مجموعه حركت ها و تلاش ها در فدراسيون كنوني كشتي ايران نشان از آن دارد كه راههاي رسيدن به اوج و تكامل شناخته شده و مردان متولي اين ورزش در كشور در مسيري قرار گرفته اند كه جبراً و قهراً نيازمند به عبور از آن هستند. خوشبختانه در اين مسير عوامل ارتباط ساز، تنظيم كننده و ابداع كننده همه با هم در صدد تنظيم و ايجاد زيرساخت هايي هستند كه در فواصل زماني مختلف همراه با رعايت مسائل فني و تكنيكي مي توانند بسياري از نارسايي ها را بپوشانند و با بارور ساختن استعدادهاي فردي و گروهي اين بار سنگين را به سرمنزل مقصود برسانند.
فراگرد اين تصميمات و سياست هاي اجرايي نوين به خوبي پيداست كه اگر در راه انجام برنامه ريزي هاي راهبردي و برنامه ريزي هاي اجرايي روابط مناسب و دستورالعمل هاي قانوني و خاص قرار نگيرد، نيازها و اهداف ويژه قيود عملي پيدا نمي كنند و تناقضات و ناهماهنگي هاي گسترده تري هويدا مي شود.
به دليل برقراري قوانين و روابط ناقصي كه از گذشته تا حال در لايه هاي مختلف ورزش كشتي در ايران شاهد آن بوده ايم، امروز تغييرات وسيع و عمومي در آن نيازمند مطالعاتي علمي تر و عميق تر است كه بايد موجد مهارت ها، فنون و دانش هاي
تخصصي و عمومي باشد.
در بخش مديريت علمي، فني و فرهنگي كشتي به بهترين وجه زمينه هاي برقراري چنين تغييراتي مورد توجه و درك قرار گرفته است، اما نگراني هايي هم از بابت شكل و نحوه ارائه آنها وجود دارد كه شايد كار برنامه ريزي هاي آينده را دشوار سازد.
بزرگ ترين دلواپسي تضاد موجود ميان نگرش ها و رفتارهاست. ما امروز از يك سو مي خواهيم حداكثر كارايي از كشتي را با صرف حداقل منابع و امكانات تأمين مي كنيم و از سوي ديگر با پيش نيازهاي آموزشي، رواني و اجتماعي مواجهيم كه در ميان تفاوت نگرش بوجود آمده مي خواهد هر چه زودتر و بهتر از قيد و بند چنين فشارهايي خارج شود. به خوبي پيداست كه چنين تفاوت هايي به راحتي مي تواند ارتباط ميان بخش هاي گوناگون ورزش كشتي را مختل ساخته و حتي ممكن است منجر به نابودي آن نيز شود.
امروز كساني كه مسئوليت مستقيم در كار ورزش پهلواني ما را دارند بايستي در مسير الگوهاي برنامه ريزي خود اين گونه داده هاي تصادفي را هم در نظر بگيرند. در گزينش روش هاي لازم براي اجراي برنامه ها و طرح ها در ورزش كشتي تهيه فهرستي از منابع موجود در كشور نياز است. اين فهرست زمينه بسيار مناسبي را براي تحقيقات
كامل تر و جامع تر در رابطه با نيروهاي بالقوه و بالفعل موجود ايجاد مي كند و در راه سياستگذاري هاي آينده نهايت اهميت را دارد.
ورزش كشتي به همان مقداري كه نيازمند برنامه ريزي است به همان اندازه نيز نيازمند بينش هاي گوناگون است. بينش هايي كه در راه رفع نيازمندي هاي اطلاعاتي، آموزشي، فرهنگي و اقتصادي اين ورزش بتوان از آنها به خوبي استفاده كرد.
ارزش ها و گزينش هاي امروز حاكم بر كشتي ايران اگر بتواند پايه گذار اهداف روشنگرانه اي در بدنه آن باشد، از اين طريق راههاي موجود براي اجراي برنامه هاي
نهايي هموارتر مي شود و جهش هاي عظيم تري فراهم مي گردد.
