اديب وحداني- ويولن، ساز خشن، لطيف وخوش صداي بد ادايي است كه رابطه درست برقرار كردن با آن و نواختن درست تكنيك هايي كه به راحتي توي دست نمي آيند موجب شده از سوي بسياري «سخت ترين ساز دنيا» لقب بگيرد. صداي منعطف اين ساز وقتي كه در دستان نوازندگاني متبحر قرار مي  گيرد به خوبي توانايي خود را براي اجراي آهنگ هاي بتهوون در سرعت هاي گردن شكن را نشان مي دهد و وقتي در دست امثال منوهين قرار مي  گيرد معرف ظريف ترين زواياي روح بشر مي  تواند باشد و جداي از اين هر دو، در دستان افرادي مثل زيگتي كه كارهاي باخ را بنوازد، ويولن تكه اي از بدن نوازنده مي  شود و در اجراهاي موسيقي نوازهاي كانتري در آمريكا، «فيدل» نام مي  گيرد و ابزاري مي  شود براي اداي شور و حال موسيقي سفيدپوستان اسب سواري كه مدام دنبال يك مشت دلار مي  روند و در دستان افرادي مثل ژان لوك پونتي خلق بداهه هايي از جنس آنچه امثال «فرنك زپا» و« ادگار وارز » با همه سخت گيري هايشان از يك سفيدپوست مي  خواهند.
در ايران ستاره هاي ويولن كم نيستند و بنا به طبيعت سخت اين ساز، زياد هم نيستند. اينكه افرادي مثل دكتر جهانشاه برومند و ارسلان كامكار به نواختن ويولن شهره شده اند و در ميان نسل جوان هم چهره هايي مانند شهريار شفيعي نجف آبادي در سعي به رسيدن به توانايي قابل قبول در نواختن ويولن، خود را مستعد نشان داده اند و اميد رسيدن به توانايي اساتيد را در اذهان زنده كرده اند، خواه به علت پيشينه آشنايي و گرايش مردم به صدا هايي از جنس صداي كمانچه باشد، خواه به دليل هل داده شدن بيشتر هنرآموزان جوان به سازهاي كلاسيك، نتايج غيرقابل انكاري را موجب شده است كه از مهمترين آنها مي  توان به رونق هرچه بيشتر آموزش ويولن اشاره كرد. اين گرايش عمومي، مردم را به شناخت بهتر اساتيد ويولن نوازي مشتاق كرده است و در ميان افرادي كه زنده اند چه كسي مهمتر از استاد پرويز ياحقي؟
پرويز ياحقي با نام اصلي «پرويز صديقي پارسي» نه تنها به خاطر نوازندگي عالي اش كه به خاطر آهنگسازي كم نظيرش چهره اي است كه در فاصله بيست ساله ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۵ بيشترين تاثير را نه تنها بر ويولن نوازان، بلكه برعمده موسيقي دانان سنتي داشته است، خلاقيت يا بي قراري شخصيت ياحقي در نواختن او ، تبلوري كم مانند يافته ولحن و اجراي شخصي اش به وضوح متمايز از ديگر نوازندگان ويولن در ايران بوده است. فعاليت موسيقايي ياحقي معمولا به دليل گرايش ويژه منتقدان و طرفداران او، در زير نام بزرگش فراموش شده است و سال هاي طولاني سكوت ياحقي در ايران موجب شده است كه امروزه تعداد زيادي از كساني كه به نوار فروشي ها مي  روند، از فروشنده ها بپرسند كه «از مرحوم ياحقي نوار ياCD داريد؟» اميدواريم نشر جديد نوارهاي ويولن ياحقي در بازار موسيقي ايران به خصوص نوار «كيميا» كه در سال ۷۹ ضبط شده است،آغاز فعاليت دوباره استادي باشد كه سابقه نيم قرن هنرمندي اش را هيچكس نمي تواند انكار كند.

رسول نجفيان يكي از هنرمندان فعالي است كه يا دارد سريال بازي مي كند يا سه تار مي نوازد و آواز مي خواند. خيلي سعي دارد كه از حاشيه هاي بي مورد دوري كند.
خيلي وقت بود كه از نجفيان خبري نبود، حتي به عنوان مجري برنامه هاي تلويزيوني. اما ظاهرا در اين مدت بيكار نبوده و در حال بازي در سريال كاكتوس بوده كه دارد از شبكه اول سيما پخش مي شود. نجفيان در نقش هايش بسيار دلنشين ظاهر مي شود شايد از سر اتفاق باشد كه بازي او را در سريال گرگ ها و كاكتوس به موازات هم مي بينيم.
خبرسازي نجفيان فقط براي بازي در كاكتوس نيست ، بلكه به اين خاطر است كه او در تدارك انتشار يك كاست جديد است. اين كاست كه سا خته هاي خود او را در بر مي گيرد قرار است كه با حال و هوايي جديد به بازار بيايد. چندين كاست گذشته اين هنرمند به خصوص «بي بي جان» با استقبال گسترده اي روبه رو شد و حتي چندين ضبط را شاهد بود.
تيراژ بالاي كاست هاي نجفيان شايد نشان از عمق موسيقي جدي نداشته باشد اما نشان دهنده اين مساله است كه نجفيان هرگز از مردم فاصله نگرفته است.
او هميشه در گفتار و كردارش نظري به گذشته دارد و همواره سعي مي كند كه گذشته را در قالب آهنگسازي وآواز زنده كند.
كاست بي بي جان كه توانست در يك فرصت كم در ميان علاقه مندان، خصوصا تهراني ها جا باز كند نام نجفيان را بر سر زبان ها انداخت و مسووليت او را چند برابر كرد.
نجفيان سال هاست كه از صحنه تئاتر دور مانده و در كارهاي تلويزيوني هم وسواس در انتخاب دارد. او با حضور موفق اش در سريال «رعنا» به كارگرداني داوود ميرباقري بازيگري منحصر به فرد خود را به نمايش گذاشت.
به هر حال نجفيان اين روزها با حضور در كاكتوس، گرگ ها و خبر انتشار كاست جديدش مي تواند در ليست خبرسازان جا بگيرد.

