زندگي دشوار شده و امرار معاش بسيار جانكاه. اما به چه قيمت بايد هزينه هاي زندگي را تهيه كرد؟
آيا دستاورد اين فروشندگان خياباني از كيفيت بهداشتي لازم برخوردار است؟ همه به نيكي، پاسخ اين پرسش را مي دانند، اما متصديان امر، براي پيشگيري از بروز چنين پديده هايي چه كرده اند؟
جمع آوري اين افراد - هر چند با كاستي هاي فراوان - نمي تواند گزينه اي مناسب براي حل اين مشكل باشد. بايد راهي ديگر جست و اشتغال جوانان را به گونه اي نو سامان داد. بايد كاري مناسب حال شان و درآمدي مناسب وضعيت زندگي شان تدارك ديد تا جوانان ايراني به اين مشاغل كاذب - و گاه پيشه هاي نا مشروع - روي نياورند.
جز اين كه پنهان، از لابه لا ي زندگي به نظاره شان نشسته ايم، چه برنامه اي براي بهبود اوضاع اين افراد، اين گروه به تنگ آمده طرح كرده ايم؟