شهرام فرهنگي 
روبه روي تلويزيون بنشينيد و به اعتراض فكر كنيد. احتمالا خيلي سريع با ورود واژه «اعتراض» به ذهنتان، چند لغت كليشه اي پشت پيشاني رژه مي روند. از تمام اين واژه هاي نوشتني و نانوشتني مي گذريم و تنها روي يكي انگشت مي گذاريم؛ واژه اي به نام گراني.
نوشتيم روبه روي تلويزيون بنشينيد و فكر كنيد كه عادت كرده ايم هميشه در اين جعبه مدرن صداي اعتراض را بشنويم. ما به يادداريم برنامه هاي كوتاه و بلندي را كه در آنها مردمي شبيه ما از هياهوي كوچه و خيابان كنده مي شدند، مقابل دوربين مي ايستادند و با صداي بلند فرياد مي زدند: «آقا فكري به حال اين گراني بكنيد.»
قطعا حق با تمام آن كساني است كه سال هاست زير بار گراني به فرياد آمده و البته صدايشان را هم كسي نمي شنود اما در اين بين نكته اي هم وجود دارد كه شايد براي كمر درد ناشي از گراني ما در حكم قرص مسكن باشد.
مي گويند بهترين راه تحمل مصائب اين است كه دردهاي خودمان را با ديگران مقايسه كنيم. تجربه نشان داده كه اين روش در فراموش كردن غصه هاي خودمان موثر است.
اشتباه ما شايد اين باشد كه تصور مي كنيم درد خودمان بزرگترين درد دنياست. اين توهم را مي شود البته به راحتي از ذهن بيرون انداخت. ساده  ترين راه حل بررسي وضعيت موجود در شهر خودمان با شهرهاي بزرگ و كوچك ديگر نقاط جهان است؛ ما شايد خوشبخت ترين نباشيم اما در جدول گراني، صدرنشين هم نيستيم.
اين امكان مقايسه را مؤسسه اي در انگليس به نام مرسر در اختيارمان قرار داده. اين موسسه كه فعاليتش را از سال ۱۹۹۱ آغاز كرده، هر ساله گرانترين و ارزانترين شهرهاي جهان را اعلام مي كند. اين بررسي بر اساس شرايط زندگي مردم و بالا و پايين رفتن ارزش پول كشورها صورت مي گيرد. جالب است كه در اين رده بندي، تهران- شهري كه ما هميشه تصور مي كنيم تحمل گراني اش غيرممكن است- در رده ۱۲۵ قرار گرفته؛ به هر حال ما به اندازه كافي خوشبخت هستيم كه ۱۲۴ شهر گرانتر از تهران هم در جهان وجود داشته باشد.
شايد به اين مساله فكر كنيد كه گراني موجود در بسياري از شهرهاي جهان، با درآمد بالاي مردم جبران مي شود. يعني فاصله اي بين درآمد و مخارج وجود ندارد. اين توجيه شايد در مورد شهرهاي بزرگ آمريكا و اروپا صدق كند اما وقتي بدانيد كه شهرهاي هوشي مين سيتي (ويتنام)، هانوي (ويتنام)، دهلي نو و كراچي گرانتر از تهران هستند، حتما در عقايدتان تجديد نظر مي كنيد.
نكته قابل توجه اينكه در اين رده بندي ۲ شهر ويتنام در رده هاي ۲۹ و ۳۶ جاي گرفته اند. قطعا درك مي كنيد كه وضعيت اقتصادي ويتنام حداقل از ايران بهتر نيست كه دو شهرش به اندازه صد پله گرانتر از تهران باشند!
بگذريم. شايد هنوز هم صداي آن اعتراض هاي هميشگي در گوشمان  مانده باشد. قطعا آمارگيري مؤسسه اي در انگليس كمكي به وضعيت نابسامان جيب هاي ما نمي كند. ما هنوز هم صبح را به فكر پيدا كردن يك لقمه نان به شب مي چسبانيم اما در اين بين حداقل دلمان خوش است كه آرام بخشي براي دردهايمان داريم؛ ما در گرانترين شهر دنيا زندگي نمي كنيم.