|
توماسن: شايد قهرمان شديم
|
|
|
وقتي به سري A آمد، بازيكن بزرگي بود اما حالا خيلي ها به او به چشم يك ستاره نگاه مي كنند؛ ستاره اي كه اگر فرصت بيشتري در ميلان بيابد، مي تواند به يكي از برترين مهاجمان قاره سبز تبديل شود، همانگونه كه در غياب پيپواينزاگي مصدوم بارها روانه ميدان شد و بارها با خوشحالي، پيراهن ميلان را به نشانه شعف گلزني بوسيد و پاداشي به يادماندني، در اسكودتو، در قهرماني كالچيو گرفت.
يان دال توماسن امسال دوازده گل در سري A زد و در سن سيرو، كنار ساير هم تيمي هايش جشن قهرماني ليگ ايتاليا را به راه انداخت، اما در قاموس مهاجم بيست و هفت ساله استراحت جايي ندارد. براي او، مبارزه تازه آغاز شده است.
دانمارك در ۱۹۸۴ به نيمه نهايي جام ملت ها رسيد و در ۱۹۹۲ قهرمان اروپا شد و حالا، توماسن معتقد است وايكينگ ها امسال آنقدر توان دارند كه بار ديگر نيم نگاهي به شگفتي بيندازند و نتايجي همچون آن روزهاي باشكوه گذشته حك كنند: «فكر مي كنم همه مي توانند شاهد ظهور تيمي باشند كه به آب و آتش مي زند تا راه خود را باز كند و حملات فراوان و هجوم گسترده را دستمايه ساخته، تيمي كه فوتبالي زيبا و جذاب ارايه مي كند و مدام در پي يافتن فرصتي براي پيش آمدن و گل زدن است.»
اما پيش از هر وجد و هيجاني، توماسن خوب مي داند كه دانمارك براي موفقيت به بازي زيبا كه به كنار زدن رقبايش در گروه C ، ايتاليا، بلغارستان و همسايه نزديك خود، سوئد، نياز دارد. با اين وجود مهاجم ميلان معتقد است دانمارك در روزگار اوج اش مي تواند هر تيمي را به زانو درآورد، حتي ايتاليايي كه هم تيمي هاي او الساندرو نستا، آندراپيرلو و جنارو گاتوزو را در خود دارد.
توماسن ادامه مي دهد: «چند تايي از بازيكنان ايتاليا را مي شناسم و خب، مي دانم كه تجربه سخت اما لذتبخشي به انتظارمان نشسته. ترديدي نيست كه ايتاليا مجموعه اي بسيار قدرتمند را روانه پرتغال خواهد كرد، مجموعه اي مالامال از بازيكناني خوب و آماده نظير فرانچسكو توتي. دشوار مي توان ايتاليا را شكست داد، خصوصاً با آن دفاع منسجم شان. ايتاليايي ها خيلي خوب دفاع مي كنند. اينجا مي توان كودكاني را يافت كه با آرزوي تبديل شدن به مدافعاني بزرگ مي بالند، امري كه در خيلي كشورهاي ديگر چندان طبيعي نيست.»... و توماسن، چه در تمرين و چه در بازي، بارها طعم تكل هاي خشن و سماجت پايان ناپذير آنها را چشيده و در جام ملت ها، بر او است كه در تقابل با اين مردان، به لطف تجربه گرانبهايش، دانمارك را به پيش براند.
مجموعه اي از مدال ها
پس از فصلي مأيوس كننده در نيوكاسل بود كه توماسن با پيوستن به فاينورد در ۱۹۹۸، گام در راهي گذاشت كه نهايتش قهرماني اروپا بود. او چهار سال بعد به همراه مردان هلندي، جام يوفا را فتح كرد و چند روز بعد، در شرق دور چهار گل براي دانمارك زد تا درخشش در جام جهاني را هم به كارنامه اش افزوده باشد. ولي هنوز مي شد جاي خالي يك مدال را در آرشيو او يافت: جام قهرمانان. فصل ۲۰۰۳- ۲۰۰۲ بود كه روسونري اين افتخار را نيز براي او به ارمغان آورد تا توماسن به يكي از مشهورترين بازيكنان تاريخ دانمارك تبديل شود، آن قدر نامدار كه با ميشل لادروپ مقايسه اش كنند.
قابليت بازي در گوشه هاي زمين يا خط حمله، ثبات پايدار و تكنيك ستودني هم مزيد بر علت شده اند تا توماسن را نمونه اي از اسطوره دانماركي ها بدانند، اگر چه خود او هر نوع قياسي را با ستاره سابق رئال مادريد و بارسلونا رد مي كند: «مقايسه كردن من با ميشل لادروپ بسيار سخت است. لادروپ در سطحي كاملاً متفاوت بازي مي كرد و اين تمايز، تنها مختص زمين فوتبال نبود بلكه در خارج از آن هم شخصيتي والا و قابل احترام داشت.»
توماسن ادامه مي دهد: «ما با هم فرق داريم. او موفقيت هاي متعددي در دوران بازيگري اش به دست آورد و براي بزرگان اسپانيا بازي كرد به همين سبب است كه مي گويم در اين برهه مقايسه من با او ناممكن است.»
با اين وجود توماسن اميدوار است دست كم در يك بعد از اسوه وايكينگ ها پيشي بگيرد. لادروپ در تيمي كه به قهرماني اروپا رسيد، نقشي ايفا نمي كرد اما مهاجم ميلان، سنگ بناي حركات هجومي تيمش است، تيمي كه به عقيده او بخت ربودن جام قهرماني اروپا را دارد: «فكر مي كنم نسبت به سال ۱۹۹۲ بهتر بازي مي كنيم، آن موقع اساس حركات مان بر ضد حملات بود. اميدوارم نگرش ما بتواند دانمارك را تا مراحل بالاتر پيش ببرد و شايد، فقط شايد قادر شويم آنچه را كه پيش تر اتفاق افتاد، تكرار كنيم.»
|
