بهار با خود تعدادي از تحريك كننده ترين مواد حساسيت زا را مي آورد، ولي موادي نيز هستند كه در سراسر سال همه جا حضور دارند و موجب آلرژي هاي شديدي مي شوند.
بسياري از ما از گرم شدن هوا استقبال مي كنيم، چون اين امكان براي ما فراهم مي شود كه خود را از محدوديت هاي فصل زمستان آزاد ساخته و سري به دشت و صحرا بزنيم، ولي براي كساني كه دچار تب يونجه هستند، بهار آغاز فصل آلرژي و فضاي آزاد احتمالاً بدترين مكان است. تب يونجه كه نام علمي آن رينيت آلرژيك (التهاب بيني ناشي از آلرژي) است، نوعي پاسخ ايمني به مواد موجود در هوا، بيشتر گرده هاي گل و اسپورهاي كپك هاست. علائم بيماري، يعني عطسه، آبريزش بيني، خارش چشم ها، سينوس هاي پر و خارش گلو خطرناك نيستند، ولي واقعاً مي توانند آدم را بيچاره كنند. علاوه بر اينها، تب يونجه مي تواند موجب خواب آلودگي، اتلاف زمان كار و مشكل در تمركز ذهني شود.رينيت آلرژيك صرفاً مشكل فصلي نيست. رينيت آلرژيك ممكن است در تمام طول سال در اثر وجود وسايل و مواد موجود در منزل مثل مايت هاي وجود در گرد و خاك، قطعات پوست و موي حيوانات، فضله حشرات و كپك خانگي حضور داشته باشد. با اين حال درك بهتر واكنش هاي آلرژيك منجر به ابداع راه هاي بهتري براي پيشگيري يا درمان آنها شده است.
چرا من؟
شما زماني دچار آلرژي مي شويد كه سيستم ايمني تان نسبت به موادي كه به طور معمول بي ضررند، مثل گرده هاي گل يا ذرات مايت موجود در گرد و خاك و يا مدفوع حشرات، وارد ريه ها مي شوند، حساسيت بيش از اندازه پيدا كند. سپس سيستم ايمني كه اين بار نسبت به ماده مزبور حساس شده، هر بار كه حتي با مقادير بسيار اندكي از آن مواجه مي شود، واكنش بسيار شديدي از خود نشان مي دهد.
همه آلرژي ندارند. برخي از مردم از لحاظ ژنتيكي استعداد ابتلا به اين عارضه را دارند (يكي از والدين يا هر دو آنها دچار آلرژي هستند) و برخي نيز تنها در واكنش به محيط دچار آن مي شوند. يك نظريه موسوم به فرضيه نظافت اين طور عنوان مي كند كه آلرژي ها بهايي است كه در ازاي حفظ خود و كودكانمان، در برابر ميكروب هاي بيماري زا با استفاده از مواد پاك كننده و آنتي بيوتيك مي پردازيم. نكته اين است كه عدم مواجهه با آلودگي ها، گرد و غبار و برخي عفونت هاي ساليان نخست كودكي، بعدها سيستم ايمني را در برابر اين عوامل دچار حساسيت بيش از اندازه مي كند. به عنوان مثال، مطالعات صورت گرفته در اروپا متوجه اين نكته شده اند كه كودكاني كه در تماس مرتب با حيوانات و اصطبل ها هستند، كمتر از كودكان كه در روستا در مزارع زندگي نمي كنند، دچار تب يونجه مي شوند. از سوي ديگر، مواجهه مكرر با برخي آلرژي  ها، مثل همين مايت هاي موجود در گرد و غبار ممكن است فرزندان، پدر و مادرهاي آلرژيك را گرفتار آلرژي كند.
عوامل حساسيت زاي معمول و متداول
ماده اي كه موجب رينيت آلرژيك در يك فرد مي شود، ممكن است هيچ اثري در ديگري نداشته باشد. برخي از مواد حساسيت زاتر از ديگران هستند.
