سه شنبه ۲۶، فروردين ۱۳۸۲ - سال يازدهم - شماره ۳۰۲۳
نگاهي به چهار دهه مصرف بنزين در ايران
زماني براي منطقي شدن مصرف
001345.jpg
روند افزايش مصرف بنزين در كشور، نگراني هايي خاص را براي فعالان و دست اندركاران بخش هاي مختلف اقتصادي كشور به وجود آورده است.
در حالي كه ميزان مصرف روزانه بنزين كشور در سال ۸۰ به حدود ۴۵ ميليون و ۸۰۰ هزار ليتر رسيد، اين رقم در سال گذشته از مرز ۵۰ ميليون ليتر گذشت. در آخرين اقدام نمايندگان مجلس در اين خصوص نيز يكصد و هفتاد ميليارد تومان براي افزايش واردات بنزين اختصاص يافت. اين اعتبار از محل مازاد درآمد حاصل از صادرات نفت خام به شركت ملي نفت ايران به منظور واردات بنزين و جلوگيري از كمبود عرضه آن در سه ماه آخر سال ۸۱ كه يك فوريت آن قبلا به تصويب رسيده بود، مورد تأييد و تصويب نمايندگان مجلس قرار گرفت.
در اين ميان برخي كارشناسان نيز حول محور افزايش قيمت بنزين به عنوان راهكاري براي كاهش مصرف آن در سطح عمومي جامعه تأكيد و برخي افزايش تدريجي آن تا حد قيمت هاي بين المللي را مدنظر دارند.
برخي ديگر از كارشناسان نيز افزايش قيمت بنزين را در شرايط فعلي و با توجه به ساختار اقتصادي ايران، بي تأثير در افزايش مصرف مي دانند و معتقدند كه شكل كنوني پرداخت يارانه بيشتر به نفع كساني است كه از خودروهاي پرمصرف استفاده مي كنند.
نگاهي به روند افزايش قيمت و مصرف بنزين در كشور در دوره ۳۵ ساله ۱۳۴۵ تا ۷۹ برخي زوايا را مشخص تر مي كند.
شرايط در حال حاضر به گونه اي است كه مبادي ورودي كشور ظرفيت كافي براي تخليه بنزين وارداتي را ندارند و از سوي ديگر معضلي به نام ترافيك در شهرهاي پرجمعيت و خودروهاي پرمصرف نيز بر تشديد شرايط بحراني مرتبط با بنزين مي افزايد. عدم تناسب ظرفيت پالايش در پالايشگاه هاي كشور با ميزان مصرف جامعه نيز حديثي كهنه است كه هر ساله تازه مي شود.
برخي آمارها حاكي از اين است كه ارز مورد نياز براي واردات بنزين در سال  جاري معادل يك ميليارد دلار خواهد شد كه نزديك به ۲۰ درصد ارزش كل صادرات كشور است. پرسش بنيادين اين است كه مصرف بنزين را چگونه بايد اقتصادي كرد؟ برخي كارشناسان معتقدند براي اقتصادي كردن مصرف بنزين راهي جز آزادسازي قيمت آن در بازارهاي داخلي نيست. به اين معني كه شيوه پرداخت فعلي يارانه موجب شده است گروه هاي با درآمد بالا- ثروتمندترين ده درصد جمعيت كشور در مرحله اول و شهرنشينان و دارندگان خودرو شخصي در مرحله بعد- از اين يارانه ها بيشتر استفاده كنند. روستانشينان و گروه هايي از مردم كه خودرو شخصي ندارند در اين ميان از يارانه ها هرگز استفاده نمي كنند. در اين صورت بخشي از مصرف كاذب بنزين به دليل قيمت ارزان آن است كارشناسان اين گروه برخي مسائل اجتماعي و سياسي را در اين معادله مي بينند و بر آن اصرار دارند.
