سه شنبه ۲۳ دي ۱۳۸۲ - شماره ۳۲۸۱
درباره هنر و هنرمندان «مرو»
موهبت توأمان زيبايي و حيات
001008.jpg
سونا چولي كولي
هنرمندان «مرو» جهان بزرگ و زيباي خود را با تصور مي سازند. كليد حقيقي درك آنها فهم شكلي واحد از رشد خلاق است. از يك طرف، آنها به سنت هاي فرهنگ واحد و قديمي خود كشيده مي شوند در حالي كه از طرف ديگر، منتفعان و بهره گيران دانش اروپايي هستند.
آموزش هنر در مؤسسه آموزشي هنر در عشق آباد و سپس ديگر مؤسسات آموزشي هنر اتحاد شوروي سابق همگي با روش و سبك رئاليسم روسي بوده است. تحصيلكردگان هنر در اين مؤسسات پس از بازگشت به موطن خويش، خود را دوباره تحت تأثير هنر توده اي تركمن ها كه منبعي از الهامات است، مي ديدند.
اين رشد هنري آن مواردي اند كه به آثار هنرمندان «مرو» اصالت مي دهند. به رغم نشان و برچسب و ظاهر رايج و عمومي، هنرمندان «مرو» هنوز ويژگي ها و رگه هاي خاص خود را حفظ كرده و نگه داشته اند.
ك.ب. محمد برديف، شخصيتي آكادميك ،هنرمندان را چنين توصيف مي كند: «آنها مغرور و خوشحالند كه در سرزمين باستاني متولد شده اند. آنان زاييده سرزميني با نشان هاي باستاني اند كه اين نشان ها گوياي عظمت گذشته آن هستند. آنها حجم عظيمي از شاهكارهاي باستاني را كه حاكي از سطح فوق العاده اي از فرهنگ باقيمانده از نياكانشان است، به ارث برده اند. اين هنرمندان اولين درس هاي خود را از آرامش و سادگي موجود در بسياري از آثار تاريخي قديمي كشورشان كه به شكل هنري ناب و عالي متجلي شده آموختند. آنها حس موزيكال رنگ را از مادربزرگ ها و مادرهايشان كسب كردند و آموختند چگونه از منظري خاص و واحد ببينند و درك كنند.»
بعضي مردم فكر مي كنند كه مردمان تركمن هنوز بايد به طور جدي هنرهاي عالي خود را رشد داده و تكامل بخشند. تاريخ طولاني فرهنگ تركمنستان و به ويژه ريشه هنرهاي تزئيني سبب چنان ادعايي مي شوند. هر فرد تركمن از سنين جواني با جواهرات عالي، فرش ها، گليم ها و قلابدوزي احاطه شده كه بسياري از آنها اكنون در موزه هاي كشور نگهداري مي شوند.
وقتي شما به اين نمونه هاي فوق العاده  هنرهاي نمايشي دقت مي كنيد لازم به نظر مي آيد كه جهان زيبا، غني و افسانه اي مردمي كه آنها را خلق كرده اند تحسين گردد، به طوري كه فرد را به اين نتيجه مي رساند كه مردم تركمن به لحاظ ماهيت، طبيعي ترين هنرمندان هستند.
ممكن است كسي جسورانه ادعا كند كه هنرمندان «مرو» كه مكتب خود را از هنرهاي عالي شكل داده اند در رأس ديگر مكتب ها در سراسر تركمنستان قرار دارند. هنرمندان «مرو» در بسياري از زمينه هاي مختلف هنري و آراستگي ازنقاشي كردن تا رسم كردن و از مجسمه سازي تا هنرهاي تزئيني فعاليت مي كنند. هر گاه اين هنرمندان خلق اثري را آغاز مي كنند تمامي آنها در قلمروهاي مختلف در كمال سازگاري و قوام با يكديگر مشاركت دارند. اين امر حاصل درك جمعي از جهان آفرينش بر پايه حيات همگاني در يك فضاي مشترك است. موضوع بالا را مي توان اين طور نيز بيان كرد: شهرمن، روستاي من، خانواده من ، خود من.