گرده هاي گل: اين سلول هاي بسيار كوچك توليدمثل گياهان گلدار كاملاً مناسب نسيم هاي سركش هستند و مستقيماً وارد بيني، گلو و چشم ها مي شوند. فصل گرده در ايالات جنوبي آمريكا از ماه ژانويه آغاز مي شود، ولي به سمت شمال مي رويم فصل شروع گرده افشاني گل ها ممكن است از فروردين يا ارديبهشت شروع شده و تا آذر ادامه يابد. يادمان باشد كه مقصر اصلي گياهاني نيستند كه به صورت چشمگير و تماشايي گرده در هوا مي پراكنند. مشكل اصلي از گياهاني است كه گل هايشان بسيار ريز و آنقدر نامشخص هستند كه به ندرت متوجه گل دادن آنها مي شويم.
بيشترين گرده ها توسط درخت ها (توسكا، درخت زبان گنجشك، قان، سرو، نارون، هيكوري [گردوي آمريكايي]، افرا، توت، بلوط، صنوبر، چنار، گردو و سدر)، علف ها (برمودا، چمن آبي فام، علف هايي كه در درخت زارها مي رويند، علف چاودار، علف ترش، علف شيرين و دم گربه چمني) و علف هاي هرز (بوته هاي خشك كه براي سوزاندن به كار مي روند، پير بهار، خاربن روسي، بشنيزه و خار غلتان) در هوا پراكنده مي شوند.
كپك ها: كپك ها، گرچه به بدنامي گرده ها نيستند، ولي اسپورهاي آنها به همان اندازه موجب آلرژي مي شوند. كپك ها در محيط خانه و بيرون وجود دارند.
كپك هاي محيط خانه در زيرزمين ها، حمام ها، مرطوب كننده هاي هوا و قوطي هاي آشغال، خلاصه هر كجا كه رطوبت است، رشد مي كنند. كپك هاي بيرون از محيط منزل كه از بهار تا اول فصل يخبندان وجود دارند، نيز در شرايط نم و رطوبت رشدونمو مي كنند، آنها عاشق چوب هاي در حال فساد و تباهي، توده انباشته برگ هاي خيس و نيز قوطي هاي تهيه كود گياهي هستند. (توجه داشته باشيد كپك هايي كه حساسيت زا هستند، همان هايي نيستند كه  خوردنشان مسموميت زاست).
مايت هاي گرد و غبار: اين خويشاوندان ميكروسكوپي عنكبوت و ساس در لابه لاي تار و پود پارچه هاي بافته شده، ملحفه ها، فرش و مبلمان زندگي مي كنند و غذايشان ذرات پوست بدن ماست كه مي ريزند. اجساد فاسد شده مايت هاي مرده و مدفوع شان داراي پروتئين بسيار حساسيت زايي هستند.
حيوانات و آفات خانگي: پروتئين هاي موجود در بزاق حيوانات به ويژه گربه كه هنگام تميز كردن خودشان آن را با زبان به پوست و موهايشان مي مالند، بسيار حساسيت زاست. همين طور مو و قطعات جدا و خشك شده پوست كه از بدن حيوانات خانگي در محيط خانگي پراكنده مي شوند، نيز حساسيت زا هستند. ادرار موش و مدفوع سوسك نيز داراي پروتئين هاي حساسيت زا هستند.
تشخيص رينيت آلرژيك
اگر دچار رينيت آلرژيك فصلي هستيد، اغلب مي توانيد تنها با ربط دادن علائم تان با ميزان گرده يا كپك موجود در محيط، عامل سبب بيماري را پيدا كنيد.
اگر در تمام طول سال دچار رينيت آلرژيك هستيد، لازم است به پزشك متخصص مراجعه كنيد كه يكي از موارد زير را پيشنهاد خواهد كرد:
آزمون هاي پوستي: در سمت داخلي بازو يا بر پشت تان با سوزن آلوده به ماده حساسيت زايي كه بدان مشكوكيم، خراش هايي به وجود مي آورند. از آنجا كه همان ايمونوگلوبولين E كه با مواد حساسيت زا در مسيرهاي هوايي دستگاه تنفس وارد واكنش مي شود در پوست نيز حضور دارد، لذا معمولاً ظرف 15-10 دقيقه نوعي واكنش پوستي به شكل تورم و قرمزي توأم با خارش به وجود مي آيد.
هيستامين، ماده اصلي است كه در واكنش به مواد حساسيت زاي وارد شده به پوست توليد مي شود، لذا توجه داشته باشيد كه از چندين روز قبل از خوردن فرآورده هاي حاوي آن خودداري كنيد.
