شنبه ۱۹ ارديبهشت ۱۳۸۳ - سال دوازدهم - شماره - ۳۳۷۲
خبرسازان
Front Page

به آنان كه حسين عظيمي را فراموش كردند!
006615.jpg
محمد عباسي-پدر در حياط است اگر كار ضروري داريد صدايش كنم 
-خواهش مي كنم اگر ممكن است...
و چند دقيقه بعد صداي دكتر را شنيدم. نفس نفس مي زد. گفت مشغول آب دادن به گل هاي حياط بوده...
و بعد مصاحبه كوتاه تلفني ما آغاز شد. موضوعش را يادم نيست و حتي برايم اهميت ندارد كه آن مصاحبه تيتر اول روزنامه شد ولي آن آخرين گفت وگوي من با استاد اقتصاد توسعه ايران بود...
تازه از سفر انگلستان بازگشته بود و از اينكه به يادش بوديم تشكر كرد. صدايش گرم بود و اميدوار هنوز هر گاه به ياد آن گفت وگوي كوتاه مي افتم، با خود مي گويم اي كاش دكتر اعتراض مي كرد و يا تذكري از باب آموزش مي داد كه «پسرجان كارت آنقدر هم ضروري نبود كه يك بيمار در حال طي كردن دوران نقاهت را...» اما هر كس كه دكتر را مي شناخت مي داند كه چنين انتظاري كاملا غيرمنطقي بود و حسين عظيمي فروتن تر از آن بود كه از او بتوان اين برخورد را انتظار داشت... ۱۸ ارديبهشت ماه ۱۳۸۲ همان تاريخي است كه ايران دكتر حسين عظيمي، استاد دانشگاه و يكي از بزرگترين نظريه پردازان اقتصاد توسعه را از دست داد.
اما حسين عظيمي مي تواند براي هميشه زنده باشد. اگر بتوان آنچه كه ستاري فر چند روز پس از درگذشت دكتر به زبان آورد «تكريم عظيمي، عملياتي كردن عقايد اوست» اظهارنظري كه از سوي رئيس سابق سازمان مديريت و برنامه ريزي كشور بيشتر در قالب يك كلام سياسي و ژست احساسي قابل تغيير است، چرا كه آنچه در اجراي برنامه سوم و تدوين برنامه چهارم توسعه ترسيم شد، در جهت مخالف با اعتقادات وي قرار داشت و دارد.
عظيمي در دهه اول انقلاب، بيشتر بر برنامه ريزي تاكيد داشت (اين موضوعي است كه در آثار مكتوب دكتر به خوبي ديده مي شود) در دهه دوم رفته رفته به سمت رشد همراه با عدالت اجتماعي و رشد پايدار متمايل شد و اين گرايش نهايتا در حالت متكامل خود به صورت توجه به سرمايه انساني نمود پيدا كرد.
اين اعتقادات دكتر بود كه عملا بهانه اي براي مخالفت با وي در مقام رياست موسسه عالي آموزش و پژوهش سازمان مديريت و برنامه ريزي به دست منتقدان وي داد.
در واقع از ديد مخالفان و كساني كه تنها راه تكامل اقتصادي را چشم بستن بر مقوله هاي عدالت اجتماعي و توسعه همراه با توزيع مناسب درآمد و يا سياست هاي تامين اجتماعي مي دانند، داشتن تفكراتي مغاير، چندان مطلوب نيست.
هر چند اكنون كه يك سال از آن ايام مي گذرد، معلوم نيست آنچه تحت عنوان برنامه چهارم از تصويب مجلس ششم گذشته است تا چه حد بر مبناي اظهارنظر ستاري فر و تكريم حسين عظيمي است.
از اين حرف ها گذشته، آنچه كه از اين يادگار اهل كاشان، مرد ۵۵ ساله فارغ التحصيل از دانشگاه تهران و آكسفورد باقي مانده دو فرزند و چند كتاب ساده نيست، تفكراتي است كه مي تواند راهگشا باشد.
او مي نويسد: «هدف برنامه توسعه كمك به شكوفايي خلاقيت ها و نوآوري هاست.» و معتقد بود هيچ برنامه وارداتي نمي تواند راهگشاي مشكلات ايران باشد: «در عمل يك تجربه موفق برنامه ريزي توسعه در سطح جهان وجود ندارد و برنامه ريزي جامع توسعه عملا نوآوري و خلاقيت را حذف و اقتصاد دولتي و بازدهي را محدود مي كند ونهايتا مانع توسعه مي شود. بر اين اساس آنچه در ادبيات توسعه پيشنهاد مي شود، برنامه ريزي هسته اي خط دهنده است.»
اكنون كه تنها يك سال اين معلم دلسوز، چهره در خاك كشيده، پرداختن به برخي اظهارنظرها در مورد وي مي تواند يادآور خوبي باشد. از آنچه گفته شد هر چند ممكن است در عمل خلاف آن عمل شد اظهارنظرهايي كه در ويژه نامه سازمان مديريت و برنامه ريزي در ۲۵ ارديبهشت ماه چاپ شد و گويندگان از مديران ارشد حال و گذشته اقتصاد هستند:
سيدمحمد خاتمي: اميدوارم با اقدامات خوبي كه دكتر عظيمي انجام داده بود برنامه چهارم بهتر از برنامه هاي، قبلي تنظيم شود.
دكتر مهدي كرباسيان: اميدواريم در جهت حل دغدغه هاي ايشان كوشا باشيم.
مهندس اكرام جعفري: آنطور كه بايد از نظرات ايشان استفاده نشد.
دكتر عصاري: رويه اي كه او براي تدوين برنامه چهارم توسعه پيش بيني كرده بود كاملا با برنامه هاي قبلي متفاوت بود.
دكتر حميد سهرابي: كاهش فقر و توزيع عادلانه درآمد را نشان توسعه پايدار مي دانست.
دكتر محمد ستاري فر: تكريم عظيمي عملياتي كردن عقايد اوست.
دكتر حسين عظيمي: افتخار توسعه يافتگي نصيب دولت ماست اما بايد علت عقب ماندگي را نيز در آنجا جست وجو كرد...

