممكن است به تخفيف درد و ساير علائم كمك كند.
درمان اسهال، يبوست و نفخ
با توجه به اينكه علاج قطعي براي IBS وجود ندارد، هدف از درمان ها كنترل كردن علائم بيماري است.
يبوست: مواد حجيم كننده مدفوع (فيبرهاي غذايي، سبوس و پسيليوم) مي توانند به رفع يبوست كمك كنند، اما اين مواد همچنين ممكن است درد و اسهال را تشديد كنند و باعث نفخ و خروج مكرر گاز شوند، بنابراين بايد مصرف اين مواد را به آهستگي شروع كرد و تدريجاً ميزان آنها را افزايش داد. ضمناً مقدار زيادي مايعات همراه آنها خورد.
اغلب پزشكان معتقدند اگر داروهاي مسهل با احتياط مصرف شوند، مي توانند بي خطر و مؤثر باشند، البته مسهل هاي محرك (مثل بيزاكوديل و گليسرول) ممكن است دردهاي شكمي را تشديد كنند. انواع ملين هاي گياهي هم در بازار دارويي موجودند. بهتر است مصرف اين ملين هاي گياهي را با كمترين غلظت آغاز كنيد و ميزان آن را به تدريج افزايش دهيد تا زماني كه علائم شما برطرف شود.
اسهال: داروي لوپراميد با كاهش دادن انقباض عضلاني و ترشح مايعات در روده اسهال را تخفيف مي دهد، اما روي درد شكمي تأثيري ندارد. اين دارو براي زناني كه اسهال و يبوست متناوب دارند، مناسب نيست. داروي لوموتيل (ديفنوكسيلات) هم كه با نسخه پزشك قابل تهيه است براي تخفيف اسهال در مبتلايان به روده تحريك پذير به كار مي رود.
نفخ و خروج گاز:  داروهايي مثل سايمتيكون (مالوكس)، آلفاگالاكتوزيواز و شاركول نفخ و اتساع شكم را چندان كاهش نمي دهند و داروي بهتري نيز براي رفع اين علائم موجود نيست.بهترين كار، اجتناب از غذاهايي است كه باعث توليد گاز و نفخ مي شوند، از جمله موادي كه نفخ ايجاد مي كنند مي توان به انواع لوبياها، موز، محصولات لبني، نوشابه هاي گازدار و سبزي ها و ميوه هاي خام (به خصوص كلم و كاهو) اشاره كرد. فروكتوز (قند ميوه ها كه به صورت شيرين كننده هم در بازار موجود است) و سوربيتول (يك شيرين كننده مصنوعي) نيز ممكن است باعث نفخ و اسهال شوند.
درمان درد شكم
انواع داروهاي ضداسپاسم براي شل كردن عضلات معده و روده در IBS تجويز مي شوند. اين داروها به تخفيف درد شكم كمك مي كنند، اما سودمندي آنها در مورد يبوست و اسهال نامعلوم است.
از جمله داروهاي ضداسپاسم موجود در بازار مي توان به دي سيكلومين و هيوسين اشاره كرد. البته اين دارو عوارض جانبي خودشان را هم دارند، از جمله خشكي دهان، تعريق، تاري ديد، سرگيجه، يبوست، نفخ، مشكلات ادراري، سردرد و تپش قلب. در برخي از زنان مبتلا به IBS استفاده از اسانس نعنا به عنوان ضداسپاسم و شل كننده عضلات مؤثر بوده است، اما اسانس نعنا به علت اينكه باعث شل شدن دريچه بين مري و معده مي شود، برگشت محتويات اسيدي معده را به مري تسهيل مي كند و لذا ممكن است سوزش سردل ايجاد كند.
داروهاي محرك عضلات روده (پروكينتيك) با افزايش فعاليت عضلات صاف روده مي توانند به تسكين يبوست و نفخ كمك كنند. از اين گروه داروها مي توان متوكلوپراميد و داروي جديدتر تاگاسرود (Zelnorm) را نام برد.
مصرف مقادير كم داروهاي ضدافسردگي سه حلقه اي مثل آمي تريپ تيلين يا نورتريپتيلين در هنگام خواب مي تواند به كاهش درد شكمي كمك كند. اين داروها به خصوص در IBSهاي با علائم غالب اسهال تأثير خوبي دارند. اين داروها عوارض جانبي مانند خستگي، خواب آلودگي، خشكي دهان و يبوست ايجاد مي كنند كه ممكن است شديد باشد.
