ترجمه: زينب همتي
تكه تكه شدن زيستگاه و حفاظت از منابع طبيعي
فرسايش خاك و تكه تكه شدن زيستگاه نتيجه فعاليت هاي كشاورزي و صنعتي انسان در مقياس جهاني بوده است. توسعه كشاورزي باعث گرديده است كه زيستگاه هاي گسترده تبديل به زمين هاي كشاورزي شوند. با اين وجود در برخي از مناطق تكه هاي كوچكي از زيستگاه هاي قبلي همچون جزايري در درون زمين هاي كشاورزي ناسازگار باقي مي مانند. به ترتيبي كه مهاجرت موجودات در اين زيستگاه هاي تكه تكه شده بسيار مشكل يا غيرممكن است. حفاظت از باقيمانده فون و فلور جهاني و نگهداري از تنوع ژنتيكي اين كره زنده، اساساً بستگي به مديريت اين جزاير يا تكه هاي باقيمانده از زيستگاه هاي قبلي دارد. به همين دليل است كه جغرافي دانان زيستي در سال هاي اخير توجه فراواني به رفتار گياهان و جانوران در درون جزاير و اينكه تعداد آنها چه ارتباطي با اندازه و فاصله آنها از يكديگر دارد كرده اند. درك اين قوانين كليد حفاظت كارآ از منابع طبيعي است. ارتباط بين تعداد گونه ها در يك جزيره (S) و وسعت جزيره (A) توسط رابطه زير مشخص مي شود. S = cAz، كه در آن c و z مقادير ثابت هستند. مقدار Z بين ۲/۰ تا ۳/۰ متغير است. كاربرد اين رابطه بدان معني است كه اگر وسعت جزيره اي به يك دهم تقليل يابد تعداد گونه هاي موجود در آن نصف مي شود يا اينكه اگر وسعت جزيره اي دو برابر شود تعداد گونه هاي موجود در آن ۲۵ درصد افزايش مي يابد.
يكي از نتيجه گيري هاي اين تئوري در حفاظت از منابع طبيعي آن است كه يك منطقه حفاظت شده بزرگ بهتر از تعدادي از مناطق حفاظت شده كوچك است، چرا كه چنين منطقه اي نرخ انقراض را پايين نگه داشته و تنوع گونه اي را در سطح بالا حفظ مي نمايد. در عمل شرايط آن چنان كه گفته شد ساده نيست. «هيگز» و «اوشر» كه گياهان موجود در كواري ها يا حفره هاي معادن سنگ در شمال بريتانيا را مورد مطالعه قرار مي دادند به اين نتيجه رسيدند كه همپوشي گونه اي در اين حفره ها كمتر از آن ميزاني بود كه تئوري جغرافياي زيستي پيش بيني كرده است. اين بدان معني است كه تعدادي از مناطق كوچك ممكن است مجموعه گونه اي بيشتري داشته باشند تا يك منطقه بزرگ. پيچيدگي ايجاد شده در چنين موردي ممكن است ناشي از وجود زيستگاه هاي خرد در هر كواري يا تفاوت در گذشته هر يك از آنها باشد. در برآورد شكل بهينه يك جزيره به منظور به حداقل رساندن انقراض و همچنين افزايش احتمال استقرار ساير موجودات براساس نظريه جغرافياي زيستي جزاير سوالات مشابهي مطرح گرديده است. از آنجا كه احتمال وقوع انقراض در حاشيه زيستگاه بيشتر از ساير جاها است مي توان چنين نتيجه گرفت كه جزاير دايره اي شكل به لحاظ داشتن كمترين ميزان محيط به ازاي واحد سطح به ساير اشكال ارجح هستند. ولي كوچك بودن محيط شانس استقرار موجودات را بر روي جزاير كم مي كند. «ماگاريت گيم» پيشنهاد كرده است كه پروسه استقرار موجودات بر روي يك جزيره از يك جهت معين مانند نزديك ترين قاره وقتي به حداكثر مي رسد كه دراز و عمود بر جهت مهاجرت قرار داشته باشد.
