آرمين كوثري
غيرقابل هضم
يك بازي ديگر و جامي ديگر براي ميلان (لطفاً نگوييد آث ميلان، هيچ كس در ايتاليا آنها را با نام آث ميلان خطاب نمي كند. در ايتاليا فقط ميلان و اينتر وجود دارند. ) ولي الان زمان مناسبي براي ادامه دادن اين بحث هاي گرامري نيست. و فوتبال ايتاليا پس از چهارشنبه هفته گذشته دوباره جريان عادي خود را پي گرفته است.
اين درست است كه فينال ليگ قهرمانان كه چند روز قبل برگزار شد، شبي به يادماندني براي طرفداران فوتبال ايتاليا به وجود آورد ولي تاثير اين مسابقه بر ساير كشورها قابل بحث است.
تلويزيون ايتاليا به جديت تمام از اين شب، به عنوان شبي به يادماندني ياد كرد و حتي مفسر كانال ۵ اين مسابقه را مهم ترين مسابقه قرن دانست، كه البته مي توان آن را به عنوان مهم ترين بازي قرن جديد به حساب آورد، ولي به هيچ وجه به برزيلي ها و آلمان ها نگوييد كه از مسابقه فينال جام جهاني ،۲۰۰۲ جذاب تر بوده است.
با اينكه ايتاليايي ها به شدت ميلان را تشويق كردند، اما روزنامه هاي اسپانيايي به انتقادات بچه گانه از فوتبال ايتاليا پرداختند و حتي مدعي شدند كه بعضي از طرفداران ايتاليايي به جاي شركت در شادي قهرماني تيمشان به درگيري با طرفداران حريف مي پردازند. از طرفي رفتار طرفداران ايتاليايي در منچستر، به اندازه خود بازي، جالب بود. من به شخصه از اينكه شاهد حتي يك مورد درگيري در مركز شهر در طول روزي كه بازي انجام شد، نبودم، تعجب كردم. هيچ مشكلي در استاديوم نيز به وجود نيامد.
ولي اينكه مفسر RAI اعلام مي كند كه ۴۰ هزار ايتاليايي به انگليسي ها درس متمدن بودن دادند، قابل بحث است، و بايد توجه كرد كه اين مفسر، عضو شبكه RAI مقيم تورين است، نه يك كارشناس بين المللي فوتبال.
از همه مهم تر اينكه، از چهارشنبه در وب سايت ها و چت روم ها اين سوال مطرح شده كه چرا ايتاليايي ها در خانه به آشوبگري مي پردازند و در «اولدترافورد» كاملاً آرام رفتار مي كنند. مسلماً من اعتقاد دارم كه شما هرگونه با تماشاچي ها رفتار كنيد، بايد انتظار عكس العملي متناسب با رفتارتان را داشته باشيد.
اگر آنها را مثل حيوانات در قفس قرار دهيد، آنها هم مثل حيوان رفتار خواهند كرد. اگر شما توري هاي فلزي را برداريد، مسلماً آنها نيز دست از ايجاد درگيري با تماشاچيان مقابل برخواهند داشت. واقعيت اين است كه هيچ كس علاقه اي به خراب كردن شب قهرماني ندارد. نكته قابل توجه براي افرادي مثل من و كساني كه بيش از بيست سال است كه از نزديك مسابقات فوتبال در انگلستان را مشاهده مي كنند، اين است كه اولدترافورد (و به طور كلي استاديوم هاي انگليسي) آن قدر تكميل و خوب هستند كه قابليت برگزاري فينال ليگ قهرمانان را داشته باشند.
حال اگر به خود مسابقه بپردازيم، قطعاً اين بازي، يك مسابقه خاطره انگيز و سرشار از گل و موقعيت هاي گلزني نبود، ولي من به شخصه اين مسابقه را به علت ارائه استانداردهاي بالاي فوتبال از سوي دو تيم مي پسندم.
اين مسابقه، جدالي بود بين دو تيمي كه به خوبي از نقاط ضعف و قدرت يكديگر اطلاع داشتند و به اين نكته واقف بودند كه هر لحظه و هر نقطه از زمين ارزش زيادي دارد. در يك سوي ميدان سرمربي ميلان، يعني كارلو آنچلوتي حضور داشت كه مدت زمان زيادي را در حسرت انتقام گرفتن از يوونتوس صبر كرده بود. يوونتوسي كه سه سال قبل وي را بيرون كرد و طرفدارانش او را «خوك» خطاب كردند. اين نبرد بيش از آنكه تحت تاثير موقعيت هاي به وجود آمده در مسابقه باشد، در واقع نبردي بين دو مربي يعني آنچلوتي و ليپي و قوه تشخيص و طرز تفكر اين دو بود.