داروهاي جديد براي درمان روده تحريك پذير
در سال هاي اخير داروهايي كه بر روي ميزان ماده سروتونين در روده بزرگ اثر مي گذارند براي درمان IBS به بازار آمده اند. اين داروها بر روي گيرنده هاي سروتونين بر روي اعصاب روده به خصوص گيرنده هاي نوع سوم و چهارم آن عمل مي كنند.
يك گروه از اين داروهاي جديد مهاركننده هاي گيرنده نوع سوم سروتونين هستند. اولين دارو از اين گروه كه وارد بازار شد داروي الوسترون (Lotronex) است كه براي بهبود علائم زنان مبتلا به IBS با علائم غالب اسهال تجويز مي شود. (اين دارو در مردان بي تأثير است) اين دارو به خاطر عوارض جانبي آن به خصوص يبوست شديد، مدتي از بازار دارويي خارج شد، اما اخيراً اين دارو دوباره مجوز مصرف گرفته است و تحت نظارت دقيق پزشك استفاده مي شود. يك داروي ديگر از اين گروه به نام سيلانسترون هم تحت بررسي قرار دارد.
گروه دوم از داروهاي جديد براي درمان IBS، تحريك كننده هاي گيرنده هاي نوع چهارم هستند كه اثر مخالف گروه قبلي را دارد. از اين گروه داروها، داروي تاگاسرود (زلنورم) در بازار موجود است، اما براي زنان مبتلا به IBS با علائم غالب يبوست به كار مي رود و باز تنها در زنان مؤثر است. همان طوري كه انتظار مي رود، شايع ترين عارضه اين دارو اسهال است.
منبع:Harvard Women's Health

محمد ملائكه- كپسول هاي پليمري در مقياس نانو، روزي مي توانند جهت انتقال مستقيم شيمي درماني به تومورها بدون آسيب به بافت هاي مجاور مورد استفاده قرار گيرند، كپسول ها طوري طراحي مي شوند كه وقتي يك پالس ليزر با انرژي كم را دريافت مي كنند، باز شده و محتويات خود را دقيقاً در جايي كه مورد نياز است آزاد مي كنند.
اگر داروهاي ضدسرطان به سوي هدفشان يعني يك تومور، هدايت شده و محتويات خود را در يك انفجار منفرد آزاد كنند، مي توانند بيشتر موثر بوده و اثرات جانبي كمتري داشته باشند. اين حالت به دارو اجازه مي دهد در عين به حداقل رساندن آسيب به بافت هاي اطراف به غلظت مورد نياز جهت از بين بردن سلول هاي سرطاني دست يابند.
فرانك كارسو و گروهش در دانشگاه ملبورن استراليا در حال ايجاد يك راه مبتكرانه براي انجام اين كار هستند. راهكار آنها، محصور كردن دارو در كپسولي پليمري است كه با ذرات بسيار ريز طلا بمباران شده و به آنتي بادي هاي شناسايي كننده تومور متصل شده است.
زماني كه كپسول وارد جريان خون مي شود، كپسول ها داخل تومورها جمع مي شوند و وقتي به ميزان لازم كپسول ها در آن جمع شدند، يك پالس از يك ليزر نزديك مادون قرمز، ذرات طلا را كه به ميزان زيادي طول موج هاي مادون قرمز را جذب مي كند ذوب كرده و اين امر باعث باز شدن كپسول پلاستيكي و سپس آزاد شدن محتويات آن مي شود.
ليزر نزديك مادون قرمز
براي ساختن كپسول ها، محققان مكرراً پليمر را به سوسپانسيون ذرات دارو با عرض يك ميكرومتر اضافه مي كنند تا زماني كه اجسام كروي واجد داروي قابل انتقال شكل بگيرند. آنها سپس ذرات طلا با ضخامت 6 نانومتر را به مخلوط اضافه مي كنند كه اين ذرات پليمر را احاطه كرده و در آن فرو مي روند. سرانجام آنها يك چربي كه لايه خارجي كپسول را شكل مي دهد و آنتي بادي هايي كه سلول هاي توموري را مورد هدف قرار مي دهد، اضافه مي كنند.
