رامين رهبر يعقوبي
ميلان شهري زيبا ومدرن است كه توانسته تركيبي از ايتالياي ديروز و امروز را در معرض ديدهمگان قرار دهد.اين شهر علاوه بر آن از نظر هنري بسيار غني است ، تاريخ و فرهنگي منحصر بفرد دارد و امروزه پايتخت تجارت، مد وموسيقي كشور ايتاليا به حساب مي آيد.
اين شهر شمالي ايتاليا، يك و نيم ميليون نفر جمعيت دارد و ديدني ترين آثار تاريخي را در خود جاي داده است. مهمترين آثار تاريخي اين شهرعبارتند از:
اپراهاوس لااسكالا، كليساي عظيم دومو و شام آخر اثر لئوناردو داوينچي.
بزرگ ترين طراحان مد ايتاليا سعي كرده اند تا در نزديكي مركز شهر و در «چارسوق مد» بوتيك ومغازه اي براي خودشان دست و پاكنند.
مهمترين آكادمي هاي آموزش طراحي اروپا در ميلان واقع شده اند. بازار سهام اصلي ايتاليا در اين شهر است و همين امر باعث شده تا شركت ها و موسسات مالي مهم ايتاليا سر از شهر ميلان درآورند. هنر موسيقي اين شهر آوازه اي جهاني دارد و بزرگ ترين نمايشگاه بين المللي اروپاي جنوبي در شهر ميلان واقع شده است، ميلاني ها به اين نمايشگاه بزرگ «فيه» مي گويند.
شهر ميلان در دشت هاي جنوبي كوه هاي آلپ ايتاليا واقع شده است. اين شهر فاصله چنداني با ديگر شهرهاي ديدني ايتاليا ندارد. اگر از سوار شدن به قطار خوشتان بيايد، بايد گفت كه فاصله اين شهر تا شهرهاي زيباي فلورانس و ونيز را مي توانيد در چند ساعت طي كنيد. با يك ساعت رانندگي مي  توانيد خود را به كوه ها و تپه هاي شمال شهر برسانيد و در آن جا به اسكي بپردازيد. فاصله ميلان تا كنار دريا آنقدرها هم زياد نيست و فقط به دو ساعت رانندگي نياز دارد. سفر كردن با قطار به كشورهاي فرانسه، سوئيس و اتريش خيلي آسان صورت مي گيرد و اين در حالي است كه جزاير يوناني واسپانيايي از شما چندان دور نيستند.
ميلاني ها چگونه زندگي مي كنند؟
واحد پول ميلاني ها همچون ديگر اروپاييان همان يورو است. گرمي هواي اين شهر از ماه ژوئن آغاز مي شود و تا ماه سپتامبر ادامه مي يابد. در ماه سپتامبر ميزان بارش در اين شهر به حداكثر خود مي رسد. زمستان اين شهر خيلي سرد است ولي با اين حال كمتر اتفاق مي افتد كه در آن برف ببارد. متوسط دماي هواي ميلان در زمستان بين صفر تا ۱۰ درجه سانتيگراد است وبراي تابستان بين ۲۰ تا۳۰ درجه سانتيگراد .
مردم شهر ميلان ذائقه  خاصي دارند. اگر ساكنان جنوب ايتاليا عاشق پاستا (غذاهايي نظير ماكاروني و مشتقات آن) هستند، در عوض ميلاني ها به غذاي پولنتا عشق مي ورزند. آنها پولنتا را در كنار مقداري برنج صرف مي كنند. مهمترين غذاهاي مورد علاقه ميلاني عبارتند از: ريسوتو(برنج زرد زعفراني)، كتلت ميلاني (گوشت چرخ كرده گاو) و اوسوبوكو (خوراك ران گوساله).
