علي رضا كيواني نژاد
شايد روزي برسد كه ديگر كارمندان و حتي روزنامه نگاران يك تحريريه ساعت ها كمين نكنند تا همكارشان فنجان چايش را بدون محافظ رها كند و از اين فرصت استفاده كرده، آن را بر دارند تا بتوانند يك فنجان چاي گرم بنوشند! اما از آن سوي دنيا خبر مي رسد.هرگونه استفاده از وسايل مشترك مانند ليوان، قاشق، چنگال و... بين كاركنان شركت هاي دولتي و غيردولتي ممنوع است و آنها بايد چنين قانوني را در شركت هاي خصوصي هم رعايت كنند. كارشناسان و پزشكا ن كشور برخي معتقدند ويروس ايدز مي تواند از راه آب دهان هم منتقل شود.
بنابراين بعد از ارائه آمار سازمان بهداشت جهاني و اعلام آن توسط سازمان ملل متحد، آمريكا اولين كشوري است كه چنين محدوديتي را اعمال مي كند.
آنها از رسوم كشورهاي شرقي تبعيت نمي كنند. چيزي با عنوان ترجيح حق ديگران بر خود و اداي آن در قالب كلمه - تعارف كردن - ندارند. بنابراين شايد سالها انتظار لازم باشد تا بتوانيد در يكي از ادارات ايالات متحده شاهد صحنه اي باشيد كه فردي ليوان يا فنجان قهوه خود را به ديگري تعارف كند. تا قبل از سال ۱۹۹۲ اين رسم شايد در ادارات و شركت هاي خصوصي وجود داشت كه آن هم به شكل رايج كشورهاي شرقي نبود؛ يعني نهايتاً فردي غذاي خود را به دوست خود پيشنهاد مي داد اما ظرف غذاي خود را براي استفاده هرگز پيشنهاد نمي كرد!
بذاق آب دهان و ايدز
اولين دستورالعمل محدوديت در استفاده از وسايل شخصي به ادارات بزرگ دولتي رسيد.
تمام كارمندان موظف شدند از ليوان هاي يكبارمصرف براي نوشيدن چاي و يا قهوه استفاده كنند. اين بخشي از آئين نامه اجرايي سازمان ملل است. پزشكان و محققان وابسته به سازمان ملل دريافتند، بيماري قرن - ايدز - از راههاي گوناگوني منتقل مي شود. راههايي نظير خون، سرنگ مشترك بين معتادان و از راه مادر به جنين.
اما راه ديگري هم درنظر گرفتند. بذاق آب دهان. تاكنون نظرات زيادي در تاييد يا رد اين تئوري داده شده است اما آنچه مسلم است اين است كه وجود حتي يك درصد احتمال براي اين موضوع كفايت مي كند تا آنها خود را به رعايت اين مسايل ملزم بدانند.
از مكان هايي كه بلافاصله چنين دستورالعملي را اجرا كردند مي توان به دندانپزشكي ها اشاره كرد. آنها بايد هر دفعه و براي هر بيمار وسايلي را كه مي توان تعويض كرد،  عوض كنند. حتي لوله اي كه در دهان قرار مي گيرد و آبدهان بيمار را خارج مي كند بايد هربار مورد نظافت قرار گيرد. چنين شد كه اكثر كشورهاي كوچك و بزرگ دنيا اين مسايل را رعايت كردند. اما ايران!
در ايران اگر مي خواهيد به دنبال ردپايي از اين قوانين باشيد سري به ادارات دولتي يا غيردولتي بزنيد. فرقي نمي كند. اگر كمي به رياضيات علاقه داشته باشيد مي توانيد نسبت يك به صد را در ادارات پيدا كنيد. اين سازمان ها مكاني براي عينيت بخشيدن به اين تناسب هستند. يك ليوان به ازاي هر صد نفر! اما كار به اين جا هم ختم نمي شود: بايد صبر كرد تا همكار كناري، چاي خود را نوش جان كند سپس شما با شستن آن ليوان - تا تعريفتان از شستن چه باشد - مي توانيد چاي خود را بنوشيد!