نمايش جديد گري ميچل 
كارگردان و نمايشنامه نويس ايرلند شمالي، گري ميچل، جديدترين اثرش را با عنوان «اعتماد» روي صحنه تئاتر كرك شهر كلينتون برده است.
وي در اين اثر همچون گذشته روح غريب خشونت در ايرلندشمالي را ترسيم كرده است. هرچند مقايسه فضاي درام اين داستان با خونريزي روزانه در گوشه و كنار جهان، «اعتماد» را اثري به مراتب غم بار و غريب تر معرفي مي كند. فضاي كلي داستان، از اين قرار است:
جوردي (ريچي كاستر) و مارگارت (فيونا گالاگر) زوجي ميانه سال و اهل بلفاست هستند و به هر نحو ممكن سعي دارند با وفاداري و شفقت، نمادي از وطن پرستي و جزوي از بريتانيا بودن را براي ديگران ترسيم كنند. جيك، فرزند نوجوان آنها، در مدرسه مورد تهديد و آزار واقع مي شود، اما پدرش هيچ حمايتي از او نمي كند. چون همراه دوست خود آرتي (كالين لين) در پي خريداري سلاح از يك سرباز انگليسي به نام وينسنت (كوين آيسولا) است و نمي تواند شخصيت خود را در محافل عمومي معترض و خشن نشان دهد. داستان در ادامه، حوادث مختلفي را متوجه شخصيت ها مي سازد، اما در نهايت براي آنان، اعتماد پابرجا مي ماند.
گلدن گلاب زودتر مي آيد
مراسم گلدن گلاب - رقيب سرسخت اسكار - امسال يك هفته زودتر از موعد از پيش اعلام شده برگزار خواهد شد.به گفته مسوولان برگزاري شصت و دومين مراسم گلدن گلاب، برنامه امسال به جاي بيست و پنجم ژانويه، شانزدهم اين ماه از ساعت ۵ تا ۸ بعدازظهر به وقت محلي برپا مي شود. به اين ترتيب، سينما دوستان درست يك روز پس از هفتاد و هفتمين اسكار كه پانزدهم ژانويه برگزار مي شود، بايد اخبار مربوط به گلدن گلاب را پي بگيرند. نامزدهاي دريافت جوايز امسال در راي گيري مخفي سيزدهم دسامبر معين و اسامي آنها ۱۶ دسامبر آتي اعلام مي شود، ولي فهرست نامزدهاي قطعي گلدن گلاب امسال، دوازدهم ژانويه اعلام خواهد شد.

شهريار مندني پور نويسنده اي است كه تخيلي عجيب دارد. او كه با اولين مجموعه داستان هاي كوتاهش يعني «سايه هاي غار» به جمع نويسندگان مطرح كشور پيوست، هم اكنون يكي از چهره هاي ادبيات داستاني كشور محسوب مي شود. اين نويسنده و منتقد ادبي كه تاكنون ده ها اثر داستاني را منتشر كرده نويسندگان زيادي را هم در كلاس هاي متعدد تربيت كرده  است. مندني پور نويسنده اي است كه در اغلب ژانرهاي داستان طبع آزمايي كرده و اغلب هم موفق بوده است. خبرسازي اين نويسنده از آن جهت است كه اين روزها تمام هم و غم خود را بر نويسندگي آثار كودكان گذاشته است. اولين داستاني كه مندني پور براي كودكان نوشت «راز» نام داشت كه توسط انتشارات سروش چاپ و منتشر شد. استقبال وسيع كودكان و نوجوانان از اين كار نشان دهنده آن بود كه نويسنده علاوه بر نوشتن آثار براي بزرگسالان، راه و رسم برخورد با روحيه كودكانه را هم بلد است. تيراژ بالا و چاپ هاي متعدد اين كار هم نشان از علاقه وافر اين قشر به كتاب مورد نظر دارد. يكي از نكات جالب درباره رويكرد مندني پور به آثار كودكان كه كمي عجيب به نظر مي آمد، همان برخورد صد درصد جدي او با عنصر ادبيات بود. از آن جايي كه فهم عمومي درباره ادبيات كودكان فهمي نه چندان جدي است روي آوري يك نويسنده قدر مثل او ثابت مي كند كه نبايد با عنصر كودك برخوردي آزمايشي و از سر تفنن داشته باشيم.
به هر حال به زودي شاهد يك كار ديگر از اين نويسنده حول محور ادبيات كودكان خواهيم بود. خبر ديگر درباره او اين است كه قرار شده اغلب آثار او با تيراژي بالا تجديد چاپ شوند. اين كارها كه شامل «سايه هاي غار»، «هشتمين روز زمين» و «موميا و عسل» است به زودي شاهد يك چاپ ديگر خواهند بود.