علي شاكري- شانزدهمين دوره پيكارهاي تكواندو قهرماني جهان طي روزهاي (۲ تا ۶) مهرماه سال جاري در شهر كوچك «گارميش پارتن كرشن» آلمان برگزار شد. اين دوره از پيكارها به دليل حضور ۸۱۵ تكواندوكار مرد و زن از ۱۱۰ كشور جهان متفاوت با دوره هاي گذشته بود و ركورد جديدي از حيث حضور تعداد تيم هاي شركت كننده برجاي گذاشته شد.
تيم ملي تكواندو مردان ايران كه در ده دوره حضور پيشين خود يك مقام دومي تيمي و يك مقام سومي تيمي در سالهاي ۱۹۹۹ ادمونتون كانادا و ججو كره جنوبي داشت اين بار با تركيبي كامل و موقعيتي ممتازتر نسبت به حضورهاي قبلي تنها تيمي بود كه توان به زير كشيدن كره جنوبي(قهرمان ۱۵ دور گذشته) را در خود مي ديد و چنين شد كه در سالن المپيك «گارميش پارتن كرشن» همه نگاه ها در روي «شياپچانگ» به جدال نزديك قهرمانان اين دو كشور دوخته شد. هر چند كه كره اي ها مثل هميشه جدا از فعل و انفعالات روي «شياپچانگ» به قدرت پشت صحنه خود در هيأت ژوري و كميته داوري مي باليدند و با استفاده از اين حربه در چند مورد حق قهرمانان ما و ساير كشورها را ناديده گرفتند. با همه اين اوصاف تيم تكواندو ايران با پايمردي و رشادت قهرمانانش در جدالي نابرابر با قدرت اول تكواندو جهان و منشأ پايه گذاري اين ورزش در دنيا آنقدر خوب و دلاورانه مبارزه كرد كه چهره تيم قهرمان به پيكار روز پاياني وزن چهارم كشانده شد. هرچند قهرمان كره اي پس از غلبه بر مهدي بي باك، نماينده كشورمان در روز چهارم و در شرايطي كه تنها قهرماني اش مي توانست مانع از سقوط قهرمان ۱۵ دوره گذشته شود با پيروزيهاي پياپي تا فينال خوش درخشيد و از وقوع شگفتي جلوگيري كرد و ناجي شانزدهمين قهرماني كره اي ها شد.
در اين دوره تيم ملي تكواندو بانوان ايران نيز پس از درخشش نسبي در بازيهاي آسيايي بوسان براي نخستين بار با تيمي كامل گام به مسابقات جهاني گذاشت و اگر چه دستش از مدال كوتاه ماند، اما توانست در يك ميدان حقيقي و در حضور همه سرمايه هاي اين رشته موقعيت خود را بهتر بسنجد و براي آينده دقيق تر برنامه ريزي كند.
با اين مقدمه به ارزيابي اعضاي تيم ملي تكواندو ايران در شانزدهمين دوره مسابقات جهاني آلمان مي پردازيم.
وزن اول : فيض الله نفجم- قهرمان ساروي تيم ملي با سابقه ۸ ساله عضويتش در مسابقات بين المللي در آلمان چهار بار روي «شياپچانگ» ظاهر شد كه تنها پيكار چهارم را در اوج بدشانسي در رقابتي ميلي متري با حساب ۷ بر۶ به قهرماني از كره واگذار كرد. نفجم در دور اول ۵ بر ۱ نماينده استراليا را شكست داد. او در دور دوم ۴ بر۰ از سد قهرمان مراكشي گذشت و پس از غلبه بر تكواندوكار نپالي در سد يك كره اي كه مدافع عنوان قهرماني بود با يك امتياز اختلاف ۷ بر ۶ بازنده شد و نتوانست به مدال برسد.
وزن دوم: بهزاد خداداد- بهزاد خداداد يكي از اميدهاي كسب مدال طلاي تيم ايران محسوب مي شد. او كه دو سال پيش در «ججو» كره جنوبي تنها مرد طلايي ايران بود اين بار در آخرين لحظه طلا را با نقره تعويض كرد و در جاي دوم ايستاد.
