ايرنا: رئيس كل دادگستري استان خوزستان با تأكيد بر انعكاس واقعيت هاي جامعه توسط مطبوعات گفت: هر فرد يا دستگاهي كه اهل جرايد را به سانسور خبر وادار كند، تحت تعقيب قضايي قرار مي گيرد.
«اميرعباس سهراب بيگ» پنجشنبه شب در جمع خبرنگاران، روزنامه نگاران و اصحاب جرايد خوزستان در محل تالار شركت ملي حفاري در اهواز افزود: دادگستري اين استان در صورت دريافت شكايت از سوي اصحاب قلم و رسانه هاي گروهي در اين زمينه، به عنوان مدعي العموم در چارچوب قانون، متشاكي را محاكمه و مجازات خواهد كرد.
وي افزود: اگر قرار است خبري منتشر و به اطلاع افكار عمومي نرسد، فقط شوراي امنيت ملي كشور بايد اين مسئله را ابلاغ كند و مطبوعات ملزم به پيروي از اين ابلاغ هستند، بنابراين به غير از اين شورا، كسي حق ندارد مطبوعات را از انتشار خبري منع كند.

ايسنا: يك روانپزشك بروز فشارهاي عصبي و رواني در خبرنگاران را وابسته به ظرفيت فكري، روحي، رواني و شخصيتي فرد دانست و اعلام كرد: برقراري تعادل بين عوامل فشارزاي بيروني و شرايط رواني و فكري فرد تعيين كننده ميزان فشارهاي روحي و رواني وارده است.
دكتر سيدكاظم ملكوتي در گفت وگو با خبرگزاري دانشجويان ايران اظهارداشت: خبرنگاران معمولا از يك تيپ ماجراجو و هيجاني هستند كه تحمل استرس در آنها بالاترست.
وي با بيان اين كه نظرات متعددي در نوع و ميزان اثرگذاري عوامل فشارزا بر روي فرد وجود دارد، خاطرنشان كرد: براساس يك نظريه استرس و فشارهاي رواني افراد را دچار فشارهاي عصبي مي كند كه افراد با توجه به قدرت سازگاري قادر به كنار آمدن با اين عوامل هستند.
دكتر ملكوتي همچنين تصريح كرد: افرادي كه تحت عوامل فشار و استرس هستند مي توانند رفتارهاي غيرانطباقي مثل پرخوري، گرايش به مصرف دخانيات پيدا كرده كه مشكلات روحي و رواني را افزايش مي دهد.
اين روانپزشك حمايت هاي صنفي و اجتماعي مختلف را به عنوان ضربه گيرهاي مناسب در مقابل اثرات ناخوشايند اين فشارهاي روحي و رواني دانست و افزود: حمايت هاي حرفه اي،  مالي، بيمه اي و اجتماعي يكي از عوامل مهم در ممانعت از اثرات ناخوشايند فشارهاي رواني و حفاظت بيشتر از سلامت فرد است.
وي در ادامه علايم بروز استرس در خبرنگاران را متفاوت خواند و بي خوابي، اضطراب، نگراني، تپش قلب، تعريق، مشغوليت ذهني، ضعف حافظه، اختلال تغذيه، بي حوصلگي، كم اشتهايي و عصبانيت را از علائم استرس در خبرنگاران دانست كه طيفي از آنها با توجه به خصوصيات فرد بروز مي كند.
دكتر ملكوتي در پايان تقويت حمايت هاي گروهي، صنفي، بيمه اي، مالي، رفتن به سفر و برپايي گروههاي دوستانه در محيط كار را براي كاهش ابتلا به ناراحتي هاي اعصاب و روان خبرنگاران مؤثر دانست.
دكتر منوچهر احمدي متخصص اعصاب و روان نيز در گفت وگو با خبرگزاري دانشجويان ايران اظهارداشت: بيماريهاي رواني در خبرنگاران به دليل داشتن كار فعال و لذت بخش كمتر بروز مي كند؛ خبرنگاران با احساس اينكه كار مفيد و نتيجه دار انجام مي دهند، نشاط و شادابي در آنان ايجاد شده و استرس و اضطراب آنان به افسردگي و افت روحي منجر نمي شود.
وي ادامه داد: استرس در افراد متفاوت است، به طوري كه استرس در خبرنگاران به علت كار مفيد و لذت بخش، اثرات منفي ندارد و اين استرس كوتاه مدت آنان را با مشكل مواجه نمي كند.
به گفته ي وي، استرس در خبرنگاران به صورت خستگي، بي حالي، اختلال خواب يا دستگاه گوارش تظاهر مي كند كه اين علايم نيز با استراحت رفع و استرس خنثي مي شود.