شهر ميلان داراي سه خط مترو است. اين خطوط حمل و نقل شهري داراي ايمني كافي هستند وبا آنها تقريبا مي  توان به همه جاي اين شهر رفت. اگر مي  خواهيد به جايي برويد كه متروها قادر نيستند شما را ببرند، آن وقت بايد از اتوبوس و ترامواهاي دقيق و منظم شهر ميلان استفاده كنيد. به يادداشته باشيد كه بليت اتوبوس در ميلان چندان هم ارزان نيست.
كليساي دومو، مهم ترين جاذبه توريستي 
يكي از مهمترين جاذبه هاي توريستي ايتاليا كليساي دومو ميلان است. اين كليساي عظيم و سفيد، قلب شهر ميلان را در اختيار خود دارد. كليساي عظيم دومو، يكي از بزرگترين كليساهاي جهان است. اين كليسا داراي ۱۳۵ مخروطه و ۳۴۰۰ مجسمه است. دستور ساخت اين كليسا در سال ۱۳۸۶ توسط جان گاله آتسوويسكونتي صادر شد، اما عمليات پاياني احداث اين كليسا در اوايل قرن هجدهم به پايان رسيد. اين كليسا جزئي از معماري گوتيك ايتاليا به حساب مي آيد و طي قرن هاي گذشته طرح آن چندين بار دچار تغيير شده بود. آنچه كه ما امروزه از نماي بيروني و داخلي آن مي بينيم،  تركيبي از سبك هاي طراحي و معماري است. بخش داخلي اين كليسا بسيار تاريك است، درحالي كه ورودي آن كاملاً نورگير است.فضاي داخل اين كليسا پر است از شيشه هاي رنگي. اين كليساي چهارگوشه پر است از غرفه هاي اعتراف گيري از گناهكاران. بر اين غرفه ها برچسب هايي وجود دارد كه تاريخ افتتاح غرفه اعتراف گيري و نام پدر روحاني اعتراف گيرنده بر آن نوشته شده است. بعضي از اين غرفه هاي اعتراف گيري، نسبت به ديگر غرفه ها طرفداران بيشتري دارد. اين موضوع را مي توان از صف هاي طويلي كه در جلو بعضي غرفه ها تشكيل شده است، فهميد.
درست در جلو درگاه ورودي اين كليسا، پلكاني قرار دارد كه در پايين آن بازمانده هاي كليساي قديمي دومو نگهداري مي شود. در همان قسمت، كليسايي وجود دارد كه بايد براي ورود به آن بليت تهيه كرد. اما در آنجا براي كساني كه تمايلي به ديدن خرابه ها و اشياي كهنه ندارند چيز زيادي براي ديدن، وجود ندارد. مهمترين بخش ديدني اين عمارت بزرگ، بام آن است. در آنجاست كه مي توان منظره زيباي شهر ميلان را در زير پاي صدها مجسمه مرمري ديد. بليت بازديد از بام دومو ۵/۳ يورو است. اگر كسي بخواهد با آسانسور خود را به بام برساند، بايد ۵ يورو پرداخت كند.
يكي از مجسمه هاي بام دومو بالاتر از بقيه مجسمه ها قرار گرفته است. اين همان مجسمه حضرت مريم است كه از بالا بر شهر ميلان نگاه مي كند. اين مجسمه كه در سال ۱۷۷۴ در اين كليسا جاي گرفته است، مادونينو يا مريم كوچك نام گرفته بود. اين درحالي است كه ارتفاع اين مجسمه بيش از ۴ متر است.
كليساي دومو در مركز شهر ميلان و در ميدان دومو قرار دارد و فاصله آن تا ديگر جاذبه هاي توريستي اين شهر چندان زياد نيست. يك ايستگاه مترو در جلو آن واقع شده كه به نام ايستگاه مترو دومو معروف است.
همچون تمامي كليساهاي ايتاليا، ورود به كليساي دومو كاملا رايگان است، اما بازديدكنندگان بايد مراقب باشند تا در هنگام بازديد از مكان هاي مقدس، از لباس هايي كه برهنگي تن را به معرض نمايش مي گذارد، پرهيز كنند. مثلاً مردها حق پوشيدن شلوارك ندارند و زن ها نبايد بالاي پاها و حتي شانه هايشان معلوم شود.