چرا وسايل يك بار مصرف؟
وسايل يكبارمصرف و استفاده از آن. چرا؟ سئوالي است كه ابتدا به ساكن در ذهن هر سرمايه گذاري، هزينه بيهوده را متبادر مي كند. چرا در جايي كه مي توان يك ليوان را براي استفاده يك گردان در دسترس گذاشت، از وسايل يكبارمصرف استفاده كرد؟
شايد نوشتن بخشي از آمار سازمان ملل و آوردن بي قيد و شرط آن در اينجا بتواند پاسخي به سئوالات مذكور و امثال آن باشد. آخرين آمار سازمان ملل در اين باره حكايت از آن دارد كه سالانه به طور متوسط ۲۰ ميليون دلار صرف مبارزه با بيماري هاي كوچك اما واگيرداري چون سرماخوردگي مي شود. اين آمار كه در سال ۲۰۰۲ ارائه شده است ابتلا به بيماري هاي پوستي و حساسيت هاي ناشي از آن را در بر نمي گيرد و احتمالا اگر اين بيماري  ها نيز در فهرست سازمان ملل قرار مي گرفت رقم ۲۰ ميليون دلار اندكي تغيير مي كرد. مثلا به ۱۲۰ ميليون دلار مي رسيد!
به سراغ دانشگاه ها برويد!
اگر قرار باشد به سراغ دانشگاه ها برويم بايد كارخانه و ساير مراكز صنعتي را هم در نورديم چرا كه هدف غايي يكي است. از دانشگاه ها تا مراكز صنعتي و كارخانه ها، يكي از بدترين فصول مشترك در استفاده از ظروف ديده مي شود؛ هنگام صبحانه، ناهار و احيانا شام، در ظروفي كه هر روز يك نفر در آن غذا مي خورد و كسي از نحوه شست وشوي آنها خبر ندارد. آيا در كشورهاي بزرگ دنيا هم وضع به همين منوال است.
به سراغ كره مي رويم. آن هم از نوع جنوبي. كشوري كه يد طولايي در ساخت و احداث كارخانه هاي صنعتي دارد. در بين اين كارخانه ها به كارخانه اي به نام... مي رسيم. اين كارخانه يكي از دو قطب بزرگ توليدكننده تلفن هاي همراه در آسيا وجهان است. حتي لوازم خانگي آن نيز به بازار آمده و تقريبا در هر كجاي اين كره خاكي مي توانيد تبليغ آن را ببينيد. اما در مورد ظروف غذا! اين كارخانه هم به كارمندان خود غذا مي دهد اما به شرطي كه آنها قاشق، چنگال و... شخصي خود را به همراه داشته باشند. زيرا ظروف غذا يك بار مصرف است. يعني افراد بعد از گرفتن غذاي خود و خوردن محتويات درون ظرف، آن را درون دستگاهي مي اندازند كه از بين برنده ظروف است. يعني ظروف را در همان لحظه از بين مي برند. اين ظروف عمدتا پلاستيكي هستند.
باز هم فلاش بك مي زنيم به ايران! يك روز از سر تفنن هم كه شده موقع ناهار به يكي از دانشگاه ها يا مراكز صنعتي برويد. قاشق، چنگال، ظرف غذا. هيچ كدام يك بار مصرف نيستند. چه در دانشگاه چه در يك موسسه دولتي يا غيردولتي! آيا بيماري فقط براي كشورهاي غربي است. اصطلاحا مرگ خوب است اما براي همسايه؟!
آمارهاي سازمان جهاني بهداشت كه درسي ام نوامبر ۲۰۰۳ درباره ايدز انتشار يافت حاكي از آن است كه در هر ساعت ۳ نفر به ويروس ايدز مبتلا مي شوند.
يعني در هر ۲۴ ساعت شبانه روز ۷۲ نفر. (اين آمار فقط درباره كشور آمريكاست) يعني در هر سال ۲۶۵۸۰ نفر در آمريكا به ايدز مبتلا مي شوند. حال خودتان با يك حساب سرانگشتي محاسبه كنيد كه در دنيا و در هر ساعت چند نفر به اين بيماري مهلك مبتلا مي شوند؟ تازه اين در مورد كشوري است كه سعي دارد بهداشت عمومي را در بالاترين سطح خود رعايت كند.كشورهاي آفريقايي و آسيايي جاي خود دارند. اگر تمركز ذهني خود را به ايران معطوف كنيد متوجه خواهيد شد كه ما نيز در وضعيتي مشابه بسر مي بريم. حتما كه نبايد ايدز را در يك قدمي خود احساس كنيم.حتما كه نبايد انواع و اقسام بيماري هاي پوستي و واگيردار را ببينيم تا بهداشت را در اماكن عمومي رعايت كنيم.