وي با بيان اينكه كار مداوم براي خبرنگاران مضر است، خاطرنشان كرد: استراحت به مدت ۱۰ دقيقه پس از كار، در تمركز و تجديد قواي خبرنگاران بسيار موثر است و آنان بايد سعي كنند در استراحت آني، ذهن را از مسايل كاري فارغ  كرده و در گوشه اي آرام گيرند و اين استراحت كوتاه مدت ميزان استرس در آنان را كاهش مي دهد.

گروه اجتماعي: كارگاه شيوه هاي برخورد خانواده با عضو معتاد با هدف آشنايي خانواده ها با چگونگي برخورد با اين عضو و ارتقاء سطح كيفيت روابط افراد خانواده به اين اعضا و ايجاد خانواده هاي سالم و پالنده فعاليت خود را در فرهنگسراي جوان آغاز كرد.
به گزارش روابط عمومي فرهنگسراي جوان: اين كارگاه كه براي نخستين بار در تهران فعال شده است در نظر دارد تا به خانواده ها بياموزد كه چگونه مي توان الگوهاي مناسب رفتاري براي خود با عضو معتاد ايجاد كرد. بنابراين گزارش اين كارگاه به يافتن راه حلهاي منطقي براي حل مشكلات و شناسايي موانع ترك اعتياد اقدام مي كند. علاقمندان مي توانند براي ثبت نام و شركت در اين كارگاهها يكشنبه ۱۹ مردادماه از ساعت ۱۷ تا ۱۹ به فرهنگسراي جوان مراجعه كنند.

تب و تاب مسابقه ورود به دانشگاه ها رفته رفته با اتمام مرحله «انتخاب رشته» رو به خاموشي مي گذارد.
صدها هزار داوطلب مجاز به انتخاب رشته محل تحصيلي روزهاي رفته را در حالي سر كردند كه با تبليغات و بازارگرمي هاي برخي شركت هاي مجري در «مشاوره و انتخاب رشته» به اصطلاح مكانيزه، بي تابي ها و سردرگمي هاي تازه اي را تجربه كردند.
۴ دهه پيش در تابستان ۱۳۴۸ وقتي عده داوطلبان ورود به دانشگاه ها از مرز ظرفيت پذيرش عبور كرد و به ناچار آزمون متمركز و سراسري برپا داشته شد و داوطلبان مجاز به انتخاب ۱۰ رشته بر روي برگه هاي درخواست شدند تا آن گاه با توجه به رشته انتخابي و نوع ديپلم در امتحان مواد درسي مختلفي شركت نمايند، بي گمان در هيچ مخيله اي هم نمي گنجيد كه روزي و زماني مقوله «انتخاب رشته» نيز خود به كلافي سردرگم تبديل شده و بازارگرمي داشته باشد.
آنچه دوسه سالي است مذمت صاحبنظران تعليم و تربيت را به خود معطوف داشته و مي رود تا بر دامنه آسيب هاي روحي، رواني و اقتصادي كنكور بيش تر از گذشته بيفزايد، مداخله رسمي و علني متوليان حوزه آموزش و سنجش در فروش خدمات مشاوره اي و انتخاب رشته است. معامله اي كه يك سوي آن پول و طرف ديگرش سرنوشت رقم خورده داوطلبان است.
در حالي كه تمامي دست اندركاران سنجش و آموزش كشور متفق القول انتخاب رشته را كاري سهل و ممكن توسط داوطلب مي دانند كه بي نياز از هرگونه امكانات قابل انجام مي باشد، اما خودآگاه يا ناآگاه بر شعله التهابات دروني واسترس هاي رواني هزاران هزار خانوار وسعت مي بخشند و در عين حال بر فشارهاي اقتصادي آنان، باري تازه تحميل مي كنند.
دست زدن به تبليغات گسترده توسط شركت هاي تابعه و مناطق و ادارات آموزش و پرورش و دريك كلام ورود به بازيهاي اقتصادي كنكور، اگرچه مراجعه عده بي شماري داوطلب مستأصل و در پي آن سرازير شدن رقم چشمگير «حق المشاوره» را به جيب مجريان به دنبال دارد، اما به بهاي وارد آمدن آسيب هاي زيادي به جامعه تمام مي شود كه در درازمدت تاوان آن را معلوم نيست چه كسي بايد بپردازد.
ترديد نيست كه در آشفته بازار كنوني آنچه بيشتر از هر چيز به دست نسيان سپرده شده است و بي مهري، شناخت است و اطلاع و آگاهي.