به اعتقاد موافقان پرداخت يارانه به شيوه فعلي در صورت دريافت قيمت واقعي بنزين، برخي اقشار آسيب پذير كشور به دليل افزايش قيمت حمل و نقل درون شهري با دشواري مواجه مي شوند. اين گروه معتقدند دريافت واقعي قيمت بنزين علاوه بر شوك رواني در بازار ساير كالاها و كشاندن قيمت ها به سطحي بالاتر از نرخ تورم عادي تأثير واقعي بر تورم نيز دارد.
اين وضعيت موجب شده است كه پرداخت يارانه پنهان به بنزين و ساير فرآورده هاي نفتي همچنان در بودجه ۱۳۸۲ كشور گنجانده شود. برخي معتقدند كه ميزان يارانه  پنهان به فرآورده هاي نفتي به ويژه بنزين به اندازه اي است كه پرداخت و يا عدم پرداخت مي تواند بر درآمد سرانه افراد كشور تأثير قابل توجهي بر جاي بگذارد. به اين معني كه با صرفه جويي در مصرف بنزين از يك سو و پرداخت يارانه مستقيم به گروه هاي كم درآمد جامعه از محل حذف يارانه ها مي توان درآمد سرانه گروه هاي كم درآمد را افزايش داد.
قيمت ها در گذر زمان
جدول شماره يك قيمت اسمي (قيمت فروش در هر دوره) و قيمت واقعي بنزين را از ۱۳۴۵ تا ۱۳۷۹ نشان مي دهد. قيمت واقعي بنزين نسبت به شاخص قيمت مصرف كننده در ۱۳۷۶ تعديل شده است.
همان طور كه از ارقام جدول شماره يك برمي آيد قيمت اسمي بنزين طي سال هاي ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۵ در حد ۶ ريال براي هر ليتر تثبيت شده است. اين در حالي است كه قيمت آن از سال هاي ۱۳۵۷ به بعد روندي صعودي پيدا كرده است. ارقام قيمت واقعي بنزين در همين جدول بيانگر آن است كه اين شاخص روندي نزولي را از ۱۳۴۵ تا ۱۳۷۹ طي كرده است. به عبارت ديگر در حالي كه قيمت اسمي بنزين در ۱۳۷۹ نسبت به ۱۳۴۵ افزايشي معادل حدود ۶۴ برابر را نشان مي دهد، قيمت واقعي آن كاهشي معادل ۳ برابر را تجربه كرده است. جدول شماره ۲ مصرف بنزين و رشد آن در سال هاي ۱۳۴۵ تا ۱۳۷۹ را نشان مي دهد.
همان طور كه از ارقام اين جدول برمي آيد مصرف بنزين در ۱۳۴۵ معادل ۸۲۲ ميليون ليتر و مصرف آن در ۱۳۵۷ معادل ۵۴۵۰ ميليون ليتر و در ۱۳۷۹ معادل ۱۴۰۳۵ ميليون ليتر است.
جدول شماره ۱- قيمت اسمي و حقيقي بنزين  طي سال هاي ۷۹-۱۳۴۵
سال
قيمت اسمي بنزين
قيمت حقيقي بنزين
۱۳۴۵
۶
۲۸/۶
۱۳۴۶
۶
۳۵/۶
۱۳۴۷
۶
۱۳/۶
۱۳۴۸
۶
۹۱/۵
۱۳۴۹
۶
۸۳/۵
۱۳۵۰
۶
۵۳/۵
۱۳۵۱
۶
۲۰/۵
۱۳۵۲
۶
۶۸/۴
۱۳۵۳
۶
۰۵/۴
۱۳۵۴
۶
۶۹/۳
۱۳۵۵
۶
۱۶/۳
جدول شماره ۲- مصرف بنزين و رشد آن طي سال هاي ۷۹-۱۳۴۵ (ميليون ليتر)
سال
مصرف
رشد
۱۳۴۵
۶۶۹۱/۸۲۲
-
۱۳۴۶
۷۷۲۴/۹۱۹
۱۱۸۰۳۴/۰
۱۳۴۷
۰۶۸/۱۰۴۲
۱۳۲۹۶۳/۰
۱۳۴۸
۳۴۲/۱۱۹۷
۱۴۹۰۰۵/۰
