به گفته يك دانشمند آمريكايي، لبخند موناليزا چنان مبهم است كه اگر مستقيما به آن خيره شويد، محو خواهد شد.
به گزارش بي.بي.سي، پروفسور مارگارت ليوينگستون، استاد دانشگاه هاروارد گفت: در تابلوي معروف داوينچي، لبخند تنها هنگامي برچهره موناليزا ظاهر مي شود كه بيننده، به بخش هاي ديگر صورت او به جز لب هايش نگاه كند.
تابلوي موناليزا يا لبخند ژوكوند در قرن شانزدهم ميلادي توسط لئوناردو داوينچي كشيده شد و براي پنج قرن توجه دوستداران هنر را به دليل لبخند مرموزي كه بر چهره موناليزا بود، به خود جلب كرد خانم ليوينگستون نظريه خود را هفته گذشته در نشست سالانه انجمن آمريكايي پيشرفت علوم در دنور كلورادو اظهار داشت.
براساس اين نظريه علت محوشدن لبخند از چهره موناليزا در هنگام خيره شدن به لب هاي او، به شيوه اي بازمي گردد كه چشم هاي انسان براي تحليل اطلاعات بصري به كار مي گيرد.
چشم، دو نوع ديد دارد، ديد مستقيم و ديد پيراموني. ديد مستقيم براي مشاهده جزئيات كارايي فراوان دارد، اما براي تشخيص سايه ها مناسب نيست.
به گفته خانم ليوينگستون ابهام در لبخند موناليزا را مي توان چنين توضيح داد: اين لبخند تقريبا به طور كامل با سايه ها ساخته شده است.
بنابراين هنگام استفاده از ديد غيرمستقيم يا پيراموني بهتر ديده مي شود. در واقع هر چه بيشتر به لب هاي موناليزا خيره شويد، كاركرد ديد پيراموني چشم كاهش مي يابد تا جايي كه لبخند او به كلي محو مي شود.
پروفسور ليوينگستون مي گويد: بهترين مثال براي درك اين حالت، خيره شدن به يك حرف در صفحه اي از يك نوشته است. تمركز روي يك حرف، تشخيص حروف ديگر در صفحه را هر چقدر هم كه به حرف مورد نظر نزديك باشد، دشوار مي كند. او معتقد است كه داوينچي از همين اصل استفاده كرده است.
لبخند موناليزا، تنها هنگامي ظاهر مي شود كه به ساير اجزاي صورت او نگاه كنيد.
تابلوي داوينچي كه معروف ترين پرتره تمام تاريخ است در حال حاضر در موزه لوور پاريس نگهداري مي شود.
پروفسور ليوينگستون براي نشان دادن شناخت هنرمندان از ماهيت ديد انسان، ازآثار مونه، نقاش امپرسيونيست فرانسوي نيز بهره گرفته است. از جمله به تابلوي طلوع آفتاب او اشاره مي كند كه در آن از يك رنگ خيره كننده نارنجي در زمينه آبي آسماني استفاده شده است.
وي مي افزايد: من تنها تلاش مي كنم نشان دهم كه بعضي هنرمندان شناخت خوبي از ماهيت ديد آدمي داشته اند اما اين واقعيت، چيزي از ارزش كار آنها كم نمي كند.
اين هنرمندان توانسته اند حقايق بنياديني را كشف و درك كنند كه دانشمندان سالها بعد، آنها را تحليل كرده و توضيح داده اند.

چهارمين جشنواره سينماي مستند كيش ديروز در حالي كار خود را آغاز كرد كه دبير جشنواره، هيأت انتخاب و مدير مؤسسه سياحتي كيش -حامي جشنواره - از پايين آمدن كيفيت فيلم هاي مستند خبر دادند.
به گزارش انجمن روزنامه نگاران حامي ميراث فرهنگي از كيش، كامران شيردل مستندساز و دبير جشنواره در مراسم افتتاحيه، ضمن خوشامدگويي و ابراز خوشحالي از برگزاري چهارمين دوره جشنواره كيش اعلام كرد: «۳۲ فيلم حاضر در جشنواره، به سختي در حد استانداردهاي لازم هستند.» شيردل با بيان اين نكته كه دوران اوج سينماي ايران نزد جهانيان بيشتر از حد معمول بوده است افزود: دوران افول سينماي ايران شروع شده است و مسائل مختلف سياسي و اجتماعي در اين ميان مؤثر هستند.