خداداد در دور اول به دليل حاضر نشدن حريف غنايي خود صاحب يك برد بدون دردسر شد. حريف سوئيسي او نيز به راحتي با شكست ۱۳ بر ۲ از دور مسابقات حذف شد. در دور سوم قهرمان قزاقي سخت به پروپاي خداداد پيچيد، اما قهرمان دوره قبل با يك امتياز اختلاف و با برتري ۶ بر۵ روانه دور چهارم شد. خداداد پس از غلبه بر تكواندوكار فيليپيني در سخت ترين پيكارش به مصاف حريفي از كره  جنوبي رفت و با تساوي ۱۱ بر ۱۱ با اخطار كمتر به فينال رسيد. در فينال قهرمان تايپه اي با شكست نزديك ۱۴ بر ۱۳ خداداد مانع از كسب دومين مدال طلاي او از اين رقابت ها شد.
وزن سوم: اميد غلام زاده- شروع بسيار خوبي داشت و توانست حريفانش را يكي پس از ديگري مغلوب سازد. او هرچه به پايان پيكارهاي اين وزن نزديك مي شد اميدها براي تصاحب مدال طلا در كاروان اعزامي قوت مي گرفت، اما حريف چين تايپه اي غلام زاده در نيمه نهايي تكواندوكاري باهوش و زيرك بود و با استفاده بهتر از موقعيت ها مانع از رفتن او به فينال شد. غلام زاده تنها برنزي تيم ايران در اين دوره از پيكارها بود.
اميد ايران براي قهرماني تيمي
در بين ۸ تكواندوكار تيم ايران بدون شك بيشترين مسئوليت در روز آخر به دوش «مهدي بي باك» افتاد. بي باك قهرمان كم تجربه اي نبود، اما در روزي كه همه نگاهها براي خلق شگفتي و قهرماني تيم ايران در رقابت ميلي متري با كره متوجه او شد، او زير بار فشار رواني اين مسئوليت نتوانست دوام آورد.
از بدشانسي او اينكه وي بلافاصله پس از فارغ شدن از پيكار با قهرمان نيوزيلند مي بايست به مصاف قهرمان كره اي مي رفت كه نقش ناجي را براي تيمش ايفا مي كرد. در اين پيكار كه اعتراض مربيان ايران به نحوه قضاوت داوران آشكار و بي پرواتر از گذشته ابراز شد و محروميت دوساله آنان را به همراه داشت، «بي باك» با توقف در گام دوم برابر حريف كره اي اشك شوق قهرماني را از چشمان منتظر ربود.
وزن پنجم: هادي ساعي- سرشناس ترين چهره تكواندو ايران با عناوين بسيار از مسابقات مختلف تنها در سايه داوري مغرضانه در فينال از دريافت مدال محروم شد. ساعي قبل از راهيابي به پيكار نهايي همه حريفانش از برزيل، انگليس، سوئد و آذربايجان را از پيش رو برداشت تا در گام آخر در پيكاري هيجان انگيز و نفس گير تنها به واسطه ندادن چند امتيازش مغلوب حريف كره اي شد. اوج حمايت پشت پرده مافياي داوري را در اين پيكارها به  خوبي مي شد از اين ديدار خواند.
وزن ششم: مجيد افلاكي- كاپيتان با تجربه ايران مغموم ترين چهره اعزامي تكواندو ايران بود كه در همان گام اول با توقف برابر قهرماني از شيلي از دور مسابقات حذف شد.
افلاكي خيلي دلش مي خواست تا در آخرين همراهي تيم ملي و خداحافظي از دنياي قهرماني با كسب مدالي از رقابت هاي قهرماني جهان با خاطره اي شيرين به تهران برمي گشت، اما واقعه بازيهاي آسيايي بانكوك به نوعي ديگر براي او تكرار شد و قهرمان با وقار تيم ملي با چشماني اشكبار از «شياپچانگ» پائين آمد. افلاكي از جمله قهرمانان با اخلاق تكواندو است كه مي تواند در لباس مربيگري هم منشأ خدمات ارزنده براي اين رشته باشد.
وزن هفتم: يوسف كرمي- يوسف كرمي يكي از دو تكواندوكار سنگين وزن ايران بود كه با تصاحب نخستين مدال طلا همه را به قهرماني و درخشش اين تيم در ميدان شانزدهم اميدوار ساخت.
كرمي در سه دور پياپي برابر رقبايي از كويت، بلژيك و تركيه پيروز شد. رقيب ويتنامي هم نتوانست در مرحله نيمه نهايي حاضر شود و سرانجام او در فينال تماشايي با مغلوب ساختن حريف فرانسوي شادي را به اردوي تيم ايران آورد.