آزمون خوني: پزشك يك نمونه از خونتان را گرفته و از نظر وجود آنتي باديE عليه برخي مواد حساسيت زا مثل گرده علف هاي هرز و بزاق گربه مورد آزمايش قرار مي دهد. سطح بالاي آنتي بادي در خون نشان دهنده وجود واكنش عليه مواد حساسيت زاي مزبور خواهد بود. اين آزمون اغلب علاوه بر آزمون هاي پوستي يا به عنوان جانشين آنها براي كساني كه نمي خواهند آزمون هاي پوستي روي شان صورت گيرد، انجام مي شود.
پيشگيري از رينيت آلرژيك
بهترين راه پرهيز از رينيت آلرژيك، يافتن ماده حساسيت زا و دوري گزيدن از آن است. گاه اين كار بسيار آسان، ولي اغلب اسباب زحمت و وقت گير است. براي خلاص شدن از دست كپك هاي خانگي، ممكن است لازم باشد قدري محيط خانه را خشك تر كنيم، محل هاي نشت آب را مرمت كنيم و منابع ايجاد نم و رطوبت را از بين ببريم. براي محافظت از خود در برابر مايت ها و آفات لازم است به طور مرتب و با دقت منزل را تميز كنيم. درزهاي بالش ها و لحاف را دوخته براي آنها روكش تهيه كنيم و لازم نيست كه حتماً تمام كف اتاق از ديوار تا ديوار را فرش كنيم. براي پرهيز از گرده هاي گل، هنگامي كه مقدار آنها در محيط بسيار زياد است در منزل بمانيد، به ويژه در روزهاي خشك و پر از گرد و غبار و باد بين ساعات 5 تا 10 صبح كه بيشترين مقدار گرده گل در هوا پراكنده است.
حتي اگر درمان طبي در علائم تان تخفيفي داد، باز هم بايد از ماده حساسيت زا دوري كنيد تا از شدت و تعداد حملات كاسته شود.
درمان رينيت آلرژيك
براي درمان رينيت آلرژيك چندين دارو وجود دارد كه از داروهاي قديمي مطمئن تر و بي خطرترند. اگر دچار رينيت فصلي هستيد، شروع كردن دارو پيش از شروع فصل تب يونجه از احتمال بروز عوارض مثل عفونت هاي سينوس ها يا پر شدن گوش ها خواهد كاست.
داروهاي مورد استفاده در درمان رينيت آلرژيك از اين قرارند:
ضد هيستامين ها:  اين داروها كه آنها را ضدH1 ناميده اند، فعاليت هيستامين را مهار كرده و به اين ترتيب يك علت مهم و عمده علائم رينيت آلرژيك را بي اثر مي سازند. ضدهيستامين ها اغلب نخستين دارويي هستند كه استفاده مي شوند، زيرا بدون نسخه پزشك مي توان آنها را از داروخانه ها تهيه كرد. ضدهيستامين هاي قديمي خواب آلودگي مي آورند، ولي نسل جديدتر اين داروها (كه برخي را با نسخه و برخي ديگر را بدون نسخه مي توان از داروخانه تهيه كرد) ديگر اين مشكل را ندارند. علاوه بر اين به جاي چندين مرتبه در روز مي توان از اين داروها تنها يك مرتبه در روز استفاده كرد. ضدهيستامين ها براي رفع عطسه، آبريزش بيني و خارش و اشك ريزش چشم ها مفيدند، ولي به اندازه اسپري هاي بيني كورتوني روي پرخوني مخاط مجاري تنفس فوقاني موثر نيستند.
ضداحتقان ها: اگر يكي دو روز بيني تان پر و گرفته است، ممكن است نياز به داروهاي ضداحتقان (ضدپرخوني مخاط) داشته باشيد. اشكال خوراكي و اسپري بيني اين داروها رشته هاي عصبي موجود در ديواره رگ ها اثر كرده باعث تنگ شدن آنها و خشك شدن ترشحات مي شوند. همچنين مي توانند موجب خشكي دهان، عصبي بودن، بي خوابي، ضربان شديد قلب، افزايش فشار خون و از بين رفتن پوشش مخاط دروني بيني شوند، لذا نبايد بيشتر از چند روز از آنها استفاده كرد.