او پيرامون فيلم هاي جشنواره امسال گفت: «انشاهاي زيادي به وسيله مسئولان درباره سينماي ايران و سينماي مستند نوشته مي شود كه در آنها معاني خاصي را به اين سينما نسبت مي دهند اما عليرغم همه اينها همانطور كه در بيانيه هيئت انتخاب آمده است بايد گفت: سال به سال دريغ از پارسال.
هيأت انتخاب جشنواره متشكل از نغمه ثميني، شادمهر راستين و مصطفي خرقه پوش نيز در بيانيه اي نوشته اند: «همه ما به اميد ديدن فيلم هاي خوب، متفاوت و بديع، داوطلبانه در هيأت انتخاب حضور يافتيم اما آنچه ديديم به جز تعداد كمي از فيلم ها، سينما نبود».
در بخش ديگري از بيانيه هيأت انتخاب ضمن بيان اين مطلب كه نگاه فيلمسازها به جشنواره هاي خارجي است، آمده است: «در نظر داشتن شركت در جشنواره هاي خارجي در تمام مراحل توليد از ايده تا تيتراژ اوليه و اشتغال فكري سازنده براي جذب سرمايه  هاي دولتي و نيز همكاري مستمر دوستان در سمت هاي مختلف توليدي، اصلي ترين عوامل ضايع كننده جريان پيشرو و آوانگارد سينماي مستند در ايران هستند».
حسين ملانوروزي، مدير سازمان سياحتي كيش نيز در سخناني ضمن خوشامدگويي، بافت كيفي سينماي مستند را از جهتي ديگر بررسي كرد و افزود: مديران دولتي تنها به بالا رفتن آمار اكتفا مي كنند و به كيفيت كارها توجهي ندارند.
او بي توجهي مديران و تعدد جشنواره ها را سبب پايين آمدن كيفيت فيلم ها دانست.
ملانوروزي همچنين تأكيد كرد ظرفيت هاي سينماي مستند هنوز شناخته شده نيست.

«فريده گلبو» نويسنده و منتقد ادبي به خبرگزاري «ايلنا»  گفت: ادبيات گسترده وسيعي است كه با مقولات علمي تفاوت بسيار دارد؛ با توجه به سلائق و عقايد مختلفي كه در حوزه هنر وجود دارد، هر اثري مي تواند به ذائقه عده اي خوش بيايد و تصور من اين است؛ اثري كه عده اي معتقدند بهترين است مي تواند از نظر عده اي ديگر بهترين نباشد.
گلبو در بخش ديگر اين گفت وگو در تعريفي اجمالي از «روشنفكر» گفت: به نظر من روشنفكر كسي است كه بتواند ناهنجاري هاي جامعه را درك كند و مهم تر از آن اين ناهنجاري ها را با ابزار مناسب به آگاهي مردم برساند؛ به عقيده من روشنفكران فعلي با استفاده از اصطلاح «رئاليسم جادويي» كه در گوشه ديگر دنيا نويسندگاني مثل «ماركز» و «بورخس» روي آن كار كرده اند،  معياري را براي ارزيابي آثار ايجاد كرده اند كه هر اثري كه در اين بستر نباشد، حتي اگر جذابيت هم داشته باشد، يك اثر فاقد ارزش است.
وي ادامه داد: به نظر من قصه از روز اولي كه متولد شد، يكي از وظايفش سرگرم كردن مخاطب بود و در همين راستا بهتر است اجازه دهيم، هر كس حرف خودش را بزند؛ چرا كه زمان نشان مي دهد، ارزش هر اثري در آن برهه تاريخي چه اندازه بوده است.
گلبو در خاتمه در خصوص انتخاب كتاب «زويا پيرزاد» به عنوان رمان برگزيده سال گفت: حتما كتاب خوب و ارزشمندي بوده و من از خواندن آن لذت بردم و به طور حتم داوران انتخاب درستي داشته اند.