فعاليت هنري هنرمندان «مرو» داراي مضموني آهنگين و دقيق است. در آثار اين هنرمندان حس روشني از سبك شعري شرق قديم احساس مي شود كه يكي از عام ترين و جالب ترين نماها و جذابيت هاي آثار هنري اين هنرمندان است. خلاقيت هاي آنها مملو از روح عنصر حاضر بوده ولي پيوندي عميق با قرون گذشته دارد. تابلوي «انگيزه لايزال و جاوداني» نشانگر اين الهام است. اين نقاشي آرامگاه سلطان سنجر را نقش كرده كه حاكم ترك هاي سلجوقي و از حاميان بزرگ دانشمندان و شعرا بوده است.
با ترسيم اين نقطه تحول با استفاده از تكنيكي مربوط به حرفه نقاشي، هنرمند نوآوري كرده و بدعت مي گذارد در حالي كه در همان حال به ميراث غني موطن خود بازمي گردد. اين يك خلاقيت پويا، طبيعي و آشكار است چرا كه درك شخص از ضمير خود و محيط خود طبيعتاً از فهم تاريخ كشورش، مردمش و فرهنگش نشأت مي گيرد. وقتي به واسطه نبوغ، پندارها و انگارهاي هنرمندان، گذشته تاريخي به امروز منتقل مي شود ارائه يك نظم و انضباط جدي از جهان مهم نيست بلكه خلق دوباره فضا و روحيه گذشته با استفاده از چيزهايي كه ما را احاطه كرده اند اهميت دارند. جوهره فكري كه وضعيت جهان را منعكس مي كند و نهايتاً تصور شخصي ازخلق و خويي كه حادث مي شود.
چنين وضعيت پويايي براي بعضي از اين هنرمندان مسيري كاملاً اصيل در نگاه به همه مظاهر عالم فراهم مي آورد. در نتيجه آنها اغلب اشكالي رزمي و بزمي را خلق مي كنند كه درآنها طبيعت و انسان با وحدتي هارمونيك نمايش داده شده اند. اين كارهاي هنري به ويژه بسيار زيبا هستند براي كسي كه نه تنها موضوع آن نقاشي ها را تحسين مي كند بلكه تكنيك هايي كه از طرف هنرمندان به كار گرفته شده اند را مي ستايد، البته معمولاً تكنيك درنقاشي مورد بحث فرع و تابع موضوع است. اغلب، بازار تكين در «مرو» ترسيم و نقاشي شده و از اين طريق مي توان به تاريخ اين بازار پي برد. اين بازار جايي است كه سبك هاي هنري و فرهنگ هاي شرق و غرب با يكديگر برخورد كرده، در هم آميخته و از هم تأثير پذيرفته اند. همچنين بايد يادآوري كرد كه اين بازار بزرگ شرق صرفاً محلي براي خريد و فروش اشياء نبوده است. بازار شرق باعث بروز يك مسير حياتي شده كه طي قرن ها دوام يافت و حتي فلسفه منحصر به فرد خود را رشد داد. البته بازرگاني نيز بسيار اهميت داشت ولي بسياري بازيگران خياباني و خوانندگان باغچي در رقابت هاي بسياري كه در بازار برگزار مي شد شركت مي كردند.
ساختمان هاي مهم بسياري درنزديكي بازار مستقر بودند. دو قهوه خانه زيبا كه تا امروز همچنان نگهداري شده اند به موازات مجسمه هاي شيرهايي كه هنوز در ورودي هاي اين دو بنا در حال پاسداري و محافظت ايستاده اند خودنمايي مي كنند. امروزه، اين قهوه خانه ها يك منظر باعظمت از بازار «مرو» ارائه مي كنند.
001011.jpg

در حال حاضر، نه تنها چاي در اين قهوه خانه ها عرضه نمي شود، بلكه بسياري از هنرمندان شهر اكنون استوديوهايي در اين ساختمان هاي باشكوه دارند.
به اين ترتيب، به جاي بازاري با رديف هاي طولاني از غرفه هاي چوبي و پيشخوان ها كه با كالاهاي الوان پرشده اند اين هنرمندان ترجيح مي دهند روح بازار شرق قديم را كه مدت ها است به فراموشي سپرده شده، متجلي سازند.
هنرمندان «مرو» در رشد و پيشرفت هنرهاي تزئيني بسيار موفق بوده اند. روشن است كه انگاره ها و سمبل هايي كه در هنرهاي فولكلور آنها به وفور يافت مي شود آنها را از دوران كودكي احاطه كرده و نفوذ بسياري بر سبك هاي هنري شان گذاشته است.