جنگل هاي آمازون، كه درختان آن براي استفاده از چوب و همچنين ايجاد زمين كشاورزي با سرعت نگران كننده اي در حال نابودي هستند، جايي است كه اين تصورات محيط زيستي در آنجا عملكرد آزمايشي پيدا كرده است. در اين منطقه غني كه احتمالاً دو سوم از تمام ۵/۴ ميليون گونه گياه و جانور جهان را در خود جاي داده است، مي بايست در مورد متناسب ترين اندازه از مناطق حفاظت شده تصميم گرفت كه در آن ميزان انقراض در كمترين حد ممكن باشد. سوالات ديگري در مورد چنين مناطقي وجود دارد. اينكه چند عدد از چنين مناطق بزرگي لازم است و شكل انتشار آنها به چه صورت باشد؟ آيا ممكن نيست كه تعداد زيادي از مناطق كوچك ولي نزديك به يكديگر بتوانند به اندازه مناطق بزرگ مفيد باشند؟ مطالعات مقدماتي نشان داده است كه انزواي مناطق جنگلي در دل زمين هاي كشاورزي (همچون جزيره اي در دل اقيانوس) موجب از دست دادن گونه ها متناسب با وسعت مناطق منزوي مي گردند. يك منطقه ۱۴۰۰ هكتاري ۱۴ درصد، يك منطقه ۲۵۰ هكتاري ۴۱ درصد و يك منطقه ۲۰ هكتاري ۶۲ درصد از گونه هاي پرنده تخم گذار خود را از دست داده اند. بنابراين اولين نشانه ها دال بر آن است كه هدف هاي حفاظت از منابع طبيعي در مناطق حفاظت شده بزرگ بهتر فراهم مي گردد. اعداد و ارقام مي توانند گمراه كننده باشند. بدون ترديد اين واقعيت دارد كه بسياري از گونه هاي جنگل هاي پرباران مي توانند در زيستگاه هاي كوچك و منزوي دوام بياورند. براساس يك مطالعه در جنگل هاي پرباران مالزيا تنها ۹ درصد از پستانداران و ۲۳ درصد از پرندگان مناطق منزوي يافت نمي شوند. ولي ممكن است همين گونه ها بيشترين ميزان آسيب پذيري را نسبت به تغييرات ايجاد شده در محيط داشته و در خطر انقراض قرار گرفته باشند. چنين گونه هايي بيشترين حفاظت را نياز دارند. گونه هاي سازش پذير و فرصت طلب به ندرت نيازمند توجه انساني بوده و معمولاً قادرند از خود محافظت به عمل آورند.
يك سوال نهايي در مورد كاربري تئوري جغرافياي زيستي جزاير در زمينه مسائل مربوط به حفاظت از منابع طبيعي وجود دارد و آن مربوط به ارزش كريدورهايي است كه بخش هاي منزوي شده زيستگاه ها را به هم مربوط مي سازد. آيا «پرچين»هاي موجود بين جنگل ها راه هايي هستند كه گياهان و جانوران بتوانند از طريق آنان بين مناطق منزوي حركت نمايند؟ همه مطالعات در انگلستان نشان داده است كه چنين چيزي صحت ندارد. پرچين ها كه داراي تنوع گونه اي زياد هستند عملاً خود باقيمانده هاي منزوي جنگلي هستند و هيچ نشانه اي وجود ندارد كه حركت گياهان از طريق اين راهروها را ثابت نمايد. پرچين ها واجد ارزش هاي ذاتي براي حفاظت هستند ولي نمي توان آنها را به عنوان كريدور در نظر گرفت.