مديريت علمي، فني و فرهنگي كشتي اساساً بايد كه نقش مشورتي نيز داشته باشد، تحليل هاي جامع و مداومي را به اطلاع عموم برساند، از متخصصان و آگاهان امر به تناسب زمان هاي مختلف استفاده نمايد و زمينه هاي مختلف انتقال تجربيات ديگران را فراهم سازد. شايد تشكيل يك شوراي سياستگذاري در فدراسيون كشتي بهترين گزينه براي بحث و گفت وگوي بيشتر و بهتر در اين ارتباط باشد.
محمدرضا منصوريان
بيست و دومين دوره پيكارهاي كشتي آزاد جام تختي در تهران كه طي روزهاي يكم و دوم خردادماه سال جاري در سالن شهداي هفتم تير برگزار شد به زعم بسياري از آگاهان و متخصصان نمايش توان واقعي موجوديت امروز كشتي ايران بود. موجوديتي كه با تحمل بسياري از كاستي ها و ناتواني ها در راه آزمايشي سخت قرار گرفته و در اين مرحله از تاريخ حيات خود به تجديد افتخارات گذشته چشم دوخته است.
آثار و شواهد موجود با كمي واقع بيني در دل هر علاقه مندي ابتدابه ساكن چنين واقعيتي را به وجود مي آورد كه آيا در دو ميدان بزرگ آينده يعني رقابت هاي قهرماني جهان در شهر نيويورك آمريكا و بازي هاي المپيك آتن كشتي ايران مي تواند پاسخگوي سيل نيازها و علاقه مندي هايي كه مردم ما امروز خواهان آن هستند باشد يا نه؟ توسعه و ترقي اين ورزش در كشورهاي مختلف جهان و اعتبار و اهميت آن در بازي هاي المپيك همراه با شناخت دقيق تر از مجموعه خاصيت هاي كشتي گيران كشورمان ما را به نقطه اي نگران كننده مي رساند كه اگر معيار سنجش ما تكيه بر دو ميدان جهاني گذشته يعني صوفيه و تهران باشد و اگر بخواهيم با تكيه بر وضعيت كنوني و استفاده از همان مهره هايي كه در عرض سه چهار سال گذشته در اختيار داشته ايم باز هم در صحنه هاي مهم آينده قدم بگذاريم، پيش بيني كسب افتخار و قرار گرفتن در ميان تيم هاي برتر جهان بسيار دشوار است.
كشتي ما با همين مرداني كه امروز به آنها تكيه كرده است در ميدان جهاني ۲۰۰۱ صوفيه به مدال طلا نرسيد و يك سال بعد در تهران هم تنها با درخشش مهدي حاجي زاده در وزن ۷۴ كيلوم گرم صاحب تنها طلاي خود شد. اين در حالي است كه امروز تنها چهره طلايي ما هم، حال و روز خوشي ندارد و اگر وضعيتش به همين منوال باشد چه بسا كه نتواند صاحب دوبنده تيم ملي هم شود. حال كدام عقل سليمي مي تواند در پيش فرض ها و محاسبات خود حضور موفقيت آميز ملي پوشان ما در مسابقه هاي جهاني آينده را پيش بيني نمايد.
مشكلات «محمد طلايي» چيست؟
محمد طلايي كاپيتان تيم ملي ايران در آخرين دوره مسابقه هاي جهاني خود را خيلي آماده نشان مي دهد. او در جام تختي نزديك ترين رقيب خود مسعود مصطفي جوكار را با نتيجه (۰-۴) شكست داد و بر بسياري از پيش بيني ها خط بطلان كشيد. طلايي هم اينك با دو مشكل روبه روست. سن بالا و آسيب ديدگي هاي مزمن دست وپاها براي بسياري نگران كننده است. شرايط ناموزون بهنام طيبي و عليرضا درويشي هم مزيد بر علت شده است تا در ميان تمامي مدعيان اين وزن همه نگاهها به طلايي باشد.