هنرمنداني كه هنرها و صنايع روستايي سنتي را نمايش مي دهند از سبكي كاملاً متفاوت استفاده مي كنند. اين تصاوير اغلب به سبك بسيار واقع گرايانه  نقاشي شده اند، آنچه كه براي هر منتقدي مهم جلوه مي كند، احاطه آشكاري است كه از طرف هنرمندي كه طبيعت آرام و صبور چنين هنرمند روستايي را به عنوان قاليباف يا قلابدوز كشف و به تصوير مي كشد.
«مرو» موطن بسياري از گرافيست هاي هنرمند وارزنده است. نقاشي و ترسيم هنري تخصصي است كه منتهاي ظرافت و لطافت را ارائه داده و اشراف كامل يك تكنيك انتخاب شده از طرف هنرمندان را نمايان مي سازد. شايد به اين دليل است كه اين امر مورد اعتناي آداب هر هنرمند نيست، ولي با اين حال هنرمنداني يافت مي شوند كه در اين روش متخصص بوده و استعداد احساس و دريافت فوق العاده از رنگ را دارند. به طور كلي اين هنرمندان در تصوير جهان رنگارنگ روستاهاي بومي شان موفق اند. گرچه هنر گرافيك «مرو» صرفاً به اين موضوع محدود نمي شود. در اغلب نقاشي ها، قلم زني ها و ليتوگراف ها نشانه هاي الهام از ادبيات و سينما را شاهد هستيم. اثر خلق شده هميشه داراي يك تجلي و نشئه تصوف و پوشيدگي بوده است.
مشرب، خلق و خو و رويدادهاي هر يك به نوعي هر اثر هنري را متأثر مي سازند. وقتي كه يك هنرمند از اينكه در فرمي ويژه مهارت يافته و استاد شده خشنود است، سپس به جستجوي چالش هاي جديد رهسپار مي شود. ميناكاري هاي خيلي زيبا بسيار مورد توجه است. لعاب كاري ها بر روي سفال هاي قديمي ديواري كه مقابر بزرگ و باشكوه قديمي «مرو» را مي پوشانند هنرمندانه و عاشقانه صورتگري شده رقم خورده اند. اين تكنيك هاي قديمي و سنتي براي خلق اشكال جديد به كار گرفته شده اند. اين لعاب كاري ها گوياي انگارها، خيال ها، انديشه ها و علايق آنها هستند.
به نظر نمي رسد كه احياي هنر قديمي لعاب دادن و آراستگي با رنگ هاي الوان دوباره تجديد شود. همچنين، «مرو» به واسطه جواهرات نيز اشتهار داشته است. جواهرات رايج «مرو» تزئيني بوده و سابقه بسيار ديرين دارد. بسياري ازتكنيك هاي سنتي به كار گرفته شده از طرف جواهرفروشان و جواهركاران «مرو» از زمان هاي قديم بدون تغيير باقي مانده اند. سرانجام، بايد از هنرمندان حجار «مرو» كه مثل نقاشان «مرو» از ميراث فرهنگي قديم و بسيار غني سرزمين بومي شان الهام مي گيرند، ياد كرد.
ترجمه: قاسم ملكي
منبع: Official Publication of TIOGE'99

گزارشي از برگزاري همايش ششمين دوسالانه نقاشي معاصر
منتقد و ترجمه اثر هنري
001014.jpg
همايش دوسالانه نقاشي تهران از ۱۴ تا ۱۷ دي ماه با موضوع «نقد هنري معاصر» در محل موزه  هنرهاي معاصر تهران برگزار شد و تعدادي از منتقدان و هنرمندان ايراني و خارجي به سخنراني پرداختند.
در اولين روز از اين همايش، عليرضا سميع آذر سرپرست موزه  هنرهاي معاصر تهران درباره «آسيب شناسي نقد هنري در ايران و جهان» سخن گفت و به ايراد نظريات خود در ارتباط با آسب هايي كه نقد هنري را در ايران تهديد مي كند، پرداخت.