نياز براي حفاظت
در بحث پيرامون رابطه انسان با ساير حيوانات و گياهان يك فرض بنيادي اين است كه حفاظت از ساير گونه ها خوب است، گواينكه در اين طرز تلقي استثنائاتي براي رقباي مستقيم انسان (آفات) و انگل هاي انساني و حيوانات اهلي وجود دارد. به جز دلايل مبتني بر ارزش هاي زيباشناسي حفاظت از منابع طبيعي كه در آن زمينه جغرافيدانان زيستي نمي توانند بهتر از هر فرد ديگري اظهارنظر نمايند، دلايل قدرتمند علمي ديگري مبتني بر نگهداري و حفاظت از منابع ژنتيكي جهاني وجود دارد. زماني كه گونه اي منقرض مي شود، جهان بايد از دست دادن مجموعه اي از اطلاعات ژنتيكي را تحمل نمايد كه تكوين آن صدها ميليون سال زمان لازم داشته است. چنين حادثه اي يك نقصان جبران ناپذير است و هرگونه اميدي براي استفاده از چنين گونه اي توسط انسان نخواهد توانست جامه عمل به خود بپوشاند. بنابراين نگهداري و حفاظت از گونه هاي در خطر انقراض مي بايست يكي از اولويت هاي برجسته علمي انسان را تشكيل دهد. زماني كه به دليل نابودي يا اختلالات اجتناب ناپذير در زيستگاه هاي طبيعي بقاي يك گونه ممكن نباشد، اقدامات معمولاً در جهت نگهداري جمعيت هاي توليد مثل كننده در باغ هاي جانورشناسي يا گياه شناسي متمركز مي شود. در مورد گياهان استفاده از «بانك بذر»، كه در آن بذرها در درجه حرارت پايين (Cْ۱۰-) نگهداري مي شوند، عموميت يافته است. در چنين بانك هايي هر ساله آزمون هاي جوانه زني صورت مي گيرد و در صورتي كه قدرت حياتي گونه اي رو به نقصان گذارد آن را كاشته و بذر جديد تهيه مي شود. اين اقدامات اجازه مي دهد كه با استفاده از حداقل تلاش و فضا بيشترين تعداد گونه هاي گياهي محفوظ باقي بمانند. اين شيوه همچنين مجموعه وسيعي از تغييرپذيري ژنتيكي را حفاظت مي كند بدون آنكه تنش هاي اضافي را بر جمعيت هاي زنده وارد سازد.
وقتي كه پراكنش حيوانات و گياهان مدنظر قرار مي گيرد مي بايست به ياد داشت كه انسان نه بر فراز و نه خارج از مسائلي قرار مي گيرد كه به انتشار موجودات زنده مربوط مي شود. همانند يك حيوان كه فيزيولوژي آن چندان متفاوت از بقيه حيوانات نيست، انسان نيز براي تداوم بقاي خود به شرايط فيزيكي محيط زيست وابسته است. توسعه فرهنگي انسان اجازه داده است تا حدي خود را از شرايط محيطي خلاص سازد و به همين دليل مناطقي از سطح زمين را در اشغال خود قرار دهد كه از نظر فيزيكي غيرقابل تحمل باشند ولي اين استخلاص آن چنان نيست كه انسان براي به چنگ آوردن آن بدون محابا منابع موجود را به مصرف رسانده و محيط پيرامون را آلوده سازد. به همين طريق انسان درك كرده است كه نخواهد توانست جمعيت خود را تا بي نهايت افزايش دهد. بدون شك براي هر جمعيتي يك نقطه اشباع وجود دارد. حفاظت از محيط زيست در نهايت به معني حفاظت از نوع انسان است از اين روست كه اين اقدام نيازمند توجه بيشتر انساني است.