در بررسي هاي آزمايشگاهي كپسول ها به وسيله يك پالس 10 نانو ثانيه اي از يك ليزر نزديك مادون قرمز باز مي شوند. در حالي كه طلا نقطه ذوب 1064 درجه سانتي گراد دارد، ذرات طلا در دماهاي بسيار پايين تر ذوب مي شوند. يك پالس كوتاه با حرارت بين 600 تا 800 درجه سانتي گراد براي ذوب كردن ذرات بسيار ريز كافي است، ذراتي كه اين حالت زير ميكروسكوپ الكتروني مشاهده شود قطرشان تا بيشتر از 50 نانومتر به علت يكي شدن شان افزايش يافته است.
محدوديت هاي ايمني
در استفاده باليني، ليزر قادر به نفوذ به ميلي مترهاي بافت هاست. اين حالت مي تواند از طريق پوست يا پرتوافكني داخل بدن از طريق يك آندوسكوپ نشان داده شود. 100 ميلي ژول انرژي مادون قرمز در هر سانتي متر مربع جهت باز كردن در محدوده ايمني، مورد نياز است. كارسو مي گويد اين ميزان كمتر از مقدار مورد استفاده در حذف خال كوبي هاست، البته هنوز جهت استفاده باليني از اين روش بايد منتظر ماند، و حتي تا استفاده حيواني چندين سال زمان لازم است.
پيشرفت و اصلاح بعدي ساختن كپسول هاي بسيار كوچك تر خواهد بود. طرح هاي كارسو كوچك كردن آنها از حدود يك ميكرومتر قطر به يك جفت 100 نانومتري به وسيله شروع كردن با ذرات دارويي كوچكتر است. كارسو فكر مي كند نوآوري كليدي گروه او ساختن كپسول هايي است كه براي بدن بي خطر باشد.
طلا معمولاً نور را از بخش مرئي طيف الكترومغناطيس كه مي تواند بافت ها را بسوزاند جذب مي كند، اما واكنش هاي الكترومغناطيسي ميان ذرات بسيار ريز طلا در كپسول ها ويژگي فلز را تغيير داده و باعث مي شود كه آنها نور را به جاي ناحيه مرئي از ناحيه نزديك طيف مادون قرمز جذب كنند كه اين نور، بيشترين نور گذر كننده از بافت هاست.
New Scientist، 7Jan، 2006

مريم جعفراقدمي- وجه مشترك اكثر افراد كوررنگ مشكل در تشخيص رنگ هاي سبز و قرمز است، اما تحقيقات جديد نشان داده است كه اين مشكل به آن افراد كمك مي كند تا بتوانند سايه هاي مختلف رنگ خاكي را تشخيص دهند، سايه هايي كه براي افراد داراي بينايي معمولي، يكسان به نظر مي رسند.
تقريبا 6 درصد از مردان و كسر بسيار كمتري از زنان كوررنگي دارند، كه به عنوان كوررنگي سبز- قرمز شناخته مي شود. اين عارضه با يك جهش ژنتيكي بر روي يكي از سه نوع رنگدانه مخروطي شكل در شبكيه كه به رنگ حساس هستند، تاثير مي گذارد. اين جهش، رنگدانه اي را كه به رنگ سبز حساس است تغيير مي دهد و براي همين اين رنگدانه بيشتر شبيه يك رنگدانه حساس به رنگ قرمز عمل مي كند، بنابراين، دو رنگ مختلف در چشم واكنش هاي يكساني را بر مي انگيزد، اين به آن معني است كه افراد مبتلا به كوررنگي اغلب نمي توانند تفاوتي بين سايه هاي مختلف رنگ هاي قرمز و سبز تشخيص دهند. براي تشخيص اين بيماري كارت هايي براي تست چشم وجود دارد كه سايه هاي سبز و قرمز براي مقايسه بر روي آنها وجود دارد. اكنون پژوهشگران در دانشگاه كمبريج و نيوكاسل انگليس براي مطالعه بر روي اين بيماري، رنگ اين كارت ها را عوض كرده اند، آنها كارت هاي آزموني طراحي كرده اند كه افراد داراي كوررنگي مي توانند تفاوت هاي بين سايه هاي رنگ خاكي را كه براي افراد با ديد معمولي غيرقابل تشخيص است، تشخيص دهند.