مركز مد ايتاليا
در اينكه شهر ميلان مهمترين شهر برگزاركننده نمايش هاي مد در اروپا است ترديدي وجود ندارد. همه ساله بين ماه هاي سپتامبر و اكتبر، جهانيان چشم بر شهر ميلان دارند تا ببينند نوآوري هاي شگفت انگيز طراحان ميلاني براي خلق لباس هاي شيك، چيست.
در شهر ميلان علاوه بر انستيتو و استوديوهاي فراواني كه براي مد لباس وجود دارد مدارسي نيز براي آموزش طراحي و مانكني وجود دارد. آنچه كه طراحان ميلاني به طور تخصصي دنبال مي كنند رشته ها و شاخه هاي فراواني دارد. ازجمله طراحي لباس هاي تابستانه و زمستانه براي مردان و زنان، طراحي كفش، طراحي كلاه، طراحي دستكش، طراحي صفحه ساعت مچي، طراحي جواهرات، ساخت و توليد انواع لوازم آرايشي و عطريات، طراحي لباس زير و به طور كلي تمامي آنچه كه به آن استايل گفته مي شود.
طراحان ايتاليايي و به خصوص كمپاني هايي كه به طراحي لباس هاي زنانه و مردانه مي  پردازند علاقه زيادي دارند تا دانش خود را از طريق آموزش در اختيار طراحان جوان تر قرار دهند. هرچند كه بسياري از منتقدان، اعتقاد دارند كه اين كار به دليل آن صورت مي گيرد كه كمپاني هاي طراحي لباس قصد دارند تا از اين طريق كسب درآمد كنند.
باوجود آنكه شهر ميلان بزرگ ترين شهر ايتاليا نيست ولي اين شهر توانسته است در رقابت هاي مد جهاني شركت كند و رقيبي مهم براي مد پاريس و نيويورك به شمار بيايد.
اين شهر كه در حدفاصل بين كوه هاي آلپ و آپنين واقع شده داراي مراكز بزرگ فروش لباس است. ميلان كه در استان لمباردي واقع شده شب هاي خاطره انگيزي را براي جهانگردان به جاي مي گذارد و سواي مناطق تفريحي بسياري كه دارد، نمايشگاه ها و موزه هاي زيبايي را در پيش چشمان ما مي گذارد.
مقر اصلي كمپاني هايي نظير جورجو ارماني، روبرتو كاوالي و ورساچه در ميلان است. با كمي پياده روي مي توان از مركز شهر به منطقه مثلث طلايي رفت. در اين منطقه بهترين طراحان لباس ميلان، به عرضه محصولات خود مي پردازند.
شام آخر و اپرا هاوس لااسكالا افتخار هنر ميلا ن 
معروف ترين سالن اپراي جهان لااسكالا است. اين سالن اپرا در سال ۱۷۷۸ افتتاح شد و از آن هنگام تاكنون ۷ نسل از مردم ميلان از اين سالن اپرا استفاده كرده اند. علاقه مندان به برنامه اپرا، اين سالن اجرا را دل انگيزتر از ديگر سالن ها مي يابند، زيرا پرده ها و صندلي هاي آن يادآور روزگار كهن است. دو سالن بزرگ نيز در اين اپرا به وردي اختصاص دارد. وردي بسياري از آثار خود را در اين سالن ها تنظيم كرد.