داروهاي كورتوني بيني: اسپري هاي ضدالتهاب بيني موثرترين درمان طبي رينيت آلرژيك به شمار مي روند. آنها به خاموش شدن فعاليت سيستم ايمني در مجاري بيني كمك كرده، وضعيت آرام و خاموش را همچنان حفظ مي كنند.
داروهاي كورتوني بيني مي توانند موجب تحريك غشاهاي بيني شوند، ولي مشكلات كورتون هاي خوراكي، تزريقي يا تنفسي را همچون كاهش بافت استخواني و افزايش وزن ندارند.
ضدلوكوترين ها: اين داروهاي خوراكي اثرات لوكوترين ها را كه مواد شيميايي مسبب التهاب هستند، مهار مي كنند. آنها را مي توان به جاي ضدهيستامين ها تجويز كرد.
تثبيت كننده هاي ماست سل ها:  اين داروها از طريق مداخله و ممانعت در ترشح برخي مواد شيميايي ماست سل  ها (سلول هايي كه در مخاط راه هايي قرار دارد و عوامل التهاب زا را از خود ترشح مي كنند) به كاهش تورم و ترشحات كمك مي كنند. داروهاي مذكور بسيار مطمئن و بي خطر و در عين حال به اندازه اسپري هاي كورتوني بيني موثرند.
ايمني درماني: اغلب شامل تزريق مواد حساسيت زا به مقدار كم به زيرپوست نخست، هر هفته به مدت چند ماه و سپس ماهي يك بار به مدت سه تا پنج سال به هدف عاد ت دادن سيستم به ماده مورد نظر است، طوري كه ديگر موجب حمله آلرژيك نشود. ايمني درماني مي تواند از نياز به دارو به مقدار چشمگيري بكاهد و مانع پيشرفت رينيت آلرژيك و تبديل آن به آسم شود. استفاده از دارويي به نام اوماليزوماب (زولر) رويكرد ديگري در شيوه ايمني درماني است و آن عبارت است از خنثي كردن ايمونوگلوبين E ماده اي كه واكنش حساسيتي را برمي انگيزد. اداره غذا و دارو ي ايالات متحده، مصرف آن را براي درمان آسم پذيرفته، ولي اسيدهايي نسبت به استفاده از آن در پيشگيري از رينيت آلرژيك وجود دارد.
Horvord Womens Health Watch April 2005

ورزش هاي مختلف براي سالمندان
نرمش هاي كششي كمك خواهند كرد كه بدنتان را به قدر كافي انعطاف پذير سازيد. اينگونه نرمش ها، بهترين راه براي گرم شدن پيش از شروع و سرد شدن پس از خاتمه ورزش هاي مقاومتي به شمار مي روند و درست مانند تمرينات قدرتي، هفته اي دو يا سه بار و هر بار به مدت 20 دقيقه براي اين كار كافي است. كلاس هاي يوگا بسيار مفيدند، ولي بيشتر افراد خودشان اين نوع نرمش ها را ياد مي گيرند.
تمرينات تعادلي نيز بروز برخي از آثار و عوارض شايع پيري را به تعويق مي اندازند. اينگونه تمرينات، به داشتن حركات موزون و جلوگيري از آسيب به مفاصل و استخوان ها در نتيجه زمين خوردن -كه دردسر و گرفتاري بزرگي براي افراد سالخورده به شمار مي رود- كمك مي كنند.


يك برنامه ورزشي مناسب به ويژه اگر با اقدامات پيشگيرانه ديگري همراه باشد، كمك خواهد كرد كه بسياري از تغييرات ناشي از پير شدن به تاخير افتند. به علاوه خطر بسياري از بيماري هاي مزمن را كه سال هاي طلايي زندگي مان را تيره و كدر مي كنند، از ما دور خواهد كرد.