روشنگري و آشناسازي جوانان با رشته هاي تحصيلي دانشگاهي عنصر مهم و فراموش شده اي است كه امروز به تهديدي جدي براي سطح علمي دانشگاه ها و آينده شغلي داوطلبان تبديل شده است.
چنانچه نتايج يك مطالعه علمي بر ۱۵۰۰ دانشجوي تهراني اثبات مي كند، ميزان آشنايي با رشته تحصيلي قبل از ورود به دانشگاه در حد ناچيز و ميزان علاقه مندي به آن رشته به تبع آن ضعيف مي باشد و لاجرم مسئولان و برنامه ريزان نظام آموزشي مي بايست تدبيرگر چاره اي باشند و راه را برهرگونه رفتار و منش كاسب مآبانه سد كنند و اهداف و رسالت هاي خويش را هرگز از ياد نبرند.
فريبا صحرايي

گروه اجتماعي: زمين لرزه اي با بزرگي ۵/۳ درجه در مقياس امواج دروني زمين «ريشتر» بعدازظهر ديروز «جمعه» شهرستان خرم دره در استان زنجان را لرزاند.
موسسه ژئوفيزيك دانشگاه تهران زمان وقوع اين زمين لرزه را ۱۳ و ۳۲ دقيقه روز جمعه به وقت محلي و موقعيت مكاني آنرا شمال غرب شهرستان خرم دره اعلام كرد.

گروه اجتماعي: مراسم بزرگداشت روز خبرنگار عصر ديروز در محل انجمن صنفي روزنامه نگاران برگزار شد.
در اين مراسم كه با حضور صدها نفر از روزنامه نگاران روزنامه هاي مختلف برگزار شد برخي از روزنامه نگاران به سخنراني پرداختند و خواستار ايجاد امنيت شغلي و آزادي حرفه اي شدند.
در اين مراسم ياد و خاطره محمود صارمي خبرنگار شهيد ايرنا در افغانستان و زهراكاظمي خبرنگار عكاس گرامي داشته شد. همچنين روزنامه نگاران خواستار آزادي همكاران زنداني خود شدند.

آگاهي از تفاوتهاي دختر پسربراي والدين و معلمان بسيار حياتي است چرا كه
در اين صورت قادر خواهند بود محيط آموزشي مناسبي براي همه بچه ها ايجاد كنند كه نه تنها منصفانه باشد
بلكه مثمرثمر نيز واقع شود
تفاوتهاي بين دختران و پسران فقط تفاوتهاي رفتاري نيست. احتياجات عاطفي آنها هم مجزا از هم است. مهم است كه والدين اين تفاوتها را درك كنند تا بتوانند محيط آموزشي مناسبي را ايجاد كنند. در دو دهه گذشته، به ميزان زيادي تأكيد ها روي كاهش تفاوتهاي دو جنس و پركردن فضاي بين مؤنث و مذكر بوده است. لباسهاي مشترك، اسب بازيها و ورزشها و بقيه چيزها همه بيانگر اين موضوع بوده است كه هر آنچه براي پسرها خوب است براي دختران نيز خوب است. به هر حال، متخصصان به اين نكته رسيده اند كه تفاوتهاي جنسيتي ريشه در مغز دارد و به عنوان مثال همه ما مي دانيم كه دختران از پسران سريعتر هستند، بداخلاقي پسرها بيشتر است و همچنين پسران روحيه تجاوزكارانه بيشتري نسبت به دختران دارند.
تفاوتها فقط تفاوتهاي رفتاري نيست، بلكه تفاوتهاي عاطفي، تفاوتهايي در چگونگي يادگيري، بازي كردن، احساسات، واكنش نشان دادنها و روابط دوستانه نيز وجود دارد. آگاهي از اين تفاوتها براي والدين و معلمان بسيار حياتي است چرا كه در اين صورت قادر خواهند بود محيط آموزشي مناسبي براي همه بچه ها ايجاد كنند كه نه تنها منصفانه باشد بلكه مثمرثمر نيز واقع شود.
نويسنده آمريكايي «ميكائيل تومپسون» در يكي از كتب خود توضيح مي دهد كه بزرگ كردن دخترها متفاوت است. زندگي عاطفي آنها پيچيده، دردناك و غالباً دچار مشكل است و به دليل اينكه در مورد پسرها كمتر گفته يا نوشته شده است گاهي اوقات والدين به مشكلاتي برمي خورند.