وي ضمن تأكيد بر مسأله نقد هنري به عنوان يكي از اركان اصلي توسعه هنر گفت: وظيفه يك منتقد، تنها ارائه نقد منتهي به نفي اثر نيست، بلكه بايد با تأويل و تفسير اثر هنري، امكان ايجاد ارتباط مخاطب و اثر و همچنين بازگويي مطالبي كه يا خود هنرمند نسبت به آن ناآگاه است و يا قادر به گفتن آنها نيست، بپردازد.
در اين جلسه همچنين آيدين آغداشلو به ارائه نظريات خود در ارتباط با مسأله نقد هنري در ايران پرداخت و گفت: در جامعه هنري امروز، ما به جاي اين كه منتقداني با بيان امروزي داشته باشيم، مفسر هنر داريم. مفسر نيز هميشه از داوري مي گريزد. در دومين روز از همايش ششمين دوسالانه نقاشي معاصر تهران خانم گيتا كاپور منتقد و استاد هنر از كشور هند در اين همايش و در سخنراني اش با عنوان «ميانجيگري هاي نقادانه در هنر معاصر: ارجاع به هند» گفت: اكنون در دنيايي زندگي مي كنيم كه داعيه جهاني شدن دارد و در اين دنيا كه وجوه سياسي و اجتماعي اش نسبت به وجوه ديگر بيشتر به چشم مي آيد، لزوم نقد هنر، به عنوان يك نياز اساسي روز، پررنگ و پررنگ تر مي شود.
اين منتقد كه در رشته هاي هنرهاي زيبا و نقد در دانشگاههاي نيويورك و لندن تحصيل كرده است سپس به تشريح اهميت نقد در دنياي امروز پرداخت و گفت: اثر هنري هر چند شايد يك نوع خطاب مستقيم و جذابيت ظاهري داشته باشد، اما اگر قرار باشد لايه هاي پنهان اين اثر هنري هم بررسي شود، آنگاه وظيفه منتقد بيشتر به چشم مي آيد.
پيش از گيتا كاپور دكتر مرتضي گودرزي رئيس پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامي هم در سخناني با عنوان «ناگفته هاي نقد هنري» به بررسي وضعيت نقد پرداخت و گفت: اثر هنري با يك جهان حقيقي به مخاطب ارائه مي شود و مخاطب در بسياري اوقات با نگاهي كه دارد باعث تنزل آن مي شود. گودرزي در توضيح سخنانش گفت:« هرگز مخاطب نمي تواند تمام حقيقتي را كه بر هنرمند گذشته است دريافت و حس كند. بنابراين هيچ وقت تمام جنبه هاي يك اثر هنري ديده نمي شود.»
اين نويسنده و استاد دانشگاه در بخش ديگري از سخنراني اش به اهميت وظيفه منتقد اشاره كرد و گفت: منتقد علاوه بر اين كه هميشه در مقام مترجم اثر هنري فعاليت مي كند، در بسياري اوقات هم هنرمند را متوجه حركتي مي كند كه به شكل ناخودآگاه در اثرش جلوه گر شده و او غافل مانده است. در آخرين سخنراني روز دوم، دكتر محمدباقر ضيايي نقاش منتقد ايراني مقيم فرانسه به ايراد سخنراني پرداخت و گفت: نقد هنر مدرن بر بستر تحولات بنيادين اجتماعي قرن هجدهم و نوزدهم و پيدايش جريان هاي آوانگارد هنري شكل گرفت و بر مخرج مشتركي از خلاقيت هاي فردي، دلايل و تفاسير و انگيزه هاي اين تحول استوار گشت.
در سومين روز از همايش مذكور رويين پاكباز، بابك توسلي و خانم كارين فون روك از آلمان به ايراد سخنراني پرداختند.
كارين فون روك، منتقد، كه در زمينه هنرهاي اسلامي در دانشگاه برلين تحصيل كرده است در سخنراني خود با عنوان «وضعيت هنر در كشورهاي اسلامي» گفت: در سالهاي گذشته به علت اين كه آثار هنرمندان ايراني و عربي در بازارهاي هنري دنيا مورد توجه قرار نمي گرفت،  كنجكاو شدم تا علت آن را بررسي كنم و به همين خاطر ملاقات هاي زيادي با هنرمندان اين دو فرهنگ انجام دادم.
فون روك ادامه داد: من وقتي آثار هنرمندان ايراني كه از كيفيت بالايي برخوردار بودند را ديدم بسيار متأسف شدم كه چرا در بازارهاي جهاني نامي از هنر ايران نيست.