احتمال بروز كوررنگي در مردان بيشتر است، زيرا ژن هاي عامل ساختن رنگدانه سبز شبكيه، بر روي كروموزوم X قرار دارند و كه ژن هايي مغلوب هستند. همچنين تعداد بسيار كمي از زنان كوررنگي دارند، زيرا آنها دو كروموزوم X دارند و براي همين به احتمال زياد كپي سازي درستي از ژن آنها انجام شده است كه بر آثار جهش ژن مغلوب چيره مي شود، اما چون مردان تنها يك كروموزوم X دارند، يك جهش هم كافي است تا اين عارضه را به وجود آورد.
پژوهش بر روي اين بيماري ابتدا با مطالعه بر روي طول موج هاي نوري كه رنگدانه جهش يافته به آن حساس هستند، شروع شد. گابريل جردن، متخصص بينايي در دانشگاه نيوكاسل مي گويد: ما به اين نتيجه رسيديم چيزي كه تنها افراد كوررنگ را تحريك كند بايد وجود داشته باشد كه قابل تشخيص باشد . آنها 15 سايه مختلف خاكي را روي كارت ها مشخص كردند و بعد پيش بيني خود را با نشان دادن كارت ها به دو گروه از افراد آزمايش كردند. يك گروه افرادي كه كوررنگي داشتند و گروه ديگر افرادي كه بينايي معمولي داشتند. هر كارت شامل دو سايه متفاوت از رنگ خاكي بود. تقريبا براي افرادي با ديد معمولي غيرممكن بود كه تفاوت رنگ ها را تشخيص دهند. گابريل جردن مي گويد: اين به من فهماند كه افراد كوررنگ هنگام انجام تست هاي استاندارد چشم، چه حسي دارند. بسيار مأيوس كننده است اگر از شما بخواهند به رنگ هايي نگاه كنيد كه برايتان نامرئي هستند. در حالي كه براي افرادي مثل جردن حدود 90 دقيقه طول كشيد تا به ميزان تفاوت 105 جفت رنگ كه به آنها نشان داده شده بود امتياز بدهند، افراد كوررنگ تست را در زماني كمتر از نصف اين زمان انجام دادند. او فكر مي كند: وقتي به عوامل بوجود آورنده كوررنگي فكر كنيد اين نتيجه بديهي است، اما هيچ كس تا به حال از اين راه به كوررنگي فكر نكرده بود.
ديويد سيمونز، متخصص ادراك بصري از دانشگاه گلاسكو هم با فرضيه جالبي اين نتايج را تفسير مي كند. طبق فرضيه سيمونز، از آنجا كه كوررنگي در بين جمعيت انسان بسيار معمول است، ژني كه مسئول آن است ممكن است يك بار بر اثر يك مزيت تكاملي بوجود آمده باشد. براي مثال، شايد اين كمكي به انسان هاي اوليه مي كرده كه منابعي را كه بالقوه داراي غذا هستند در ميان محيط بسيار پيچيده تشخيص دهند، مثلا ميوه ها را در بين علف ها يا شاخ و برگ درختان پيدا كنند، براي همين احتمالا نبايد كوررنگي را يك بيماري به حساب آورد.