حسين عليزاده
نگاه به آينده با حفظ اصول
006618.jpg
امير مهنا-بارها با خودمان فكر كرده ايم كه اگر جناب حسين عليزاده نبود موسيقي اين مملكت چه سرنوشت غم انگيزي داشت.
اين آدم پركار و اعجوبه، موسيقي ايراني را حدود پنجاه سال به جلو برد. عليزاده كه شاگردي استاداني چون دوامي و فروتن را تجربه كرده است همواره با عشق تمام از استادانش ياد مي كند. بسياري از اهل موسيقي عليزاده را نقطه مياني موسيقي كلاسيك ايراني و نو مي دانند. اين نوازنده و آهنگساز چنان به قول قديمي ها نغمه ساز مي كند كه روح نياكان اين سرزمين پشت در پشت جلو چشم آدم رژه مي رود. از فعاليت هاي موسيقيايي عليزاده در قبل از انقلاب كه بگذريم به سال پنجاه و هفت به بعد مي رسيم. دو سه سالي بعد از اين سال شاهد ظهور چهره هايي در عرصه موسيقي بوديم كه به يكباره بغض ساليان سال گوشه نشيني را رها كردند. حسين عليزاده كه با آهنگسازي اصولي و تكيه بر قواعد حرفه اي مجدداً به ميدان آمده بود روح ديگري را در جان اهل موسيقي سنتي احيا كرد. از همان روزهاي نخست، معلوم بود كه بايد منتظر صدايي متفاوت باشيم.
عليزاده عاشق نوآوري است اما نمي خواهد حس كهن و دل انگيز را از جسم موسيقي بگيرد. اگر كاست «نوبانگ كهن» را شنيده ايد حتماً به اين امر واقفيد. ظاهراً موفق ترين كاست عليزاده در مقام آهنگساز هنوز هم همان «شورانگيز» است. تيراژ بالاي اين كاست و ضبط هاي چندين باره شايد دليل اين ادعا باشد. اگر بگوييم كه عليزاده با اين كار سري توي سرها درآورد شايد كمي بي انصافي باشد اما بدون شك نكته درخشان پرونده اين آهنگساز است.
بدون اغراق در يك جمله مي توان گفت كه حسين توقع شنونده موسيقي را بالا برد. تكنيك منحصربفرد او و استعداد ذاتي اش تاكنون مجال تكراركردن خود را به او نداده است. كساني كه تكنوازي بي همتاي «تركمن» را شنيده اند بعد از آن همواره منتظر پروازهاي بالاتري مانده اند. روح جست وجوگر عليزاده هيچ درجازدني را برنمي تابد. عليزاده تاكنون هرچه از موسيقي مي دانسته به ديگران منتقل كرده است. اين مرد نازنين و ماخوذ به حيا گويي خود را وقف موسيقي ايراني كرده است.
مي شود از اين آهنگساز به عنوان مبتكر موسيقي تلفيقي نام برد. كسي كه سعي دارد با سازش به درددل همه سازهاي دنيا گوش بدهد و صداي آسماني موسيقي ما را به گوش ديگران برساند. عليزاده موسيقي ملي و بومي كشور را با استادي تمام مي شناسد. او با اكثر سازهاي ايراني آشناست. يكي ديگر از كارهاي عميق، تاثيرگذار و ارزشمند او كاست مشهور «آواي مهر» است. اين كاست كه براي همدلي با زلزله زدگان شمال به بازار آمد اوج موسيقي تلفيقي است.
جست وجوگري و روح سيال عليزاده باعث شده كه تصميم بگيرد به اتفاق يكي از دوستان، سازي تحت عنوان «سلانه» را بسازد.
كاست سلانه كه مدتي است وارد بازار شده به نيت معرفي اين ساز است، ظاهراً عليزاده اعتقاد زيادي به اين ساز دارد. شايد به همين خاطر باشد كه هم و غم خود را روي آن گذاشته و سعي دارد به زودي با اين ساز روح و روان ما را نوازش دهد. آنگونه كه گفته مي شود اين آهنگساز به زودي دست به ابتكاراتي در عرصه موسيقي مي زند كه ساز غالب آن سلانه است. نقل است كه اين كار با چند چهره جهاني موسيقي كشورهاي آسياي ميانه شكل خواهد گرفت.

