مقصد نهايي L N G ايران و پيمانكاران توسعه عمليات اجرايي فازهاي اختصاص يافته پارس جنوبي به توليدL N G به تدريج مشخص مي شود و مذاكرات براي چگونگي حمل آن ادامه دارد.
به گزارش خبرنگار ما، محمد سوري، مديرعامل شركت ملي نفتكش ايران در ادامه افزود: براساس توافقاتي كه تاكنون صورت گرفته است،
L N G حاصل از فاز ۱۱ پارس جنوبي توسط شركت B P و يك شركت ديگر توليد مي شود و هندوستان بازار نهايي خواهد بود.
L N G توليدشده در فاز ۱۲ توسط توتال به خاور دور صادر مي شود و
L N G به دست آمده از فاز ۱۳ توسط شل و رپسول به مقصد اروپا حمل خواهد شد.
وي در مورد تركيب سهام پيمانكاران در فازهاي ۱۱، ۱۲ و ۱۳ ميدان گازي پارس جنوبي براي استحصال L N G گفت: در فاز ۱۱، ۴۰ درصد سهام در اختيار شركت ملي نفت ايران و ۶۰ درصد بقيه به بي پي و شريك وي تعلق دارد. در فاز ۱۲ كه شركت «پارس» L N G متولي استحصال خواهد بود، توتال و شركت ملي نفت ايران به ترتيب ۶۰ و ۴۰ درصد سهام را در اختيار خواهند داشت.
بهره برداري از فاز ۱۳ اين ميدان گازي نيز در قالب شركت پرشين LNG بين شل و رپسول اسپانيا به عنوان كنسرسيوم خارجي و شركت ملي نفت ايران به صورت ۵۰-۵۰ آغاز خواهد شد.
سوري در پاسخ به اين پرسش كه آيا از سوي شركت هاي درگير در طرح توسعه فازهاي ۱۱ تا ۱۳ و كشورهاي مصرف كننده و خريدار، شرط ساخت كشتي نيز گذاشته شده است، گفت: شركت B P اصراري در ساخت كشتي ندارد و رپسول اسپانيا نيز اصلاً درگير اين مسأله نيست. شركت شل ناوگان حمل 
L N G دارد و ممكن است چنين شرطي را پيش روي طرف ايراني قرار دهد.
وي ادامه داد: براي ورود به بازار هند نيز بايد توجه داشت كه مطابق قوانين داخلي اين كشور، حداقل ۲۶ درصد سهام شركت هاي حمل LNG بايد متعلق به هندي ها باشد كه مذاكرات براي تشكيل ناوگان با مقامات مسؤول اين كشور آغاز شده است.
ژاپني ها نيز به عنوان بزرگترين خريدار L N G دنيا، چنين فشاري را براي ساخت كشتي به فروشندگان مي آورند. از يك سو ژاپن خريدار ۶۰ درصد L N G دنيا است و از سوي ديگر علم روز ساخت كشتي هاي حمل 
L N G را در اختيار دارند. مذاكرات با طرف هاي ژاپني نيز ادامه دارد و مطمئن هستيم كه سازندگان كشتي ، بانك ها و كشتيراني هاي ژاپن در اين زمينه، بهترين مورد در دنيا هستند. شركت ملي نفتكش نيز تمايل دارد كه با شريك ژاپني كار خود را ادامه دهد چرا كه هم سرمايه و هم دانش فني كافي براي انجام اين فعاليت ها را دارا هستند.
وي افزود: كره اي ها هم اصراري به ساخت كشتي در آن كشور در قبال واردات L N G ندارند و اين در حالي است كه در مورد چيني ها شرايط را معكوس كرده ايم. به اين ترتيب كه از طرف ايران شرط گذاشته شده است كه در صورتي سفارش ساخت به شركت هاي چيني داده شود كه LNG توليد شده در ايران را خريداري كنند.
سوري خاطرنشان كرد: كشتي هاي حمل L N G حدود ۶۵ تا ۷۰ هزار تن ظرفيت دارند كه با توجه به حجم توليد سالانه L N G در پارس جنوبي، به ۳۰ فروند كشتي نياز خواهيم داشت.
وي ادامه داد: از آنجا كه كشتي هاي حمل L N G كشتي هاي گران قيمتي هستند و هر كشتي حدود ۱۷۰ تا ۱۸۰ ميليون دلار هزينه خواهد داشت، براي اين تعداد كشتي حدود ۴ ميليارد و ۸۰۰ ميليون دلار سرمايه گذاري لازم است.

مدير پروژه دريايي فاز يك شركت پتروپارس در گفت وگو با خبرنگار ما افزود: پس از نصب تمام سكوها و پل ها خط لوله ۳۲ اينچ نيز با موفقيت به پايان رسيد.
ولي عربي بلاغي در ادامه گفت: خط لوله زيردريايي ۱۸ اينچ به طول ۵/۵ كيلومتر جهت انتقال گاز از سكوي حفاري به سكوي بهره برداري نيز در خشكي ساخته شده كه در آينده نزديك در دريا نصب خواهد شد.
وي ادامه داد: ماه هاي تير و مرداد صرف آزمايش خطوط لوله و سكوهاي بهره برداري خواهد شد و با توجه به پيش بيني ها بهره برداري كامل از پروژه  فاز يك ميدان گازي پارس جنوبي در شهريور ماه صورت خواهد گرفت.
وي تصريح كرد: عمليات لوله گذاري حدفاصل ساحل و دريا بدون هيچ گونه حادثه اي و با ايمني كامل به پايان رسيد.
تأسيسات دريايي اين پروژه شامل سكوهاي حفاري، بهره برداري، مسكوني، مشعل، خط لوله زيردريايي ۱۸ اينچ به طول تقريبي ۵/۵ كيلومتر جهت انتقال گاز از يك سكوي حفاري به سكوي بهره برداري، خط لوله ۳۰ اينچ صادرات ميعانات گازي در دريا به طول تقريبي ۸/۳ كيلومتر، خط لوله زيردريايي ۳۲ اينچ به طول ۱۰۵ كيلومتر جهت انتقال گاز و ميعانات گازي به صورت دو فاز به پالايشگاه ساحلي است.
محصولات اين فاز شامل روزانه ۹۲۱ ميليون فوت مكعب گاز شيرين، ۴۰ هزار بشكه ميعانات گازي و ۲۰۰ تن گوگرد است.