اين مسابقه گلي در برنداشت و تنها دو موقعيت مسلم گلزني به وجود آمد كه بهترين آنها ضربه سر شيرجه وار فيليپو اينتزاگي در نيمه اول بود كه با يك واكنش فوق تصور توسط جان لوئيجي بوفون دفع شد. ولي بايد قبول كرد كه در نيمه اول يوونتوس تنها به دنبال ميلاني ها حركت مي كرد و فقط داويدز بود كه هرگاه پا به توپ مي شد با حركات سريع خود مدافعان حريف را جا مي گذاشت و تيم را به جلو مي راند.
در مورد شكست يوونتوس بايد به نحوه انتخاب پنالتي زنان اين تيم و همچنين بازي ضعيف كامورانزي نيز اشاره كنيم. همچنين ليپي در انتخاب مونترو جهت مهار شوچنكو آماده نيز دچار اشتباه شد.
البته بايد به اين موضوع نيز توجه كنيد كه يكي از معدود موقعيت هاي يوونتوس در نيمه اول روي حركت خوب كامورانزي صورت گرفت كه پس از به هم ريختن خط دفاعي ميلان، با بيرون پاي راست توپ را براي دل پيرو ارسال كرد كه ضربه اين بازيكن توسط ديدا دفع شد. آث ميلان فتح ليگ قهرمانان اروپا و جام حذفي ايتاليا را جشن گرفت و اكثر كارشناسان از احياي مجدد ايتاليايي ها در فوتبال اروپا سخن مي گويند.
البته در پشت صحنه مي توان نارضايتي طرفداران ساير تيم ها را شنيد كه معتقدند، ميلان لياقت كافي جهت فتح جام را نداشته و آنها در سه مسابقه آخرشان موفق به كسب پيروزي نشده اند و حتي آخرين بردشان نيز در برابر آژاكس در آخرين لحظات بازي به دست آمده است. و يوونتوسي ها نيز بار ديگر در يك فينال بزرگ شكست خوردند و دل پيرو نيز همچنان به كم فروغ بودن خود در ديدارهاي بزرگ ادامه داد.
روبرتو گوتا
درس هايي براي انگليسي ها
در حالي كه ايتاليايي ها پس از قهرماني ميلان در ليگ قهرمانان اروپا به ايتاليا بازگشتند تا از قهرماني خود لذت ببرند، گروهي نيز هستند كه معتقدند اين بازي بدون گل به هيچ وجه جذابيت هاي لازم را نداشت و هيچ انگيزه اي در تماشاگران براي مشاهده بازي ايجاد نمي كرد.
اين گونه ديدگاه ها با اينكه قابل درك است ولي اصلاً منصفانه نيست. در مورد يوونتوس اين واقعيت وجود دارد كه آنها نتوانستند با غيبت پاول ندود كنار بيايند و حتي شخصيت قهرماني خود در سري A را در اين مسابقه نيز به نمايش بگذارند. آنها با توجه به حملات شديد ميلاني ها در آغاز مسابقه از نظر رواني با مشكل مواجه شدند و تا انتها نيز قادر نشدند خود را از جو حاكم خارج كنند و در نهايت نيز به اميد درخشش لوئيجي بوفون در ضربات پنالتي بازي را به پايان بردند.
عليرغم اينكه مهار دو ضربه پنالتي از سوي سنگربان شماره يك ايتاليا مي توانست زمينه ساز پيروزي اين تيم شود، ولي بازيكنان يوونتوس در نواختن ضربات پنالتي نيز از آرامش رواني كافي برخوردار نبودند و ضربات خود را به بدترين نحو ممكن نواختند. با وجود اينكه ميلان فاتح اين نبرد شد ولي به نظر مي رسيد با حضور احتمالي ريوالدو در زمين (در حالي كه سرعت بازي بسيار پايين آمده بود) وي قادر مي بود تا كفه ترازو را به نفع ميلان سنگين تر كند.
در اين بين بايد به اين نكته نيز توجه داشت كه عليرغم حضور آندره شوچنكوي پرقدرت، تهديد فيليپو اينتزاگي و حيله گري روي كاستا، اين خط دفاعي ميلان بود كه قهرماني را براي اين تيم به ارمغان آورد.