اين ستون...
فرهاد فرجاد
دوباره آميتي ويل
كارگردان كهنه كار انگليسي، اندرو داگلاس،  قصد دارد تا تريلر «وحشت در آميتي ويل» محصول ۱۹۷۹ را بازسازي كند.
نسخه قديمي فيلم كه با كارگرداني استوارت رزنبرگ و حضور جيمز برولين، مارگوت كيدر و راد استيگر ساخته شد، داستان زوجي جوان را حكايت مي كرد كه با ورود به خانه  اي اسرارآميز حوادث غريبي را تجربه مي كنند.
نسخه جديد از ماه جولاي كليد خواهد خورد و در ژانويه به اكران در مي آيد، كمپانيMGM كه با همكاريDimension Films فيلم را مي سازد، براي حفظ حقوق اثر اصلي با كمپاني ميراماكس توافق كرده است.
گفتني است مستند جديد داگلاس با عنوان «»Vearching For wrong-Eyed jesus اين هفته در جشنواره فيلم تريلا در نيويورك به نمايش درمي آيد.
فيلم جديد داچوني
فيلم جنجالي «House of D»به كارگرداني ديويد داچوني - ستاره پيشين سريال تلويزيونيX-Files به احتمال زياد تابستان امسال توسط«»Lions Gate Films در سالن هاي آمريكا توزيع خواهد شد. واچوني در اين فيلم كنار همسرش تي لئوني و رابين ويليامز بازي هم مي كند.
وي نقش مردي به نام تامي را ايفا مي كند كه با يادآوري خاطراتش مدام به گذشته و حال سفر مي كند و به مردماني مي انديشد كه كمك كرده  اند آنكس شود كه امروز هست. بيشتر متن داستان در فلاش بك هاي پي در پي از زبان رابين ويليامز- در نقش يك سرايدار و بهترين دوست دوران جواني تامي - نقل مي شود.
اين فيلم اولين نمايش خود را اين هفته در جشنواره فيلم تريبلا در نيويورك تجربه مي كند. از داچوني، هم اكنون كمدي موزيكال كاني و كارلا، با نقش آفريني نيا واردالوس و توني كالت بر روي پرده است.
سنگ غلتان بر فراز كارائيب 
جاني دپ مصرانه يقه كيت ريچاردز - نوازنده و قطب دوم گروه رولينگ استونز - را چسبيده و از او مي خواهد كه در قسمت دوم دزدان دريايي كارائيب نقش پدر جك گنجشكه را بازي كند.
دپ معتقد است بهره گيري از ريچاردز در قسمت آتي فيلم، شايد تشكري مناسب و در خور گروه غول آساي انگليسي باشد. سنگ هاي غلتان راك با رهبري ميگ جگر پرسروصدا و كيت ريچاردز افزون بر ۴۰ سال در عرصه راك درخشيدند و در مجموع ميليون ها نفر را به استاديوم ها كشاندند.
از اين گروه، ميگ جگر گرايشي هم به سينما داشته و در مقام تهيه كننده، بازيگر و آهنگساز فيلم فعاليت كرده است.

|  تهرانشهر  |   حوادث  |   خبرسازان   |   در شهر  |   درمانگاه  |   يك شهروند  |

|   صفحه اول   |   آرشيو   |   بازگشت   |