وزن هشتم: مرتضي رستمي- در جمع ۸ چهره تيم تكواندو ايران نگاه جدي تر براي كسب مدال با تجربه هايي چون افلاكي، ساعي، بي باك و... دوخته شده بود، اما رستمي جوان مزد جسارت و شهامت خود را با به دست آوردن يك مدال طلاي با ارزش گرفت.
با وجود پيروزي هاي متوالي رستمي در دوره هاي ابتدايي، باز هم كمتر كسي فكر مي كرد او سر از فينال و قهرماني درآورد. رستمي با فيزيك بدني مناسب در مرحله نيمه نهايي از سد قهرماني كرواسي گذشت و در فينال هم ذكريا از دانمارك را شكست داد و دومين مدال طلا را به اردوي ايران آورد.

آزاده قاضي - رشد نوجوانان! آيا كسي در فوتبال وجود دارد كه بتواند اين كار را انجام دهد؟ كسي كه بتواند به آينده بازيكنان نوجوان دقيق بنگرد و با اطمينان به ما بگويد كه كداميك از اين بچه ها قرار است آن را بسازند؟ كارشناسان- مربيان نوجوانان- بايد بتوانند؛ مگر آنها براي همين كار پول نمي گيرند؟ اما آيا حقيقتاً توانايي اين كار را دارند؟
در سال ۱۹۷۵ در حال جمع آوري مطالبي براي يك كتاب لازم بود كه با دو بازيكن آينده دار نوجوان مصاحبه شود. با مربيان نوجوانان از دو باشگاه رده اول يكي انگليسي و ديگري ايتاليايي صحبت شد. هر يك از آنها يكي از بازيكنان ۱۶ ساله تيم را معرفي كردند كه فكر مي كردند حتماً آينده خوب و درخشاني خواهند داشت. اما هيچ يك از آنها حتي به اين آينده خوب نزديك هم نشدند.
۱۸ سال بعد دوباره آن كتاب تجديد شد، با همان شيوه!  اين بار از يك مربي انگليسي، ايتاليايي و آرژانتيني سؤال شد و آنها هم سه بازيكن نوجوان ديگر را معرفي كردند. باز هم هيچ يك از عهده كار بر نيامدند.
شكست صد در صد كارشناسان فوتبال! اما روزنامه نگار هم چيز بيشتري نمي دانست...
شخصي يك نوجوان برزيلي را كه خيلي روي او تأثير گذاشته بود انتخاب كرد ولي او هم چيزي از آب در نيامد!
مشكل و يا عدم امكان پيش بيني اين كه كداميك از «جوانه هاي فوتبال» رشد خواهند كرد بايد مورد توجه مخصوص قرار گيرد چرا كه اين مسأله كل رشد فوتبال نوجوان را مسحور خواهد كرد.
به نظر مي رسد كه انتخاب بهترين از يك گروه نوجوان قضاوتي است كه فقط وضعيت كنوني بازيكن را در برمي گيرد. در اين واقعيت پر اهميت هيچ راز و مرزي نيست. همه كساني كه در كار فوتبال هستند از آن با خبرند. شانس پيشرفت يك پسر بچه طبق برنامه هاي يك باشگاه نوجوانان براي بدل شدن به يك بازيكن ثابت تيم بزرگسال بسيار كم است. احتمال وقوع چنين اتفاقي تنها كم تر از پنج درصد است.
فقط فوتبال نيست كه اين گونه است. همه ورزشها با همين مسأله مواجه هستند، حتي ورزشهاي فردي مثل تنيس كه در آن مربياني با تخصص بالا و به طور خصوصي به كار گرفته مي شوند!
ليست عناوين برندگان ويمبلدون نوجوانان ۱۸ سال به ندرت راهنماي قابل اعتمادي براي كشف قهرمانان آينده است.
به نظر مي رسد كه پسربچه ها قبل از اين كه بازيكنان تنيس يا فوتبال باشند، پسر بچه خواهند بود.
و خلاصه پسربچگي شامل مقادير زيادي از چيزهايي مثل آزادي، آزمايش، بازي و پرسه زدن، بي نظمي، تغيير مزاج، ناسازگاري، عدم تمركز و... فهرستي واقعي از حالاتي است كه براي رشد در قلمرو ناشناخته ها تضمين شده اند.