بعضي از مادران، بزرگ كردن پسرها را بسيار مشكل مي دانند وغالباً آرزو مي كنند كه اي كاش فقط دختر داشتند، برخي ديگر پسرهايشان را با هيچ چيزي عوض نمي كنند چرا كه «آنها وسواسي و شلوغ كار نيستند و خيلي همه چيز را راحت مي گيرند.» «تومپسون» مي نويسد: «براي يك پدر، بزرگ كردن يك پسر پاسخ دادن به همه خوبيهايي است كه پدر خودش در حق او ادا كرده. پدري كردن براي پسرها به معني اين است كه ما به همان خوبي كه از آنها مراقبت مي كنيم به خودمان نيز برسيم. اين كار همچنين به يك پدر فرصت اين را مي دهد كه آنچه پدر خودش در مورد او به اشتباه رفتار كرده است را جبران كند.»
در ادامه به ذكر چند سؤال و جواب كه غالباً در جريان بزرگ كردن پسرها از سوي والدين پرسيده مي شود مي پردازيم.
- آيا پسرها براي نجات يافتن بايد خشن باشند؟
اين كليشه (پسران بايد خشن و دختران بايد ظريف باشند) چيزي است كه در اجتماع ايجاد شده است و همه ما آن را ادامه مي دهيم.
يك پسر حساس يا زودرنج ازنظر بچه هايي كه سر به سرش مي گذارند يك ترسو است. وقتي پسر ۱۲ ساله به خانه مي آيد و از چگونگي برخورد بچه هاي ديگر با او شكايت مي كند معلم يا والدين او چنين واكنش نشان مي دهند: «خوب از اين عدم اعتماد به نفس و زودرنجي دست بردار تو هم برو آنها را بزن. بايد يادبگيري كه روي پاي خودت بايستي.» پسرها هم انسان هستند، اما مجبور هستند اين ماسك مردانگي را كه جلوي آنها را در ابراز احساسات مي گيرد به صورت بزنند.
والدين، پسرهايشان را تشويق مي كنند تا براي اثبات خود در مدرسه دعوا كنند اما درواقع آنهابايد به پسرهايشان كمك كنند تا بفهمند چطور بايد با ذهن عاطفي خود رفتار كنند. ظاهراً مادرها بيشتر از پدرها به پسرانشان نزديك هستند.
- چرا گاهي اوقات با هم بودن براي يك پدر و پسر سخت است؟
بسياري از مادرها دوست دارند شوهرانشان در ارتباط با بزرگ كردن پسرهايشان بيشتر درگير شوند. يكي از دلايلي كه پدرها ارتباط خود با پسرهايشان را از دست مي دهند اين است كه آنها فكر مي كنند همسرشان متخصص كودكان است يا شايد فكر مي كنند اين وظيفه پدر نيست كه در مورد مدرسه، تكاليف يا دوستان كودكش از اوسؤال كند.
پدران با پسرانشان به گونه اي متفاوت از دخترانشان رفتار مي كنند. به عنوان مثال: آنها با دخترانشان با لحني ملايم تر صحبت مي كنند. اگر يك پدر از پسرش خيلي سؤال كند آن پسر ممكن است فكر كند كه «پدرم هرگز از من راضي نيست اصلاً فرقي نمي كند كه من چه مي كنم.»
گاهي اوقات پسرها مي توانند نظر پدرشان را به سادگي با گفتن: «من نمي خواهم با شما صحبت كنم چون شما هميشه سر من داد مي زنيد» تغيير دهند. بزرگ كردن پسرها نيز مانند دختران به ميزان زيادي بايد با گوش دادن به احساساتشان و بيان احساس خودتان پيش برود.
بزرگ كردن دختران و پسران به شكل مساوي به نظر كارآمد نمي آيد. همان طور كه دختران به طور كلي از اتكاء به نفس كمتري نسبت به پسران برخوردارند، والدين بايد با دخترانشان به گونه اي متفاوت برخورد كنند تا مطمئن شوند شرايط و فرصتهاي برابري براي آنها ايجاد كرده اند.
در دو دهه گذشته باور كليشه هاي جنسيتي آنقدر زياد بوده است كه حمايت واقعي از اين فرضيه كه «دختران نياز دارند به گونه اي متفاوت از پسران با آنها رفتار شود» عجيب به نظر مي رسيده است. با توجه به تحقيقاتي كه بر روي مغز انسان انجام شده، پسران و دختران از اين نظر متفاوت هستند. براي باور كردن اينكه والدين و آموزشگران در ايجاد محيطي كه براي پسران و دختران مساوي باشد، بايد بيشتر تعمق و احتياط كنند، دليل كافي وجود دارد.
تساوي دو جنسيت به معناي اين نيست كه بگوئيد: «من دختر و پسرم را به طور مساوي بزرگ كرده ام.» در عوض ما بايد نيازهاي مختلف عاطفي، اجتماعي و فيزيكي فرزندانمان را برآورده كنيم و اين بايد به گونه اي باشد كه شرايط مساوي براي هر دو ايجاد شده باشد.