اين منتقد آلماني در بخش ديگري از سخنانش گفت: بازار هنري غرب تحت تأثير «گالري دارها» است و آنها هستند كه ارزش يك كار را تعيين مي كنند و همين امر باعث ضربه خوردن به هنر ايراني شده است زيرا گالري دارها در مقابل فرهنگ هايي كه فاصله زيادي با فرهنگ غرب دارند، مقاومت مي كنند.
فون روك كه هنر اسلامي را براي غربي ها هنري جديد مي دانست، افزود: با اين همه، با صرف وقت و كمي پيگيري مي توان در معرفي فرهنگ شرق به غرب، مانند آن چه در چين روي داد، موفق شد. اين منتقد آلماني در خاتمه با اشاره به جهاني بودن زبان هنر گفت: خوشبختانه در اروپاي مركزي و آمريكا هنر ايراني در حال اشاعه و شناخته شدن است.
جلسه آشنايي سخنرانان خارجي همايش
با هنرمندان ايراني
در جلسه آشنايي سخنرانان خارجي همايش دوسالانه نقاشي معاصر تهران با هنرمندان ايراني، مسائل نقاشي امروز ايران و چند و چون دو سالانه مطرح شد.
در اين جلسه خانم فون روك و آقايان ديتر رونته از آلمان و ويوان سوندارام از هند ضمن آشنايي با هنرمندان حاضر در جلسه رعنا فرنود، ليلي گلستان، محمدباقر ضيايي، احمد نادعليان، فرح اصولي، گيزلا سينايي، بهنام كامراني، حميد سوري در پرسش و پاسخ هاي متعددي نقاشي امروز ايران و به خصوص آثار به تماشا گذاشته شده در نمايشگاه ششمين دو سالانه نقاشي معاصر تهران را مورد تجزيه و تحليل قرار دادند. در آغاز، حميد سوري هنرمندان حاضر در جلسه را به مهمانان معرفي كرد و با اولين پرسش از سوي مهمانان كه پرسيده بودند: «دو سالانه هاي گذشته، چگونه و به چه نحوي بودند» ليلي گلستان پاسخ داد: من نه براي آن كه خانم اصولي دبير نمايشگاه و دو سالانه در اينجا حضور دارند و نه به دليل آن كه من ايشان را دوست دارم، بلكه با قاطعيت مي گويم كه اين دو سالانه اولين دو سالانه بعد از انقلاب است كه به معني واقعي يك رويداد مهم بوده است.
ليلي گلستان افزود: براي حرفم دلايلي دارم، جوان گرايي دو سالانه و حضور كثيري از هنرمندان جوان و انتخاب آثاري به دور از رفيق بازي كه متأسفانه در ايران امري رايج است، از آن جمله است، تنها اشكال اين دو سالانه دعوت از هنرمندان بخش «خارج از مسابقه» است كه اي كاش اين كار انجام نمي شد. به هر حال، اين اولين باري است كه من به آينده هنرهاي تجسمي در ايران اميدوار مي شوم.
احمد نادعليان، ديگر هنرمند حاضر در اين جلسه، تقسيم بندي آثار در دوسالانه ها را از عيوب سيستم آموزشي هنر در ايران دانست و اظهار داشت، نه تنها هنر به عنوان درسي رسمي تدريس نمي شود، بلكه در دانشكده هاي هنري هم به طور استثنا در پنج، شش سال اخير به اين موضوع اهميت داده شده است و هنرها به طور جداگانه تدريس مي شود و اين امر به دوسالانه ها هم تسري پيدا كرده است. نادعليان افزود: در اين پنج، شش سال به دلايل اجتماعي گوناگوني از جمله خارج شدن از انزواي سياسي و وجود ماهواره ها و اينترنت توجه به هنر مدرن براي جوانان اهميت پيدا كرده است.
خانم فون روك در ادامه اين جلسه از معيارهاي انتخاب آثار پرسيد.
رعنا فرنود در پاسخ گفت: كه همان طور كه در بيانيه هيات انتخاب و داوران آمده است شخصيت فردي كه نشان از فرهنگ و هويت نقاش باشد و نيز هماهنگي با زبان هنرهاي تجسمي امروز و خلاقيت، معيارهاي اصلي بوده اند.