شام آخر، شاهكار لئوناردو داوينچي است. اين نقاشي ديواري بين سال هاي ۱۴۹۵ تا ۱۴۹۷ كشيده شد و بعدها شهرتي جهاني يافت. جهانگردان مي توانند اين نقاشي را بر ديوار سالن كوچكي در صومعه سانتاماريا دلاگراتزيا ببينند. اين نقاشي ديواري، مسيح و حواريونش را درحال تناول آخرين شام نشان مي دهد؛ اما اين لحظه اي است كه مسيح به يارانش مي گويد يكي از شما به من خيانت خواهيد كرد. در گذر سال ها اين نقاشي كاملاً پوسيده و بارها مورد تخريب قرار گرفته است. حدود بيست سال پيش اين نقاشي بازسازي و مرمت شد. براي مشاهده نقاشي، بازديدكنندگان بايد بليت رزرو كنند و اين درحالي است كه مدت بازديد فقط ۱۵ دقيقه است و بازديدكنندگان بايد در دسته هاي كوچك وارد سالن شوند.

طبق تاريخ روميان در مكاني كه شهرميلان واقع شده است ، چيزي در حدود ۶ قرن پيش ازميلاد مسيح، روستايي به وجود آمده بود. ۲۲۲ سال پيش از ميلاد مسيح، لژيون هاي رومي اين روستا را فتح كردند و بر آن نام «مديولانوم» گذاشتند. با وجود شورشهايي كه در شهر مديولانوم عليه اشغالگران رومي صورت گرفت، آنان نتوانستند روميان را از سرزمين و شهر خود بيرون كنند. به طوري كه در پايان سده پيش ازميلاد مسيح، شهر ميلان ديگر جزئي از سرزمين سزارهاي روم شده بود.
پايتخت امپراتوري روم غربي
در حال حاضر آثار كمي از دوران روم باستان در اين شهر باقي مانده است. ستون هاي سن لورنزو و خرابه هاي وياچير كو جزو آثاري هستند كه از دوران رومي ها ، بر جاي مانده اند و بيانگر اين حقيقت هستند كه ميلان در آن دوران جزو شهرهاي بزرگ بوده است. درسال ۲۸۶ پس از ميلاد، هنگامي كه امپراتوري روم تقسيم شد، ميلان پايتخت روم غربي نام گرفت ومركزي مهم براي مذهبيون مسيحي بود. بسياري از كليسا هاي باستاني ميلان از آن سال ها داراي ريشه مذهبي مسيحي هستند. از جمله سن آمبروجو، سن رائو رجو و سن لورنزو.
زوال شهر ميلان
يكي از دلايل سقوط امپراتوري روم حملات وحشيانه آنان به اروپاي شمالي و آسيا بود. در سال ۵۳۹ پس از ميلاد مسيح، شهر ميلان سقوط كرد و نقش مركزيت خود را ازدست داد و شهر لومباردي جايگزين مناسبي براي اين پايتخت عظيم شد.
حركت هاي استقلال طلبانه
در شمال ايتاليا و در قرن دوازدهم حركت هاي مهمي براي كسب استقلال صورت گرفت؛ حركت هاي خودجوش و مردمي كه بعدها «كوموني» نام گرفتند. جنبش كوموني با امپراتوران آلماني در ستيز بود. شهر ميلان در اين هنگام توانست قدرت اقتصادي خود را در منطقه تثبيت كرده و از جنبش كوموني حمايت كند. طي اين دوران شهر ميلان تحت قوانين دموكراتيك اداره مي شد و ساختمان قصر حقوقدانان (پالاتودلا راجونه)نيز براي مقاصد سياسي و حقوقي ساخته شد.