بيماري قلبي، قاتل درجه يك مردان است. از آنجا كه ورزش به بهبود بسياري از عوامل خطر ابتلا به بيماري هاي قلبي (كلسترول، فشار خون، بيماري قند، چاقي و فشارهاي روحي) كمك مي كند، نقش بسيار مهمي در محافظت از قلب در برابر حملات قلبي دارد. دانشمندان پيش از اين دريافته بودند كساني كه به طور مرتب ورزش مي كنند، 39 درصد كمتر از ديگران دچار حملات قلبي مي شوند؛ اين نكته بسيار مهمي است كه در مطالعات بعدي نيز بارها مورد تاييد قرار گرفت.
سكته هاي مغزي، يكي از علل مهم مرگ و مير در جهان است، درست مثل سكته هاي قلبي. بسياري از اين سكته ها ناشي از تصلب شريان ها است كه خود دليل مشترك بودن بسياري از عوامل خطر ابتلا به اين دو عارضه است. پس جاي تعجب نيست كه ورزش مي تواند از خطر بروز سكته هاي مغزي بكاهد. اكنون 24 سال پس از نخستين پژوهش پيرامون آثار بهداشتي ورزش بر بيماري هاي قلبي، بار ديگر تحقيقات نشان مي دهند كه ورزش سبك تا 24 درصد از خطر سكته هاي مغزي نيز مي كاهد، ورزش هاي متوسط تا سنگين حتي از اين بهترند و تا 46 درصد از اين خطر خواهند كاست.
موضوع سرطان چيز ديگري است، ولي ورزش مي تواند در مبارزه با اين دومين قاتل انسان ها نيز سودمند باشد. سرطان روده بزرگ روشن ترين مثال است. پژوهشگران دريافته اند مرداني كه بسيار فعالند تا 47 درصد كمتر از هم سن و سالان كم فعاليت خويش دچار اين بيماري مي شوند. گرچه شواهد در اين موارد چندان قطعي نيستند، ولي به جرات مي توان گفت كه ورزش منظم حتي مي تواند مانع پيشرفت سرطان پروستات نيز شود.
كمك به جلوگيري از بروز بيماري هاي قلبي، سرطان، سكته هاي مغزي، پس ورزش ارزش امتحان كردنش را دارد. فعاليت بدني مي تواند به كاستن از خطر بروز بسياري از بيماري هاي مزمن كه با گذشت زمان و بالا رفتن سن موجب فشارهاي روحي و ناتواني بسيار مي شوند، كمك كند. بيماري هايي چون فشار خون بالا، بيماري قند، پوكي استخوان ها و بيماري آلزايمر را نيز بايد به اين فهرست افزود. برخي از بيماري هاي جزئي تر، مثل حملات دردناك كيسه صفرا و علائم آزاردهنده بزرگي پروستات نيز در اين فهرست جاي مي گيرند و اگر همه اينها هيچ انگيزه اي براي ورزش كردن به شما نمي دهد، اين را هم اضافه كنيم كه براساس مطالعات، ورزش منظم تا 30 درصد از خطر بروز ناتواني جنسي مي كاهد.
ورزش منظم به ما كمك مي كند كه ديرتر پير شويم و سالم تر و شاداب تر زندگي كنيم. به علاوه عمر ما را نيز افزايش مي دهد. محاسبات نشان مي دهند كساني كه به طور منظم ورزش مي كنند، در ازاي هر ساعت ورزش مي توانند دو ساعت بيشتر اميد به زندگي داشته باشند و اين دو ساعت ها، در تمام طول عمر يك انسان، به دو سال عمر بيشتر بالغ مي شود. براي آنكه بيشترين بهره را از اين اتفاق خوشايند ببريم، بايد سال ها به طور منظم ورزش كنيم، ولي اين اصلا بدين معنا نيست كه لازم است ورزشكار حرفه اي شويم. درواقع روزانه 30 دقيقه پياده روي سريع بيشترين كمك را به سلامتي مان خواهد كرد.
محاسبات يك چيزند و مشاهدات چيز ديگر. دانشمندان به مطالعه در بسياري نقاط جهان پرداخته و با وجود تفاوت هاي زياد بين مردم، همه جا به اين پيام روشن رسيده اند كه ورزش منظم طول عمر را افزايش مي دهد و از بار بيماري ها و ناتواني ها در سنين سالخوردگي مي كاهد. در مجموع چنين به نظر مي رسد كه فعاليت منظم بدني از بيشتر از يك چهارم موارد مرگ و مير مي كاهد و بيش از دو سال بر اميد به زندگي مي افزايد.