۱۳۴۹
۴۶۷/۱۳۷۸
۱۵۱۲۷۲/۰
۱۳۵۰
۷۷۳/۱۵۵۸
۱۳۰۸۰۲/۰
۱۳۵۱
۶۶۷/۱۸۷۹
۲۰۵۸۶۳/۰
۱۳۵۲
۵۳۵/۲۲۶۳
۲۰۴۲۲۱/۰
ميانگين دوره
۷۸۷/۱۳۸۲
۱۵۶۰۲۳/۰
۱۳۵۳
۹۹۱/۲۸۷۳
۲۶۹۶۹۲/۰
۱۳۵۴
۱۸۸/۳۶۳۹
۲۶۶۲۴۸/۰

رويكردي به اولويت بندي حمل و نقل سازگار با بهينه سازي مصرف انرژي
سوختي كه رايگان مي سوزد
رمضان قلي نژاد
001325.jpg

انتخاب يكي از زيربخش هاي صنعت حمل و نقل كشور به عنوان محور توسعه اين بخش و بستر توسعه كلان كشور تابعي از عواملي نظير برنامه هاي كلان اقتصادي، وضعيت اقليمي، سرمايه گذاري هاي لازم جهت ظرفيت سازي در هر يك از زيربخش ها، توانمندي هاي كشور در بخش هاي فني و مالي و... است. ميزان مصرف انرژي در زيربخش هاي حمل و نقل نيز ازجمله مهمترين و مؤثرترين عواملي است كه به ويژه طي دهه هاي اخير و با بروز بحران هاي متوالي انرژي مورد توجه سياستگذاران اقتصادي در جهان قرار گرفته است. در كشورهاي در حال توسعه نيز توجه به راندمان مصرف انرژي در زيربخش هاي صنعت حمل و نقل سهم قابل ملاحظه اي در تعيين سياست هاي توسعه ساختارهاي اقتصادي دارد. از اين رهگذر شاخص «شدت مصرف انرژي» در ادبيات اقتصاد ايجاد شد و مورد توجه قرار گرفت. به تعبيري ساده شدت مصرف انرژي را در سطح كلان مي توان ميزان انرژي مصرفي به ازاي هر واحد توليد ناخالص داخلي كشور تعريف كرد. تأويل اين شاخص در بخش حمل و نقل معادل ميزان مصرف انرژي به ازاي حمل و نقل هر واحد بار يا مسافر خواهد بود. با اين نگرش بايستي توجه كرد كه تأثير اين شاخص و اختلاف آن در زيربخش هاي حمل و نقل تا چه اندازه در تصميم گيري هاي سياستگذاران اقتصاد و حمل و نقل كشور مؤثر بوده است؟
مصرف انرژي در بخش حمل و نقل
روند افزايش مصرف سوخت هاي فسيلي در ايران طي ۱۵ سال گذشته حدود ۸۷ درصد بوده است. اين رقم طي سال هاي ۷۳-۱۳۶۳ حدود ۷/۴ درصد بود. در حالي كه متوسط رشد توليد ناخالص سرانه كشور ۲/ ۱ درصد بوده است، كل مصرف نهايي ۵ فرآورده نفتي در سال ۷۷ در ايران ۳/۵۸ ميليون مترمكعب بوده كه در اين ميان مصرف گازوئيل و بنزين به عنوان اصلي ترين سوخت بخش حمل و نقل به ويژه زميني، مجموعا با ۶/ ۶۱ درصد بالاترين سهم مصرف سوخت را به خود اختصاص داده است.
آمار حاكي از آن است كه ۲۵ درصد از كل انرژي توليدي در كشور در بخش حمل و نقل مصرف مي شود و تنها ۶۵ ميليارد ريال يارانه براي مصرف روزانه بنزين در كشور از سوي دولت پرداخت مي شود كه سالانه بالغ بر ۳ ميليارد دلار يارانه بنزين مي شود. اين رقم حدود ۱۳ برابر كل بودجه توسعه و بهسازي حمل و نقل ريلي كشور است.