الك استاك سالها پيش كه نوجوان قابل ستايشي را به نمايش گذاشت، هنگامي كه در ۱۹۶۷ مدير كوئينز پارك بود، يك بار گفت كه: «نرخ شكست بسيار بالاست و تمام كاري كه مدير باشگاه مي تواند انجام دهد اين است كه نوجوانان خود را صحيح بار بياورد، به آنها نظم دهد، عميقاً با آنها تمرين كند، آگاهانه آنها را مربيگري كند، آنها را تشويق كند، به آنها فرصت دهد، آنها را با عادات خوب خو دهد و اميدوار باشد كه بهترين باشند.»
اميدوار باشد؟ منتظر بهترينها است؟ اميدوارند در سال ۲۰۰۳ بتوانند بهتر از اينها باشند؟ اين اصلاً قانع كننده نيست كه باشگاههاي برتر جهان حالا بايد ميليونها دلار در برنامه هاي نوجوان سرمايه گذاري كنند اگر موفقيت آنها به چيزي استوارتر از «منتظر بهترين ها ماندن» بستگي ندارد.
شايد! با نگاهي درست به آموزشگاههاي مدرن پرخرج و اغلب اسراف كار، بتوان دريافت كه آنها در انجام وظيفه خود اصلاً كارآمد و مؤثر نيستند. وظيفه تعيين جريان ثابتي از بازيكنان رده بالا براي تيم جوانان باشگاه بر عهده ماست. اين هدفي واضح است و موفقيت آن را مي توان از حالا تخمين زد! آنچه كه لازم است، نگاهي به تيمهاي اوليه آن باشگاههايي است كه طرحهاي گسترده بازيهاي نوجوانان را برپا كرده است. چند نفر از بازيكنان تيمهاي مثلاً، ميلان يا يوونتوس يا رئال مادريد با بايرن مونيخ محصول بخش نوجوانانشان هستند. به طور كلي پاسخ اين است: «خيلي كم!»
از ميان بازيكنان فصل گذشته زلس، بايرن مونيخ و يوونتوس هيچ كس نبود اما ميلان و رئال مادريد هر كدام دو بازيكن داشتند.منچستر يونايتد با ۵ بازيكني كه از تيم نوجوانان با اين باشگاه بوده اند از حد ميانگين بالاتر قرار دارد.
در آمريكاي جنوبي هم اوضاع چندان بهتر نيست. در بوكاجونيورز ۳ نفر و در ريورپلاته ۴ نفر هستند.
آمارها هر آنچه كه عيان است تأييد مي كنند. باشگاههاي بزرگ موفقيت خود را بر خريد ستارگان- اغلب با مبلغ هاي گزاف- بنا مي كنند. بازيكناني كه توسط باشگاههاي ديگر پرورش يافته اند، كه اين خود مي  تواند به اين معنا باشد كه باشگاههاي ديگر (كه اغلب باشگاههاي كوچكتر هستند) برنامه بهتري براي تيم نوجوانان دارند.
نه واقعاً، اين هم يكي ديگر از غير متعارف هايي است كه طبيعت بي قاعده فوتبال نوجوانان را مشخص مي كند.
اين مسأله جدا از نظم همه گير جهاني اين روزهاست!
اين بررسي، تغييرات فرهنگ فوتبال نوجوانان (منظور پسر بچه هاي تا سن ۱۶ سال است) را آشكار مي سازد. زماني بود كه بازيكنان نوجوان «كشف» مي شدند. در دهه ۱۹۴۰ يك باور انگليسي طنزگونه وجود داشت كه هر باشگاه حرفه اي مي توانست به شمال انگليس و اسكاتلند برود و اولين نوجواني كه در راه معدن ظاهر مي شود براي بازي انتخاب كند. همين جريان در برزيل هم بود. فقط به خارج شهر برويد و در حومه شهر بگرديد و آنجا وفور استعداد است!
اما اين روزها چگونه است؟ آيا حتي در آفريقا يا آمريكاي مركزي، نوجوانان فوق العاده مستعد تنها منتظر كشف شدن هستند؟ تا كي چنين بازيكناني پنهان باقي مي مانند تا ارزش استعداد آنها به ميان شبكه نافذ مربيان، دوستان و ديگران برسد.