Nature.com

سميه شــرافتي- اختلالات رواني و رفتاري اختلالات شايعي هستند كه 25 درصد افراد در طول زندگي به آنها دچار مي شوند. اين اختلالات در تمام كشورها و جوامع، تمام سنين و در هر دو جنس ديده مي شوند و افراد را در جوامع شهري و روستايي و نيز در گروه هاي فقير و غني درگير مي سازند. اين اختلالات از نظر اقتصادي نيز بر جوامع و كيفيت زندگي افراد و خانواده ها تاثير مي گذارند. در يك چهارم خانواده ها حداقل يك فرد مبتلا به اين اختلالات وجود دارد. اين خانواده ها علاوه بر حمايت جسمي و عاطفي از فرد مبتلا، اثرات منفي ناشي از انزوا و جدايي از اجتماع را نيز متحمل مي شوند. از اين ميان، يكي از اختلالات شايعي كه معمولاً سبب ناتواني شديد مي شود، افسردگي است. اين اختلال با غمگيني، كم شدن علاقه به فعاليت ها و كاهش انرژي مشخص مي شود. عدم احساس لذت، دوري گزيدن از دوستان يا خانواده، نداشتن انگيزه و تحمل شكست همراه است و علايم نباتي شامل كاهش ميل جنسي، كم يا زياد شدن وزن و اشتها، كاهش انرژي و خستگي زودرس، بيداري صبحگاهي، يبوست، خشكي دهان و سردرد اين اختلال را در فرد مبتلا مشخص مي كنند. اگرچه احساس افسردگي به ويژه پس از حوادث تلخ زندگي بسيار شايع است، ولي تشخيص اين اختلال تنها زماني مطرح مي شود كه اين احساس به آستانه خاصي رسيده و بيش از دو هفته طول كشيده باشد. شدت اين اختلال مي تواند از خفيف تا شديد متغير باشد. افسردگي در زنان بسيار بيشتر از مردان است. در مطالعه بار جهاني بيماري ها ، گزارش شده كه شيوع لحظه اي اختلالات افسردگي در مردان 9/1 درصد و در زنان 2/3 درصد است و در طول يك دوره 12 ماهه، 8/5 درصد مردان و 5/9  درصد زنان دچار آن مي شوند. اين ميزان شيوع در جوامع مختلف، متفاوت است و ممكن است در بعضي از جوامع بيشتر نيز باشد.
در تحليل مطالعه بار جهاني بيماري ها در سال 2004 نشان داده شد كه اختلالات افسردگي، بار عظيمي را بر جامعه تحميل مي كنند و چهارمين عامل بار بيماري هستند. در گروه سني 24-15 سال اين اختلالات دومين عامل مهم بار بيماري به شمار مي آيند، اما دورنماي مربوط به سال هاي آينده بسيار بدتر از اين به نظر مي رسد. اگر سير فعلي گذار جمعيتي و همه گير شناختي افسردگي ادامه يابد، تا سال 2020 اين اختلال 7/5 درصد بار كل بيماري ها را به خود اختصاص خواهد داد و به دومين عامل مرگ ومير در جهان در هر دو جنس پس از بيماري هاي ايسكيميك قلب تبديل مي شود. اين اختلال تمام گروه هاي سني را درگير مي كند، اما بيشترين ميزان بروز آن در ميانسالي است. ضمناً افزايش فزاينده اي نيز در تشخيص افسردگي كودكان و نوجوانان مشاهده مي شود. هر دوره از اين اختلال عود كننده، چند ماه تا چند سال طول مي كشد. يكي از پيامدهاي بسيار غمگين اختلال افسردگي، خودكشي است. حيات 20-15 درصد مبتلايان به افسردگي با خودكشي پايان مي يابد. افراد افسرده غالباً عزت نفس ضعيفي داشته و احساس مي كنند كه آينده بيشتر از گذشته اميدوار كننده نيست. چنين نااميدي پيش بيني كننده خوبي براي خودكشي نهايي به شمار مي آيد. البته بسياري از خودكشي ها نيز زماني روي مي دهند كه فرد افسرده در آغاز بهبود يافتن از افسردگي يا ترخيص از بيمارستان است.
اختلالات افسردگي در 70 تا 80 درصد موارد قابل درمان هستند. معمولاً دارو درماني و روان درماني به صورت توأمان در درمان اين بيماران از سوي پزشك، مورد توجه قرار مي گيرند. اهداف درمان اين بيماران نيز شامل كاهش علايم، جلوگيري از عود و نهايتاً فروكش كردن كامل بيماري است. پس از درمان دارويي و يا روان درماني موفق در مرحله حاد بيماري، درمان بايد حداقل تا 6 ماه ادامه يابد و بيماران هر ماه يك يا دو بار ويزيت شوند. مهم ترين هدف از ادامه درمان، پيشگيري از عود مجدد اختلال است. با ادامه درمان مي توان ميزان عود بيماري را از 60-40 درصد به 20-10 درصد كاهش داد. در ميان مبتلايان به اين اختلال، بعضي روان درماني يا مشاوره را بر دارو ترجيح مي دهند. طي 20 سال تحقيق، مشخص شده است كه چندين نوع روان درماني با محدوديت زماني، به اندازه داروها در افسردگي خفيف تا متوسط مؤثر هستند. اين درمان ها در مورد افسردگي درمان شناختي- رفتاري و روان درماني بين مرزي را شامل مي شوند. تأكيد اين روش هاي درماني بيشتر بر همكاري فعال بيمار و آموزش وي است. چند مطالعه در افغانستان، هند، پاكستان،  هلند، سريلانكا، سوئد، انگلستان و ايالات متحده نشان داده كه آموزش پزشكان عمومي براي ارائه اين نوع درمان ها امكان پذيرتر و به علاوه هزينه هاي آن بسيار اثربخش تر است.
