براساس آخرين گزارش ها، كارشناسان و شركت هاي ايراني با حضور در بخش هاي مختلف اين پروژه، فعاليت هاي مهندسي، تداركات، ساخت و نصب تجهيزات را به طور مستقيم يا غيرمستقيم برعهده دارند.
قراردادهاي ساخت و حمل پايه هاي سكوهاي اين دو فاز به شركت ايراني صف با حضور شركت COSMI و ساخت و حمل عرشه سكوها به شركت ايراني صدرا واگذار شده است.
بر پايه اين گزارش، پالايشگاه اين فازها با مشاركت هيوندايي كره جنوبي و شركاي ايراني تهران جنوب، ماشين سازي اراك و چند شركت ديگر احداث مي شود، ضمن آن كه آماده سازي زمين پالايشگاه را سه شركت ايراني انجام خواهند داد. خريد و ساخت لوله هاي دريا و خشكي فازهاي ۴ و ۵ را نيز شركت لوله سازي اهواز به عهده دارد.
به نوشته نشريه مشعل، آخرين آمارها نشان مي دهد كه تاكنون ۹ هزار و ۸۱۰ نفر نيروي انساني براي اجراي اين طرح ها به كار گرفته شده اند كه ۸ هزار و ۹۴۶ نفر از اين تعداد را نيروي ايراني تشكيل مي دهد. اين آمار نشان مي دهد كه ۹۱ درصد نيروي انساني به كار گرفته شده در طرح ايراني هستند كه اين رقم با درنظر گرفتن پيمانكاران دست دوم به حدود ۹۷ درصد مي رسد.
طبق مصوبه شوراي عالي اقتصاد، پيمانكار موظف است كه در اجراي اين طرح، دست كم معادل ۴۰ درصد هزينه سرمايه اي طرح از امكانات و توليدات داخلي استفاده كند و در صورت رعايت نكردن اين مصوبه، علاوه بر تمام تعهدات پيمانكار در اجراي اين ماده، معادل ۱۰ درصد ميزان حاصل نشده به كارگيري امكانات داخلي به عنوان جريمه از حق الزحمه پيمانكار كاسته خواهد شد.
اين گزارش حاكي است، اجراي اين فازها، توليد روزانه ۵۰ ميليون مترمكعب گازطبيعي را به دنبال خواهد داشت كه با احتساب ۴ سنت براي هر مترمكعب، معادل ۷۳۰ ميليون دلار به درآمد كشور افزوده مي شود. با بهره برداري از اين فازها، سالانه يك ميليون و ۱۰۰ هزار تن گاز مايع و روزانه ۷۷ هزار بشكه ميعانات گازي و ۴۰۰ تن گوگرد با هدف صادرات به بازارهاي جهاني توليد مي شود كه حدود ۶۹۴ ميليون دلار در سال براي كشور ارزآوري خواهد داشت.
اين گزارش مي افزايد: اجراي اين پروژه به توليد يك ميليون تن گاز اتان در سال منجر مي شود كه خوراك مجتمع هاي پتروشيمي را تأمين خواهد كرد.
برآورد مي شود كه درآمد حاصل از توليد اين ماده به تنهايي معادل ۳۰ ميليون دلار در سال خواهد بود.
مطابق برنامه، گاز توليد شده در فازهاي ۴ و ۵ ميدان گازي پارس جنوبي به شبكه سراسري توزيع گاز تزريق مي شود كه با در نظر گرفتن ۲۵ دلار براي هر بشكه فرآورده هاي نفتي كه گاز تزريق شده جايگزين آن خواهد شد، معادل ۲ ميليارد و ۸۶۵ ميليون دلار صرفه جويي ارزي به دست خواهد آمد.
در ادامه گزارش آمده است: آموزش منسجم افراد ايراني نيز در دوره هاي مختلفي كه با تأييد شركت ملي نفت تدوين خواهد شد برعهده پيمانكار است كه با هزينه اي حداكثر تا يك درصد بودجه سرمايه اي انجام مي شود.
هم اكنون افراد استخدام شده در شركت نفت و گاز پارس جنوبي را كارشناسان شركت آجيپ در آموزشگاه تحقيقات آب وزارت نيرو آموزش مي دهند.
براساس قرارداد فازهاي ۴ و ۵ طرح توسعه ميدان گازي پارس جنوبي، پيمانكار موظف به رعايت استانداردهاي بين المللي صنعت نفت در زمان ساخت و بهره برداري از آن است.
گاز استحصالي از طرح توسعه فازهاي ۴ و ۵ ميدان گازي پارس جنوبي به صورت سه فازه به عسلويه منتقل مي شود. اين طرح داراي واحدهاي جداسازي مايعات گازي، تثبيت ميعانات گازي، شيرين سازي،  نم زدايي، استحصال اتان، استحصال گاز مايع و استحصال گوگرد است.
تأسيسات دريايي طرح شامل ۲۴ حلقه چاه توليدي، دو خط لوله ۳۲ اينچ جهت انتقال گاز به پالايشگاه ساحلي و دو خط لوله ۵/۴ اينچ براي جلوگيري از خورندگي و تشكيل هيدرات است.
اجراي فازهاي ۴ و ۵ طرح توسعه ميدان گازي پارس جنوبي در مردادماه سال ۷۹ و در قالب قرارداد بيع متقابل از طرف شركت ملي نفت ايران به كنسرسيوم آجيپ ايران و پتروپارس واگذار شده است.
هزينه هاي سرمايه اي اين طرح حدود يك ميليارد و ۹۲۸ ميليون دلار برآورد شده است.
شركت آجيپ ايران مسؤول تأمين ۶۰ درصد سرمايه گذاري از طريق بانك هاي خارجي است و شركت پتروپارس تأمين ۴۰ درصد بقيه را برعهده دارد كه نيمي از سهم خود را به شركت نيكو (وابسته به وزارت نفت) واگذار كرده است.
دوره اجراي اين طرح پس از امضاي قرارداد ۶۰ ماه و دوره بازپرداخت آن حداكثر ۱۰ سال است كه پس از توليد اولين محصول آغاز مي شود.
مطابق برنامه زمان بندي، پيش بيني مي شود كه اولين مرحله بهره برداري در نيمه اول سال ۱۳۸۳ صورت خواهد گرفت.