محمد باقر ضيايي با بازگشت به پرسش ها و پاسخ هاي قبلي در مقايسه اي به وضعيت دوسالانه هاي پيش و پس از انقلاب پرداخت. وي توجه هنرمندان پس از انقلاب به آثار فيگوراتيو را توجه آنان به توده هاي مردم و توجه هنرمندان به آبستره را حاصل سال هاي آرامش پس از جنگ و تثبيت انقلاب دانست.
ضيايي اظهار داشت: بدون آن كه قصد مقايسه اي در بين باشد، اين حركت را مي توان شبيه به سير نقاشي در آلمان، شوروي و دوره مك كارتيسم آمريكا توصيف كرد. وي در ادامه افزود: تشكيل انجمن هنرمندان نقاش كه نهادي غيردولتي است، توجه به خواسته هاي هنرمنداني است كه در پي آزادي بيان و فرم بوده اند، هنرمنداني كه هنر خالص را جدا از مسايل و مباحث انقلاب و جنگ طلب مي كردند. فرح اصولي در ادامه از مهمانان خواست كه نظرشان را درباره آثار دوسالانه بيان كنند و بگويند: «چه تصوري از پيش داشته اند و چه چيزي را در اين دوسالانه كم ديده اند؟».
خانم فون روك پاسخ داد: رنگ و بوي ايراني در كارها كم بود و همچنين نيومديا، من به دنبال چيزي مي گشتم كه نه فقط غناي فرهنگي ايران، بلكه شرايط اجتماعي را هم به نمايش گذاشته باشد.
بهنام كامراني بر اين اعتقاد بود كه  آثار ششمين دوسالانه ادامه حركت قبل از انقلاب نبوده است و بيانگر مسائل اجتماعي و مسايل مربوط به جنگ بوده است، از آن رو كه در آثار نسل جوان از مكتب هايي چون مكتب سقاخانه اثري نيست.
كامراني در ادامه افزود: مشكل دوسالانه در انتخاب آثاري بوده است كه در آن ها مسائل گزنده اجتماعي وجود داشته و به نوعي هيات انتخاب آثار سوهان خورده را برگزيده است.
آقاي ديتررونته اظهار داشت: براي ما مسئله ديدن كارهايي كه قبلاً ديده شده است و يا هنرمندان رسمي و غيررسمي مهم نيست، اهميت يك نمايشگاه در اين است كه چه كاري واقعاً خوب است تا به تماشا گذارده شود.

مرور
نبود پشتوانه مالي سدي براي چاپ آثار خوشنويسان
001017.jpg
در حاشيه نمايشگاه خوشنويسي و نهمين مجمع سالانه انجمن خوشنويسان ايران، هنرمندان بر لزوم مدون شدن آثار نخبگان و تغيير خط مشي آموزش خوشنويسي در مقاطع مختلف تحصيلي تأكيد كردند.
با توجه به تغيير نسل ها و نبود دانش فني مدون در زمينه خوشنويسي در حاشيه اين مجمع مسائل مختلفي از قبيل لزوم آكادميك شدن خوشنويسي در دانشگاه هاي كشور به عنوان يكي از رشته هاي هنري، تغيير خط كتب درسي از حروف چاپي به حروف خوشنويسي، داير كردن رشته خوشنويسي در مقطع متوسطه شاخه كار و دانش مطرح شد.
استاد نصرالله معين با سابقه ۵۰ ساله در مقوله خوشنويسي در اين خصوص گفت: دانش فني و آشنايي با زواياي مختلف خوشنويسي نياز يك هنرمند خوشنويس است كه با ساليان دراز فعاليت در اين رشته به دست مي آيد و گردآوري آثار و نظريه هاي پيشكسوتان در قالب كتاب براي بهره مند شدن نسل هاي آينده و زنده ماندن هنر خوشنويسي يكي از ضروريات به شمار مي رود.
اين خوشنويس اصفهاني هزينه هاي بالا براي چاپ و انتشار آثار هنرمندان و نبود پشتوانه مالي را مانعي براي جاودانه كردن اين تجارب دانست.
همچنين غلامحسين منتصري رئيس كميسيون آموزش و عضو شوراي عالي انجمن خوشنويسان ايران، تلاش هاي انجمن خوشنويسان ايران با برگزاري كلاس هاي خصوصي در ۲۱۰ شعبه خوشنويسي را براي پرورش خوشنويسان مطرح از قبيل پنج هزار خوشنويس ممتاز را تحسين كرد.