مدارس بايد محيط آموزشي اي ايجاد كنند كه رفتارها و مدلهاي آموزشي منحصر به دختران در آنجا پياده شود. به عنوان مثال:  مطالعات نشان داده است كه ميزان اعتماد و اتكاء به نفس دختران كمتر از پسران است كه اين مسأله در رفتار آنان تأثير مي گذارد. دختري كه فكر مي كند رياضي يا علومش خوب نيست آن درس را انتخاب نمي كند.
«كارول جيليكان» متخصصي در هاروارد در كتاب «با يك صداي متفاوت» ذكر مي كند كه اين اعتماد به نفس كاهش يافته به تدريج در دختران وقتي به سنين پيري مي رسند موجب از دست رفتن صداي آنها مي شود. تحقيقات كارول مستندا نشان مي دهد كه دختران از همان زمان كودكي چطور با عدم توانايي در نه گفتن به دوستان، والدين و معلمانشان بزرگ مي شوند.
در بسياري از خانواده ها، هرگز نظر آنها پرسيده نمي شود، اصلاً حرفهاي آنها شنيده نمي شود.
چلسي ۱۰ ساله مي گويد: «مامان و بابا هميشه از «دني» مي پرسند كه كجا مي خواهد غذايش را بخورد اما از من هرگز.» «من بايد آنچه را كه دني مي خواهد انجام دهم و آنها مي گويند دليلش اين است كه من از او بزرگترم.»
تحقيقات كارول بسيار حيرت انگيز است زيرا پنجره اي به سوي اينكه دختران چگونه مي انديشند و چگونه احساس مي كنند مي گشايد و ثابت مي كند كه توسعه ذهني و عاطفي آنها چطور در روشي متفاوت از پسران شكل گرفته است.
به عنوان مثال كارول مي گويد دختران يك كد ذهني دارند كه مبناي آن «مراقب بودن يا در ارتباط بودن» است. با توجه به تحقيقات كارول قوانين مدرسه (وجامعه) بر مبناي عدالت است و اين مسأله غالباً نتيجه اش تنبيه شدن دختران به خاطر عقايد يا رفتارهايشان است.
دكتر «جوآن ديك» در كتاب «دختران چگونه خوب رشد مي كنند» توضيح مي دهد كه معلمان و والدين بايد رشد دختران را حتي وقتي كه از طرف ديگر ممكن است در طول تحصيل در مدرسه تغييرات مختصري كرده باشند، تشويق كنند. وي اشاره مي كند كه كارهاي دختران در مدرسه بسيار بيشتر از كارهاي پسران مورد تأثير احساساتشان است. يك مدرس فيزيك دريافته است كه وقتي پسران براي تقاضاي كمك نزد او مي روند، خواهان حل مشكلشان هستند در حالي كه دختران مي خواستند توضيح دهند كه در مورد نمره خود چه احساسي دارند و از جانب استادشان خواهان حمايت هستند.
هم اكنون بسياري از متخصصان از اين نظريه طرفداري مي كنند كه كلاسهايي كه تنها از دختران تشكيل شده براي آنها بسيار مثبت تر است. دختران در كلاسهايي كه فقط خودشان هستند نمرات بالاتري كسب مي كنند، بهتر مي آموزند، در مورد فضاي آموزشي مثبت نگر هستند، عزت نفس بالاتري دارند و غالباً به مراحل عالي تري نسبت به دختراني كه در محيط هاي آموزشي مختلط قرار دارند، دست مي يابند. گزارشات نشان مي دهد كه در كلاسهاي جداشده، دختران بيشتر سؤال مي كنند، فضاي كلاسها مفيدتر است، به دنبال حل مسئل هستند و متفكران برجسته اي مي شوند.
«كاترين كرانپيك» استاد دانشگاه هاروارد چند استراتژي ساده براي ايجاد فضاي مناسب و مساوي در كلاس پيشنهاد مي دهد:
- پيش از اينكه به كسي اجازه دهيد سؤالي را پاسخ دهد، پنج ثانيه صبر كنيد.
- به هر دانشجو سه فرصت بدهيد- هر كس بايد سه بار صحبت كند، نه كمتر و نه بيشتر.
- صندليها را به گونه اي قرار دهيد كه همه آنهايي كه حرف مي زنند با هم ننشينند.
- نوبت بگذاريد. يك پسر پاسخ مي دهد، سپس يك دختر و به همين ترتيب.
منبع: مجله فرايدي
ترجمه: عاطفه صادقي