عصر جنگ خانوادگي ويسكونتي و اسفورزا
پس از آن كه نوادگان نخستين ساكنان ميلان بر اين شهر تسلط يافتند، حكومت دموكراتيك آن نيز از ميان رفت. نوادگان نخستين ساكنان اين شهر از خاندان ويسكونتي بودند و ايشان بين سال هاي ۱۲۷۷ تا۱۴۴۷ بر اين شهر حكم راندند. علي رغم بي رحمي ويسكنتي ها، آنان توانستند برتري سياسي و فرهنگي اين شهر را حفظ كنند و توجه جهانيان را به اين شهر معطوف دارند. در زمان حكمراني ويسكنتي ها، ساخت كليساي بزرگ دومو و قصر ميلان آغاز شد. پس از سال ۱۴۴۷ سه بار حكومت، به مدتي كوتاه، به دست جمهوري خواهان افتاد تا اين كه در سال ۱۴۵۰ فرانچسكو اسفورزا- داماد آخرين دوك و فرمانده سپاه ميلان- حكومت اين شهر را در دست گرفت. در زمان حكومت خاندان اسفورزا، كشور ايتاليا با حركت رنسانس مواجه بود و مهمترين آثار هنري در اين كشور خلق شد، به طوري كه لئوناردو داوينچي به اين شهر آمد تا آثار هنري خود را به مردم آن تقديم كند. كليساي زيباي سانتاماريا دلا گراتزيا نيز در همين سال ها بنا شد.
حمله اسپانيايي ها
در اوايل قرن شانزدهم اسپانيايي ها بر شمال ايتاليا قدم گذاشتند و بر سر تسخير شهرهاي آن با فرانسوي ها درگير شدند. اين گونه بود كه شهر ميلان سقوط كرد و براي حدود دو قرن به دست اسپانيايي ها افتاد (۱۷۰۶-۱۵۳۵)، در اين دوران هرگونه پيشرفتي متوقف شده بود. در سال ۱۶۳۰ بسياري از مردم شهر از شيوع بيماري طاعون تلف شدند.
هابسبورگ ها
جنگ هاي خونين در اواخر قرن هفدهم و اوايل قرن هجدهم باعث شد تا شهر ميلان به دست سلسله  هاپسبورگ اتريشي بيفتد. سپس در نيمه دوم قرن هجدهم كنترل شهر به دست ماريا ترزا افتاد. در اين دوره بود كه تحولي اجتماعي در ميلان پديد آمد و اين شهر رونق اقتصادي را تجربه كرد. رونق اقتصادي شهر مبنايي بود براي پيشرفت در همه زمينه هاي هنري، فرهنگي، تحصيلي، اداري، اجتماعي و علمي. مهمترين ديدني هاي شهر ميلان نيز مربوط به همين دوره هستند: آكادمي بررا، سالن اپراي اسكالا، پالاستو رآله، و ويلارآله. بناهاي ديگري نيز مربوط به همين دوران به جاي مانده است كه همگي به سبك نئوكلاسيك  ساخته شده اند.
عصر ناپلئون
پس از انقلاب فرانسه در سال ۱۷۸۹، فرانسوي ها عاشق جنگيدن شدند و سعي كردند تا امپراتوري نوين خود را گسترش دهند. اينگونه بود كه شهر ميلان سقوط كرد و به دست سربازان ناپلئون افتاد. ناپلئون هم نظارت بر بخش شمالي ايتاليا را به خويشان خود واگذار كرد. اين دوران اگرچه كوتاه بود ولي نوآوري هنري بسياري در آن صورت گرفت.
عصر تاخت وتاز اتريشي ها و مجارها
پس از آنكه ناپلئون در سال ۱۸۱۵ شكست خورد،  اتريشي ها براي بار دوم به ميلان آمدند. در اين دوره بود كه انديشه وحدت ايتاليا شكل گرفت. مردم شهرميلان در سال ۱۸۴۸ عليه اشغالگران كشورشان شوريدند ودر سال ۱۸۵۹ اين شهر جزئي از قلمرو پادشاهي ساووي شد.
پادشاهي ايتاليا
پس از آنكه بخش هاي مختلف ايتاليا با يكديگر متحد شدند و وحدت يافتند، شهر ميلان توانست از نظر اقتصادي به شكوفايي دست يابد و مبدل به مركز مالي و صنعتي منطقه شود. بسياري از كارگران از ديگر شهرهاي ايتاليا به اين شهر جذب شدند. رشد شديد اقتصادي اين شهر باعث شد تا تنش هاي اجتماعي آن به اوج خود برسد، به طوريكه در سال ۱۸۹۸ ناگزير شدند تا به زور گلوله هاي توپ، شورشگران ميلاني را سركوب كنند. بانك ها به سرعت، مناطق مركزي شهر را صاحب شدند و شركت هاي بيمه ساختار شهري آن را تغيير دادند. مناطق مسكوني شهر شكل تازه اي به خودگرفت و زندان معروف سن ويتتوره تاسيس شد.