اگر اين سوال مطرح شود كه بزرگ ترين نياز انساني چيست پاسخ مانند هميشه دانش است. به دنبال دانش انسان نيازمند خردي است كه متضمن به كار بردن دانش باشد. اين كه محيط زيست ما چگونه عمل مي كند دانشي است كه كسب آن نيازمند تحقيقات پرهزينه است. اقداماتي كه متضمن حفاظت از محيط زيست برمبناي يافته هاي عملي است پرهزينه هستند. بنابراين معماي پيش روي انسان در رابطه با محيط زيست اساساً ماهيتي مالي دارد. انسان بايد در نظر داشته باشد كه منافع كوتاه مدت اقتصادي و سطوح مصنوعي و بالاي زندگي براي آن دسته از انسان ها كه آن قدر خوشبخت بوده اند كه در كشورهاي صنعتي زندگي كنند مي بايست قرباني منافع اكثريت انسان ها و سلامت كره خاكي شود.

يك گروه از متخصصان وابسته به سازمان ملل كه درصددند ميزان خسارات وارده به محيط زيست عراق را ارزيابي كنند، به علت مخالفت مقامات آمريكايي اجازه ورود به خاك آن كشور را پيدا نكرده اند. گروه دانشمندان وابسته به سازمان ملل اميدوارند بتوانند تهديدهايي را كه از ناحيه عوامل مختلف متوجه شهروندان عراقي است به نحو دقيق مورد ارزيابي قرار دهند. از جمله اين عوامل خطرزا مي توان به آب هاي آلوده، زباله هاي سمي جمع آوري نشده، كارخانه هاي مهمات سازي و توليد مواد شيميايي كه در جريان بمباران ها آسيب ديده اند، مهمات منفجر نشده در گوشه و كنار مناطق جنگي و يا اماكن مسكوني و بالاخره رودخانه هايي كه آب رودها و فاضلاب هايشان لايروبي نشده، اشاره كرد. به اعتقاد اين متخصصان تهيه نقشه دقيق اين قبيل بخش هاي آلوده شده از محيط زيست عراق، مهمترين اقدام پيش از آغاز برنامه هاي بازسازي آن كشور است.
كلاوس توفر، رئيس گروه محققان سازمان ملل، معتقد است كه به دليل حساسيت بيش از حد مسئله و ضرورت تدوين هر چه سريعتر طرح هايي جهت بازسازي محيط زيست عراق، لازم است هيات سازمان ملل در اسرع وقت كار خود را آغاز كند. اما عليرغم فوريت ماموريت اين گروه هنوز مقامات آمريكايي مستقر در عراق هيچ تاريخي براي ورود آنان به خاك اين كشور تعيين نكرده اند. توفر گفت كه مقامات آمريكايي از همكاري و مساعدت هاي لازم خودداري مي كنند.
گروه بازرسان محيط زيست سازمان ملل در سال هاي اخير به واسطه اقدامات درخور تحسيني كه در زمينه ارزيابي خسارات وارده به محيط زيست در جنگ هاي شبه جزيره بالكان، افغانستان و فلسطين اشغالي به عمل آورده اند از اعتبار و حسن شهرت خوبي برخوردار شده است.
اين گروه هفته گذشته يك گزارش نظري بر مبناي داده هاي موجود و مشابه سازي رايانه اي منتشر ساخت كه در آن تاكيد شده عمده ترين خطري كه در حال حاضر محيط زيست عراق را تهديد مي كند فعاليت نظامي نيروهاي اشغالگر است و نگراني هايي كه پيش از شروع جنگ درخصوص آتش زدن چاه هاي نفت به وسيله رژيم عراق وجود داشت، در عمل تحقق پيدا نكرده است.
نيروهاي آمريكايي مي گويند كه در جريان حمله به عراق بيش از ۲۶ هزار بمب از جمله ۸۰۰ موشك كروز در اين كشور تخليه كرده اند. اين تعداد موشك كروز ۳ برابر تعداد موشك هايي است كه در جريان جنگ ۱۹۹۱ به سمت عراق روانه شد. از اين گذشته به گفته اعضاي تيم سازمان ملل، وسايل حمل و نقل نظامي كه در طول جنگ آسيب ديده و از كار افتاده اند خطر جدي را متوجه زيست بوم صحراهاي عراق مي كنند.