«عليرضا دبير» مورد احترام خاص و عام است
در حال حاضر هيچ كس نمي تواند منكر ارزش ها و توانايي هاي عليرضا دبير باشد. قهرمان طلايي المپيك و جهان داراي خاصيت هاي خوبي است كه در كمتر كشتي گيران ايراني از آنها سراغ داريم. او ميدان هاي داخلي را دست كم نمي گيرد و به همين دليل مورد احترام خاص و عام است. دبير در جام تختي عليرغم آمادگي كمي كه داشت به هيچ كشتي گير داخلي باج نداد و با شايستگي به هنگام توزيع جوايز از سوي نامداران ديروز كشتي ايران و جهان همچون سيدمحمد خادم، عبدالله موحد و علاقه مندان حاضر در سالن شهداي هفتم تير مورد تحسين قرار گرفت.
در ميان مدعيان ۶۶ كيلويي كشتي آزاد ايران اگرچه حضور جوانان جوياي نامي همچون حسن طهماسبي، علي اصغر بذري و اصغر اردوخاني مايه اميدواري هاي بسياري است اما هيچكدام در حال حاضر استحقاق جانشيني عليرضا دبير را ندارند.
ويژگي هاي «مجيد خدايي»
قابل فراموشي نيست
در ميان مثلث موجود در وزن ۸۴ كيلوگرم(فريدون قنبري، پژمان درستكار و مجيد خدايي) دارنده مدال برنز جهان يعني مجيد خدايي كشتي گيري با خصوصيات و امتيازات ويژه اي است كه نمي توان به راحتي از آن ها چشم پوشيد. مشكلات فني خدايي در جام تختي همچنان با او همراه بود و عجيب اينجاست كه در يكي دو سال اخير هيچكدام از مربيان تيم در صدد رفع آنها برنيامده اند. خدايي در اين جام به دليل عدم آگاهي لازم از فن كمر در كمر تسليم قنبري و درستكار شد و اين چيزي نيست كه با آن بتوان به راحتي حريفان را در ميدان مسابقه برتر ديد. شايد يك مبارزه سه جانبه ديگري براي شناخت نفر برتر اين وزن در ميان اين مثلث مدعي عملي به صواب باشد.
چرا «عليرضا حيدري» كشتي را
در درجه سوم اهميت مي داند؟
عليرضا حيدري ملي پوش ۹۶ كيلويي تيم ايران از مسابقه هاي جهاني تهران تاكنون با روندي يكنواخت آمادگي خود را در اين وزن حفظ كرده است. او هم قرباني روحيه آماتوريزم كشتي ايران است و آن طور كه خودش مي گويد: ورزش كشتي برايش در درجه سوم اهميت قرار دارد. او به همين دليل در سال هاي اخير در مسابقه هاي جهاني ناكام مي شود و اگر مي خواهد در نيويورك و آتن با موفقيت از ميدان مبارزه خارج شود بايد كه تغيير روحيه دهد.
بازپروري دوباره
«مهدي حاجي زاده»
به صلاح كشتي است
حكايت تلخ مهدي حاجي زاده چهره طلايي كشتي ايران در سال ۲۰۰۲ واقعه ناگواري در بيست و دومين دوره جام تختي بود. اين كشتي گير جويباري اين روزها شايعات فراواني را با خود يدك مي كشد و شكستش برابر هادي حبيبي در شروع پيكارهاي وزن ۷۴ كيلوگرم قوت بيشتري به اين شايعات بخشيد. اعتقاد قلبي ما اين است كه بازپروري دوباره حاجي زاده و حضورش در جمع مردان تيم ملي به صلاح كشتي است. چرا كه ديگر چهره هاي مطرح اين وزن هنوز به آن درجه از پختگي نرسيده اند كه بتوان آنها را به راحتي در تركيب اصلي تيم ملي قرار داد.