فاشيسم
در سال ۱۹۱۹ حزب فاشيسم ميلان بنيانگذاري شد. در آن دوران همه مردم شهر از ظهور ديكتاتوري در كشورشان استقبال كردند. مخالفان نظام ديكتاتوري در اين شهر تشكيل شده  بود از عده اي كارگر صنعتي و تعدادي از روشنفكر مآب ها. در دوره فاشيست ها، ساختمان ايستگاه مركزي تاسيس شد. نمونه اي از معماري مدرن اين دوران نيز امروزه به چشم مي  خورد و آن عمارت تريه ناله است.
دوره پس از جنگ
طي جنگ  جهاني دوم، از آنجا كه ميلان جزو نزديك ترين شهرها به مركز اروپا بود، درميانه نبرد قرار گرفت. جنگ هاي پارتيزاني عليه اشغالگران نازي، اغلب در اطراف اين شهر صورت پذيرفت. نازي ها در سال ۱۹۴۳ اين شهر را ا شغال كردند. پس از پايان جنگ ، مردم ميلان به بازسازي فوري شهرشان پرداختند و توانستند شهر خود را به شهري استثنايي تبديل كنند. امروزه شهر ميلان به خاطر برخورداري از بعضي خصوصيات، يكي از مهمترين شهرهاي اروپا به حساب مي آيد. خصوصيات اصلي اين شهر عبارتند از: مهمترين مركز مالي، تجاري و  چاپ و نشر. به تازگي اين شهر توانسته است تبديل به پايتخت رسانه اي جهان شود. ميلان داراي بخش هاي خدماتي قدرتمندي است و نمايش هاي مد اين شهر زبانزد عام وخاص است.

اگر در ميلان مي بينيد كه نمايش مد ۲۰۰۵ را در سال ۲۰۰۴ برگزار مي كنند، زياد تعجب نكنيد چون ميلاني ها همچون بسياري از آريايي ها علاقه زيادي به تقويم و تاريخ دارند. آنان با اين كار مي پندارند كه نمايش مد جهاني را يك سال زودتر از بقيه طراحان خارجي ارايه كرده اند و فكر مي كنند كه اين كار از نظر رواني تاثير بسزايي بر مخاطبان و شركت كنندگان در نمايش مد لباس دارد. فرقي ندارد كه كدام كمپاني بزرگ مد لباس، از جورجو آرماني گرفته تا گائونيني، نمايش را برگزار كند زيرا در اين نمايش ها خيلي از بهترين طراحان جهان شركت مي كنند تا نه تنها از طراحي صحنه كه طرح لباس ها را نيز كپيه برداري كنند و يا از آن ها الهام بگيرند.

ميلاني ها دوست دارند تا نه تنها جهاني معنوي كه جهان مادي را نيز جشن بگيرند و در واقع برايشان فرقي ندارد كه جشن را به منظور بزرگداشت مراسم معنوي مي گيرند و يا جشن هاي خياباني. در ميان اين جشن ها ، جشن باشكوهي به نام جشن ميخ وجود دارد. اين جشن در كليساي بزرگ دومو و در روزهاي ۱۵ تا۱۸ سپتامبر برگزار مي شود. طي اين مراسم اسقف اعظم ميلان با دستگاه بالابر به طرف سقف كليساي دومو مي رود تا ميخي را در سقف كليسا مرمت كند. اين ميخ به طور سمبوليك همان ميخي است كه حدود ۲۰۰۰ سال پيش بر دست ها و پاهاي مسيح كوبيده شده است در اين جشن نه تنها مسيحيان كه افرادي با انديشه سكولار نيز شركت مي كنند.