مسأله مهمي كه در ارتباط با اين بيماران وجود دارد، عدم پذيرش هر نوع اقدام درماني از سوي تعداد كمي از افراد افسرده حتي در كشورهاي صنعتي است. احساس بي ارزش بودن، احساس بيش از حد گناه و فقدان انگيزه و... همگي موجب پرهيز بيمار از مراجعه براي درمان مي شود. به علاوه اين افراد احتمالاً مزاياي بالقوه درمان را درك نخواهند كرد.
مشكلات مالي و ترس از انگ اجتماعي نيز از عوامل ديگر پرهيز بيمار از شروع يا ادامه درمان هستند. ارائه كنندگان خدمات بهداشتي و سلامت نيز ممكن است علائم اين بيماري را در افراد مبتلا تشخيص ندهند و حتي در صورت تشخيص نتوانند توصيه هاي صحيح را براي درمان به كار بندند، علت آن هم مي تواند كمبود وقت يا منابع لازم براي ارائه درمان در سطح مراقبت هاي اوليه باشد.

مسكن پرمصرف مسبب 2000 مورد فوت
ترجمه: ع. فخرياسري-از اداره غذا و دارو در آمريكا خواسته شده، يكي از مسكن هاي پرمصرف را از بازار جمع آوري كند .
گفته مي شود، پروپاكسي فنDarvonDarvocetو انواع ژنريك كه بسيار هم توسط پزشكان نسخه مي شود، موجب 2000 مورد فوت در بين سال هاي 1981 و 1999 (نزديك 6 درصد مرگ وميرهاي ناشي از مصرف داروها) شده، در عمل اعتيادآور است، و هيچ مزيتي به ساير داروهاي مسكن ندارد و از اين رو، بايد به تدريج از بازار خارج شود.در سال 2004، 23 ميليون نسخه براي پروپاكسي فن پيچيده شد؛ و بدين ترتيب، مقام دوازدهم را در ميان داروهاي ژنريك نسخه شده در ايالات متحده به خود اختصاص داد.
بخش بزرگي از موارد فوت به خاطر تبديل دارو (در ضمن سوخت و ساز در بدن) به ماده اي است كه براي قلب بسيار مضر بوده، و براي مدتي به مراتب بيشتر از داروي اصلي در بدن باقي مي ماند و به قلب صدمه مي زند.همچنين، پروپاكسي فن را، به دليل آثاري چون خواب آلودگي و آشفتگي ذهني كه بر روي سيستم عصبي مركزي دارد و موجب افزايش احتمال به زمين افتادن افراد سالخورده و شكستگي هاي ناشي از آن مي شود، براي اين گروه از بيماران مناسب نمي دانند.
با اين حال، پروپاكسي فن وسيعاً براي بيماران بستري در آسايشگاه ها، اورژانس ها و مكان  هاي مراقبت از سالخوردگان (كه بيشترين خطر را نيز براي آنها دارد) نسخه مي شود.به علاوه، صدها مورد اقدام به خودكشي با استفاده از اين دارو گزارش شده است.
با اين حال، به دليل اثر اعتيادآور دارو، توصيه شده كه دارو به صورت تدريجي و مرحله به مرحله (و نه يك باره) جمع آوري شود.
دو كارشناس سوئدي پروپاكسي فن -دكتر اولف و بيرجيتا جوناسون- مي گويند تعداد موارد مرگ ومير ناشي از مصرف پروپاكسي فن در ايالات متحده به تنهايي آن قدر زياد است كه بايد خطر آن را جدي گرفت.لورا الوي، سخنگوي اداره غذا و دارو، تأييد نمود كه درخواست جمع آوري دارو از بازار دريافت شده و به دقت مورد بررسي قرار خواهد گرفت، ولي توضيح بيشتري نداد.