راه آهن- حمل و نقل سبز
يكي از مهمترين ويژگي هاي حمل و نقل ريلي، مصرف كمتر سوخت در قبال حمل برابر بار و مسافر نسبت به جاده و ساير شقوق حمل و نقل است. اين ويژگي اساسي موجب رويكرد صحيح و اصولي تصميم گيران مبني بر رجحان اين بخش بر ساير شقوق حمل و نقل شده تا آن را مبناي توسعه بخش حمل و نقل كشور قرار دهند. همچنين مصرف كمتر انرژي در اين بخش در راستاي تدابير ارزنده سياستگذاران بخش نفت جهت كاهش و بهينه سازي مصرف انرژي قابل ارزيابي و تأمل است.
هم اكنون بخش حمل و نقل ريلي علي رغم سهم ۱۶ درصدي از حمل و نقل بار و مسافر در كشور تنها
۲ درصد مصرف گازوئيل را به خود اختصاص مي دهد. آمار بانك جهاني حاكي از آن است كه ميزان مصرف سوخت در راه آهن براي حمل هزار تن بار بالغ بر ۷/۶ ليتر و در حمل و نقل جاده اي شاخص مزبور برابر ۳۳ ليتر است. بر همين اساس براي جابه جايي هر يك هزار تن- كيلومتر بار توسط راه آهن ۳۰ ليتر سوخت صرفه جويي مي شود كه با توجه به حمل متوسط سالانه ۱۶ ميليارد تن- كيلومتر بار در بخش ريلي سالانه ۴۸۰ ميليون ليتر سوخت صرفه جويي مي شود.
001300.jpg

در جدول شماره يك مقدار سوخت مصرفي به ازاي يك كيلومتر جابه جايي وسايط نقليه مختلف و ارزش حرارتي مقدار سوخت مصرفي به ازاي هزار نفر كيلومتر جابه جايي مورد مقايسه قرار گرفته است.
با توجه به آمار ارائه شده، مقدار مصرف سوخت در بخش ريلي در شرايط برابر حدود ۹/۰ اتوبوس، ۷/۰ ميني بوس، ۳ /۰ اتومبيل سواري و ۲/۰ هواپيما است.
بر همين اساس بخش ريلي در جابه جايي هر نفر كيلومتر، ۵/۰ ميلي ليتر نسبت به اتوبوس، ۳ ميلي ليتر نسبت به ميني بوس، ۷/ ۲۱ ميلي ليتر نسبت به سواري و ۷/ ۴۱ ميلي ليتر نسبت به هواپيما در مصرف سوخت صرفه جويي مي كند.
اهميت اين موضوع، زماني روشن تر مي شود كه بدانيم تنها ميزان جابه جايي نفر كيلومتر سيستم هاي حمل و نقل عمومي در سال ۱۳۷۸ بالغ بر ۶۰ ميليارد نفر كيلومتر بوده است كه با درنظر گرفتن ميزان نفر كيلومتر طي شده توسط وسايل نقليه شخصي، مقدار آن به شدت افزايش مي يابد.
بهاي فرآورده هاي نفتي
بيش از ۹۵ درصد جابه جايي بار و مسافر در داخل كشور از طريق خطوط زميني انجام مي گيرد (ريلي و جاده اي)، لذا بيشترين مصرف فرآورده هاي سوختي در كشور در بخش حمل و نقل گازوئيل و بنزين است. جدول شماره ۲ بهاي سوخت مصرفي انواع وسايل نقليه مسافري را به ازاي هر نفر كيلومتر جابه جايي نشان مي دهد.
لازم به ذكر است كه فرآورده هاي سوختي در كشور ما به صورت يارانه اي عرضه مي شود و قيمت واقعي آن نيست، لذا براي كاربردي تر شدن اين مقايسه از قيمت هاي بين المللي به جاي قيمت هاي داخلي از قرار هر ليتر بنزين ۲۰ سنت، گازوئيل ۵/۱۸ سنت و با فرض ۳۰ سنت براي سوخت هواپيما استفاده شده است.