يكي از جالب ترين نكاتي كه پژوهشگران در پژوهش هاي خويش بدان رسيدند، اين بود كه بدن انسان در 50 سالگي به فعاليت هاي ورزشي به همان خوبي 20 سالگي جواب مي دهد. درواقع در هر سني مي توان از مواهب ورزش بهره برد، هرچند كه احتمالا افراد سالخورده نياز به اقدامات پيشگيرانه ديگري نيز خواهند داشت. حتي در آسايشگاه هاي بيماري هاي مزمن نشان داده شده كه ورزش وزنه برداري موجب تغييرات مثبت توجهي در افراد 87 تا 90 ساله مي شود. مطالعات نشان داده اند كه مردان فعال 45 ساله، 24 درصد كمتر از همسالان غيرفعال خويش مي ميرند. بيشترين نفع اينگونه فعاليت ها زماني حاصل خواهد شد كه معادل روزانه 45 دقيقه با سرعت طي هر كيلومتر مسافت تقريبا در 12 دقيقه پياده روي كنيم. به طور متوسط افرادي كه زندگي ثابت و غيرفعالي داشتند، با فعال شدن در سال هاي دورتر زندگي توانستند 6/1 سال به اميد به زندگي خويش بيفزايند.
تمام مطالعات اين نكته را تاييد مي كنند كه ورزش در سال هاي دور زندگي نيز بسيار سودمند است و اين موافق سخن شاعر مشهور رومي سيسروست كه هيچ كس آنقدر پير نيست كه فكر كند سالي ديگر زنده نخواهد ماند .
ضربه هاي ساعت
پيري را گريزي نيست، ولي وحشت از آن واقعا بي مورد است. هيچ كس نمي تواند ضربه هاي ساعت را متوقف سازد ولي بسياري مي توانند حركت آن را كند سازند و از دوران سالخوردگي خويش لذت ببرند. به قول جانان سويفت، همه دوست دارند زياد زندگي كنند، ولي پير نشوند. ورزش منظم همراه با رژيم غذايي مناسب، مراقبت هاي بهداشتي مناسب، ژن هاي مناسب و اندكي شانس، همه آن چيزي است كه نياز داريم.

رابطه بين آنتي بيوتيك و آسم
رويترز- به گزارش پژوهشگران كانادايي قرار گرفتن در معرض آنتي بيوتيك در سال اول زندگي خطر ابتلا به آسم در سال هاي بعدي كودكي را مي افزايد و ممكن است با هر دوره آنتي بيوتيك درماني اضافي اين خطر افزوده  شود. البته اين محققان مي گويند كه نمي توان احتمال وجود عليت معكوس را رد كرد. يعني اينكه وجود آسم به عفونت  هاي بيشتر مجاري تنفسي مي انجامد و اين امر به نوبه خود ميزان مصرف آنتي بيوتيك را مي افزايد.در هر حال متخصصان مي گويند مي توان بدون ايجاد خطر شمار آنتي بيوتيك هايي را كه نوزادان دريافت  مي كنند كاهش داد.
گرچه آنتي بيوتيك ها به طور شايعي براي عفونت هاي مجاري تنفسي فوقاني و برونشيت به كار مي روند، اغلب اين عفونت ها ويروسي هستند و آنتي بيوتيك ها بر آنها بي اثرند.
رژيم غذايي مديترانه اي اثرضدالتهابي دارد
رويترز- پژوهشگران آمريكايي نشان داده اند كه مصرف رژيم غذايي مديترانه اي كه در آن مقدار زيادي ميوه و سبزي به كار مي رود و ميزان چربي اشباع شده در آن كم است، ميزان التهاب در افراد مسن را كاهش مي دهد و اين تاثير را با كاهش ميزان يك ماده موجود در خون پروتئين واكنشيCي . (CRP) كه نمايانگر التهاب است- مي توان نشان داد و اين امر به نوبه خود مي تواند توضيح دهنده كاهش ميزان بيماري هاي قلبي – عروقي باشد كه با اين نوع رژيم غذايي مرتبط دانسته شده است.ميزان CRP خون با خطر بيماري قلبي، سكته قلبي و سكته مغزي ارتباط دارد.