به گفته اين محققان پاكسازي زيان ناشي از اين عامل ممكن است چندين دهه به طول بيانجامد. اين زيان شامل فرسايش و از بين رفتن خاك هاي سطحي و آسيب پذيري در برابر توفان هاي شن است.
فوريت شروع فعاليت هاي مربوط به پاكسازي محيط زيست عراق در كنفرانسي كه چند هفته پيش از سوي يونيسف برگزار شد مورد تاكيد قرار گرفت. در اين كنفرانس اعلام شد كه بيماري اسهال در بغداد شيوع يافته و تنها در يكي از بيمارستان هاي شهر در عرض مدت يك ساعت ۳۰۰ بيمار مبتلا به اين بيماري مورد مداوا قرار گرفته اند.
يونيسف همچنين هشدار داده است كه تصفيه خانه هاي آب آشاميدني شهر بغداد به زودي ذخيره مواد پاك كننده خود را به مصرف مي رسانند و در صورتي كه اقدام فوري براي جايگزيني اين مواد صورت نگيرد گسترش وسيع اسهال و ديگر بيماري هاي ناشي از مصرف آب هاي آلوده اجتناب ناپذير خواهد بود.
در اين حال سازمان كشاورزي و مواد غذايي سازمان ملل نيز هشدار داده است كه اگر خساراتي كه به تلمبه خانه ها و نيروگاه هاي توليد برق كه وظيفه تلمبه كردن آب هاي دجله و فرات را بر عهده دارند در اسرع وقت برطرف نشود بخش عمده كشت بهاره غلات و سبزيجات در مناطق جنوبي از بين خواهد رفت و اين امر شمار زيادي از جمعيت عراق را با خطر قحطي روبه رو خواهد ساخت.

ريچارد لنسكي
كارل زيمر
ترجمه: كاوه فيض اللهي
همكاري هنگامي آغاز شد كه لنسكي شنيد آدامي قرار است درباره ديجيتاليا سخنراني كند. آدامي نموداري را به حاضران نشان داد كه نرخ همانندسازي اين موجودات در آن ثبت شده بود. خط روي نمودار پيش از آنكه به تراز ثابتي برسد اندكي ارتفاع مي يافت و سپس دوباره اوج مي گرفت تا به تراز بلندتري برسد كه از يكسري جهش هاي ناگهاني تشكيل مي شد. لنسكي شگفت زده شد. او و همكارانش مشاهده كرده بودند كه چگونه باكتري Escherichia coli طي هزاران نسل با كسب جهش هايي كه به آن ها كمك مي كرد قند را كارآمدتر مصرف كنند و سريع تر توليد مثل كنند، تكامل مي يابد. هنگامي كه لنسكي تكامل آن ها را روي نمودار ترسيم كرده بود با همان الگوي منقطعي رو به رو شد كه آدامي به آن رسيده بود. از قرار معلوم ديجيتاليا و E.coli در يك چيز با هم عميقاً اشتراك داشتند. دانشمندان دو تيم در سال ۱۹۹۸ به يكديگر پيوستند.
از آن زمان تاكنون شباهت هاي بيشتري را ميان ديجيتاليا و جانداران زيست شناختي پيدا كرده اند. در سال ۱۹۹۵ لنسكي و يكي از دانشجويانش به نام مايك تراويسانو (M.Travisano) براي سنجش اهميت شانس، تاريخ و سازش در تكامل باكتري ها آزمايشي انجام دادند. آن ها از يك E.coli واحد، ۱۲ جمعيت كلون كردند و دائماً فقط قند گلوكز در اختيار آن ها گذاشتند. با گذشت ۲۰۰۰ نسل، تمام جمعيت ها تكامل يافتند و به تدريج با رژيم غذايي گلوكز بهتر و بهتر سازش پيدا كردند. آنگاه تيم لنسكي رژيم غذايي باكتري ها را به قند ديگري تغيير دادند و اين بار مالتوز در اختيارشان گذاشتند. طي ۱۰۰۰ نسل ديگر، كولوني ها سازش يافتند تا آنكه توانستند تقريباً به همان خوبي با غذايي جديد نيز رشد كنند.