صرفه جويي سوخت ناشي از حمل و نقل ريلي
مقايسه ارزش حرارتي و بهاي سوخت مصرفي در سيستم هاي مختلف حمل و نقل به ازاي سهم برابر از جابه جايي مسافر، حمل و نقل ريلي را به عنوان الگوي برتر در زمينه مصرف سوخت معرفي مي كند و به تبع آن توسعه اين بخش موجب كاهش «شدت مصرف انرژي» و صرفه جوي كلان در منابع انرژي كشور مي شود.
به عنوان مثال، در سال ۱۳۷۹ براي جابه جايي ۱/۷ ميليارد نفر كيلومتر مسافر توسط شركت قطارهاي مسافري رجاء معادل ۹/۵۸ ميليون ليتر گازوئيل مصرف شده است كه هزينه اي معادل ۹/۱۰ ميليون دلار در بر داشته است. جدول شماره ۳ «شدت مصرف انرژي» ساير وسايل نقليه را در صورت جابه جايي اين ميزان نفر كيلومتر نشان مي دهد.
همان طور كه جدول شماره ۳ نشان مي دهد عملكرد جابه جايي بخش ريلي در سال ۱۳۷۹ در صورت انجام از سوي بخش جاده اي و هوايي هزينه هاي هنگفتي بر اقتصاد كشور تحميل مي كرد. به نحوي كه اين بخش نسبت به هواپيما ۵/۵۴ ميليون دلار، نسبت به اتوبوس ۲/ ۱ ميليون دلار، نسبت به اتومبيل سواري ۷/۳۲ ميليون دلار و نسبت به ميني بوس ۷/۴ ميليون دلار صرفه جويي ناشي از مصرف كمتر سوخت ايجاد كرده است.
با اين توصيف اگر تنها ۱۰ درصد سهم حمل و نقل عمومي كشور در سال ۷۹ (۶ ميليارد نفر كيلومتر) به بخش ريلي اختصاص مي يافت صرفه جويي كلاني در مصرف سوخت به شرح جدول شماره ۴ ايجاد مي شد.
كاهش آلاينده هاي محيط زيست
با توجه به مصرف پايين انرژي يكي ديگر از ويژگي هاي مهم حمل و نقل ريلي، ايجاد آلودگي هاي كمتر و سازگاري آن با محيط زيست است. از اين رو اين بخش از حمل و نقل را «حمل و نقل سبز» ناميده اند. محاسبات صورت گرفته نشان مي دهد در ازاي حمل برابر بار و مسافر، حمل و نقل جاده اي ۸ برابر حمل و نقل ريلي در توليد آلاينده هاي زيست محيطي نقش دارد. جدول شماره ۵ ميزان آلاينده هاي توليد شده از مصرف گازوئيل را در سال ۷۸ با واحد تن نشان مي دهد.
بديهي است براي رفع هر كيلوگرم از آلاينده هاي مهم Nox، Sox و۲ Co در جامعه به ترتيب مبالغ ۱۹۲۷۲، ۲۶۴۰ و ۶/۷۲ ريال هزينه مي شود.
ضرورت توجه به حمل و نقل ريلي
صاحب نظران دنيا به اين نتيجه رسيده اند كه حمل و نقل به عنوان مصرف كننده عمده انرژي در جهان، هرساله ميزان قابل توجهي از انرژي فسيلي را مصرف و علاوه بر اتلاف سرمايه هاي ملي و جهاني، اثرات نامطلوب و نتايج مضري همچون افزايش گازهاي گلخانه اي همراه با عوارض جدي و خطرناك، بالا آمدن سطح آب درياها، گسترش بيابان ها و... به جا مي گذارد. به منظور صرفه جويي در منابع انرژي كشور و جلوگيري از آثار سوء و مضر زيست محيطي ناشي از مصرف سوخت هاي فسيلي، بايد رويكرد تصميم گيران كلان كشور به حمل و نقل ريلي به عنوان كارآمدترين سيستم حمل و نقل و سازگارترين بخش آن با محيط زيست تغيير يابد و در راستاي توسعه شبكه ريلي كشور از هيچ اقدامي دريغ نشود.