برگزاري مسابقات جايزه بزرگ در ميلان كمپاني هاي اتومبيل سازي ايتاليا شهرتي جهاني دارند، اما تعداد كمي از آنها كارخانه هايشان را در اطراف شهر ميلان بر پا كرده اند. اگر كسي عاشق سرعت و اتومبيل راني باشد مي تواند شهر ميلان را انتخاب كند زيرا شهر ميلان يكي از ميزبانان پرو پا قرص مسابقات جايزه بزرگ ايتاليا است. در بين كمپاني هاي شركت كننده در اين مسابقات نام سازندگاني چون فيات، جگوار و فراري نيز به چشم مي خورد. اين اتومبيل ها عموما در مسابقات فرمول يك شركت مي كنند. متوسط سرعت خودروها در اين مسابقات ۲۵۰ كيلومتر در ساعت است. ميلان براي برگزاري اين مسابقات پيست زيبايي به طول ۳۱كيلومتر در شمال شرقي شهر دارد.

با وجود آنكه رشته كوه هاي آلپ در شمال ايتاليا مانع از عبور جبهه هواي سرد به سمت ميلان مي شوند ولي زمستان اين شهر خيلي سرد است. توصيه مي شود كه درماه هاي فوريه تا دسامبر از اين شهر بازديد نكنيد. شهر ميلان كه داراي آب و هواي مديترانه اي است تابستان هاي خوبي دارد. هرچند، بعضي شكوه دارند كه آب وهواي ميلان در بين ماه هاي فوريه تا دسامبر خيلي گرم است اما اين گرما براي بسياري از بازديدكنندگان خوشايند است. در ماه آگوست مي توان سيل فرار ميلاني ها را از شهرشان ديد. آنها معمولا در اين ماه از گرماي زياد شهر فرار مي كنند و به سواحل نزديك مي گريزند. خيلي از جهانگردان از اين فرار ميلاني ها تبعيت مي كنند.

پس از پروجا و سيه نا ، يكي از بهترين شهرهاي ايتاليا براي فراگيري زبان ايتاليايي، شهر ميلان است. برنامه هاي آموزشي آكادمي ها و انستيتوهاي اين شهر به گونه اي طراحي شده اند تا نيازهاي همه افراد را برآورده كنند. از دهه ۱۹۹۰ آموزشگاه هاي مركز شهر ميلان در تلاش بوده اند تا دانشجويان زبان ايتاليايي را از ديگر نقاط جهان به اين شهر راهنمايي كنند. اين آموزشگاه ها سعي بر آن داشته اند تا براي دانشجويان زبان ايتاليايي بهترين امكانات و جذاب ترين فضاي آموزشي را فراهم كنند. كلاس هاي هنري ميلان نيز با بهترين استانداردها ساخته و طراحي شده اند. شادابي معلمان و اساتيد ميلاني از مهمترين مشخصه هاي بارز اين قبيل كلاس ها و دوره هاي آموزشي است.

اگر شهرهاي فلورانس و يا ونيز يك قدم به جلو حركت مي  كنند در عوض ميلاني ها بايد سه يا چهار قدم خودشان را جلو بكشند. ميلان شهري است كه علاقه دارد خود را به خاطر برخورداري از نمايشگاه هاي مد لباس، بازار اصلي بورس سهام ايتاليا و آثار تاريخي غني، مطرح كند.ميلان به پايتخت مالي وبانكداري ايتاليا شهرت دارد، اما بايد گفت كه اين شهر هنوز جوان است و جا براي پيشرفت دارد. ميلاني ها علاقه خاصي دارند تا برتري خود را نسبت به ديگر شهرهاي ايتاليا حفظ كنند و سرمايه هاي كشورشان وسرمايه هاي جهانگردان و سرمايه گذاران خارجي را به اين شهر بكشانند. تلاش مردم اين شهر براي رسيدن به اهدافشان قابل تامل است.