Pharmaceutical News
قلب ها واقعاً شكستني اند
مسعود روحي- پژوهشگران علوم پزشكي مي گويند استرس ها و خبرهاي ناراحت كننده و برخوردهاي تند و خشمگين به راستي مي توانند قلب انسان را بشكنند. به زبان علمي هورمون هايي كه در زمان  هاي استرس آفرين و تنش زا در بدن انسان ترشح مي شوند، به ويژه هورمون هاي آدرنالين و نورآدرنالين در خون زياد مي گردند و گاهي 7 تا 34 بار بيشتر از ديگران ترشح مي كنند كه مي تواند زيان بار و خطرآفرين باشد و كار خون رساني قلب را مشكل مي سازد كه در اين حالت مي توان گفت قلب
مي شكند.در چنين حالتي كارشناسان آرامش بخش، هفت روش زير را پيشنهاد مي كنند تا به آرامش و رها شدن و گرفتگي دست يابيم: با صداي بلند بخنديد،كاري انجام دهيد؛ موسيقي گوش دهيد؛مثبت فكر كنيد؛ قدم بزنيد؛نفس عميق بكشيد؛ با آرامش برخيزيد.

صدف كوه كن- جاي تعجب نيست اگر پرتقال را جزو محبوب ترين ميوه هاي جهان به حساب آوريم. اين ميوه از قديمي ترين ميوه هايي است كه بشر از آن استفاده مي كرده است.اين ميوه سرشار از ويتامين ث است. در حقيقت ويتامين ث يكي از عوامل مهاركننده سرطان است به طوري كه اين ويتامين را دشمن نيرومندي عليه يكي از عوامل شناخته شده سرطان زا يعني نيتروز آمين ها مي شناسند.بر اساس مطالعات انجام شده در آمريكا مشخص گرديد كه خوردن پرتقال از سرطان معده و لوزالمعده جلوگيري مي كند. همچنين انواع ديگري از سرطان  نيز وجود دارند كه مصرف زياد پرتقال به پيشگيري از آنها كمك مي كند، از جمله سرطان مري كه در اين اشخاص 50 درصد كمتر از كساني است كه پرتقال را كمتر مصرف مي كنند و يا اصلاً نمي خورند.
همچنين محققان دريافته اند كه لايه نازك بين قسمت هاي داخلي پرتقال در پايين آوردن كلسترول خون بسيار مؤثر است و اين خاصيت مديون وجود پكتين در اين لايه است، بنابراين در مواردي كه هدف كاهش كلسترول و تأمين سلامت عروق باشد، براي استفاده از حداكثر نيروي درماني پرتقال، توصيه مي شود كه پرتقال را با لايه سفيد رنگ زير پوست و لايه هاي نازك داخل پرتقال كه حاوي پكتين هستند مصرف كنيد.پرتقال حاوي اصلاح معدني فسفر و آهن نيز است و در شفاف و درخشان شدن پوست صورت، جلوگيري از كمبود كلسيم، ميگرن، كم اشتهايي و... اثرات شگرفي دارد. پيشگيري از عفونت هاي ويروسي از خواص ديگر پرتقال است كه در عصاره آن وجود دارد و در پيشگيري و درمان بيماري ها از جمله سرماخوردگي بسيار نافع است.فايده بسيار ارزنده ديگري كه اين ميوه دارد، كاهش فشار خون است كه به دليل ميزان بالاي پتاسيم موجود در آن است و از آنجايي كه فيبر زيادي دارد و حاوي قند طبيعي فروكتوز است، مي تواند از افزايش قند خون ممانعت كند، بنابراين مصرف آن به بيماران مبتلا به ديابت هم توصيه مي شود. نقش بسيار بارز ديگر پرتقال جلوگيري از بيماري اسكوربوت (خونريزي و التهاب لثه ها) است.
پرتقال معده را سبك مي كند و از بهترين تنظيم كننده هاي ماشين انساني است و از اين جهت مي توان گفت جايي كه پرتقال هست، بيماري معنايي ندارد!