در آمار روز جهاني ايدز آمده است: «كشورهاي آفريقايي در معرض انواع بيماري هاي واگيردار قرار گرفته اند. بيماري هايي كه بسياري از آنها از طريق ظروف غذا منتقل مي شوند، شايد در سال ۲۰۰۸ ميلادي بتوان به صورت صد در صد ثابت كرد كه ايدز راه هاي انتقال ديگري هم دارد.»
هنوز هم در ساندويچ فروشي ها و رستوران هاي كوچك و بزرگ ايران و تهران شاهديم كه مردم در ظروف غذاي ديگري غذا مي خورند. حتي در يك ليوان آب مي نوشند و تعدادي سليقه به خرج داده نوشابه را در ليوان هاي يك بار مصرف ارائه مي دهند. در مدارس هم وضع بهتر از اين نيست. آنجا حتي يك ليوان يك بار مصرف هم وجود ندارد چه برسد به...
نويسنده اي ژاپني در توصيف خود از ژاپن مي نويسد: «هر كودك ژاپني كه به دنيا مي آيد آينده اش از همان ابتداي راه ترسيم شده است. نيازي نيست والدين نگران بهداشت، تحصيل و آينده كاري اش باشند. او به صورت اتوماتيك وار در مسيري قرار مي گيرد كه اين مسائل برايش فراهم مي شود.»
شايد روزي برسد كه ديگر كارمندان و حتي روزنامه نگاران يك تحريريه ساعت ها كمين نكنند تا همكارشان فنجان چايش را بدون محافظ رها كند و از اين فرصت استفاده كرده، آن را بر دارند تا بتوانند يك فنجان چاي گرم بنوشند!

كارفرمايان بايد در نظر داشته باشند كه قرار دادن وسايل يك بار مصرف در ادارات و شركت ها بسيار ارزان تر از هزينه دو يا چند روز غيبت يك كارمند مي شود. از منظري ديگر، يك فرد بيمار در يك اداره مي تواند چندين نفر را مبتلا كند. شايد در ظاهر او تمام نكات بهداشتي را رعايت كند اما كافي است از ليواني قهوه بخوريد كه او هم از آن استفاده كرده است. اين وضعيت در كشورهايي كه ظروف غذايي مشترك دارند، بسيار وخيم تر است.

هفته گذشته كاروبار «فتوكپي چي ها» سكه شد. رانندگان و صاحبان خودروها براي رويت بهتر موارد ليست بلند بالاي تخلفات جديد رانندگي به يكباره به فتوكپي ها از خصوصي گرفته تا دولتي هجوم آوردند تا با كپي كردن اين ليست در قطع ۳ A آن را در شيشه خودروي خود نصب كرده و مراقب باشند مبادا يكي از موارد را مرتكب شده و مشمول جريمه هاي ريز و درشت اين ليست شوند.
ليست جديد، انواع تخلفات رانندگي مشتمل بر ۱۷۱ بند با ميزان جريمه هاي جديد به تصويب هيات وزيران رسيد.
اين ليست جديد به مواردي اشاره دارد كه اساسا در شرايط فعلي امكان اجراي آن نيست. مواردي مانند جريمه  عابران پياده، جريمه چوپان ها، جريمه رانندگاني كه درحال رانندگي سيگار مي كشند يا آب دهان مي اندازند، جريمه باربرها و ...
اين موارد از پانزدهم آذرماه شامل جريمه شده و به اجرا درخواهد آمد.
اين مصوبه در برخي موارد ميزان جريمه را به دو بخش «شهرهاي بزرگ و ساير شهرها» تقسيم كرده است. شهرهاي بزرگ در اين مصوبه شهرهايي هستند كه مطابق آمار مركز آمار ايران داراي جمعيتي بيش از يك ميليون نفرند. ميزان جريمه  ها نيز از يك هزار تومان تا ۲۵هزارتومان به حسب مورد متفاوت است.