عضو شوراي عالي انجمن خوشنويسان ايران مسئله به وجود آمدن رشته خوشنويسي به عنوان يك رشته هنري در دانشگاه را از اهم كارها دانست و افزود: با تحقيقات به عمل آمده يك هنرمند خوشنويس علاوه بر خط، بايد با روان شناسي خط و جامعه شناسي خط آشنا بوده و ادبيات خوشنويسي و آثار قدما را به خوبي بشناسد.
اين طرح از سال ۶۴ از سوي انجمن خوشنويسان ايران، مطرح و واحدهاي درسي جهت ارائه در دانشگاه تا مقطع كارشناسي ارشد نيز تهيه شده ولي متأسفانه، تاكنون از سوي هيچ نهادي استقبال نشده است.

نگاه
شرايط شركت در مسابقه بين المللي عكاسي چين
علاقه مندان به شركت در مسابقه بين المللي عكاسي «چين» مي توانند جهت حضور در اين مسابقه، آثار خود را حداكثر تا تاريخ ۲۰ اسفند ۱۳۸۳ به دفتر آژانس عكس ايران، وابسته به انجمن سينماي جوانان ايران، بفرستند.
به گزارش ايسنا، در اين مسابقه عكاسي كه هدف از برپايي آن، تهييج احساسات عمومي نسبت به حفظ آثار و اشاعه آيين هاي سنتي و فولكلوريك اعلام شده است، تنها مجموعه عكس هايي از ۶ تا ۱۲ قطعه عكس پذيرفته مي شوند كه داستان مشتركي را روايت كنند.
موضوعات اين مسابقه عكاسي، به اين شرح اعلام شده است: پرتره و لباس، معماري، زندگي روزمره، جشن ها، آموزش، خلاقيت ، ورزش و تكنولوژي  و مراسم سنتي.
در همين ارتباط، عموم هنرمندان مي توانند مجموعه عكس هاي خود(۶ تا ۱۲ قطعه عكس) با مضامين مزبور را در اندازه ۳۰*۲۰ و حداكثر ۴۰*۳۰ به آژانس ياد شده بفرستند.
به ۳ عكس برتر هر بخش، جوايزي به شرح ذيل اهدا خواهد شد:
نفر اول(هر بخش): ۱۶۰۰۰ يوان و بليت رفت و برگشت جهت حضور در مراسم اهداي جوايز.
نفر دوم(هر بخش): ۶۶۰۰ يوان.
نفر سوم(هر بخش): ۳۶۰۰ يوان.
جايزه ويژه: به بهترين اثر مسابقه كه از بين آثار نفرات برتر هر بخش برگزيده مي شود، جايزه نقدي معادل ۶۰۰۰۰ يوان، به اضافه دعوت به چين(هزينه اقامت و بليت هواپيما) اهدا خواهد شد.

انتشار شماره هاي جديد «بن»
شماره هاي ۲۷ ، ۲۸ و ۲۹ نشريه «بن»، خبرنامه انجمن صنفي مهندسان مشاور معمار و شهرساز منتشر شد.
در اين نشريه مطالبي شامل متن سخنراني مهندس ايرج كلانتري در مراسم مبادله تفاهمنامه نهاد تعامل، تاريخچه پيدايش شوراي هماهنگي تشكل ها و نهاد تعامل، مايكل سوركين و معماري نوين شهري، روش هاي بازنگري در صنعت ساختمان و توليد روند طراحي، آمايش سرزمين، پيش شرط توسعه ملي است، طرح ويژه بهسازي، نوسازي و تجهيز بازار تهران و... به چاپ رسيده اند.
همچنين شماره هاي تازه «بن» همراه با ضميمه اي درباره تيم هاي پروژه، عمليات پروژه نوشته فرانك.آ. استاسيوسكي از كتاب راهنماي كار حرفه اي معماري منتشره توسط انستيتو معماران آمريكا (AIA) با ترجمه مهندسين مشاور گنو همراه است.

هنر
ادبيات
فرهنگ
ورزش
|  ادبيات  |  فرهنگ   |  ورزش  |  هنر  |
|   صفحه اول   |   آرشيو   |   چاپ صفحه   |