مأخذ:
- گزارش مديريت برنامه و بودجه شركت قطارهاي مسافري رجاء، ۱۳۸۱
- گزارش راه آهن، حمل و نقل سبز، راه آهن جمهوري اسلامي ايران، ۱۳۸۱
- مقاله آقايان دكتر فروزنده و صادق زاده، روزنامه صداي عدالت، ۱۰/۱۱/۸۱
- روزنامه همشهري مورخ ۸۱‎/۴‎/۱۹
جدول ۵- ميزان آلاينده هاي توليد شده از مصرف گازوئيل در سال ۷۸
Co
SPm
Cox
CxHx
No
آلاينده ها
59653/9
115145/9
230291/8
178961/7
256650/5
بخش جاده اي
885/7
-
3303/4
2567/1
3681/5
بخش ريلي
مأخذ: ترازنامه انرژي سال ۷۸، معاونت امور انرژي وزارت نيرو
جدول ۴- ميزان صرفه جويي سوخت
در صورت تخصيص ۱۰ درصد سهم حمل و نقل عمومي به بخش ريلي
هواپيما
اتومبيل سواري
ميني بوس
اتوبوس
وسيله نقليه
۲۵۰۲
۱۳۰۲
۱۸۰
۳۰
ميزان صرفه جويي (ميليون ليتر)

جدول ۳- ميزان سوخت و هزينه مورد نياز جهت جابه جايي ۱/۷ ميليارد نفر كيلومتر
ميني بوس
سواري
اتوبوس
هواپيما
قطار
نوع وسيله
۱/۸۴
۶/۲۳۵
۴/۶۵
۴/۳۵۳
۹/۵۸
ميزان مصرف سوخت (ميليون ليتر)
۶/۱۵
۶/۴۳
۱/۱۲
۴/۶۵
۹/۱۰
هزينه مصرف سوخت (ميليون دلار)
* ارقام تقريبي است
جدول ۲- بهاي سوخت مصرفي انواع وسايل نقليه مسافري (به ازاي هر نفر كيلومتر)
قطار
هواپيما
سواري
ميني بوس
اتوبوس
نوع وسيله
۰‎/۱۵
۵/۱
۲۱/۰
۶/۰
۱۶/۰
بهاي سوخت مصرفي به ازاي هر نفر كيلومتر (سنت)
۱۲
۱۲۰
۸/۱۶
۴۸
۸/۱۲
بهاي سوخت مصرفي به ازاي هر نفر كيلومتر(ريال)
جدول ۱- مقايسه مصرف سوخت انواع وسايل نقليه مسافري در ايران
ارزش حرارتي سوخت مصرفي  به ازاي هزار نفر كيلومتر جابه جاييB T U))
ميزان مصرف سوخت به ازاي  هزار نفر كيلومتر جابه جايي (ليتر)
مصرف سوخت به ازاي يك كيلومتر جابه جايي (ليتر)**
ظرفيت (نفر)*
نوع سوخت مصرفي
وسيله  نقليه
۵/۱۵۷
۳۰
۱۲/۰
۴
بنزين
اتومبيل سواري
۷/۴۹
۸۲/۸
۳/۰
۳۴
گازوئيل
اتوبوس
۳/۶۳
۲۵/۱۱
۱۸/۰
۱۶
گازوئيل
ميني بوس
۷/۴۶
۳/۸
۵
۶۰۰
گازوئيل
لكوموتيو مسافري
۵/۲۷۲
۵۰
۱۰
۲۰۰
بنزين هواپيما
هواپيما
* مأخذ: دفتر فناوري و اطلاعات سازمان حمل و نقل و پايانه هاي كشور
** مجموعه مقالات دومين همايش ملي انرژي ايران ارديبهشت ۷۸
مأخذ: تحليلي از عملكرد حمل و نقل جاده اي ۱۳۷۷ ،سازمان حمل و نقل و پايانه هاي كشور

انرژي
آب و كشاورزي
اقتصاد
بين الملل
رويداد
گفت وگو
|  آب و كشاورزي  |  اقتصاد  |  انرژي  |  بين الملل  |  رويداد  |  گفت وگو  |
|   صفحه اول   |   آرشيو   |   چاپ صفحه   |