هم اكنون بازار پوشاك ايران مملو از پارچه هاي خارجي شده است. اكثر اين پارچه هاي خارجي نيز چيني است و كيفيت چندان مطلوبي ندارد. به گزارش خبرنگار ما، با نزديك شدن به پايان سال تحرك و هيجان خاصي در بازار ديده مي شود كه در اين بين بازار پوشاك و پارچه نيز مستثني نيست. زماني صنعت نساجي ايران بر خود مي باليد و اكثر نياز داخلي به پارچه را تأمين مي كرد، ولي در طول چند سال اخير با بروز مشكلا تي در اين صنعت شاهد عرضه و فروش پارچه هاي ديگر كشورها هستيم. مردم به پارچه  همانند ساير اقلا م و كالا هاي مورد نياز در پايان سال براي رفع نياز خود مي نگرند و البته بازار پوشاك و پارچه نيز در اين مواقع داراي رونق بيشتري مي شود. اما در حال حاضر تن پوش اكثر ايرانيان را پارچه هاي خارجي و به ويژه چيني تشكيل مي دهد. البته بايد اين موضوع را نيز يادآور شد كه اجناس چيني تقريباً در تمامي حوزه ها و بازارهاي كشورهاي مختلف رسوخ كرده اند. اجناس چيني به دليل ارزاني كه عامل اساسي در استقبال خريداران به شمار مي رود توانسته اند بازار كفش ايران را نيز به اختيار خود درآورند. در حال حاضر در بازار پارچه قيمت هاي متفاوتي براي كيفيت هاي متفاوت وجود دارد. پارچه ايراني، ترك و يا چيني به لحاظ قيمت و كيفيت بسيار متفاوت هستند. پارچه ترك و ايراني به لحاظ كيفيت نسبت به پارچه چيني جايگاه بسيار مناسب تري دارند. اكنون پارچه پيراهني براي خانم ها با بهترين كيفيت در حدود متري ۳۰ هزار تومان، كيفيت متوسط متري شش هزار تومان و نوع ارزان تر پارچه پيراهني متري ۲ هزار تومان است. براي آقايان نيز پارچه پيراهني به لحاظ كيفي متري ۱۰ هزار تومان قيمت دارد. بنابراين قيمت پارچه هاي متفاوت نشان مي دهد كه اگر كسي خواهان پارچه با درآمد متوسط و يا پايين است به دنبال پارچه ارزان تر كه همان چيني است مي رود و كيفيت پايين را به صرف هزينه بالا  ترجيح مي دهد.
فرجودي، يك كارمند در اين باره مي گويد: براي كساني كه درآمد خوبي دارند خريد پارچه ايراني و يا تركيه اي با كيفيت درجه يك و دوختن پارچه از نظر اعمال سليقه در طرح لباس بسيار خوب به نظر ميآيد.
وي مي گويد: اكثر خانواده هاي ايراني به دليل مشكلا ت مالي كه دارند تمايل چنداني به خريد پارچه و دادن سفارش دوخت به خياط ندارند و بيشتر به دنبال خريد لباس هاي آماده و دوخته شده هستند.
وي در ادامه مي گويد: فردي كه به اندازه كافي پول در اختيار ندارد به حالش فرقي نمي كند كه پارچه ايراني باشد يا چيني و تنها به فكر خريد پوشاك شب عيد خود است.بيگي، يك فروشنده پارچه در بازار نيز در اين مورد مي گويد: پارچه هاي ايراني هرچند كيفيت بالا يي دارند ولي به دليل قيمت نسبتاً بالاي خود از استقبال چنداني برخوردار نيستند.وي مي گويد: هم اكنون اكثر پارچه هاي مورد نياز واحدهاي توليد و پوشاك و يا بزازي ها از پارچه هاي وارداتي تركيه اي، هندي، پاكستاني و به ويژه چيني تأمين مي شود.وي در ادامه مي گويد: پارچه هاي خارجي به دليل ارزان تر بودن، هم از سوي توليدكننده و هم از طرف مشتري مورد توجه است و توليدكنندگان نيز براي فروش بيشتر و رونق كسب و كار خود اقدام به توليد پوشاك با پارچه هاي خارجي مي كنند.بيگي در مورد ميزان استقبال مردم از خريد پارچه مي گويد: اكثر مصرف كنندگان تمايل به خريد لباس هاي دوخته و آماده دارند تا پارچه،  ولي عده اي نيز به دليل وسواسي كه در دوخت لباس دارند به خريد پارچه هاي با كيفيت و گران قيمت اقدام مي كنند.
وي مي گويد: اكنون بيشتر پارچه هايي كه به فروش مي رود پارچه هاي پيراهني، شلوار و كت و شلوار است كه از استقبال خوبي برخوردار است. به عنوان مثال اكنون در بازار پارچه  ساتن در نوع درجه يك، دو و سه به ترتيب داراي قيمت هاي ۲۰ هزار ، ۱۲ هزار و ۱۵۰۰ تومان است.
پارچه كت وشلوار نيز از متري ۳۵ هزارتومان حدود ۳۵ و ۴۰ تا متري ۱۰ هزار تومان در بازار خريد و فروش مي شود. البته نكته اي كه بايد به آن توجه داشت اين است كه اين قيمت ها عمده فروشي است.
ضمناً پارچه حرير در بازار داراي نوسان قيمت بالايي بوده و از متري ۱۲۰۰۰ تا ۲۵ هزار تومان به فروش مي رسد. مشايخي رئيس اتحاديه بنكداران پارچه تهران نيز در اين باره مي گويد: به دليل واردات بي حد و اندازه پارچه از كشورهاي چين، تايوان، تايلند، پاكستان، هند و تركيه و ناتواني كارخانه هاي داخلي در رقابت، فروشندگان پارچه نيز پارچه هاي ايراني نمي فروشند.
وي مي گويد: ۹۰ درصد پارچه هاي وارداتي پارچه هاي چيني بي كيفيت است كه به دليل ناآشنايي اكثريت فروشندگان از جنس پارچه ها و تنها به دليل ارزاني آنها بازار پارچه ايران را اشباع كرده است.
در حال حاضر بسياري از پارچه هاي ايراني نسبت به سال هاي قبل كيفيت بهتري پيدا كرده اند و قيمت آنها نيز كاهش يافته و رقابت شديد در بازار به اين روند دامن زده است. تنها مشكلي كه در حال حاضر وجود دارد كمبود پنبه براي توليد پارچه هاي نخي است و به همين دليل توليدكنندگان پارچه نخي، مواد ديگري را جايگزين پنبه كرده اند.
مشكل ديگر آسيب رسيدن به اعتبار شركت هاي ايراني است. اگر اين شركت ها براي رقابت با محصولا ت ارزان خارجي كيفيت محصولا ت خود را كاهش دهند طي سال هاي آتي با مشكل مواجه خواهند شد.
به نظر مي رسد نظارت جدي تر و اطلا ع رساني به مصرف كنندگان در اين زمينه بسيار ضروري است.