واكسني براي ام.اس
ترجمه: محمد ملائكه- سلول هاي ايمني كه به مغز و اعصاب افراد مبتلا به بيماري ام .اس حمله مي كنند، مي توانند به سلاحي عليه بيماري تبديل شوند.
ماه اخير شاهد شروع آزمايشي روي يك واكسن مخصوص به هر فرد براي شكار و تخريب گلبول هاي سفيد مهاجم كه به سلول هاي ميلين پوشاننده مغز و اعصاب بيماران حمله كرده اند، طراحي شده است. پژوهشگران در شركت PhwrmaFronties براي ساختن واكسن در وودلندز تگزاس، از بمياران مبتلا به ام.اس خون گرفته شده و نمونه اي از اين سلول هاي مهاجم از آن استخراج مي شود. سپس سلول ها به وسيله پرتوتابي و قبل از برگرداندن به بدن بيمار تكثير و تضعيف مي شوند و سيستم ايمني آنها را به عنوان سلول آسيب ديده خواهد شناخت و به آنها حمله مي كند و گاهي اوقات برطبق نتايج آزمايشات اوليه،  آنها را كاملاً از بين مي برد. سيستم ايمني همچنين به سلول هاي مهاجم سالم كه روي سطح شان شاخص هاي مشابهي دارند، حمله مي كند. در آزمايشي روي 15 فرد مبتلا به ام.اس ميزان تهاجم هاي جديد گلبول هاي سفيد به ميلين اعصاب تا 92 درصد كاهش يافته بود.
اگر اين موفقيت ها در آزمايش هاي جديد تكرار شود، اين واكسن ممكن است وسيله اي باشد كه استفاده منظم از آن بتواند پيشروي بيماري را كند و حتي متوقف كند.واكسن مي بايستي 4 بار در سال مورد استفاده قرار گيرند، در حالي كه ساير داروهاي ام.اس نياز به مصرف روزانه يا ماهانه دارند.
با توجه به اينكه همه تلاش هاي قبلي براي ايجاد واكسن براي مبتلايان به ام.اس شكست خورده است. ريچارد راديك از مركز تحقيق درمان ام.اس در كليولند در اوهايو در مورد چشم انداز اين شيوه محتاط است.
در اين مدت، اخبار خوبي ممكن است در انتظار بيماران مبتلا به ام.اس در آمريكا باشد. اين هفته، اداره غذا و داروي آمريكا (FDA) پذيرفته است كه ممنوعيت اش در مورد تجويز داروي Tysabri را به دنبال شواهد جديد درباره مؤثر بودن و بي ضرر بودن لغو كند. استفاده از تيسابري نسبت به ساير داروهاي موجود براي درمان ام.اس در كاهش و از بين بردن علائم مؤثرتر است. يك سال پيش، بعد از اينكه سه فرد استفاده كننده از آن به علت آسيب هاي مغزي فوت كردند، ممنوع شده بود.امتيازات تيسابري نسبت به درمان با اينترفرون- بتا، يكي از داروهاي موجود در 3 تحقيق جداگانه كه هفته گذشته در نشريه پزشكي نيوانگلند به چاپ رسيد، نشان داده شده است.راديك كه سرپرست يكي از مطالعات بود مي گويد: در درمان به وسيله اينترفرون ها معمولاً به ميزان يك سوم كاهش در ميزان عود بيماري مشاهده مي شود، ولي با تيسابري ميزان عود بيشتر از دوسوم كاهش مشاهده مي شود.
New Scientist, 9 March 2006
حشيش و مشكلات حافظه
رويترز- پژوهشگران در يونان در بررسي افرادي كه به طور مرتب حشيش يا ماري جوانا مي كشند دريافته اند كه حافظه  اين افراد در طول زمان دچار اختلال مي شود. پژوهشگران در مقايسه ميان مصرف كنندگان كوتاه مدت و دراز مدت ماري جوانا دريافتند كه هر دو گروه در آزمون هاي مربوط به حافظه، توجه و ساير توانايي هاي شناختي دچار اشكال هستند و افرادي كه چهار بار يا بيشتر در هفته دست كم براي ده سال ماري جوانا مي كشيدند، بيشترين نقصان حافظه را نشان دادند.