اما تكامل اين كولوني ها فقط داستان ساده سازش به غذا نبود. لنسكي و همكارانش حساب تغيير اندازه ميكروب ها به هنگام سازش را نيز داشتند. در ابتدا كولوني ها همه با هم يكسان بودند، اما از هنگامي كه دانشمندان غذاي آن ها را از گلوكز به مالتوز تغيير دادند، به گستره اي از اندازه هاي متفاوت واگرايي حاصل كردند. سپس هنگامي كه باكتري ها به رژيم غذايي جديدشان سازش يافتند، اندازه آن ها بار ديگر تغيير كرد. بعضي كولوني ها از بزرگ كوچك شدند و بعضي ديگر از كوچك بزرگ. روي هم رفته، پژوهشگران دريافتند كه سازش باكتري ها به رژيم غذايي شان هيچ ارتباطي به تغيير اندازه آن ها نداشته است جهش هاي تصادفي مي توانند بدون آنكه تاثير چنداني روي شايستگي يعني موفقيت سلول ها در بقا و همانندسازي داشته باشند، اندازه آنها را تغيير دهند.
آدامي و يكي از دانشجويانش به نام دانيل واگنار (D.Wagenaar) به تازگي آزمايش لنسكي را به شكلي در آوردند كه بتوانند آن را روي موجودات كامپيوتري شان اجرا كنند. آنها از يك برنامه واحد هشت نسخه كپي كردند و از آنها براي بذرافشاني هشت كولوني جداگانه ديجيتاليا استفاده كردند. به اين جانداران در صورت تسلط بر مجموعه اي از عمليات منطقي پاداش داده مي شد، اما هنگامي كه كاملاً سازش يافته بودند، پژوهشگران نظام پاداش را طوري تغيير دادند كه مجموعه كاملاً متفاوتي از عمليات مطلوب باشد ـ نسخه ديجيتالي تغيير گلوكز به مالتوز.
آدامي و واگنار مشاهده كردند درست همان طور كه E.coli توانسته بود، ديجيتاليا نيز مي توانند به سرعت تكامل يابند و در شرايط جديد رشد كنند. گذشته از اين طول برنامه ها را نيز تحت نظر گرفتند. طول برنامه صفتي است كه معلوم شد درست مانند اندازه سلول در مورد باكتري ها، براي شايستگي آنها نسبتاً بي اهميت است. آدامي و واگنار دريافتند كه تكامل طول يك برنامه، نه در اثر فشار سازش بلكه عمدتاً توسط سرگذشت آن و جهش هاي تصادفي تعيين مي شود.
اين آزمايش هاي موازي يك بار ديگر نشان مي دهند كه حيات مصنوعي و حيات طبيعي طبق قوانيني تكامل مي يابند كه دست كم بعضي از آنها مشتركند. در مورد صفاتي كه انتخاب طبيعي شديدي را تجربه مي كنند ـ نظير مكانيسم هاي يافتن غذا يا شكستن اعداد ـ نتايج پاياني ممكن است بخش اعظم تاريخچه قبلي آن صفات را محو كند. اما در مورد صفاتي كه تنها انتخاب طبيعي ضعيفي را تجربه مي كنند ـ نظير اندازه يك باكتري يا طول يك برنامه كامپيوتري ـ جهش هاي تصادفي مي توانند تكامل را در جهاتي غيرقابل پيش بيني منحرف كنند و آثارشان ممكن است به عنوان بقاياي تاريخي مدت زمان درازي باقي بماند.