طي نه بازي در ليگ قهرمانان پس از تعطيلات زمستاني ميلان در حالي كه از فرم عالي ابتداي فصل نود دور شده بود، تنها توانست هفت گل به ثمر برساند و البته در مقابل تنها هفت گل نيز دريافت كرد كه سه گل آن را در مقابل رئال مادريد و در برنابئو دريافت شد، كه از قدرت دفاعي اين تيم حكايت دارد.
اين درسي است كه باشگاه هاي انگليسي حاضر در ليگ قهرمانان فصل آينده، بايد به آن توجه كنند. دفاع خوب يكي از ملزومات قهرماني است. در مورد آرسنال بايد به اين نكته اشاره كرد كه خط دفاعي اين تيم در طول ۹۰ دقيقه بازي تمركز كافي ندارد.
هم آرسنالي ها و هم منچستري ها بايد در فصل نقل و انتقالات تابستان به فكر تقويت خط دفاعي خود باشند.
مسلماً يكي از دلايل اصلي حذف منچستر يونايتد در ليگ قهرمانان اين فصل ضعف خط دفاعي اين تيم بود كه طي دو ديدار شش گل در مقابل رئال مادريد دريافت كرد.
تيم هاي ايتاليايي از حالا مي توانند بر روي تيم هاي خود سرمايه گذاري كنند، زيرا سه تيم يوونتوس، ميلان و اينتر از حالا جاي خود را در مرحله گروهي اول تضمين شده مي بينند.
چلسي و نيوكاسل مي بايستي از مراحل مقدماتي كار خود را آغاز كنند و بازي هاي سختي در مقابل تيم هايي چون سلتيك، پارتيزان بلگراد با دينامو زاگراب خواهند داشت.
چلسي كه احتمال رويارويي اش با فلورا تالين استوني يا پيونيك ايروان ارمنستان مي رود به نظر وضعيت بهتري جهت حضور در رقابت هاي اروپايي دارد، ضمن اينكه بايد بازيكناني چون ويليام گالاس، مارسل دزايي و فرانكو زولا را نيز حفظ نمايد. نيوكاسل با كمبود تجربه مواجه است، به خصوص در خط دفاع. بنابراين بايد منتظر ادامه حضور گري ساوت گيت كه دوباره شكوفا شده است نيز در خط دفاعي نيوكاسل باشيم.
چه كسي مي تواند نماينده فوتبال انگلستان در فينال سال آينده در گلزن كرشن باشد؟
با وجود عملكرد قابل توجه آژاكس و ديگر رقيبش يعني آيندهوون، مهارت پورتو و پتانسيل موجود در تيم هاي گلاسكو و رشد كيفيت بازي ترك ها و يوناني ها، خطر از سمت تيم هاي سه كشور ايتاليا، آلمان و اسپانيا احساس مي شود. حدود هفت سال از آخرين حضور تيمي غير از چهار كشور برتر اروپا (ايتاليا، آلمان، اسپانيا و انگليس) در فينال ليگ قهرمانان و هشت سال از قهرماني آژاكس كه از كشوري كوچك است، مي گذرد و اين نشان دهنده سلطه اين چهار كشور بر فوتبال باشگاهي اروپا است.
مطمئناً ايتاليايي ها بار ديگر به جمع مدعيان خواهند پيوست ولي يك فصل موفقيت تضمين كافي براي تكرار قهرماني نخواهد بود.
ضمن اينكه بايد مد نظر داشت كه هر دو تيم فيناليست در مسير رسيدن خود به فينال از شانس كافي نيز برخوردار بودند. به هر صورت اين موضوع واضح است كه تيم هاي ايتاليايي دوباره به حدي رسيده اند كه شكست دادن آنها مشكل به نظر مي رسد.
در حالي كه تيم هاي آلماني در اين فصل با حذف زودهنگام مواجه شدند و هيچ كدام به مرحله حذفي نرسيدند، بايد مسائل مالي را يكي از دلايل اين حذف ها دانست كه حتي باعث شد بايرن مونيخ نيز نتواند در حد استاندارد خود در رقابت ها حاضر شود. به طور حتم رئال مادريد، فصل آينده نيز يكي از مدعيان اصلي خواهد بود، ولي در مورد رئال سوسيه داد اين شك و ترديد وجود دارد كه آنها حتي در صورت فتح لاليگا نيز، از استحكام كافي جهت مبارزه در ليگ قهرمانان برخوردار خواهند بود يا خير؟
گلن مور