نقش امنيت در المپيك آتن ۲۰۰۴
معراج مژده- مهم ترين مسئله المپيك آينده در آتن و شايد بزرگترين مشكل تأمين امنيت مسابقات است. با اوضاع و شرايط سياسي حاكم بر جهان و تنش هاي موجود در قاره هاي مختلف برگزاري مسابقاتي در سطح المپيك كه يك رخداد بزرگ تاريخي است كاري آسان نيست مگر اينكه تأمين امنيت كامل صورت گيرد. شايد خود يونان به تنهايي قادر به اجراي اين طرح نباشد و براي امنيت كامل دست ياري به سوي كشورهايي چون انگليس، آمريكا، آلمان، فرانسه، ايتاليا، سوئيس، سوئد و روسيه دراز كند. روزنامه هاي آمريكايي چندي است هشدار مي دهند كه مرزهاي آبي و هوايي يونان ناامن هستند و نيروهاي امنيتي اين كشور توانايي تأمين امنيت بازي هاي المپيك ۲۰۰۴ را ندارد.
«خريستوس پروتو پاپاس» سخنگوي دولت يونان ضمن رد اين ادعا گفت: نيروهاي امنيتي يونان اجراي طرح امنيتي تهيه شده را در برنامه هاي خود كاملاً به اجرا در خواهند آورد و تمرينات لازم را در اين زمينه انجام داده اند.
پس از حادثه المپيك مونيخ در سال ۱۹۷۲، طرح تأمين امنيت بازي ها يكي از مسائلي است كه كشور ميزبان بايد آن را كاملاً تضمين نمايد.
روبرتو مانچيني: به زودي يك بازيكن چون بالاك خواهيم خريد
مريم دري منش _ روبرتو مانچيني مربي ۳۸ ساله باشگاه لاتزيو رم ايتاليا درمورد ليگ قهرمانان و نقش فوتباليست هاي بازيساز مثل ميشائيل بالاك صحبت مي كند.
كيكر: آقاي مانچيني، يك مربي كه تيمي در ليگ قهرمانان را هدايت مي كند، چه خصوصياتي بايد داشته باشد؟
مانچيني: طرز تفكر بردن و اين را هميشه بايد به بازيكنان القا كند. وقتي در برابر تيم هاي قويتر وارد ميدان مي شوند بايد اين فكر تمام وجود آنها را دربر گيرد.
كيكر: فقط همين؟
مانچيني: طبيعتا اين همه چيز نيست. من سعي مي كنم بازي تيم را تكامل بخشم. كار اصلي من حمايت و تشويق آنهاست، بدين خاطر وقتي مجبور مي شوم بازيكني را روي نيمكت بنشانم ناراحت مي شوم. اين مسئله براي يك بازيكن حرفه اي تحقيرآميز و براي مربي سخت است.
كيكر: شما به عنوان بازيكن، فوتبال را زيبا بازي مي كرديد، آيا به عنوان مربي هم به بازي زيبا علاقه داريد؟
مانچيني: هدف اصلي بازكردن دروازه و نيز ايجاد توازن بين خطوط دفاع و حمله است. اگر اين توازن از بين برود خطرناك مي شود. همه تيمها قابليت رئال مادريد را ندارند كه تقريبا هميشه يك گل بيشتر از حريف به ثمر مي رساند.
كيكر: آيا بازيهاي ليگ قهرمانان، بازيهاي خاصي هستند؟
مانچيني : بازيهاي فوتبال هميشه لذت بخشند. بازيكنان بايد از فوتبال لذت ببرند، اينطوري بازي زيبايي ارائه مي دهند. اين موضوع در ليگ قهرمانان هم امكان پذير است، حتي اگر تيم هايي باشند كه بخواهند خلاف اين شيوه بازي كنند.
كيكر:  نظرتان راجع به نحوه برگزاري مسابقات ليگ قهرمانان چيست؟
مانچيني: من در فصل ۹۲-۱۹۹۱ با سامپدوريا جنوا در مسابقه فينال مقابل بارسلونا بازي كردم، آن زمان فقط قهرمانان كشورها در اين مسابقات شركت مي كردند. الان تقريبا همه تيمهاي خوب اروپا حضور دارند و اين رقابتها را خيلي سخت تر كرده است.
كيكر: آيا فرم فعلي بهتر از مسابقات قبلي قهرماني اروپاست؟
مانچيني: به نظر من دوره هاي قبلي هيجان انگيزتر بودند.