Natural History, May 2001

تهديد مزارع گندم
نوعي ويروس گندم كه به صورت بالقوه مي تواند صدها ميليون دلار به كشت گندم استراليا خسارت وارد كند در سه ايالت اين كشور كشف شد. وزارت كشاورزي استراليا اعلام كرد كشف ويروس ياد شده در يك مزرعه تحقيقاتي در هورشام واقع در جنوب شرقي ايالت ويكتوريا به آن معناست كه هم اكنون ۹ مزرعه تحقيقاتي دولتي آلوده شده است. هم اكنون كارشناسان سرگرم انجام آزمايش هايي هستند تا به دقت ميزان آلودگي مزارع استراليا به اين ويروس را كه توسط نوعي جاندار ميكروسكوپي منتقل مي شود را تعيين كنند. اين ويروس نخستين بار در ماه مه در يك مركز تحقيقات كشاورزي كشف شد و به همين دليل محققان ناچار شدند هزاران محصول تحقيقاتي را از بين ببرند. اين موضوع نتيجه گيري از برخي از برنامه هاي تحقيقاتي را چهار سال به تعويق انداخت.


پيامدهاي حادثه چرنوبيل
كرم هايي كه پس از حادثه چرنوبيل تحت تأثير انتشار پرتوهاي راديواكتيو قرار گرفته اند از وضعيت تك جنسي خارج شده و جنس نر و ماده آنها از يكديگر متمايز شده اند. درواقع اين كرم ها در تلاش براي بقاي خود، رفتار جنسي شان را تغيير داده اند. دانشمنداني كه آثار بلندمدت انفجار نيروگاه اتمي چرنوبيل در هفده سال قبل را بررسي مي كنند اعلام كردند تغييرات جنسي كرم ها يكي از اولين نمونه هايي است كه نشان دهنده تأثيرات آلودگي راديواكتيو بر حيات وحش است. دانشمندان عقيده دارند كه اين رفتار كرم ها براي مقابله با تشعشعات راديواكتيو است. توليد مثل با آميزش دو جنس نر و ماده به جاي توليد مثل تك جنسي سبب مي شود تا ژن هاي مقاوم تر در برابر تشعشعات از ميان دو جنس مخالف گزينش شوند.


شكفتن گل برنج
پژوهشگران ژاپني موفق به كشف ساختار ژن هايي شده اند كه كار تنظيم زمان شكفتن گل برنج را به عهده دارند (همزمان با كوتاه شدن روزها، گل برنج باز مي شود). پژوهشگران با بررسي نقشه ژنتيكي برنج، موفق به يافتن سه ژن شده اند كه تكرار و بيان پشت سر هم آنها، كار باز شدن گل برنج را تضمين مي كند. پژوهشگران در بررسي هاي خود مشاهده كرده اند كه با فعال شدن اولين ژن از اين سه ژن كار سومين ژن متوقف مي شود. به گفته آنها ساختار اين ژن ها به گونه اي است كه در روزهاي بلند، گل برنج باز نمي شود. دانشمندان اميدوارند كه در صورت مهار فعاليت اين ژن ها بتوانند انواع برنج هاي مورد علاقه مردم را در فصل هاي مختلف توليد كنند.


نه به اين بي نمكي
انجمن سلطنتي جلوگيري از بي رحمي به حيوانات (RSPCA) اعلام كرد كه تلاش براي كمك به جانوران در مواردي ممكن است سودمند نبوده و حتي زيان بخش نيز باشد. اين انجمن معتقد است كه بهترين شيوه براي كمك به جانوران است كه ابتدا آنها را در حيات وحش مورد مشاهده و بررسي مستقيم قرارداده و در صورتي كه واقعاً ضرورتي براي كمك به آنها احساس شود از كارشناسان مربوطه دعوت به همكاري شود. بيمارستان هاي اين انجمن سالانه با جانوراني اشغال مي شود كه هيچ گونه نيازي به كمك نداشته و مي بايست به حيات وحش بازگردانده شوند. RSPCA بيان كرده كه در سال ۲۰۰۲ جوجه تيغي هاي نوزاد بيش از نيمي از پستانداران نوزادي را كه به اين بيمارستان آورده مي شده اند را تشكيل داده و قريب به ۵۰۰تاي آنها مورد توجه پزشكي قرار گرفته اند.