اين مصوبه با شماره ۴۵۷۲۸/ت ۲۷۲۸۳/ه در تاريخ ۱۴ آبان ۱۳۸۲ براي اجرا به وزارت كشور ابلاغ شده است.
۱-عبور عابر پياده از محل هاي غير مجاز سواره رو و همچنين از طول خيابان هايي كه داراي پياده رو است: جريمه هزار تومان
از اين پس عابران پياده به تعداد دفعاتي كه قرار است از خيابان رد شوند، بايد برگ سبز هزارتوماني به همراه داشته باشند. پيش از اين فقط رانندگان با ماموران راهنمايي و رانندگي چانه مي زدند، از اين به بعد عابران هم خودشان را براي چانه زني آماده كنند.
۲- دست گرفتن دوچرخه سوار و اسكيت سوار و اسكوتر ونظاير آن به وسيله نقليه در حال حركت: هزار تومان
مسير ويژه دوچرخه سواران هم نتوانست اين شهروندان حامي محيط زيست را وادار به اطاعت از قانون كند. اين نيمه سواره ها هم برگ هاي سبز را هنگام «ورزش- رانندگي» فراموش نكنند.
۳-يدك كشي يا حمل بار به وسيله دوچرخه و دوچرخه  موتوردار:هزار تومان
قدرت عضلات دوچرخه سواران به كشيدن خودشان هم نمي رسد تا چه رسد به كشيدن يدك. وگرنه چه نياز به دست گرفتن به وسيله نقليه در حال حركت است.

باز هم بگوئيد كه مسوولان به فكر اقشار اجتماعي نيستند. اگر هنوز هم فكر مي كنيد كه اين طور است خبر ذيل را با دقت بخوانيد.
دكتر راه چمني رئيس سازمان بهزيستي كشور اعلام كرد: «طرح اختصاص پست هاي دولتي خاص به معلولان، در برنامه چهارم، توسعه قرار دارد.»
او مي گويد: «باتوجه به اين كه در برنامه پنج ساله چهارم، سياست واگذاري به بخش غيردولتي درنظر است و ديگر استخدام وجود نخواهد داشت، بايد براي اشتغال معلولان فكري اساسي شود.»
وي پست هاي پيشنهادي خود براي معلولان را، اپراتوري تلفن و ماشين نويسي براي معلولان ضايعات نخاعي اعلام كرد.
وي همچنين افزود: «برخي ادارات دولتي درخصوص رعايت قانون اختصاص ۳ درصدي نيروي انساني به معلولان كم لطفي كرده اند.»

وقتي اين خبر را مي خوانيد مي  توانيد از يك جهت به خود غره شويد. از آن جهت كه شايد شما هم در آمار سازمان توسعه صنعتي سازمان ملل هستيد!
اين سازمان درآمار تازه خود اعلام كرده است: «هيچ گاه فقر مانند امروز در جهان فراگير نبوده است.»
كارلوس ناگاريونس، رئيس سازمان توسعه صنعتي سازمان ملل مي گويد: «تعداد افرادي كه در۳۵ كشور توسعه نيافته جهان با درآمد كمتر از يك دلار زندگي مي كنند. »
از ۱۲۵ ميليون نفر در سال ۱۹۷۰ به ۲۸۰ ميليون نفر در سال ۲۰۰۳ افزايش يافته است.»
۴۵درصد اين آمار در كشورهاي آسيايي است!

هر چقدر دوست داريد خرج كنيد! هيچ مشكلي نيست بخصوص براي مستمري بگيران! حقوقتان - مستمري بگيران - افزايش يافته و اين افزايش از سال ۸۱ محاسبه مي شود.
سيد حسين شريف زادگان، مدير عامل سازمان تامين اجتماعي در آيين تجليل از بازنشستگان اين سازمان گفت: ۱۵۰« ميليارد تومان از صندوق هاي دولتي به تامين اجتماعي اختصاص يافته و به دليل ناكافي بودن اين سهم براي پرداخت حقوق مستمري بگيران، حدود ۴۵۰ ميليارد ريال از محل منابع سازمان تامين اجتماعي برداشت شد كه اين افزايش از اول مهرماه ۸۱ تاكنون محاسبه و پرداخت خواهد شد.»
آن وقت بگوييد براي خرج كردن مشكل داريد!