كيكر: آيا اصولا امكان تمركز همزمان بر روي دو سري مسابقه مثل قهرماني ليگ و قهرماني اروپا وجود دارد؟
مانچيني: بله، ولي فشارها فوق العاده زياد هستند. اين اتفاقي نيست كه تيمها پس از بازي هاي اروپا در ليگ كشور خسته هستند، البته نه فقط در ايتاليا، ليگ قهرمانان حتي در ابتداي آن انرژي زيادي را مي گيرد.
كيكر: پايان نامه تان را در امتحان مربيگري درمورد بازي سازهايي مثل زيكو، پلاتيني و مارادونا مي نويسيد، آيا هنوز هم چنين بازيكناني وجود دارند؟
مانچيني: تقريبا نه. فوق ستاره ها قبلا هر كاري كه مي خواستند مي توانستند انجام دهند، الان ديگر نمي شود، چون فوتبال بيشتر به تاكتيك وابسته شده، هرچه تاكتيك بيشتر باشد، فوق ستاره ها كمتر مي شوند. شايد روبرتو باجو يا توتي هنوز چنين تيپ هايي باشند.
كيكر: كسي مثل ميشائيل بالاك هم به اين گروه تعلق مي گيرد؟
مانچيني: خير. بازي او از نوع ديگري است. من او را تقريبا شبيه ماتيوس مي بينم،  هردو به هافبك هاي دفاعي خلاقي نياز دارند كه جلوي آنها استقرار يابند. با اين وجود بزودي يك نفر مثل بالاك را خواهم خريد.
كيكر: چه تيم هايي در ليگ قهرمانان مورد علاقه شما هستند؟
مانچيني: منچستر يونايتد و رئال، چلسي هم اگر رانيه ري بتواند به سرعت آن را وارد معركه كند و بايرن به خاطر بالاك و ماكاي و نيز تيم هاي ايتاليايي.

مسابقات تكواندو و قهرماني جهان از آغاز تاكنون
* اولين دوره ۱۹۷۳ سئول: ۱- كره جنوبي ۲- آمريكا ۳- چين تايپه
* دومين دوره ۱۹۷۵ سئول:۱- كره جنوبي ۲- چين تايپه ۳- مكزيك
* سومين دوره ۱۹۷۷ شيكاگو: ۱- كره جنوبي ۲- چين تايپه ۳- مكزيك
* چهارمين دوره ۱۹۷۹ اشتوتگارت: ۱- كره جنوبي ۲- مكزيك ۳- آلمان
* پنجمين دوره ۱۹۸۱ اكوادور: ۱- كره جنوبي ۲- اكوادور ۳- آلمان
* ششمين دوره ۱۹۸۳ دانمارك: ۱- كره جنوبي ۲- اسپانيا ۳- تركيه
* هفتمين دوره ۱۹۸۵ سئول: ۱- كره جنوبي ۲- ساحل عاج ۳- تركيه
* هشتمين دوره ۱۹۸۷ بارسلون: ۱- كره جنوبي ۲- اسپانيا ۳- آلمان
* نهمين دوره ۱۹۸۹ سئول: ۱- كره جنوبي ۲- مصر ۳- تركيه
* دهمين دوره ۱۹۹۱ آتن: ۱- كره جنوبي ۲- دانمارك ۳- اسپانيا
* يازدهمين دوره ۱۹۹۳: نيويورك: ۱- كره جنوبي ۲- اسپانيا ۳- كانادا
* دوازدهمين دوره ۱۹۹۵: مانيل: ۱- كره جنوبي ۲- اسپانيا ۳- چين تايپه
* سيزدهمين دوره ۱۹۹۷ هنگ كنگ: ۱- كره جنوبي ۲- اسپانيا ۳- چين تايپه
* چهاردهمين دوره ۱۹۹۹: ادمونتون: ۱- كره جنوبي ۲- ايران ۳- تركيه
* پانزدهمين دوره ۲۰۰۱ ججو: ۱- كره جنوبي ۲- تركيه ۳- ايران
* شانزدهمين دوره ۲۰۰۳ آلمان: ۱- كره جنوبي ۲- ايران ۳- چين تايپه
ايران در تكواندو قهرماني جهان
۱۹۷۵ سئول: ۱ مدال برنز (حسين ربيع زاده)
۱۹۸۳ كپنهاگ: ۱ مدال برنز (نادر خدامرادي)
۱۹۸۵ سئول: ۱ نقره (سيد حسن زاهدي) ۱ برنز (فيصل دانش)
۱۹۸۹ سئول: ۳ مدال برنز (فريبرز دانش، فرزاد زرخش، سيد حسن زاهدي)
۱۹۹۱ آتن: ۱ مدال برنز (سيروس رضايي)
۱۹۹۵ مانيل: يك نقره (سيد مهرداد ركني) ۲ مدال برنز (بيژن مقانلو و فريبرز عسگري)
۱۹۹۷ هنگ كنگ: ۲ مدال نقره (مهدي بي باك و حسن اصلاني) و ۱ مدال برنز (مجيد افلاكي)
۱۹۹۹ ادمونتون: ۲ مدال نقره (هادي ساعي و مجيد افلاكي)
۲۰۰۱ ججو: يك مدال طلا (بهزاد خداداد) و يك مدال نقره (هادي افشار)
۲۰۰۳ آلمان: ۲ مدال طلا (يوسف كرمي و مرتضي رستمي) ۲ نقره (هادي ساعي و بهزاد خداداد) و يك برنز (اميد غلامزاده)
خشونت در تركيه
فوتبال تركيه با وجود رشد چشمگير در سطح تيم هاي ملي و باشگاهي خود و حضور موفق در جام جهاني و جام ملت هاي اروپا، از نظر اخلاقي و رعايت اصول ميزباني و حفظ حقوق تماشاگران با مشكلات زيادي روبرو شده است. اين تنش و درگيري ها به فوتبال دسته دوم اين كشور نيز كشيده شده است. حتماً همگان به  خاطر دارند كه يكي از حوادث تلخ در فوتبال نزديك به سي سال پيش در سيودس تركيه به وقوع پيوست كه عده اي كشته و زخمي شدند. در هفته گذشته زماني كه ديدار دو تيم دسته دومي آنتالياسپور و مانيساسپور در شهر مانيسا در غرب تركيه برگزار شد، بعد از پايان بازي هواداران دو تيم در خارج ورزشگاه با يكديگر درگير شدند و با سلاح سرد و پرتاب سنگ به جان يكديگر افتادند و عده اي زخمي به روي زمين افتادند و حال يكي از جوانان نيز روبه وخامت گذاشت. با ادامه اين آشوب ها، انگليسي ها بيش از ديگران دچار ترس و دلهره شده اند. چون قرار است روز شنبه نوزدهم مهر ماه در تركيه و در مقابل تيم ملي اين كشور به ميدان رود. بازي در شهر پرجنجال استانبول برگزار مي شود. براي جلوگيري از برخورد دو قشر از تماشاگران گستاخ و به اصطلاح اوباش به هيچ تماشاگر انگليسي بليت فروخته نشده است. حتماً به خاطر داريد كه در سال ۲۰۰۰ طرفداران دو تيم ليد و گالاتاسراي در حاشيه اين مسابقه چه آشوبي به پا كردند.
حتي در شهر ازمير در درگيري بين طرفداران دو تيم محلي ازمير يك جوان به ضرب سلاح سرد كشته شد. بالاخره تركيه است و فوتبال.
برترينهاي ماه فوتبال ايران معرفي شدند
برترين هاي ماه نخست سومين دوره رقابت هاي ليگ برتر فوتبال ايران معرفي شدند. پس از برگزاري جلسات همفكري با كارشناسان و تحليل گران فوتبال كشور نفرات برتر به شرح ذيل معرفي شدند: دروازه بان: آرمناك پطروسيان (ذوب آهن اصفهان) مدافعان: حميد هدايتي (پاس تهران)، سهراب بختياري زاده (فولاد اهواز)، مرتضي كاشي (پيكان تهران) هافبك ها: مهرزاد معدنچي (فجر سپاسي شيراز)، مهدي رجب زاده (ذوب آهن)، جواد نكونام (پاس تهران)، حامد كاويانپور (پرسپوليس)، فرزاد مجيدي (استقلال تهران). مهاجمان: علي دايي (پرسپوليس تهران)، اميرحسين يوسفي (سايپا تهران) تيم برگزيده: ذوب آهن مربي ماه: رسول كربكندي (ذوب آهن اصفهان) داورماه: محسن قهرماني بهترين بازيكن: علي دايي (پرسپوليس)